Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Disorder Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Disorder Firefo11
15 oktober 2016


Disorder Birdpl11

Deel
 

 Disorder

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2, 3  Volgende
AuteurBericht
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Disorder   Disorder Emptyza apr 22, 2017 12:56 am


even though beneath it all
i know i'm going to end up
SOMEWHERE FINE
9:35. Een roommate. Had Bluebonnet eindelijk door dat hij met foute dingen bezig was? Was dit haar manier om hem te controleren? Iemand inschakelen die vaak in zijn buurt zou zijn, op zijn enige veilige plekje. Iemand om hem te gaan verklikken als hij eenmaal weer een pilletje had genomen? Van harte hoopte hij van niet. Momenteel had hij de energie niet om met dit probleem te dealen. Hij voelde zich alweer beroerd, uitgeput, kansloos. Het enige waartoe hij in staat was, was in bed liggen en naar het plafond staren. De kamer was momenteel echt een groot stort. Hij wist niet eens dat hij zoveel spullen had om te laten rondslingeren. Dat moest allemaal opgeruimd zijn tegen de tijd dat zijn roommate kwam. Dus zag hij maar één uitweg. Oskar draaide zich op zijn buik, gleed met zijn hand tussen het bed en de muur en toverde het zakje met het wondermiddel tevoorschijn.

10:56. De kamer was onherkenbaar geworden. Het was misschien zelfs schoner en meer opgeruimd dan toen hij er ooit zijn intrek in had genomen. Met een zeer tevreden gevoel draaide hij een rondje en liet zichzelf toen weer op het bed vallen. Oskar sloot zijn ogen, voelde hoe Svart op het uiteinde van het bed sprong en zich nestelde, om hem stil gezelschap te houden. De glimlach was niet van zijn gezicht te vegen, ook niet toen hij zijn nieuwe roommate uiteindelijk hoorde arriveren en zag wie het was. ”Oh, hi Clarke”, Zei hij opgewekt. Hij ging terug overeind zitten, gaf Svart een aai over zijn kop, maar hield zijn blik niet van haar af. Natuurlijk herinnerde hij zich alles, maar het deed hem niks. Daar zorgde zijn nieuwe ‘medicijn’ wel voor.

› Clarke


Laatst aangepast door Oskar Skygge op zo apr 23, 2017 5:09 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptyzo apr 23, 2017 4:14 pm


THIS OUT OF TOUCH

Ergens snapte ze het heus wel, Bluebonnets beslissing. Er was tenslotte iets vreselijks gebeurd, en het had hen ook kunnen overkomen. Toch was het, in Clarke's ogen nogal onredelijk. Bjorn had op plaats één het plan niet eens bedacht, en op plaats twee waren de mensen die die nacht naar de kliffen waren gegaan juist de dans ontsprongen. Het was misschien juist erger geweest als iedereen nog in het huis was geweest. Dat was tenminste wat ze zichzelf voorhield om het vreselijk knagende schuldgevoel wat in te tomen. Plus, vandaag was gewoon zo'n dag dat ze het mokkend met haar koffer door de gang sjouwen verkoos boven begripvol haar spulletjes op te pakken en zich makkelijk gewonnen geven. Ze zou Bjorn missen als kamergenoot, want hoewel hij dan af en toe dagen verdween, wist ze dat hij er altijd was, om het goed te maken met ijs. Ze waren, als je het zo bedacht, waarschijnlijk de grootste tegenpolen uit de lus; Bjorns bijzonderheid maakte hem ongezien, die van Clarke deed alle ogen altijd op haar richten. En om de een of andere reden werkte dat. Ze vulden elkaar aan en het was iets dat haar goed deed. Het was stabiel. En daarvan miste ze nogal wat in haar leven de laatste tijd. Het leek er echter op dat ze die stabiliteit op andere manieren moest gaan zoeken nu, want mevrouw Bluebonnet had na de bewuste avond nogal duidelijk haar verdriet afgereageerd op de groep die er 's nachts stiekem tussenuit geknepen was, en dan met name op de initiatiefnemers. Waaronder -het was werkelijk waar een feest- Clarke. Ze had niet anders gekund dan eerlijk toegeven dat het haar idee was. Als Bluebonnet dan een straf wilde geven, was dit eigenlijk de beste die ze had kunnen verzinnen, de enige houvast die ze nog had onder haar vandaan trappen. Voor ze deur van kamer 325 opende, slaakte ze even een dramatisch diepe zucht. En nu dan maar eens zien hoe hard ze als gevolg op haar gezicht zou vallen...

Haar mond zakte even open. Haar schouders liet ze zakken. Nee. Dit kon echt niet. Om er zeker van te zijn dat mevrouw Bluebonnet een heel stomme fout had begaan, wierp ze nog een blik op het kamernummer. Het klopte. Even slikte ze, toen rechtte ze haar rug. Er bestond nog altijd de kans dat Oskar, net zoals dat bij normale mensen onder invloed van haar bijzonderheid ging, hun ontmoeting was vergeten. Bijtend op haar lip hoopte ze daar heel vurig op. Niet om wat er tussen hen gebeurd was. Seks was nu eenmaal seks, en het was iets waar Clarke niet zoveel problemen mee had. Het enige probleem was de manier waarop ze uit elkaar waren gegaan, het had haar beziggehouden. En de manier waarop ze hem niet los kon laten was gevaarlijk. Voor hen allebei. Bovendien had ze dit nooit eerder gedaan. Ze had nooit de consequenties van haar acties aan hoeven gaan. Ze trok haar lip op bij de aanblik van die schimmige hond van hem. Ze had zojuist besloten dat ze de fantoomhond niet erg aardig vond. Zonder hem aan te kijken, waagde ze snelle passen naar binnen, haar koffer gooide ze direct op het bed. 'Oh, hi Clarke.' Hoewel ze met haar rug naar hem toegekeerd stond, was het voor haar meteen duidelijk dat er iets mis was met zijn opgewekte toon. Ze verstijfde. Hij was haar niet vergeten. Ze sloot voor een kort moment haar ogen. Een uitweg was er niet, dat besefte ze maar al te goed. Dus besloot ze zich om te draaien en dit aan te gaan. Dat was immers zo'n beetje de enige optie die ze had. Het was enige tijd geleden dat ze zijn gezicht in zich opgenomen had, en hoewel ze het niet erg goed kende, nam ze al snel waar dat hij onder invloed was. Wellicht had het te maken met het feit dat ze het zo vaak eerder had gezien, in de gelaatstrekken van haar vader, vrijwel iedere avond na zijn werkdagen. Lichtelijk geïrriteerd op Bluebonnet, Oskar, maar vooral zichzelf, sprak ze, vergezeld door de meest verderfelijke glimlach; 'Hey, Oskar.' Als deze woordwisseling snel voorbij kon zijn en ze gewoon even bij Haythel of Sam of zo kon gaan wonen, zou dat geweldig zijn.

       
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptyzo apr 23, 2017 5:08 pm


even though beneath it all
i know i'm going to end up
SOMEWHERE FINE
11:03. Blijkbaar was Clarke niet zo blij om hem te zien als hij blij was om haar te zien. Er was momenteel bij hem geen ruimte voor negatieve emoties, wat zijn reactie wel kon verklaren. Als hij dat pilletje niet had geslikt, was hij waarschijnlijk rechtstreeks naar miss Bluebonnet gestapt om deze beslissing ongedaan te maken. Maar nu, nu kon hij er prima mee leven. De glimlach verdween dus niet van zijn gezicht toen hij haar gezicht in zich op nam. Hij zag alle details van haar gezicht, net zoals eerder, maar op een andere manier. Ze was nog steeds perfect, maar nu was er geen aantrekkingskracht waar hij zich niet tegen kon verzetten. Al was het nog altijd betoverend. Maar dat lag aan de drugs in zijn systeem, niet persé aan haar.

Het was pas toen ze reageerde op zijn woorden dat hij zich weer bewust werd van het feit dat ze ook een echt persoon was. 'Hey, Oskar.' Klonk het, met een glimlach die alles behalve oprecht over kwam. Maar hij liet het niet aan zijn hart komen. In plaats daarvan veerde hij energiek overeind van het bed. ”So I cleaned the room, put away all my stuff, I even opened the window”, Begon hij vrolijk. ”Although I’d ask you if it’s okay if we close it, and the curtains, if the weather starts getting bad in the afternoon and we’re both inside the room”, Ging hij verder.

”You see, lightning scares the living hell out of me and I have a tendency to hide under my bed when it happens. One time I got stuck, I didn’t show up for dinner and Bluebonnet came all the way down here to see if everything was alright -which wasn’t- and then she had to lift the bed on her own cause Girolamo left for town earlier and she almost tore a muscle but damn I’m pretty sure that woman has a gym hidden somewhere in this house cause she can lift like a bodybuilder”, De jongen moest naar adem happen na zijn verhaal, maar hij toverde dezelfde glimlach van eerder om zijn lippen en bleef haar even opgewekt aankijken, wachtend op eender welke reactie.


Laatst aangepast door Oskar Skygge op zo apr 23, 2017 11:27 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptyzo apr 23, 2017 10:03 pm


THIS OUT OF TOUCH

Het was werkelijk waar prachtig dit. Hoe kon het toch zijn dat alles de laatste tijd zo vreselijk bergaf was gegaan? Natuurlijk was het een verbetering ten opzichte van wat er enkele nachten geleden allemaal was gebeurd, maar serieus. Soms dacht ze dat mevrouw Bluebonnet alles doorhad. Dat ze in plaats van een nietig, blauw vogeltje een sneeuwuil was die haar nek haast driehonderdzestig graden kon draaien. Dat moest haast wel, want zonder ogen in haar achterhoofd had ze deze grap niet uit kunnen halen. Het was zachtsgezegd vreselijk irritant, vooral nu, nu haar bittere begroeting een nogal averechts effect leek te hebben. Soepel en met veel te veel energie sprong hij overeind om vrolijk te verkondigen hoe erg hij zijn best had gedaan om zich voor te bereiden op haar komst. 'So I cleaned the room, put away all my stuff, I even opened the window. Although I’d ask you if it’s okay if we close it, and the curtains, if the weather starts getting bad in the afternoon and we’re both inside the room.' Clarke deed haar best zich te bedwingen, maar hoe graag ze zich er ook buiten wilde houden, kon ze het toch niet stoppen dat haar mond even openging om zich te mengen in het gesprek en hem te melden dat ze in de namiddag alweer lang en breed vertrokken zou zijn. Voordat ze de woorden uit haar keel kreeg, onderbrak hij haar. 'You see, lightning scares the living hell out of me and I have a tendency to hide under my bed when it happens. One time I got stuck, I didn’t show up for dinner and Bluebonnet came all the way down here to see if everything was alright -which wasn’t- and then she had to lift the bed on her own cause Girolamo left for town earlier and she almost tore a muscle but damn I’m pretty sure that woman has a gym hidden somewhere in this house cause she can lift like a bodybuilder.' Hij hapte naar adem alvorens hij naar haar glimlachte. Hij glimlachte. Uit ieder anders mond had ze het verhaal waarschijnlijk ontzettend grappig gevonden, maar dit was gewoon niet hoe hij was. Dat had ze aan die korte maar intieme ontmoeting van hen wel kunnen afleiden. Ze knipperde met haar ogen, even met stomheid geslagen verwerkende wat hij zojuist tegen haar gezegd had. Niet dat het er iets toedeed, want het waren allemaal loze details. Goed, als hij small talk wilde voeren, dan moest hij dat lekker doen, maar op dit moment had Clarke daar alles behalve zin in. 'Lightning doens't seem to be the only thing that scares you,' stelde ze, op dezelfde, opgewekte toon. Of ja, daar streefde ze naar, want hij had hulpmiddelen ingeschakeld. Ze herinnerde zich maar al te goed hoe angstig hij was geweest toen ze hem benaderde, en hoe bang hij leek te zijn geweest toen ze eigenlijk wilde blijven, al had ze hem toen niet helemaal kunnen peilen. 'Nice to have a roomie that deals with their shit though.' Ze was in staat een glimlach te produceren en spreidde haar armen om in een overdreven gebaar de schoongemaakte kamer aan te duiden. Geweldig dat hij blijkbaar wel in staat was dingen op een juiste manier af te handelen. Wist ze ook weer dat het aan haar lag.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptyzo apr 23, 2017 11:43 pm


even though beneath it all
i know i'm going to end up
SOMEWHERE FINE
11:06. In zijn eigen wereldje was alles oké. Niemand kon hem hier raken, niemand kon hem pijn doen. Zijn hart zou niet verder gebroken worden. Al zou hij bijna zweren dat dat sowieso niet meer mogelijk was. Had hij nog wel een hart? Bijna wilde hij zijn hand tegen zijn hals aanleggen, om te voelen of er hartslag was. Het was dat hij nog altijd midden in zijn verhaal was. De woorden leken vanzelf te komen, hij kon het zelf niet eens tegenhouden. Waar het vandaan kwam, was hem ook een raadsel. Sinds wanneer deelde hij vrijwillig dingen uit zijn privéleven? Het was een onschuldig verhaaltje, al wist ze nu wel af van zijn grootste angst. Al wist ze blijkbaar meer dan hij had gedacht.

De enige reactie die hij kreeg, was er een die hij niet eens had verwacht. 'Lightning doesn’t seem to be the only thing that scares you,' Merkte ze opgewekt op. Oskar lachte zachtjes. ”That’s true”, Greens hij schouderophalend. Het kon hem niet veel schelen. Ze kon hem toch niks maken, niet nu. 'Nice to have a roomie that deals with their shit though.' Vervolgde ze. Hij knikte enthousiast. ”Right?” Stemde hij in. Hij stak zijn handen in de zakken van zijn broek en voelde daar de pilletjes weer. ”It’s not even that hard”, Zei hij. Daar ging hij weer. Impulsief haalde hij het zakje tevoorschijn, wapperde er even mee en hield het toen op. ”They could make you happy too”, Zei hij een tikje dromerig, terwijl hij even op niks anders kon focussen dan de pilletjes in het zakje.
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptydi apr 25, 2017 11:21 pm


THIS OUT OF TOUCH

Ze moest toegeven, het luchtte haar op even wat steken onder water uitgedeeld te hebben. Haar bittere woorden waren niet eens in de kamer blijven hangen, doordat Oskar ze gewoon van zijn schouders liet glijden. De drugs, natuurlijk. Wat was het? Hij was te relaxed voor alcohol, maar meer kon ze eigenlijk niet zeggen. Ze wist niet goed wat ze ervan moest denken, dat hij maar niet leek te happen. Het deed hem niets, enkel dat zijn stomme grijns breder werd. Goed dan, dat moest hij lekker zelf weten. Zolang ze haar zegje kon doen vond ze het eigenlijk wel prima. 'Right?' sprak hij, alsof hij de overdreven cynische toon waarmee ze de woorden had uitgesproken niet gehoord had. Met haar ogen volgde Clarke de bewegingen van zijn hand, die hij in zijn broekzak stak. 'It's not even that hard.' Juist. Pillen. Hij deed niet eens de moeite het niet opzichtig te doen, en even werden Clarke's ogen groot toen hij het zakje abrupte uit zijn zak vandaan toverde. 'They could make you happy too,' zei hij, afdwalend en zijn blik fixerend op het zakje. Clarke keek hem voor een moment enkel aan. Toen lachte ze schamper, sloeg haar armen over elkaar. Waarschijnlijk zou hij het niet eens doorhebben, dat ze zijn aanbod belachelijk vond. 'No thanks, maybe I'll have some for lunch. I already had breakfast,' stelde ze, terwijl ze zich had omgedraaid om zich tot de koffer te richten. 'You did leave one thing lying around though.' Ze zette haar handen om haar koffer en begon het stukje leer los te maken. De riem had haar goed gediend in zijn taak om de overvolle koffer bij elkaar te houden. Ze trok aan de gesp, waarbij hij met een zwiepend geluid losliet. Zwijgend overhandigde ze hem de riem, zette de koffer op haar bed en ging er zelf op zitten, stilletjes hopend dat ze gered zou worden door de klok die twaalf zou slaan en de lunch in zou leiden. En niet omdat ze zich dan aan haar belofte zou houden en een van die pilletjes van hem zou nemen.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptywo apr 26, 2017 12:56 am


even though beneath it all
i know i'm going to end up
SOMEWHERE FINE
11:08. Zijn gedachten bleven maar afdwalen, naar van alles en nog wat. Alles behalve de zware emotionele klappen die hij de afgelopen tijd te verduren had gekregen. Dat was het fijne. Zolang hij er niet aan dacht, werd hij er ook niet aan herinnerd. Het onderdrukken van emoties, daar was hij goed in. Zeker met een beetje extra hulp. Schuldig voelde hij zich alleszins niet. Mocht hij niet voor één keer gewoon gelukkig zijn? Aan haar lach zou hij kunnen opmaken dat ze er cynisch tegenover stond, maar ook dat ketste op hem af als een regendruppel op een steen. Oskar liet het niet aan zijn hart komen. Dat had hij al vaak genoeg gedaan, en het was telkens weer verkeerd afgelopen. En diep vanbinnen wist hij dat hij niet veel meer kon dragen dan het lijden dat hij nu droeg. Binnenkort zou de spreekwoordelijke laatste druppel vallen. En dat moest hij voorkomen.

Zelfs als hij daarvoor dit soort dingen moest doen. Het was overleven. Misschien moest hij dat op een iets subtielere manier doen, maar hij kon het nu eenmaal niet helpen. Onder alle chemisch opgewekte emoties, zat nog steeds Oskar. 'No thanks, maybe I'll have some for lunch. I already had breakfast,' Reageerde Clarke op zijn woorden, waarna ze zich omdraaide. Hij kneep ondertussen het zakje weer in zijn vuist en propte het weer in zijn broekzak. "Well, the offer is still standing, if you would change your mind", Glimlachte hij. Kon ze maar ervaren wat hij nu voelde. Ze zag er best gespannen uit. Hij wist zeker dat hij haar kon helpen, maar dan moest ze hem wel laten helpen.


'You did leave one thing lying around though.' Zei ze, waardoor hij nieuwsgierig op keek. Het duurde een paar seconden voor hij snapte wat ze hem overhandigd had. Hij bekeek het leer van dichtbij, liet zijn hand er even over glijden, tot zijn hand bij de gesp kwam. Wat was het nut hier van? En toen ging het lichtje branden. ”Aaah” Zei hij geamuseerd. ”Where did you find this? I lost this ages ago”, Lachte hij. Of niet? Eerlijk gezegd had hij geen besef meer over tijd, of toch niet over de dagen die passeerden. ”Anyways, haaave you met Svart?” Vroeg hij, waarbij de wolf zijn kop van zijn poten op tilde en enthousiast met zijn staart kwispelde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptydo apr 27, 2017 8:51 pm


