All Alone with You

Onderwerp: All Alone with You di jan 03, 2017 11:10 am

Say what you mean and don’t try to deceive me.

Voor eens had de jongen zich naar het centrum begeven. Eerder had hij zichzelf beloofd om zo min mogelijk onder de mensen te zijn, aangezien hij het liefst alleen was, maar soms moest je juist onder de mensen zijn om die rust te vinden. Jinn had zijn eerdere tijd besteed in het verblijf. Hij had het verkent en probeerde de stille plekjes als zijn eigen te maken, maar elke keer weer was er een andere peculiar opgedoken die zijn aandacht had getrokken. Soms op een positieve manier, maar meestal op een negatieve manier. Hij was immers het liefst alleen, maar toch was er altijd iemand geweest die hem had gestoord. Kennelijk waren de Peculiars nieuwsgieriger dan Jinn had verwacht. Hij had verwacht dat hij onderdak had gekregen om een plek te hebben waar hij kon verblijven en eten kregen, maar kennelijk ook om ‘vrienden’ te maken. Jinn had genoeg vrienden en al die vrienden hingen om zijn nek en bovenlichaam.
Mensen weken uit een zodra ze hem zagen. De vele exotische slangen rond zijn lichaam schrokken mensen af. En als dat niet genoeg was, schrokken zijn gifgroene ogen en schubbenhuid de rest wel af. Ook om die reden hoefde hij niet bang te zijn dat hij hier werd gestoord. Wellicht zou het voor een storing zorgen in de tijdlijn van sommige van deze mensen, maar maakte hem dat echt iets uit? Natuurlijk niet. Waarom zou hij om anderen geven als hij anderen niet nodig had? Al op jonge leeftijd leerde hij op de harde manier dat je er in de wereld alleen staat. Zijn ouders hadden hem niet geaccepteerd zoals hij was en dat waren zijn adoptieouders geweest. Zijn echte ouders hadden hem verkocht zodra ze geen geld meer hadden om te vergokken of te spenderen aan drugs en alcohol. Je kan gerust zeggen dat Jinn door die reden zijn hoop in de mens heeft verloren. De enkele wezens die er altijd voor hem waren geweest, waren zijn slangen. Hij had altijd slangen om zich heen. De slangen wisselde per dag. In de nacht verwisselde de slangen zich door andere slangen. Je kon het zien als de wisseling van de wacht. Alle slangen bleven bij hem, maar enkel een dozijn was te zien. De rest hield zich schuil in de schaduwen. Ze stonden 24/7 klaar om voor hem op te komen, hem te beschermen en voor hem te vechten. Ze zouden er niet aan twijfelen om iemand te vermoorden of zichzelf op te offeren voor de jonge jongen. Jinn had de slangen onder volle controle. Hij kon ze laten doen wat hij ook wou. Maar het meeste wat hij met ze deed was praten. Andere mensen zouden enkel gesis van de slangen horen, maar Jinn hoorde hen praten. Ieder had zijn eigen stem en persoonlijkheid. Het zorgde ervoor dat Jinn zich nooit eenzaam voelde, ook al had hij geen vrienden of familie. Hij had niemand anders nodig dan de slangen en van de slangen wist hij tenminste zeker dat ze hem nooit in de steek zouden laten.
’You are sure it was a smart idea to go here?’ klonk het plots. Jinn keek omlaag naar de zwarte slang met gifgroene markering die zich op hem had gericht. Jinn knikte eens en liet zijn vingers over de kop van de slang gaan. ”It’s alright Beast. Nothing can happen to us here,” sprak Jinn op een zachte toon terwijl hij verder liep. Beast was de eerste slang die hij had ontmoet. Je kon de slang zien als een beschermer en begeleider die Jinn hielp in het proces van zijn krachten en hem adviseerde wat hem het beste leek. Beast was de enige slang die ten alle tijden bij hem blijf. Jinn zou niet moeten weten wat hij zonder hem aan moest. Beast had hem geholpen met het aanvaarden en het onder controle krijgen van zijn krachten. Daarbij had de slang hem zijn complete transformatie gegeven. Vroeger had Jinn immers zwart haar en donkere ogen gehad, daar was nu niks meer van te zien.
Plots werd hij ruw tot een stilstand gebracht doordat hij tegen iets of iemand aanbotste. De slangen begonnen meteen hevig te sissen. Jinn keek enkel wat verbaasd op. Hij had niet verwacht dat er nog iemand stil zou staan als ze hem zagen. Hij had om die reden ook niet voor zich uit gekeken. Hij was immers nog verwikkeld geweest in een gesprek met Beast. Zelfs de slangen waren niet op hun hoede geweest door dit mogelijk gevaar. De slangen hadden nu de mogelijke dreiging wel door en wouden in tientallen op de jongeman afschieten waar Jinn tegenaan was gebotst. Jinn beval hen echter om rustig te blijven. Hij wou geen onnodige onrust of moorden veroorzaken. Tenzij het nodig was.

Onderwerp: Re: All Alone with You za jan 07, 2017 3:42 pm

Voor de meeste mensen zou Inndyr er maar uitzien als een klein dorpje, wat het technisch gezien ook was met nog geen 700 inwoners, maar voor mensen zoals Rex was het juist erg normaal. Het was er niet te druk, niet te rustig en je kon er alles vinden wat je nodig had. Eigenlijk was het een hele geruststelling voor de jongen om te weten dat hij nu weer in een dorp leefde wat ergens wel wat leek op zijn vorige woonplaats. Één van de grootste verschillen zat in de architectuur van de gebouwen, waar Rex met wat bewondering naar keek. Ja, het centrum van Inndyr had iets vertrouwds, maar tegelijkertijd was het zo nieuw. Hij was zo afgeleid door de lokale cultuur dat hij niet in de gaten had dat er iemand van achteren op hem af liep.

“Oef!” Nog net op tijd wist Rex zijn voeten anders neer te zetten om zijn balans terug te krijgen. Hij draaide zich nog wat verdwaasd om, waarbij hij oog in oog kwam te staan met kwaad slissende slangen. Zo snel als hij kon sprong hij achteruit, waarbij hij een gilletje door de schrik niet kon onderdrukken. Hij voelde zijn hart tekeergaan terwijl hij met grote ogen naar de slangen staarde en probeerde in te schatten wat er gaande was. Nadat hij wat van de eerste schrik was bekomen, besefte hij dat de slangen allemaal om het lichaam van een blonde jongen waren gewikkeld. “D-dat zijn… Dat zijn slangen?” vroeg hij zich hardop af. Het sloeg natuurlijk nergens op, maar hij kon door het schrikken nog niet helemaal helder denken.

Onderwerp: Re: All Alone with You ma jan 23, 2017 5:57 pm

You’re so delusional.

Jinn’s gifgroene ogen flitsten naar de man zodra Jinn tegen hem opbotste. Jinn zette eveneens een stap naar achteren. Om balans te houden en om een degelijke afstand tussen hen te houden. Enkele slangen hadden zich uit de schaduwen begeven en begonnen in een rap tempo naar de man toe te kruipen. Ongezien stak Jinn een hand op om de slangen tot een halt te brengen. De slangen bleven enkel rond Jinn’s voeten kruipen. Jinn keek de man zwijgend aan. De overige slangen siste boos naar de man. Jinn suste ze lichtjes, maar ergens wou hij dat de slangen de man zou afschrikken. Dan zou hij immers verder kunnen lopen en terug kunnen zinken in zijn gedachten. Het leek te werken. De jongen slaakte een gil van de schrik terwijl een sprong naar achteren deed. Jinn keek hem emotieloos aan, maar een korte grijns gleed over zijn gelaat heen. Soms was het amusant te zien hoe de mens kon schrikken van de slangen. Sommigen waren oprecht bang. Het was nog niet duidelijk of de jongeman ook met een rede bang was.
Jinn verwachtte dat de jongeman hem de rug zou toekeren en weg zou rennen, maar hij bleef staan. Iets waardoor Jinn ietwat op keek. De slangen werd ongeduldig. Ze wouden weten of de jongeman een gevaar was of niet. Beast informeerde hem al dat de jongeman geen gevaar leek in het eerste opzicht. De jongeman liet zijn blik ongegeneerd over Jinn heen glijden. Hij leek nu pas te beseffen dat er nog een jongen onder de slangen zat. “D-dat zijn… Dat zijn slangen?” vroeg de jongeman stotterend. Een droge blik verscheen in Jinn’s ogen.
”Of course not. They’re puppies. Aren’t they adorable?” reageerde Jinn. Zijn stem klonk al even emotieloos als zijn ogen stonden. Enkel de kleine grijns rond zijn lippen verraadde hem dat hij probeerde een grapje te maken. Doordat hij niet veel onder mensen was, had hij immers ook geen sociale vaardigheden en was hij geen held in grapjes maken. Jinn was benieuwd waarom de jongeman nog bleef staan.
Jinn stak een arm op. De slang die zich eromheen had gewikkeld hief zijn kop en richtte zich tot de jongeman. ”Do you want to hold him? He won’t bite. I can assure you that,” zei Jinn. Hij probeerde geruststellend te klinken, maar emotie laten zien was moeilijk voor hem.

Onderwerp: Re: All Alone with You do jan 26, 2017 10:39 am

De opmerking van de andere jongen was Rex bijna voorbijgegaan. Hij was nog steeds wat verbaasd – je zag nu eenmaal niet elke dag een jongen die tientallen exotische slangen om zich heen had, maar hij dacht wel dat de ander de opmerking grappig had bedoeld. Dat moest haast wel, want iemand die serieus dacht dat slangen puppy’s waren zou hopelijk niet in staat zijn om ergens een dozijn slangen vandaan te halen. "Ze zijn wel… bijzonder?" reageerde Rex, nog steeds niet helemaal goed wetend wat hij met de hele situatie moest doen. Hij had natuurlijk al weleens slangen gezien, wat ook niet anders kon als je in the middle of nowhere woonde, maar die stelden niks voor in vergelijking met deze.

Rex begon eindelijk weer wat helderder te denken toen de andere jongen een arm opstak waar een slang omheen was gewikkeld. De jongen vroeg Rex of hij de slang wilde vasthouden en verzekerde hem ervan dat het dier hem niet zou bijten. Dit had Rex niet zien aankomen en hij keek verrast van de slang naar de jongen. "Weet je het zeker?" vroeg hij wat onzeker. Hij had het misschien wat eerder aangedurfd om een slang vast te houden als hij zich in het verblijf van Bluebonnet had bevonden, zodat hij zijn bijzonderheid had kunnen gebruiken in geval van nood, maar nu… Nu bevond hij zich in het midden van het dorp waar iedereen hem en zijn gave zou kunnen zien. Aan de andere kant was het vasthouden van een slang iets volledig nieuws voor hem en wie weet zou hij nooit meer zo’n kans krijgen... Vooruit dan maar. "…Hij gaat écht niet bijten, toch?" vroeg Rex nog voor de zekerheid, terwijl hij alvast een arm uitstak.

Onderwerp: Re: All Alone with You do jan 26, 2017 11:13 am

You’re so delusional.

De jongeman had de domme vraag gesteld of het slangen waren. Jinn probeerde daarop in een sarcastische en humoristische wijze te reageren, maar zijn sociale vaardigheden stopte daar en het was maar de vraag of de jongeman begreep dat Jinn een grapje maakte. En niet dat de jongeman dacht dat Jinn gek was geworden. De jongeman moest er echter niet om lachen. Jinn kreeg de neiging om langs de jongen heen te lopen en verder te lopen alsof er niks was gebeurd. De jongeman weerhield hem daarvan door verder te gaan praten. "Ze zijn wel… bijzonder?" sprak de jongen. Hij leek nog niet helemaal zeker van de situatie. Logisch natuurlijk. Jinn kon ook wel nagaan dat zijn uiterlijk een bijzonder iets was. Niet iedereen kwam dat dagelijks tegen.
Door de reactie van de jongeman kreeg Jinn echter de neiging om hem te overtuigen. Om hem te laten ervaren hoe aardig en vriendelijk de slangen waren. Natuurlijk had de jongen een verkeerde eerste indruk gekregen. Hij had de agressie gezien, maar de slangen waren veel meer dan enkel zijn beschermers. Misschien, heel misschien, kon de jongeman dat ook in zien. Als hij er open voor stond tenminste. Zo stelde Jinn aan hem voor of hij een slang wou vastpakken. Hij had zijn arm al uitgestoken waar een slang omheen lag. Ook dit leek de jongeman niet te verwachten. Hij leek net van de schrik bekomen te zijn, maar keek nu al weer verrast op van de slang naar Jinn. "Weet je het zeker?" vroeg de jongeman onzeker. Jinn knikte eens. ”I promise he won’t bite,” verzekerde Jinn hem met zijn nog altijd emotieloze stem. De jongeman leek te twijfelen. Jinn keek voor een moment naar de slang rond zijn arm. Was het wel een goed idee? Waarom stelde hij het eigenlijk voor? Waarom probeerde hij de jongeman te overtuigen? Alle mensen waren hetzelfde, toch?
"…Hij gaat écht niet bijten, toch?" vroeg de jongeman nogmaals, maar stak zijn arm alvast uit. ”Did you not hear me?” vroeg Jinn oprecht. Hij snapte niet waarom de jongeman de vraag nogmaals stelde. Opnieuw was dit doordat hij sociale vaardigheden tekort kwam. Zijn blik bleef voor een moment bij het gezicht van de jongen hangen, waarna hij een stap dichterbij zette. De slang die rond zijn arm zat, kronkelde over naar de jongen zijn arm. Zoals beloofd beet hij niet en deed hij kon geen poging tot wurgen. Echter was ook de slang nieuwsgierig en begon hij verder omhoog te kruipen om zich uiteindelijk rond de hals van jongen neer te leggen. ”See, he won’t hurt you. They’re far better than people,” maakte Jinn nu zijn punt duidelijk, met een hele kleine glimlach die hij tevoorschijn wist te toveren.

{OOC: sorry voor de kleine post >n<

Onderwerp: Re: All Alone with You zo jan 29, 2017 2:56 pm

Rex moest er toch even van slikken. Ging hij dit nu echt doen? Hij kreeg de kans niet meer om er nog meer over na te denken, want de andere jongen was al wat dichterbij gekomen en de slang begon al over zijn arm te glijden. Rex bleef doodstil staan om er zeker van te zijn dat hij de slang niet zou agiteren. Het dier bleef gelukkig vrij kalm en het zag er niet naar uit dat hij hem ging bijten. Dit zorgde ervoor dat Rex alweer wat rustiger werd, waardoor hij wat beter naar de slang kon kijken. Ergens bleef hij toch wat angstig, maar tegelijkertijd was het ook wel interessant. Het leek er alleen wel op dat de slang allesbehalve angstig was en hij begon verder omhoog te kruipen. "Eh…" Veel meer wist Rex niet te zeggen toen de slang rond zijn hals ging liggen, maar duidelijk niet met het doel om hem te wurgen. Het reptiel deed verder dan ook niks anders dan rustig blijven liggen alsof het dacht dat het een sjaal was. Die gedachte liet Rex even grinniken. Een levende slang als sjaal, dat was pas "peculiar". Wat de andere jongen vervolgens zei leidde hem een beetje af van de slang. Natuurlijk was hij er enorm blij mee dat de slang hem geen pijn deed, maar hij snapte niet helemaal wat de ander bedoelde met "better than people". "Een mens om mijn nek lijkt me inderdaad niet zo comfortabel," reageerde Rex grappend met het sjaal-idee nog in zijn hoofd. Hij keek vanuit een ooghoek weer even naar de slang die zich om zijn nek had genesteld. "Heeft hij trouwens een naam?" vroeg hij nieuwsgierig.

OOC: Jouw post is 2 keer zo lang als de mijne xD Don’t worry about it, het gaat om de inhoud en niet om de lengte c:

Onderwerp: Re: All Alone with You zo jan 29, 2017 3:27 pm

You’re so delusional.

"Eh…" reageerde de jongeman zodra de slang verder omhoog begon te kruipen. Jinn begreep zijn reactie niet. Wat was er aan de hand? Hij had dan ook niet in de gaten dat het niet voor alle mensen zo fijn kon aanvoelen om slangen om je heen te hebben. Ook zo werd weer bewezen dat Jinn te weinig sociale vaardigheden had. De jongen hield zijn blik op de slang. Jinn nam de gelegenheid om kort contact te zoeken met zijn slangen, maar hem werd verteld dat er nog geen verdachte activiteit was gevonden. Plots hoorde Jinn de jongen grinniken. Een vragende blik verscheen in Jinn’s ogen. Wat was er grappig? Had Jinn hem niet gehoord terwijl hij een grapje maakte? Jinn schoof de gedachten weg en liet de emotieloze blik terug keren in zijn ogen. Hij sprak zijn conclusie uit over de mensen en nam zo de aandacht weer van de jongen. "Een mens om mijn nek lijkt me inderdaad niet zo comfortabel," reageerde de jongen op zijn woorden. Hij maakte een grapje, maar Jinn begreep het niet. ”No but why would any human do that?” reageerde hij niet begrijpend. Hij had het gevoel alsof hij iets had gemist van hun gesprek. Terwijl hij toch zeker was dat hij zijn aandacht bij de jongen had gelaten. De jonge richtte zich terug op de slang. "Heeft hij trouwens een naam?" vroeg hij. De interesse naar de slang deed Jinn goed. Hij besloot zijn eigen vraag te negeren en richtte zich op de slang rond de jongen zijn nek. ”Let me ask him,” zei Jinn, waarna hij de slang in zijn ogen aankeek. De slang hief zijn kop wat en keek Jinn eveneens aan, waarna hij eens siste. ”Bear.. His name is Bear,” antwoordde Jinn met een gefronste wenkbrauw. Hoe kwam een slang in hemelsnaam aan zo’n naam? Jinn richtte zijn blik terug op de jongen. ”You do not seem as afraid as you were in the beginning of our meeting,” analyseerde Jinn. ”Do you have interest in them?” vroeg Jinn nu na. Hij kreeg de neiging om zijn krachten uit te leggen aan de jongen, maar hij wist ook dat hij daar voorzichtig mee moest zijn. Jinn wist niet of er hier mensen waren die zijn familie en achtergrond kende. Hij mocht hopen van niet. Daarbij hield hij in zijn achterhoofd dat alle mensen hetzelfde waren en dat ook deze jongen hem uiteindelijk zou verraadde.

{OOC: ik ben blij dat je er zo over denkt. Zo denk ik er ook over ^^

Onderwerp: Re: All Alone with You di feb 21, 2017 2:33 pm

Als reactie op het grapje van Rex vroeg de andere jongen waarom een mens überhaupt in iemands nek zou gaan liggen. Tja, eh… Daar wist hij geen antwoord op te geven. Rex wilde zijn schouders ophalen, maar die beweging werd tegengehouden door de slang om zijn nek. Ach, het dier verdiende wel meer aandacht dan een flauw grapje. Rex had naar de naam gevraagd van deze specifieke slang, waarop de ander antwoordde dat hij dat even zou vragen. Wacht… wat? In stilte keek hij naar het kleine tafereel. De andere jongen keek de slang een tijdje aan, waarop deze siste en de jongen meedeelde dat de slang "Bear" heette. "Bear?" herhaalde Rex wat verbaasd, waarna hij naar de slang om zijn nek keek. Een reptiel dat was vernoemd naar een zoogdier, veel gekker kon het niet worden. Zelfs de andere jongen leek er verbaasd over te zijn. Had hij hem die naam dan niet gegeven? Rex keek hem weer aan toen hij weer begon te spreken. Het was de jongen blijkbaar opgevallen dat hij niet meer zo bang was voor de slangen als een paar minuten geleden – wat eigenlijk niet zo gek was, aangezien de dieren zich nu een stuk minder agressief gedroegen. "Ze zijn wel interessant, ja," antwoordde hij, waarbij hij weer naar de slang keek die om zijn nek hing. Sjaal-slang. "Ze blijven ook zo rustig." Rex kon er niets aan doen dat hij zich begon af te vragen waarom de slangen zo rustig waren, terwijl ze hem daarnet nog wilden aanvallen. Was dat normaal voor reptielen?

Onderwerp: Re: All Alone with You di feb 21, 2017 4:32 pm

You’re so delusional.

"Bear?" herhaalde de jongeman vragend. Jinn knikte eens, maar keek al net zo vragend. Hij snapte niet hoe een slang in hemelsnaam aan zo naam kwam. Normaal hadden de slangen de namen van hun afkomst, soort of voorvaderen. Kennelijk besloot deze out of the box te denken. Jinn besloot het maar te laten. Hij had niet genoeg interesse om er een heel gesprek over te gaan hebben met de slang. De jongen interesseerde hem te veel. Normaal had Jinn geen interesse in mensen en vermeed hij hen het liefst, maar de jongen leek nu niet meer bang te zijn voor de slangen. Jinn vroeg hem of dat inderdaad het geval was.

"Ze zijn wel interessant, ja," gaf de jongen toe. Een smal, haast onzichtbaar, glimlachje verscheen rond Jinn’s lippen bij die woorden. Hij was blij dat een medemens interesse toonde in de slang. Dat verdiende ze wel. "Ze blijven ook zo rustig." voegde de jongen er nog aan toe. Jinn keek op van die woorden. ”Well that’s because I order them to keep at ease,” legde Jinn uit. Jinn deed een stap naar de jongen toe en nam de slang weer van hem over. Voor een moment keek hij om zich heen. Mensen hadden zich om hen heen verzameld en keken afwachtend naar hen. Verwachtte ze een show?

Jinn slaakte een zucht waarna hij de jongen wenkte en de massa door liep. Uiteindelijk kwam hij uit op een kleiner plein waar minder mensen waren. Het leek net buiten het centrum te liggen. Jinn richtte zich terug op de jongen. Nu hij al de moeite had genomen om de jongen hier te krijgen, leek het Jinn dat hij meer informatie verdiende. ”My name is Jinn,” stelde Jinn zichzelf voor. ”If you want to. I can tell you and show you what I can do with my powers,” stelde Jinn voor. Een twinkeling van enthousiasme lag in zijn gifgroene ogen, maar hij probeerde zijn enthousiasme zo goed mogelijk te verbergen.

Onderwerp: Re: All Alone with You zo maa 12, 2017 2:54 pm

Rex keek de andere jongen verward aan toen hij vertelde dat hij de slangen de opdracht had gegeven om rustig te blijven. Was het… een grapje? Hij zag er niet uit alsof hij een grapje maakte. Terwijl hij daar zo stond, merkte Rex dat het gewicht op zijn schouders zich verplaatste en hij besefte zich dat de ander de slang weer terug had genomen. Hij voelde een steek van teleurstelling - hij was immers al wat gehecht geraakt aan Bear. Pas toen de ander om zich heen begon te kijken, besefte Rex dat ze ondertussen een klein publiek hadden aangetrokken. Wat gegeneerd keek hij om zich heen, niet goed wetend wat hij moest doen nu alle ogen op hem en de slangenjongen gericht waren. Ergens was hij er dankbaar voor dat de andere jongen het initiatief nam en tussen de mensen door liep. Rex volgde hem naar een kleiner plein, waar duidelijk een stuk minder mensen aanwezig waren. Voor de zoveelste keer keek Rex om zich heen. Net toen hij zich af begon te vragen wat hij nu zou moeten doen, stelde de andere jongen zichzelf voor als Jinn. Haast automatisch keek hij hem weer aan. "Ik heet Rex, aangenaam." Voor een fractie van een seconde maakte hij aanstalten om Jinn een hand te geven, maar hij besefte nog net op tijd dat dat waarschijnlijk niet zo handig -haha, handig- zou zijn met al die slangen om de jongen heen. Rex keek hem weer wat verrast aan toen Jinn begon te praten over zijn krachten. Krachten?... Toen viel dan eindelijk het kwartje. "Wacht… Ben jij dan ook een peculiar?" vroeg hij op fluistertoon om mogelijke voorbijgangers niet te alarmeren. Op dit moment interesseerde het hem meer dat de ander mogelijk ook in het verblijf van Bluebonnet woonde, dan wat zijn bijzonderheid precies zou kunnen zijn.

Onderwerp: Re: All Alone with You zo maa 12, 2017 9:22 pm

You’re so delusional.

Jinn had Bear overgenomen van de jongen. Hij schatte zo in dat de slang nu wel wat moest wegen en letterlijk een last op zijn schouders was geworden. Daarbij zou het makkelijker zijn om door de menigte te bewegen. Jinn had niet in de gaten dat dit enige teleurstelling bij de jongen op kon brengen. Jinn was nou eenmaal niet goed in het aflezen van emoties en in negen van de tien gevallen boeide het hem ook niet hoe een ander dacht over de situatie. Hij had de jongen gewenkt om vervolgens zich door de menigte te werken. Iets wat best makkelijk ging, aangezien de meeste angstig uitweken voor hem. Uiteindelijk kwamen ze aan op een minder druk plein. Nu hij deze moeite had gedaan voor de jongen besloot Jinn zichzelf maar voor te stellen. "Ik heet Rex, aangenaam." stelde de jongen zichzelf voor. Gelukkig deed hij geen aanstalte om zijn hand te schudden. Fysiek contact ging Jinn dan ook liever uit de weg.

Vervolgens gaf Jinn aan dat hij meer over zijn krachten zou vertellen als Rex hier nieuwsgierig naar was. Over zijn krachten praten deed Jinn opvallend graag. Het was de reden waarom hij was weggelopen en wellicht sprak hij daarom met enige trots over zijn krachten. "Wacht… Ben jij dan ook een peculiar?" vroeg Rex op fluistertoon. Jinn trok een wenkbrauw op. ”You just figured that out?” vroeg hij oprecht. Het leek hem toch behoorlijk duidelijk dat hij een Peculiar was. Voor hij het wist liep er immers niemand anders in het dorp rond met zoveel slangen. Mensen die zich al een tijdje in de lus bevonden zouden het moeten weten en zouden daarom kunnen concluderen dat hij een Peculiar was. Wellicht was Rex nieuw in de lus en herkende hij de steeds herhalende situaties nog niet. Jinn besloot de verwarring gedeeltelijk te negeren. Hij knikte enkel. ”Yes I am. You think any normal human would walk around with so many snakes?” gaf Jinn nu antwoord. Bij zijn woorden bedacht hij zich echter iets. ”What’s your peculiarity?” vroeg hij ongegeneerd.