Het is avond, rond een uur of negen a tien. De meeste peculiars liggen al op bed of spenderen de rest van de avond met een goed boek in hun handen of praten gezellig met andere peculiars. Heel anders dan Liam, een Aziatische jongen, die op deze mooie avond in- en rondom de straten van Indyrr sluipt. Met zijn zwarte capuchon over zijn oren getrokken loopt Liam op stevige pas door het druilerige centrum. Liam houdt zijn hoofd laag, zijn ogen op de grond gericht en vervolgd zo zijn weg zonder aandacht op zichzelf te vestigen. Iedereen die een beetje verstand had van zaken kon zien dat deze jongen, volledig gehuld in donkere kledij, up to no good was, doch niemand schonk hem een blik. Het is een wereld van 'ieder voor zichzelf' en je bemoeien in andermans zaken zal niet worden geapprecieerd tenslotte.
Indyrr was rond dit tijdstip nog vol met leven, zeker voor een donderdag avond waar normaliter niet veel gebeurde. Het was die verrekte markt die sinds een paar weken geleden in het leven was geroepen die het Liam moeilijk maakte. Veel burgers die wakker waren betekende automatisch veel agenten en dat was een probleem voor Liam's 'handeltje'. Liam steekt de straat over en schiet een steeg in, waar de schaduwen van de omliggende gebouwen het zicht belemmeren. Liam kende deze straatjes echter goed, en verdwalen zou hij dus niet. Hij wist precies waar hij wás, en waar hij naar toe moest.
Enkele minuten later ziet Liam in het donker het silhouet van een ander persoon verscholen onder donkere kleding. Liam komt tot een halt en hoest een keer, wat de aandacht van het persoon trekt. Een kleine speels glimlach staat intussen op Liam's lippen, terwijl zijn ogen vanonder zijn capuchon glimmen van de adrenaline door zijn aderen gaat.
"Stokes?" vraagt Liam aan hem, zijn ogen van houtskool op zijn 'koper' werpend. De man knikt waarop Liam enkele passen dichterbij zet. Het voelde... vreemd vandaag. Anders dan normaal. De situatie leek niet... helemaal te kloppen, maar Liam zette door. Misschien was het zijn geweten wat op aan het spelen was. Liam zet nog enkele passen waarna hij abrupt halt houd. Liam merkt een korte lichtflits op onder het donkere hemd van zijn 'koper' en herkend dit maar als één ding; een badge. Foute boel. Het was een set-up. Liam's grijns verbreed een stukje waarna hij zijn zak liet vallen en het op een lopen zette.
Zo hard als hij kon rende hij door de dim verlichte straatjes tot hij op de grote weg beland. Achter hem kan hij gevloek en getier horen gemengd met het geluid van rennende voetpassen.
"Verdomme" vloekt hij hijgend terwijl hij, langzaam vermoeid, een zijstraat inschiet en zich plat tegen het gebouw aandrukt. Liam houd zijn adem in terwijl hij de agenten aan hem voorbij ziet rennen. Pas als ze voorbij zijn durft Liam weer adem te halen. Een korte lach verlaat zijn mond terwijl hij de werkelijke zak met 'goodies' vanonder zijn vest vandaan trekt.
"Goed geprobeerd" mompelt hij tevreden, de gele zak in zich opnemend. De inhoud van die zak was verboden, dat was hij maar al te goed, maar het gaf hem geld. Geld dat hij nodig had. Opgelucht duwt Liam zich af van de muur, net wanneer hij zijn capuchon omlaag heeft geduwd staat hij oog in oog met een ander. Liam's houtskool bruine ogen staren de ander aan, een glimlach op zijn lippen. Had ze wat gezien? Zou ze hem verraden?
"Je houd je mond beter." zegt hij dreigend, de afstand tussen hen verkleinend.
Hoop dat je er wat mee kunt!
Lyana!