Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

a dreadfull sight  Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


a dreadfull sight  Firefo11
15 oktober 2016


a dreadfull sight  Birdpl11

Deel
 

 a dreadfull sight

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Azure Vierra

Azure Vierra

Aantal berichten : 158
IC-berichten : 47

Character sheet
Bijzonderheid: Mentifery
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote:
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptyza apr 01, 2017 10:02 pm

De laatste dagen was ze doodmoe geweest. Geraakte haast niet meer uit haar bed. Laxus leek het perfecte moment gevonden te hebben om haar te breken... haar nieuwe gave en nu Laxus. Het was voor het beste. Hoe kan hun relatie stand gehouden hebben, misschien was het nooit de bedoeling geweest..? Het waren lange dagen geweest. Dagen die nu sinds vanochtend over blijken te zijn. Bij het opstaan voelde ze zich onverwacht vol energie. En die energie moet ze uit haar systeem geraken voor dat ze ineens er nerveus van begint te worden. Al geeuwend rekte ze zich even goed uit. Niet aan hem denken. Toch lek hij haar veranderd te hebben... of was het door de gave? Azure wist het niet, maar veel ging het haar ook niet echt gaan schelen.

Met een zwarte jeans, een zwart topje en een dun vestje ging ze haar kamer uit. Vandaag ze weer eens naar het strand gaan. De zee zorgde voor een rustgevend gevoel bij haar. De wind die door haar haren gleed. Het waren dingen waar ze kalm van werd. Dat zou haar wel helpen. Daar kon ze ook nog eens op haar gemak focussen op haar nieuwe gave. Door er nog maar aan te denken dacht ze aan de wolf die Laxus had bijna aangevallen. Alsof het haar gave haar gedachten hoorde verscheen de wolf uit rook om dan weer te verdwijnen. Azure ging hem pas oproepen wanneer ze op het strand was. Of misschien kijken wat anders ze nog aan zou kunnen als een beginner. Vlak voor het strand deed ze haar schoenen uit om die dan bij het stappen vast te houden. Een zacht lachje verscheen op haar lippen bij het zand tussen haar tenen te voelen. Dit kalmerend gevoel leek te verdwijnen . De lach gleed van haar lippen weg, een frons kwam op haar voorhoofd tevoorschijn. Verward keek ze rond. Ze kreeg de gedachten dat er iets niet klopte en was dus op haar hoede. Haar schoenen liet ze op de grond vallen terwijl ze verder begon te stappen, op zoek naar waar dit voorgevoel het sterkst zou zijn.


Adriel ofc
Terug naar boven Ga naar beneden
Adriel Eligor

Adriel Eligor

Aantal berichten : 104
IC-berichten : 15

Character sheet
Bijzonderheid: Guardian Angel
Uiterlijke leeftijd: 20
Quote: The most dangerous man has nothing to lose, and one last thing to save
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptywo apr 05, 2017 12:45 pm





Al een eeuwige tijd bevond de engel zich op één en dezelfde plek. Iets in hem stoorde hem verschrikkelijk. Een soort zintuig dat hem vertelde dat er iets niet klopte. Dat er iets fout zou gaan waar hij geen grip op had. Nog voordat de zon op was gegaan, had Adriel gezeten op een afgebrokkelde stuk rots. Zijn spierwitte vleugels hingen haast futloos langs zijn rug, over de grond heen. In zijn handen bevond zich zijn tekenblok, wat zo langzamerhand aardig vol begon te raken. Hij tekende voorwerpen, dieren, gedachtes die hij die dag allemaal tegenkwam. Althans, daarmee zaten de eerste aantal bladzijdes vol mee. Ergens vanaf het midden richting het eind waren de bloemen en de vlinders veranderd in slechts één figuur. Adriel was erdoor bezeten. Constant spookte het door zijn hoofd heen. Non stop. Het gunde hem geen rust. Zijn blik volgde de zwart/grijze gezette lijnen van zijn potlood, eindigend bij één rood oog. Een demon, die al weken lang zijn gedachten teisterde.
Om enigszins proberen te ontspannen, besloot hij de natuur rondom eens te schetsen. Adriel had er veel voor een beetje rust over. En aangezien niemand hem dat geven zou, moest hij daar zelf voor zorgen.  Opzettelijk zwaar gefocust op een groep bomen, begon hij kalm aan te tekenen. Hoe langer hij bezig was, hoe beter het ook leek te helpen. Zijn zorgelijke gedachtes dwaalden af, opgaand in de tekening. Dat een figuur ontstond vanuit schaduwen, ontging hem dan ook compleet.
Een immense klap tegen zijn rechterzijde deed de angel van de rots af vliegen. Al zorgde het zand ervoor dat de landing niet al te pijnlijk was, kon het niet voorkomen dat een extra scheut aan pijn door zijn geraakte plek trok. De engel was uit zijn doen. Verward keek hij op, maar de tijd werd hem daar niet voor gegund. Lange, gitzwarte klauwen vouwden om zijn achterhoofd heen. Scherpe nagels drukte in zijn huid. Dunne stroompjes aan bloed drupte onder de nagels vandaan, zijn witte haren kleurend. Vluchtig kwamen zijn benen in beweging, in een poging omhoog te krabbelen. Voordat Adriel fatsoenlijk op zijn voeten stond, zette de klauw onwijs veel kracht, zorgend dat hij wederom zijn evenwicht verloor. In een fractie van een seconde zag hij de rots dichterbij komen, tot hij vol met zijn hoofd er tegenaan werd geslagen. ,,Esaeu ginqes ordhah, esaeu'll gia sabbia." sprak een stinkende, sissende stem vanachter zijn oor, gevolgd door een vermakelijke lach.

Onbewogen lag Adriel in het zand; zwaar gehavend, meer dood dan levend;  een met bloed besmeurd gezicht, gescheurde kleding waaronder meerdere verwondingen bevonden. In de linker vleugel bevond een groot gapend gat terwijl er aan de bovenkant nog een stuk was uit gebeten. Zijn rechter vleugel lag in een vreemde knik; ongetwijfeld gebroken. Niet alleen hij had het moeten ontgelden, ook de natuur had een aantal rake klappen gehad. Een heftig gevecht was het geweest. Een gevecht die hij had verloren. De plaaggeest van afgelopen weken was de dader geweest.  Waarom had hij zich nou niet beter voorbereid? Tig keer was hij gewaarschuwd. Tig keer dat hij er meer over piekerde dan er wat mee deed. Verzwakt liet Adriel zijn hoofd opzij vallen, waar hij door een waas van bloed en een traan het tekenblok een paar meter van hem af kon zien liggen.


*You dirty angel, you'll die here
Terug naar boven Ga naar beneden
Azure Vierra

Azure Vierra

Aantal berichten : 158
IC-berichten : 47

Character sheet
Bijzonderheid: Mentifery
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote:
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptywo apr 05, 2017 3:27 pm

Er hing iets in de lucht. Je moest zelf geen gave hebben om het te voelen. Zo sterk was het. De frons op haar voorhoofd werd groter. Dit gevoel hoorde je namelijk niet in de lus te voelen. Azure haar handen balden zich tot vuisten terwijl ze verder stapte, met haar blote voeten in het koude zand. Terwijl ze aan het rondkijken was vanwaar het vandaan kwam irriteerde ze zich aan het feit dat haar haren hele tijd in haar gezicht werd gewaaid door de zachte wind dat ook ineens er leek te zijn uit het niets. Hetgeen dat ze in de verte zorgde ervoor dat stopte in haar pas. met grote ogen keek ze toe hoe er twee schimmen haast leken te vechten. Voor zover je dat zo kon noemen. Het leek alsof een van de twee niet voorbereid was op de andere zijn aanwezigheid. Dit zorgde ervoor dat Azure nu al kon zien we er zou winnen en wie zwaar gewond of zelf sterven.

Wanneer een van de twee leek te verdwijnen zette Azure het op een lopen. Direct naar de persoon die ergens neer lag, hoogstwaarschijnlijk zwaar gewond. Al snel zag ze de gewonde. Zijn witte haren was het eerste dat haar opviel voor ze vlak naast hem met haar knieën in het zand viel. "Hey?!" zachtjes gaf ze een mep in zijn gezicht voor zijn aandacht te trekken, hij mocht zijn ogen niet gaan dicht doen. Dat wist ze maar al te goed. Langzaam gingen haar gifgroene ogen over zijn gewonde vleugel en de vele verwondingen op zijn lichaam. "look at me " sprak ze hem aan. Bevelend dat hij zijn aandacht op haar moet richten. Met een zelfzekerheid sloot ze kort haar ogen terwijl ze een EHBO in haar handen liet verschijnen uit rook. Dit legde ze meteen naast haar. "sorry, it will hurt a bit" verontschuldigde ze hem en scheurde zijn shirt. Verschillende wonden trokken haar aandacht. Zo begon ze een voor een elke wonde schoon te maken om het dan dicht te doen plakkers. Vervolgens richtte ze zich te richten op de grote wonde aan zijn vleugel.
Terug naar boven Ga naar beneden
Adriel Eligor

Adriel Eligor

Aantal berichten : 104
IC-berichten : 15

Character sheet
Bijzonderheid: Guardian Angel
Uiterlijke leeftijd: 20
Quote: The most dangerous man has nothing to lose, and one last thing to save
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptydo apr 06, 2017 11:55 am





Dit was het dan. Ging dit echt het einde zijn? Adriel's  ogen zakten half dicht terwijl hij in gedachten sprak tot zijn schepper. Vragend om vergiffenis. Vragen voor een tweede kans. Hij wist dat hij beter kon dat dit. Als hij nou maar écht geluisterd had; dan had het niet zo gelopen. Maar nu lag hij hier, overgeleverd aan de handen van zijn schepper. Zelf bezat Adriel geen helende krachten. Zijn afdeling als engel was duidelijk; vernietiging en bescherming van het menselijk ras. Daarin had hij gehaald. Wellicht was een tweede kans toch niet verdient.  En wie was hij om te klagen? Zo'n 876 jaar had hij erop zitten. Een goed punt voor een eind. Op een gegeven moment moest het klaar zijn. Adriel kon enkel afwachten wat er voor hem in petto stond.
Geluid van knarsend zand deed zijn ogen volledig heropenen. Was de demon teruggekomen om het af te maken? Ondanks de dreiging die hij voelde, weigerde zijn lichaam dienst te verlenen. Eenmalig haalde de engel adem, waarvan hij verwachtte dat het zijn laatste zou zijn. Het leven op aarde had wat. Iets magisch. Natuurlijk schoon. Hoe mensen hunkerden naar een leven in de hemel, hoe net zo erg was dat engelen een kijkje wouden nemen op aarde; al biddend het eens te mogen meemaken. Adriel was een van de weinigen geweest die een bevoorrecht menselijk leven had mogen leiden.
Een zachte klap kwam aan als een verrassing. Dat drong nog eerder door dan de stem van een vrouwelijke engel die zijn oorschelpen streelden. Een gevoel van opluchting trok door hem heen, waarna hij de schepper bedankte dat het de demon niet was. Gehoorzaam deed Adriel wat hem opgedragen werd; haar aankijken. In alle rust bestudeerde hij haar, intussen steeds meer ontspannend. ,,What's y-your name..?" Vroeg hij, met een rauw randje in zijn stem. ,,Watch out! Are you sure the demon has left?" Oh wat zou dat de situatie doen verslechteren. Als deze jongedame om zou komen door zijn toedoen... Het shirt dat hij droeg werd zonder pardon gescheurd. Doormiddel van magie verscheen een soort doos, waardoor Adriel meteen wist wat er ging gebeuren. Begrijpend gaf hij een knik. ,,Don't apologize, I'm already glad you're here." Haar behandelingen brachten gemengde gevoelens met zich mee. Een deel pijnlijk, wat overwoekerd werd door een emotie genaamd blijdschap. Zijn tijd was nog niet voorbij. Stilletjes had de engel gelegen, zwijgend naar de jongedame kijkend. Pas toen hij haar blik richting zijn vleugels ging, opende hij zijn mond. ,,There is no need for treating those. They will heal soon enough, with a little help of the almighty." Adriel wist een kleine grijns tevoorschijn te toveren. Want ondanks het verlies voelde dit als een triomf.



Terug naar boven Ga naar beneden
Azure Vierra

Azure Vierra

Aantal berichten : 158
IC-berichten : 47

Character sheet
Bijzonderheid: Mentifery
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote:
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptydo apr 06, 2017 12:42 pm

Moest je gevraagd hebben aan Azure of ze geloofde in demons die slecht deden in de lus, dan zou ze meteen nee gezegd hebben. De lus hoorde veilig te zijn. Iets dat Bluebonnet iedere keer moest voor gaan zorgen. Tot de dag van vandaag is er niks mis gelopen. Natuurlijk geen Azure niet gaan liegen tegen zichzelf; De vrouw die de leiding had kon niet alles perfect houden. Toch zou ze niet gedacht hebben dat dit zo snel zou gebeuren. Achter al haar geschrokken gedachten van zich af te duwen, rende ze naar de verwonde jongen. Daar eenmaal aangekomen liet ze zich op haar knieën naast hem vallen. Eerst keek ze nog eens voor de zekerheid rond of die demon hier nog rond was. Of wat het ook mocht zijn geweest. Ze wou de jongen namelijk het liefst niet gaan verplaatsten met zijn verwondingen. Moest het niet veilig zijn dan had ze geen keus. Gelukkig bleek de demon al weer weg te zijn.

,,What's y-your name..?" Zijn zwakke woorden trokken meteen haar aandacht weer. Zachtjes glimlachte ze voor enkele seconden. "The name is Azure" Gaf ze haar naam terwijl ze zijn wonden zat te bestuderen. ,,Watch out! Are you sure the demon has left?" Een zacht lachje verliet haar keel. " Don't worry i looked around to be sure. Don't want to end like you did" sprak ze hem plagend. Zo hem afleiden van de pijn die hij snel genoeg zal gaan voelen. Voor enkele seconden had ze zich afgevraagd waarom hij hier alleen was, maar die gedachten gingen al snel weg aangezien ze hier ook alleen wou zijn. Voor een tweede keer keek ze nog eens rond om zeker te zijn. Hopelijk zal de demon ook wegblijven. Nu moest ze zich gaan focussen op zijn verwondingen. Het is niet dat ze helende krachten heeft. Of alles van verwondingen wist. Toch wist ze de grote basislijnen.

,,Don't apologize, I'm already glad you're here." Opnieuw moest ze lichtjes lachen. " Your a realy charmer even when you look like dying" antwoorde ze plagend. Hem bezig houden was nu belangrijk zodat hij op haar zou gaan letten en niet de pijn die hij nu zou voelen. "you know my name, so can i know yours?" Voor enkele seconden keek ze hem glimlachend aan om dan weer naar zijn wonden te gaan kijken en verzorgen. Opnieuw keek ze de jongen aan bij zijn laatste woorden. "Your sure i don't have to look at them? It looks hurtfull" ging ze naar waarheid. Het leek zeer pijnlijk. Achter hem nog eens goed bekeken te hebben of er nergens anders iets was, kon ze zich eindelijk ontspannen. "You sure know how to make an impression on a girl."
Terug naar boven Ga naar beneden
Adriel Eligor

Adriel Eligor

Aantal berichten : 104
IC-berichten : 15

Character sheet
Bijzonderheid: Guardian Angel
Uiterlijke leeftijd: 20
Quote: The most dangerous man has nothing to lose, and one last thing to save
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptyvr apr 07, 2017 11:16 am




Adriel was ervan overtuigd geweest; hij ging het niet redden. De schepper zou een andere engel aanstellen voor zijn "functie" en daarmee was het dan gedaan. Game over. Hij gunde het de ander wel degelijk; een functie. Alleen had hij zelf het gevoel gehad nog lang niet klaar te wezen. Wat Adriel betreft kon hij nog wel 876 jaar verder. Maar het feit dat een menselijk iemand hem gevonden had, en in staat was hem te helpen, wist hij dat zijn tijd nog niet gedaan was. Wellicht was het toeval; dat deze jongedame zich in de buurt bevond. Wellicht ook niet. Desalniettemin; Adriel bedankte zijn schepper. Dit zou hem geen tweede keer weer overkomen.
Het eerste wat hem te binnen schoot was dat zijn reddende engel ook gevaar kon lopen. Een waarschuwing ratelde dan al over zijn lippen heen, nog voordat hij er zelf erg in had. Bloed dat op zijn gezicht bevond, vond hierdoor een nieuwe ingang. Adriel's gezicht vertrok nadat hij het ijzige smaakje op zijn tong proefde. Gadverdamme. Om te verzekeren dat dat niet in herhaling viel, bevochtigde hij zijn lippen, het bloed daarmee wat wegnemend. Onplezierig, maar nodig vond hij zelf. Vervolgens richtte hij zijn volle aandacht weer op... Azure. Haar woorden amuseerde hem, wat zijn ogen deed lachen. ,,Better not, indeed. It would be a shame if you ended up like this," stemde hij met haar in. Daarbij moest Azure geen slachtoffer worden van zijn... Probleem. Het zou de ultieme naaistreek wezen. Iets wat echt zou passen bij een demon. Want wat was nou erger dan de vijand zelf afslachten? Juist; hun dierbaren.  En aangezien Adriel bestond om mensen te beschermen, waren mensen juist zijn dierbaren, ondanks dat ze er zelf niet bewust van waren. Hij maakte er geen geheim van. Beschouwde het niet als een last of echt daadwerkelijk een "zwakke plek". Hij bezat meer een soort trots.
,,A charmer, really? I hope I don't embarrass you." Oh die onwetendheid over gevoelens en emoties. Hij was zo bang de verkeerde indruk bij iemand te wekken. Of om iemand te kwetsen. Wist hij veel. Alles was mogelijk. ,,Of course, my name is Adriel." De achternaam liet hij achterwege. Immers had Adriel geen echte achternaam. Die was bedacht om hier beter tussen te passen, aangezien iedereen een achternaam bezat. Hij voelde zich ook niet getrokken door zijn achternaam. Het was gewoon Adriel. Niets meer en niets minder. De engel keek opzij naar zijn gehavende vleugels. ,,Believe me; they do hurt but no, it's not necessary. Some parts can't be helped or restored by human hands. It needs a... Different kind of help." Overduidelijk dat hij zocht naar de juiste benamingen. Niet iedereen had geloof in zijn schepper, wat hij respecteerde. Daarom wou hij niemand op de tenen trappen. ,,Probably not a good one, ey? Reageerde Adriel. ,,Because which guy let a demon kicks his ass."



Terug naar boven Ga naar beneden
Azure Vierra

Azure Vierra

Aantal berichten : 158
IC-berichten : 47

Character sheet
Bijzonderheid: Mentifery
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote:
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptyzo apr 09, 2017 9:53 pm

Naast het feit dat zijn ene vleugel gewond was, waren ze prachtig. Het was misschien nogal belachelijk maar het gedacht dat hij een engel was kwam meteen in haar gedachten tevoorschijn. Het is niet dat Azure in God geloofde. De dingen dat ze in haar immens lang leven al had gezien had er voor gezorgd dat ze er niet in geloofde. Zoveel miserie en dood. Moest God van de mensen houden, waarom liet hij dit alles dan gebeuren? Voor dat haar gedachten nog meer gingen afdwalen van de engel voor haar sprak ze zichzelf streng toe. Dat hij haar nog vlug een waarschuwing bracht van de demon liet Azure lichtjes glimlachen. Hij was gewond en toch was hij meer bezorgt om haar dan om hemzelf. Zelf nu keek ze nog altijd af en toe naar de omgeving, om zeker te zijn dat die demon ook degelijk wegblijft. "Don't worry, i can protect myself pretty good"

Achter dat al zijn wonden - naast die op zijn vleugel- verzorgd waren kon ze zich lichtjes ontspannen. Achter zijn naam te zeggen liet ze die over haar eigen lippen rollen. "Well, nice to meet you Adriel, although i wished it was somewhere way safer " ze grinnikte en verdraaide haarzelf zodat ze wat makkelijker zat. Achter dat hij haar verzekerde dat de vleugel niet door mensen geholpen kon worden knikte ze. Daar ging ze niet verder over gaan zitten vragen. ,,Because which guy let a demon kicks his ass." Haar glimlach werd weer wat breder en schudde een enkele keer met haar hoofd. " Think it this way, it kind of worked. I mean you got the attention of a girl. Just not the way like boys usually do" stelde ze hem speels gerust.

"Oh, can you sit up. i'm going to put a whole bandage round your chest. Just to be sure it stays as it should be." Legde ze hem uit terwijl ze met een gefocuste blik op haar handen wat verband liet verschijnen. Voorzichtig hielp de jonge dame hem zodat hij recht kon gaan zitten. Achter zeker te zijn dat het hem niet teveel zeer deed ging ze achter zijn rug zitten. Hetgeen dat ze nu ging doen zou vroeger op haar ongemak gebracht hebben, haar zelf doen blozen. Nu, niet meer. Met geen enkel probleem gleden haar armen rond zijn rug naar zijn borstkas, toch zonder hem aan te raken. Zo begon ze dan zijn hele borstkas en rug in verband te gaan draaien. "Voila" trots op haar zelf knikte ze even en ging rechtstaan. " Do you want me to bring you to your room hotstuf" sprak ze knipogend. Haar woorden waren bedoel om het feit dat haar vraag een heel andere betekenis gehad zou hebben moest hij niet gewond geweest zijn. Best ironish. Haar hand stak ze uit om hem overeind te kunnen helpen.


Terug naar boven Ga naar beneden
Adriel Eligor

Adriel Eligor

Aantal berichten : 104
IC-berichten : 15

Character sheet
Bijzonderheid: Guardian Angel
Uiterlijke leeftijd: 20
Quote: The most dangerous man has nothing to lose, and one last thing to save
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptyza apr 15, 2017 8:55 pm




Lichamelijk zat een engel vreemd in elkaar wanneer het op aarde arriveerde. Hij had menselijke trekken zoals botbreuken, schrammen en bloed. Hij voelde de pijn en de juiste verwondingen konden echt kritiek wezen, wanneer de Schepper besloot dat de tijd rijp was. Maar wanneer dat niet het geval was, heelden de wonden binnen no time. De grootste letsels duurden inderdaad langer. De kleine schrammetjes en sneetjes herstelden al vrij spoedig. Het aantal verloren bloed maakte dan ook weinig verschil tussen leven of dood. Een dag of twee, drie doorbijten en hij zou de oude weer wezen. In de hemel zou zoiets niet eens voorkomen. Sterker nog, daarboven bezaten ze geen kloppend hart. Geen bloed dat door aderen werd gepompt. Ze waren zachte schepsels, gevormd van licht, van kronkelende lijnen van heldere aura's. Geschapen uit de puurheid van het goede. Toch had iedere engel een eigen vorm van leven. Een geheel eigen karakter. Zo zou Gabriel het nooit in zich hebben iemand van het leven te beroven als dit nodig was. Of zou Jedugiel nooit ten strijde trekken tegen de demonen. Dat was simpelweg diens taak niet. Ondanks de vele verschillen hadden ze één doel; zoveel mogelijk goed doen. Hoop geven. Het kwade stukje bij beetje terug drijven.
,,I share your opinion with that," sprak Adriel peinzend, als reactie op Azure's opmerking dat ze elkaar beter hadden kunnen ontmoeten op een veiligere plek.  Ergens voelde de engel enige schuld. De lus zou bescherming moeten bieden voor de peculiar's. Dit was hun veilige haven. Een plek waar ze zichzelf konden zijn. Echter werd de lus verziekt door gevaren die verder gingen dan dat. Nou was dit niet geheel zijn schuld geweest, maar de schuldgevoel begon zwaar aan hem te wegen. Ondanks het knagende gevoel wist Adriel te grinniken om de opmerking van zijn metgezel. ,,You've got a point." Hij bewoog zich iets naar haar toe. ,,But is it a good kind of attention?" greens hij vervolgens. Hoewel het leek alsof hij zeker was van zijn zaak, moest hij eerlijk toegeven totaal geen kaas te hebben gegeten wat vrouwen betreft. Emoties waren hoe dan ook verwarrend voor een engel. Ze waren zo onvoorspelbaar en soms moeilijk te lezen. Nou vond Adriel dat hij het behoorlijk goed onder de knie had maar bij vrouwen wist je het nooit.
Gehoorzaam knikte hij. Natuurlijk kon hij voor haar rechtop gaan zitten. ,,Yes, no problem." Dapper had hij gesproken, alsof het ging om iets simpels. Het was ook een simpele handeling, met een zure bijsmaak. Hard beet de engel op zijn onderlip, terwijl hij zich met behulp van Azure omhoog liet helpen. ,,See! A piece of cake," mompelde hij nadat hij rechtop zat. Hoewel hij op eigen kracht rechtop kon blijven zitten, stelde hij het op prijs dat ze achter hem kwam zitten ter ondersteuning. Roerloos zat hij daar, rustig afwachtend tot ze de boel vast had gezet. ,,You did a good job. Are you a nurse?" Adriel had diepe bewondering voor die schepsels. Mensen die waren opgeleid om andere te genezen. Regelmatig had hij een ziekenhuis moeten bezoeken, wel onzichtbaar voor het menselijk oog. Eerste rangs had hij kunnen aanschouwen wat mensen aldoor konden presteren. In de meeste gevallen wisten doktoren en verplegers de zieken te helpen. Soms ook niet en bij een aantal van die gevallen kwam Adriel om het hoekje kijken. Glimlachend pakte Adriel Azure's hand vast en liet zich overeind helpen. ,,Oh please no. I share my bedroom with a demon. Kyson. If he sees me like this... Well, things will happen." Intussen resen zijn vleugels op. Langzaam, alsof ze gedragen werden door de zonnestralen die tussen de donkere wolken doorschenen. Wanneer de uiterste, langste veren de hoogte van zijn schouderbladen hadden bereikt, leken ze op te gaan in duizenden goudkleurige korreltjes. Al fonkelend door de lucht werden ze opgestraald door de lichtstralen van de zon. ,,How can I ever thank you Azure?"



Terug naar boven Ga naar beneden
Azure Vierra

Azure Vierra

Aantal berichten : 158
IC-berichten : 47

Character sheet
Bijzonderheid: Mentifery
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote:
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptyza apr 15, 2017 11:13 pm

Het was best logisch dat azure de omgeving nog strak in de gaten hield. De demon mag dan wel verdwenen zijn, je kon nooit zeker genoeg zijn. Het ding zou zich kunnen bedacht hebben en de persoon meteen af maken. Dit leek niet het geval te zijn achter dat Azure alles in de gaten hield. Dit duide aan dat het zeker geen slimme demon was. Wie laat er zijn prooi nu half levend achter. Dat is gewoon vragen dat zijn prooi levend zou blijven. Wat het in dit geval nu zeker was. Moest Azure niet langs zijn gekomen, wie weet of hij het dan wel overleefd zou hebben. Het was te beter voor de jonge blonde. Wat onwetend om direct aan de slag te gaan, woekerde ze haar vingers door haar bruine lokken voor ze weer verder aan zijn wonde begon te richten. ,,I share your opinion with that," Geamuseerd om hun gesprek moest ze een zacht lachje inhouden. "Oh wauw, We already have something in common. It's like fate" Met het speels lachje sprak ze nogal wat cliché.

Haar lichaam was wat relaxed. Niet volledig maar het was beter dan niks. De wonden waren schoon gemaakt, en kregen er dan een soort van witte plakkers rond. Dit was in Azure haar ogen niet genoeg. De plakkers zouden los kunnen komen, en afvallen. Hierdoor zou er dan ook weer vuiligheid in kunnen komen en infecteren. ,You've got a point." Hij bewoog zich iets naar haar toe. ,,But is it a good kind of attention?" De jonge dame trok zich niet weg. Dit zou ze vorige week nog gedaan hebben, maar nu niet meer. NIet meer sinds... nope not worth the thoughts. "hm. Let me think" Nu boog zij zich iets dichter naar hem toe. Het oogcontact hield ze strak vol. " I guess it is. But it always can get better, doesn't it?" Voor enkele langere seconden haast een minuut hield ze deze positie vol. Om zich dan maar toch terug te trekken. Het was nu niet de tijd om zich te laten meesleuren met hoe dit gesprek een heel andere wendig zou krijgen. Zeker niet het moment.

Achter gevraagd te hebben of hij recht kon zitten, hielp ze hem. Het lukte hem al zag ze goed dat het niet zo makkelijk was als hij toegaf. Nadat hij goed recht zat kroop ze achter hem. Zo kon Azure het verband makkelijker rond hem wikkelen. Natuurlijk nam ze gebruik van hun positie, en liet af en toe 'perongelijk' haar pink stukjes van zijn huid aanraakten. ,You did a good job. Are you a nurse?" Met een zijdelingse blik keek ze hem aan bij de vraag. Dit zorgde er dan ook voor dat ze een kort spottend lachje losliet, gericht naar haarzelf. " Nope" De letter P liet ze wat langer over haar lippen rollen. " Not at all, But after living for a very long time you learn to know those kind of things." legde ze hem uit. "There are enough dangerous that can hurt you, badly or not. That doesn't matter" Als je nu eenmaal lang leeft dan is het ook normaal dat je sneller gevaar tegen komt. Met een kort leven kun je dat allemaal ontwijken, maar vanwege het lange leven kom je meer dingen tegen. Dit heeft Azure zelf genoeg ontdekt.

Achter een koude rilling van de wind te krijgen besloot ze dit gesprek te verplaatsten. Adriel hier heeft namelijk een warme plek nodig om te kunnen rusten en te genezen. ,,Oh please no. I share my bedroom with a demon. Kyson. If he sees me like this... " Met een droge uitdrukking keek ze hem aan. "Very.. ironic if you ask me hotstuff. An angel with a demon...." Ontkennend van eht beeld dat in haar heeft leek te verdwijnen, schudde ze kort maar stevig het hoofd. "i guess it will be my room if you don't mind. I don't have a roommate so no problem with that either" Met een lichte kreunend gezucht stond Azure weer recht. Haar benen voelden even wat slaperig aan. Ze had veel te lang in dezelfde positie blijven zitten. De brunette stak haar hand naar de blonde uit, wachtte tot hij die zou vastnemen en hielp hem dan voorzichtig recht.

,,How can I ever thank you Azure?" Een van zijn armen sloeg ze voorzicht rond haar schouders zodat hij op zou kunnen steunen, moest het nodig zijn. " By getting better ofcours" sprak ze in a matter of fact gedrag. " And who knows maybe a date" Haar laatste woorden waren er maar ook weer om hem te teasen. Voorzichtig begeleide ze hem naar haar kamer. Daar eindelijk aangekomen legde ze hem voorzichtig op haar bed. " what a luck i just cleaned my room" Mompelde ze droogjes meer tegen haarzelf dan tegen Adriel.
Terug naar boven Ga naar beneden
Adriel Eligor

Adriel Eligor

Aantal berichten : 104
IC-berichten : 15

Character sheet
Bijzonderheid: Guardian Angel
Uiterlijke leeftijd: 20
Quote: The most dangerous man has nothing to lose, and one last thing to save
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptyvr mei 19, 2017 11:24 am




Adriel betrapte zichzelf erop dat hij genoot van haar aanwezigheid. Lekker vlot, humoristisch, vriendelijk. Na een afranseling was het fijn zo'n iemand bij je zijde te hebben. Sommigen zouden het wellicht irritant vinden, hij vond het fijn. Het beurde hem op, deed hem weer leven, zoals alle positieve uitstralingen dat deden. Voornamelijk engelen waren er vrij gevoelig voor. Dat zij zelf een heldere aura hadden betekende niet dat dat niet beïnvloed kon worden. Integendeel. Kwade aura's hadden een impact op hen maar vaak waren ze sterk genoeg om zich daar overheen te zetten. Of het te overheersen, afhankelijk van de engel zelf. ,,Oh yeah, fate it is," greens Adriel.
Uitdagend hadden zijn ogen getwinkeld, iets waarvan hij bewust was maar niet zeker wist er goed aan te doen. Hij was haar slechts aan het aftasten. Wat kon hij wel of juist niet doen? Wat was slim? En wat was juist dom? Stukje bij beetje probeerde hij te leren hoe een vriendschap op te bouwen. Daar ging het Adriel voornamelijk om. Hij miste het; communiceren met anderen, ongeacht wie. Zo nu en dan was een gesprekje fijn. In dit gesprek leek het goed te gaan. Hij zag hoe Azure naar hem toe boog. Geen van beiden die hun blik afwendden. Haar woorden deden zijn mondhoeken omhoog komen, vormend tot een tevreden glimlach. Adriel weigerde er op in te gaan. Het leek hem geen geschikt moment; een reactie kon hij altijd nog geven. Later, in de toekomst, wanneer de tijd rijp was.
De af en toe aanrakingen van één van haar vingers bracht soms een kietelend gevoel met zich mee, met als gevolg dat een rilling aan kippenvel over zijn rug trok. Echter had hij dat zelf niet eens door. Geduldig wachtend had hij naar voren gestaard, zachtjes bijtend op zijn onderlip; zijn manier van pijn-expressie. Adriel weigerde de pijn de overhand te laten nemen. Hij weigerde om zich dit keer kwetsbaar op te stellen; het man-eigen showde zich. Zwakte, dat ging hij niet tonen. Om de aandacht te verleggen stelde hij Azure een vraag. Het antwoord verraste hem. Vanuit zijn ooghoeken wierp hij een blik op haar terwijl hij luisterde. ,,How long do you live then? I mean, I live a pretty long time but I never understood how people could fix each other up."
Achteraf voelde Adriel zich wat schuldig wat hij had gezegd over zijn kamergenoot. Alsof hij Azure opdrong een andere oplossing te vinden. Bijna wou hij zijn mond open doen om een voorstel te opperen om naar het dorpje te gaan. Naar een café ofzo. Een plek waar ze wat konden drinken, als eerste afbetaling van Azure's hulp. Echter was de dame hem voor, wat hem afwachtend naar haar liet kijken. Ironisch was het inderdaad; een engel en demon samen. Aardsvijanden. Nou kon Adriel Kyson geen aardsvijand noemen. Er leek weinig kwaad in de demon te zitten, maar dat er wrijving tussen hun was, dat was onvermijdelijk. Wat onverschillig haalde Adriel zijn schouders op. ,,He's not thát bad." sprak de jongen. ,,We are just far from friends I guess." Op het voorstel naar Azure's kamer te gaan reageerde hij met een lichte knik. ,,Don't you miss a roommate?" vroeg hij nog, nadat hij haar hand had aangenomen.
" By getting better ofcours." Direct keek Adriel naar haar opzij. Ergens verwarmde dat zijn hart. Of ze het nou meende of meer als een grapje bedoelde interesseerde hem geen reet. Haar woorden deden hem goed.  "And who knows maybe a date" Hey, dat woord kwam hem bekend voor. Ergens... Diep van binnen... Enkele seconden liet hij de tandwieltjes in zijn hersenen kraken. ,,Maybe. One day." reageerde de engel wat geheimzinnig. Twijfeling sloeg toe. Was het wel slim om zich überhaupt aan een mens te hechten? Ooit op een dag zou hij weer terug moeten naar waar hij vandaan kwam. Mits diegene die veel voor hem betekende stierf, kon hij diegene onmogelijk meenemen. Expres hield Adriel zichzelf stil, tot ze Azure's kamer betraden. Zijn lichaam ontmoette de zachte lakens en lieten hem onhoorbaar, opgelucht zuchten. Als reactie fluisterde hij zachtjes, expres spooky-achtig; ,,It was fate." Gauw gevolgd door een grinnik. Iets wat ongeduldig met zijn eigen lichaam zette hij zich rechtop. ,,So tell me, are you gonna stay in the loop forever or do you have other future plans? It's just curiousity, you don't have to answer or anything."



Terug naar boven Ga naar beneden
Azure Vierra

Azure Vierra

Aantal berichten : 158
IC-berichten : 47

Character sheet
Bijzonderheid: Mentifery
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote:
a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Emptyzo mei 28, 2017 9:42 pm

Moest men nu gaan vragen aan Azure dat ze zich voorgesteld had een dag te beginnen zoals deze. Dan had ze je nooit gaan geloven. Een wandeling op het strand veranderd naar het verzorgen van een gewonde engel. Hoe komisch, het feit dat ze niet geloofde in God. Hier ontmoette ze een engel. Dit ging er niet voor zorgen dat ze ineens wel in de man ging geloven. Er was teveel haat, oorlog en armoede, om er ook maar een beetje in te gaan geloven. Een fries briesje zorgde ervoor dat ze niet te ver met haar gedachten er over ging gaan dwalen. Dit was niet relevant en dat zal het ook niet zijn. Langzaam en voorzichtig begon ze zijn wonden te verzorgen. Hier en daar wat een speelse aanraking. iets dat ze niet echt kon laten liggen. Hij leek zo onschuldig. Misschien kwam het door zijn vleugels, of door de uitstraling die ze leek te voelen. Dit zorgde ervoor dat ze hem wou gaan plagen.

,,How long do you live then? I mean, I live a pretty long time but I never understood how people could fix each other up." even keek ze wat bedenkelijk voor zich uit. Dat was een goeie vraag... goh, hoe lang leefde ze nu al wel niet. Uiteindelijk hief ze haar schouders op. "I stopped couting after 300 i think... something? I don't know." Het kon zijn dat ze eerder gestopt was, of zelf later. "Well, if you had to go through war, seeing your friends die or get wounded, even yourself. Then you have really no other choice then learning those kind of thing. It can safe someones life." even haalde ze diep adem." Maybe i just did it to you. Who knows if i didn't showed up. You could have died, or you could have survived. " Met een zwak glimlachje keek ze hem aan. Voor Azure was het nu moeilijk om over haar verleden te denken. Sinds ze haar nieuwe gave heeft ontdekt was ze niet meer zeker van haar verleden. Wat was er gebeurd dat dit had kunnen veroorzaken.

,,Don't you miss a roommate?" Vroeg hij bij het nemen van haar hand. "Not really, not only that, it is not safe for sleeping in the same room as me. Altho now it's a bit safer." Het maakte haar niet uit. Er waren zelf momenten dat ze liever alleen was, hierdoor dus ook geen zorgen moest gaan maken dat een roommate lastig gaat komen doen. Voorzichtig begeleide ze hem naar haar kamer. Het geluk was aan hen kant, dat ze niet iemand tegen kwamen onderweg. Azure hield niet zo van nieuwsgierige mensen die zouden komen vragen naar wat er was gebeurd. Kort lachte ze zachtjes op zijn antwoord bij haar vraag voor een date. ,So tell me, are you gonna stay in the loop forever or do you have other future plans? It's just curiousity, you don't have to answer or anything." Daar had ze zelf niet eens over nagedacht. "I don't know yet..." Met een lichte geeuw ging ze aan het bedrand zitten. " I haven't thought about it. But who knows. It's just annoying you can't stay out of a lope for long" Anders zou ze heel de wereld rond gaan reizen. Zijdelings keek ze hem glimlachend aan.
"What about you? It's easy for you to go around the world, with those wings of yours... Seeing everything from above, sounds wonderfull" Wat zou ze dat graag kunnen doen. Wie weet kon haar gave daar nog van pas voor komen. Al zou dit waarschijnlijk nog jaren duren voordat ze dit gaat kunnen doen. Voor enkele seconden gleden haar ogen weer kort over zijn gezicht. Hij had inderdaad de looks van een engel. Azure moest zich gaan inhouden om niet te grinniken. "How are your wounds?" Moesten ze te erg zijn ging ze hem gewoon hier laten slapen, zal ze wel een slaapzak gebruiken en op de grond gaan liggen. Ze wilt hem zo weinig mogelijk verplaatsen zodat zijn wonden niet gaan verergeren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




a dreadfull sight  Empty
BerichtOnderwerp: Re: a dreadfull sight    a dreadfull sight  Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
a dreadfull sight
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Elemental sight.
» [open] Wight hiding in plain sight

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
I n n d y r
 :: s h o r e
-
Ga naar: