Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Master chef . Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Master chef . Firefo11
15 oktober 2016


Master chef . Birdpl11

Deel
 

 Master chef .

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Melvin Chaill

Melvin Chaill

Aantal berichten : 245
IC-berichten : 86
Leeftijd : 25
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee

Character sheet
Bijzonderheid: Fallen Angel
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Master chef . Empty
BerichtOnderwerp: Master chef .   Master chef . Emptyza mei 20, 2017 10:15 pm

Melvin was geen kok, hij kon eigenlijk helemaal niet koken en dat wist hij. Toch had hij de keuken betreden en hij wist wat dat betekende. Met een diepe zucht had een poging gedaan tot een eitje bakken. Geen geluk want het trok op niks. Hij was zelfs zo goed bezig geweest en had blijkbaar een rot ei ervan tussen genomen. Nadat hij dan ook de befaamde eitest met water had gedaan bleek alleen het zijne niet goed te zijn... Of had het aan zijn kookkunsten gelegen? Een moeizame zucht kwam van zijn lippen af en hij rolde even overduidelijk met zijn ogen. Vluchtig keek hij om, om al snel het ei met een woop in de vuilbak te gooien... Zo, niemand moest weten dat hij eten gewoon zomaar had weg gegooid. Nja, misschien had hij wel een leven gered door het rotte ei ervan tussen te halen. Dat idee liet de engel uiteraard glunderen en hij streek even langs zijn haren heen om zich daarna naar de afwas te draaien. Hij begon rustig het werkje te doen, wetende dat het misschien iets zou zijn dat anderen tevreden zou stellen. Het zou fijn zijn een keer iets goeds te doen in de plaats van steeds te moeten verlangen naar dingen die niet mogelijk waren. Misschien was dat de reden geweest voor zijn mislukte kookles.

- Sayuri
Terug naar boven Ga naar beneden
Sayuri Davies

Sayuri Davies

Aantal berichten : 117
IC-berichten : 52
Accounts :
- Nuala Doherty
- Sayuri Davies
- Amaris Collins

Character sheet
Bijzonderheid: Empathy
Uiterlijke leeftijd: 8
Quote: [Empathy] is seeing with the eyes of another. Listening with the ears of another, and feeling with the heart of another.
Master chef . Empty
BerichtOnderwerp: Re: Master chef .   Master chef . Emptyzo mei 21, 2017 2:44 pm





Sayuri was langzaam op geknapt nadat haar lichaam het letterlijk had begeven onder de druk van de emoties die iedereen bezat. Hoewel ze iemand toch echt aan moest raken om alles van diens belevingswereld in zich op te nemen, was de sfeer niet bepaald prettig geweest voor het jonge meisje. Dit was de eerste keer geweest dat ze zich zo uitgeput had gevoeld door haar gave en nog steeds zich een beetje op de achtergrond hield. Al was ze wel aanwezig geweest op de Game Night, net voordat ze ziek was geworden. Aan tafel eten vond ze nog steeds zwaar, zeker omdat er ook nog wallen onder haar vermoeide ogen zaten en ze de drukte van het hele huis vaak nog niet geheel aan kon. Toch leek ze met de dag wat sterker te worden en zich wat beter te voelen. Hoewel ze nog steeds anderen af en toe meed. Sayuri was die dag s'ochtends normaal op gestaan en had zich wel netjes omgekleed, al dan wel in een joggingbroek en los shirt. Haar diepbruine ogen stonden vermoeid maar ergens toch helder terwijl ze haar weg voorzichtig naar de keuken maakte. Ze had dorst en honger gekregen, daarbij was ze nog steeds bezig met aansterken en kon ze s'ochtends soms moeilijk een hap door haar keel krijgen. Al klaagde het achtjarige meisje niet. Er waren veel ergere dingen aan de gang dan het missen van het ontbijt kon zijn. Hoewel ze nog steeds niet in het geheel begreep wat Hollows waren, was ze altijd wel een tikkeltje nerveus. Sayuri stond al bekend om het feit dat ze behoorlijk verlegen was, maar nu probeerde ze niet eens met anderen te praten. Afgezien van Ethan, Adriel, Louise en natuurlijk haar tweelingzus Sho. Zodra ze de keuken binnen stapte en een andere Peculiar zag staan, die sowieso ouder dan haar was. Bleef ze even twijfelend bij de deur staan. Hij leek de afwas te doen, waarschijnlijk stond die er nog van de ochtend. Voorzichtig stapte ze naar binnen toe waarna ze een tikkeltje nerveus richting een van de keukenkastjes liep. Sayuri wist misschien niet wat voor eten ze nog in huis hadden en zocht met een lichte frons tussen het etenswaar naar iets dat haar licht rommelende maag zou vullen maar niet te zwaar zou vallen. Uiteindelijk zuchtte ze zo licht, dat het waarschijnlijk niet eens te horen was, waarna ze naar achteren stapte en de jongen met haar relatief wijze ogen in zich op nam. Een stille doorzoekende blik werd hem gegund waarna ze het deurtje maar weer sloot.
Terug naar boven Ga naar beneden
Melvin Chaill

