Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Wake up - Pagina 2 Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Wake up - Pagina 2 Firefo11
15 oktober 2016


Wake up - Pagina 2 Birdpl11

Deel
 

 Wake up

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : Vorige  1, 2
AuteurBericht
Louise Bluebonnet
Admin
Louise Bluebonnet

Aantal berichten : 1360
IC-berichten : 147
Leeftijd : 25
Accounts :
. Louise
. Clarke


Character sheet
Bijzonderheid: Ymbryne
Uiterlijke leeftijd: 34
Quote: Intelligence without ambition is a bird without wings
Wake up - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wake up   Wake up - Pagina 2 Emptyzo jun 11, 2017 1:43 pm





Will you still love me when I'm no longer young and beautiful?


Zijn stuiptrekking deed haar terugschrikken. Haar hand trilde boven de plek waar ze de volgende steek zou zetten. Zijn gekerm deed haar beseffen hoe inhumaan hetgeen was waarmee ze bezig was. Alles in Louise wilde nu direct ophouden met hem kwellen en hem onder een warme deken stoppen, maar zo tegenstrijdig als dat was, moest ze af en toe gewoon niet naar haar hart luisteren. Haar hart maakte overhaaste beslissingen. Het deed voordat het dacht. Dat was niet bepaald iets wat ze kon gebruiken in de ze situatie. Ze beet geconcentreerd op haar lip, probeerde alles wat ze voelde of zich voorstelde weg te duwen en wilde zojuist verdergaan met waar ze gebleven was, toen ze een gemiauw hoorde. Niet nu. Louise had haar mond al opengedaan om om het even welk bijzonder dier uit de keuken weg te jagen, toen plotseling een bolletje schaduw haar ooghoek binnenkwam. Ze keek naar de jongen. Hij was in staat schaduwen te manipuleren, herinnerde ze zich. Ook al was ze niet per se op katten gesteld, -wat iets te maken had met het feit dat natuurlijke vijanden zelfs in de wereld van de bijzonderen niet plotseling omsloegen- de aanblik vertederde haar. Ook zag ze dat Oskar rustiger werd van zijn katachtige metgezel. Haar hand trilde niet meer. Misschien kon ook Louise iets voor hem doen wat de pijn wat dragelijker zou maken. Hoe langer ze zich focuste op zijn gezicht, hoe duidelijker zichtbaar de tijd werd. De tijd die als een soort doorzichtige aura om hem heen lag. Sneller. Dat betekende kleiner. Met het kleine beetje energie dat ze nog in zich had, drukte ze de mantel die enkel voor haar zichtbaar werd samen zodat deze strakker om hem heen lag. Voor Louise en de rest van de lus tikte de tijd door zoals deze dat normaal zou doen. Maar voor Oskar ging dat proces net iets sneller. Het gaf niet alleen hem minder tijd om pijn te lijden, maar haar ook meer tijd om de steekjes goed te zetten. Dit was iets dat ze met aandacht moest doen, niet hoorde af te raffelen. Na een aantal steken begon het werk een routine te worden. Haar vermoeidheid verdween naar de achtergrond. Haar steken werden regelmatig. Toen ze eindelijk een klein knoopje kon leggen in de hechtdraad, veegde ze de naald af, zette druk op de zojuist gehechte wond en stond zichzelf toe even te ademen. Het was bijna klaar. Ze moest nu nog even praktisch blijven voor ze haar emoties weer de overhand zou laten. Louise zuchtte. Met haar vrije hand slaagde ze erin het verband uit te rollen. Enkele minuten later was het verband in een gedraaide halve cirkel om zijn hoofd gewikkeld, en stevig vastgezet met pleisters. Het moest een paar dagen blijven zitten. 'This has to stay on at least a few days, okay?' I hope this time you will actually listen, was iets dat ze er graag achteraan had geplakt, maar ze slikte het in. Ze staakte haar werkzaamheden en ging naast hem zitten met haar rug tegen het keukenblok. 'It's done now,' stelde ze hem gerust. En misschien was het een tikkeltje voor zichzelf bedoeld. 'Come on,' sprak ze, terwijl ze een arm onder de zijne stak. 'Let's get you to bed.' We will talk about why the hell you did that in the morning.




@Oskar
606
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t10-louise-catherine-lef
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Wake up - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wake up   Wake up - Pagina 2 Emptyma jun 12, 2017 4:34 pm


time stood still
the way it did before
IT'S LIKE I'M SLEEPWALKING
00:19. In zijn geschokte toestand leek zijn brein met de minuut minder capabel om te snappen wat er zoal gebeurde. Gelukkig was er Svart de kat, en het lukte hem om daar zijn aandacht op te focussen. Vanaf het moment dat hij niet meer dacht aan wat er gebeurd was en wat er momenteel aan het gebeuren was, leek het alsof het niet bestond. Er was alleen Oskar en zijn schaduw kat. De tijd leek een stuk sneller te gaan, al had hij geen idee dat dat eigenlijk Louise’s peculiarity was. Ze redde hem op meer dan één manier. Ze redde niet alleen zijn lichaam maar ook zijn ziel. Een trauma had hij sowieso. Maar op zijn minst werd het niet nog erger door de zorg van de Ymbryne.

Zijn tijdsbesef was helemaal fucked up, maar uiteindelijk was het klaar. Hij merkte hoe ze de naald weg legde en vervolgens een verband rond zijn hoofd wikkelde. 'This has to stay on at least a few days, okay?' Zei ze, en hij knikte zwakjes. De vrouw kwam naast hem tegen de kast zitten. De kat bekeek haar met nieuwsgierig glimmende oogjes. 'It's done now,' Zei ze geruststellend. 'Come on,' Ze stak een arm onder de zijne en hielp hem overeind. 'Let's get you to bed.' Zei ze, waarna ze begonnen te lopen. De kat liep voor hen uit, richting de trap. Een trap die hij met moeite kon beklimmen, maar het lukte hem uiteindelijk wel.

En toen stonden ze voor de deur. Het was alsof hij toen pas weer besefte waar hij was en controle kreeg over zichzelf. ”Wait”, Fluisterde hij. Er was iets, iets dat hij vergat. Hij zette zijn hand tegen de muur naast de deur en hield zichzelf zo overeind. Met zijn ene overgebleven oog staarde hij naar de klink. ”What about Clarke”, Zei hij toen zachtjes, terwijl hij zijn hart weer in zijn keel voelde kloppen. Hij draaide zijn hoofd om Louise aan te kijken. ”She can’t see me like this”, Vervolgde hij met trillende stem. Verdomme, waarom was hij zo dom geweest?
Terug naar boven Ga naar beneden
Louise Bluebonnet
Admin
Louise Bluebonnet

Aantal berichten : 1360
IC-berichten : 147
Leeftijd : 25
Accounts :
. Louise
. Clarke


Character sheet
Bijzonderheid: Ymbryne
Uiterlijke leeftijd: 34
Quote: Intelligence without ambition is a bird without wings
Wake up - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wake up   Wake up - Pagina 2 Emptyza jun 17, 2017 11:17 pm





Will you still love me when I'm no longer young and beautiful?


Louise was maar al te opgelucht dat het klaar was, al keek ze niet bepaald uit naar de komende uren. De uren waarin ze wederom alleen zou zijn met haar gedachten, haar kwellende gedachten. Ze besloot Oskar, die lichtelijk bij bewustzijn gekomen leek te zijn, maar in de illusie te laten van de tijd die ze voor hem had versneld. Voor hem zouden het al helemaal geen prettige komende uren worden, en het enige wat dat beter kon maken was dat het minder lang zou duren. Nu wilde ze niemand wekken, en vooral niemand zorgen baren, maar in de morgen zou het toch aan het licht moeten komen wat er gebeurd was. Dan zou ze kijken wiens bijzonderheid hem sneller zou kunnen laten helen, of wie hem de pijn kon doen verzachten. De trap ging maar moeizaam, maar Louise vond het niet erg. Het was enkel minder tijd die ze zou besteden aan het eeuwige gedraai en gewoel in haar bed. Het gewicht van zijn vermoeide lichaam op haar schouder voelde zwaar, maar ze moest hem toch op de een of andere manier onder de wol krijgen. Oskar leek meer aan het einde van zijn kracht dan ieder ander moment deze nacht. Een lichtelijk triomfantelijke glimlach verscheen dan ook op het gezicht van de ymbryne toen het juiste kamernummer dan eindelijk glom in het zwakke schijnsel licht. Louise maakte zojuist haar hand los van de muur die hen beiden indirect had gesteund om deze uit te steken naar de klink, toen Oskar haar stopte. Hij sprak. 'Wait.' Hoewel het donker was, konden Louise' haviksogen zien dat hij naar de klink gluurde. Ze trok haar hand terug terwijl hij ook steun zocht bij de muur, en fronste. Waar wilde hij in hemelsnaam op wachten? Hoe was zijn bed nu niet alles waarnaar hij nog verlangde? 'What about Clarke?' What ábout Clarke? Hij draaide zijn hoofd naar haar toe. 'She can't see me like this.' Zijn stem trilde en het klonk haast of hij zich de ogen uit zijn kop schaamde. Ze wist dat ze niet moest zuchten, maar ze kon het echt niet laten. Dit was een soort irritatie die ze er nu gewoonweg niet bij kon hebben helemaal voor zichzelf te houden, dus drukte ze deze lichtjes tegenover hem uit. Clarke, ze wist bij haar aankomst al dat ze haar handen vol zou hebben aan haar bijzonderheid en persoonlijkheid. Haar van kamer veranderen om een deel van haar straf omwille van het feest dat ze gegeven had te ontzeggen was duidelijk een keuze die haar nu achtervolgde. -En terug pakte. 'Alright,' sprak ze kalm, maar tussen haar kaken door. Louise bukte wat zodat ze zijn gewicht weer opnieuw op haar kon laten steunen, en draaide zich om. Aan het begin van de gang opende ze de deur, en liet hem in een stoel glijden terwijl ze er vlug op toezag dat de lakens vervangen werden. Ze hielp hem vervolgens naar het bed. Haar bed. Zij zou toch geen slaap meer vatten vannacht.




@Oskar
551
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t10-louise-catherine-lef
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Wake up - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wake up   Wake up - Pagina 2 Emptyzo jun 18, 2017 12:26 am


time stood still
the way it did before
IT'S LIKE I'M SLEEPWALKING
00:25. Het was niet bepaald dat zijn brein nu naar behoren functioneerde. Er gingen zoveel gedachten door zijn hoofd heen die echt nergens op sloegen. Niet dat hij het kon tegenhouden. Er was echter een gevoel in zijn maag dat hem vertelde dat er iets heel belangrijks was waar hij aan moest denken, maar hij kon er maar niet op komen. Pas toen hij voor zijn slaapkamerdeur stond -een slaapkamer die hij nu met Clarke deelde- schoot het hem te binnen. Clarke mocht hem zo niet zien. Hij wist niet welke impact het op haar zou hebben. Zijn eigen shock leek hij helemaal te vergeten zijn, voor het gemak. Hij dacht alleen maar aan hoe het zou zijn voor haar, om hem nu te zien binnenlopen, half leunend op miss Bluebonnet, met het verband rond zijn hoofd.

De reactie van de roodharige vrouw was een zachte zucht. Oskar neeg zijn hoofd iets voorover, had al spijt van zijn woorden. 'Alright,' Stemde ze toen echter kalm in, waarna ze hem meenam naar een andere kamer waar hij nog nooit binnen was geweest. Hij werd in een stoel geplaatst, waar hij lichtjes in weg zakte. Netjes wachtte hij af, keek onbegrijpend toe hoe ze bezig was met het vervangen van lakens van een bed dat hij niet herkende. Alles ging zo verschrikkelijk traag in zijn hoofd. Of ging de werkelijkheid gewoon te snel?

Vervolgens werd hij het bed in geholpen. Nog steeds onbegrijpend keek hij nog even om zich heen, maar toen hij eenmaal goed lag, overviel de vermoeidheid hem opnieuw. Maar er ontbrak nog iets. Net op dat moment sprong de kat op het bed, wrong zich tussen zijn armen en kroop zacht snorrend tegen hem aan. Het geluid was zo rustgevend. ”Thank you”, Mompelde hij nog zachtjes, waarna hij nu echt wegzakte in een verrassend diepe en droomloze slaap.
Terug naar boven Ga naar beneden
Louise Bluebonnet
Admin
Louise Bluebonnet

Aantal berichten : 1360
IC-berichten : 147
Leeftijd : 25
Accounts :
. Louise
. Clarke


Character sheet
Bijzonderheid: Ymbryne
Uiterlijke leeftijd: 34
Quote: Intelligence without ambition is a bird without wings
Wake up - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wake up   Wake up - Pagina 2 Emptyza jun 24, 2017 11:20 am





Will you still love me when I'm no longer young and beautiful?


Nadat ze hem het bed in had geholpen, realiseerde ze zich pas dat de kat van schaduwen hen gevolgd was. Zachtjes klopte Louise op het matras, waarna ze met haar vingers op de grond krabbelde om het beestje te lokken. Het sprong op het bed en nestelde zich tegen Oskar aan. Hoewel het zijn eigen verzinsel was, stelde de aanwezigheid van het schaduwbeest haar toch gerust. Alsof ze niet de hele nacht bij hem hoefde te zitten. Misschien was het meer Louise, die zichzelf van de taak ontzegde. Ergens knaagde het, en natuurlijk wist ze dat het slecht was, maar de tijdcapsule die ze van Oskar had gemaakt zou ze er voorlopig maar laten zitten. In ieder geval deze nacht. Mocht hij wakker worden, dan zou ook Louise dat merken. Gek, dat dat over het geheel van de lus niet werkte, maar zodra ze haar schaal verkleinde, en haar bijzonderheid over een individu legde, kon ze zwakjes voelen wat er zich binnen dat tijdschild afspeelde. Het was immers een deel van haar, dat ze voor eventjes aan hem had afgestaan. Alsof ze haar bijzonderheid aan hem had uitgeleend. Ze kon hem hier wel alleen achterlaten, ook al brak het haar hart. 'Thank you,' sprak hij zwakjes. Louise keek neer op zijn in verband gerolde gezicht en glimlachte wrang. 'Good night, Oskar,' wenste ze hem in een fluistering toe. Maar zover ze wist, kwamen haar woorden niet aan. Hij was al in een diepe slaap weggezonken. Voor een moment maakte het haar jaloers, maar toen besefte ze dat ze nooit in zijn schoenen had kunnen staan. Ze verbaasde zich er iedere keer weer over, over hoe moedig haar kinderen waren. Soms misschien iets té moedig, dacht ze zo, terwijl ze haar blik weer op Oskar richtte. Aan de ene kant was ze trots dat de kinderen de draad weer hadden opgepakt, en de angst volledig hadden kunnen laten loslaten -althans zo leek het. Aan de andere kant maakte haar dat doodsbang. Bang dat ze allemaal zonder erbij na te denken de confrontatie aan zouden gaan. En nooit konden ze allemaal zoveel geluk hebben als Oskar. Misschien zou het haar moeten beangstigen hoe vreselijk veel vrees het haar aanjoeg. Wellicht was het anders. Ze was ermee opgevoed. Ze had tijdens haar opleiding tot ymbryne met de paplepel ingegoten gekregen dat er niets weerzinwekkender was dan hollows en wights. De dood in de vorm van onzichtbare tentakels. En dat was ook goed. Het was immers haar taak om iedereen te beschermen. Haar taak. Een scherpe uitademing deed haar opschrikken uit haar gedachten, om niet veel later te merken dat ze met haar hoofd in haar handen op de stoel achter haar bureau zat en zijzelf verantwoordelijk was geweest voor het geluid. Ze haalde haar handen door haar haar en zette ze toen tegen het tafelblad. Haar oog viel op het blok briefpapier dat, vergezeld met een pen, al wekenlang op het bureau lag. Dear miss Swift, was ze in staat geweest op te schrijven. Een klad dat, in tegenstelling tot vele anderen, nog niet in de prullenmand was geëindigd. Ze kon het papier haast voelen trillen, bang voor de reële kans dat hij zou aflopen net als zijn voorgangers. Louise rechtte haar rug. Niet deze keer. Ze stond op, griste het blok, de pen en de enveloppe van haar persoonlijke kantoor en liep vastberaden de kamer uit. Voor ze de deur dichtdeed zag ze de felle ogen van de kat even achterdochtig naar haar turen in het donker. Maar het deerde niet. Ze had iets af te maken.




@Oskar
645
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t10-louise-catherine-lef
Gesponsorde inhoud




Wake up - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wake up   Wake up - Pagina 2 Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Wake up
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 2 van 2Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
I n n d y r
 :: c l i f f s
-
Ga naar: