Bullet in the chamber

Het kind dat beweerde zijn broer te zijn was woest en ging meteen over op de aanval. Met kalme ogen volgde hij de bewegingen van de ander. Hij was slordig, dat was duidelijk, maar de ander was krachtig. Hij kantelde zijn hoofd daarom ook even. Wat moest die kerel van hun hebben... Hij snapte uiteraard wel waarom de ander boos was, zijn vader was dood, iemand waar hij van hield. Hij was zelf ook zo, maar helaas was het hem nog niet overkomen... hij had Satan nooit gekend en als het echt zijn vader was zag hij ook geen reden in echt boos te zijn nu... Hij... Had geen gevoelens naar de naam... hij wist niet hoe hij eruit zag, wie hij was, alles... Dus... hij keek  toe... Hijzelf wist eigenlijk niet goed of hij iets moest doen of gewoon stil moest zijn... Vast het tweede, altijd de beste optie...
Alles veranderde echter toen de man gewoon achter hem stond en hem plots begon te bedreigen door zijn mesding tegen zijn hals te zetten. Wel meteen staarde de zwartharige kerel even naar het wapen die tegen zijn hals rustte... hij wist niet zeker of dit soort ding ook in zout zou veranderen als hij het aanraakte... Meh, het was het proberen waard weet je. ”I’ll ask again. What are you two doing here?” Levi haalde enkel zijn schouders op en liet zijn enige vrije hand rijzen om het zachtjes met zijn vingertoppen aan te raken en te zien of het effect zou hebben. Alles wat hij tot nu toe had aangeraakt met zijn vingers was tot zout veranderd, al dan niet volledig... Soms zelfs maar voor een heel klein stukje. Hij had nog nooit zoiets gezien dus hij kon testen of het ook zo was bij dit ding. Het enigste dat tegen zijn zoutkrachten kon waren zijn handschoenen.. Hij herinnerde zich vaag dat er iets met holy shit was gedaan om het zo te krijgen.... Deze scythe leek alles behalve holy dus er waren twee mogelijke redenen als er niks gebeurde; het was iets anders resistent of... het was holy, wat hij betwijfelde... "We were going to visit daddy... But he's dead so..." yeah... "Yeah... that's about it.." zei hij even neutraal... Hij staarde even naar de scythe, bijna afwachtend op het resultaat van zijn aanraking. "Oh and... you're a dick. The kid just heard he lost his father and you just start to beat him up.. You're just like a fucking bully," zei hij even, het laatste er bijna achter gemompeld. Hij had een mening en dat was het ook.. Even keek hij naar de jongen die aan de kanten was geschopt door deze gast... "Asshole." zei hij dan ook nog klaar en duidelijk erachter... yeah, dat was hij inderdaad... Was niet aardig, was niet beleefd, geen respect, what the fuck was wrong with him?

TAG: JR & Jeremy

Levi was zo iemand die zei wat hij dacht... En niks meer of minder. Hij was daarom ook snel iemand die een vuist kon vangen of iets anders, mits de ander sterker was dan hem. Normaal nam de jonge kerel geen risico's als hij wist en aanvoelde dat hij niet kon winnen. Maar dit was onnodig. De zwartharige had altijd al een half hero kantje gehad en was daarom ook niet bang zijn mond open te trekken, zelfs als het in zijn nadeel was. Hij wist niet wat de ander ging doen maar in zijn ooghoek zag hij dat de scythe al aan het veranderen was in zout. HIj keek weer op en met zijn gedachten dwong hij het zout in de vorm te blijven zodat de man die hem in bedwang hield niet doorhad wat er aan het handje was. Hij drukte het ding maar tegen hem aan, maar Levi voelde er al niks meer van opdat het zout mooi uitweek voor de druk tegen de nek aan, de ander had echter wel het gevoel dat het zo was, aangezien de tegendruk van het zout de perfecte reflectie gaf en indruk van hoe het hoorde te zijn. Hij bleef met zijn hand het wapen in zout veranderen, want hij begon aardig pissed te worden. Hij was iemand die beter op lange afstand kon vechten dan close. Zijn gave was alles behalve aangepast om iemand met heel wat kracht tegen te houden. Als hij geen zoutschild of iets anders kon maken kon hij niks. Het enigste dat hij tot zijn beschikking had was zijn brandende huid... Het was niet veel... Het was geen verzekering als je tegenover iets stond dat je niet kende... Zou het wel werken?
Snel haalde hij een hand op en draaide hij zich een kwartslag. DE sigaret viel meteen uit zijn gehandschoende hand toen hij zich wilde voorbereiden. Zout schoot op en vormde zich in de welbekende naalden die hij vaak genoeg gebruikte. Net toen hij ze wilde gebruiken om de ander aan te vallen, werd hij bij de keel gegrepen en met een hevige kracht tegen de grond gepind. Hij hapte even gretig naar adem en keek vervolgens woest naar de man die hem aan het wurgen was. Zijn hoofd tolde meteen, maar het zout liet er geen halt bij en probeerde de aanvallende man te verwonden. Eerste krachtig. DE naalden vlogen op de onbekende kerel af en bleven hem aanvallen, maar zodra de levenskracht van de jongen wat begon weg te gaan en lucht beperkt werd vertraagde het zout meteen en verkruimelde het. Als hij nu nog bloed door zijn aderen had stromen, de ander dan, dan had hij hem van zijn zout kunnen ontdoen in zijn lijf. Het zou de ander meteen dwingen iets anders te gaan doen... Maar deze kerel was niet menselijk! Er stroomde geen bloed door zijn aders, hij voelde geen aanwezigheid van zout in zijn bloed. Hij drukte dan ook gewoon hopeloos met zijn handen tegen hem aan, waardoor zijn brandende vrije hand waarschijnlijk een stuk van zijn kleren weg schroeide in het proces. Hij had nog een hand die vast zat in een handschoen, hij was zwak... Hij had beide uit moeten laten. Hij probeerde even naar adem te happen, maar dat ging niet. Alles werd licht in zijn hoofd terwijl hij langzaam opgaf met zijn poging de ander van zich af te duwen. Zelfs niet het hevige brandende effect van zijn hand leek niet te werken. Hij genas gewoon net zo snel als hij vlees kon wegbranden. Hij gromde dan ook even. Wat er ook gebeurde, pit bleef branden in zijn ogen zonder een sprankje angst of wat dan ook toe te laten. Levi voelde dat niet, nee, hij was woest. Als hij los kon komen veranderde hij deze hele plek in zijn playground! ALs hij alleen... maar los kon komen!

”Let my brother go!” Alles begon al onbekend te worden voor hem. HIj gromde dan ook even, waarbij zijn brandende effect opgedreven leek te worden... maar wederom weinig effect opdat de ander gewoon niet normaal was. Als hij dat wel was, was zijn hand in dit scenario gewoon verdwenen. Bloed zou uit zijn arm gevloeien zijn. Levi kon dit deel van zijn gave niet controleren, hij wist niet wat het deed. Het was zijn laatste remedie en zijn enigste probleem in dagelijks leven. Maar het deed niks nu! Hij lag hier te stikken en zijn dwaze lijf kon niks maken! HIj zweerde echt, als hij los kwam zou het niet goed komen. Die man hoopte maar beter dat hij niet los kwam, echt fucking waar! OHMYGOD. WHY. ”Enough!” En toen leek hij vrij te komen. Wel meteen hapte hij naar adem, niet echt oplettende op wat er was gebeurd. Hij was echt boos... Heel erg boos om eerlijk te zijn. Het was dan ook niet vreemd dat zodra hij wat zuurstof in zijn lijf had, het zout dat er lag meteen omhoog steeg en gewoon op het ding afschoot. Het had niet eens een vaste vorm, het was gewoon iets. Sommige waren gewoon korreltjes die aan hoge snelheid op de ander afvlogen en door de kracht misschien wat schade kon aanbrengen. Hij was niet echt beheerst, hij kon geen vorm maken. Het enigste wat hij kon doen was dit nu. Een soort van storm van zout die hopeloos de ander probeerde neer te halen. Maar veel meer effect kon het niet hebben dan een beetje irritatie op de huid, hij moest zich meer focussen... Maar dat liet men niet toe, niet nu.
Hij werd overeind getrokken en de kleine man wankelde wat en leunde tegen degene die hem zo rechtop hd getrokken, hij kon niet zelfstandig blijven staan, maar toch probeerde hij met het beetje kracht dat in zijn lijf zat zich los te trekken. "Let me go!" zei hij meteen boos tegen degene die hem vast had. Hij wilde het afmaken. Hij was nog niet klaar! Driftig als wat keek hij daarom ook even naar degene die hem vast had. Hij hijgde even en kneep zijn ogen toe toen hij zag dat het zijn zogenoemde broer was. Wederom probeerde hij zich los te trekken, maar dat werkte niet. SNel keek hij naar de man, die hij zo graag nog wilde aanvallen, maar het enigste dat hij maar kon zien in het laatste beetje dan men toeliet, was een lichaam zonder hoofd... En wel meteen leek de woede naar zijn schoenen te zakken en te verdwijnen. Het zout stopte abrupt met bewegen in de lucht en dwarrelde kalm neer als zware sneeuw, om de grond van hell een tikkeltje witter te maken. Hij keek even op en zag meteen het bekende portaal. Snel keek hij naar de jongen die hem vast had en slikte even waarna hij zonder twijfeling er gewoon al in ging, wankelend omdat de adrenaline in zijn lijf al begon weg te zakken. Zijn lijf beefde even, niet gewoon zijnde van zoveel druk te hebben op zijn huid. Wel meteen legde Levi dan ook een hand langs zijn nek heen... Waarna hij slikte... "What the fuck was that..." zei hij zacht murmelend, meer tegen zichzelf dan tegen de ander. Hij was... Niet ok voor nu... Hij had dit nog nooit meegemaakt.

TAG: JR & Jeremy