Melvin Chaill

Aantal berichten : 245
IC-berichten : 86
Leeftijd : 25
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee

Character sheet
Bijzonderheid: Fallen Angel
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Master chef . Empty
BerichtOnderwerp: Re: Master chef .   Master chef . Emptyzo mei 21, 2017 7:04 pm


Bij het horen van voetstappen had Melvin even van zijn afwaswerk opgekeken. Zijn hart smolt dan ook meteen toen hij het jonge kind zag. ondanks dat hij officieel nog minderjarig was, was de jongen echt een vader of big bro figuur naar kleintjes. Hij was gek van ze, eigenlijk van alles dat smol en baby was. Wel meteen leek een zware pak van hem af te vallen toen hij het jonge kind zag. Hij glimlachte dan ook even vriendelijk naar haar toen ze de keuken betrad en draaide zich even weer naar de afwas die hij kalm vervolgde te doen zodat het allemaal netjes afgewerkt zou zijn. Misschien zou iemand hem dan wel bedanken en had hij een beentje voor op eender welk rebels iets dat hij in de toekomst zou uitvoeren. Toen hij het zachte gklik hoorde van een keukenkast keek hij op, had ze honger? Ah wat een domme vraag. Waarom zou ze anders in een keuken zijn? Niet iedereen was zo achterlijk zoals hem en gaf zichzelf even een mislukte kookles om daarna zijn flater af te dekken met huisklusjes te doen. Oh well, niks te klagen als hij straks iets goeds had gedaan voor het huishouden. Toen hij na een tijdje een paar borden proper had begon hij ze kalm te stapelen en plaatste ze in de kast waar ze hoorden. Het was niet al te zwaar werk, eerder saai werk, eentonig en een beetje vuil als je daar nauw op keek. Het was toen hij de kast van de borden had dicht gedaan dat hij zag dat het king niet langer in de kast bezig was. Haar bruine ogen waren op hem gericht en wel meteen legde hij zijn lichtblauwe kijkers ook op haar als antwoord. Zijn houding was vrij relaxt, maar in zijn gedachten tolden het van frustraties, ookal was die storm al wat meer gaan liggen dan eerst. "Ben je opzoek naar iets om te eten?" vroeg hij rustig met een glimlachje. "Als je wilt kan ik een eitje voor je bakken," want dat was echt het toppunt van zijn kookkunsten en hoger ging ie nie, jank.
Terug naar boven Ga naar beneden
Sayuri Davies

Sayuri Davies

Aantal berichten : 117
IC-berichten : 52
Accounts :
- Nuala Doherty
- Sayuri Davies
- Amaris Collins

Character sheet
Bijzonderheid: Empathy
Uiterlijke leeftijd: 8
Quote: [Empathy] is seeing with the eyes of another. Listening with the ears of another, and feeling with the heart of another.
Master chef . Empty
BerichtOnderwerp: Re: Master chef .   Master chef . Emptyzo mei 21, 2017 7:37 pm





Zodra Sayuri binnen was gekomen in het vertrek, had de jongen al naar haar gekeken en was hij even gestaakt in zijn bezigheid. De bezigheid die de afwas heette. De bruinharige jongen glimlachte vriendelijk naar haar, waardoor ze het veilig achtte om naar binnen te stappen en richting de keukenkastjes te lopen. Een van de kastjes trok ze open om vandaar uit naar iets eetbaars te zoeken. Terwijl ze dat deed, hoorde ze het zachte geklingel van enkele borden, en andere spullen die afgewassen en afgedroogd werden. Voordat ze natuurlijk weer werden opgeruimd in een van de vele keukenkasten die deze keuken kende. Sinds Sayuri niets kon vinden had ze haar aandacht op de jongen gericht. Met haar wijze doordringende ogen nam ze hem stilzwijgend in zich op. Al was het duidelijk dat ze hem niet ongemakkelijk wou maken, want naar enkele seconde wende ze haar blik weer af, om even twijfelend naar de keuken te kijken. De glazen stonden te hoog voor haar opgeborgen en als ze wat wou drinken zou ze hem waarschijnlijk om hulp moeten vragen. Hij had haar ook met zijn blauwe ogen aangekeken, niet eens zo onvriendelijk. Zijn houding was rustig en ontspannen geweest, waardoor er geen dreiging uitging van hem. Echter wist ze niet zeker of hij geheel rustig was, geen enkel persoon in het huis leek nog echt werkelijk rustig en ontspannen te zijn. De meesten hadden het druk met hun eigen problematiek en gedachten en stonden er niet bij stil dat enkele onder hen er misschien wel last van konden hebben als de boel niet snel opvrolijkte. Ze was hierheen gekomen om veiliger te zijn, om niet meer lastig te worden gevallen door de buurtbewoners die de zusjes Davies maar al te eng vonden. Dat Sho bijna alles wist en Sayuri de belevingswereld wist de omschrijven was behoorlijk angstaanjagend voor sommigen. "Ben je op zoek naar iets om te eten?" Klonk er ineens, waardoor Sayuri die ervoor even nadenkend naar het aanrecht had gestaard, hem weer met haar donkerbruine ogen aankeek. Langzaam knikte ze even met een vermoeide glimlach op haar zachtaardige, warme gezicht. "Als je wilt kan ik een eitje voor je bakken," stelde hij daarna voor. Sayuri keek hem nadenkend aan waarna het Aziatische meisje langzaam naar hem toe liep en naar de resten van de afwas keek. "Was je niet aan het afwassen?" Vroeg ze onzeker, niet zeker wetende of hij al klaar was of niet. Haar zachte stem klonk rustig maar ook bedenkelijk. Alsof ze over haar woorden had nagedacht voordat ze die uitsprak. Sayuri was immers behoorlijk gevoelig voor de sferen om haar heen, hoewel ze iemand aan moest raken om echt diep in diens belevingswereld te komen, kon ze meestal vanaf een afstandje ook wel aardig gokken hoe diegene zich voelde. Als ze het al gokken kon noemen, vaak zat ze er niet naast. Daarbij was bijna iedereen zo gespannen, dat ze niet nog een last op hun schouders wou leggen. Ondanks het feit dat ze maar acht jaar was, en natuurlijk niet alles zelf kon. Ze kon nog niet eens bij alle glazen komen, zelfs niet als ze op haar tenen stond. Sayuri plukte wat bedenkelijk en ongemakkelijk aan haar losse shirt voordat ze zuchtte. Ze kon niet negeren dat ze honger had en dus mompelde ze verlegen. "Maar een ei klinkt goed," Sayuri was niet zo'n lastige eter. Als hij Sho tegenover zich had was het waarschijnlijk een ander verhaal geweest, haar zusje was wat lastiger tevreden te stellen met het eten. De meeste hielden de eeneiige tweeling niet uit elkaar, ze leken behoorlijk op elkaar. Beide hadden meer kennis dan misschien goed voor hen was, al was het wel op een ander vlak. Waar Sho veel feitelijke kennis had, had Sayuri veel kennis over emoties en gevoelens. Ze begreep beter dan wie dan ook wat anderen voelden, al waren er wel enkele andere Peculiars die ook een gave hadden die te maken had met de wereld van gevoel. Bijna angstig keek ze de grotere jongen aan. "Kun je ook een glas pakken?" Fluisterde ze bijna, haar bruine ogen onschuldig maar ook berekenend. Het was duidelijk dat ze zijn emoties in de gaten hield, ondanks het feit dat ze zo moe was. Mede dankzij haar gave, ze had die gebruikt om Rubi en Ethan te helpen en dat had ervoor gezorgd dat ze behoorlijk uitgeput was geraakt, boven dat alles was er zoveel gebeurd dat het hele huis in rep en roer was geweest, want ook Effy was overleden. Een dreigende duisternis leek om het huis heen te hangen, waardoor Sayuri geen plek had om meer tot rust te komen, dat nadat ze zoveel energie had gebruikt om anderen te helpen en dus was haar lichaam in afweer gekomen. Nu leek ze weer wat aan te sterken maar lange tijd in een nerveuze of gespannen sfeer doorbrengen kon het jonge meisje nog steeds niet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Melvin Chaill

Melvin Chaill

Aantal berichten : 245
IC-berichten : 86
Leeftijd : 25
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee

Character sheet
Bijzonderheid: Fallen Angel
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Master chef . Empty
BerichtOnderwerp: Re: Master chef .   Master chef . Emptydi mei 23, 2017 9:55 pm

De meid had hem nadenkend aangekeken en even vroeg de niet alle slimme Melvin zich af of hij weer iets doms had gezegd. Wel meteen en onbewust ging hij het eenzijdige gesprek af. Okay, hij had niks raars gezegd? Oh yea... Hij zag waarschijnlijk een iets over t hoofd, het feit dat dit een oud mens kon zijn. Het liet hem haast beven want dat was gewoon een afschrikwekkend gedachte. Like, stel je gewoon voor. Brr, hij moest er niet aan denken. Misschien was dat de reden geweest van zijn gedrag tot nu toe, of hij was gewoon niet zo gesteld op al die vreemde mensen. Nja, misschien was hij zelf gewoon te vreemd. De meid was dichter gekomen naar hem en had een blik gelegd op de hoop vuile was. Hij adverteerde zijn ogen van haar en staarde kort naar de bron van zijn werk. "Was je niet aan het afwassen?" Ze klonk onzeker. Zijn hersens lieten hem meteen omkijken naar haar om te zoeken naar eenzelfde expressie die bij haar toonhoogte en manier van spreken had gepast, maar dat vond hij niet meteen. Hij vroeg zich af of ze wel degelijk een oud grietje was in een jong pakkie... Bah, bah... Ugh... Hij schudde maar even krachtig, maar toch bijna amper zichtbaar het hoofd, alsof het bij zijn natuurlijke beweging paste. "Uh dat kan wachten hoor," murmelde hij even zacht, om kracht aan zijn woorden te geven op het einde van zijn zin. Zijn ogen waren al snel weer gericht op het kleine meisje en hij glimlachte even rustig. Er was geen reden tot paniek. Als hij zo bleef doordenken over alles dan werd hij nog ongemakkelijker... Zeker over al die details die dan aan zijn gedachten voorbijgingen. Ugh... Great. Een zucht was te horen door de keuken, iets dat hem meteen weer wat uit zijn gedachten liet halen. "Maar een ei klinkt goed," had ze gemompeld en even knikte hij langzaam. Hij zou dan maar aan het werk gaan. Het feit dat die gedachte, van de oude dame, en het beeld ervan nog steeds in zijn hoofd ronsloop probeerde hij zoveel mogelijk weg te duwen. hij kon er weinig aan doen dat hij het niet zo had op oude mensen. De meeste hadden een hekel aan hem en dat was vaak wederzijds. Hij was vaak een herrieschopper geweest en het zou hem niks verbazen als hij ergens al een paar van zijn ongelukjes had die vaders ouder hadden gemaakt. Hij deed wat ie wilde, wie hij wilde. Maar soms wilde je gewoon je leven beteren als je te horen kreeg dat je niet meer zo lang te leven had volgens dokters. Hij slikte even en besefte zich langzaam dat hij ook al bijna een jaar ouder was dan vroeger. Een jaar levend door gebracht. haha... Haha... ha... Oh het maakte hem depressief. Nu pas besefte hij dat hij nog niks had gedaan en hij daar maar wat onhandig stond niks te doen in het midden van de keuken, voor zich uit starende naar het niks. Wel meteen keek hij ietwat verbaasd op en stuntelig probeerde hij een charmant en vriendelijk gezicht te trekken. Toen hij echter plots haar blik zag, die haast angstig leek, versteende hij half in zijn ongemakkelijk en stuntelige glimlach. Oh oeps... Nee, die ogen konden toch niet van een vals iemand zijn? Vast niet... vast niet. Hij slikte even en zuchtte zachtjes... Geez Melvin, wat had je vandaag? "Kun je ook een glas pakken?" Hij knikte even en draaide zich snel om om een glas vanuit een kast te halen en deze kalm op het aanrecht te plaatsen. Stil wandelde hij dan ook snel naar een kast die wat lager hing, om daar een klein pannetje uit te vissen. Hij zette het op het vuur, haalde het pak met eieren boven die goed waren en keek even naar haar. "Hoe wil je ze eigenlijk gebakken?" ja, dat besefte hij zich plots. In al zijn gedachten had hij niet eens aan haar gedacht. En dit alles was dan ook echt met haar begonnen, zijn nog kolkende gedachtes. oh well... ongelukken en verstrooidheid kon iedereen toch overkomen right?
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Master chef . Empty
BerichtOnderwerp: Re: Master chef .   Master chef . Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Master chef .
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Miss Bluebonnet's abode
 :: g r o u n d f l o o r :: k i t c h e n
-
Ga naar: