Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Arrival Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Arrival Firefo11
15 oktober 2016


Arrival Birdpl11

Deel
 

 Arrival

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Laurice Andersson
Mentor
Mentor
Laurice Andersson

Aantal berichten : 305
IC-berichten : 69
Leeftijd : 25
Accounts : Laurice Andersson
Pippa Fraser
morgan
Skyler

Character sheet
Bijzonderheid: Overleden mensen zien
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: Magic is all around, you just have to believe
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Arrival   Arrival Emptydi apr 04, 2017 11:11 pm

Haar hart klopte in haar keel en haar longen schreeuwden om lucht, toen Laurice een laatste sprintje trok uit het centrum en richting de bosrand op de klippen van Inddyr. Ze had de boze eigenaar van het supermarktje al lang afgeschud, maar de adrenaline gierde nog steeds door haar lijf. Pas toen ze helemaal omringd was door bomen kwam ze tot stilstand en rustte haar handen op haar knieën om uit te hijgen. Langzaam kwam ze weer wat tot rust en zakte tegen een grote boomstam op de grond, waarna ze de gestolen Twix uit de zak van haar hoodie haalde. De afgelopen dagen had ze zowat het hele dorpje afgestruind opzoek naar een mysterieuze lus, maar had hem nergens kunnen vinden. Hoe kon ze ook weten waar ze moest kijken? Het enige wat de oude man in het gesticht haar toe had gefluisterd, was dat het haar lichtpuntje in de duisternis zou zijn. Naarmate de tijd was verstreken sinds haar ontsnapping was Laurice steeds meer aan zichzelf gaan twijfelen. Wat nou als de lus helemaal niet bestond? Als het allemaal één groot onzin verhaal van een gestoorde gek was geweest? Vanuit haar maag begon een paniekerig gevoel omhoog te kruipen naar haar borst.
Snel verdrong ze de gedachte en begon haar Twix uit te pakken. Ze kon nu niet opgeven. Niet nu ze al die tijd gereisd had en zoveel op het spel had gezet om de lus te vinden.
Terwijl ze op en top aan het genieten was van de chocolade, kreeg ze opeens het gevoel alsof ze niet alleen was. Schichtig keek ze om zich heen en ontdekte dat haar gevoel had geklopt. Niet ver van haar vandaan zag ze een blond meisje staan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Effy Rawls
Deceased
Deceased
Effy Rawls

Aantal berichten : 81
IC-berichten : 23
Accounts :
. Effy
. Louise
. Clarke
. Akeyna
. Ethan


Character sheet
Bijzonderheid: Aarde
Uiterlijke leeftijd: 18
Quote: Butterflies are self-propelled flowers
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptywo apr 05, 2017 3:37 pm

Arrival Effyra10
Zwart, dat was het de afgelopen dag enkel geweest. En al die tijd was ze bang dat dit het was. Dat haar volgende eeuwige leven op haar stond te wachten en de dood enkel zwart zou zijn. Tot ze vage vormen begon te onderscheiden. Steeds gedetailleerder. Tot er iets bekends verscheen. De vuurtoren. Het duurde niet lang voor ze doorkreeg dat ze kon zien. Écht kon zien. Niet langer meer met behulp van de aarde, maar echt omdat haar ogen het deden. Alsof het nooit gebeurd was. Het meisje wist dat ze was overleden, maar van haar laatste momenten had ze enkel geluiden, klauwen tegen haar huid en een stekende pijn. Ze was zo bang geweest dat de aarde met haar mee rilde en weigerde haar informatie door te geven; ze had niets kunnen zien. Dat maakte het moeilijk om te bedenken wat er gebeurd was. Om eerlijk te zijn had ze niet vreselijk veel behoefte om het uit te zoeken. Nu er wat dagen waren verstreken waarin ze haar nieuwe, scherpe zicht had verkend, wist ze dat ze in Inndyr was, maar buiten de lus. Sinds ze bij de vuurtoren was weggegaan, had ze de plek gemeden. Ze durfde het niet. Ze durfde niet terug te gaan naar de lus. Ondanks dat ze afwist van het kleine meisje dat met doden sprak, en het feit dat er misschien nog andere bijzonderen waren die haar zouden kunnen zien of met haar konden praten en dat haar eenzame gevoel weg zou kunnen nemen, kon ze het gewoon niet. Ook al was het vreemd om te zien hoe het grote, houten huis, dat op de heuvel lag, er nu compleet vervallen en onbewoond bijlag. Het ronddwalen mocht haar vrij eenzaam worden, maar dat nam niet weg dat ze nog steeds kon genieten van het uitzicht vanaf de kliffen. Het bos maakte haar ten alle tijden kalm. Zachtjes in zichzelf zingend, liep ze blootvoets over het mos. Het witte jurkje dat ze nog altijd aanhad waaide lichtjes op in het zachte briesje. Ook iets waaraan ze had kunnen voelen dat ze niet in de lus was. Het was een warmere dag. De bui om vier uur bleef uit. Er zat al iemand. Even stond Effy stil. Een lichte frons verscheen tussen haar wenkbrauwen. Dat was nieuw. De meeste mensen waagde zich niet echt op dit gebied van het dorp. Bovendien waren er niet zoveel jongeren in Inndyr, en ze schatte het meisje toch wel rond haar leeftijd. Wel, rond haar uiterlijke leeftijd. De brunette zag er angstig uit, maar toen ze een reep chocolade begon te eten, leek het alsof ze rustiger werd. Effy besloot een paar passen dichterbij te zetten, om ieder detail van het meisje in zich op te nemen. Nu kon het, met haar verbeterde zicht en haar zekere vorm van onzichtbaarheid. Ze schrok echter midden in haar bewegingen op toen het meisje plotseling weer wat angstig om zich heen keek. Even bleef haar blik bij haar hangen. Effy stond stond stil en keek terug naar haar. Nee toch? Het meisje kon haar niet zien. Waarschijnlijk keek ze dwars door haar heen, naar de kust. Tenzij... Tenzij het meisje een bijzondere was en kon wat het kleine meisje kon. Effy herkende het meisje niet. Misschien was ze nooit eerder de lus binnen geweest. Er was maar een manier om erachter te komen. Ze schraapte haar keel. 'Hé,' sprak ze, enigszins schor.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t85-elizabeth-effy-rawls
Laurice Andersson
Mentor
Mentor
Laurice Andersson

