ღ It's my heaven, my hell

Onderwerp: ღ It's my heaven, my hell ma jul 10, 2017 10:14 pm

And you say that I'm the devil you know, and I don't disagree, no, I don't see the harm
They say, "You crazy, just leave him, he'll suffocate you", but I wanna be in your arms
They say, "No, don't pick up the phone, let them think there's nobody home", but I'm under your spell
'Cause when you call my heart starts to roll I always want more, it's my heaven, my hell

De dagen waren lang, de nachten waren kort. Overdag was er licht, en als er licht was, was het alsof de gedachtes even weg waren. Dan was er een gevoelloos gevoel. Er werd geleefd, maar het was alsof het leven aan haar voorbij ging. In de nacht werd het erger. Dan kwamen de demonen om de hoek kijken en die kwamen in haar hoofd, een marteling was elke nachtmerrie. Het was verschrikkelijk. Vaak werd er maar een uur of drie geslapen per nacht. De wallen onder haar ogen waren het levende bewijs. Huilen deed ze niet meer, want het had geen zin. Haar familie was ze kwijt, voor altijd. Wat had huilen dan nog voor zin? In plaats daarvan liep ze als een soort zombie rond. Olivia was echt wel een “meisjes” meisje: hoge hakken (omdat ze altijd kleiner was dan anderen), make-upje, haar haren gedaan en een nette outfit. Nu liep ze rond in een veel te grote trainingsbroek, met een veel te grote sweater, make-uploos, haar haren in een rommelige knot en sneakers. In plaats van een tas als accessoire, had ze nu een bruine papieren zak bij zich, die rommelig bij elkaar werd gehouden.

Stilletjes liep ze de keuken binnen. Olivia verwachtte dat niemand er zou zijn, omdat het midden in de nacht was, maar toch, een verrassing zou ze niet echt relaxed vinden. Olivia haalde diep adem, en zette de papieren zak met een klap op tafel, waardoor er een zacht dof geluid door de keuken werd gespoeld. Ze vond een lichtknop en het licht floepte aan. Ze staarde en keek naar de grond, terwijl ze tegen het aanrecht aanleunde. Ging ze dit echt doen? Haar wenkbrauwen fronsten zich en een zachte kreun ontsnapte uit haar mond. Ze was zestien jaar oud, ze had het nog nooit gedaan. Nog nooit geproefd. Maar ze had er wel verhalen over gehoord. Het kon je emoties uitschakelen, als je al emotieloos was. Het zou haar dingen kunnen laten vergeten, al was het maar voor een paar uurtjes. Misschien kon ze slapen als ze dit op had. Dat zou wel fijn zijn, om een nachtrust te hebben die langer was dan een paar uurtjes.

Terwijl ze naar de bruine zak liep, zei een stem in haar dat ze het niet moest doen. Maar een ander stemmetje was haar juist aan het toe juichen. “Doe het, doe het” zei het stemmetje zachtjes. Ze had dit stemmetje nog nooit gehoord, meestal was het een vrolijke stem, maar deze had iets duisters. Olivia aarzelde een beetje, maar stak toen haar hand uit en trok de zak naar beneden. Ze onthulde een fles whisky. Hoe dat ze daar een kwam? Nou ja, een hele hoop graven en aura’s bekijken liet je achter dingen komen. En het was niet alsof ze het gestolen had…ze zou het terugbrengen. Een schuldgevoel overspoelde haar lichaam. Dit was zij niet, dit kon ze niet, ze was geen dief en ze was niet iemand die haar gevoelens wilde wegspoelen met verdovende middelen. Maar daar was weer het stemmetje. En de gedachte aan haar ouders kwam terug haar hoofd in. Hoe ze met haar zusje speelde aan het strand, hoe haar moeder haar zachtjes een kus op haar hoofd gaf als ze naar buiten gingen. Met een snik pakte ze de fles beet, liep naar de gootsteen toe en draaide de fles open. De sterke geur kwam naar boven, het was een beetje houterig en het rook niet lekker. Met gesloten ogen begon ze aan de opening te lurken.

En zodra de alcohol in haar keelgat kwam, begon het verschrikkelijk te branden. Dit was Olivia nog nooit gewend, thuis had ze nog niet eens een glaasje wijn op. De fles whisky viel uit haar handen, in de gootsteen, uit elkaar. Het goudkleurige goedje spoelde door de gootsteen. Hoestend greep ze de randen van de gootsteen beet en voelde tranen opkomen, niet omdat ze verdrietig was, maar omdat ze zo hard moest hoesten. Na een paar minuten zo gestaan te hebben, ging ze weer recht overeind staan en veegde de tranen van haar wangen. Het stemmetje wat ze die nacht eerder had gevoeld had gelijk: ze kon niks. Dit kon ze niet, haar familie tevreden houden kon ze niet. Olivia bracht haar handen in haar haren, en zakte tegen het aanrecht naar beneden, verdoofd naar de vloer kijkend.

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell vr jul 14, 2017 11:07 pm

TAG: Olivia

Snel liep de Duitser in alleen zijn comfortabele pyjama shorts en verse joint in zijn mond door het trappenhuis naar de begaande grond waar de keuken zich bevond. Een walm van de wietgeur die van de joint afkwam achtervolgde hem, maar aangezien er nog amper iemand door het trappenhuis liep rond dit tijdstip scheelde het Gunner bar weinig. Hij had het diner van vanavond per toeval gemist waardoor hij nu, midden in de nacht, met een lege maag zat; geen zin gehad om een magnetronmaaltijd of iets dergelijks op te warmen. Eigenlijk was hij van plan geweest simpelweg te wachten tot het ontbijt dat de volgende ochtend zou plaatsvinden, maar de enorme trek was toch te groot om te negeren. Daarom had hij besloten om te kijken of er nog wat bij elkaar te scharrelen was in de keuken waarmee hij de trek tijdelijk kon stillen; hij was ook van plan meteen wat mee te nemen voor Rosé aangezien hij daar toch net vandaan kwam. Snel wierp Gunner een blik links en rechts voordat hij de keuken binnen beende, de koude stenen vloer dwars door de dunne laag van zijn sokken dringend waardoor de haartjes op zijn armen rechtovereind gingen schoten. Een licht verwarde blik verscheen op zijn gelaat toen hij opmerkte dat hij gezelschap had in de keuken, een klein meisje met een bruine zak waarvan hij giste dat er een fles drank of iets dergelijks in zat. Ze stond echter met haar rug naar hem toe waardoor hij haar niet herkende, daarnaast was hij sowieso slecht in namen—dus of hij een naam zou hebben kunnen plaatsen als hij haar gezicht kon zien was ook nog maar de vraag. De bruinharige jongen haalde zijn schouders op en besloot der maar met rust te laten en liep naar de andere kant van de keuken toe waar hij de kasten opentrok om te kijken of er nog wat lekkers te eten viel. Een bedenkelijk geluidje verliet zijn mond toen hij in de koelkast een bak met druiven had gespot: had hij daar op dit tijdstip zin in? Sterker nog, hadden ze dat morgen niet nodig voor het dessert of iets dergelijks aangezien het nog onaangebroken was? Een zucht verliet zijn longen terwijl hij toch besloot om het bakje met druiven te pakken, als ze het nodig hadden gehad dan was het maar pech geweest. Immers wist toch niemand dat hij het had gepakt, misschien alleen zijn metgezel—maar dat zag hij dan wel.
Geschrokken keek Gunner met grote ogen op toen hij plots een knal hoorde wat hij associeerde met glas dat in duizend stukjes uiteen brak; over de Duivel gesproken. Voorzichtig keek de Duitser om het hoekje om te kijken wat er allemaal aan de hand was aan de andere kant van de keuken. Met zijn zee blauwe ogen zag hij hoe ze zich rot hoestte en meende een kapotte fles whisky in de gootsteen te zien liggen. Niet veel later zakte het desbetreffende meisje tegen het aanrecht aan naar beneden met der handen gefrustreerd in haar lange haren. Ze zag er verslagen uit. Oh help, als er iets was wat hij niet kon was het wel mensen geruststellen -of iets dergelijks- in de moeilijke situaties die ze op dat moment tegemoet kwamen. Twijfelend keek hij naar het meisje dat er overduidelijk helemaal doorheen zat en besloot dat hij haar ook moeilijk zou kunnen laten zitten. Misschien was ze wel suïcidaal, je kon het immers nooit weten, en zoiets wilde hij niet op zijn geweten hebben.
“Hey,” zei hij op een gedempte toon met een dik accent die zijn woorden omhulde. Hij liep naar der toe, goed oppassend of hij niet met zijn sokken in een stukje glas zou stappen. Voorzichtig hurkte hij bij haar neer. “Ik zou kunnen vragen of het wel gaat, maar volgens mij weten we allebei dat het niet zo goed gaat,” sprak hij met een waterig glimlachje op zijn gezicht, doelend op het feit dat er altijd gevraagd werd aan iemand of goed met diegene ging—ook als het overduidelijk was dat dit niet het geval was. Hij bleef der ondertussen aankijken terwijl hij wachtte op antwoord, of ze behoefte had om te praten wist hij niet—maar daar zou hij snel genoeg achter komen, en Rosé ook als hij veel te lang wegbleef om even wat te eten te halen.

circe

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell ma jul 17, 2017 5:13 pm

And you say that I'm the devil you know, and I don't disagree, no, I don't see the harm
They say, "You crazy, just leave him, he'll suffocate you", but I wanna be in your arms
They say, "No, don't pick up the phone, let them think there's nobody home", but I'm under your spell
'Cause when you call my heart starts to roll I always want more, it's my heaven, my hell

Iemand had de keuken betreden, maar Olivia had er geen notitie van genomen. Ze was veel te veel bezig geweest met haar eigen gedachtes. Vandaar haar acties ook: dit had ze nooit gedaan als ze had geweten dat er iemand in de keuken was geweest. Van ellende was het meisje tegen het aanrechtblok gaan zitten, met haar handen in haar haren. Verschrikkelijke gedachtes vulden haar hoofd. Olivia wilde gewoon dat het stopte. Ze wilde geen stemmen in haar hoofd hebben, die vertelde hoe slecht ze het wel niet deed en wat ze allemaal niet kon. Olivia wilde gewoon weer vrolijk zijn, maar het leek wel alsof ze niet meer wist hoe dat moest. Ergens wilde ze zelfs huilen, alles was beter dan dit verschrikkelijke gevoel in haar lichaam. Het gevoel dat ze niet meer wist hoe dat ze hier uit moest komen en dat ze in een put zat, een hele diepe put. Olivia was zichzelf niet meer en dat voelde ze. Haar familie had haar verbannen uit de familie, en van het eiland dat ze tot voor kort haar thuis had genoemd. Natuurlijk was ze daar van slag van, het was niet niets als je van de een op de andere dag werd verstoten door je eigen familie.

“Hey” hoorde Olivia opeens, maar ze weigerde op te kijken. Ze had geen idee wie het was, het was een jongensstem. Fijn, nu zat ze hier met haar onopgemaakte hoofd en niet zo charmante uiterlijk. “Hallo” zei Olivia met een kille stem terug. Ze hoorde hoe de jongen naar haar toe kwam en hoe voorzichtig hij deed om niet in de scherven van de whisky fles te stappen. De jonen was nu vlak bij haar. Olivia slikte. Ze wilde gewoon alleen zijn, ze wilde niet dat iemand haar op deze manier zag. “Ik zou kunnen vragen of het wel gaat, maar volgens mij weten we allebei dat het niet zo goed gaat.” Ondanks haar ellende, gaf Olivia een glimlachje en haalde ze haar armen weg, zodat ze de jongen kon aankijken. Met een glimlach keek ze hem terug aan, strekte haar benen uit en legde haar handen in haar schoot.

