Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Voices won't go away. They stay for days and days.  Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Voices won't go away. They stay for days and days.  Firefo11
15 oktober 2016


Voices won't go away. They stay for days and days.  Birdpl11

Deel
 

 Voices won't go away. They stay for days and days.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Gerome Evans

Gerome Evans

Aantal berichten : 149
IC-berichten : 111
Leeftijd : 26
Accounts : ~Gerome, Zeal, Laxus, Cyrek, Eloise, Hennon, Shadow, Cin and Jinn

Character sheet
Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptydo jul 27, 2017 8:14 pm

Voices won't go away. They stay for days and days.  Birdfl10
. room 314 .


G e r o m e . E v a n s . & . A r i a n a . E v a n s

Langzaam liep de man de kamer binnen. Zijn blik gleed af naar de bagage die hij had meegenomen en nog onuitgepakt in zijn nieuwe kamer stonden. Hij keek kort de kamer rond. Er stond nog een bed. Het was niet in gebruik. Betekende dit dat hij nog een kamergenoot zou krijgen? Hij hoopte van niet. ‘s Avonds wou hij het liefste alleen zijn zodat hij de dag inhoud in alle rust kon evalueren. Zwijgend liep hij naar zijn tassen toe. Hij pakte de benodigdheden eruit. Zo kwam een zakje drugs tevoorschijn, een pakje sigaretten en een flask met drank. Verdovende middelen. Iedereen kon dat zien. De man had de regels onthouden. Hij zou ze niet kunnen vergeten. Maar toch weigerde hij om zijn gewoontes op te geven. Hij had ze nodig om nog een beetje geestelijk gezond te zijn. Het feit dat de jongeman een fotografisch geheugen had zorgde ervoor dat hij informatie van de hele dag razend snel kon opnemen, maar het was niet zo dat hij het kon uitzetten. Hij sloeg altijd informatie op en soms maakte het hem helemaal gek. Om te voorkomen dat hij te veel ging piekeren erover, nam hij dus elke avond iets om even tot rust te komen.

Het was nog geen avond. Enkel laat in de middag. Hij was vanochtend vroeg aangekomen. Hij had zich een weg gepraat door het gesprek met mevrouw Bluebonnet. Hij had zichzelf van zijn beste kant laten zien en had zijn huurmoordenaar cv maar even gelaten voor wat het was. Hij had zijn charmes op gezet en wist haar ervan te overtuigen om hem hier laten blijven. Lang zou hij hier toch niet blijven. Hij hoefde enkel Zeal op te sporen en hij kon weer terug naar Jeremy. Hij was ook zeker niet van plan om hier lang te blijven. De omgeving stond hem niet aan. Er waren teveel jongeren. Te veel tieners en kinderen. Het herinnerde hem aan zijn jeugd. Iets wat hem een stapje dichterbij ongezond verstand bracht. Gerome griste een sigaret uit het pakje en stak deze vluchtig aan met de aansteker die hij uit zijn binnenzak plukte. Terwijl hij een trekje nam, deed hij het jasje uit van zijn driedelig pak en stroopte hij de mouwen op van zijn blouse. De zonnebril lag nog altijd voor zijn ogen. Hij deed ze nauwelijks af. Waarom wist hij ook niet goed. Vroeger had hij ze op gedaan om niet herkend te worden door pestkoppen of door mensen van de onderwereld waar hij schuld bij had. Sinds het gedoe met Jeremy was het een gewoonte geworden.

Traag blies hij de rook uit. Hij dacht terug aan de dag. Hij was het verblijf door gelopen. Hij had al het beetje informatie op geslagen en was op zoek gegaan naar Zeal, maar hij had hem niet gevonden. Toch wist hij vrijwel zeker dat de jongeman zich hier moest bevinden. Gerome had genoeg informatie over hem verzameld om er zeker van te zijn. Hij stak de sigaret tussen zijn lippen en keek op zijn robuuste horloge dat rond zijn pols hing. Vier uur. Hij kon nog even naar buiten gaan en het dorp in gaan om daar wat meer informatie te vinden. Mevrouw Bluebonnet had hem wel gewaarschuwd voor bepaalde wezens die een gevaar zouden vormen, maar Gerome geloofde dat hij genoeg training van Jeremy had gehad om tegen de wezens te kunnen vechten. Gerome draaide zich om en wou zijn wapens erbij pakken, maar toen werd de deur open gedaan. Gerome trok een wenkbrauw op en keek op. Bezoek? Zodra zijn blik naar de persoon ging die in de deuropening stond, viel zijn mond nog net niet open. Zijn ogen verwijden zich van verbazing en van de emoties die plots door hem heen raasde. Hij bevroor. Hij kon enkel nog de sigaret uit zijn mond halen en de rook zo rustig mogelijk uitblazen. Van alle trainingen van Jeremy had hij geleerd hoe hij zijn emoties moest verbergen en onbewust paste hij die technieken aan. Het was er dan ook bij hem ingestampt. Hij ontspande zich weer. Hij liet zijn andere hand in zijn broekzak zakken. ”Ariana,” begroette hij zijn zusje rustig, maar er ging genoeg in hem om.


Laatst aangepast door Gerome Evans op wo aug 09, 2017 9:14 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t499-gerome-evans
The Countess

The Countess

Aantal berichten : 60
IC-berichten : 16
Leeftijd : 29
Accounts : My religion is you :: Olivia, Raven, Rosé & Adore

Character sheet
Bijzonderheid:
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: I'm faded
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptydo jul 27, 2017 11:39 pm

Voices won't go away. They stay for days and days.  Tumblr_static_sarahsara
When someone said count your blessings now, for they're long gone
I guess I just didn't know how, I was all wrong
They knew better, still you said forever, and ever, but who knew?
I'll keep you locked in my head until we meet again

“Okay, bye daddy, I love you” zei Ariana tegen haar telefoon en tuitte haar lippen, bij wijze van een kusje. “Bye baby cakes, I love you too. Oh and Ari…?” Vragend keek ze in haar telefoon. “Don’t worry about your roommate. I’m sure she or he will be a very kind person and you two will get along. Now I have to go, my carbonara sauce is burning, bye sweetie!” Haar vader had Facetime uitgedrukt en met een glimlachje drukte zij hem ook uit. Het was fijn dat ze haar telefoon had meegenomen en dat er iets als Facetime bestond, nu hoefde ze haar twee vaders niet zo verschrikkelijk te missen. Ze keek naar de tijd dat het gesprek had geduurd. Bijna een uurtje. Dat kwam goed uit, want ze had ongeveer een uur moeten wachten tot haar kamer klaar was. Ariana was net aangekomen en ze zou meteen een kamer en een kamergenoot toegewezen krijgen. De zenuwen waren bij haar aangeslagen. Dat was nog iets van vroeger, want ze wist nooit zeker of iemand haar aardig zou vinden of niet. Ariana keek op toen iemand haar kwam melden dat haar kamer- en kamergenoot klaar waren. “Het is de trap op en dan links, hier is de sleutel van de kamer, je vind het vanzelf” zei de vriendelijke dame en Ariana knikte. “Dankuwel” zei ze vriendelijk.

Haar koffer naar boven dragen was nog een hele klus, maar gelukkig kon ze hem goed naar boven tillen. Ze had gehoord dat er een paar maanden geleden een meisje was geweest dat haar koffer helemaal naar beneden had laten vallen en dat de koffer was opengeklapt, en dat vervolgens alle kleding naar toe was gevlogen. Ariana was blij dat dit niet bij haar was gebeurd. Met haar koffer in haar hand liep ze over de gangen van het enorme huis. Hoe ze hier ooit haar weg zou gaan vinden, was voor haar een groot raadsel. Het geluid dat de wieltjes van de koffer maakte, klonk vrolijk. Ze had het nog redelijk netjes gehouden. Mocht ze nog iets willen hebben, kon ze altijd vragen of een van haar ouders het via de post naar het dichtstbijzijnde dorp konden sturen. Daarom had ze alleen haar koffer, een weekendtas en haar eigen handtas meegenomen. Ariana keek op de sleutels. Kamer 300. Vervolgens keek ze op de dichtstbijzijnde kamer. Kamer 309. Oeps, ze was te ver gelopen. Met een zachte grinnik draaide ze zich om en liep ze terug.