Aantal berichten : 305
IC-berichten : 69
Leeftijd : 25
Accounts : Laurice Andersson
Pippa Fraser
morgan
Skyler

Character sheet
Bijzonderheid: Overleden mensen zien
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: Magic is all around, you just have to believe
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptywo apr 05, 2017 8:18 pm

Toen Laurice besefte dat het meisje in het witte jurkje voor haar een geest was ging er een golf van opluchting door haar heen en glimlachte ze. Het was al weer even geleden dat ze echt met een geest in contact was geweest. Op haar weg naar Inndyr had ze van een afstandje wat dolende zielen gezien, maar had ze een beetje ontweken omdat ze wist dat ze niet lang op de zelfde plek zou verblijven. Ze had zich er altijd erg mee verbonden gevoelt. Het voelde alsof de geesten haar altijd beter hadden gesnapt, in tegenstelling tot de mensen die haar keer op keer afwezen en tot een gek veroordeelden. Het meisje dat voor haar stond zag er een beetje onzeker uit, maar keek haar ook onderzoekend aan. 'Hé' zei ze met een een beetje schorre stem. ' Hey!' groette Laurice het meisje terug en lachte haar bemoedigend toe. Het meisje zag er zo mooi en kwetsbaar uit! Laurice schatte haar misschien net iet ouder dan zijzelf was. Wat was haar overkomen dat ze al zo vroeg overleden was? Zou ze al lang dood zijn? Haar licht was nog erg fel, wat meestal betekende dat het nog niet zo lang geleden gebeurt was. 'Hoe heet je?'
Terug naar boven Ga naar beneden
Effy Rawls
Deceased
Deceased
Effy Rawls

Aantal berichten : 81
IC-berichten : 23
Accounts :
. Effy
. Louise
. Clarke
. Akeyna
. Ethan


Character sheet
Bijzonderheid: Aarde
Uiterlijke leeftijd: 18
Quote: Butterflies are self-propelled flowers
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptydo apr 06, 2017 1:56 pm

Arrival Effyra10
Het meisje keek haar nu recht aan. Ze had een opgeluchte zucht geslaakt. Ergens vond het blonde meisje tegenover haar de hoop dat ze haar echt kon zien. Ook al betekende dat de nieuwkomer niet veilig was... De lus voelde om de een of andere reden niet veilig meer aan, hoewel Effy haar er vinger niet op kon leggen. Stilletjes wachtte ze, lichtjes op haar lip bijtend, een antwoord af. Het leek een eeuwigheid te duren, maar het antwoord kwam. Haar begroeting en haar bemoedigende glimlach lieten haar ogen groot worden. Ze wilde iets terugzeggen, maar even kreeg ze haar kaken niet van elkaar. Ze wist niet of ze blij moest zijn of niet. Het eerste was egoïstisch maar het tweede was ondankbaar. 'Hoe heet je?' vroeg de Peculiar haar. Effy had gemerkt dat ze haar bestudeerd had. En ze voelde dat haar aanwezigheid vragen opriep. Het was een soort nieuw zintuig dat ze had verkregen bij haar overlijden. 'Je ziet me...' wist ze zachtjes uit te brengen. Haar stem klonk nog steeds breekbaar, hoewel ze dat niet wilde. Zij was immers niet degene die hulp nodig had, aan eerder angst van het meisje te zien. Toch stond ze zichzelf toe haar schouders te laten zakken en te glimlachen. Ergens was het fijn even aan die eenzaamheid te kunnen ontsnappen. 'Ik ben... was...' Zo graag wilde ze met het meisje praten, maar het was lastig als je niet wist wat er je precies overkomen was. 'Effy,' besloot ze toen maar. Met haar wat meer ontspannen houding, durfde ze een paar lichte stappen in haar richting te zetten en zichzelf op haar hoogte te brengen door voor haar in het gras te gaan zitten. Het scheen dat je karakter niet verdween als je overleed; nog altijd was Effy even verlegen maar nieuwsgierig. Dit gaf haar een kans het meisje beter te kunnen bestuderen. Ze had een opvallend, mooi gezicht. Haar effen huid leek haast porselein en haar wangen hadden een gezonde blos. Iets wat Effy van zichzelf niet meer kon zeggen. Wat nog het meest opviel waren haar ogen. De ene sprankelend blauw en de andere diepbruin van kleur. Ogen. Automatisch ging Effy's hand langzaam naar haar eigen oogkassen. Gewoon even ter controle. Ze zou die scherpe pijn nooit vergeten. Ze zaten er. Nog eens richtte ze haar blauwe kijkers op die van het meisje. Ogen boden een kijkje in de ziel, dat was wat er gezegd werd. Effy fronste. Zou het meisje zich in tweestrijd bevinden? 'Wie ben jij?' Het was een fluistering, die net zo goed van de wind afkomstig had kunnen zijn. Maar Effy wist dat het meisje haar had verstaan.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t85-elizabeth-effy-rawls
Laurice Andersson
Mentor
Mentor
Laurice Andersson

Aantal berichten : 305
IC-berichten : 69
Leeftijd : 25
Accounts : Laurice Andersson
Pippa Fraser
morgan
Skyler

Character sheet
Bijzonderheid: Overleden mensen zien
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: Magic is all around, you just have to believe
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptydo apr 06, 2017 7:12 pm

Het meisje voor haar keek verbaasd toen Laurice haar begroette. Het duurde even voor ze iets uit wist te brengen, wat Laurice maar al te goed begreep. Hoe raar moest het voor een geest eigenlijk ook zijn om erachter te komen dat een levend persoon je kon zien? Uiteindelijk wist het meisje iets uit te brengen. 'Je ziet me...' zei ze zachjes. Eventjes twijfelde Laurice of het meisje het vervelend vond om gezien te worden. Maar toen leken haar schouders zich iets te ontspannen en er verscheen een glimlach op haar bleke gezichtje. 'Ik ben... was...' het meisje stopte even in haar zin, opzoek naar de juiste woorden. 'Effy'. Laurice raakte vertedert door de duidelijke struggle van het meisje. Het gaf haar het verlangen het meisje te helpen. Misschien kon ze haar helpen door alleen al een vriendin te zijn? Alsof Effy niets woog kwam ze met lichte stappen wat dichterbij en ging voor haar op de grond zitten. Nieuwsgierig nam ze het levende meisje voor haar in zich op en bleef, zoals Laurice wel gewend was, bij haar ogen hangen. Alsof ze hierdoor aan iets herinnerd werd, ging Effy's hand even naar haar eigen oog. Het leek wel alsof ze wou checken of die van haar er nog wel zaten. Dit maakte Laurice nieuwsgierig, waardoor ze haar eigen ogen onderzoekend een beetje samenkneep en haar hoofd een tikkeltje naar links kantelde. Nog steeds in gedachte fronste de geest haar wenkbrauwen nu ook en vroeg nauwelijks hoorbaar wie het levende meisje was. Betekende dit dat ze toch wel contact wou? 'Ik ben Laurice, stelde de brunette zichzelf voor en wees kort naar Effy's oog, 'Is dat waaraan je overleden bent? Door iets aan je ogen? Meteen toen ze het gezegd had schok Laurice van haar eigen directheid. Lekker Laurice, sprak een geërgerd stemmetje in haar hoofd haar meteen toe, kom je eens iemand tegen die aardig is en dan jaag je haar meteen al weg. Wat als ze er nog helemaal niet klaar voor was om hierover te praten? Al helemaal met een wild vreemde. Een beetje onzeker wende ze haar blik af en krabde aan haar elleboog. 'Sorry, als je dat niet wil vertellen snap ik het helemaal' mompelde ze verontschuldigend en keek voorzichtig op om te kijken hoe het meisje zou reageren. Van de meeste geesten in het gesticht had Laurice wel geweten hoe ze overleden waren. Sommigen stierven uit ouderdom en hadden het grootste gedeelte van hun leven opgesloten gezeten. Anderen pleegden zelfmoord met de weinige voorwerpen die in hun handbereik kwamen. Even dacht ze aan Thomas... Thomas was haar beste vriend geweest... of in ieder geval toen hij vermoord was. Dat klonk misschien raar, maar de levende Thomas  was echt een treiterkop. Toen hij dood ging zag hij zoals zovelen pas dat Laurice altijd de waarheid had gesproken. Ze was toen niet meer het gestoorde meisje dat tegen de lucht aan het praten was, maar de enige die hem kon zien en helpen. Zo waren ze uiteindelijk ontzettend hecht geworden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Effy Rawls
Deceased
Deceased
Effy Rawls

Aantal berichten : 81
IC-berichten : 23
Accounts :
. Effy
. Louise
. Clarke
. Akeyna
. Ethan


Character sheet
Bijzonderheid: Aarde
Uiterlijke leeftijd: 18
Quote: Butterflies are self-propelled flowers
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptyza apr 08, 2017 12:26 pm

Arrival Effyra10
Effy besefte nu pas dat ze het meisje schaamteloos in zich op had genomen. Dat was wellicht een privilege van dood zijn, maar dit meisje kon haar daadwerkelijk zien. En dat riep alle mogelijke nieuwsgierigheid op. Hoewel ze wist dat het egoïstisch was. Ze wist dat er gevaar dreigde als het meisje tot de bijzonderen behoorde. Wat precies, dat kon ze niet zeggen, maar het wezen dat haar... Dat haar zou bruut had aangevallen op de nacht van haar overlijden, zou het niet bij haar laten. Dat voelde ze. Toch kon ze het niet laten ergens hoop te zoeken bij het meisje. Haar ogen waren zo bijzonder, dat ze even herinnerd werd aan die van haar. Waar ze nu perfect mee kon zien. Het was vreemd. Het was allemaal een soort vage werkelijkheid. Een droom, waarvan je wist dat je droomde maar er niet in slaagde wakker te worden. 'Ik ben Laurice,' beantwoordde het meisje haar brandende vraag. Effy knikte bedenkelijk. Wat een prachtige naam voor het prachtige meisje. Ook Laurice bleek nieuwsgierig van aard. Ze wees even naar Effy's blauwe kijkers en vroeg: 'Is dat waaraan je overleden bent? Door iets aan je ogen?' Natuurlijk wist ze dat ze er een vraag over zou krijgen, maar toch kwam het onverwachts. Het was alsof ze even bevroor. Ze sloeg haar ogen neer en zweeg. Wat onzeker schoof Laurice heen en weer en zei mompelde snel: 'Sorry, als je dat niet wil vertellen snap ik het helemaal.' Het blonde meisje keek weer naar haar op, geschrokken. Nee, dat was niet de indruk die ze haar had willen geven. Waarschijnlijk was Laurice het enige, toevallige contact dat ze in een tijdje zou maken. Ze mocht het niet verpesten... 'Nee,' sprak ze snel. 'Nee dat is het niet. Ik zou het je graag willen vertellen, maar het punt is... Ik weet het niet zo goed.' Even zweeg ze weer, een keer diep in- en uitademend. Voor de vorm. Haar longen hadden nu geen lucht meer nodig, dacht ze zo. Ze aarzelde om het volgende te vertellen. Laurice leek haar iemand die, als ze al niet af wist van de wereld der bijzonderen, haar wel zou geloven. 'Ik... Vroeger was ik blind. Niet echt blind, de aarde vertelde mij namelijk hoe de bodem eruit zag.' Even liet ze haar handpalm over het gras strijken. Ze hadden een bijzondere band gehad, zij en de aarde. Nu hadden ze elkaar niet meer nodig. 'Maar op de nacht dat ik... Wel, de nacht dat ik overleed kon de aarde mij niets meer vertellen. Ook zij was bang voor wat ons aanviel. Ik heb niet gezien wat er is gebeurd.' Ze rilde. Alleen die scherpe pijn, de angstaanjagende geluiden was wat er over was van die avond. Ze glimlachte, ietwat bitter. Het luchtte op om er iemand over te kunnen vertellen. 'Wat brengt je naar Inndyr, Laurice?' vroeg ze toen plotseling. Ze had haar geholpen, nu wilde zij iets voor haar terugdoen. Ze had er behoorlijk verloren en angstig uitgezien. Als ze iets kon doen... Het leek haar slim om niet direct over de lus te beginnen, want hoewel ze voelde dat Laurice alles was wat haar moordenaar niet was, wist ze niet hoeveel het meisje wist.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t85-elizabeth-effy-rawls
Laurice Andersson
Mentor
Mentor
Laurice Andersson

Aantal berichten : 305
IC-berichten : 69
Leeftijd : 25
Accounts : Laurice Andersson
Pippa Fraser
morgan
Skyler

Character sheet
Bijzonderheid: Overleden mensen zien
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: Magic is all around, you just have to believe
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptyza apr 08, 2017 5:56 pm

Laurice zag dat het blonde meisje voor haar inderdaad een beetje door haar vraag overvallen werd. Ook zij keek namelijk weg alsof ze aan iets terugdacht wat nog steeds pijn deed. Snel had de brunette haar excuses aangeboden, maar Effy suste haar onzekerheid al snel toen ze begon te vertellen. 'Nee, nee dat is het niet. Ik zou het je graag willen vertellen, maar het punt is... Ik weet het niet zo goed.' Even stopte ze om diep in en uit te ademen. Ze leek even te twijfelen wat ze nou precies wou zeggen. Of ze wel alle informatie bloot zou leggen. Met een meelevende blik gaf Laurice het meisje de tijd om even na te denken voor ze haar verhaal voortzette. 'Ik... Vroeger was ik blind. Niet echt blind, de aarde vertelde mij namelijk hoe de bodem eruit zag.' Het klonk raar in de oren van de helderziende, hoe kon de aarde met iemand praten? Ze zag Effy met een liefdevolle en tedere energie met haar hand over het gras gaan en besefte dat het meisje de waarheid sprak. Verrast door dit besef begonnen de ogen van de brunette te sprankelen. Ze werd vervuld door het gevoel van empathie en respect voor het meisje voor haar, die haar gave durfde te delen. Tegelijkertijd voelde ze zich ook geraakt. Het was waar. Zij was niet de enige persoon op de wereld met zo'n rare 'gave'. Ze had zo lang verlangd naar herkenning. Een teken dat ze niet alleen was in deze grote wereld met al de mensen die haar veroordeelden. Over al deze gevoelens heen werd ze overspoeld met nieuwsgierigheid. Wat had het meisje allemaal nog meer te vertellen? Ze was zo mysterieus en Laurice wou er alles over weten! 'Maar op de nacht dat ik... Wel, de nacht dat ik overleed kon de aarde mij niets meer vertellen. Ook zij was bang voor wat ons aanviel. Ik heb niet gezien wat er is gebeurd.' De brunette leefde zo met het meisje mee. Wat moest het verschrikkelijk zijn om je zo machteloos te voelen. Effy rilde, maar vermande zich toen duidelijk en glimlachte het weg. Wat sterk. 'Wat brengt je naar Inndyr, Laurice?' zei ze nu plotseling. Laurice moest het verhaal van de mooie geest nog even verwerken, maar rechtte toen een beetje haar rug om haar eigen verhaal te vertellen. 'Ik eh...' even dacht ze aan de woorden van de rare oude man in het gesticht. Ze mocht niemand over de lus vertellen. Dat wist ze ook wel, maar ze had het sterke gevoel dat ze dit meisje wel kon vertrouwen. En wat kon het eigenlijk überhaupt voor kwaad? Ze was immers een geest... En daarbij had Laurice erg sterk het gevoel gekregen dat Effy haar misschien meer over de lus kon vertellen. Hoe ze net haar band met de aarde beschreven had... 'Ik ben hierheen gekomen opzoek naar een lus...' zei Laurice een beetje voorzichtig en peilend of ze misschien iets van herkenning van het meisje haar gezicht af kon lezen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Effy Rawls
Deceased
Deceased
Effy Rawls

Aantal berichten : 81
IC-berichten : 23
Accounts :
. Effy
. Louise
. Clarke
. Akeyna
. Ethan


Character sheet
Bijzonderheid: Aarde
Uiterlijke leeftijd: 18
Quote: Butterflies are self-propelled flowers
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptyma apr 10, 2017 12:45 pm

Arrival Effyra10
Het was zo fijn. Fijn om überhaupt tegen iemand te praten, maar ook fijn dat het enige persoon waarvan ze afwist en ook nog eens buiten de lus was die over deze gave beschikte haar had gevraagd naar haar verhaal. Effy merkte hoe licht ze zich erdoor ging voelen, hoewel het praten zelf haar zwaar viel. Het was de manier waarop Laurice zo met haar meeleefde en haar het gevoel gaf dat ze haar als geen ander leek te begrijpen. Het had haar zo fijn laten voelen dat ze graag iets terug wilde doen. Want hoewel Laurice er nu niet meer heel erg mee leek te kampen, was ze angstige uitdrukking van het meisje niet vergeten. Er was vast iets wat ze voor haar kon doen. En iets zei haar dat ze niet bekend was met Inndyr. Omdat ze zich niet langer schaamde voor haar nieuwsgierigheid en de meisjes op dat vlak in hetzelfde schuitje leken te zitten, vroeg ze naar wat Laurice in het afgelegen dorpje deed. Haar accent klonk wel enigszins Scandinavisch, maar, na de jaren die Effy in Noorwegen had doorgebracht, kon ze met bijna alle zekerheid zeggen dat het niet Noors was. 'Ik eh...' begon ze. Even viel het stil. Ze zocht niet naar woorden, maar naar vertrouwen. Effy snapte het. Er was altijd dat moment wanneer je dacht een bijzondere te ontmoeten dat je moest testen of het wel echt zo was. Het zou gevaarlijk zijn als de informatie in andere, verkeerde handen zou vallen. Intuïtief voelde Effy snel aan of een persoon te vertrouwen was of niet, en bij dit meisje had ze het gevoel dat ze in de eerste categorie viel. 'Ik ben hierheen gekomen opzoek naar een lus...' vervolgde ze toen, nog altijd op haar hoede. Effy wachtte even, maar dat was de enige informatie die ze wilde vrijgeven. Ze begreep het. Haar woorden verraste de blondine niet, maar toch begonnen haar ogen te twinkelen. Ze schoof weer een stukje dichterbij en glimlachte. Alsof ze een klein kind was, dat met moeite iets probeerde te verbergen voor de rest van de wereld. 'Raad eens? Mevrouw Bluebonnet wacht op je,' flapte ze er uiteindelijk uit, iets te enthousiast misschien, maar ze had zo het gevoel dat ze er het meisje mee kon helpen.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t85-elizabeth-effy-rawls
Laurice Andersson
Mentor
Mentor
Laurice Andersson

Aantal berichten : 305
IC-berichten : 69
Leeftijd : 25
Accounts : Laurice Andersson
Pippa Fraser
morgan
Skyler

Character sheet
Bijzonderheid: Overleden mensen zien
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: Magic is all around, you just have to believe
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptyma apr 10, 2017 5:06 pm

Toen Laurice voorzichtig had proberen te peilen of Effy meer over de lus wist, begon de blonde geest te glunderen en schoof enthousiast net iets dichterbij. 'Raad eens,' zei ze blij, 'Mevrouw Bluebonnet wacht op je'. Laurice haar ogen werden groot van verassing. Mevrouw Bluebonnet... dat was de leidster en beschermer van alle kinderen in de lus! Een golf van blijdschap ging over de brunette heen en er verscheen een lach op haar gezicht terwijl ze zuchtte van opluchting. 'Echt?' zei ze nog bijna een beetje ongelovig. 'Weet ze dat ik hier ben?' Laurice bedacht dat de beschermers van lussen wijze vrouwen waren die in vogels konden veranderen. Ze had niet zeker geweten of ze dit moest geloven, maar als er mensen met speciale gaven bestonden... Waarom zou deze gave er dan niet bij horen? Had mevrouw Bluebonnet haar vanuit de lucht al geobserveerd? Hoelang wist ze al dat het meisje hier was? Het idee dat iemand op haar wachtte gaf Laurice een warm gevoel. Het gevoel dat er misschien iemand was die, ook al was het maar een beetje, heel misschien wel iets om haar gaf? Ze durfde het al bijna niet te denken. Ze hoopte altijd dat ze niet teleurgesteld kon worden als ze van het slechtste uit zou gaan. Verwachtingsvol keek Laurice naar het meisje voor haar. 'Weet jij waar ik de lus kan vinden?' Enthousiast was ze al klaar om op te staan en er meteen heen te gaan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Effy Rawls
Deceased
Deceased
Effy Rawls

Aantal berichten : 81
IC-berichten : 23
Accounts :
. Effy
. Louise
. Clarke
. Akeyna
. Ethan


Character sheet
Bijzonderheid: Aarde
Uiterlijke leeftijd: 18
Quote: Butterflies are self-propelled flowers
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptydi apr 11, 2017 8:15 pm

Arrival Effyra10
Net zoals haar nieuwsgierigheid dat eerder in hun ontmoeting had gedaan, werkte Effy's enthousiasme klaarblijkelijk nog altijd aanstekelijk. 'Echt?' vroeg Laurice vol ongeloof,  'Weet ze dat ik hier ben?' Effy knikte hevig met haar hoofd. Tenminste, ze wist het natuurlijk niet zeker. Ze was al dagen, misschien weken (haar besef van tijd was ze kwijtgeraakt naar het scheen) niet meer in de lus geweest. Maar ze wist dat de boel wel heel erg in rep en roer moest zijn als mevrouw Bluebonnet haar trouwe systeem had opgegeven en niet wist dat Laurice naar de lus op zoek was. Ze leek naast het kunnen veranderen in een vogel en het maken van een tijdslus ook nog een gave te bezitten voor het altijd precies weten wat er speelden binnen en buiten de lus. Laurice keerde haar gezicht, dat haast was opgelicht na deze informatie, naar haar toe en vroeg verwachtingsvol; 'Weet jij waar ik de lus kan vinden?' Opnieuw knikte het meisje, waarna ze dit keer soepeltjes en lichtvoetig opsprong. 'Ik kan je er wel heenbrengen, als je dat wilt?' Zonder echt een antwoord van haar kant af te wachten, begon ze met lichte stapjes over het mos aan haar route terug. Ze hadden immers geen tijd te verliezen om haar in veiligheid te brengen. Uit de klauwen van een dreigend monster zonder gezicht, bedacht ze zich, zonder te weten dat ze er niet eens zo ver naast zat. In de verte, een paar heuvels verder, kon ze het inmiddels ingevallen houten huis zien, dat zou opfleuren en bruisen van het leven zodra ze de andere dimensie zouden binnengaan. Ze wilde het Laurice aanwijzen, maar toen besefte ze dat het meisje misschien geen flauw idee zou hebben waar ze het over had. Misschien was er een reden waarom ze de ingang van de lus niet had kunnen vinden. 'Ben je ooit eerder in een lus geweest?' vroeg ze dus maar. Ze kon haar best het een en ander uitleggen. Zelf was ze in meerdere lussen geweest voor deze. Hoewel ze ook uit eigen ervaring sprak als ze zei dat woorden al snel vervaagden bij de echte ervaring van het bezoeken van een lus. Het was iets dat met eigen ogen gezien moest worden, en met eigen hart gevoeld.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t85-elizabeth-effy-rawls
Laurice Andersson
Mentor
Mentor
Laurice Andersson

Aantal berichten : 305
IC-berichten : 69
Leeftijd : 25
Accounts : Laurice Andersson
Pippa Fraser
morgan
Skyler

Character sheet
Bijzonderheid: Overleden mensen zien
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: Magic is all around, you just have to believe
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptydo apr 13, 2017 11:32 pm

Meteen na Laurice hoopvolle vraag of Effy meer wist over de plaats van de lus knikte het blonde meisje enthousiast. 'Ik kan je er wel heenbrengen, als je dat wilt?' Voordat Laurice het wist was de geest al opgesprongen en begon lichtvoetig in de richting te lopen waar ze vandaan was gekomen. Even stond ze versteld. Hoe cool was dit? Ze had zo lang naar de lus gezocht en had bijna opgegeven. Effy moest echt haar beschermengeltje zijn! Zo ze er trouwens ook uit, zoals ze zo gracieus wegliep met haar lieflijke witte jurkje. Gevuld door het gevoel van geluk legde Laurice snel haar handpalmen tegen elkaar voor haar borst en vormde met haar lippen geluidloos een 'dankjewel' naar de hemel. Naar wie er dan ook in de hemel mocht toekijken op de aarde. Laurice had werkelijk geen idee, maar vond het een fijn idee om te denken dat ze soms misschien begeleid werd door iets waar ze verder geen weet van had...

Beseffend dat Effy al een stuk vooruit was gelopen propte Laurice vlug het restje van haar Twix in haar mond en stopte het papiertje terug in de zak van haar hoodie. Snel stond ze op en rende half om de geest in te halen. Effy's blik was op een punt in de verte gevestigd. Zou de lus al te zien zijn? Laurice probeerde niet al te opvallend haar blik te volgen toen ze vroeg of de helderziende al ooit eerder in een lus was geweest.
'Nope, dit is mijn eerste keer,' antwoorde Laurice en lachte er een beetje verlegen bij. Het was eigenlijk wel raar dat ze zo lang had gereisd en naar een lus opzoek was geweest terwijl ze er eigenlijk nauwelijks iets over wist. Als ze eraan dacht dacht ze aan een veilige en liefdevolle plek. Het had zelfs een beetje magisch geklonken door de manier waarop de oude man in het gesticht erover verteld had. Nu bedacht ze echter dat ze in werkelijkheid echt geen idee had... Het voelde zo raar om te vragen wat een lus überhaupt precies inhield, dus vroeg ze uiteindelijk terwijl ze een haarlok naar achteren streek, Vond je het fijn daar? In de lus bedoel ik?'
Terug naar boven Ga naar beneden
Effy Rawls
Deceased
Deceased
Effy Rawls

Aantal berichten : 81
IC-berichten : 23
Accounts :
. Effy
. Louise
. Clarke
. Akeyna
. Ethan


Character sheet
Bijzonderheid: Aarde
Uiterlijke leeftijd: 18
Quote: Butterflies are self-propelled flowers
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptyzo apr 16, 2017 12:21 pm

Arrival Effyra10
Laurice had haar inmiddels ingehaald, wat Effy zich naar haar deed keren om af te wachten op haar antwoord. 'Nope, dit is mijn eerste keer.' Een verlegen lachje sierde haar lippen. Effy glimlachte. Ze leken op elkaar, de twee meisjes. En toch hadden ze elkaars aanvulling nodig. Effy Laurice's connectie en Laurice Effy's kennis. Ze knikte. Dat had ze eigenlijk al wel verwacht, dat het meisje een beginnende lusbewoner was, gezien het feit dat ze er zo-even geleden nogal verloren uit had gezien. Terwijl ze langzaam verder liepen, vuurde Laurice de vraag op haar af; 'Vond je het fijn daar? In de lus bedoel ik?' Effy onderdrukte de neiging om stil te blijven staan, maar wendde wel even haar hoofd af. Ze had het er fijn gehad, dat was waar, maar ergens maakte het gevoel van onveiligheid zich nog wel meester van haar. En ze kon het niet over haar hart verkrijgen om daarover te liegen tegen het meisje dat haar zo had geholpen. In de verte tuurde ze nog eens naar het huis, zoekende naar de juiste woorden. 'Ja. Ja, ik vond het fijn om... in een lus te leven. Het is een plek waar je diepere connecties zal opdoen dan waar dan ook.' Het samenleven in een lus, en iedereen die in hetzelfde schuitje zat en vaak ook wijzer was dan zijn of haar uiterlijke leeftijd deed vermoeden, maakte de banden die ze had gelegd stuk voor stuk intens. Waar ze zich voor de buitenwereld, evenals haar gezin, altijd het lelijke eendje had gevoeld, werd ze in de lus behandeld met meer respect dan ze eigenlijk kon accepteren, wat haar ook weer verlegen had gemaakt. Maar dan op een goede manier. 'Het is alleen... Ken je dat gevoel, dat je weet dat er iets mis is, maar je niet precies weet wat?' Effy schudde haar hoofd. Ze had het niet moeten zeggen. Ze had het niet bepaald kunnen verzwijgen natuurlijk. Ze moest het meisje waarschuwen. Er was iets aan de lus dat het onveilig maakte. Iets dat haar van haar leven beroofd had. Maar ze kon het zich verdomme niet herinneren wie of wat.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t85-elizabeth-effy-rawls
Laurice Andersson
Mentor
Mentor
Laurice Andersson

Aantal berichten : 305
IC-berichten : 69
Leeftijd : 25
Accounts : Laurice Andersson
Pippa Fraser
morgan
Skyler

Character sheet
Bijzonderheid: Overleden mensen zien
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: Magic is all around, you just have to believe
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptyzo apr 16, 2017 4:30 pm

Effy had geglimlacht bij het horen dat lussen nog vreemd voor Laurice waren. Toen ze vroeg of Effy het er fijn had gevonden keek het meisje echter eventjes weg. Haar blik viel weer op het punt in de verte waar haar ogen eerder ook al op gevestigd waren en deze keer ontdekte Laurice daar een vervallen huis tussen de heuvels. Het had er ooit vast erg mooi uitgezien. Een plek die veel verhalen moest bezitten, die nu met de jaren teniet waren gegaan. Het blonde meisje leek herinneringen aan deze plek te hebben, al kon Laurice er niet op komen wat dit zou kunnen zijn. Het huis zag er namelijk zo oud uit dat Effy er onmogelijk gewoond had kunnen hebben. 'Ja. Ja, ik vond het fijn om... in een lus te leven. Het is een plek waar je diepere connecties zal opdoen dan waar dan ook.' antwoordde de ze toen ze haar woorden gevonden leek te hebben. Dat klonk mooi in Laurice oren. Echt diepe connecties had ze nog nooit met levende mensen gehad... Iets in Effy's stem gaf Laurice echter het gevoel alsof het meisje tegelijkertijd toch iets dwars zat dat met de lus te maken had. Laurice glimlachte dus naar het meisje en wachtte af of ze nog iets meer ging zeggen. 'Het is alleen... vervolgde ze even later inderdaad,' Ken je dat gevoel, dat je weet dat er iets mis is, maar je niet precies weet wat?' Toen Effy dit gezegd had schudde ze al meteen een beetje haar hoofd alsof ze niet zeker was geweest of het wel slim was geweest om dit te zeggen. Het maakte Laurice een beetje achterdochtig. Hoezo? Waren de mensen in de lus dan toch niet te vertrouwen? Was het er dan toch niet zo veilig als dat ze had gedacht? Ze dacht aan haar gevoel in de periode voordat haar ouders haar naar het gesticht hadden gestuurd. Vroeger hadden haar ouders genoten van Laurices ' levendige fantasieën', maar toen deze aan bleven houden werden ze er steeds meer bezorgd en en steeds vaker ook boos over. Haar ouders hadden het plan om hun enige dochter i een psychiatrisch centrum te stoppen echter goed voor haar achter weten te houden. Laurice had wel gevoeld dat er iets mis was, maar kon er geen vinger op leggen wat het precies was...Ze verachtte dit gevoel. Het had haar uiteindelijk zoveel pijn gedaan en dit wilde zo nooit meer mee maken. Laurie stopte met lopen en keek Effy vragend aan. ' Wat bedoel je? Is het dan niet veilig in de lus? ' Laurices blik werd nu wat bezorgder. ' Hebben ze je soms iets aangedaan?
Terug naar boven Ga naar beneden
Effy Rawls
Deceased
Deceased
Effy Rawls

Aantal berichten : 81
IC-berichten : 23
Accounts :
. Effy
. Louise
. Clarke
. Akeyna
. Ethan


Character sheet
Bijzonderheid: Aarde
Uiterlijke leeftijd: 18
Quote: Butterflies are self-propelled flowers
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptyza apr 22, 2017 11:32 pm

Arrival Effyra10
Direct wist ze dat ze de fijne sfeer tussen hen twee had verpest met haar woorden. Maar hoe kon ze er spijt van hebben dat ze het meisje had gewaarschuwd? Ze wist dat het eruit moest, en de timing had waarschijnlijk nooit optimaal kunnen zijn. Ze merkte Laurice' achterdocht. Dat was ook niet gek, het was immers haar eerste keer in een lus. Het was stom van Effy, ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Het meisje was al behoorlijk angstig geweest toen de blondine de brunette voor het eerst in het vizier had gekregen. Ze beet lichtjes op haar lip en ontweek even haar blik. Wat ze moest doen wist ze even niet zo goed, ze hoopte dat Laurice haar intonatie niet had gehoord, het niet te zwaar zou opvatten. Maar voor hoe ze haar inschatte, leek het meisje dat ze zojuist ontmoet had niet alsof ze iets over het hoofd zou zien. Even daalde een moment van stilte op hen neer, en toe stopte het meisje naast haar met lopen. Even sloot Effy haar ogen. Niet waarop ze gehoopt had, maar het was nu eenmaal te verwachten. 'Wat bedoel je? Is het dan niet veilig in de lus?' Haar bezorgde bleek baarde Effy zorgen. Ze wilde absoluut niet dat het meisje zich zorgen zou maken over haar nieuwe thuis; dat leek ze al genoeg te doen. 'Hebben ze je soms iets aangedaan?' Ze wendde haar blik af, alsof ze weer vertrouwen zocht bij de aarde. Iets wat haar kon helpen het antwoord niet te hoeven geven. Maar de aarde praatte niet langer met haar. De aarde had andere dingen te doen dan zorg dragen voor een dood meisje. Plotseling miste ze het vreselijk. Misschien was het eenzelfde gemis als de mensen die ze had achtergelaten voelden. Misschien wilde ze daarom kostte wat het kostte niet terug. Ze zuchtte en bekeek weer Laurice' bijzondere ogen. 'Het is niet zoals het eerst was, nee. Het is... gevaarlijker dan eerst. Je hoeft niet bang te zijn, alleen voorzichtig,' sprak ze. Het was het beste wat ze kon doen. Het meest rooskleurige dat ze kon brengen. 'Maar het is veel veiliger dan je buiten een lus ooit zult zijn.' Het was waar. De kans was groter dat hier een dozijn hollows op de loer lagen dan in de lus zelf. Ze keerde zich weer naar de richting waar ze voorheen in hadden gelopen, keek naar haar blote voeten en begon weer aan haar voorzichtige passen, zodat Laurice haar nog met gemak in zou kunnen halen. Voor ze verder kon gaan over het onderwerp, deed Effy zelf haar mond al open. 'Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik het vraag, maar je leek nogal van streek daarnet. Ik weet niet of je wilt delen waarom?' Misschien was het niet eerlijk, om het onderwerp zo bruut te veranderen om haar eigen fout te herstellen, maar het was enkel Effy's bedoeling Laurice een beetje te kunnen kalmeren. Ze dacht dat het wellicht wel zou lukken als het meisje haar verhaal mocht delen, want over wat er gebeurd was in de lus kon ze nu eenmaal weinig delen.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t85-elizabeth-effy-rawls
Laurice Andersson
Mentor
Mentor
Laurice Andersson

Aantal berichten : 305
IC-berichten : 69
Leeftijd : 25
Accounts : Laurice Andersson
Pippa Fraser
morgan
Skyler

Character sheet
Bijzonderheid: Overleden mensen zien
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: Magic is all around, you just have to believe
Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Emptyzo apr 23, 2017 10:31 pm

Gevuld met de brandende vraag die ze net gesteld had stond Laurice te wachten. Ze merkte dat Effy het moeilijk vond haar het antwoord te geven. Ze sloot eventjes haar ogen en leek een uitweg te zoeken van het aangesneden onderwerp. Toen Laurice het bijna martelend begon te vinden begon het meisje te praten. 'Het is niet zoals het eerst was, nee. Het is... gevaarlijker dan eerst. Je hoeft niet bang te zijn, alleen voorzichtig. Maar het is veel veiliger dan je buiten een lus ooit zult zijn.' hiermee leek alles over het onderwerp gezegd te zijn en de geest zette het lopen weer langzaam voort. Laurice wist niet zo goed wat ze van haar woorden moest maken. Ze miste natuurlijk ook zoveel informatie over wat een lus en bijzondere kinderen eigenlijk inhielden. Er was dus gevaar... maar het meisje zei ook dat het in de lus veiliger was dan hier. Wat bedoelde ze daarmee? De vragen suisden door haar hoofd, maar ze kreeg niet de kans om er één te stellen, want het meisje kapte het onderwerp bijna bruut af. 'Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik het vraag, maar je leek nogal van streek daarnet. Ik weet niet of je wilt delen waarom?'

Laurice probeerde op de geest te reageren, maar voelde hoe een paniekerig gevoel steeds meer bezit van haar nam. Ze snapte er opeens even helemaal niet meer van. Al die vragen! Waar was ze eigenlijk mee bezig? Misschien was dit allemaal een slecht idee geweest. Blindelings had ze op het verhaal van de mysterieuze oude man in het gesticht vertrouwd. Hij had zo wijs geleken, maar wat als ze dat helemaal verkeerd had ingeschat? Misschien had ze het geloofd omdat ze zo graag wilde dat het waar zou zijn. Ze begon aan alles te twijfelen en voelde hoe haar hart steeds sneller begon te kloppen en haar ademhaling tekeer ging. Hoe kon ze zo dom zijn geweest? Denken dat ze niet gek was... Hoe was ze daar eigenlijk op gekomen? Waarom vond ze het zo moeilijk dit onder ogen te komen als iedereen om haar heen het duidelijk liet weten? Ze bedacht nu opeens dat de enige mensen die haar ooit als normaal hadden gezien alleen de oude man en de geesten waren. De eerste zat zelf ook in het gesticht, wat het nou niet bepaald betrouwbaar maakte. En de geesten... Waren zij niet haar ziekte? Het begon Laurice te duizelen en een misselijkmakend gevoel bekroop haar. Ze vocht tegen de kleine zwarte vlekjes die voor haar ogen verschenen. Shit, een paniekaanval! Sinds ze in het gesticht was opgenomen waren paniekaanvallen al een paar keer om de hoek komen kijken. Het voelde alsof ze geen controle meer had en een traan rolde over haar wang. Ze haatte dit gevoel van machteloosheid en vond zichzelf maar zwak. Shit! Alle stress, spanning en angst die ze al die tijd dat ze op reis was geweest had opgekropt drong zijn weg naar boven. Machteloos liet Laurice zich langzaam op de grond zakken en tastte met haar handen om zich heen. Verblind door de opkomende tranen en vlekjes voor haar ogen. Shit shit shit.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Arrival Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrival   Arrival Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Arrival
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» The new arrival.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Outside of the loop
 :: o t h e r . p l a c e s
-
Ga naar: