[MC] So long bitches!

Onderwerp: [MC] So long bitches! zo jul 30, 2017 3:45 pm

De deur viel achter hen dicht waarna voor een moment alleen het schrapende geluid van Veronica's honkbalknuppel tegen de muur te horen was. Ze had de gift om haar kaarten voor ieder doeleinde te kunnen gebruiken, maar de andere speeltjes waren zeker geen no go. Het bloederige stuk hout liet een spoor achter op de stenen binnenwand van de grote rode vuurtoren. Het was niet moeilijk geweest om het hol te vinden. Met een vervaarlijke glimlach dacht Veronica aan de barman uit het o zo enige dorpje, die ze net eens even goed verminkt hadden. 'Please, don't kill me!' Hij had gesmeekt. Je had hem moeten horen! De grote baby. Ze had moeten toegeven dat hij zeker wel de looks had, maar had zich ingehouden. Niet dat hij het na kon vertellen...

Het schrapende geluid kwam tot een einde toen ze de honkbalknuppel liet zakken en ze haar broer een verleidelijke glimlach toewierp. "Well than, let the magic begin!" een giecheltje verliet haar prachtige mond en met een felle trap knalde ze moeiteloos de deur weer open. Ze plaatste haar hand tegen de zijde van de deuropening en duwde zich sierlijk naar buiten. In haar andere hand draaide de honkbalknuppel in een hoog tempo rondjes door de lucht. Het was duidelijk dat ze het goed kon hanteren. Onschuldig namen haar ogen de omgeving in zich op, waarna ze zich met een gelukkig lachje weer terug naar haar broer draaide. "It's safe!" Misschien zelfs wel een beetje te veilig ging er door haar hoofd. Ze zag het wel zitten om hier meteen al een kind te treiteren, alhoewel dat ook al wel meteen voor problemen kon zorgen. Ze wouden hier natuurlijk wel langer blijven, dus een beetje haar schattige gezichtje opzetten was maar beter.

[OOC: Add first <3 ]

Onderwerp: Re: [MC] So long bitches! zo jul 30, 2017 5:02 pm

Add keek kort de vuurtoren rond waar ze naar binnen waren gestapt. De deur viel achter hen dicht. Voor eens had Add besloten om zowaar zelf te lopen en zweefde de acht Dynamo’s enkel om hem heen en achter hem aan. De twee grotere Dynamo’s konden tegen een goed stootje en diende daarom ook deels als een schil en vlogen meestal wat dichterbij Add dan de andere zes Dynamo’s die een stuk kleiner waren. De kleinere Dynamo’s waren er om aanvallen te plegen en om zichzelf van de grond af te werken. Normaal zou Add het ook vertikken om die vieze aarde aan te raken, maar hij had lang genoeg gezweefd in de lucht. Hij wou de grond even onder zijn voeten voelen.

Diabolic Esper volgde zijn zusje. Zijn o zo schattige zusje die met haar lievelings knuppel de muren kleurde. Net had ze een man er mee in elkaar getimmerd. Zeg maar gerust gemarteld. Ze hadden immers informatie nodig en niemand leek hen die te willen geven. Misschien kwam dat ook doordat ze het niet waren gewend om het simpelweg te vragen, maar meteen over gingen op bedreigde acties om de informatie te krijgen. Add hield niet zo super veel van martelen. Hij moordde enkel als er iemand in zijn weg stond of als iemand hem niet aanstond. Veronica daarentegen leek er van te genieten. Dus had hij haar haar dingen laten doen. Hij had dan wel wat plezier voor haar over.

Add keek op zodra het schrapende geluid werd gestaakt. Zijn zusje richtte zich op hem. Hij grijnsde spontaan zodra hij het verleidelijke glimlachje rond haar lippen zag sieren. Ja lief was ze zeker. "Well than, let the magic begin!" sprak Veronica, waarna ze kort giechelde, voordat ze deur open trapte. Add grinnikte zachtjes. Ja zelfs nu was ze nog schattig. Men leek Veronica’s schattige kant altijd wel te zien, maar zodra ze dan begon te martelen en te moorden was ze plots niet meer schattige volgens hen. Add snapte het niet. In zijn ogen was ze nog altijd zijn lieve zus.

Veronica stapte in een sierlijke beweging. Add besloot zijn zus maar te volgen. De knuppel maakte rondjes in de lucht. Zwijgend keek Add naar zijn zusje die zich weer op hem richtte. "It's safe!" concludeerde Veronica. Add keek kort rond. ”For now,” grijnsde hij met een onheilspellende blik in zijn paarze ogen. Hij wou verder lopen, maar al snel viel zijn blik op het zand dat voor hem lag. Oh hell no. Met een geïrriteerde grom van de jongen, schoten de zes Dynamo’s naar voren. De jongen stapte gemakkelijk op de Dynamo’s. Onder elke fout drie. ”Let’s check that place out that belongs to this Bluebonnet” stelde Add voor en begon al de weg te volgen die hen was aangewezen.

Onderwerp: Re: [MC] So long bitches! zo jul 30, 2017 9:20 pm

Voordat ze de deur naar hun nieuwe bestemming had open getrapt had ze een verleidelijke glimlach op haar broer geworpen. Haar hele leven had om haar broer gedraaid, wat Veronica nooit erg had lijken te vinden. Hij was nou eenmaal het belangrijkste element geweest om de wens van hun familie waar te maken. Macht. Familie was Veronica's leven. Alhoewel hun ouders al lang ergens in de grond lagen te rotten, hadden ze hun familienaam en daarbij hun levensdoel aan hun kinderen over gedragen. Zij was er om hem daar te krijgen. Samen zouden ze overal komen. Voor hem zou ze alles doen.
Op zijn gezicht verscheen al snel een grijns. Ja, ze wist wel hoe ze hem gelukkig moest maken. Ze had de deur met een giecheltje open getrapt en had de omgeving al gescanned. Behalve het weer en seizoen was alles er hetzelfde als aan de andere kant. Het was in ieder geval droog, maar dat hadden ze al geweten aangezien Veronica niet zomaar wat aanpapte als ze informatie uit mensen moest persen. Alles was gepland. Ze waren zelfs al op de hoogte gesteld van de hollows. Niet dat ze daar bang voor was. Zou vast interessant worden. Toen ze de veiligheid van de omgeving had bevestigd ontmoette ze weer de grijnzende blik van Add. "For now." Met een schuin lachje bewoog ze plagend haar wenkbrauwen op en neer. Voor hun zeker. Maar of de andere, zich zo speciaal voelende zieltjes in deze lus hetzelfde zouden kunnen zeggen was nog maar de vraag. ”Let’s check that place out that belongs to this Bluebonnet.” Geamuseerd gooide het o zo schattig uitziende haar knuppel over haar schouder en klakte met haar tong tegen haar gehemelte. "Comsie Comsie little bird!" riep ze zachtjes waarna ze weer iets wat duister naar haar broer keek.
Haar blik werd wat geërgerd toen ze zag dat haar Add weer eens niet normaal zijn eigen benen kon gebruiken. Die jongen had echt een serieus smetvrees probleem en Nica vond het maar aanstellerij. "Really?" zei ze terwijl ze hem met haar samengeknepen mondje en opgetrokken wenkbrauwen aankeek. "Well at least offer me a ride, stuck." Ze keek hem weer aanlokkelijk aan en beet sensueel op haar lip.

Onderwerp: Re: [MC] So long bitches! ma jul 31, 2017 12:08 pm

Veronica leek er zin in te hebben. Add daarentegen vond het martelen en moorden maar een verspilling van de tijd. Konden die domme mensen niet gewoon datgene geven waarvoor ze waren gekomen? Waarom moest het altijd op de moeilijke manier? Add wist echter ook dat hij zijn zusje niet kon tegenhouden. Zelfs al als ze het stuk van de Elshard zouden krijgen, zelfs dan zou zijn zusje nog in staat zijn om het gezicht van haar slachtoffer te verbouwen. Add liet haar maar. Zolang ze het naar haar zin had en het bloed niet op hem liet komen, vond hij het allemaal best.

Al snel had Add besloten om de reis door te zetten. Ze konden zich wel uren verbazen over de omgeving, maar Add wou zo snel mogelijk alle stukken van de Elshard hier vinden en weer weg zijn. Echter wist hij ook dat dat nog wel een tijd kon duren. De stukken van de Elshard waren soms klein en goed verstopt. En als men er achter kwam wat voor krachten die Elshard bezaten, dan zouden ze de shard voor henzelf willen houden. "Comsie Comsie little bird!" hoorde hij zijn zusje zeggen terwijl hij op zijn Dynamo’s stapte. No way in hell dat hij door het zand ging lopen. Zijn zusje leek daar echter niet van te zijn gediend.

Geërgerd keek de jongedame hem aan. "Really?" reageerde Veronica terwijl ze haar wenkbrauwen optrok en haar lippen zuinig op elkaar drukte. Add keek haar enkel zwijgend aan. Hij hoefde daar geen antwoord op te geven. Nica wist hoe hij dacht over zand. "Well at least offer me a ride, stuck." zei Veronica en keek hem aanlokkelijk aan terwijl ze op haar onderlip beet. Add grijnsde lichtjes. Normaal deed zoiets maar weinig met hem, maar wetend wat hen hadden gedaan, kon hij niet anders dan grijnzen. Hij kwam wat dichterbij zijn zus en drukte een kort kusje op haar voorhoofd. ”As you wish your majesty,” sprak Add met een grijns, waarna hij zijn zusje optilde in zijn armen en ervoor zorgde dat ze er als een prinsesje bij zat.

Add wou net hun route vervolgen toen hij zich iets bedacht. ”Now that you mention it,” begon hij. De twee grotere Dynamo’s begonnen boven hun hoofd te zweven. Ze gloeide paars op en wreven tegen elkaar aan. ”I wonder why we even considered walking there,” maakte Add zijn woorden af met een grijns. De twee Dynamo’s opende een poort waarmee Add hen gemakkelijk door kon teleporteren. Zijn paarse pupillen lichtte vervaarlijk op, waarna hij omhoog vloog, recht de poort in.

Waarom hij hen niet eerder had geteleporteerd werd al snel duidelijk. Add kon nog net Veronica op haar voeten neerzette terwijl de Dynamo’s onder zijn voeten vandaan gleden en hem terug brachten op de grond. Met een geïrriteerde grom keek Add omhoog naar de Dynamo’s. Ze hadden nog maar net genoeg Elrios gehad om hen naar het verblijf te teleporteren, maar hij had duidelijk snel meer Elshard nodig. ”I need more Elshard,” mompelde Add met de irritatie die hij voelde terwijl hij de hal rond keek van het verblijf waar ze zich in bevonden. Het irriteerde hem dat hij moest lopen en met zijn blote handen moest zoeken naar de Elshard. Misschien wist zijn zusje hem nog tot rust te brengen, want ze zouden niet meteen op zoek kunnen gaan, ze moesten eerst nog een kamer zoeken en die tot hun eigen maken.

{OOC: ik neem aan dat ze op dezelfde kamer komen xD Zal ik een sleutelaanvraag plaatsen? c’:

Onderwerp: Re: [MC] So long bitches! wo aug 02, 2017 7:07 pm

Haar broer begon meteen te grijnzen bij haar opmerking. Hij was onvoorspelbaar en kon ontzettend gevaarlijk zijn, maar Veronica wist wel hoe ze hem moest bespelen. Hij vloog haar richtig op en gaf haar een kusje op haar voorhoofd terwijl ze met haar grote, onschuldige ogen naar hem opkeek. ”As you wish your majesty,” had hij gezegd waarbij hij haar met gemak had opgetild. Geamuseerd giechelde ze meisjesachtig en liet haar hand over zijn altijd zo bleke gezicht gaan. "Such a sweetie," zei ze goedkeurend, waarna Add op een idee bleek te komen. ”Now that you mention it, I wonder why we even considered walking there.” Een sluuw lachje verscheen rond Nica's lippen toen ze de grote dynamo's boven zich zag vliegen. That's what she was talking about. Als je dan die dingen gebruikte, moest je het ook goed doen. Ze spiegelde de vervaarlijke blik van haar broer en zag hoe de ogen paars werden. Daar gingen ze.
Alsof ze een deur hadden geopend kwamen ze in een huis terecht. Als een prinsesje werd ze weer op de grond gezet waarna ze de omgeving bekeurend rondkeek. Ze hadden nog niet vaak geteleportheerd, aangezien ze nog te weinig shards hadden gehad, but she took it like a boss. Een grijnsje kon ze niet onderdrukken terwijl ze naar een siertafeltje langs de wand liep en er een beeldje van een vogel afhaalde. Ze hoorde haar broer wat mopperen. Just get over yourself already, dacht ze tuttig terwijl ze het negeerde. Met haar knuppel in haar ene hand over haar schouder en het beeldje een paar keertjes opgooiend gingen haar allesziende ogen richting een deur waar vast de eetkamer achter zat, aangezien er veel geroezemoes vandaan kwam. Haar grijns kreeg weer een sluuw tintje terwijl ze zich doel bewust naar de trap draaide en naar boven begon te lopen. Als het lunch was zou niemand hen ervan proberen te weerhouden om de mooiste kamer te claimen. Ze keek haar broer even zijdelings aan alsof ze verwachtte dat hij het zelfde zou denken.

Onderwerp: Re: [MC] So long bitches! do aug 03, 2017 3:05 pm

Add had zich afgevraagd waarom ze nog in hemelsnaam hun tijd en moeite verspild aan lopen. Ze konden toch net zo gemakkelijk teleporteren. Hij had zijn zusje met de juiste manieren behandelt. Ze keurde het goed. Ze kon er maar beter van genieten, want hij was niet vaak in een bui om zo lief te zijn en als hij al lief was, was het meestal enkel naar haar toe of tegen iemand die hij in bed moest krijgen. Echter, zodra de twee waren geteleporteerd, werd Add al snel weer op de feiten gedrukt waarom ze niet overal naar toe konden teleporteren. Ze hadden er nog te weinig Elshard voor. Add slikte een vervloeking in, maar mopperde al wel dat ze snel meer Elshards moest verzamelen. Veronica reageerde er niet. Add ging er niet op in. Zij wist ook dat hij de waarheid sprak. Ze zou toch wel doen wat hij haar vroeg. Zo was hun relatie altijd al wel geweest. Enkel Veronica leek dat niet door te hebben en Add wou dat voor nu nog zo laten.

Zijn blik ging de ruimte rond. In tegenstelling tot zijn zusje besloot hij enkel toe te kijken in plaats van meteen voorwerpen vast te pakken. Sowieso zouden die voorwerpen onder de bacteriën en stof zitten. Hij moest er niet aan denken om die dingen aan te raken. Net zoals Veronica merkte hoe het geluid op achter de deur. Daar waren dus de mensen. Add wou ze het liefste ontlopen tenzij ze een stuk van de Elshard bij zich droegen. Hij voelde het bekende aura niet, dus het verdiende zijn aandacht niet. Hij volgde zijn zusje naar de trap die ze vervolgens op liepen. Voor een moment keken ze elkaar aan. Add besloot hun geheime boodschap maar te zeggen. ”Let’s find a big enough room for a kingsize bed,” mompelde hij, waarna hij de hal kort rond keek. Hij liep de hal verder op, maar al snel bleken hier niet de slaapkamers te zijn. Enkel gezamenlijke ruimtes. Terrein waar Add dus ver van uit de buurt wou blijven. Add richtte zich weer op de trap en liep nog een verdieping omhoog. Eenmaal op de derde verdieping aangekomen, richtte hij zich op Veronica. ”You wouldn’t mind sharing a room with me, right?” merkte Add wat nuchter op. Hij was er vanuit gegaan dat ze een kamer zouden delen, maar voor hetzelfde geld wou Veronica een kamer alleen zodat ze wat vaker one night stands kon hebben zonder dat die onderbroken werden.

Onderwerp: Re: [MC] So long bitches! vr aug 25, 2017 12:25 pm

Heupenwiegend liep Veronica de trap op en had haar broer nog een veelbetekenende blik toegeworpen die hij nog even vertaalde. Hij zelf had niets aangeraakt en stond er maar wat bij. Watje, durfde niet eens iets aan te raken of hij was al bang voor bacteriën. Die irritante rotwezentjes die zich nauwelijks konden bewegen. Als het goed was wist hij zelf toch ook wel dat hij over die idiote schrik heen moest komen. Anders zou hij nooit een machtige heerser kunnen worden. Hun ouders zouden hem eens moeten zien op deze manier. Maar ja, Add had nooit iets fout kunnen doen in hun ogen, dus ze vroeg zich af of ze er iets tegen gedaan hadden. Hij was echt hun diamantje geweest. Nica was er echter zo mee opgegroeid dat ze het niet eens als erg beschouwde. ”Let’s find a big enough room for a kingsize bed,” klonk de stem van haar broer toen ze op de tweede verdieping kwamen. Het was niet echt een zin die antwoord nodig had, dus reageerde ze slechts instemmend "Aha," terwijl ze zich sierlijk tegen de trapleuning richting de derde verdieping leunde. Ze had al meteen door gehad dat de slaapkamers op de derde verdieping waren, maar zei niets terwijl Add het nog voor zichzelf uit moest vinden. Ja, ze was een verschrikkelijk bijdehandje, maar ze wist ook dat ze niet te ver moest gaan aangezien haar broer lang niet alles duldde. Het kon van te voren nauwelijks aan hem te horen zijn, net als bij hun vader was geweest. Veronica wist echter dat er vervelende gevolgen zouden komen als ze over de grens zou gaan. Toen hij weer terug uit de gang kwam gaf ze hem een klein glimlachje en zette haar weg naar boven voort aan zijn zijde. Pas weer boven aangekomen keek hij weer naar haar om. ”You wouldn’t mind sharing a room with me, right?” Ze voelde hoe haar maag lichtelijk samen kneep. Bij hem op de kamer slapen was voor haar een full-time job. De hele tijd alles helemaal stofvrij maken en altijd op haar tenen lopen, alhoewel ze daar nooit iets van liet merken. Hem constant van alles voorzien wat hij maar wenste... Dat ze in hun vorige lus een eigen kamer had kunnen krijgen had haar veel meer ruimte gegeven om ook een beetje op haar zelf te zijn. Wat nogal anders was dan als haar broer er bij was. Het was echter alsof ze dat allemaal bijna niet eens door had. Ze was zo gewend hem en de familie te dienen en trouw te zijn, dat ze als automatisch in haar gespeelde rolletje kroop en reageerde zoals ze dacht dat er van haar verwacht werd. Ze keek hem dus al meteen met twinkelende oogjes aan en kwam dichterbij staan terwijl ze zacht op haar lip beet. "If you want..." Ze liet haar wijsvinger zwierend over zijn borst gaan en kreeg toen weer een grijnsje rond haar lippen voordat ze zich weer van hem vandaan duwde en zonder het oogcontact te verbreken iets de gang in begon te lopen. "You think you can handle an other human being with bacteria around you all the time? Or should we find two rooms next to each other?" Vervolgde ze toen toch vrij sluw, maar voorzichtig en met een plagend, kwaadaardig lachje. Hierna draaide ze zich om om een random deur open te doen. Ze wist dat deze onmogelijk naar hun toekomstige kamer kon leiden, maar zouden wat spulletjes nodig hebben aangezien ze te lui waren geweest hun vorige eigendommen mee te dragen van hun vorige huis. Ze liep een vrij rommelige, kamer binnen. Sowieso een jongens kamerrr. Ush, Met twee vingers om niet te veel van het oppervlak aan te raken tilde ze een gebruikt T-shirt van het bed en liet het op de grond vallen, waarna ze de laptop met lader die eronder hadden gelegen pakte en weer naar buiten liep om op weg te gaan naar de volgende kamer. Ah deze was wat netter... Hier huisde vast een stomme trut, aangezien er allerlei posters van knappe gastjes uit de hitkrant aan de muur hingen. Met de laptop, het beeldje en haar honkbalknuppel onder haar rechter arm gedrukt begon ze met haar vrije hand wat tussen de spulletjes op de wasbak te rommelen. Sprayde wat parfum, maar dat was niet echt haar geur, smeerde wat lippenstift op de zijkant van haar hand en hield het even voor. Hmmm, deze zou ze wel houden, dus stopte ze het in de broekzak van haar korte shorts. Ennn... Inspecterend keek ze de kamer weer rond terwijl ze nadenkend haar vinger tegen haar lip tikte. Jammer dat ze dat schattige jurkje die over de stoel hing niet mee kon nemen. Alhoewel het haar zonder twijfels vast veel beter zou staan dan bij degene die hier sliep... Ze hield zich in en draaide zich weer terug om te kijken waar haar broer ondertussen mee bezig was geweest.

Onderwerp: Re: [MC] So long bitches! vr aug 25, 2017 1:30 pm

Add was kort gestopt op de tweede verdieping, maar was al snel tot de conclusie gekomen dat zich hier niet de slaapkamers bevonden. Veronica was bij de trap blijven staan waardoor Add al het vermoeden kreeg dat Veronica hier vanaf wist. Add besloot er echter niks over te zeggen, aangezien Nica ook wijselijk haar mond hield. Als ze haar mond had opengetrokken en het erin had gewreven hoe zij het al wist en Add niet, dan had ze er van langs gekregen. Ondanks het feit dat ze familie waren, was Add dan ook niet bang om zijn zusje iets aan te doen. Hij wist niet beter. Zijn vader had hem gedaan en Add had het van hem geleerd. Iedereen behandelde haar als een stukje vuil, dus waarom zou Add haar anders behandelen? Add hield zichzelf voor dat hij zijn zusje toch met iets meer grace behandelde dan ze verdiende, maar had niet door dat hij dit deels deed uit schuldgevoel.

Add richtte zich op de derde verdieping. Eenmaal daar aangekomen richtte hij zich op Veronica en vroeg hij haar of ze een kamer wou delen. Het was een vraag, maar eigenlijk had ze geen keus. Als Add het wou, dan zou ze bij hem op de kamer komen. Met haar twinkelende ogen kwam Veronica dichterbij. Add volgde haar met zijn ogen. Lichtjes grijnsde hij. Hij zag hoe ze opnieuw op haar lip beet. Ze moest dat niet te vaak doen, wou ze voorkomen dat ze samen in bed eindigde. "If you want..." sprak Nica. Add voelde hoe een vinger over zijn borst gleed. Zijn spieren spanden zich wat aan. Hij was niet veel aanrakingen gewend, dus dit deed ook meteen wat met hem. Veronica kennend zou zij dit ook maar al te goed door hebben. Het meisje duwde zich van hem af en liep de hal in, oogcontact blijvend houden. "You think you can handle an other human being with bacteria around you all the time? Or should we find two rooms next to each other?" vroeg Veronica vervolgens. Een plagend en kwaadaardig lachje volgde.

Add trok een wenkbrauw op terwijl Veronica ondertussen een kamer in verdween. Add liep naar de kamer toe waar Veronica in was gestapt. In de deuropening bleef Add staan. No way in hell dat hij die vieze kamer in stapte. Minachtend hief hij zijn neus op. Hij richtte zijn blik op Veronica. ”I’d rather have you than an unknown human being in my room,” reageerde Add op haar laatste woorden. Hij zag het nog wel voor zich hoe er uiteindelijk toch iemand bij hem in de kamer werd gezet op het moment dat er nieuwe mensen in de lus zouden komen en dat wou Add ten alle kosten voorkomen. Hij keek toe hoe Veronica een laptop en oplader weg smokkelde en zich op de volgende kamer richtte. Add volgde haar met een paar passen. De sterke geur van parfum vulde zijn neus. Hij week zijn hoofd af en nam een paar stappen afstand. Nee die geur sprak hem niet aan. ”You’re staying with me,” bevestigde Add nog enkel. Voor een moment keek hij naar hetgeen wat zijn zusje uitvrat. Natuurlijk moest ze spullen bijeen sprokkelen die ze nodig had. Add besloot het maar aan haar over te halen. Het enige wat hij nodig had was de Elshard.

Natuurlijk had hij ook schone kleren en alles nodig, maar hij ging er vanuit dat Veronica wel zo lief zou zijn om dat voor hem te doen. Add besloot verder de gang te lopen. Met zijn voet trapte hij af en toe een deur open, maar elke kamer bleek tot nu toe bezet te zijn. Per kamer werd zijn humeur er slechter op. Uiteindelijk trapte hij de deur in van een kamer. De deur vloog open maar bleef gelukkig nog in de scharnieren zitten. Zijn blik gleed over de nog onaangeraakte kamer. Er waren twee bedden netjes opgemaakt. Er stonden twee nachtkastjes en een kast, maar voor de rest nog geen spullen. Eindelijk. Een kamer die nog niet bezet was en er tevens nog netjes uit zag. ”Found one,” maakte Add duidelijk. Hij liep de kamer in. Met wat geluk konden ze een tweepersoonsbed regelen na het gesprek met Bluebonnet of ze konden het zelf met nog wat moeite regelen. Ze konden natuurlijk ook de nachtkastjes tussen de bedden uit halen en de twee bedden tegen elkaar aan drukken, maar Add zag zichzelf dat fysieke werk niet doen.

Onderwerp: Re: [MC] So long bitches! vr aug 25, 2017 8:07 pm

De soort bededeling dat ze samen op één kamer zouden slapen was ergens als een verrassing gekomen. Aangezien ze in de vorige lus apart hadden geslapen had Veronica ergens gehoopt dat dit voortaan altijd zo zou zijn. Het was de vorige keer toch immers helemaal goed gegaan? Verleidelijk als altijd had ze gereageerd alsof het haar niets uitmaakte. Het werd immers ook van haar verwacht. Zelf had ze ook helemaal niet door hoe haar manier van omgaan eigenlijk raar was. Het was zoals ze van kinds af aan geleerd had hoe ze met mannen om moest gaan. Speciaal haar mannelijke familieleden. Dat was wat ze wouden en anders zou er wat zwaaien. Ze probeerde er met een plagend zinnetje nog vanaf te komen en hoopte het onderwerp af te sluiten door zich om te draaien en te beginnen met haar tocht op zoek naar waardevolle spullen. Terwijl ze een laptop pakte hoorde ze echter al dat Add er toch wel anders over dacht. ”I’d rather have you than an unknown human being in my room.” Nadenkend of ze er nog iets anders tegenin durfde te brengen liep ze verder naar de andere kamer om wat schoonheidsspul te testen. Misschien kon ze hem toch nog overtuigen dat apart slapen hem toch beter uit zou komen? Maar aan hoe hij haar op de pas volgde en dichtbij bleef vond ze toch wel iets te spannend, dus liet ze haar antwoord uit tot ze het definitieve bevel hoorde. ”You’re staying with me.” Daar was dus duidelijk niets meer aan te veranderen. "Oké," zij ze toen alsof het haar niets boeide en moest een teleurgesteld zuchtje onderdrukken. Het zou erg dom zijn geweest om dat te laten horen. Terwijl zij nog om zich heen keek hoorde ze hoe haar broer gelukkig eindelijk zijn eigen plan trok en verder door de gang liep. Even keek ze rond de hoek om te zien dat hij verschillende deuren open trapte zoals ze al verwacht had en trok zich toen weer even terug om in een spiegel in een spiegel te kijken. Hmmpf, ze was precies wat iedereen aantrekkelijk zou noemen. Zoals ze hoorde te zijn... Ze zuchtte nu en liet de lippenstift die ze eerder in haar zak had laten glijden, over haar lippen gaan zodat ze een mooie rode kleur kregen. ”Found one!” kondigde Add aan dat haar tijd op was. Snel stopte ze de lippenstift weer terug en liet haar lippen over elkaar gaan om de kleur gelijk over haar lippen te verspreidden terwijl ze snel naar haar broer haastte die een paar deuren verderop een kamer in was gegaan. Zoals van Add te verwachten was had hij een nette kamer uitgekozen. Het had maar een klein raampje, waardoor er minder licht naar binnen viel dan wat Nica had gehoopt, maar gelukkig waren er wel twee aparte bedden waar nog twee nachtkastjes tussen stonden om de ruimte ertussen te bewaren. Om haar waardering voor hem te tonen, zoals de hele familie dat bij hem had moeten doen, gaf ze hem een kort kusje op de wang waarna ze het bed onder het raam dipste en de laptop opende om aan de slag te gaan. Er moesten kledingstukken en wapens besteld worden en bovendien moest ze verslag uit brengen over hun reis. Alhoewel hun ouders al jaren geleden waren overleden hadden ze nog veel contacten in de buitenwereld. Maffialeden die hun familie trouw gezworen hadden die met de generaties bleef bestaan. Hun progressie werd dan ook nauw bijgehouden en gecontroleerd. Het bed dat ze had genomen durfde ze zomaar te nemen aangezien ze er nu wel zo ongeveer van uit kon gaan dat haar broer nooit onder een brond van stofjes en pollen van buitenaf wou slapen.

» All night long
» Friends from days long passed