Ze slikte, zocht naar de juiste woorden om te zeggen, en staarde naar haar handen. “Nee…” zei ze toen zachtjes “Nee, het gaat niet zo goed nee.” Olivia knikte naar de scherven. “Ik wilde gewoon hier naar toe gaan, om gewoon heel eventjes niets meer te voelen. Om dat te gebruiken. En nu voel ik me een mislukkeling, omdat ik niet eens whisky kan drinken zonder dat het misgaat.” Haar stem was onstabiel, alsof ze elk moment in tranen uit kon barsten. “Ik wil gewoon dit gevoel niet meer in mijn lichaam voelen, ik wil gewoon niets meer voelen en rust hebben.” Voor de jongen zou het vast verschrikkelijk vaag zijn, maar Olivia had geen idee hoe ze dit op een andere manier moest uitleggen.

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell di jul 18, 2017 10:14 pm

TAG: Olivia

Ze antwoordde met een zwak glimlachje toen hij constateerde dat het overduidelijk niet goed met der ging, waarschijnlijk door de manier van het formuleren. Ze maakte haar gezicht zichtbaar door der hoofd op te tillen uit der armen waardoor hij der gezicht kon zien. Haar make-up was over haar gezicht gesmeerd waardoor hij haar niet meteen kon herkennen, maar der gezicht kwam hem wel bekend voor. Met een bezorgde blik keek hij haar aan met zijn zee blauwe ogen, benieuwd of er nog een uitleg zou komen.

Het duurde niet lang voordat ze bevestigde dat het inderdaad niet zo goed met der ging, wat geen verrassing was. “Met pure whisky?” vroeg hij aan der, “Hoeveel was je van plan daarvan te drinken meis?” zuchtte hij aangezien ze een hele fles mee had. “Wat is er dan precies? Als je het me wilt vertellen, hoeft niet hoor,” zei hij met een zwakke, medelevende glimlach sierend rondom zijn lippen. Hij zou het begrijpen als ze het hem niet wilde vertellen; hij kende haar immers niet en het konden natuurlijk privéomstandigheden zijn die hem niets aangingen.

Na even stil te zijn geweest begon er een belletje bij hem te rinkelen door de manier hoe ze haar woorden had geformuleerd waardoor hij der moeilijk aankeek. Oh, hij kon zo moeilijk omgaan met zulke situaties. Hij kon goed met iemand meeleven, maar hoe hij het troosten, helpen e.d. moest aanpakken was niet zijn sterkste punt. “Niet schrikken maar,” begon hij twijfelend, bedenkend hoe hij dit zo goed mogelijk kon formuleren. “Ben je eh.. ben je suïcidaal?” vroeg hij voorzichtig, doelend op dat ze had gezegd dat ‘gewoon niets meer wilde voelen’ en voornamelijk het ‘en rust hebben’ gedeelte. In de staat waarin hij haar aangetroffen had klonken deze woorden hem niet bepaald als muziek in de oren. Of hij haar zou kunnen helpen wist hij niet; hij deed in ieder geval zijn best

circe

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell do jul 20, 2017 12:10 am

And you say that I'm the devil you know, and I don't disagree, no, I don't see the harm
They say, "You crazy, just leave him, he'll suffocate you", but I wanna be in your arms
They say, "No, don't pick up the phone, let them think there's nobody home", but I'm under your spell
'Cause when you call my heart starts to roll I always want more, it's my heaven, my hell

De aanwezigheid van de jongen hier had een beetje twee kanten. Aan de ene kant was Olivia blij dat ze niet alleen hoefde te zijn, aan de andere kant vond ze het vervelend dat iemand nu kon zien waar ze toe in staat was in deze staat. Olivia voelde zich schuldig, dus ze wist dat het fout was. “Met pure whisky? Hoeveel was je van plan daarvan te drinken meis?” Olivia haalde haar schouders op. De hele fles? Net zolang totdat ze niets meer wist? Ze had geen idee hoeveel ze daarvan zou moeten drinken voordat ze het gevoel zou bereiken wat ze zo graag wilde bereiken. “Wat is er dan precies? Als je het me wilt vertellen, hoeft het niet hoor.” Olivia keek hem aan. “Nou ja, er valt niet zo veel te vertellen…mijn familie wilt niet meer met mij praten, omdat ik een bijzonderheid heb. Dat is het. Ik vind je super lief dat je nu eventjes bij mij komt zitten, maar ik wil er niet te veel over praten…het doet me pijn.” Ze glimlachte dankbaar naar hem, ze hoopte dat hij het zou begrijpen. Haar stem was ook niet lullig, Olivia was gewoon moe van alle drama.

“Niet schrikken maar…” Olivia keek op en keek hem nieuwsgierig aan “Ben je eh…ben je suïcidaal?” Een klein glimlachje speelde rond haar lippen. Olivia begreep wel dat hij dat zou denken, vooral omdat ze hem had verteld dat ze niets meer wilde voelen. Maar toch schudde Olivia met haar hoofd. “Nee, ik ben niet suïcidaal gelukkig” zei ze met een klein grijnsje “Ik wil gewoon niets meer voelen. Geen emoties, gewoon…leegte. En rust in mijn hoofd. En ik dacht misschien krijg ik dat met die fles whisky voor elkaar. Maar ik heb nog nooit gedronken, dus vandaar dat het…nou ja, dat het gewoon heel erg mis ging.” Olivia glimlachte eventjes naar hem en haalde haar schouders op, staarde vervolgens weer voor zich uit. “Ik voel me gewoon…nou ja, ik voel me gewoon kut. En dat gevoel wil ik gewoon uitschakelen. Maar zelfs daar faal ik in.” Ze sloeg haar ogen ten hemel en schudde met haar hoofd.

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell do jul 20, 2017 7:25 pm

TAG: Olivia

Nadat hij had gevraagd waarom ze zo diep in de put zat gaf ze hem wel een antwoord: haar familie keerde zich tegen haar vanwege haar bijzonderheid, al gaf ze wel aan dat ze hier liever niet over wilde praten aangezien het pijn deed. Hier toonde Gunner wel begrip voor waardoor hij haar een subtiel knikje gaf met een heel zwak glimlachje dat alleen zijn mondhoeken bereikte om duidelijk te maken dat hij het begrepen had. Hij had het wel vaker gehoord dat families zich tegen hun leden keerden alleen maar omdat ze ‘anders’ waren door hun bijzonderheid. Het interesseerde hen niet meer wie ze waren voordat ze daarachter kwamen, ze waren blind geworden door hun angst. Wat ze niet realiseerden was dat het kind nog steeds dezelfde persona had als voordat ze achter hun geheim kwamen. Gelukkig dacht Gunners familie niet zo over zijn bijzonderheid, het was niet dat zijn relatie met zijn familie vlekkeloos was—maar zover als zich afkeren tegen hem vanwege zijn bijzonderheid ging het niet.

De Duitser ontspande overduidelijk toen ze zei dat ze niet suïcidaal was; hij kende het meisje niet goed, was zelfs niet zeker van haar naam op het moment, maar hij wenste niemand zoveel ellende toe dat ze de intenties hebben om een einde aan hun eigen leven te maken. Nee, dit was al een hele opluchting. Hij luisterde verder naar haar verloor en knikte soms zwakjes om aan te duiden dat hij naar haar luisterde en niet haar aanstaarde terwijl hij eigenlijk verzonken was in zijn eigen gedachtes. “Pure whisky drinken terwijl je nog nooit gedronken hebt is ook niet de manier op te beginnen met drinken, dat is veel te sterk als je nog helemaal niet aan alcohol gewend bent. Niet eens lekker als je er niet aan gewend bent lijkt me,” zei hij. Zelf was hij wel aardig gewend aan alcohol, hij kwam immers uit Duitsland—dus dat was ook wel te verwachten. Maar om voor je eerste keer dat je alcohol drinkt een hele fles whisky achter elkaar te consumeren leek hem niet echt een slim plan, dus dat het haar niet gelukt was verbaasde hem niets. Gunner besloot om bij der te gaan zitten nadat hij gekeken had over er geen glasscherven lagen onder zijn kont, want nog meer ellende erbij konden ze op het moment niet hebben. “Als ikzelf behoefte heb aan wat rust dan rook ik meestal een jointje, of ik gebruik de cannabis op een andere wijze,” zei hij terwijl hij naar het onder make-up besmeurde gezichtje keek. “Je voelt er niet per se niets meer door of iets dergelijks, maar het voelt..” begon hij, zoekend naar het juiste woord om het te beschrijven. “Vredig,” maakte hij zijn zin af. Naar zijn mening was wiet zelfs beter voor je gezondheid dan alcohol, het had een genezende werking. Het enige nadeel is dat, als je het besluit te roken, dat het meer tar achterlaat op je longen dan een normale sigaret. Als je het echter als thee gebruikte kon het geen kwaad, al kan het spul op iedereen natuurlijk een ander effect hebben.

circe

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell za jul 22, 2017 12:13 am

And you say that I'm the devil you know, and I don't disagree, no, I don't see the harm
They say, "You crazy, just leave him, he'll suffocate you", but I wanna be in your arms
They say, "No, don't pick up the phone, let them think there's nobody home", but I'm under your spell
'Cause when you call my heart starts to roll I always want more, it's my heaven, my hell

De jongen naast haar vertelde haar dat pure whisky drinken niet zo slim was als je nog nooit had gedronken, omdat het veel te sterk was en dat het waarschijnlijk niet eens lekker zou zijn als je nog nooit gedronken had. Olivia knikte. “Ja…ja, je hebt ook gelijk” zuchtte Olivia “Ik kon gewoon niks anders vinden en internet zei gewoon dat dit het beste was. Het was inderdaad heel erg vies, ik had het gevoel dat mijn keel in de fik stond.” Voorzichtig glimlachte ze naar de jongen. De jongen ging naast haar zitten en Olivia hielp hem, door een paar glasstukjes onder zijn billen vandaan te vegen. “Anders heb je dadelijk een lekke kont” grinnikte ze zachtjes. Olivia trok haar benen op en liet haar kin op haar knieën steunen. “Als ikzelf behoefte heb aan wat rust dan rook ik meestal een jointje, of ik gebruik de cannabis op een andere wijze. Je voelt er niet perse niets meer door of iets dergelijks, maar het voelt…vredig.” Olivia keek hem van opzij aan. “Maar een jointje…dat is toch drugs? Daar kan je toch heel erg verslaafd aan raken?” Olivia beet zachtjes op haar onderlip. Ze wist niet of ze dat wel zou willen doen.

“Aan de andere kant” beantwoordde Olivia haar eigen vraag toen “aan alcohol kan je ook verslaafd raken, dus wat dat betreft kan het niet zo heel veel erger zijn, toch?” Met haar onschuldige blik keek ze de jongen naast haar van opzij aan. Olivia was zo naïef wat drugs en alcohol betreft. Ze had geen idee. Ze had zelfs nog nooit een sigaret gerookt, hoe moest zij nou in vredesnaam weten hoe dit allemaal werkte? Het enige wat ze wist was dat ze met dit soort middelen haar emoties en gedachtes eventjes kon uitschakelen. Zachtjes zuchtte Olivia en keek toen weer op zij naar de jongen naast haar. “Weet jij hoe ik aan dat spul kan komen hier? Ik zou het best wel willen proberen, alles is beter dan telkens in dit gevoel te zijn. Ik voel het echt vierentwintig uur per dag, zeker als ik ’s nachts in bed lig. Ik slaap amper. Ik eet bijna niks meer. Ik wil gewoon mijn leven terug…” Verdrietig staarde Olivia naar de grond. “Sorry, jij moet nu ook al denken dat ik een of andere trainwreck ben ofzo.” Zachtjes glimlachte ze en tekende figuurtjes op de grond. “Ik ben Olivia trouwens” stelde ze zich voor.

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell di jul 25, 2017 1:04 am

TAG: Olivia

Een voorzichtige lach verliet zijn mond toen ze hem vertelde dat ze het gevoel had dat haar keel in de fik stond. Hij kon zich goed voorstellen dat ze dat gevoel had als ze voorheen nog nooit alcohol gedronken had. Hij was wel aardig was gewend, maar het brandende gevoel dat je achterin je keel voelde als je iets puurs achterelkaar op probeerde te drinken leek nooit weg te gaan. Daarnaast was het heerlijke warme gevoel van binnenin dat daarna kwam -naar zijn mening- een reden om zo nu en dan wel een glaasje te nemen zonder jezelf gelijk lam te zuipen, maar dat terzijde.

Met grote bruine hondenoogjes keek ze hem aan toen hij vertelde over het feit dat hij geregeld wel eens wiet gebruikte om tot rust te komen, vragend of dat geen drugs was en of je er verslaafd aan kon raken. Nog voordat hij antwoord kon geven op haar vraag, beantwoordde ze hem eigenlijk zelf al: aan alcohol kon je immers ook verslaafd raken en dat had ze ook al geprobeerd, dus waarom dan geen wiet proberen? “Ja het wordt wel gelabeld als drugs, maar alcohol is ook drugs—je kan er gewoon wat makkelijker aan komen en wordt minder als een taboe gezien glaube ich.” zei hij. “Maar zelfs de cafeïne in je koffie is drugs,” grinnikte hij, wetend dat veel mensen zich dat niet realiseerden. “Daarnaast is alles waar je teveel van neemt niet gezond, of het nou drugs is of die extra suiker dat je door je thee heen gooit,” stelde hij der gerust. Hij zag er zelf geen kwaad van in en vond het overdreven dat sommigen flipten bij wiet omdat het gelabeld werd als drugs, terwijl ze het doodnormaal vinden om alcohol te consumeren—terwijl alcohol in sommige gevallen zelfs erger kan zijn dan wiet.

Hij kon er niets aan doen om toch medelijden te voelen toen ze vertelde dat ze ook gewoon amper sliep door waar ze doorheen ging. Ze was er dus niet alleen mentaal uitgeput door, maar ook fysiek door een tekort aan slaap, dubbelop. Een belletje begon bij hem te rinkelen toen ze hem haar naam vertelde, of course! Hij had al ergens in zijn hoofd gehad dat het met een v moest zijn maar kon er gewoonweg niet opkomen. “Ach, iedereen heeft wel eens een momentje dat ze niet helemaal opperbest zijn en dus misschien als een ‘trainwreck’ overkomen, maar daar kan je niets aan doen hoor, keine Sorgen,” stelde hij haar gerust met een glimlachje. “Ik ben Gunner trouwens,” stelde hij zichzelf ook voor voordat hij het weer vergat, het was nou niet echt een bepaald normale eerste ontmoeting geweest namelijk. “Maar ja, hoe kom je eraan,” herhaalde hij haar vraag. “Het makkelijkst is om buiten de lus te gaan en het daar te kopen, maar dan is het wel het handigst als je daar connecties hebt waar je het gelijk van kan kopen zodat je zo snel mogelijk weer terug kan. Er zijn vast ook wel coffeeshops waar je het kan halen, maar ik heb niet echt gekeken of die in de buurt zijn want ik heb ze niet echt nodig.” gaf hij toe aan der, maar wist niet of ze stabiel genoeg was om op eigen houtje buiten de lus te treden en allemaal gure dealers te gaan bezoeken. Als ze doorhadden dat ze niet bepaald familiar was met de wiet konden ze makkelijk een loopje nemen met zo’n naiëf meisje door een prijs te vragen die tienmaal de reguliere prijs zou zijn, nee dat gunde Gunner haar niet. “Je kan het wel van mij overkopen als je dat fijn vindt? Dan ben ik een soort tussenpost, hoef je al dat gedoe met buiten de lus treden en zo niet te ondergaan,” stelde hij voor. “Je mag het eerst ook wel proberen hoor, kijken of het überhaupt is wat je lichaam lekker vindt,” vervolgde hij met een glimlachje. Gewoon een meisje waarvan je net pas de naam weet een constant supply van wiet aanbieden, normaalste zaak van de wereld, doet iedereen elke nacht right?

circe

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell di jul 25, 2017 8:36 pm

And you say that I'm the devil you know, and I don't disagree, no, I don't see the harm
They say, "You crazy, just leave him, he'll suffocate you", but I wanna be in your arms
They say, "No, don't pick up the phone, let them think there's nobody home", but I'm under your spell
'Cause when you call my heart starts to roll I always want more, it's my heaven, my hell

Eventjes was Olivia bang dat haar naïviteit iets was waar de jongen haar om ging uitlachen. Maar gelukkig deed hij dat niet. Olivia vond hem aardig, hij had haar een beetje steun gegeven, maar vroeg niet door als ze dat niet wilde. In plaats daarvan waren ze over alcohol en over drugs begonnen, ook een gezellig onderwerp. Nieuwsgierig had Olivia hem naar weed gevraagd. “Ja, het wordt wel gelabeld als drugs, maar alcohol is ook drugs – je kan er gewoon wat makkerlijker aan komen en wordt minder als een taboe gezien glaube ich.” Een troosteloze glimlach stond op haar gezicht toen ze zijn accent hoorde. Hij was Duits. Het klonk grappig. “Maar zelfs de cafeïne in je koffie is drugs. Daarnaast is alles waar je teveel van neemt niet gezond, of het nou drugs is, of die extra suiker dat je door je thee heen gooit.” Veel was er niet voor nodig om Olivia over te halen. “Je hebt gelijk – en het maakt me eigenlijk ook gewoon niet meer uit of het nou drugs is of niet. Ik voel me verschrikkelijk leeg en ik wil gewoon iets wat me beter laat voelen. Alcohol is duidelijk niet mijn ding, tenminste, whisky niet, dus dan moet ik het maar ergens anders zoeken.” Maar toch was er nog een probleem: hoe ging ze daar aan komen?

Olivia glimlachte naar hem toen hij zei dat iedereen wel eens als een “trainwreck” kon overkomen. “Je bent Duits” stelde Olivia vast, toen hij zei dat ze zich “keine Sorgen” moest maken. “Het verbaast me hoeveel nationaliteiten hier zijn, ik dacht dat ik de enige was die uit een ander land kwam. Ik kom uit Italië namelijk.” De jongen had zichzelf voor gesteld als Gunner, op het moment dat zij zich had voorgesteld als Olivia. Ze had Gunner gevraagd hoe ze aan de weed moest komen en dat legde hij haar uit. Ze fronste haar wenkbrauwen. Uit de lus gaan? Dat was best wel gevaarlijk, had ze gehoord. Het veiligste was om dicht bij de lus te blijven, of er in ieder geval in. Maar aan de andere kant, ze wilde ook graag die drugs een keertje proberen. “Je kan het wel van mij overkopen als je dat fijn vindt? Dan ben ik een soort tussenpost, hoef je al dat gedoe met buiten de lus treden en zo niet te ondergaan. Je mag het eerst ook wel proberen hoor, kijken of het überhaupt is wat je lichaam lekker vindt.”

Olivia dacht heel eventjes na. Het was wel riskant, wat zou er gebeuren als ze in het huis betrapt werd? Maar toch merkte ze dat ze die gedachte snel aan de kant duwde. Ze had toch al geen thuis meer, dus op straat zwerven was ook een optie. Olivia keek hem aan. “Ik denk dat ik dat wel een goed idee vind” zei ze toen zachtjes “Geld is niet echt een probleem, ik heb genoeg, maar hoe duur is het ongeveer?” Olivia slikte eventjes. “Ik vind het wel spannend, ik heb nooit dit soort dingen gedaan.” Eventjes keek ze hem weer aan. “Ik wil het wel echt hoor, ik heb geen twijfel!” zei ze snel, voor het geval hij zou denken dat ze het niet zou willen.

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell vr jul 28, 2017 7:17 pm

TAG: Olivia

Een glimlach trad op zijn gezicht toen ze zijn Duitse nationaliteit opmerkte. Hij kon niet ontkennen dat hij van nationaliteit hield desondanks alles wat in het verleden is gebeurd. Gunner hield van de sfeer van zijn vaderland. “Goed gehoord, al was dat vast niet moeilijk,” grinnikte hij aangezien hij vaak de neigingen had om random Duitse woorden door zijn zinnen heen te gooien. Vaak kon hij dan niet zo snel op de vertaling van het desbetreffende woord komen, dus dan maar gewoon het Duitse woord. Hij glimlachte breed toen ze zei dat ze van Italiaanse afkomst was. “Ahh Italië,” grinnikte hij terwijl hij grappend het handje deed in de hoop om der op te vrolijken, maar tegelijkertijd ook omdat hij het zelf wel grappig vond. De Duitser vond het wel leuk dat er een grote diversiteit aan nationaliteiten was, Rosé had immers ook een andere nationaliteit. Als je de enige zou zijn die ergens anders vandaan kwam werd je al snel het buitenbeentje vergeleken met de rest.

Hij keek der vragend aan toen hij had voorgesteld dat hij wel een tussenpost wilde zijn voor haar, dan hoefde ze in ieder geval de lus niet uit te treden en had zo ook minder kans om genaaid te worden. Een zwak glimlachje verscheen op zijn lippen toen ze zei dat ze het wel een goed idee vond terwijl ze nog steeds tussen de scherven glas van de whiskyfles zaten. “Naja, het schommelt een beetje door verschillende factoren en het thc-gehalte enzo, maar als je gemiddeld tien euro per gram aanhoudt denk ik niet dat je voor enorme verrassingen kan komen te staan,” glimlachte hij zwak. “Voor alles is een eerste keer toch?” zei hij toen ze vertelde dat ze het nog nooit eerder had gedaan. Hij voelde in de zak van zijn broek of hij niet toevallig een jointje van te voren had gedraaid en daar had verstopt, just in case—maar helaas trof hij niets aan. “Als je wilt kan ik er wel een voor je draaien om het uit te proberen? Als je het in de vorm van een joint wilt hebben dan,” stelde hij voor. Heck, je kon er zelfs lolly’s mee maken als je zou willen; maar hoe lief hij ook was, hij ging niet even wietlolly’s voor der maken midden in de nacht.

circe

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell vr jul 28, 2017 9:03 pm

And you say that I'm the devil you know, and I don't disagree, no, I don't see the harm
They say, "You crazy, just leave him, he'll suffocate you", but I wanna be in your arms
They say, "No, don't pick up the phone, let them think there's nobody home", but I'm under your spell
'Cause when you call my heart starts to roll I always want more, it's my heaven, my hell

Ondanks dat ze verdrietig was, moest Olivia lachen toen hij “het Italiaanse handje” nadeed. Italiaanse mannen stonden er bekend om dat ze dat deden. “Geweldig dat als ik Italië zeg, dat je daar dan meteen aan denkt” lachte ze zachtjes en wreef over haar wangen, probeerde de uitgelopen make-up een beetje minder te maken. “In Italië gebruiken veel mannen het als het verkeer niet doorrijdt, maar ik kom van Sicilië en daar gebruiken we gewoon dit…” Olivia stak snel haar middelvinger op en lachte toen. Lachen was echt wel heel erg gewenst op dit moment, maar diep onder haar vrolijkheid van nu, voelde ze het koele van haar vorige “state of mind” nog steeds. Daarom was de lach weer gauw van haar gezicht verdwenen en richtte ze zich op het feit dat ze haar emoties kon uitschakelen met de wiet van Gunner. In het begin had ze het een beetje eng gevonden, maar ze raakte steeds meer geïnteresseerd erin. Misschien kon ze het gewoon proberen? En als ze het dan uiteindelijk niets vond, kon ze altijd nog tegen Gunner zeggen dat ze het niet zo zag zitten en dat ze iets anders zou proberen, zoals een drankje waar minder alcohol in zat.

“Naja, het schommelt een beetje door verschillende factoren en het thc-gehalte enzo, maar als je gemiddeld tien euro per gram aanhoudt denk ik niet dat je voor enorme verrassingen kan komen te staan. Voor alles is een eerste keer toch?” Olivia keek hem met een beetje een vage blik aan, haar mond stond een beetje open. “Ah-ha, thc-gehalte…” zei ze toen, alsof ze heel erg goed wist wat dat was en wat het inhield. Newsflash: dat deed ze niet. “Als je wilt kan ik er wel een voor je draaien om het uit te proberen? Als je het in de vorm van een joint wilt hebben dan.” Olivia knikte. Ja, dat wilde ze wel. “Ja, dat is prima. Ik heb gehoord dat je het ook in cakejes kan doen, en dan als een extra bedankje, zal ik het een keertje voor je in cakejes doen, dan kunnen we het uitproberen.” Olivia glimlachte. “Ik hou best wel van bakken, you see.”

Haar hand gleed eventjes over de vloer en ze zuchtte eventjes. Verderop droop er whisky over de vloer, vanaf het aanrecht, richting de vloer en maakte een goudkleurige, bruinachtige plas. “I should probably clean that up” kreunde ze “Waarom heb ik dat eigenlijk gedaan? Ik had het moeten weten.” Ze rolde met haar ogen om haar eigen onkunde. God, Olivia, waar was je in vredesnaam mee bezig?

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell zo jul 30, 2017 11:05 pm

TAG: Olivia

Hij lachte zachtjes toen ze voordeed wat ze het deel van Italië waar zij vandaan kwam deden in plaats van het welbekende handje. Een middelvinger. Naar zijn gevoel was dat een effectiever gebaar, maar hij was geen Italiaan dus wat kon hij er überhaupt over zeggen? “Well, dat is in ieder geval effectiever richting toeristen,” grapte hij, zelf had hij namelijk niet geweten dat ‘het handje’ negatieve associaties had gehad. Als hij daar in het verkeer had gestaan had hij waarschijnlijk alleen maar een beetje staan kijken naar het gebaar en het niet tot zijn hart genomen. Het deed hem echter wel goed dat er kort een glimlachje ontstond op het meisje haar gezicht, desondanks deze snel weer verdwenen was. Ze kon op zijn minst héél even ergens anders aandenken, en misschien kon ze ook nog even aan zijn domme gebaar terugdenken voor een glimlach op haar gezicht. Het zorgde waarschijnlijk niet voor veel verzachting, maar wellicht wel voor enkele momenten.

Hij zag hoe ze naar hem keek alsof ze water zag branden toen hij uitlegde dat de prijs nogal kon schommelen. Waarschijnlijk had ze geen idee waar hij het over had, wat duidelijk werd toen ze ‘thc-gehalte’ herhaalde. Nope, ze had geen idee waar hij het over had. Hij grinnikte kort, hij had geen zin om het der tot in de details uit te leggen. Waarschijnlijk interesseerde het der ook niet. “Des te meer thc, des te beter de wiet, des te eerder je er high van wordt” legde hij kort maar krachtig in normale termen uit, hopend dat het zo duidelijk genoeg zou zijn. Toen ze hem vertelde dat ze een keer cakejes met wiet voor hem wilde bakken als het der beviel grinnikte hij hoofdschuddend. “Daar hou ik je aan hoor,” grapte hij. Hij moest toegeven dat hij het niet erg zou vinden als ze wietcakejes voor hem zou bakken. Misschien zou hij er voor de grap eentje aan Rosé geven zonder der te zeggen dat er wiet in zat, waar ze dan natuurlijk later pas achter zou komen als het al aan het werken was.

“I should probably clean that up” kreunde Olivia vervolgens “Waarom heb ik dat eigenlijk gedaan? Ik had het moeten weten.” Vervolgde ze waarna hij zijn schouders optilde. “Iedereen doet wel eens domme dingen, we zijn immers mensen, naja buitengewone mensen….ugh du weißt was ich meine,” legde hij uit, over zijn eigen woorden struikelend toen hij midden in de zin bedacht dat ze eigenlijk niet echt volbloed mensjes waren. “Ik help je wel met opruimen, als je daarna met me meekomt geef ik je wel een jointje,” stelde hij voor terwijl hij overeind kwam. “Dan kan je vielleicht nog een beetje slapen vannacht,” glimlachte hij zwak. Het verschilde voor iedereen, en het lag natuurlijk ook aan de soort wiet, maar hij viel er meestal als een blok door in slaap. Gunner keek om zich heen en zag een stoffer en blik ergens in een hoekje weg gepropt. Oplettend waar hij liep liep hij er op zijn sokken heen en pakte het stel uit de hoekje waarna hij begon met de grootste scherven van de grond te vegen in het bakje. Over alle whisky die over de grond danste maakte hij zich later pas zorgen, eerst maar zorgen dat de vloer glasvrij was.

circe

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell di aug 01, 2017 1:33 pm

And you say that I'm the devil you know, and I don't disagree, no, I don't see the harm
They say, "You crazy, just leave him, he'll suffocate you", but I wanna be in your arms
They say, "No, don't pick up the phone, let them think there's nobody home", but I'm under your spell
'Cause when you call my heart starts to roll I always want more, it's my heaven, my hell

Olivia had letterlijk gekeken alsof ze het in Keulen had horen donderden toen hij over het THC-gehalte van weed was begonnen. Ze had namelijk werkelijk geen flauw idee. “Des te meer THC, des te beter de wiet, des te eerder je er high van wordt.” Olivia maakte een o-vorm met haar mond. Oké, dat snapte ze wel. “Eigenlijk is THC-gehalte hetzelfde als alcohol percentage, alleen zit dat in wiet en is het alcoholpercentage hoeveel alcohol in een drankje zit” zei onze heldere ster met een glimlach. Jup, ze begreep het. Olivia had voorgesteld om het een keertje in cakejes te verwerken. Ze was gek op bakken, en het was ook een goede manier om Gunner een beetje terug te betalen. Hij was namelijk zo lief voor haar geweest, en daar was Olivia hem best wel dankbaar voor. Wie weet wat ze had gedaan als ze hier in haar eentje was blijven zitten? Misschien had ze zichzelf wel verwond. Waarschijnlijk niet expres, maar het had gekund door het vele glas wat nu over de vloer en in de gootsteen was verspreid.

Ze had gekreund dat ze alles weer moest opruimen, maar dat was haar eigen schuld. Van Gunner hoefde ze niets te verwachten, hij had namelijk deze rotzooi niet gemaakt. Maar wederom bleek de goedaardige Duister te laten zien dat hij een leive jongen was. “Iedereen doet wel eens domme dingen, we zijn immers mensen, naja buitengewone mensen…ugh du weißt was ich meine.” Zachtjes giechelde Olivia. “Ja, das weiße ich” grinnikte ze terug. “Ik help je wel met opruimen, als je daarna met me meekomt geef ik je wel een jointje. Dan kan je vielleicht nog een beetje slapen vannacht.” Hij stond op en was begonnen met het glas verzamelen. Olivia keek hem eventjes na. Ze was zo dankbaar. “Dankjewel Gunner” zei ze toen zachtjes en breekbaar “Voor het helpen. Ik vind het echt super lief van je. Ik had niet geweten wat er was gebeurd als je niet was gekomen…” Ze glimlachte en stond vervolgens ook op. Ze besloot hem te gaan helpen, door met wat keukenpapier de whisky op te ruimen. Eventjes kon ze het niet laten om haar vinger in het goedje te steken en het in haar mond te steken. “Ik vind het nog steeds niet lekker” concludeerde ze en haalde haar schouders op.

Het duurde niet lang voordat Olivia klaar was met haar deel, en ze Gunner nog een beetje had geholpen met het uitpluizen van de glasstukjes. Toen ze uiteindelijk klaar waren, zette Olivia haar armen in haar zij. “Zo, twee mensen werken nog altijd beter dan één” concludeerde ze en glimlachte naar Gunner. “Goed, ik ben bijna klaar om naar je stash te gaan, but first…” Ze stak haar hand op voor een highfive.

Onderwerp: Re: ღ It's my heaven, my hell di aug 01, 2017 9:03 pm

TAG: Olivia

Grinnikend hoorde hij hoe ze het begrip thc-gehalte in haar eigen woorden omzette door middel van alcoholpercentages. Ja zo kon het ook natuurlijk. “Ja, als je het zo bekijkt klopt het wel ja,” zei hij geamuseerd, er zelf niet aan hebben gedacht om het op zo’n simpele manier uit te leggen.

Nadat hij was begonnen met het opruimen van de glasscherven van het whiskyfles hoorde hij een zacht, breekbaar stemmetje achter zich dat hem bedankte dat hij gestopt was om haar te helpen. Hij had immers ook gewoon zijn snacks kunnen pakken en weer naar zijn boven gegaan en der aan der lot overlatend. Maar natuurlijk had hij dat niet gedaan, zo was hij niet. “Geen dank hoor Olivia,” glimlachte hij terwijl hij even naar achteren keek. Toen ze nogmaals de whisky probeerde dat op de grond was gevallen, maar er alsnog een vies gezicht bij trok, lachte hij even geamuseerd. “Het is niet het lichtste drankje nee,” grinnikte hij geamuseerd, wel kunnen voorstellen dat ze het niet lekker vond.

Nadat ze samen even hadden lopen zwoegen om alles op te ruimen en de vloer van de keuken er weer piekfijn uitzag, zonder enige bewijs dat hier een whiskyfles was gevallen stond hij op en rekte zich even uit. Hij moest even zijn rug rekken nadat hij constant gebukt had gezeten hoor. “Zo, eindelijk,” zei hij tevreden. “Goed, ik ben bijna klaar om naar je stash te gaan, but first…” sprak het kleine meisje waarna ze haar hand opstak voor een high five, die hij natuurlijk niet kon afslaan. Grinnikend sloeg hij zijn hand tegen haar open hand aan. “Dreamteam,” grapte hij na de high five. “Maar kom, dan laat ik je m stash zien,” zei hij en pakte voorzichtig haar pols vast zodat het niet te intiem werd, maar hij der alsnog kon leiden.

circe

» Feels like heaven.
» Trouble in Hell
» This place is worse than hell
» Match made in hell
» Hell of a way to make friends