N.M.E.

Onderwerp: N.M.E. vr feb 17, 2017 9:35 pm

Als je betaalt kreeg voor je hoeveelheid haat aan andere mensen was hij inmiddels multimiljonair geweest. Helaas had niemand so far het 'Connor's haat voor Laxus en Azure' fond opgestart en bleef hij geldloos. Niet dat hij geld nodig had, hij had teleportatie maar het ging om het idee. Natuurlijk had hij een hekel aan Laxus en zijn nieuwe liefde met een reden; simpel omdat hij aan de kant was geschoven. Letterlijk en figuurlijk. Dat stomme kreng was binnengekomen en had het compleet verpest en Laxus was achter haar aan gegaan als een zielig puppy. No wait, puppy's waren leuk, Laxus was eerder een mug; niemand wilt ze in hun buurt hebben behalve idioten. Ja, dat was definitief een goede metafoor voor de a-hole. Vol frustratie smeet hij een steen het koude water in. De kleine kiezel zonk meteen en al gauw volgde de volgende steen. Alle stenen waren natuurlijk zijn beeld van Laxus en de zee was de dood. Easy enough, Connor wenste hem alleen maar de hel toe. Waarom had hij ooit gedacht dat er een potentiële kans tot vriendschap was? De eerste keer dat Laxus gebruik had gemaakt van zijn dronken staat had al een waarschuwing moeten zijn maar nee, hij moest zo nodig Laxus helpen nadat hij tijdens het regen op het strand was gaan staan. Dit keer zou Connor hem niet helpen, dat had hij zich voorgenomen. He'd rather drown. Ironisch genoeg bevond hij zich ook nog op het strand rond het gebied waar hij Laxus had gezien. Met een simpele reden, de jongeman zou hier vast niet opnieuw komen. En als hij het wel deed- een nieuwe steen werd het water in gesmeten met extra kracht erachter.
Ook Azure mocht voor zijn part verdrinken maar dan pijnlijker. Die gedachte drong hij echter weg want het begon te lijken op een vorm van jaloezie. Dat was het zeker niet, hij voelde zich gewoon verraden cause c'mon they literally killed people together. Really, de meest waarschijnlijke verklaring was dat Laxus zijn perfectness gewoon niet aankon. Yeah, definitely. Met een bittere grimas keek Connor naar het water waar een meeuw over de zee scheerde. Als hij zijn vleugels nou voor dat kon gebruiken... Zuchtend wende hij zich af van het water en begon verder te sloffen langs de kustlijn. Hij liep over het deel waar het water net niet kwam. Zijn haar zat naar achter door de wind en hij had zijn handen diep weggestopts in zijn zakken. Het meest opvallende was de manier waarop zijn ogen branden met haat. In zijn hoofd was hij allang bezig met de '100 ways to stab your roommate' guide. Het was vroeg in de ochtend en de lucht was nog koel, maar een enkeling waagde zich op het strand en niemand bevond zich in zijn honderd meter radius voor zover hij wist. Vandaar dat zijn gesprek dan ook voor het grootste deel hardop ging. "Should just fuckin' stab him- no wait, stab Azure then blame that one asshole." Een grijns spreidde zich over zijn gelaat bij die gedachte.
Connor schopte tegen een grotere steen aan die een paar meter weg rolde. Hij moest gewoon van Azure af komen en dan zou Laxus begrijpen dat honestly, ze helemaal niks waard was. Ze was alleen maar een slechte invloed. Bij vorige loops was hij erin geslaagd om mensen d'r uit gestuurd te krijgen wanneer ze hem dwars zaten. In Bluebonnet's loop had hij zich kalm gehouden om geen negatieve aandacht te trekken, het zag ernaar uit dat het tijd was om iets te doen. Planning zou lastig worden, hij en Laxus deelden nog steeds een room maar het moest kunnen. Al was het maar om wraak te nemen op Laxus. "Yes, that's good," mompelde hij tegen zichzelf. Hij stopte bij een grotere rots te midden van de stenen. Het was droog dus ging hij zitten en richtte zijn blik op de kalme zee. In de verte ging een schip langzaam voorbij. Met zijn ogen volgde hij het trage schip, omgeving voor nu vergeten. Tenslotte kwam hier nooit iemand rond deze vroege tijd. De zon was nog maar net op en er hing nog een oranje gloed. Het beeld was mooi, maar het beeld van een dode Laxus was nog mooier. If only...

+

title based on:

Onderwerp: Re: N.M.E. za feb 18, 2017 9:21 am

_{N.M.E.

Connor. Wat moest Laxus met hem doen? Eerder had hij er nog aan gedacht om hem te vermoorden. Dat was op het moment geweest dat Connor geen deal had willen sluiten met hem, nu was die deal niet meer mogelijk door het feit dat Laxus toevallig verliefd was geworden. Iets wat hij zeker niet had verwacht en waar hij eigenlijk liever uit de weg van bleef.Maar eenmaal verliefd kon je niet meer terug. Zoveel ervaring had Laxus er al wel mee. Ergens vond hij het jammer dat de deal en de vriendschap tussen hen voorgoed weg was, maar aan de andere kant kon het hem weinig schelen. Een nieuwe vijand gaf waarschijnlijk meer fun dan een vriendschap. Het enige nadeel was dat Laxus waarschijnlijk opnieuw moest gaan zoeken naar een partner in crime. Met een beetje geluk kon hij Azure zover krijgen, maar hij wou haar het liefste niet dwingen en geen dingen laten doen die ze niet wou doen. Ze had wel een persoonlijkheid die erbij paste, maar haar krachten kwamen nog niet goed van pas. Tenzij ze erg goed overweg kon met een mes, kruisboog of geweer, zou het haar niet lukken om een woedende menigte neer te halen.

Met zijn handen in zijn zakken was Laxus het strand opgelopen. Met de simpele theorie dat Connor hier niet te vinden zou zijn, aangezien hij het liefste uit Laxus’ buurt bleef en daardoor ging Laxus er vanuit dat Connor niet nogmaals op dezelfde plek zou zijn waar ze elkaar eerder hadden ontmoet. Laxus kon zich voorstellen dat Connor hem nu liever dood dan levend had. De haat leek doorgrond te zijn. Laxus vond het enkel amusant. Hij stookte het vuur enkel meer en had besloten om Connor tot het uiterste te drijven. Uiteindelijk zou Connor toch degene zijn die om genade zou smeken. Een goed gevecht had Laxus ook al een tijdje niet meer gehad. Het bloed van de massamoord zat nog onder zijn nagels. Langzaam bracht hij zijn duim naar zijn mond en likte aan het bloed onder zijn nagel. Het gaf hem een bepaalde kick. Een rush die hem liet smachten naar meer. Het zorgde ervoor dat hij ernaar snakt om weer die adrenaline voelde. Om weer zijn krachten uitbundig te gebruiken en iemand helemaal te verpulveren. Misschien, als hij Connor zover kreeg, kon hij dat gevecht krijgen. Tenzij Connor weg zou vluchten, maar daar zag hij Connor niet voor aan.

Laxus kwam tot een halt zodra zijn ogen het zicht van de zee hadden bereikt. Zijn blik was echter niet gericht op de zee. Zijn blik had zich geplaatste op de gedaante die zat op een steen. ”Speak of the devil,” mompelde Laxus terwijl een brede grijns zijn lippen begon te sieren. Kennelijk kreeg hij nu al dat plezier. Uit enthousiasme begon de elektriciteit voor een moment rond zijn lichaam te sieren. Maar hij probeerde zichzelf zo kalm mogelijk op te stellen en veegde zo ook de grijns van zijn gelaat af. De elektriciteit was verdween naarmate hij Connor naderde. ”Well well well, look who we have here. How are you doing, roommate?” vroeg Laxus met een grijns.}

Onderwerp: Re: N.M.E. za feb 18, 2017 4:48 pm

Het universum was definitief honderd percent tegen hem. Dat was de enige mogelijke verklaring van alles. Misschien had ene 'God' hem geschapen met het pure doel om iemand te martelen met shitty situaties. Niet dat God bestond cause c'mon, waarom zou hij oorlogen toe staan? Of toestaan dat mensen hun eigen kinderen het huis uitstuurde? Either way, iemand daarboven had een hekel aan hem en had besloten dat het strand precies de plek moest zijn waar Laxus Dreyar heen wou. ”Well well well, look who we have here. How are you doing, roommate?” Connor klemde zijn kaken op elkaar en zijn ogen stonden vol vuur terwijl zijn blik naar zijn roommate ging. Het was een mooie dag op het lege strand geweest tot hij het had moeten verpesten. Geen surprise daar, Laxus had constant alles verpest met Azure. Haar blik terwijl ze de kamer binnenkwam en hun zag stond nog steeds op zijn netvlies gebrand. Blijkbaar was het erger dat Laxus met hem in bed lag dan het feit dat Laxus een seriemoordenaar was. Sort your priorities out woman. Hij had tenminste de kans gehad om te moorden. Het was leuk geweest om onschuldige mensen te vermoorden en hij kon er nauwelijks spijt van hebben. Het enige was dat volgende massamoord definitief zonder Laxus zou zijn. In zijn eentje kon hij het tenminste rustig aandoen.
Misschien moest hij gewoon nieuwe contacten maken die niet Laxus waren. Er waren maar weinig mensen in de loop waar hij met had gesproken afgelopen weken. Hij was geen sociaal persoon als het ging om mensen waar hij gedwongen mee opschept zat. Vandaar dat Laxus een goede kans had moeten zijn naar het netwerk van vriendschap maar helaas had liefde het verpest. Liefde tussen die bitch en zijn roommate. Een vlaag van wind blies zijn haar naar achteren uit zijn ogen. Hij kon altijd nog de loop verlaten en een nieuwe vinden. Er waren genoeg plaatsen waar hij wel welkom was en gewaardeerd werd. Laxus kon hier blijven en doen wat hij wou met Azure, het zou niet langer Connor's probleem zijn. Aan de andere kant zou dat zijn alsof hij zich overgaf, het enige wat hem tegenhield van het verlaten van de loop was zijn eer. Niemand zou hem echt missen.
Hij had Laxus nog steeds geen antwoord gegeven en alleen maar zwijgend naar hem gekeken. In zijn zakken had hij zijn handen samengeklemd tot vuisten. Het liefst wou hij verdwijnen maar hij zou niet weggaan voor Laxus. Hij zat comfortabel op de rots met het rustgevende geluid van de zee naast hem. Unlike last time was er nu geen regen en de wind was kalm. Zijn blik gleed over Laxus lichaam met een grimas. "Fuck off," sprak hij kalm. Het liefst wou hij Laxus' keel uitrukken maar hij hield zichzelf kalm. Het beeld van het hart van de jongeman was nog iets te duidelijk om iets uit te voeren. Toch zou het niet veel nodig hebben voor hij ontplofte. In zijn zakken drukte zijn nagels zich in zijn palmen en had zijn kaken weer stevig samengeklemd. In zijn ogen brandde de haat vermengd met een 'I'm tired of your shit' look. Niet dat zijn blik langer dan dat op de jongeman gericht bleef, hij was het echt niet waard. Connor's blik gleed naar de zee alsof hij verwachtte dat Laxus vanzelf ging. Al zijn interesse ging uit naar een meeuw die onderwater dook en omhoog kwam met een vis.

+

Onderwerp: Re: N.M.E. za feb 18, 2017 5:09 pm

_{N.M.E.

Laxus had zich verplaatst naar het strand. En waarom eigenlijk? Waarschijnlijk om het feit dat Connor hier niet zou zijn. Nee. Het was meer om te kijken of dat feit waar was. Het zou toch zo ironisch zijn, zo geweldig, als het universum hen werkelijk weer op dezelfde plek bij elkaar bracht. En kennelijk heeft het universum het zo gewild, want daar zat meneer. Alleen op het strand, waarschijnlijk ‘genieten’ van het mooie weer. Laxus grijnsde. Natuurlijk haatte Connor hem. Laxus kon zich teleurgesteld voelen over het feit dat ze best goede vrienden konden worden, maar Connor weer zo moest reageren over de relatie tussen Laxus en Azure. Ergens best pathetic, maar Laxus maakte zich er geen zorgen om. Het enige waar hij op hoopte, was dat Azure toevallig óók niet op het strand bevond. Ze had het immers duidelijk gemaakt dat het vertrouwen in hem bij Connor in de buurt nog ver te zoeken was. Natuurlijk zou Laxus Connor nu geen seks meer gunnen, hoogstens een kus om hem gestoord van woede te maken, maar hij wou voorkomen dat Azure dacht dat Laxus Connor op had gezocht. Dat was immers niet de situatie. Natuurlijk had hij Connor kunnen negeren en gewoon verder lopen richting het centrum, maar nu hij hem daar zo zag zitten, was het te moeilijk om de verleiding te weerstaan.

Een stilte volgde terwijl een blik, die bestond uit pure woede, op hem werd gericht. Laxus keek hem enkel met een amuserende grijns terug aan. Hij waagde het niet om een stap dichterbij te zetten. Hij zou zijn afstand bewaren, totdat Connor zich weer had gericht op de zee. Dit duurde langer dan verwacht. Laxus grijnsde enkel, wachtend op een reactie die hij hoopte te krijgen. Hij zag hoe Connor’s blik over zijn lichaam heen gleed. "Fuck off," klonk het vervolgens, terwijl Connor zijn blik weer op de zee had gericht. Dat was het moment. Met een stap kwam Laxus dichterbij. Geruisloos was hij niet, hoefde hij ook niet te zijn. Connor kon zelf wel concluderen dat Laxus niet naar zijn woorden zouden luisteren. Hij had hem immers nog een wijze les aangeleerd over bevelen opvolgen. De ‘please’ was nergens meer in zijn woorden te vinden. Jammer toch dat een verkeerde situatie een vriendschap zo kon doen omslaan. Zonde weer.

Het enthousiasme werd groter, maar nog altijd probeerde Laxus zich in te houden. Hij kon hem tot het uiterste drijven en dat wou hij maar al te graag, maar hij wou het stapje voor stapje doen. Het was als het voorspel voor seks. Je moest er van genieten en niet enkel van de finale. Met nog een stap stond Laxus vlak achter hem. Als hij kon zou hij hem nu meteen kunnen vermoorden. Het was een vijand minder, maar dan was ook in één klap zijn plezier verdwenen. Zijn elektriciteit liet hij om die rede achterwege. Hij legde een hand op Connor’s schouder. ”Didn’t I tell you that I don’t take orders, babe?” vroeg Laxus nu met een zoete stem van cynisme en plezier. Zijn hand gleed naar Connor’s hals terwijl hij zijn woorden sprak, alsof hij dat ene moment toch graag weer wou herbeleven. Het was enkel om Connor aan te voeren. Om hem verder te laten gaan, maar nog niet tot het uiterste.}

Onderwerp: Re: N.M.E. za feb 18, 2017 5:42 pm

Connor was hier gekomen om van Laxus af te zijn. Om even rust te krijgen van de constante druk van het delen van een huis met zoveel mensen waarvan hij aan zoveel een hekel had. Meestal kon hij wel een plek vinden om rust te hebben maar het leven zat hem tegen. Hier op de koele steen ging hij duidelijk niet krijgen wat hij wou. Het was zo verleidelijk om overeind te springen, gebruik te maken van het zakmes weggeborgen in zijn broekzak. Maar het risico was te groot en hij weigerde Laxus die satisfaction te geven. Als het uitkwam op een gevecht bleef hij in het nadeel. Dus hield hij het bij het op elkaar klemmen van zijn kaken na een gesneerde opmerking. Het was allang duidelijk dat Laxus hier alleen maar was om zijn dag te verpesten... een gevecht uit te lokken misschien? Het was iets typisch voor hem. If you can't be friends you can always be enemies, right. Hij was al dicht bij zijn doel, Connor stond op springen. Als Laxus echt wou vechten dan zou hij zijn zin ook krijgen. Zijn blik stond strak op de meeuw gericht terwijl er achter hem geritsel van kleren klonk. Laxus was dichterbij gekomen, Connor hoefde niet om te kijken om dat te weten. Hij kon ook wel raden waarom. Ergens verwachtte hij een eenvoudige schok te voelen voor zijn lichaam naar de grond zou vallen. Toch keek hij nog steeds niet om maar kneep zijn kaken alleen maar wat stijver samen. Als hij nu zou sterven dan well... het zou niet jammer zijn, er waren maar weinig die hem zouden missen en hij was tenminste met haat ten onder gegaan. Hij kon zich al voorstellen hoe zijn lichaam naar de grond zakte en Laxus hem hier achter liet tot een onschuldige dorpeling zijn rottende lichaam tegenkwam. Misschien zouden er al meeuwen aan hem pikken. Geen vrolijk beeld.
Hij kromp in elkaar toen een hand in op zijn schouder landde maar rechtte zijn rug al gauw weer. Laxus zou hem niet zomaar vermoorden, anders had hij het al lang geleden gedaan. Dit was de build-up naar het einde. Hij slikte zacht terwijl zijn blik voor even naar de hand op zijn schouder gleed. Snel keek hij weer terug naar de zee. Veel was er niet te zien, dezelfde meeuw dreef nu over het water. ”Didn’t I tell you that I don’t take orders, babe?” Connor knikte langzaam. Het was moeilijk om dat moment te vergeten. Zelfs door zijn woede en haat heen wist hij maar al te goed waar Laxus tot in staat was. Het stond nog duidelijk voor hem hoe hij met doodsangst tegen Laxus had gesproken. Laxus' aanraking brandde op zijn hals. "I swear I will shove a stone down your throat if you don't get your hand of me." De woede was duidelijk daar in zijn stem terwijl hij sprak. Laxus kon doen wat hij wou maar Connor ging niet maar aardig spelen. Ze waren enemies, case closed.

+

Onderwerp: Re: N.M.E. zo feb 19, 2017 10:53 am

_{N.M.E.

Laxus was altijd al iemand geweest die ervan hield om mensen te martelen. Was het niet fysiek, dan was het wel mentaal en Connor maakte het Laxus wel heel makkelijk. Laxus wist precies wat hij moest zeggen om Connor zover te krijgen dat hij echt zo dom zou worden om Laxus aan te vallen. En zodra Connor hem zou aanvallen, zou Laxus toeslaan met zijn krachten en hem een mooie, martelende, bloedige dood gunnen. Dat had de jongeman wel verdient. Misschien zou hij zelfs zijn hart houden als aandenken. Als Azure het daar mee eens was.

Laxus zag hoe Connor voor een seconde ineen kromp. Laxus grijnsde enkel breder. De angst leek erbij te komen, ook al leek de angst nog altijd overstemd te worden door de woede. Als Laxus iets wist, was het dat je altijd moest blijven nadenken en gevoelens nooit de situatie over moest laten nemen. Rationeel zijn was een must. Connor leek ook nog helder na te kunnen denken om te beseffen dat Laxus hem niet meteen zou vermoorden. Maar daar bleef het ratio ook bij. Connor richtte zijn blik terug op zee. Laxus keek hem aan met een grijns terwijl zijn duim over zijn kaaklijn heen wreef.

"I swear I will shove a stone down your throat if you don't get your hand of me." bedreigde Connor Laxus. Laxus grinnikte kort. ”My my, didn’t know you were so shy,” plaagde hij Connor. Hij boog vervolgens naar voren. Zijn mond kwam bij Connor’s oor. ”I’d like to see you try,” fluisterde hij in zijn oor, waarna een plagend kusje op zijn oor volgde. Enkel om hem tot het uiterste te drijven. Zo hij Connor echt zover, zo dom, krijgen dat hij Laxus zou aanvallen? En zo ja, zou het dan een vuistgevecht worden? Waarschijnlijk wel totdat Laxus er moe van werd en zijn krachten erbij haalde.}

Onderwerp: Re: N.M.E. zo feb 19, 2017 11:37 am

Fuck, hij had een probleem. Tegen al zijn verwachtingen in was Laxus ook naar het strand gegaan en nu zaten ze in een gesprek verwikkeld. Alhoewel 'gesprek' geen goede benaming was. Connor zat verstijfd op de steen om Laxus niet te hoeven zien terwijl de jongeman hem probeerde uit te lokken. Blijkbaar werkte geen enkele techniek om van zijn roommate af te komen. Terwijl hij keek hoe de meeuw over de zee dobberde was hij druk bezig met het bedenken van een techniek. Zijn hand was langzaam uit zijn jaszak gegleden en klemde zich nu om het kleine zakmes in zijn broekzak. Het was recent nog geslepen en zou met een klikje openglijden. Het was niet veel maar meer dan niks. Hij voelde het gewicht van Laxus' hand op hem. Weer bedacht hij zich hoe easy het zou zijn voor Laxus om het nu af te maken en weg te lopen alsof er niks was gebeurd. Hij kon de lichte angst niet tegenhouden bij die gedachte; gelukkig hield woede de echte angst tegen. Er brandde nog steeds een vuur van haat in hem voor Laxus en voor Azure natuurlijk.
Zijn dreiging werd aan de kant geschoven alsof het niets was. Wat het best wel was; hij had een klein zakmes tegen fucking elektriciteit. Het was een onervaren persoon vol haat tegen een vaardige psychopaat. Zijn kansen waren ongeveer 1 op 40 dat hij iets kon doen als hij geen gebruik van verassing ging maken. ”My my, didn’t know you were so shy." Hij draaide zijn hoofd weg van Laxus. ”I’d like to see you try." Zijn hersenen schreeuwde voor actie en voor een keer luisterde hij, zijn gevoelens volgend op puur instinct. Connor vloog overeind en draaide zich om, het mes tegelijk openklappend. Zonder een kans voor reactie te geven stak hij het mes richting Laxus' nek. Of dit ging goed of hij was screwed. Either way, gingen er gewonden vallen en possible doden. Hij nam snel een stap naar achteren, overwegend om te verdwijnen. Zijn blik gleed naar de ruimte achter hem, er was niet veel land tussen hem en de zee. Slikkend keek hij terug naar Laxus. Hij zat vast tussen de zee en een moordenaar. "Oh fuck." Hij was nog steeds woedend en de logische keuze om te verdwijnen werd verworpen door het idee dat hij Laxus misschien genoeg had verwond om meer te kunnen. "You asked for it." Hij hield het zakmes stevig geklemd in zijn hand.

zakmes:

+

Onderwerp: Re: N.M.E. ma feb 20, 2017 10:45 pm

Met haar handen in haar zakken gestoken was Azure wat aan het rondwandelen. Voor de zoveelste keer had ze niet echt een doel voor ogen. Het was nu al een paar dagen sinds ze met Laxus samen was, en het is nu al een paar dagen dat ze zich onrustig voelde. Niet door Laxus of wie dan ook. Het was in haar zelf. Misschien in haar hoofd of gewoon haar lichaam? Het precies kunnen benoemen kon Azure niet. Het enige dat ze zeker wist, was het feit dat het begon wanneer ze zich meer had zitten opjagen. Dat was sinds de confrontatie met Laxus en connor. Een trauma dat ze opgelopen was en nooit meer uit haar hoofd zou kunnen krijgen. Vermoeid zuchtte ze. De laatste dagen door haar onrustig gedrag geraakte ze ook maar niet in slaap. Het was niks voor haar om niet meteen te kunnen slapen. Erger nog het lukte zelf niet met slaappillen. Die horen toch te werken? Bij haar blijkbaar niet, juist wanneer ze het meeste nodig had.

Brommend om haar ongewoonlijk gedrag stapte ze langs de zee verder. Haar ogen fixeerde zich op de grond half op haar eigen schoenen gericht. "Herpak je Azure" verzuchtte ze en keek weer voor zich uit. Moest ze dat niet gedaan hebben zou ze nooit Laxus en Connor samen zien. Voor zover Azure mee was waren die nu toch niet meer zo'n beste vriendjes? Niet haar schuld, van haar part mogen ze nog best vrienden zijn, maar verder dan dat moeten ze niet gaan proberen. Bij het beter bekijken van de twee mannen merkte ze de gespannen houding van Connor. Naar Laxus moest ze zelf niet kijken, die zou er zeker en vast wel plezier in hebben. Puur en alleen al door haar nieuwsgierigheid stapte ze op haar gemakjes naar de twee toe. Het beviel haar al niet wat er gaande was. Het was duidelijk aan connor te zien dat Laxus hem aan het uitlokken was. Dat gaat op een dag nog zo verkeerd aflopen.

Juist op het moment dat ze nog maar twee stappen verwijderd was van de twee mannen, leek Connor toe te slaan. Voor enkele seconden bleef ze versteld staan. Hij had met een zakmes richting Laxus zijn keel gestoken, dat Laxus net op tijd leek te kunnen verdedigen en hierbij dus zijn arm verwonde. "what the fuck" snauwde ze pissed. Haar eerst zelf toegesproken woorden om zich te herpakken waren verdwenen als sneeuw onder de zon. Ze voelde hoe haar emotie's leken te ontploffen. Haar groene ogen begonnen langzaam rood te kleuren. In een fractie van een seconde, zelf maar amper bewust van wat dat ze deed greep ze zijn keel vast. Je zou haast denken dat het een onschuldige beweging was. Ze was een meisje en kracht in haar handen had ze niet. In haar gedachten begon ze heel de verbeelden hoe haar arm eruit zou moeten zien. Hoe haar volledige arm een demonisch armor er uit zag.Dat dan ook precies dat met haar arm in het echt gebeurde voelde of besefte ze niet eens.het was dan daardoor dat het haar zonder moeite of enige probleem hem bij de keel in de lucht begon te houden. Met rode ogen keek ze connor recht aan. "are you out of your damn mind!" sprak ze woedend. Langzaam met ieder woord hield ze iets steviger zijn keel dicht. Niet volledig dicht waardoor hij niet zou stikken. Maar voelbaar genoeg dat het lastiger was om te kunnen ademhalen.

flut x.x
her demonic arm

Her arm:

Onderwerp: Re: N.M.E. di feb 21, 2017 10:44 am

_{N.M.E.

Er leek weinig voor nodig te zijn om Connor uit te lokken. Hij leek al behoorlijk op zijn teentjes getrapt te zijn. Laxus hoefde er enkel nog een klein beetje meer druk op te zetten en hij zou breken. Met makkelijke woorden schoof hij de bedreiging weg. Alsof Connor hem iets kon doen. Laxus was niet onsterfelijk, maar zou een aanval makkelijk kunnen ontwijken. Tenminste, dat dacht hij. Zonder er echt over na te denken duwde hij Connor verder. Hem verder uitlokkend. Laxus had niet in de gaten hoe ver Connor al was. Hij had gedacht dat er nog een paar sassy opmerkingen zouden komen of misschien nog een paar bedreigingen, maar kennelijk was Connor al over de lijn gegaan.

Plots draaide Connor zich om. In een flits zag Laxus een mes op hem afkomen. Hij deed een snelle stap naar achteren en hield zijn arm ter bescherming voor hem. Hij voelde hoe het scherpe lemmet van het zakmes in zijn huid zonk en een lelijke streep trok van zijn palm naar zijn elleboog. Met een pijnlijke grom dook Laxus kort in elkaar. "Oh fuck." klonk het. In een reflex had Laxus zijn andere hand over de wond heen gelegd. Hij voelde hoe het bloed eruit sijpelde. De woede, en daarmee de elektriciteit, begon door zijn lichaam te razen. "You asked for it." sprak Connor nog. Laxus’ blik schoot naar hem toe. Zijn ogen spoten vuur. ”You better start running for your fucking life!” sneerde Laxus met een grom in zijn stem. De elektriciteit begon in een hoge snelheid rond zijn lichaam te sieren, maar net op het moment dat hij op Connor af wou schieten, schoot er een andere schim op Connor af.

Laxus’ ogen verwijde zich zodra hij Azure opmerkte. De woede die hij had gevoeld verdween als sneeuw voor de zon. In plaats daarvan kwam nu bezorgdheid. ”Azure!” riep Laxus meteen uit, om te voorkomen dat ook Azure gewond zou raken. Hij deed aanstalte om dichterbij te komen, maar zodra hij een stap dichterbij had gezet zag hij Azure’s arm en haar ogen. "are you out of your damn mind!" sprak Azure woedend terwijl ze Connor bij zijn keel vast greep. Laxus keek voor een moment nog verbaasd naar de situatie. Meteen had hij de kenmerken herkend. Hij wist niet hoe, maar kennelijk had Azure iets weg van een demon. Laxus wist genoeg van demonen en kracht om te weten dat je geen krachten moest ontwikkelen als je emotioneel instabiel was.

Zijn wraak en woede vergeten, richtte hij zich op Azure. Met zijn verwonden arm liep hij naar de twee toe en legde hij zijn goede hand op Azure’s demonen arm. Doordringend keek hij haar aan. ”Azure stop this and calm down,” beval hij haar. Tegen zijn zin in liet hij een korte schok van elektriciteit door haar arm gaan om er zeker van te zijn dat ze Connor los zou laten. Laxus richtte zijn blik vervolgens op Connor. Ook hem keek hij doordringend aan. ”You better disappear if you want to stay alive,” sprak Laxus hem dringend toe. Waarschijnlijk was het raar om plots te zien dat Laxus hem beschermde in plaats van dat hij Azure zijn gang liet gaan, maar hij wou voorkomen dat Azure haar nieuwe krachten ging koppelen aan de emotie woede. Dan kon ze er nog behoorlijke problemen mee krijgen en waarschijnlijk geen controle. Daarbij wou Laxus nog altijd degene zijn die Connor vermoorden en wou hij zelfs Azure niet dat plezier gunnen.}

Onderwerp: Re: N.M.E. wo feb 22, 2017 3:43 pm

Connor was het zat, zoveel was al duidelijk vanaf de seconde dat Laxus weer voor hem was verschenen op het strand dat verlaten had moeten zijn. Hij was niet gewoon geïrriteerd maar woedend. Veel van zijn frustratie ging in dit ene moment op waarin Laxus hem maar bleef uitdagen met zijn acties. Uiteindelijk kon hij zich niet meer inhouden en vloog de jongeman overeind. Met snelle acties stootte hij het kleine zakmes naar voren richting Laxus' nek. Hij miste zijn doel en het mes sneed van zijn palm tot zijn elleboog. Dat moest pijnlijk zijn. Hij nam een snelle stap naar achteren om Laxus' ongetwijfelde woedende elektrische aanval te ontwijken maar er kwam nog niks. ”You better start running for your fucking life!” Dat was precies wat hij van plan was, weg en zo snel mogelijk maar eerst wou hij dit afmaken. Hij wou Laxus meer pijn op kunnen leveren, zijn frustratie kunnen uiten en voorkomen dat Laxus achter hem aanging. Connor hief het zakmes op voor een nieuwe poging toen iemand zijn keel vastgreep. In zijn geschrokken en boze staat duurde het even voor hij doorhad wie hem vasthield. Zijn ogen verwijde terwijl zijn blik viel op de arm van de jonge vrouw. Okay en what the fuck was dat? Alles vertelde hem dat als hij nu doorging hij met gemak zou kunnen sterven. Hij stond met een klein zakmes tegenover een soort demonisch ding en Laxus met zijn elektriciteit. Laxus zelf leek ook verbaasd te zijn door de nieuwe ontwikkeling van de situatie.
”Azure stop this and calm down." Hij werd losgelaten en viel naar achteren op de kiezelstenen die het strand op dit deel bedekte. ”You better disappear if you want to stay alive." Hij had verwacht dat de jongeman had gewild dat Azure hem had vermoord na wat hij had gedaan en er trok een blik van verbazing over zijn gezicht. Zijn uitdrukking veranderde algauw naar realisatie toen zijn ogen die van Laxus ontmoeten. Hij wou Connor voor zichzelf hebben om te vermoorden. And that was it, he was out, gone. Hij wierp een woedende en geschokte blik op beiden voor hij van het strand verdween.

-Connor out

+

Onderwerp: Re: N.M.E. zo feb 26, 2017 7:58 pm

Azure wist niet wat er aan de hand was. Ze kon daarbij nog niet eens gaan nadenken over wat er met haar gebeurde. Het leek zelf nog niet in haar gedachten te registreren wat er nu precies met haar arm gebeurde. Azure keek zelf niet eens naar haar arm. het enige waar ze aandacht was het feit dat Laxus was aangevallen geweest. Natuurlijk wist ze vanbinnen dat Laxus dit wel aan kon. Het ging vooral om het feit dat ze het had gezien. Haar lichaam reageerde meteen op de beelden dat zich voor haar ogen afspeelde. Heel haar lichaam leek in actie te schieten. Het leek alsof ze haar eigen hersenen en lichaam niet onder controle had. Dat ze alleen maar via haar ogen kon toekijken hoe haar lichaam op zijn eigen leek te bewegen. Ze had geen controle over wat dan ook. Zelf haar eigen verbeelding niet. het enige waar ze leek over te kunnen nadenken was over hoe ze wenste dat haar arm zou transformeren in iets sterkers.

Het registreerde dan ook niet voor Azure dat haar arm inderdaad in iets demonisch veranderde. Meteen greep ze vol woede Connor bij de keel. Zonder enige probleem hief ze hem de lucht in. Haar fel rode ogen keek ze hem met gespleten ogen aan. Hoe durft hij. Connor had het toch moeten zien dat Laxus niks meende. Maar dat hij dit deed ging te ver. Ze voelde niet eens Laxus zijn hand op haar arm liggen. Voor ze verder kon met connor voelde ze een elektrische schok van uit haar arm door haar hele lichaam razen. Dit zorgde ervoor dat ze meteen Connor los liet en geschokt en gekwetst om keek naar Laxus. Koos die nu Connor zijn kant? Haar beide handen tot vuisten keek ze hem nu recht aan, was Connor nu helemaal vergeten."Did you just shocked me!" snauwde ze. Nog steeds kon Azure niet geloven dat hij haar dit heeft aangedaan. Het had haar geen echte zeer gedaan. Het ging om het feit dat hij het heeft gedaan. Daar ging het allemaal om.

"your helping him, even when he just stabbed you?!" Azure kon zelf niet eens beschrijven wat ze precies voelde. Al haar emotie's waren door elkaar. Vooral woede en verwarring. Langzaam liet ze de demon arm verdwijnen. "Why would you take his side!" in plaats daarvan begon er naast haar rook te verschijnen. Die rook werd langzaamaan een vorm van een wolf. Stuk voor stuk kreeg het zijn vorm en werd het een bruin zwarte wolf. De bruine wolf gromde dreigend naar Laxus. Ze keek zonder enige echt besef naar de wolf voor ze Laxus terug aankeek. In een fractie van een seconde besprong de witte wolf Laxus. Midden in de wolf zijn sprong sloot Azure ongewild haar ogen en zakte door haar benen neer en viel op de grond bij het verliezen van haar bewust zijn. Hierdoor verdween de wolf in rook voordat die Laxus aan kon raken.

The wolf:

Onderwerp: Re: N.M.E. zo feb 26, 2017 10:57 pm

_{N.M.E.

"Did you just shocked me!" snauwde Azure hem toe. Natuurlijk was ze boos. Wie hield er nou wel om zo’n schok door zijn/haar arm te krijgen? Niemand. Normaal zou hij het dan ook zeker niet doen bij Azure, maar hij had zijn redenen. Als hij haar rustig kon krijgen kon hij het haar misschien uitleggen. Zijn aandacht ging echter eerst naar Connor. Met een doordringende blik zei hij hem om te gaan. Connor zei niks meer en luisterde naar Laxus’ woorden. Een opgelucht gevoel bekroop Laxus zodra de jongeman verdween. Natuurlijk boeide het hem niet of Connor leefde of dood was, maar Laxus wou wel degene zijn die hem de dood in stuurde.

Zodra Connor weg was, richtte hij zich terug op Azure. Hij opende zijn mond en wou haar zeggen om rustig te worden, maar zijn actie had haar nog verder geduwd. "your helping him, even when he just stabbed you?!" vroeg ze nu. Ze klonk woedend. Laxus schudde zijn hoofd. ”No Azure listen. You don’t understand, but you need to calm down,” probeerde Laxus snel en doordringend duidelijk te maken. Zijn blik werd getrokken door haar demonische arm zodra deze verdween. Zijn blik ging terug naar haar gezicht. Luisterde ze? Was hij tot haar doorgedrongen? Het opgeluchte gevoel dat hij voelde, duurde niet langer dan een seconde. "Why would you take his side!" vervolgde Azure, nog altijd ziedend van woede. Laxus zijn ogen verwijde zich zodra hij de rook rondom haar opmerkte. Zijn blik bleef strak op de rook gericht. De walm rook nam een vorm aan. Een wolf kwam tevoorschijn, een wolf die overduidelijk niet blij met hem was. Hij gromde gevaarlijk.

Laxus slikte eens. Wat Azure nu ook deed, ze leek het op hem af te willen richtte. Hij hief zijn handen wat op. De elektriciteit hield hij voor alle zekerheid rond zijn lichaam. ”Azure you need to calm down,” sprak hij nogmaals, maar toen schoot de wolf op hem af. Laxus vormde in een fractie van een seconde een elektrische bal, sterk genoeg om de wolf uit te schakelen dacht hij, maar toen ging de wolf plots weer een rook op. Verbaasd keek hij op. Zijn ogen verwijde zodra hij Azure bewusteloos op het strand zag liggen. Hij snelde naar haar toe, probeerde de pijn van zijn nog bloedende wond te negeren. Snel legde hij een hand tegen haar hals om er zeker van te zijn dat ze enkel bewusteloos was. Vervolgens legde hij zijn armen om haar heen en tilde hij haar op. Zijn arm protesteerde hevig, maar hij kon haar hier zeker niet achter laten. Hij snelde terug naar de villa.

{-topic uit?}