Jacob woonde nu al een goede week in de lus en hoewel hij nog steeds aan niemand zijn gave had laten zien, voelde hij zich hier toch goed en aanvaard. En na wat hij de afgelopen dagen had gezien, was hij er van overtuigd geraakt dat hij allesbehalve de vreemdste hier was. Hij kon in theorie nog een vrij normaal leven leiden buiten de lus, maar sommige anderen die hadden geen volledig menselijke gedaante meer. Toch geen die ervoor zorgde dat mensen niet meteen gillend wegliepen en terugkwamen met de politie en een priester om de duivel in je uit te drijven. Geen pretje. Hij sprak uit ervaring.
Hij had het grootste deel van de dag doorgebracht in de tuin. En hoewel hij daar half lag te slapen tegen de stam van een boom, had hij toch gemerkt hoe een nieuweling het terrein was opgelopen. Even twijfelde hij nog om gewoon verder te doen met waar hij mee bezig was - niets eigenlijk - maar het leek hem toch spannender om uit te zoeken wie deze nieuwe persoon nu was. Aan de bagage te zien was ze wel van plan om hier te komen wonen. Bovendien leek ze nog eens ongeveer van zijn leeftijd te zijn, wat het geheel nog een pak interessanter was.
Toen hij het huis inliep, het meisje achterna, kon hij haar niet meer vinden. Na een korte zoektocht hoorde hij dat er iemand in de keuken in de weer was. Hij was er zeker van dat ze daar moest zijn, aangezien er op dit uur nog niemand aan het avondeten bezig zou zijn. En hij kreeg gelijk.
Het nieuwe meisje stond daar in het midden van de keuken met een berg etenswaren voor haar op het aanrecht en een gigantische boterham in haar handen. Ze keek hem recht aan en leek even niet te bewegen. "Wel, we kunnen in ieder geval niet zeggen dat jij moeilijkheden hebt met je ergens thuis te voelen." bracht Jacob uit, nadat hij van de eerste verbazing bekomen was. Het gebeurde zelden dat hij iemand in de keuken aantrof, laat staan iemand die net was toegekomen. Hij bleef in de deuropening staan en ze, breed grijnzend:"Allereerst, smakelijk! En welkom in de lus natuurlijk. Normaal gezien zou ik aan nieuwe mensen moeten vragen of ze honger of dorst hebben, maar ik denk dat we dat bij jouw al kunnen overslaan."