Mira Reagan
Aantal berichten : 20 IC-berichten : 4 Character sheetBijzonderheid: WaterUiterlijke leeftijd: 17Quote: ''Never simply trust what you can see. The seas are a lot darker than you can ever imagine'' | Onderwerp: And oh, how hard life can be | Laxus ma feb 20, 2017 11:28 pm | |
| The shallows are just as treacherous _______________________________________________________________Mira was nooit een meisje geweest die zich compleet verveelde als ze alleen was. Grotendeels van de tijd was ze alleen, maar ze had altijd wel wat te doen gevonden. Toch bleek niets zo moeilijk als jezelf vermaken, terwijl alles om je heen in een soort eeuwigdurende herhaling zat. Alsof iemand een cassette band op replay had gezet. Wat een gestoorde gek die dat heeft bedacht. De voordelen van deze zich almaar herhalende dag? Niks. Noppes. Nada. Oké, om heel eerlijk te zijn had Mira zichzelf wel anders gevoeld. Om de een of andere onverklaarbare reden was de aantrekkingskracht tot het water minder geweest. Of nee, dat was het niet. Toch was er iets met haar ‘superheldenkracht’, iets voelde anders aan, alsof de aantrekkingskracht van het water minder was. Hoewel dat waarschijnlijk ook wel mee viel. Het zou precies haar geluk zijn om nog steeds knallende koppijn te krijgen als ze een tijd lang niet meer het water in was geweest. Onzinnig gedoe. Ze had haar ‘gave’ samen met haar ouders zelf tot ‘superheldenkracht’ gedoopt. Echt een andere benaming konden ze nooit bedenken vroeger en waarschijnlijk waren de woorden stoornis of ziekte niet geheel kindvriendelijk. Dus werden het superheldenkrachten en was Mira altijd de superheld in haar eigen verhaal. Wat zou het leven toch makkelijk zijn als ze inderdaad een superheld was geweest. Maar nee, in plaats daarvan banjerde Mira nu de lange trap op – wie had eigenlijk bedacht dat die trap zo lang moest zijn, want kom nou, zoveel conditie had ze niet hoor – met als hoofddoel iets te doen vinden.
Na een eeuwenlange tocht kwam ze boven aan. Ergens wist Mira wel dat de trap echt niet zo lang geweest was en dat ze echt niet zo boos hoefde te zijn over eigenlijk helemaal niets. Toch had ze de behoefte om gewoon even lekker opstandig te zijn want oh wat was het leven toch zwaar soms. En oh wat verveelde ze zich en oh wat was de vloed toch een stomme tijd. Het enige goede aan vloed was dat het uiteindelijk verdween om over te gaan naar eb. Eb. Dat was nou eens de tijd om vrolijk te zijn, om vlindertjes te vangen en om lekker in het zonnetje te lachen. Vloed was de tijd om eens even lekker passief-agressief voor je uit te staren, in de hoop dat iemand haar uit haar verveling zou redden.
Vluchtig keek ze de kamer door, maar er leek niemand te zijn, dus liep ze langs de kasten vol met boeken. Haar handen streelden hier en daar snel over een paar kaften, alsof ze verboden snoepgoederen waren. ’’Nothing to do, nothing to do,’’ neuriede ze hardop, haar eigen gemaakte vervelingsliedje. ’’What to do, what to do,’’ ging ze verder. Iedereen in de kamer zou haar makkelijk kunnen horen, maar er was naar haar weten niemand in de kamer.
|
|
Zeal Dreyar Admin
Aantal berichten : 1751 IC-berichten : 866 Leeftijd : 26 Accounts : ~ Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul Character sheetBijzonderheid: Electricity | having a fiancé Uiterlijke leeftijd: 20 yearsQuote: My hands aren't close to perfect, but they are yours. | Onderwerp: Re: And oh, how hard life can be | Laxus di feb 21, 2017 11:31 am | |
| And oh, how hard can life be
Een bibliotheek. Een plek waar ontelbaar veel informatie was weggestopt in boeken. Een plek waar je alles te weten kon komen wat er op het moment duidelijk was. Tenzij je natuurlijk voor een ‘gewoon’ leuk boek kwam en geen zin had om er iets van te leren. Die mensen waren er natuurlijk ook. De ruimte vol boeken was zeker geen plek waar Laxus dagelijks kwam. Het was er stil, stoffig en er was niks te doen. Daarbij waren het meestal dezelfde mensen die er elke dag weer kwamen. Vooral in een lus kwam dat voor. Zelfs Peculiars kregen soms de neiging om dag in dag uit hetzelfde ritme van de dag te herhalen. Laxus had daarentegen afwisseling nodig en deed het liefst elke dag iets anders. Toch was dat de reden niet waarom hij hier nu was.
Hij stond tussen twee boekenkasten in die voornamelijk waren gevuld met boeken over het bovennatuurlijke. Laxus probeerde tussen de fantasieboeken ook nog boeken te vinden die hem echt konden helpen met zijn onderzoek. In de tijd dat hij op de vlucht was had hij al veel onderzoek gedaan naar de bovennatuurlijke wezens, maar hij had nog nooit meegemaakt dat de armen van een persoon plots veranderde. Hij wist dat ze van demonische afkomst waren. Azure’s rode ogen waren ter bevestiging geweest. Maar Laxus had nog nooit meegemaakt dat iemand enkel de demonische arm kreeg. Of was dit enkel een eerste fase waarin Azure zich bevond? Als goed vriendje besloot Laxus verdere informatie te zoeken. Om deze reden was hij dus naar de bibliotheek gegaan, maar veel informatie kon hij niet vinden. Het waren grotendeels boeken over fantasie en niet over de echte feiten van het bovennatuurlijke. Iets wat Laxus wellicht vreemd vond, aangezien hij had gehoopt dat er meer informatie over het bovennatuurlijke te vinden zou zijn in een verblijf als dat van mevrouw Bluebonnet.
’’Nothing to do, nothing to do,’’ klonk het plots aan de andere kant van de boekenkast. Laxus keek verbaasd op. Langs de boeken heen zag hij een vrouwelijk gedaante langs de boeken lopen. Met een lichte grijns begon hij het figuur te volgen. ’’What to do, what to do,’’ vervolgde ze. Met een bredere grijns tikte Laxus een boek uit de kast en nog één. Precies zo dat hij haar beter kon zien en zo dat zij hem kon ook zien. ”Well hello there?” begroette hij haar min of meer. Langs de boeken keek hij haar aan. ”Seems like your pretty bored. What’s a gorgeous looking lady like you doing here?” vroeg Laxus met een flirterige grijns. Hij kon het niet helpen. Ondanks het feit dat hij een vriendin had, bleef het toch in zijn aard om te flirten.
|
|