THIS OUT OF TOUCH

Ze begon zich toch ernstig af te vragen hoeveel milligrammen van het spul op dit moment door zijn aderen stroomden. Haar keiharde, sarcastische benadering leek hem niet in de minste zin te deren. Zijn positiviteit was compleet anders dan ze van hem gewend was, en dat verwarde en frustreerde haar uitermate. Hoe meer vrolijke antwoorden hij terugkaatste, hoe steviger Clarke haar kaken op elkaar klemden en hoe dichter ze haar armen over elkaar vouwde. Zo werd haar harde afwijzing teniet gedaan met een klein aandringen van zijn kant, waarna Clarke met samengeknepen ogen bekeek hoe hij het zakje weer wegstopte. Zelfs de enige van haar beperkte collectie aan middelen zijn veilige, weglachende schulp te doorbreken, leek hem niets te doen. Een moment lang snapte hij het niet. Toen ging hem een licht op, en even trok Clarke een subtiele mondhoek omhoog. Te vroeg gezegenvierd. Hij lachte erom. Alweer. 'Where did you find this? I lost this ages ago.' Zijn lach schalde door de kamer, terwijl Clarke, compleet kwijt wat ze in hemelsnaam met deze jongen aan moest, hem zachtjes en een tikkeltje agressief door haar tanden door herhaalde; 'Where did you find this?' Ze keek hem aan, wanhopig op zoek naar iets in zijn gezicht dat haar zou zeggen dat hij met haar aan het fucken was. Dat hij het allemaal heus nog wel wist. Even liet ze zich meeslepen in een maar al te fijne gedachte. Wat als hij het echt allemaal vergeten was? Wat als hij haar naam gewoonweg kende van het feit dat ze een huis deelde? Via via? Dat zou het meest ideale zijn dat ze in weken had gehoord. Maar toen herinnerde ze zich wat nog altijd zat weggestopt in zijn broekzak, en ze schudde even haar hoofd. Terwijl hij vrolijk doorging naar het volgende onderwerp, bedacht ze zich dat hij het onmogelijk kon zijn vergeten. Hij had enkel een uitweg gevonden. Een uitweg die Clarke steeds aantrekkelijker begon te vinden. 'Anyways, haaave you met Svart?' Het schaduwbeest sprong vrolijk op alsof dat zijn seintje was en Clarke verbaasde zich wederom enorm over de jongen voor haar. 'Have I... Siriousl- Yes I've met Svart.' Haar woorden werden steeds krachtiger naarmate er meerderen over haar lippen rolden. Zoekend naar woorden, haar mond open en dicht doend alsof ze een vis op het droge was, zuchtte ze tenslotte maar. Alsof ze het had opgegeven tot hem door te dringen. Ze wist dat het niet goed was, als ze deze confrontatie uit ging stellen. Ze bedoelde, ze sliepen op dezelfde fucking kamer. 'And I was just wondering, is there any way that you can like.. make him dissapear for a while? I'm not that fond of dogs.' Ze huiverde toen ze zich de tanden van de politiehonden in haar huis herinnerde toen ze jong was. En later, in Engeland. Honden waren een motief in haar leven dat haar herinnerde aan de misdaad waartussen ze was opgegroeid, en de vloek die op haar rustte. 'And since we're sharing a room now, it might be convenient that we'd start... adapting.' Haar glimlach was poeslief, en zo onopvallend nep als maar zijn kon. Vooral deze hond, wier vrolijke houding -waarschijnlijk omdat hij letterlijk uit schaduwen bestond- ze gewoonweg niet vertrouwde, lag haar niet bepaald. Het was niet voor niets dat ze zeiden dat honden zich naar hun baasjes gingen gedragen, bedacht ze.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptydo apr 27, 2017 10:07 pm


even though beneath it all
i know i'm going to end up
SOMEWHERE FINE
11:11. Het ging goed. Nee, het ging prima. Hij voelde zich geweldig. Alsof hij op een tropisch eiland was en net ging scuba-diven met dolfijnen. Of zoiets. Mahalo. Hoe dan ook, hij wilde absoluut niet dat ze hem uit zijn vibe haalde. Op geen enkele manier. Al maakte ze het hem wel moeilijk. Hij was gewoon sterker. Of, de drugs maakte hem sterker. Dat maakte hij zichzelf wijs. Dus hij lachte. Misschien niet om deze situatie, maar in het algemeen. Hij lachte om zijn tranen niet te laten winnen. Daarom bracht hij de aandacht opnieuw naar iets helemaal anders. Als ze hier nog sarcastische opmerkingen over kon maken die refereerden naar een bepaalde situatie, dan verdiende ze wel een respectpuntje tbh. 'Have I... Siriousl- Yes I've met Svart.' Antwoordde ze, waarbij ze steeds bozer klonk. ”Oh, great!” Zei hij opgewekt. Dan moest hij hem niet meer introduceren.

'And I was just wondering, is there any way that you can like.. make him disappear for a while? I'm not that fond of dogs.' Vroeg ze vervolgens. Geschokt keek hij haar aan. Meende ze dat nu? ”First of all, he is a wolf, not a dog”, Zei hij belerend. ”And I guess I could, but why would I? He’s my… friend”, Vervolgde hij. Bijna had hij ‘only friend’ gezegd, maar hij had het nog voorkomen. Ze dacht waarschijnlijk nu al dat hij een enorme sukkel was, hij moest toch iets van de schade beperken of niet dan? 'And since we're sharing a room now, it might be convenient that we'd start... adapting.' Argumenteerde ze. Oskar zuchtte zachtjes. ”I don’t know, I’ll think about it, alright?” Zei hij, de kwetsbare kant die hij eerder had laten zien in de kelder kwam voor even boven drijven. Maar hij glimlachte weer. ”I’ll tell him to stay out of sight if you’re around”, Stelde hij voor, als compromis. Daar moest ze wel tevreden mee zijn, of niet dan?
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptyzo apr 30, 2017 9:52 pm


THIS OUT OF TOUCH

Ze had het dit keer niet eens geprobeerd, maar voor het eerst leek Clarke een opmerking gemaakt te hebben die iets bij hem losmaakte. Ze had niet verwacht dat het stomme schaduwbeest zoveel voor hem betekende, maar klaarblijkelijk verontwaardigde het hem zwaar wanneer Svarts aanwezigheid niet op prijs werd gesteld. Wel, dat was informatie de ze moest onthouden. Just in case. Voor als ze nog eens tot hem door wilde dringen wanneer hij zo high was dat hij zich die ene avond niet eens meer kon herinneren. En Clarke verwachtte dat dat nog wel eens vaker zou gaan gebeuren. Vooral omdat zij iets was dat hem pijn leek te doen, die bron nu letterlijk op zijn kamer sliep en het zakje dat hij eerder uit zijn broekzak had getrokken verre van leeg was. 'First of all, he is a wolf, not a dog,' las hij haar de les. Oh god, er was waarschijnlijk niets op de planeet wat haar op dit moment minder kon schelen dan dat, maar voor hem leek de zaak het meeste relevante van de dag. 'Right, sorry,' wist ze hem tussen wat samengeknepen lippen enkel tegemoet te komen. 'And I guess I could, but why would I? He’s my… friend.' Ze zuchtte. Voor zover ze wist, had ze echt drie seconden geleden duidelijk gemaakt waarom hij dat zou doen. Misschien was het nodig om nog eens te benadrukken dat Clarke voorlopig niet van de kamer af zou gaan. Nu was hij degene die zuchtte. 'I don’t know, I’ll think about it, alright?' Clarke moest haar ogen samenknijpen om het nader te onderzoeken en het zeker te weten, maar het leek alsof die kwetsbare gezichtsuitdrukking haar bekend voorkwam. Het was hoe hij had gekeken toen het omslagpunt in de kelder had plaatsgevonden. Toen duidelijk werd dat Clarke hem moest verlaten. Gek, want nu zat ze hier voor hem, en kreeg ze weer die blik toegeworpen. Ze kreeg het idee dat het nu niet om haar ging, maar meer om de viervoeter die hij had beschreven als zijn vriend. Hij betekende echt veel voor hem. God, moest hij haar nu weer zo bespelen? Bijna kwam datzelfde schuldgevoel bij haar ook weer terug. Alsof het een sleutel-slotprincipe was, alsof zijn reactie haar standaard reactie opriep. 'I’ll tell him to stay out of sight if you’re around.' Ze schudde haar hoofd. Onopvallend, omdat het niet was omdat ze compleet tegen zijn voorstel was, maar meer om zichzelf weer bij elkaar te rapen. 'Great,' stemde ze simpelweg in, monotoon, emotieloos. Ze hield haar blik nog even op het beest. Het liefst haar benen in wilde trekken uit de irreële angst dat hij haar uit het niets zou bijten. Kom op, het was gemaakt van schaduwen. Die konden haar niets doen. Toch? Ze wreef even over haar wat vermoeide gezicht en keek toen naar hem op. 'So how long till lunch?' Niet om het een of ander, maar ze had er wel genoeg van eigenlijk. Ze probeerde dat niet door te laten dringen in haar vraag, en het gewoon te laten klinken alsof ze oprecht geïnteresseerd was in de tijd. De klok hing immers aan zijn kant van de kamer.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptydi mei 02, 2017 10:08 pm


even though beneath it all
i know i'm going to end up
SOMEWHERE FINE
11:14. Ze meende toch niet echt serieus dat hij Svart moest wegtoveren? Dat kon hij niet echt hendelen momenteel. De schaduwwolf was zijn enige gezelschap, de enige waar hij de afgelopen tijd mee had rond gehangen. Hij was veel te gehecht geraakt aan het dier. Stiekem voelde hij zich dus echt beledigd toen ze dacht dat hij een hond was. Hij was veel specialer dan dat, een wolf, een edel dier. Samen vormden ze een pack, hun twee. Waar Svart was, was Oskar, en omgekeerd. Gelukkig excuseerde ze zich voor haar vergissing, waardoor hij opnieuw iets ontspande en zijn glimlach weer tevoorschijn haalde. Om haar maar tegemoet te komen, stelde hij voor dat hij Svart op droeg om niet in haar buurt te komen en uit het zicht te blijven als zij in de kamer was. 'Great,' Stemde ze in met het idee, niet echt heel enthousiast maar dat verzon hij er wel bij. Met een simpel knik naar Svart verdween de wolf in de schaduwen.

Oskar kon hem nog zien, zijn aanwezigheid voelen, maar voor Clarke was de kamer nu leeg. Op hem na. Al had hij zo het idee dat ze hem ook het liefst zag verdwijnen. Snel drukte hij die gedachte weg. Begon zijn pilletje uit te werken? Nu al? De jongen liep naar zijn bureau en leunde tegen het blad aan. 'So how long till lunch?' Vroeg Clarke vervolgens. Hij draaide zijn hoofd naar de klok. ”45-something minutes”, Antwoordde hij vriendelijk. Zijn gedachten gleden weer naar de pilletjes in zijn broekzak. Hij legde er onbewust zijn hand op. ”We could have our own lunch right now tho, if you want”, Stelde hij opnieuw voor. Hij zou zich een stuk beter voelen als ze gewoon met hem mee deed, zodat hij niet de enige was die een volgende dosis drugs naar binnen werkte.
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptyvr mei 05, 2017 11:12 pm


THIS OUT OF TOUCH

De hond was opgegaan in dezelfde schaduwen als waarvan hij gemaakt was. Wel, dat was in ieder geval één zorg minder. Het voelde direct leger aan, maar op een goede manier. Ze dwong zichzelf er niet aan te denken dat deze leegte precies was wat hen in de eerste instantie gedreven had naar de kelder te gaan. Het was immers niet alsof alles plotseling prima was nu het schaduwenbeest weg was. Het eigenlijke schaduwbeest in de kamer werd gevormd door de onuitgesproken woorden die nog altijd tussen hen in leken te hangen. De onafgemaakte zaken die zwaar op hun schouders drukten. In ieder geval niet meer op die van Oskar, hem drukte niets meer op de schouders in deze staat.

'45-something minutes,' concludeerde hij na een blik op de klok geworpen te hebben. Clarke zuchtte. Iedere minuut tot nu toe in deze kamer had langer gevoeld dan hij in werkelijkheid was. Ze kon natuurlijk iets anders gaan doen tot lunch tijd, maar die verdomde lock down van Bluebonnet maakte dat ten eerste nogal moeilijk en ten tweede zou ze toch een manier moeten vinden om hier vannacht te kunnen slapen. Als ze nu weg zou gaan, wist ze zeker dat het enkel erger werd. Ze moest nog proberen om erover te praten; om het te hebben over de ene avond die hun duidelijk dwars zat. Ze had zojuist haar mond geopend, hoewel ze nog niet zeker was van de woorden die ze zou gebruiken, toen Oskars hand naar zijn broekzak ging en hij zei; 'We could have our own lunch right now tho, if you want.' Clarke onderdrukte het eerste instinct om met haar ogen te rollen en haar handen zuchtend in de lucht te gooien. Hoe vaak zou hij het nog blijven proberen? Maar er was iets in zijn blik dat haar tegenhield. Een soort wanhopige, stille schreeuw of ze alsjeblieft met hem mee wilde doen. Ze ademde eens diep in, richtte haar blik naar hem op. Langzaam stond ze op van de rand van het bed waar ze nu lange tijd gezeten had. Met langzame passen en een geheel onschuldige blik die ze hem vanonder haar wenkbrauwen toewierp, maakte ze de afstand tussen hen in ongeveer zo klein mogelijk. Het was misschien niet slim, maar Clarke kende niet bepaald een andere manier. Ze kon de temperatuur van zijn huid voelen, zoals op die nacht. Met een snelle beweging die Oskars door de middelen beïnvloedde hersenen waarschijnlijk maar moeilijk konden registreren, greep ze met haar hand in zijn broekzak en haalde behendig tussen twee vingers het zakje omhoog. 'Guess I'm quite hungry right now already...' De kleine, witte pilletjes leken haar aan te staren. Oh fuck it. Ze opende het zakje, griste er twee pilletjes uit en legde ze op haar tong. Ze werd misselijk van zichzelf, maar eigenlijk was dat niets nieuws.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptyza mei 06, 2017 12:58 pm


even though beneath it all
i know i'm going to end up
SOMEWHERE FINE
11:16. Natuurlijk wist hij dat hij op een bepaald moment moest stoppen met die drugs. Dat hij de confrontatie met Clarke zou moeten aangaan. Praten over wat er gebeurd was, wat het met hem gedaan had. Maar hoe langer hij het kon uitstellen, hoe beter. En ergens wilde hij dat zij ook kon ontsnappen aan hetgeen ze voelde. Misschien kwam hij wel opdringerig over, maar hij wilde niks liever dan dat ze samen met hem de pilletjes nam. Dan moest hij zich voor de komende uren ook geen zorgen maken en had zij ook enige verlichting. Oskar wist niet precies hoe zij zich voelde, maar als het leek op hetgeen hij voelde als hij niet high was, dan wenste hij het haar absoluut niet toe. Ook al was zij de oorzaak van zijn eigen pijn, hij wilde niet dat zij zich voelde zoals hij.

Het leek er op dat ze opnieuw zou weigeren. Maar toen veranderde er iets. Ze deed haar mond dicht en stond op, kwam op hem af gelopen. Gelaten bleef hij staan, afwachtend naar wat ze van plan was. Even werd hij afgeleid door haar warmte op zijn huid. Hij had dan ook maar laat door dat ze ineens het zakje uit zijn broekzak had gehaald. 'Guess I'm quite hungry right now already...' Zei ze nog, waarna ze in een snelle beweging twee pilletjes nam en die in haar mond stak. Een tevreden zucht schoof over zijn lippen. Kijk, alles zou veel beter gaan nu.

Voorzichtig legde hij zijn hand op haar onderarm, genoot van de sensatie die de aanraking in combinatie met de drugs voort bracht. Zijn hand gleed naar beneden, richting haar pols. Zachtjes omsloot hij die, draaide zo haar hand om zodat haar handpalm naar boven wees. Haar vingers klemden zich nog om het zakje, dus hij wachtte geduldig tot ze die zou ontspannen, zodat hij voor zichzelf ook nog een pilletje kon nemen. ”I told you so, it’s not that bad”, Glimlachte hij ondertussen. ”You’ll know it’s working when you can see the colours”, Vervolgde hij. Misschien nog wat vaag voor nu, maar als het gebeurde, zou ze wel weten wat hij bedoelde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptyma mei 08, 2017 11:29 pm


THIS OUT OF TOUCH

De pillen liet haar keel nogal droog achter, waardoor ze even in een hoestbui terecht kwam. Daar stopte ze echter mee toen Oskar zijn hand op haar arm legde. Een prikkeling die tot langs haar ruggengraat naar beneden liep, schoot door haar heen. Ze beet hard op de binnenkant van haar wang toen hij zijn hand over haar arm liet glijden, naar de handpalm die het zakje omklemde. 'I told you so, it’s not that bad,' hoorde ze hem zeggen, hoewel de woorden pas later aankwam dan ze het geluid had opgevangen. Ze was druk bezig hun handen te bestuderen. Dit was letterlijk gevaarlijk. 'You’ll know it’s working when you can see the colours.' Misschien waren het de drugs, misschien was hij resistent geworden of misschien was hij die ene avond wel uit zichzelf met haar meegegaan, maar de aanraking leek hem niets te doen. Interessant. Alsof hij een studieobject was, keek ze even omhoog, naar zijn gezicht en zijn prominente glimlach. Waarschijnlijk was hij te ver weg om het door te hebben. Langzaam maakte ze zichzelf van hem los door haar andere hand op de zijne te leggen, hem naar boven te draaien en het plastic zakje er weer in te leggen. Toen liet ze haar handen langs haar lichaam vallen en zette een stapje terug. Toen lachte ze, alsof ze nog reageerde op zijn eerder opmerking. 'Yeah, you're right,' Ze draaide zich om, weer op weg naar het bed. Om de een of andere manier was de sfeer omgeslagen. Alsof er nu niet meer de druk was om over het enige te praten wat ze voorheen gemeen hadden. Nu was er een ander gespreksonderwerp. 'Colours... but doesn't it take like foreeeever to kick in...' Abrupt staakte ze haar zin. Ze knipperde met haar ogen. Het was wat flets, dat wel, maar waarheen ze haar ogen ook verplaatste, het ging niet weg. Blauw-groenig. Oranje. Alles in de kamer leek een extra omlijning te hebben, een soort aura. Ze was nog geen stap van Oskar vandaan, of ze zette deze alweer wat wankel terug, waardoor ze tegen hem opbotste. Langzaam draaide ze zich om, voorzichtig, met haar voeten meelopend in plaats van de draai op haar hakken te maken, waarna ze het plotseling uitproestte. 'I knew we were kind of immortal and all, but who knew forever was this short.'
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Emptydi mei 09, 2017 12:10 am


even though beneath it all
i know i'm going to end up
SOMEWHERE FINE
11:21. Het gekuch van Clarke was wel aandoenlijk. Hij wist niet waarom hij het zo fijn vond dat ze besloten had om mee te doen. Het was alsof hij op een nieuw level van geluk kwam. Het geluk van het pilletje en het geluk van het feit dat hij niet meer alleen was in deze toch wel gestoorde acties. Ze nam zijn hand vast, draaide die om en dropte er het zakje weer in. Traag, geconcentreerd, opende hij het en haalde er zelf een pilletje uit. Geen twee, hij wilde niet te zwaar trippen en hij wist dat hij nog onder invloed was. Het pilletje slikte hij zonder hoesten door, de rest verdween weer op zijn veilige opbergplaats.

Het gelach van zijn nieuwe roommate vulde de ruimte. 'Yeah, you're right,' Zei ze op zijn woorden van eerder. 'Colours... but doesn't it take like foreeeever to kick in...' Herhaalde ze, waarna ze zichzelf af kapte. Oskar keek met een geamuseerd grijnsje toe. Ze deed een stapje terug, botste daarbij tegen hem aan. Hij hield haar voorzichtig overeind door zijn hand op haar middel te leggen. Toen ze haar evenwicht opnieuw gevonden had, grinnikte hij even. 'I knew we were kind of immortal and all, but who knew forever was this short.' Constateerde ze.

Oskar schoot opnieuw in de lach. ”Time is an illusion Clarke. It made miss Bluebonnet crazy and now it’s fucking with us as well”, Lachte hij. Hij vouwde zijn handen samen, alsof hij een gebedje zou doen. ”But listen, I’ve been working on this theory right”, Begon hij. Hij vouwde zijn armen open en wees de kamer aan, in zijn geheel. ”What if -and I know this is going to sound crazy too but bear with me-, what if the world is supposed to look like this? What if the colours are always there, but we don’t see them cause our mind is tricking us”, Vertelde hij, steeds meer opgewonden nu hij eindelijk zijn wilde gedachten met iemand kon delen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Disorder Empty
BerichtOnderwerp: Re: Disorder   Disorder Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Disorder
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 3Ga naar pagina : 1, 2, 3  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Miss Bluebonnet's abode
 :: t o p f l o o r :: b e d r o o m s
-
Ga naar: