Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Lost Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Lost Firefo11
15 oktober 2016


Lost Birdpl11

Deel
 

 Lost

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Althea Greenfeld

Althea Greenfeld

Aantal berichten : 6
IC-berichten : 2

Character sheet
Bijzonderheid: Deathly Touch
Uiterlijke leeftijd: 18 jaar
Quote: “All I ever wanted was to reach out and touch another human being not just with my hands but with my heart.”
Lost Empty
BerichtOnderwerp: Lost   Lost Emptyza apr 22, 2017 2:18 pm

De wind streek langs haar gezicht en speelde met haar witte lokken. Haar eenvoudige, zonder enige franjes bezette jurkje zwierde rond haar benen, terwijl ze verloren om zich heen keek. Onrustig liep ze door het park, haar handen friemelend aan de zoom van haar jurk. Het gras kriebelde aan haar blote benen, terwijl de zon haar bleke gezicht verwarmde. Althea zuchtte. Het was pas een paar dagen geleden dat ze haar gave - vloek - had gebruikt en ze begon langzaamaan te voelen hoe de levenskracht, die van het slachtoffer op haar was overgegaan, weer begon weg te zakken. Haar benen leken haar minder lang te kunnen dragen en ze voelde zich nu al vermoeid, terwijl het pas middag het begin van de middag was.

Rusteloos nam ze plaats op een bankje, haar blik dwalend door het park. Het meisje wreef vermoeid met een hand over haar voorhoofd. Het was niet enkel haar zwakke lichaam die haar vermoeid liet voelen, maar ook het feit dat ze niet wist waar ze beland was. Althea voelde zich verloren tussen de mensen die zich hier rustig voortbewogen, leken te weten waar ze heen moesten, terwijl zij geen idee had waar ze heen moest. Daarbij durfde ze niemand aan te spreken, bang voor een vriendschappelijk gebaar zoals een hand op de schouder. En hoewel dat onschuldig klonk, wist Althea dat ze zich dan maar moeilijk zou kunnen beheersen als iemand haar eenmaal zou aanraken. Ze beet twijfelend op haar lip, maar besloot uiteindelijk toch om nog maar even op het bankje te blijven zitten en de mensen te observeren. Misschien kon ze zo er ook achter komen waar ze heen moest of wat het beste was om te doen, zonder echt contact te maken.

Ik ben nog een beetje nieuw in het RP'en, dus ik ben erg benieuwd naar wat jullie vinden ^^
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Lost Empty
BerichtOnderwerp: Re: Lost   Lost Emptyzo apr 23, 2017 9:33 pm


Ze kon het niet meer aan. De beklemmende sfeer van het huis, waar schuldgevoel vanaf elke hoek aan haar knaagde en ze geen enkel persoon meer fatsoenlijk onder ogen kon lijken te komen. Het kon haar niet schelen, Bluebonnets lockdown of niet, ze moest daar weg. De frisse lucht leek haar gelukkig goed te doen, en direct voelde ze zich al wat gekalmeerder. Clarke was een meisje dat je niet moest opsluiten, dat was voor haar haar hele leven lang al duidelijk geweest. Buiten werd ze omring met nieuwe dingen, nieuwe prikkels, nieuwe mensen. En dat was iets wat ze nodig had -nu meer dan ooit, scheen het. Tijd om de dingen op een rijtje te zetten had ze niet gehad. Eigenlijk was alles na wat er gebeurd was tussen haar en Oskar in een soort stroomversnelling geraakt. Die nacht had ertoe geleid dat ze Haythel had ontmoet, wat resulteerde in het feest en de nogal... bewogen avond. Niet alleen onderling tijdens het spelletje waren veel dingen gebeurd, ook bij aankomst terug in huize Bluebonnet stond haar en de rest van de groep een aantal onaangename verassingen te wachten. Rubi, Effy, hollows... Ze huiverde. Clarke wilde er absoluut niet over nadenken, maar ze dwong zichzelf ertoe. Ze probeerde tenslotte haar leven te beteren. Ze probeerde tenslotte de dingen op een gezonde manier te verwerken, in plaats van de pijn wegduwen met de enige manier die Clarke kende; haar aanraking. Ze snoof de zilte, Inndyrse lucht op. Nee, die tijd probeerde ze nu allermeest achter zich te laten.

Hoewel Inndyr een klein dorp was, en het moeilijk kon voldoen aan Clarke's behoefte aan nieuwe impulsen, was het centrum haar beste kans op het vinden waarnaar ze zocht. Met haar handen in haar zakken liep ze het steile, onverharde weggetje af dat haar zou leiden naar het dal waarin het o zo bruisende leven zich bevond. Het was vroeg in de middag, wat betekende dat het nog betrekkelijk warm en enigszins zonnig was. De meeste mensen zouden hun middagpauze doorbrengen in het kleine parkje. De afstand van de rand van het centrum naar het parkje was klein, hoewel het haast aan de andere kant lag. Mensen kijken. Clarke hield ervan. De meeste mensen zouden het niet achter haar zoeken; ze was nu eenmaal een uitgesproken persoon. Maar soms leek het alsof ze daarvoor moest compenseren door haar gedrag wat ingetogener te maken, observerend. Haar handen nog altijd in haar zakken gestoken, scanden haar ogen een aantal gezichten. Oninteressant, luidde al snel haar conclusie. Allemaal minstens vier keer haar leeftijd, gezichten die ze al eerder voorbij had zien komen, maar zij haar niet. Dat was het vreemde aan in een lus leven. Plotseling viel haar oog op een jonger meisje, dat ongeveer haar leeftijd oogde. Vrijwel direct realiseerde Clarke zich dat haar asblonde haar, helderblauwe ogen en haar jonge uiterlijk niet de doorsnee dorpsbewoner vormde. Was ze een bijzondere? Nu ze zoveel tijd gedwongen in het huis spendeerde, kende ze nu iedereen bij naam en gezicht, maar dit meisje kwam haar niet bekend voor. Ondanks haar kille uitstraling, sprak iets in haar Clarke gewoonweg aan. Een gevoel alsof die kilte haar eigen spiegelbeeld vormde. Nieuwsgierig kantelde Clarke haar hoofd, haalde haar handen uit haar zakken en liep richting het bankje. Ze had niets te verliezen tenslotte. Als het gesprek ongemakkelijk werd, was het meisje het toch de volgende dag weer vergeten. Als ze zich ook bevond in de lus, hadden ze in ieder geval gespreksstof. 'Ik bedoel het niet zoals het klinkt, maar het lijkt niet alsof je hier vandaan komt, wel?' Clarke richtte haar blik recht vooruit terwijl ze op het bankje neerstreek. Eens zien wat deze ontmoeting haar zou brengen. Ëén ding was zeker, alles was beter dan dat eeuwige, krakerige huis.

// Wat ik van je post vind? Om eerlijk te zijn heb ik er niets op aan te merken! Het is een prima post, je vertelt duidelijk alles wat je wilt vertellen en je gebruikt mooie, afwisselende woorden. Misschien dat ik verder op in het topic nog iets van een tip kan bedenken, maar voor nu zou ik zeggen, behoor je zeker niet meer tot de 'nieuwe' RP'ers  Smile
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Althea Greenfeld

Althea Greenfeld

Aantal berichten : 6
IC-berichten : 2

Character sheet
Bijzonderheid: Deathly Touch
Uiterlijke leeftijd: 18 jaar
Quote: “All I ever wanted was to reach out and touch another human being not just with my hands but with my heart.”
Lost Empty
BerichtOnderwerp: Re: Lost   Lost Emptydo apr 27, 2017 8:10 pm

Stelletjes die hand in hand liepen, kinderen die vrolijk rond renden, moeders die een praatje met elkaar maakten en vaders die zich - snelle blikken op hun horloge werpend - door het park haastten. Ze leken zich hier allemaal zo thuis te voelen, alsof ze elke dag niks anders deden. Althea voelde zich een indringer, iemand die hier eigenlijk niet thuis hoorde. Een zucht rolde over haar lippen toen ze zag hoe een jongetje met rossig haar van het speeltoestel afviel, dikke tranen over zijn gezicht rollend. Het liefst was ze naar hem toe gerend en had ze hem in haar armen getrokken om hem dan rustig te sussen, maar in plaats daarvan bleef ze met haar armen over haar borst geslagen op het bankje zitten. Ze had het idee dat het beter was als ze zich niet teveel met andere mensen zou gaan bemoeien - bang dat ze haar gave niet in de hand kon houden. Voor eens kon ze zeggen dat ze blij was met haar ijzige uitstraling.

'Ik bedoel het niet zoals het klinkt, maar het lijkt niet alsof je hier vandaan komt, wel?' klonk er een stem naast haar, terwijl ze nog steeds peinzend naar de plek zat te staren waar het jongetje was gevallen.

Een meisje met een donkere huid en een bos volle kroesharen ging voorzichtig naast haar zitten en als vanzelf schoof Althea een eind op, waarna ze haar buurvrouw wantrouwend opnam. Nog niemand had contact met haar opgezocht en nu kwam er plotseling iemand naast haar zitten? Toch zag het meisje er niet gevaarlijk uit en hoewel ze wist dat uiterlijk kon bedriegen, keek ze het meisje na een poosje met een minder wantrouwende blik aan. Ze ging verzitten en kuchte even. 'Ik kom inderdaad niet van hier,' beantwoordde ze de vraag, zonder al te veel antwoorden weg te geven. 'Ik kom vanaf de Vuurtoren.' Als het meisje wist waar ze het over had, had ze iemand gevonden die wist waar ze naartoe moest. Wist ze er niets vanaf, klonk dit hoogstwaarschijnlijk redelijk normaal. Ze wachtte gespannen af op het antwoord van de brunette, alhoewel elke vezel in haar lijf aangespannen was om weg te rennen bij elk sein naar intiem contact.

Bedankt voor de complimenten! En sorry voor de ietwat late post :s
Terug naar boven Ga naar beneden
Clarke Guerra

Clarke Guerra

Aantal berichten : 527
IC-berichten : 129
Leeftijd : 25
Accounts :
. Clarke
. Louise


Character sheet
Bijzonderheid: Descendant of Aphrodite + Colour Saturation Manipulation
Uiterlijke leeftijd: 19
Quote: You bring my heart to life again now I can see in ultraviolet
Lost Empty
BerichtOnderwerp: Re: Lost   Lost Emptyzo apr 30, 2017 10:12 pm

Vanaf het moment dat Clarke op het bankje plaats had genomen, had het meisje haar nogal wantrouwend in zich opgenomen. Niet dat ze zich daardoor minder welkom voelde, daar zorgde ze zelf wel voor. Dit was een openbare plek, de blondine kon haar niets maken. Wel merkte Clarke dat haar buurvrouw wat meer ontspande. Of het lag aan haar woorden of dat het meisje simpelweg de kat even uit de boom had moeten kijken, wist ze niet, maar het maakte haar eerlijk gezegd niet zoveel uit. Ze had behoefte aan contact, en of dat een vriendelijk praatje werd of een verhitte discussie was haar dan weer compleet om het even. Even verschoof ze wat ongemakkelijk op het bankje waarna ze eens kuchte. Gelukkig kwam er wel een antwoord. 'Ik kom inderdaad niet van hier,' begon ze. 'Ik kom vanaf de vuurtoren.' Hoewel ze het deels verwacht had, kon ze het niet helpen dat Clarke nu degene was die wantrouwig werd. Onopvallend kneep ze haar ogen samen om het feit dat het woord 'vuurtoren' haar liet schrikken. Het was belachelijk, maar met alles wat er gebeurd was de afgelopen tijd in de lus, beangstigde haar het idee van alle nieuwe instroom van buiten de lus naar binnen. Naar haar idee was het vreemd dat Bluebonnet ook niet gewoon de lus kon afsluiten, maar goed, iets met alle bijzonderen buiten de lus ook een veilige plek bieden en dat soort praat. Voor zover ze wist zou een wight zich echter nooit op een manier vermommen als deze. Het was geen belediging verder, maar ze had wel aan het meisje af kunnen lezen dat ze in een lus thuishoorde. Dat hoopte ze dan maar, want Clarke's bijzonderheid hield niet echt iets in dat haar kon verdedigen tegen vijandige monsters die aasden op haar ogen. Nu werd het interessant. Clarke wist nu dat het meisje zich in de lus bevond, maar het meisje wist niet dat zij dat wist. Even woog ze af hoe ze het haar duidelijk zou maken, maar toen besloot ze voor een directe aanpak te gaan. Ze had geen zin om om de dingen heen te draaien. Niet vandaag. 'Wel, heb je mevrouw Bluebonnet al ontmoet dan?' Met een lichte grijns om haar lippen draaide ze haar hoofd naar haar toe. Het was misschien vreemd, maar iets in haar ijzige uitstraling sprak Clarke aan. Misschien omdat ze voelde hoeveel de meisjes gemeen hadden, en hoe erg ze het op dit moment nodig had om iemand zoals zichzelf te ontmoeten. Al had ze daar nu nog geen weet van.

// No worries!
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t151-clarke-guerra
Gesponsorde inhoud




Lost Empty
BerichtOnderwerp: Re: Lost   Lost Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Lost
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» [TW] He was lost
» Not all is lost
» Lost and Found?
» Lost souls.
» Lost Traveler II

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
G e n e r a l
 :: t r a i n i n g
-
Ga naar: