An artist's gotta do what an artist's gotta do [& Iga]

Het was ochtend, kort na het ontbijt. Er waren nog geen donkere wolken te zien en de tuin zag er schitterend uit. Het was dan ook niet verbazend dat Rex even de tijd nam om daarvan te genieten op zijn eigen manier. Hij had zijn schetsboek en doosje met aquarel vast in zijn handen, terwijl hij een inklapbaar krukje en een bakje met water voor zich uit liet zweven. Hij wandelde kalmpjes door de tuin en keek om zich heen om het perfecte plekje te vinden. Zodra hij een prachtig grote boom zag staan, omringd door kleurrijke bloemen en struiken, wist hij dat dit zijn project voor vandaag zou zijn. Hij zette het krukje neer en legde daar even zijn schildergerief op, waarna hij een paar meter achteruit liep. Hij hield zijn handen voor zich en maakte een rechthoekig kader van zijn duimen en wijsvingers, waarmee hij bepaalde wat de beste compositie zou geven. Toen hij eenmaal de meest ideale hoek had gevonden, tilde hij met zijn gedachten het krukje en het schildergerief op, wat hij vlak naast zich neerzette. Hij liet het schildergerei even naast zich zweven, waarna hij op de kruk ging zitten en het doosje met verf op zijn schoot legde. Hij opende het doosje, doopte zijn penseel in het bakje met water en liet vervolgens zowel het schetsboek als het penseel voor hem uit zweven. Zonder het penseel fysiek vast te houden, begon hij met behulp van zijn telekinese geconcentreerd te schilderen. Als er nu iemand naar hem toe zou komen, zou hij dat niet in de gaten hebben.




& Iga Piatkowska