Bij kamer 300 bleef Ariana staan, en stak de sleutel in het sleutelgat. Ze draaide eraan, maar merkte dat het slot niet meer op slot zat. Dat betekende dat er dus al iemand was, haar kamergenootje. Met een glimlach opende Ariana de deur en deze zwaaide open. Ze stapte de kamer binnen, maar zodra ze een paar stappen naar binnen had gedaan, bleef ze staan. Haar mond viel letterlijk open toen ze zag wie er in de kamer stond. Ondanks dat de jongen heel erg was veranderd, hij had heel veel tatoeages opeens, herkende ze het gezicht uit duizenden. Het gezicht dat na twee jaar anders was geworden, maar nog steeds even pretty was. Het was Gerome. “Ariana” bevestigde de jongen haar vermoeden. Ja, het was Gerome. “G-g-g-erome?” stotterde Ariana, vol verbazing en emotie. Er schoten allerlei emoties door haar aan. De meest overheersende was blijdschap, omdat ze zo blij was dat ze hem weer zag. Maar ook verdriet, omdat ze hem zo had gemist en schuldgevoel, omdat ze wist dat hij down was en ze er niets aan had gedaan. Had ze er iets aan kunnen doen überhaupt? Ze had geen idee.

“I-I-I-I honestly don’t know what to say, I-“ stotterde Ariana verder. Ze voelde veel verdriet opkomen. Ondanks dat hij zo was veranderd, zag ze nog steeds haar oude Gerome in hem terug. En dat hij veranderd was, was niet negatief, zijn tatoeages stonden hem verschrikkelijk goed, maar toch zag hij er anders uit dan vroeger. Maar Ariana zag er ook anders uit dan vroeger. Ze was laat gaan puberen, dus in de twee jaar dat Gerome weg was, waren haar borsten wat meer gegroeid en had haar lichaam wat meer ronddingen gekregen, zoals elk meisje dat in de puberteit kreeg. Ariana sloeg haar ogen neer. “I missed you so much, we had no idea where you’d went and…” Met tranen in haar ogen keek ze weer op en ze liep op hem af. De afstand die ze tussen hen voelde, moest overbrugd worden. Hij was langer dan haar, dus toen Ariana vlak voor hem stond, moest ze op haar tenen staan. Ze sloeg haar armen om zijn nek, bracht haar hoofd langs het zijne en gaf hem een stevige Ariana knuffel.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gerome Evans

Gerome Evans

Aantal berichten : 149
IC-berichten : 111
Leeftijd : 26
Accounts : ~Gerome, Zeal, Laxus, Cyrek, Eloise, Hennon, Shadow, Cin and Jinn

Character sheet
Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyvr jul 28, 2017 12:58 pm


De mond van zijn zusje hing open. In tegenstelling tot haar kon Gerome zijn kalmte behouden. Na jarenlange training ging het als een automatisme. Hierdoor kon hij ook moeilijker zijn echte gevoelens laten zien. Het was hem in geramt om dat niet te doen. Dus ook nu stopte hij zijn gevoelens weg, maar dat ging moeilijk. Hij had zijn zusje ontzettend gemist. Ze was de enige waar hij ooit echt om had gegeven, maar ook zij had hij moeten achterlaten. Zonder een bericht of iets. Hij voelde zich schuldig, maar hij kon het niet goed maken. Hij kon haar niet terug bij zich laten komen. Ze moest uit zijn buurt blijven. Het was beter als ze bleef denken dat hij dood was. Hij wou haar niet meetrekken in de afgrond waar hij zichzelf had in gestort. Wat als ze erachter kwam wat hij deed voor de kost? Dan zou ze snel genoeg weer van hem weg lopen.

Gerome sprak enkel haar nam uit. Een reactie waar hij meer emotie in zou gooien als hij zichzelf niet tegenhield. Het was een bevestiging dat hij haar zeker niet was vergeten. Zou hij niet kunnen. Ondanks de positieve veranderingen die hij bij haar zag, was ze dan ook nog altijd zijn zusje. “G-g-g-erome?” bracht Ariana stotterend uit. Zwijgend bracht Gerome zijn sigaret naar zijn mond en nam hij een nieuw trekje. Hij hoorde hoeveel emotie er in haar stem om ging. Hij slikte. Hij wist hoeveel pijn hij haar had aangedaan. Maar hij wou haar niet nog meer pijn aan doen. Hij moest zijn afstand behouden. “I-I-I-I honestly don’t know what to say, I-“ stotterde Ariana verder en kwam niet uit haar woorden. Nog altijd zwijgend blies Gerome de rook weer uit. Het liefste wou hij haar in zijn armen sluiten en haar vast houden net zoals hij vroeger deed, maar hij kon het niet. Hij mocht het niet. Hij verdiende het niet.

Ariana sloeg haar blik af. “I missed you so much, we had no idea where you’d went and…” Opnieuw maakte ze haar woorden niet af. Gerome keek haar aan. Er ging zoveel door hem heen en die emoties werden enkel erger zodra hij de tranen opmerkte in Ariana’s ogen. Hoe kon hij haar nog zo laten staan? Zelf kwam hij echter niet in beweging. Ariana kwam op hem af. Gerome zette in een reflex een stap naar achteren, maar Ariana was hem te snel af. Zijn vele emoties hadden ervoor gezorgd dat hij te laat reageerde. Een vlaag van een vaag bekende warmte gleed over hem heen zodra Ariana haar armen om zijn hals heen sloeg en haar zo knuffelde. Hij voelde hoe haar lichaam de zijne aanraakte. Zeker met haar nieuwe features voelde het overweldigend aan, maar Gerome kon het niet. Hij kon het niet accepteren. Hij kon haar niet toe laten. Hoe graag hij het ook wou.

Langzaam legde hij een hand op haar schouder en duwde hij haar rustig, maar toch ook licht dringend van hem af. Hij zelf nam een stap naar achteren om de afstand tussen hen te behouden. ”I’m glad to see that you’re doing alright Ariana,” gaf Gerome wel toe. Hij wou het laten weten. Laten weten dat hij wel degelijk om haar gaf. ”But we can’t go back to being the siblings we once were,” vervolgde Gerome. Voor een moment week hij zijn blik af. Hij was te zwak onder de emoties om zijn zusje aan te kijken. Hij zweeg voor een korte tijd. Hij moest voorkomen dat hij sprak vanuit emotie en daarvoor moest hij even zijn emoties opzij kunnen zetten. Met heel wat moeite wist hij de woorden over zijn lippen te krijgen. ”It’s better that you go on living without knowing me. I will ask Bluebonnet to switch from rooms,” eindigde Gerome zijn woorden duidelijk en zonder enige aarzeling.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t499-gerome-evans
The Countess

The Countess

Aantal berichten : 60
IC-berichten : 16
Leeftijd : 29
Accounts : My religion is you :: Olivia, Raven, Rosé & Adore

Character sheet
Bijzonderheid:
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: I'm faded
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyvr jul 28, 2017 1:32 pm

Voices won't go away. They stay for days and days.  Tumblr_static_sarahsara
When someone said count your blessings now, for they're long gone
I guess I just didn't know how, I was all wrong
They knew better, still you said forever, and ever, but who knew?
I'll keep you locked in my head until we meet again

De reactie van Gerome stelde haar teleur. Was hij niet blij om haar te zien na al die tijd? Ariana kon er niets aan doen, ze voelde zich verdrietig. Ergens had ze gehoopt op een emotionele reünie en dat ze dan weer de situatie op konden gaan pakken zoals die vroeger was geweest. Maar zodra ze haar armen om zijn nek had geslagen, en hem een dikke knuffel had gegeven, voelde ze zijn hand tegen haar schouder en duwde hij haar zachtjes weg. Ariana trok haar armen terug en liet ze een beetje verslagen langs haar armen hangen. “I’m glad to see that you’re doing alright Ariana, but we can’t go back to being the siblings we once were.” Ariana trok haar mond open, om die opmerking compleet tegen te gaan, maar hij was nog niet klaar. “It’s better that you go on living without knowing me. I will ask Bluebonnet to switch from rooms.” Ariana begon met haar hoofd te schudden. Nee, daar was ze het absoluut niet mee eens. Ze zocht naar de juiste woorden om te zeggen, maar het was alsof iemand van hogere hand haar keel dichtkneep, en de woorden in haar keel liet zitten.

“No…” zuchtte ze uiteindelijk “No, you can’t ask me to do that. How do you expect me to live my life in this house, with knowing that you are here? How do you expect me to ignore you, when I know you are around?” Ariana probeerde haar tranen weg te slikken, ze probeerde zo erg zichzelf groot te houden, om te laten zien dat zij ook volwassener was geworden, maar zij was duidelijk emotioneler dan Gerome. Ze begreep het niet, waarom was hij zo afstandelijk naar haar? Was hij kwaad op haar, omdat ze er niet voor hem was geweest, zoals hij er voor haar was geweest? Had zij kunnen zien dat hij richting de afgrond ging, en had ze er wat aan kunnen doen? “Gerome” zuchtte Ariana en ze deed een stap naar voren, ze wilde die ellendige afstand tussen hen in doen verdwijnen. “You were not only my brother, but also my best friend. I want to know what happened to you, you seem more distant then ever and I just don’t understand why.” Ze sloeg haar ogen neer, deed weer een stapje naar achteren. De afstand tussen hen voelde zo leeg, en ze voelde zich zo verschrikkelijk alleen op dit moment.

Ariana kon er niets aan doen, maar er liep een traan over haar wang naar beneden. Ze durfde niet op te kijken, om te laten zien dat het haar zoveel deed. Ze voelde zich zwak en alleen. Het liefste wilde ze in bed gaan liggen en zich verstoppen onder de dekens, zoals ze vroeger ook deed als ze verdrietig was, of als het onweerde. “Please, don’t leave me alone again” snikte ze zachtjes.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gerome Evans

Gerome Evans

Aantal berichten : 149
IC-berichten : 111
Leeftijd : 26
Accounts : ~Gerome, Zeal, Laxus, Cyrek, Eloise, Hennon, Shadow, Cin and Jinn

Character sheet
Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyvr jul 28, 2017 2:26 pm


Gerome had gezegd wat hij moest zeggen. Het lag hem ontzettend zwaar, maar hij kon het niet aan om Ariana nog meer pijn te doen. Hij moest het doen. Hij deed alsof het hem niks boeide. Alsof het hem niks uitmaakte hoe Ariana erover dacht, maar het feit dat Gerome niet meteen weg liep naar Bluebonnet zei al genoeg. Het deed veel te veel met hem. Hij wou haar gelukkig zien en maken. Nu deed hij het tegendeel. Ariana schudde met haar hoofd naar zijn woorden, maar kreeg geen woord over haar lippen. Gerome zweeg. Hij gaf haar de tijd om woorden te zoeken. Ze mocht boos op hem zijn. Dat had hij zeker wel verdiend.

“No…” zuchtte ze uiteindelijk. “No, you can’t ask me to do that. How do you expect me to live my life in this house, with knowing that you are here? How do you expect me to ignore you, when I know you are around?” sprak Ariana. Geroma had het kunnen zien aankomen. Hij richtte zich op de asbak en drukte zijn sigaret erin uit nadat hij zijn laatste trek had genomen. ”I won’t be here long. I’ll be gone again before you know it,” maakte Gerome duidelijk waarna hij de rook uitblies. Hij deed zichzelf nog altijd even nonchalant voor. “Gerome” klonk het. Via zijn ooghoeken zag hij hoe Ariana weer een stap dichterbij deed. Hij keek op en was op zijn hoeden. Hij moest voorkomen dat Ariana hem weer zou knuffelen, want het zou zijn hart breken om haar weer weg te duwen. Hij zou het niet kunnen.

“You were not only my brother, but also my best friend. I want to know what happened to you, you seem more distant then ever and I just don’t understand why.” sprak Ariana. Gerome moest zich inhouden. Ariana sloeg haar ogen neer. Gerome wist wat dat betekende. Het was iets wat ze nog niet was verleerd. Ze had het vroeger ook gedaan. Gerome slikte opnieuw. Hij kreeg het moeilijk. Het voelde alsof iemand hem een stomp in zijn maag had gegeven. Hij voelde zich misselijk worden door zijn eigen gedrag. ”I don’t think you will be happier knowing the truth,” reageerde Gerome enkel en kortaf. Hij wou het niet vertellen. Hij wou er niet over praten.

Hij keek zijn zusje aan. Hij voelde een brok in zijn keel zakken zodra hij een traan over haar wang zag glijden. “Please, don’t leave me alone again” snikte Ariana zachtjes. Gerome brak. Hij kon haar niet zo achter laten. Langzaam tilde hij zijn armen op en nam hij Ariana dicht tegen zich aan. ”I’m sorry,” fluisterde hij. Het voelde zo vertrouwd en zo fijn om zijn zusje weer zo dicht tegen hem aan te voelen. Hij wou haar nooit meer los laten, maar toch liet hij haar nu ook naar een korte minuut los. Echter duwde hij haar nu niet weg. Hij keek haar aan. Met zijn linkerhand streelde hij lieflijk de tranen weg van haar wang. ”I wished I could go back in time and redo everything. But I can’t. And we can’t be together like we used to be. There happened to much,” probeerde Gerome uit te leggen.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t499-gerome-evans
The Countess

The Countess

Aantal berichten : 60
IC-berichten : 16
Leeftijd : 29
Accounts : My religion is you :: Olivia, Raven, Rosé & Adore

Character sheet
Bijzonderheid:
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: I'm faded
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyvr jul 28, 2017 10:35 pm

Voices won't go away. They stay for days and days.  Tumblr_static_sarahsara
When someone said count your blessings now, for they're long gone
I guess I just didn't know how, I was all wrong
They knew better, still you said forever, and ever, but who knew?
I'll keep you locked in my head until we meet again

Toen Gerome haar doodleuk meldde dat hij weer weg zou gaan, schudde Ariana haar hoofd en begon de paniek bij haar in te slaan. Nee, hij mocht niet weg, hij mocht haar niet weer in haar eentje achter laten. Ze had hem nodig, waarom besefte hij dat niet gewoon? De dingen die hij zei, het voelde allemaal zo verschrikkelijk afstandelijk. En dat was Ariana gewoon niet gewend, omdat ze vroeger zoveel closer waren. Ze kon er niets aan doen, maar ze begon te huilen. Ariana haatte dat, want Gerome had haar geleerd om sterk te zijn, zeker in dit soort situaties. Het probleem was dat ze op dit moment niet heel erg sterk over kwam. Toch maakte dit duidelijk wat bij Gerome los, want opeens voelde ze zijn armen om haar heen en werd ze tegen hem aan getrokken. Ariana legde haar hoofd tegen zijn schouder aan, terwijl ze haar ogen sloot en haar tranen eventjes liet lopen. Ze had het nodig om haar emoties van de afgelopen jaar te laten gaan. Zachtjes snikte ze tegen zijn schouder aan. Ondanks dat het nu om vervelende redenen was, vond Ariana het niet erg, want het voelde als vroeger.

Uiteindelijk liet hij haar los, naar haar gevoel te snel, maar duwde haar ditmaal niet weg. Ariana keek omhoog, in zijn ogen. Ze voelde zijn linkerhand tegen haar wang aan, hoe hij de tranen van haar wang streek. Bij zijn aanraking sloot Ariana haar ogen weer, en zachtjes pakte ze zijn pols beet, en met haar duim aaide ze zachtjes over de rug van zijn hand. “I wish I could go back in time and redo everything. But I can’t. And we can’t be together like we used to be. There happened too much.” Ariana slikte, voelde zichzelf rustiger worden. Dat effect hadden zijn woorden vaker op haar, ze kon helemaal van streek, maar als hij dan rustig uitlegde wat er aan de hand was, werd Ariana altijd rustiger. Ze vond de kracht weer op hem aan te kijken en opende haar ogen weer. “I just don’t understand why I have to be shut out” fluisterde ze toen en slikte haar tranen weg “I mean, you know I won’t judge you. I don’t think I’m able to see you now, after all these years, and then not being able to see you anymore.” Haar hand gleed even naar zijn nek waar ze ook een tattoo zag zitten. Met haar andere hand liet ze haar hand over zijn tattoo gaan. “I love your tattoos by the way” zei ze met een klein glimlachje.

Ze haalde haar hand weer uit zijn nek en slikte weer eventjes. “I just missed you so much, Gerome, and maybe it’s selfish that I want you to stay, because I have no idea what is going on in your life at the moment, but I don’t care if I’m being selfish.” Ze zuchtte zachtjes. “Why is everything so fucked up?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Gerome Evans

Gerome Evans

Aantal berichten : 149
IC-berichten : 111
Leeftijd : 26
Accounts : ~Gerome, Zeal, Laxus, Cyrek, Eloise, Hennon, Shadow, Cin and Jinn

Character sheet
Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyza jul 29, 2017 12:14 am


Gerome had het tegen willen houden. Hij wou kil tegenover haar zijn. Haar weg van hem jagen, maar hij kon het niet over zijn hart verkrijgen zodra Ariana begon te huilen. Hij brak. Hij nam zijn zusje in zijn armen. Hij kon haar niet zo achter laten, maar hij wist dat hij haar wel moest achterlaten. Na even, hoe goed het ook voelde, liet hij dan toch los. Hij veegde een traan weg, waarna hij opnieuw zei dat ze niet samen konden zijn. Hoe graag hij dat ook wou. Hij voelde hoe Ariana zijn pols vast hield. Haar aanrakingen voelde fijn en vertrouwd aan. Het gaf een warm gevoel met zich mee. Een gevoel dat hem liet hunkeren naar meer en dat hem bijna liet verder scheuren, maar hij kon zich nog inhouden.

Ariana bleef kort stil. Ze kwam tot rust. Enige opluchting betrad Gerome’s lichaam. Uiteindelijk kwam Ariana met haar woorden. “I just don’t understand why I have to be shut out” fluisterde ze en slikte. Gerome sloot zijn ogen half. Zijn vingers gleden rustig langs haar gezicht tussen haar donkere haren door. “I mean, you know I won’t judge you. I don’t think I’m able to see you now, after all these years, and then not being able to see you anymore.” sprak Ariana verder. Gerome knikte. ”I understand,” sprak hij. Zwijgend keek hij toe hoe Ariana een hand in zijn hals legde. Hij voelde zijn huid branden onder haar aanrakingen. Het liet zijn huid tintelen. “I love your tattoos by the way” complimenteerde ze hem. Gerome grinnikte zachtjes. ”I love that you haven’t changed one bit,” reageerde hij. Natuurlijk was Ariana wel veranderd, maar van binnen was ze nog steeds hetzelfde lieve zusje. Het meisje dat hij o zo graag wou beschermen van al het kwaad in de wereld.

Ze liet haar hand zakken en slikte. Gerome liet zijn hand eveneens zakken en besloot toch weer een klein stapje afstand te nemen. Om mentaal weer wat sterker te staan in zijn schoenen. “I just missed you so much, Gerome, and maybe it’s selfish that I want you to stay, because I have no idea what is going on in your life at the moment, but I don’t care if I’m being selfish.” sprak Ariana. Gerome slikte en week voor een moment zijn blik af. Hij hoorde Ariana zuchtte. “Why is everything so fucked up?” vroeg ze vervolgens. Een theoretische vraag.

Langzaam keek Gerome haar terug aan. Misschien moest hij het haar maar vertellen. Het zou waarschijnlijk het enige zijn wat haar ervan kon overtuigen dat het echt niks kon worden. Gerome schraapte zijn keel. Zijn verleden en baan woog nogal zwaar op zijn schouders. Hij moest het zeggen. Uiteindelijk opende hij dan zijn mond. ”I was taken by Jeremy and forced to work for him. Now I am a hitman. If I don’t do as I say he will kill me and my family,” legde Gerome in het kort uit. Hij hield zijn krachten achterwege. Hij wou dat Ariana zo weinig wist, maar genoeg wist om overtuigd te worden. ”I did it to protect you. If we’re gonna be together it will costs us our lifes,” maakte Gerome duidelijk.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t499-gerome-evans
The Countess

The Countess

Aantal berichten : 60
IC-berichten : 16
Leeftijd : 29
Accounts : My religion is you :: Olivia, Raven, Rosé & Adore

Character sheet
Bijzonderheid:
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: I'm faded
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyza jul 29, 2017 12:48 am

Voices won't go away. They stay for days and days.  Tumblr_static_sarahsara
When someone said count your blessings now, for they're long gone
I guess I just didn't know how, I was all wrong
They knew better, still you said forever, and ever, but who knew?
I'll keep you locked in my head until we meet again

Een klein glimlachje speelde rond haar lippen toen hij zei dat ze geen steek was veranderd. Hoewel dat misschien niet zo was, voelde Ariana zich wel anders dan vroeger. Ze wilde graag volwassen zijn, maar soms voelde ze zich nog net een kind – en op sommige moment vond ze dat niet erg, want ze was pas achttien, maar soms irriteerde het haar. Zijn aanraking voelde fijn en vertrouwd, alsof hij niet twee jaar uit haar leven was verdwenen. Daarom smeekte ze hem om niet te gaan, gaf ze aan dat het haar niet kon schelen of ze egoïstisch was als ze vroeg of hij bij haar bleef. Misschien was dat wel zo, want ze had geen idee wat er aan de hand was, maar net nu ze hem weer terug had gevonden, zou ze hem niet zomaar meer opgeven. Al had ze Gerome in haar hart nooit opgegeven. Diep in haar hart had Ariana geweten dat ze weer herenigd zouden worden, vroeg of laat. Het duurde twee jaar, maar haar voorspelling was uitgekomen. En daar kon Ariana niet blijer om zijn, tenminste, als hij zou blijven.

Opeens schraapte Gerome zijn keel, Ariana schrok eventjes van het geluid. “I was taken by Jeremy and forced to work for him. Now I am a hitman. If I don’t do as I say he will kill me and my family.” Voor de tweede keer in een paar minuten tijd viel de mond van Ariana open. “J-J-Jeremy?” fluisterde ze zachtjes. Ze kende hem wel. Nou ja, niet persoonlijk, maar ze wist die het was. Hell yeah, iedereen in de plek waar zij vandaan kwam wist wie hij was. En ze wist ook dat ze doodsbang voor hem was om hem ook maar ooit te ontmoeten, want dan zou ze haar leven niet zeker meer zijn. Ariana had gehoord dat hij je in een oog blink kon vermoorden, zonder wroeging. Daar paste Ariana voor. “I did it to protect you. If we’re gonna be together, it will costs us our lifes.” Ariana knikte en sloeg haar ogen neer. Eventjes liet ze bezinken wat hij zojuist had gezegd, want het was niet niks. Sterker nog, het was best wel heel erg heftig. Ariana haalde diep adem. “I guess you don’t want me to ask too many questions” zei Ariana zachtjes “Even though I got so much questions I want to ask you. But the main question is…why you? Why not the son of Earl Grey, who lived tree blocks away from us? Why you?” Ze schudde haar hoofd. Ariana wist niet of dat er een antwoord op de vraag was.

Ze deed weer een stapje dichter naar hem toe, en keek hem weer aan. “I don’t know what to say. I mean, if you are a hitman, that means you have to kill somebody. I wanted to be shocked, but I would be a hypocrite, because I probably killed somebody too.” In haar ogen was de emotie van haar laatste gevecht zichtbaar. Ze had het niet willen doen, maar haar bijzonderheid had zich voor het eerst laten zien en was haar de baas geworden. “But what if…” begon Ariana zachtjes “…what if we have a chance? What if we stay roommates? I mean, nobody would know that we are related. For the world outside these four walls, we would just be roommates and that’s it.” Haar ogen begonnen opeens te blinken. “I mean, look at us…” Ze draaide zich wat naar de spiegel, die vlak bij hen stond. Ze keek naar hen twee in de spiegel. Het verschil was duidelijk aanwezig. Hij was langer dan haar, zij was kleiner. Zij had een lichtgekleurde donkerdere huidskleur door haar Egyptische roots en ze had een bos vol met lichtbruine haren, hij was bleker en had zwarte haren. “We don’t even look a like, nobody know we would be related.”

Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht, toen ze zich weer naar hem draaide. “It would be our secret. Nobody knows what happens between these walls. For the outer world, we will just be roommates who happen to know eachother because they were placed in the same room by accident.” Ariana zag haar eigen plan best wel zitten, ze zou het niemand vertellen, en gewoon zeggen dat hij een random guy was die bij haar was geplaatst. Zou ze er problemen mee hebben als meisje? Hell no, want ze had toch geen vriend die er dan moeilijk over zou kunnen doen en bovendien, jongens en meiden konden best bevriend zijn zonder dat er van alles zou gebeuren. “It would be a lot easier to ignore you outside of this room, knowing that in this room, you’re waiting for me and we can talk and do stuff like we used to…” Ze deed nog een stap naar voren. “Please, Gerome?” smeekte ze hem bijna.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gerome Evans

Gerome Evans

Aantal berichten : 149
IC-berichten : 111
Leeftijd : 26
Accounts : ~Gerome, Zeal, Laxus, Cyrek, Eloise, Hennon, Shadow, Cin and Jinn

Character sheet
Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyza jul 29, 2017 12:31 pm


Gerome besefte zich dat hij Ariana niet kon overtuigen als hij niet de reden zei waarom ze niet samen konden zijn. Uiteindelijk besloot Gerome daarom maar het verhaal te vertellen. Hij zei het enkel in steekwoorden. Hij wou niet te veel informatie kwijt geven. Hoe minder Ariana wist, hoe laag de kans was dat ze gevaar liep. Ariana’s mond viel open. “J-J-Jeremy?” fluisterende ze stotterend. Gerome knikte. Ja hij wist ook hoe gevreesd. Jeremy was. Hij zou liegen als hij zei dat hij niet bang was voor Jeremy. Natuurlijk was hij bang voor de machtige man, anders had hij nooit besloten om voor hem te werken. Ariana knikte en week haar blik af.

Gerome hoopte dat ze het begreep. Dat ze wist dat er geen weg was om het toch te proberen. Tenzij ze allebei dood wouden gevonden worden. Gerome keek op zodra Ariana eens diep adem haalde. “I guess you don’t want me to ask too many questions” zei Ariana zachtjes. Gerome zweeg als teken dat dat inderdaad zo was. Hij zou de nodige vragen beantwoorden, maar alleen als het Ariana niet meer in gevaar bracht. “Even though I got so much questions I want to ask you. But the main question is…why you? Why not the son of Earl Grey, who lived tree blocks away from us? Why you?” vroeg ze nu. Gerome slaakte een lichte zucht. Hij kon de vraag verwachten en nu moest hij toch vertellen wat hij in het verleden had gedaan. Toen hij nog bij de familie hoorde. ”Because I was a dealer. I was part of some kind of maffia. I dealt in weapons and drugs. I guess someone enlightened Jeremy. I should speak of luck that he asked me to work for him instead of killing me,” legde Gerome uit.

Hij had geluk gehad dat Jeremy hem niet ter plekken had laten vermoorden. Nu hij onder Jeremy werkte wist hij inmiddels wat er gebeurde met mensen die in de wapenhandel zaten of ook maar een simpele wet overtraden. Ze werden meteen genadeloos vermoord. Soms werd eerst zelfs nog op hen geëxperimenteerd met nieuwe krachten. De meesten overleefde dit niet. Gelukkig was Gerome’s kracht een kracht geweest die al lang stabiel was. Hij had geen kans van de dood gehad zodra hij de krachten toegediend kreeg. Het liet maar zien dat Jeremy hem echt enkel voor hem laten wou werken en hem niet dood wou hebben.

Ariana nam een stap afstand en keek Gerome aan. “I don’t know what to say. I mean, if you are a hitman, that means you have to kill somebody. I wanted to be shocked, but I would be a hypocrite, because I probably killed somebody too.” sprak Ariana. Gerome zag de emotie in haar ogen. ”What? Explain,” blafte Gerome automatisch. Hij wendde zijn blik meteen af. Hij voelde schuld gevoel opkomen door het feit dat hij zo tegen haar sprak, maar hij was gewend om bevelen uit te delen en niks lief te vragen. Hij moest wennen aan dit soort gesprekken. Daarbij was het een shock om te horen dat zijn lieve zusje iemand iets had aangedaan. Ze was altijd al wel iemand geweest om voor haar vaders op te komen, maar hij had niet gedacht dat ze echt iemand zou vermoorden. Gerome geloofde dan ook zeker niet dat ze het met opzet zou hebben gedaan. Daarbij kwam; ze zat hier. Dus had ze een kracht ontwikkeld?

“But what if…” begon Ariana plots zachtjes. Gerome stak meteen een hand op. ”Ariana don’t!” waarschuwde hij haar nog, maar de jongedame sprak verder. Gerome wou voorkomen dat ze hoop kreeg. Dat ze dacht dat er een manier was waarop ze samen konden zijn. “…what if we have a chance? What if we stay roommates? I mean, nobody would know that we are related. For the world outside these four walls, we would just be roommates and that’s it.” sprak Ariana verder en het was te laat. Gerome zag haar ogen blinken. Ze had hoop gekregen. Gerome klemde zijn kaken op elkaar. Hij had haar geen informatie moeten geven. Nu zou hij haar hart opnieuw moeten breken. “I mean, look at us…” begon Ariana en bekeek hen in de spiegel. Gerome wou er niks van weten en week zijn blik af.

“We don’t even look a like, nobody know we would be related.” concludeerde Ariana. Gerome zuchtte zachtjes terwijl hij zijn ogen sloot. Wat moest hij hiermee doen? Moest hij erop ingaan? Hij wist het niet. Hij wou dat hij nooit hier was gekomen. Hij had Ariana pijn gedaan door zijn plotselinge vertrek en nu moest hij dat weer doen. Hij keek langzaam op zodra Ariana zich weer op hem richtte. “It would be our secret. Nobody knows what happens between these walls. For the outer world, we will just be roommates who happen to know eachother because they were placed in the same room by accident.” vervolgde Ariana haar argumenten. Gerome trok lichtjes een wenkbrauw op. Hij vond het nog altijd een sterk verhaal, maar misschien moest hij zijn pessimistische gedachten opzij schuiven. Misschien moest hij het een kans geven, want haar hart opnieuw breken was geen optie.

“It would be a lot easier to ignore you outside of this room, knowing that in this room, you’re waiting for me and we can talk and do stuff like we used to…” zei Ariana. Gerome slikte. Hij voelde de drang ernaar. Hij snapte precies wat ze bedoelde. Zijn zusje zette nog een stap in zijn richting. “Please, Gerome?” smeekte ze hem haast. Gerome zweeg. Hij week zijn blik af. Hij wist niet wat hij met de situatie aan moest. Hij wist dat hij Ariana uiteindelijk weer moest achter laten. Was het beter om dat te doen voordat ze close werden? Gerome slaakte een zucht en keek Ariana uiteindelijk weer aan.

”I would really love that idea,” gaf hij uiteindelijk toe met een klein glimlachje. Echter verdween die glimlach ook al weer zo snel. ”But I still have to do my job here. I won’t be able to stay here forever. But I don’t mind spending my time here with you. If you can keep it a secret that we’re siblings or even know each other,” maakte Gerome zijn voorwaarden duidelijk. Hij zou Ariana niet kunnen missen. Het zou hem kapot maken, maar hij kon niet tegen Jeremy ingaan. Hij kon hoogstens wat tijd rekken en hopen dat hij met een wond eraf kwam, maar hij durfde niet de grenzen op te zoeken.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t499-gerome-evans
The Countess

The Countess

Aantal berichten : 60
IC-berichten : 16
Leeftijd : 29
Accounts : My religion is you :: Olivia, Raven, Rosé & Adore

Character sheet
Bijzonderheid:
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: I'm faded
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyma jul 31, 2017 9:41 pm

Voices won't go away. They stay for days and days.  Tumblr_static_sarahsara
When someone said count your blessings now, for they're long gone
I guess I just didn't know how, I was all wrong
They knew better, still you said forever, and ever, but who knew?
I'll keep you locked in my head until we meet again

Doordat ze zoveel vragen had die ze niet kon stellen, kon ze het toch niet laten om één vraag te stellen. Waarom hij? Waarom niet iemand anders? Maar daar had Gerome al een antwoord voor. “Because I was a dealer. I was part of some kind of maffia. I dealt in weapons and drugs. I guess someone enlightened Jeremy. I should speak of luck that he asked me to work for him instead of killing me.” Haar mond viel weer eventjes open van verbazing. Hij? In een soort van maffia? “But-“ maar Ariana deed haar mond alweer dicht. Ze wist dat hij niet wilde dat ze te veel vragen zou stellen, al was dat verdomd moeilijk voor Ariana. Ze wilde zo graag weten wat er in het hoofd van haar broer omging. Waarom had hij dit gedaan? Waren ze thuis dan zo slecht voor hem geweest? Waren er onuitgesproken dingen tussen haar ouders en hem gebeurd? Ariana kende haar ouders als de liefste personen ter wereld, en ze miste hen verschrikkelijk, maar ze wist dat dit voor Gerome niet zo was. Maar toch, zo slecht waren haar ouders toch niet voor hem geweest? Of waren er dingen gebeurd waar zij geen weet van had? Maar ook Gerome was anders dan vroeger, dat merkte hij aan de manier waarop hij tegen haar sprak.

Toch hadden haar hersentjes een geweldig, geniaal plan ontwikkeld. Terwijl ze het plan aan Gerome aan het vertellen was, zag ze dat hij het helemaal niks zou vinden. Maar dat kon haar niks schelen, ze wilde haar plan helemaal uitleggen en dan pas zou ze naar zijn mening vragen. Misschien was het niet het meest soepele plan, maar ze zouden er een kans in hebben. En Ariana had gelijk. “I would really love that idea.” Ariana glimlachte breeduit naar hem. “But I still have to do my job here. I won’t be able to stay here forever. But I don’t mind spending my time here with you. If you can keep it a secret that we’re siblings or even know each other.” Ariana knikte. “This secret won’t leave this bedroom, I promise you. You know I can keep a secret right?” Ze glimlachte breed naar hem. Vervolgens overbrugde ze de afstand tussen hen weer en sloeg ze armen weer om zijn nek heen, gaf hem weer een stevige knuffel. Het kon haar helemaal niks schelen of hij het leuk vond of niet, Ariana had dit veel te lang niet kunnen doen bij hem. En ze was nog wel zo’n knuffelmonster!

Ariana sloot haar ogen eventjes en legde haar hoofd op zijn schouder. Ze herinnerde zich dat ze van hem had moeten uitleggen wat er aan de hand was en hoe hij dat tegen haar had gezegd. Toen was ze nog zo geschrokken van de manier waarop hij dat zei. Ariana haalde diep adem en blies toen uit. “So after you left, the bullying continued like before. And they got at my boiling point, they were saying mean things about our daddies, and about the beautiful people at the cafe, and I got so incredibly mad. Plus, you were gone, that was playing on my mind too. And I was failing at school, my grades were going down, so I was so angered.” Ariana slikte eventjes. Het voorval speelde als een film voor haar ogen en Ariana voelde zich bang worden. “So that was the first time my pecularity showed its true colours. I didn’t know I was capable of such power. I don’t know if she’s dead, but there was blood everywhere. The daddies have pecularities too and told me to go to this. They basically told me to leave the country because of the cops…” Ariana zuchtte. In wat voor mess was ze beland?
Terug naar boven Ga naar beneden
Gerome Evans

Gerome Evans

Aantal berichten : 149
IC-berichten : 111
Leeftijd : 26
Accounts : ~Gerome, Zeal, Laxus, Cyrek, Eloise, Hennon, Shadow, Cin and Jinn

Character sheet
Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptydi aug 01, 2017 11:11 am


Gerome wou zich niet laten overhalen. Hij wist dat hij hier later spijt van zou krijgen. Er was nou eenmaal een risico dat Jeremy erachter kwam dat hij zijn zusje weer had ontmoet en wat zou er dan gebeuren? Jeremy’s actie waren onvoorspelbaar. Anders had Gerome allang contact weer gezocht met zijn zusje. Echter, zodra zijn zusje haar plan uitlegde, wist ze Gerome te overtuigen. Het was een goed plan en hij wou gewoon heel graag weer met zijn zusje om gaan zoals hij vroeger deed. Zoals hij met haar omging voordat het pesten was overgeslagen op hem. Voordat hij in de maffia gezeild was geraakt. De verleiding was te groot en nam uiteindelijk de overhand. Gerome ging akkoord als Ariana hem kon beloven dat ze het echt een geheim zou houden.

“This secret won’t leave this bedroom, I promise you. You know I can keep a secret right?” sprak ze glimlachend, waarna ze al snel de afstand weer overbrugde en Gerome een knuffel gaf. Gerome sloeg zijn armen om zijn zusje heen. Stilletjes vroeg hij zich af of hij nu een grote fout was begaan. Hij legde een hand op Ariana’s hoofd en streek zachtjes met zijn vingers door haar haren heen. Hij maakte zich geen zorgen over Ariana’s woorden. Hij wist dat ze een geheim kon bewaren. Het minpuntje was dat Jeremy zijn ogen en oren overal had zitten. Je wist niet wie ervoor Jeremy werkte. Dus ze moesten elkaar echt enkel als broer en zus behandelen in de slaapkamer.

Gerome keek op zodra hij opmerkte hoe Ariana diep adem haalde. Hij was dan ook vergeten hoe hij naar zijn zusje had geblaft. Hoe hij haar had bevolen een uitleg te geven. Hij was er vanuit gegaan dat het haar niks deed en dat ze het zou negeren, maar niks minder waar. “So after you left, the bullying continued like before. And they got at my boiling point, they were saying mean things about our daddies, and about the beautiful people at the cafe, and I got so incredibly mad. Plus, you were gone, that was playing on my mind too. And I was failing at school, my grades were going down, so I was so angered.” sprak Ariana. Gerome sloot zijn ogen en liet zijn hand opnieuw over haar hoofd heen gaan. Hij had kunnen verwachten dat het gepest door was gegaan zodra hij was verdwenen. Hun oorspronkelijke pispaaltje was verdwenen, dus gingen ze naar de vorige. Gerome voelde nog meer schuldgevoel opkomen. Had hij zijn zusje maar nooit achter gelaten.

“So that was the first time my pecularity showed its true colours. I didn’t know I was capable of such power. I don’t know if she’s dead, but there was blood everywhere. The daddies have pecularities too and told me to go to this. They basically told me to leave the country because of the cops…” eindigde Ariana haar woorden en zuchtte eens. Gerome bleef voor een moment stil, maar nam uiteindelijk een klein stapje afstand zodat hij zijn zusje in de ogen aan kon kijken. ”You’ll be safe here, so you don’t have to worry about that,” stelde hij zijn zusje als eerste gerust. Hij zou geschokt moeten zijn over het feit dat zijn zusje iemand had vermoord, maar hij had te veel meegemaakt in afgelopen jaren om nog verbaasd te zijn over iets.

”What kind of Peculiarity do you have? Did you have any kind of training to learn to control it?” vroeg Gerome nu wat serieuzer. Alle experimenten van Jeremy die werden gemaakt in het lab, waar hij er één van was, werden speciaal getraind en opgeleid om perfect met hun krachten om te leren gaan. Hij wist dat normale bovennatuurlijke wezens deze training niet kregen waardoor er soms incidenten voorkwamen die ieder had willen voorkomen. Hij wou voorkomen dat Ariana weer de fout in ging door haar emoties de overhand te laten nemen. Dus hij zou haar graag training willen aanbieden, mocht ze dat niet hebben gehad en er nu belang bij hebben.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t499-gerome-evans
The Countess

The Countess

Aantal berichten : 60
IC-berichten : 16
Leeftijd : 29
Accounts : My religion is you :: Olivia, Raven, Rosé & Adore

Character sheet
Bijzonderheid:
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: I'm faded
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptydi aug 01, 2017 8:01 pm

Voices won't go away. They stay for days and days.  Tumblr_static_sarahsara
When someone said count your blessings now, for they're long gone
I guess I just didn't know how, I was all wrong
They knew better, still you said forever, and ever, but who knew?
I'll keep you locked in my head until we meet again

Nadat ze haar verhaal had gedaan, keek Gerome haar in haar ogen aan. “You’ll be safe here, so you don’t have to worry about that.” Ariana knikte. “I know, they can’t reach me here.” Ze was er ook wel van overtuigd dat ze hier veilig zou zijn. Hier zouden haar pestkoppen haar niet kunen vinden. “What kind of peculiarity do you have? Did you have any kind of training to learn to control it?” Ariana schudde met haar hoofd. Nee, wie zou haar getraind moeten hebben? Tot een paar dagen geleden wist ze niet eens dat ze dit allemaal kon. Ariana liep van Gerome weg en ging op een van de leegstaande zitten. Ze pakte de rand van het bed vast en staarde eventjes naar de grond. Waar ze moest beginnen met het vertellen over haar bijzonderheid, wist Ariana niet echt. Wat viel er te vertellen? Ergens was Ariana bang dat hij haar niet zou geloven, maar dat was onzin, anders waren ze nu toch niet op dit eiland? Ariana haalde diep ademen begon met vertellen.

“Well, basically, what I can do is that I can control people’s dreams. Also nightmare, because those are dreams to. I can make them come alive, like some kind of creatures and they obey me and I can control them like they are my minions.” Ariana keek eventjes op, om de reactie van Gerome te peilen. “Oh, and I can make dead things come to live. Like dead flowers or small dead animals. It was cute, because daddy’s favorite flowers died and I brought them back to live. I didn’t even know I was doing it, I thought it was just good luck because I touched it and hoped it came back to live, but it was actually my pecularity playing with my mind.” Ze grinnikte zachtjes en schudde met haar hoofd. Vervolgens keek ze weer naar Gerome. Als hij hier was, betekende dat hij ook iets speciaals kon. “What is your pecularity?” vroeg ze vervolgens nieuwsgierig.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gerome Evans

Gerome Evans

Aantal berichten : 149
IC-berichten : 111
Leeftijd : 26
Accounts : ~Gerome, Zeal, Laxus, Cyrek, Eloise, Hennon, Shadow, Cin and Jinn

Character sheet
Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptywo aug 02, 2017 11:16 am


Gerome snapte waarom Ariana hierheen was gestuurd. Ze was daar niet veilig geweest. Als ze daar was gebleven had ze van geluk mogen spreken als ze niet door Jeremy werd opgehaald. Gerome zou zijn zusje niet met hetzelfde lot willen bezegelen als hij zelf had. Het ene ongeluk dat Ariana kennelijk had gehad met haar krachten leek genoeg met haar te doen. Het was logisch. Plots bovennatuurlijke krachten uiten was moeilijk te geloven, zelfs als je het zelf deed. Gerome had van te voren te horen gekregen wat zijn krachten waren en hoe hij er ongeveer mee om kon gaan. Voor hem was het dus helemaal geen verrassing geweest, maar hij had genoeg wezens gezien die helemaal gek waren geworden zodra ze hun krachten voor het eerst ontdekte. Gerome had liever voorkomen dat Ariana dat ook had meegemaakt, maar hij was daar niet geweest om bij haar zijde te staan. Gerome besloot het los te laten. Hij vroeg haar naar haar krachten en of ze training er mee had gehad.

Ariana nam meer afstand van Gerome en ging uiteindelijk zitten op het lege bed. Gerome kon uit haar houding concluderen dat ze het inderdaad moeilijk had met haar krachten en het incident. Gerome bleef staan en wachtte geduldig af. “Well, basically, what I can do is that I can control people’s dreams. Also nightmare, because those are dreams to. I can make them come alive, like some kind of creatures and they obey me and I can control them like they are my minions.” legde Ariana uit. Gerome knikte enkel als teken dat hij het begreep, maar liet geen emotie zien. Ook iets wat hem was afgeleerd tijdens zijn verblijf bij Jeremy. Daarbij had hij genoeg wezens gezien in het lab om niet meer verbaasd te zijn. Hij kon wel zelf bedenken hoe deze kracht haar in gevaar had kunnen brengen en anderen kon beschadigen. Er leek meer te komen, dus bleef Gerome stil.

“Oh, and I can make dead things come to live. Like dead flowers or small dead animals. It was cute, because daddy’s favorite flowers died and I brought them back to live. I didn’t even know I was doing it, I thought it was just good luck because I touched it and hoped it came back to live, but it was actually my pecularity playing with my mind.” legde Ariana haar tweede kracht uit. Opmerkelijk dat ze er twee had, maar het deed hem glimlachen zodra hij haar zag grinniken. Ze leek een stuk blijer te zijn met die kracht. Logisch, ze kon leven creëren. Misschien kon ze met een beetje training en een boel concentratie iemand terug tot leven wekken. Dat was vast een kracht waar Jeremy wel behoefte aan had. Wacht wat? Waarom dacht hij daar in hemelsnaam aan? Hij zou zijn zusje niet naar Jeremy toe kunnen sturen. Hij was gewoon zo gewend om altijd te denken in het voordeel van Jeremy. Hij was gehersenspoeld.

Gerome keek op van zijn gedachten zodra Ariana een vraag stelde die hij had aan zien kunnen komen. “What is your pecularity?” vroeg ze nieuwsgierig. Gerome slaakte een zachte zucht en gleed eens met zijn hand door zijn donkere haren heen. Hij deed een greep naar zijn sigaretten en stak een nieuwe aan. ”Well my ‘Peculiarity’ was given to me by Jeremy. So don’t think it’s something nice,” waarschuwde Gerome zijn zusje alvast met een kleine grijns. Hij nam een vluchtig trekje en blies de rook uit. Vervolgens knipte hij eens nonchalant met zijn vingers. En met die beweging zweefden er plots tientallen wapens in de lucht. Van geweren tot zwaarden. Gerome plukte een handpistool uit de lucht en keek er kort naar. ”I can summon any weapon and make them obey my every command,” legde Gerome bondig uit. Vervolgens zette hij het pistool tegen zijn hoofd aan en trok hij trigger. Een schot was te horen, maar Gerome liet niks merken. Hij liet het pistool zakken. ”And I’m immuun for every wound that weapons cause,” vervolgde Gerome. Met nog een knip van zijn vingers verdwenen alle wapens weer.

Gerome besloot zijn verder uitleg over de afkomst van zijn krachten en zijn tijd bij Jeremy maar zo min mogelijk te houden. Hoe minder Ariana wist, hoe beter. Hij zette een stap in haar richting. ”Ariana, if you want to, I can help you with training your Peculiarity. So you won’t use it when you’re too emotional. You need to get it under control before more people get hurt,” sprak Gerome licht dringend. Hij wou voorkomen dat Ariana weer met dezelfde schok zat als eerder als ze een nieuw slachtoffer had gemaakt. Hij ging er niet vanuit dat dat snel zou gebeuren, maar het kon gebeuren.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t499-gerome-evans
The Countess

The Countess

Aantal berichten : 60
IC-berichten : 16
Leeftijd : 29
Accounts : My religion is you :: Olivia, Raven, Rosé & Adore

Character sheet
Bijzonderheid:
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: I'm faded
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptyzo aug 20, 2017 2:58 pm

Voices won't go away. They stay for days and days.  Tumblr_static_sarahsara
When someone said count your blessings now, for they're long gone
I guess I just didn't know how, I was all wrong
They knew better, still you said forever, and ever, but who knew?
I'll keep you locked in my head until we meet again

Nadat ze had uitgelegd wat haar bijzonderheid was, had ze gevraagd naar wat zijn bijzonderheid was. Ariana was best wel benieuwd, ze had geen idee wat bij Gerome paste, als zijn bijzonderheid. Vroeger had ze het misschien wel geweten, maar het was duidelijk dat er veel was veranderd in de tijd, dus daarom was het voor haar moeilijker om het in te schatten. Ariana zag Gerome zuchten en nog een sigaret aansteken. Eigenlijk had ze daar wel moeite mee, zij rookte niet, en ze vond het vies dat het op haar kamer werd gedaan, maar haar broer leek eindelijk minder afstandelijk dan eerst te zijn en dat wilde ze het liefste zo houden. “Well my pecularity is giving to me by Jeremy. So don’t think it’s something nice.” Ariana knikte bevestigend. Diep van binnen had ze ook niet gedacht dat Gerome een lieve, schattige bijzonderheid had gehad. Dat was nooit een onderdeel van hem geweest en dat zou het ook nooit worden. Gerome knipte met zijn vingers en Ariana keek op. Opeens zweefden er overal wapens in de lucht. Het gezicht van Ariana betrok eventjes en ze leunde wat achteruit, toen ze zag dat er een slagersmes op ongeveer 5 centimeter van haar voorhoofd zweefde. Ariana slikte eventjes en keek Gerome toen aan. “I can summon any weapon and make them obey to my every command.” Hij zette het pistool aan zijn hoofd en trok de trigger. “WHAT THE FUCK” gilde Ariana uit en schoot het bed op. Was hij gek geworden? Overeind komen ging niet, door het mes wat voor haar hing. “And I’m immune for every wound that weapons cause” ging hij verder en met een knip van zijn vingers was alles verdwenen.

Ariana moest heel eventjes bijkomen van de hartverzwakking die ze zojuist had gekregen. “Don’t you ever do that again” zuchtte ze zachtjes en keek hem met angstige ogen aan. Het was doodeng geweest. Ze had nog nooit een pistool van dichtbij gezien, laat staan dat ze een kogelschot had gehoord. Haar hartslag werd rustiger. Terwijl zij probeerde haar hartslag onder controle te houden, deed hij een stap dichterbij. “Ariana, if you want to, I can help you with training your peculiarity. So you won’t use it when you’re too emotional. You need to get it under control before more people get hurt.” Ariana knikte. “That sounds like the best thing to do right now…” zuchtte ze zachtjes en sloeg haar ogen eventjes neer. Ze fronste haar wenkbrauwen en staarde naar haar nagels. “It was never my intention to hurt anybody, you know” zei ze zachtjes en vocht wederom om haar tranen tegen te houden. Ze wilde het niet, ze wilde absoluut niet dat iemand pijn had en zeker niet als zij het had veroorzaakt. “I know they are my bullies, but nobody deserves to be killed like that. And I don’t even know what happened to her, if she’s actually dead, or just badly injured or something else. It kills me that I can’t get to visit her to tell her how sorry I am, she must feel horrible.” Ariana schudde haar hoofd en staarde via het raam naar buiten. “I don’t even get why I was brought here, I should go to jail.”
Terug naar boven Ga naar beneden
Gerome Evans

Gerome Evans

Aantal berichten : 149
IC-berichten : 111
Leeftijd : 26
Accounts : ~Gerome, Zeal, Laxus, Cyrek, Eloise, Hennon, Shadow, Cin and Jinn

Character sheet
Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Emptywo aug 23, 2017 12:00 pm


“Don’t you ever do that again” reageerde Ariana nog op Gerome’s actie waarbij hij zichzelf door zijn hoofd schoot. De kogel was er enkel netjes aan de andere kant van zijn hoofd eruit gekomen. De wond was al binnen een seconden weer geheeld waardoor hijzelf er niks van merkte. Gerome kon het niet helpen dat hij licht moest grijnzen door haar reactie. Het was altijd leuk om te zien hoe mensen erop reageerde. Normaal kon hij er niet lang van genieten aangezien hij dan meestal in het midden van een gevecht zat en dan kon je geen seconde verliezen aan het genot van de verraste blik in andermans ogen.

Gerome besloot echter niet te lang blijven hangen bij zijn krachten en stelde iets voor aan Ariana. Hij wou voorkomen dat Ariana opnieuw een fout beging met haar krachten. Gerome had het vaak genoeg zien gebeuren bij experimenten die hun krachten niet onder controle hadden. Het maakte hen van binnen kapot. Gerome wou voorkomen dat datzelfde gebeurde bij Ariana en stelde daarom voor dat hij haar zou trainen. Hij had daar genoeg ervaring mee. Immers had hij meerdere mensen voor Jeremy getraind. Natuurlijk zou hij dit met een lievere hand moeten doen, maar dat zou hij voor Ariana maar klaar moeten spelen. “That sounds like the best thing to do right now…” zuchtte zijn zusje zachtjes op zijn woorden. Gerome keek zijn zusje wat bezorgd aan. Hij drukte zijn sigaret uit op zijn nachtkastje en kwam wat dichterbij haar.

“It was never my intention to hurt anybody, you know” begon Ariana. Gerome zuchtte onhoorbaar en kwam naast haar op het bed zitten. ”I know,” sprak Gerome zachtjes en liet zijn hand op een geruststellende wijze door haar golvende haren heen gaan. “I know they are my bullies, but nobody deserves to be killed like that. And I don’t even know what happened to her, if she’s actually dead, or just badly injured or something else. It kills me that I can’t get to visit her to tell her how sorry I am, she must feel horrible.” vertelde Ariana verder. Ze schudde haar hoofd en Gerome liet zijn hand weer zakken terwijl Ariana haar blik afweek naar het raam. “I don’t even get why I was brought here, I should go to jail.” eindigde ze haar woorden.

”That’s not true Ariana,” zei Gerome meteen. Hij legde een hand onder haar hoofd om haar gezicht voorzichtig terug in zijn richting te draaien. ”Like you said, you had no intention in hurting her so badly. Your parents know that. Everyone knows that. You’re unique and you belong here. You’re not a criminal,” vervolgde Gerome. Hij glimlachte lichtjes om haar nog te geruststellen. Hij kon zeggen wie wel een crimineel was, hijzelf. Hij had genoeg gedaan om een doodvonnis te ontvangen. ”We’re gonna train you so it will never happen again and if you want, I can send someone to that girl to check up how she’s doing,” eindigde Gerome zijn woorden met een glimlach.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t499-gerome-evans
Gesponsorde inhoud




Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Voices won't go away. They stay for days and days.    Voices won't go away. They stay for days and days.  Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Voices won't go away. They stay for days and days.
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» End of days
» Remember the days we were innocent
» Friends from days long passed
» how to stay relaxed
» Room 308 ~ A New Place To Stay [Penelope Emperatriz]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Miss Bluebonnet's abode
 :: t o p f l o o r :: b e d r o o m s
-
Ga naar: