Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Fresh to Death Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Fresh to Death Firefo11
15 oktober 2016


Fresh to Death Birdpl11

Deel
 

 Fresh to Death

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 26
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Fresh to Death   Fresh to Death Emptydo jul 13, 2017 12:22 pm





Met een trage tred liep Laxus het strand of. Hollows. Wezens die erg gevaarlijk waren voor Peculiars. Laxus gaf er niet veel aandacht aan. Hij ging er vanuit dat hij een Hollow wel aan kon, ook al was hij er nog nooit één tegen gekomen. Voor alles was een eerste keer. Hij had echter genoeg wezens meegemaakt om er niet bang voor te zijn. Hij was op zijn hoede, maar hij zou niet als ieder ander in het verblijf blijven van mevrouw Bluebonnet. Hij had een Grim Reaper en verschillende demonen bevochten for fucks sake. Of vechten gesproken; hij kon wel wat vers bloed onder zijn nagels gebruiken. Verveeld had hij al een tijdje lopen zuigen op het opgedroogde bloed onder zijn nagels. Het was iets wat hij altijd deed om zijn lust naar bloed te laten afnemen, maar hij kon er niet omheen draaien dat het bloed onder zijn nagels minder werd en ouder werd. De smaak was dof. Hij had vers bloed nodig, maar jammer genoeg ging dat moeilijker dan normaal. Hij kan weliswaar een bewoner van het dorp vermoorden, maar dat zou voor minder plezier zorgen dan als hij een Peculiar het bloed afnam.

Voor een moment keek hij om. De villa was haast al in de verte verdwenen. Zijn blik ging terug naar voren. Hij was bij de klif aangekomen. Met een lichte grijns begaf hij zich op het gebied. Tot zijn plezier zag hij al snel een andere gedaante. Kennelijk was hij niet de enige die zich niet aan de regels hield. Laxus hoopte stilletjes dat zijn prooi nog niks van hem had vernomen en nog nooit over hem had gehoord. Laxus hield ervan om nieuwe mensen bang te maken en hen vervolgens te laten zien waarom ze bang moesten zijn. Laxus’ lust naar seks was voorlopig wel verzadigd, maar Laxus’ lust naar chaos en marteling moest nodig bij worden geleverd. Voordat de gestoorde grijns op zijn gelaat sprong kon Laxus zich nog net herstellen. Hij schraapte zijn keel zodat de Peculiar wist dat hij er was. ”Shouldn’t you be inside? It could be very dangerous here,” sprak Laxus met een glimlach. Zijn stem klonk alsof hij om de jongen gaf, maar in zijn ogen lag een gevaarlijke twinkeling.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Melvin Chaill

Melvin Chaill

Aantal berichten : 245
IC-berichten : 86
Leeftijd : 25
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee

Character sheet
Bijzonderheid: Fallen Angel
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptyma jul 17, 2017 12:33 am

Nadat hij met Olivia naar de kliffen was getrokken was zijn sluipende depressie wat afgenomen. maar kort na die ontmoeting had hij zich slechter dan ooit gevoeld. Depressief, kon je het wel zo noemen? Hij was gewoon vaak down maar lachte het allemaal maar weg, om zich later in een kast of kamer op te sluiten en zich gewoon in slaap te drinken, om te vergeten. Hij was misschien een drama queen, hij was gewoon niet op zijn plek hier. De gedachte van hem bleef ook vers in zijn geheugen zitten, alsof hij hier was. Ja, hij had het over zijn ex. Die asshole... Hij was er nooit over gekomen en Melvin was te lichtgevoelig om het op momenten als deze het niet persoonlijk te nemen. Het was al zo lang geleden, waarom voelde hij zich nog? Misschien omdat hij nog steeds om hem gaf maar hij als een ass was verdwenen met een ander...? Zijn hart deed pijn bij de gedachte. Hij had nood aan een vlucht, nood aan frisse lucht. De muffe geur van alcohol kon hem niet langer tevreden stellen momenteel... En nu hij wat nuchter was kon hij maar even goed erop uit gaan. NIemand zou hem toch missen. Alhoewel... misschien zij.
Hij had een paar nachten geen slaap gehad en vliegen was dan ook alles behalve het beste wat hij kon doen momenteel. Hij had zitten piekeren om elk klein dingetje, al zijn angsten beslopen hem en omarmden hem. Allemaal angsten van de normale maatschappij die ieder mens wel leek te hebben... maar hij was er zo emotioneel over. Waarom werd hij er zo ziek van? Hij zuchtte even terwijl hij na een val weer voor het luchtruim koos. Concentratie zat er niet voor vandaag; dat merkte hij. Misschien beter. HIj klapte wat met zijn witte vleugels en keek gespannen naar de dingen. Waarom was het zo soepel gedaan toen en nu... Mislukte het gewoon? Oh well... hij was toch een mislukking. Weg geduwd door zijn eigen ouders en mensen waarvan hij dacht dat ze van hem hielden. Hij vertrouwde het allemaal niet meer. Hij vertrouwde zijn gevoelens niet voor haar. Het had zijn gedachten wakker gemaakt, zijn historie op laten leven. En daarom had hij in repeat naar zichzelf gekeken. In een wereld waar hij niks anders te doen had dan in een huis zitten, was er genoeg tijd om te piekeren over je eigen fouten. Hij zou het anders gedaan hebben als hij het opnieuw zou doen. Het speet hem, verschrikkelijk, maar er was geen weg terug. Er bestond geen manier ervoor. Hij slikte even, zijn handen begonnen wat te trillen terwijl hij met een klap half neer kwam en door zijn knieën zakte. Zuchtend, trillend sloeg hij zijn armen om zijn bovenlichaam heen. Hij wilde niet dat iemand hem zo zag, zo zwak. Hij wist best wel dat hij een loser en een niemand was... En toch probeerde hij iedereen te imponeren, de beste te zijn die hij kon. Maar het werkte maar niet. Ah... Hij slikte even en stond langzaam op, om even grommend neer te kijken naar zijn benen. Ze lagen open van de lelijke val op de grond. Het deed pijn en kleine scherpe wondjes hadden zich gevormd rond de plaats van zijn knieschijf. Hij voelde het echter amper opdat hij meer gewoon was. Hij had helaas vandaag niet de verdoving van de alcohol in zijn handgreep om wat te helpen hier mee te dealen... Dus hij besloot het maar te negeren en verder te gaan wandelend. Met de knal waren zijn witte dingen weer verdwenen, om enkel de aanwezigheid van hun aan te geven met de tekens op zijn rug. Met een ontbloot bovenlijf schuifelde hij dus verder. Hij wilde naar zijn rustplaats, hij wilde naar een plek waar de natuur hem kon sussen.

Uiteindelijk had hij het wel bereikt. Hij was zwak en voelde tranen prikken in zijn ogen. Hij was mentally niet ok. Hij wist dat ook wel. Hij had nooit de moeite genomen om om hulp te vragen, hij durfde niet en wist dat het verkeerd zou aflopen als dat het geval was. Hij was bang van wat de toekomst dan zou brengen. Zou hij dan meer vast komen te zitten in pijn? Was het dan niet beter in de open wondes van het verleden te leven? .. En ze open te halen met elke herinnering die je raakte? Hij kon het niet anders opbrengen of eigenlijk verantwoorden. Tegen wie moest hij ook? Hij had geen echte vrienden, enkel gezichten die maar wat deden met hun leven. Hij slikte even en voelde de angst op zijn lijf groeien, als een struik dat verwilderd zijn doornen liet gaan. Hij voelde de doornen van twijfel in zijn huid zakken, hij voelde de takken die het licht uitsloten. Hij wilde zich niet zo voelen, opdat hij wist dat het nu allemaal goed was... Waarom kon hij niet vooruit kijken... W... Waarom? Waarom was het zo moeilijk om te doen zoals eender ander? Waarom moest hij juist... Zo zijn? Hij voelde zijn lijf trillen, beven, hij was gewoon niet op zijn plaats hier. Hij kon beter terug gaan nu hij nog de kans had. Voor hij gekke dingen binnen haalde in zijn hoofd. Zijn ogen werden even gericht op het randje van de klif. Hij kon het storten van de zee horen, het huilen van de wind. DE golven waren gulzig, guzlig voor hem? Ze klonken in ieder geval veeleisend naar beneden. Hij kon niet zwemmen, het zou zo over zijn niet? Ja...? Ja... Hij slikte even... maar hij had gehoord dat verdrinken zo pijnlijk was. Wel meteen zette hij een stap terug bij die gedachte. Hij was echt een lafaard. Hij wilde het wel maar als het zo ver was was hij liever er sneller pijnlijk vanaf dan wat anders. Hij was zelfs bang geweest toen met Olivia en was er zeker van geweest dat hij weg was gevlogen als dat beest was op gedagen. Hij was ook echt nutteloos... Niet?
”Shouldn’t you be inside? It could be very dangerous here,” Hij verstijfde even en wel meteen lichten de tekens op op zij rug en verschenen de vleugels in een flits waarbij hij zich gealarmeerd omdraaide. Zijn lijf gespannen. Hij stond duidelijk klaar om weg te vliegen mocht dit een gevaar zijn, of nog erger een of ander persoon die hem wilde afknauwen. Hij ontspande zich echter wat toen hij iemand zag die hij niet meteen herkende. Misschien had de ander geluk, maar hij had niet gehoord van hem opdat hij meer alleen was dan wat anders. Hij kon sneller wegkwijnen in zelfmedelijden dan wie dan ook. Hij kreeg even een ongemakkelijke glimlach op zijn gezicht en knikte langzaam naar de man die daar dus stond. Zijn vleugels sloten zich wat, maar verdwenen niet uit voorzorg. Hij wist dat hij toch kon neerknallen met deze zwakke dingen, maar dan beter wat verderop neerknallen dan hier neergeknald worden door iets anders. De kop in zijn was vast minder pijnlijk dan... Iets anders? Yeah, dat was heel goed hoor Melvin, heel goed bezig. De bruinharige jongen zuchtte even zachtjes en begon zacht te lachen waarna hij even wuifde met zijn hand. "I know, I know, I was just about to fly back to the house so...yeah," zei hij kalm met een rustig uitdrukking op zijn gezicht. Heet was maar goed dat zijn ogen kalm bleven, maar iiets in hem zei dat het allemaal kwam door die slapeloze nachten. Wallen hadden zich dan ook genesteld onder zijn ogen en gaven hem vast een nogal onverzorgde uitstraling. Normaal nam hij wel de moeite presentabel voor de dag te komen, maar vandaag had hij niet bepaal de moeite genomen. Oh well iedereen had vast zo'n dagen niet? De jonge kerel slikte even en zette wat stappen verder van de rand van de klif. Hij vroeg zich echter een ding af. Hoe je het ook draaide of keerde, Melvin carede soms wel om anderen. Wie ze ook waren, hij moest het gewoon even vragen niet? "What... are you doing here tho?" vroeg hij voorzichtig met een kleine frons. Hij wist niet goed wie dit was, wat hij hier deed maar... Misschien was hij wel heel sterk en zelfzeker en dan was het wel logisch dat hij hier stond. Als hij ook dat was zou hij namelijk ook hier staan. Hij was echter het tegenovergestelde van wat hij dacht van deze kerel. Dus het was dan wel vrij vreemd dat ze beide naar hier waren gekomen. Of tja, het kon ook allemaal zijn dat je gewoon done was met binnen zitten. Hoe dan ook moest je ook nog een extra hebben om buiten te komen... So...? Sigh... Hij legde even zuchtend een hand tegen zijn hoofd aan na al dat gepeins. Hij had een kloppende koppijn, hij moest zijn nek en gedachten niet breken om feiten die hem niks aangingen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 26
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptyma jul 17, 2017 3:27 pm





Voordat Laxus de jongen had aangesproken, had hij hem eerst even bekeken. Hij leek er verloren uit te zien. Alsof die klif een uitweg leek in plaats van het einde. Daarbij had de jongen ook geen shirt aan. Iets wat Laxus niet had verwacht. Het was nou niet echt zonnig weer, maar je zou Laxus niet horen klagen. Laxus grijnsde onzichtbaar en sprak de jongen aan. Een grijns bleef daarbij rond zijn lippen sieren. Meteen nadat hij de jongen had aangesproken lichtte de twee zichtbare tekens op zijn rug op en kwamen er twee vleugels tevoorschijn. Laxus trok een wenkbrauw op. Oké, dat had hij nog nooit gezien. Maar de jongen was zeker niet de eerste man met vleugels die hij had meegemaakt. Raven, the fallen angel.

De jongen stond er gespannen bij. Alsof hij elk moment weg kon vliegen. Hij leek niet uit op sociaal contact te zijn. Too bad for him. Laxus’ grijns veranderde in de glimlach om te voorkomen dat hij de jongen wegjoeg. De vleugels sloten zich wat, maar verdwenen niet. Baby steps. Laxus daagde twee stappen naar de jongen toe te zetten zodat ze een gesprek op een normaal volume konden hebben. Laxus wachtte geduldig af op een antwood. Hij keek op zodra de jongen zachtjes begon te lachen. Wat viel er te lachen? Hij wuifde echter al snel met zijn hand wat Laxus weerhield van de vraag te stellen. "I know, I know, I was just about to fly back to the house so...yeah," gaf de jongen als antwoord op zijn eerdere vragen. Hij kwam kalm over, maar Laxus vertrouwde zijn woorden niet. Hij merkte de wallen op onder zijn ogen. ”Is that so,” mompelde hij. Hij uitte dan ook dat hij het niet vertrouwde.

De jongen deed een paar stappen van de kant af, waardoor de twee dichterbij, maar niet super close, elkaar kwamen. "What... are you doing here tho?" vroeg de jongen hem. Een wedervraag die Laxus had kunnen verwachtte. Laxus trok zijn schouders kort op. ”Just looking for something to kill my time,” antwoordde hij met een lichte grijns. Zijn nadruk op ‘kill’ kon zijn echte intenties vrijgeven, maar dat zou enkel kunnen als de jongen al wist wie hij was. Laxus hoopte daarom maar dat hij bij hem nog onbekend was, anders moest hij snel te werk gaan en hij hield ervan om dingen juist langzaam aan, met zoveel pijn mogelijk, te doen.

De jongen legde een hand tegen zijn voorhoofd. Opnieuw verliet een zucht zijn mond. Laxus zette nog een stap naar hem toe. Nu stonden ze dichterbij dan vreemde eigenlijk toe lieten. Laxus keek de jongen ietwat geruststellend aan. De grijns had plaats gemaakt voor een warme glimlach. ”You look like you have a lot of struggles to deal with,” sprak Laxus zijn waarneming uit. Hij had een open houding aangenomen. Alsof hij de jongen het liefste met al zijn problemen wou helpen. Het was enkel een val om de jongen te kunnen manipuleren. ”Why won’t you tell uncle Laxus what’s wrong,” stelde Laxus dan ook voor met nog altijd die warme glimlach.


Laatst aangepast door Laxus Dreyar op wo jul 26, 2017 2:58 pm; in totaal 2 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Melvin Chaill

Melvin Chaill

Aantal berichten : 245
IC-berichten : 86
Leeftijd : 25
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee

Character sheet
Bijzonderheid: Fallen Angel
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptydi jul 25, 2017 9:51 am

Hij was moe en wilde eigenlijk verre van dit. Toch probeerde hij de façade op te houden die hij toch o zoveel ophield voor zichzelf een goed imago te geven. Hij wilde niet dag anderen over hem gingen roddelen ofzo, aangezien dat hem nog meer mental problemen gaf dan dat hij al had. Hij was iemand gevoelig die met care moest behandelt worden, anders raakte je nogal in de shit als persoon, zoals bij hem wel duidelijk aan het gebeuren was. Toch bleef hij lichtjes glimlachen en wensen dat hij zich wat beter had opgesteld om buiten zijn kamer te komen vandaag. Hij had een roommate, maar die zag hij toch maar amper aangezien hij niet eens in de voorgeschreven kamer sliep. Vaak viel hij in slaap op de bank beneden of op het dak, vaak sliep hij ook helemaal niet dus dan was er geen nut aan een slaapplek. ”Is that so,” klonk er van de man af toen hij zei dat hij er eigenlijk zo vandoor zou gaan. Hij knikte even langzaam en slikte even lichtjes, ietwat nerveus over het oordeel van de ander. Hij kon enkel eerlijk zijn, aangezien hij het nu echt wel in gedachten had right... Hij zou niet hier blijven met een onbekende, aan een klif waar gevaar aan zijn voeten likte. Hij mocht dan wel iemand zijn die kickte op risico's, hij ging niet zomaar de dood inwandelen als hij het zag. Dat bracht hem ook meteen terug op het feit dat hij eigenlijk gewoon te uitgeput en leeg was om eigenlijk dat soort dingen nu te enjoyen, hij zou eerder staan huilen dan eigenlijk echt te staan gieren zoals hij vroeger wel eens durfde te doen. Het was toch wonderbaarlijk wat slaaptekort met een mens kon doen.
Hij had z'n vraag gesteld en verwachtte niet meteen een strikt antwoord, eerder een soort van opvullertje voor de tijd die hij hier stond te verdoen. Wat moest hij anders doen hm? Juist ja, niemand wist het echt... Vliegen? Naar het huis? Zelfs zijn dode hersenpan wist dat dat alles behalve wijs was om te doen momenteel, tenzij hij een been wilde breken ofzo. ”Just looking for something to kill my time,” Melvin knipperde even rustig en liet zijn blauwe opgevangen de gestalte afdwalen, hij knikte. De afwezigheid in zijn actie was misschien ietwat te opvallend maar het deerde hem voor geen meter meer eigenlijk. De lach vervaagde voor een seconde voordat hij zich realiseerde wat hij aan het doen was en meteen terug opkeek naar de ander om oogcontact te zoeken en een grijns op zijn smoelwerk te plakken, hij moest anderen leasen om niet meteen like nog meer pain te krijgen van van alles.

Toen hij de ander aankeek zag hij dat zijn blik een uitdrukking had die hij zocht en hij slikte even in lichte paniek. Hij wilde het toelaten, echt waar, maar hij haatte het om het door te laten schijnen. Zijn masker dragen was zoveel beter dan gewoon te doen zoals hij was. Hij had het geprobeerd, hij had daar,a de ware intenties van mensen gezien door zijn witte ogen en het had hem gebroken. Mensen waren niet echt veel meer dan stukken vlees die erop uit waren elkaar om het meest pijn te doen, enkel en alleen om een wedstrijdje 'wie is het meest zielig' te gaan winnen. Hij wilde niet in dat soort ding terecht komen. Hij wilde niet eindigen zoals hij zo vaak door zijn judging eyes had gezien. Hij wilde niet zoals hem eindigen... Om enkel lief te hebben zodat je beter kon zijn dan anderen... En dan uiteindelijk zieligheid kon aftappen van je zogenaamde vrienden... God... ”You look like you have a lot of struggles to deal with,” de man liet zijn lichtblauwe ogen dwalen van de ander en twijfelde even wat. Was het dan zo duidelijk dat hij zoveel pijn had? Hij probeerde het nog zo te verbergen he. . Was hij dan zo doorzichtig? Blijkbaar.. Agh, wat een fucking pain was dit, hij wilde dit vermijden. ”Why won’t you tell uncle Laxus what’s wrong,” hij keek even op en staarde voor een kort moment naar de ander, niet eens de ander aankijkende voor oogcontact, maar gewoon staren naar zijn gestalte. Hij slikte even en na een tijdje had een twijfelachtig geknik als beweging zich voortgedaan. Zijn ogen zochten die van de ander waarbij hij even diep adem haalde en vervolgens zijn schouders even ophaalde, zekerheid was nu volledig verworpen als je de beide bewegingen addeerde aan elkaar. "It's nothing important," zei de bruinharige jongen even. Het was zo toch... Het was toch echt wel zo. Hij kon het gewoon niet anders brengen dan zo... "I just need some sleep..." murmelde hij even zachtjes tussen zijn lippen, niet om de ander ietwat voor te liegen, maar eigenlijk om zichzelf aan de leugen te binden. De witte vleugels zakten wat af, vermoeid mentaal en fysiek kon hij ze niet trots ophouden. Ze waren een last momenteel maar de spanning in zijn lijf niet toe om de twee dingen te laten verdwijnen. Voor nu dan zou hij ze moeten tolereren... Best...
Terug naar boven Ga naar beneden
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 26
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptywo jul 26, 2017 3:30 pm





Fresh to Death


De jongen leek hem erg kwetsbaar. Hij had geen reactie op Laxus’ reden waarom hij hier was. Ieder ander had er wellicht enige wantrouwen door gekregen, maar de jongen bleef staan. Laxus overbrugde een deel van hun afstand. Hij besloot op de zwakte in te spelen. Hij hield ervan om iemand te breken. Om iemand met de grond gelijk te maken. En met de jongen leek dat op het moment helemaal niet moeilijk te zijn. Laxus besloot het rustig aan te doen. Met overhaaste aanvallen was het plezier snel geweken. De jongen had vleugels dus als hij wou kon hij elk moment weg vliegen. Laxus moest hem daarvan weerhouden. Voor nu zou Laxus hem bezig houden met zijn woorden terwijl hij beetje bij beetje dichterbij kwam.

Hij vroeg de jongen naar zijn verhaal. Naar zijn problemen. De jongen staarde hem aan. Hij keek hem niet aan. In zijn ogen lag geen blik van angst of wantrouwen. Iets wat Laxus gerust stelde. De jongen wist echt niet met wie hij te maken had. Zelfs nu hij zijn naam had prijsgegeven wist hij nog niet wie hij was. Gelukkig maar. Laxus bleef stil. Geduldig wachtte hij op een antwoord. Een korte stilte volgde. De jongen dacht erover na. Zo slim was hij dan nog wel. Uiteindelijk knikte de jongen wat twijfelachtig. Laxus glimlachte hem bemoedigend toe. De jongen haalde diep adem en hield zijn schouders op. "It's nothing important," zei de jongen enkel. Laxus trok lichtjes een wenkbrauw op terwijl hij nog een stop zette in zijn richting.

"I just need some sleep..." mompelde de jongen nog. Laxus’ blik ging naar de vleugels. Ze zakte. Een onzichtbare grijns vormde zich rond zijn lippen. Voordat de jongen het kon zien, overbrugde Laxus de laatste afstand en nam hij de jongen in een omhelzing. ”I know it’s tough,” begon Laxus zijn geruststellende preek. Zijn stem was gedempt. Hij leek oprecht te geven om de jongen, maar niets was minder waard. Laxus had een hand gelegd op de vleugels van de jongen. Hij hield de jongen met zijn andere arm stevig tegen zich aan om te voorkomen dat de jongen kon zien wat er gebeurde en hem niet kon tegenhouden. Laxus’ ogen begonnen op te lichten en elektriciteit kwam tevoorschijn in zijn handpalm. Het vormde zich tot een bal die hij genadeloos op de twee vleugels liet vallen. Er zat genoeg volt om de spieren te verzwakken en om te voorkomen dat hij weg kon, maar te weinig om hem op slag dood te maken. Met een grijns liet hij de jongen los en keek hij naar de jongen. ”I told you it was dangerous here!” zei Laxus met een gestoorde grijns.

{OOC: sorry, een beetje godmod >.< Als dat erg is verander ik mijn post nog we c:

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Melvin Chaill

Melvin Chaill

Aantal berichten : 245
IC-berichten : 86
Leeftijd : 25
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee

Character sheet
Bijzonderheid: Fallen Angel
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptyvr jul 28, 2017 3:02 pm

Het feit dat de ander dichter kwam, kwam niet binnen bij hem, niet als een meteen besef, en dus zat hij maar naar de grond te staren. Hij had zelfs niet door dat hij zichzelf had kunnen redden voor wat zou komen als hij eens gebruik maakte van die nutteloze gave van hem, maar zelfs dat gebeurde niet, hoe dwaas was hij ook. Nutteloos kinderen konden niks maken, ze bleven nutteloos wat ze ook deden, hij was geen uitzondering. Hij hoorde echter dat hij dichter kwam na zijn laatste woorden en vermoeidheid, die op zijn lichaam rustte, liet hem niet toe om meteen op te kijken naar wat de ander van plan was. In feite, hij had de energie en de wil niet eens om het te doen. Dus hij deed het ook niet. Het was dan ook niet geheel slim om eerlijk te zijn, maar waarom moest je ook slim zijn, wat had je eraan als je leven toch al half naar de haaien waren en je er niks aan kon doen... Ondanks dat hij ergens wel bang was, want hell, dat moest er zeker nog op he, het feit dat hij bang was van alles en nog wat en hij eigenlijk niet eens hierbuiten durfde te komen maar het aan niemand zei. Hij was pretty much useless, waarom stond hij hier nog?
En plots werd hij in een halve hug getrokken en wel meteen greep hij in instinct wat naar boven waarna hij ietwat verbaasd opkeek naar de gast die hem vast had genomen. Laxus, of uncle Laxus, zoals hij had gezegd, had hem vast. Hij slikte even zachtjes, licht verstijfd, niet goed wetende wat te doen. Hij was ergens ongemakkelijk in deze houding en wilde vragen of de ander afstand kon doen en misschien ietwat meer humaan kon omgaan met de manier van fysiek contact. Het was niet dat het niet geapprecieerd werd, het was eerder dat hij er echt geen behoefte aan had nu, als in, helemaal geen behoefte, hij haatte het eigenlijk nu, hij was wat pissed off en het was het laatste wat hij wilde eigenlijk. ”I know it’s tough,” zijn stem klonk ergens wel geruststellend en hij probeerde zich dan ook zo te houden, zoals de ander zo bleek te bedoelen. Zijn wings waren wat gerezen uit het verschot dat de ander hem had vastgenomen, maar hij probeerde zichzelf en zo ook de wings, naar een kalmere pace te brengen. Zijn hartslag, die een ritme omhoog was geslaan, probeerde hij te kalmeren, hush now... Het was toen een plots shock, brandend en beginnende van zijn wings naar zijn rug toe, hem raakte dat zijn ogen meteen groot werden en de kleur opslag wit werd als in een automatische reactie. Hij werd los gelaten en in pijn viel hij neer, aangezien hij geen steun meer had. Hij kon zichzelf niet bewegen. DE shock had door hem heen gesudderd en had zijn wings duidelijk beschadigd, niet alleen dat, maar hij kon voelen dat sommige plekken op zijn lijf ook schade aangenomen. Zijn hart had een slag over geslaan en klopte nu als een wilde tekeer, zijn maag zat in de knoop, maar hij kon zichzelf er niet toe brengen iets anders doen dan zijn ogen toe te knepen en zijn kaken op elkaar te klemmen. ”I told you it was dangerous here!” Hij had zoveel pijn, zoveel verdomde pijn, maar het gehele ding liet hem verlamd achter door de anaval en de pijn die hem overheerste. Hij kon enkel even zijn ogen openen en nogal boos, en bang, kijken naar de ander. Hij sudderde, hij had pijn, en hij wilde weg. Tranen prikten in zijn ogen, maar hij probeerde zo hard ze in te houden, maar dat lukte niet echt. Alles duizelde hem en hij jankte, ondanks dat hij het zelfs niet echt door had door de aanval. Hij probeerde zijn ademhaling kalm te houden, maar gefrituurd worden was alles behalve aangenaam weet je.

-wanneer je niet weet hoe je dit moet doen
Terug naar boven Ga naar beneden
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 26
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptyvr jul 28, 2017 8:04 pm





Fresh to Death


De jongen had zijn woorden geloofd. Hij had de toon geloofd. Laxus zag hoe de vleugels weer tot rust leken te willen komen, maar Laxus zou het niet zover laten komen. De warme omhelzing wordt onderbroken door de bal van elektriciteit die hij genadeloos op de twee vleugels liet vallen. Vervolgens liet hij Melvin los. De jongen viel hulpeloos neer op de grond. Laxus begon te lachen. Hysterisch en gestoord te lachen. God wat kon hij hier van genieten. En hij kon het ook niet geloven. Hij kon het niet geloven dat die arme jongen er in was getrapt! Hoe ver was hij van het padje af om Laxus te geloven? Naïeve shit. En zag hem nu! Hij kon geen kant op. De enige manier van weg komen die eerder perfect was geweest waren zijn vleugels en die lagen nu net zo hulpeloos op de grond.

De jongen keek hem aan waar Laxus meer dan blij van werd. De jongen keek hem boos, maar ook beangstigend aan. Laxus knielde neer bij de jongen. Hij zag de welbekende glinstering ontstaan in zijn ogen, waarna de eerste traan over zijn wang rolde. Met een brede grijns streelde Laxus de traan weg. Gulzig likte hij de traan op. ”Ooh, the joy of sweet tears of pain and fear!” riep Laxus uit met een gestoord lach erin verwikkeld. ”Oh but I’m not done yet with you boy. Tears aren’t the only thing I enjoy. I would enjoy some blood. And I’m not gonna get it the vampire way,” beloofde hij de jongen met een glimlach die zijn oprechte plezier weer gaf, waarna hij de jong met een schop op zijn buik draaide.

”Now.. I’ve always wanted some wings of my own. I mean electricity isn’t bad at all, but I can’t stay in the air longer than a mere second,” begon Laxus terwijl hij zijn handen op de vleugels legde. Zijn vingers gleden over ze heen. Streelde ze lieflijk. Hij zag de schade die hij had aangedaan. Heerlijk. ”So I will take yours,” eindigde hij zijn zin. In een paar seconden was de lucht weer gevuld met elektriciteit. De elektriciteit bundelde zich om Laxus’ handen. Met alleen zijn fysieke kracht zou hij nooit het goal behalen wat hij wou behalen en nu wel. Hij begon keihard te trekken. De elektriciteit brandde de huid weg die hem tegenhield. Hij hoorde de botten kraken. Hij rook de geur van vers bloed. Met een ruk kwamen de twee vleugels los. Met een gestoorde lach keek Laxus naar het vele bloed dat uit de wonden gutste en het een echt bloedbad maakte.

Meteen liet Laxus de vleugels los en knielde hij neer bij de jongen. ”Oh thank you! Thank you for your generous gift!” bedankte hij de jongen hartelijk terwijl hij zijn handen stevig in de wonden drukte en zoveel mogelijk bloed eruit liet gutsen. Zijn handen zaten eronder. Hij voelde het onder zijn nagels kruipen. Iets waar hij zienlijk van genoot. Met een grijns bracht hij een vinger naar zijn mond en likte hij deze gulzig af. ”It’s so tasty!” mompelde Laxus terwijl hij genoot van het bloed. Hij klonk haast stoned. Om zoveel mogelijk bloed te kunnen bewaren besloot hij zichzelf maar onder het bloed te smeren. Zoals ieder ander een lotion op zou smeren, zo smeerde hij zichzelf onder het bloed. Zodra hij zichzelf uitgebreid had verwend, richtte hij zich op de jongen. Hij greep zijn gezicht vast en trok het voor de zijne. ”Now you know what danger there is out here. If you were a little bit smart you would’ve known. But you don’t. And for that part I’m gonna do everyone a favor,” sprak Laxus met een gestoorde glimlach en greep de jongen bij zijn keel vast.

Hij kwam vervolgens recht en trok de jongen overeind bij zijn keel. Hij liep in een paar stappen richting de klif. Boven het klotsend zeewater hield hij de jongen. Zeal keek kort naar beneden. Het leek erop dat de zee wel klaar was voor een bloedend persoon. Ze zou hem met open armen ontvangen. Laxus hield de jongen nog kort vlak voor zijn gezicht. ”Natural selection,” gromde hij zijn catchphrase toe, waarna hij de jongen boven het zeewater hield en hem los liet. Hij keek de jongen kort na, totdat hij in het zeewater belandde. Fluitend liep Laxus terug naar zijn nieuwe aanwinsten. Die kwamen mooi boven zijn bed te hangen!

{OOC: idek of hij die vleugels kan houden of dat ze verdwijnen, but w/e xD
En well.. You told me to go have fun, so here’s the fun! Als het goed is zal de elektriciteit Melvin’s lichaam hebben verlaten voordat hij in de zee valt dus zou hij het kunnen overleven. -maybe i went overboard-

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Melvin Chaill

Melvin Chaill

Aantal berichten : 245
IC-berichten : 86
Leeftijd : 25
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee

Character sheet
Bijzonderheid: Fallen Angel
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptyvr jul 28, 2017 9:04 pm

Zijn ogen branden, zijn hele lijf brandde. Hij kon ook geen spier bewegen. Wat the fuck had hij gedaan? Waarom, wat had hij misdaan? De woede ebde weg in zijn ogen en maakte plaats voor een blik die hopeloos was, leeg, bang voor het monster dat voor hem stond, aangezien hij dit nu langzaam, na zijn shock begon te beseffen. De ander had hem beet genomen zoals velen dat hadden gedaan. Zijn witte ogen keken hem strak aan, hij kon alles zien. Hij kon zien wat hij nu wilde en het jaagde hem alleen nog meer angst aan. Hij wilde huilen, rennen, wegvliegen, maar zijn vleugels waren geroosterd, zijn spieren waren verlamd. Hij was niet in staat iets anders te doen dan hier te liggen en de gegrilde lichaamsdelen aan zijn lijf te laten voor wat het was. De pijn sudderde nog wat na in zijn lijf, maar de brandende aftermath was genoeg om de tranen aan te houden. Hij zag vaag, in een dubbel beeld door de tranen en zijn gave, hoe de ander zich bij hem bukte en langs zijn wang streek. Hij knipperde enkel, zijn licht gloeiende ogen waren nu niks meer waard. Wat had hij aan het voorzien van zijn noodlot als hij er geen verandering aan kon brengen? Tranen welden meer op in zijn ogen. Hij wilde niet dood gaan. Hij wilde niet... Please, stop... ”Ooh, the joy of sweet tears of pain and fear!” Klonk er van de ander af met een gestoorde toon, maar dat wist Melvin inmiddels al. Hij had de gekheid in de ware aard van LAxus gezien. Meerdere leugens kwamen meteen naar hem toe, waarbij meer dan gewoon zou zijn waarschijnlijk... maar al die dingen kwamen gewoon niet aan. Zoals hij normalitair zou zien dat hij niet LAxus heette of wat dan ook... Nee de shock... De shock van wat hij nog zag verjoeg het allemaal. Wie had er ook tijd voor een naam als je leven op het spel stond? Nee... als je leven op het punt stond weg te glippen aan je vingers. ”Oh but I’m not done yet with you boy. Tears aren’t the only thing I enjoy. I would enjoy some blood. And I’m not gonna get it the vampire way,” Hij kneep meteen zijn ogen toe toen hij een kick in zijn buik kreeg, waarbij zijn vleugels hopeloos lichtjes begonnen licht te geven in een laatste poging van defensie, maar ze waren kapot, hij kon ze niet meer terug roepen. Ze waren kapot, what the fuck had hij gedaan. Stop, stop...
”Now.. I’ve always wanted some wings of my own. I mean electricity isn’t bad at all, but I can’t stay in the air longer than a mere second,” Meteen werden zijn ogen open gedaan en werden zijn witte, lichtgevende puppillen kleiner gedaan bij het besef wat hij zou doen. Hopeloos probeerde hij zijn lijf te bewegen maar de brandende pijn van de elektriciteit liet hem verlamd liggen waar hij was. Zijn tanden waren op elkaar geklemd. Nee, laat me met rust! Hij hijgde luidkeels maar zelfs dat deed pijn. Het gewicht van alles op zijn borstkas was ondragelijk, samen met hoe de pijn hem als een cobra wurgde, het moest stoppen. Please, nee. Hij had ze vast... ”So I will take yours,” De lucht werd onder spanning gezet, branden zijn longen even... Eigenlijk meer uit angst dat het gebeurde dan de verandering in omgeving, maar dat werd al snell verworpen in zijn geheugen. Het begon eerst rustig maar toen werden zijn ogen groter en gilde hij het uit terwijl de pijn eerst dragelijk was maar hij vervolgens niet langer kon en zijn lucht niet meer bij kon houden. Adem kwam niet meer in zijn longen en hopeloos sudderde zijn lichaam in een laatste poging weg te komen van het monster dat zichzelf Laxus noemde. De pijn van de elektriciteit was al ondragelijk, maar wat er ook nog aan vastging was gewoon niet normaal. Hij voelde de pijn aan zijn rug en hij voelde hoe de spieren daar aan stukken werden getrokken, langzaam, met de brandende schokken die er rond begonnen te dansen. Hij voelde hoe zijn lichaam aan het opgeven was, als in het kwam los... Zijn vleugels kwamen los, niet alleen dat maar ook een stuk vlees die eraan vast zat. En toen gebeurde het. In een ruk was het gedaan, na een korte poging van langdradig trekken.  Brand, het brandde. Het was niet normaal, nee, nee... Twee grote gapende vleeswonden waren nu ontstaan op zijn rug... Hij ademde nog right, hij wist het zelfs niet, hij wist niet meer wat er gebeurde, pijn, pijn, er was alleen pijn. Stop please Laxus stop... Maar er kwam niks uit zijn mond, de smeekgebeden bleven een gedachte... Stop...

Zijn lijf was gekookt en brandwonden waren gevormd op sommige vlakken van zijn lichaam. De elektriciteit moest immers ook ergens anders komen, het wilde naar de aarde toe... Dus het was door zijn huid geen geschoten, door zijn lichaam. Volgens hem was hij kapot vanbinnen, was hij levend gekookt. Volgens hem was zijn tijd om. Hij zou sterven binnenkort right? Nee, nee, nee, nee... ”Oh thank you! Thank you for your generous gift!” Hij opende zijn mond weer maar er kwam enkel een soort stikkend geluid, gorgelend half omdat hij geen fut meer in zich had, maar het toch wilde uitgillen. Hij voelde het meer prikken, meer branden. Doof het vuur, haal het weg, doof het, iemand help. Hij probeerde nog, hij probeerde nog... Maar niks werkte, zijn lijf was kapot, zijn gift was kapot, hij was kapot. Hij had geen leven meer in zich om te vechten. ”It’s so tasty!” Het bleef maar doorgaan, het bleef maar gaan. Waarom deed hij dit? Waarom. Hij probeerde nog een laatste keer, een laatste poging tot vechten, maar hij was op. Hij hijgde enkel zachtjes na een tijdje, snakkend naar het laatste beetje leven dat hij in stand wilde houden in zijn lijf. He was done for.. Als een dier die wist dat hij het niet zou halen gaf hij zich over aan de pijn en de angst die vastzat in zijn lijf. Zijn ogen lichtjes glazig, maar gloeiende van de angst, nog steeds wit zijnde van de shock die door hem heen was gegaan en nog steeds gaande was eigenlijk. Hij kreeg het beeld van de ander dan ook niet door in zijn kop. Hij kon het niet verwerken, de woorden die ook waren gekomen kwamen niet binnen. Hij wist het niet... Hij wist niet goed wat er gebeurde. Er was gewoon pijn en zijn hoofd tolde, barste, viel in een miljoen stukjes. Het was niet meer te verdragen maar hij kon er niks aan doen! ”Now you know what danger there is out here. If you were a little bit smart you would’ve known. But you don’t. And for that part I’m gonna do everyone a favor,” Hij stikte haast en zijn ogen werden weer wat levendiger bij het plotse aangrijpen van de keel. Hij wilde zijn handen optillen, trillend naar de nek toe, maar ze trilden alleen wat, zijn hele lijf trilde eigenlijk. Warm bloed droop vanuit de twee gapende wonden op zijn rug terwijl de lucht niet langer door zijn keel kon. Hij zou stikken. Maar wat carede dat als hij al aan het leegbloeden was. Zijn ogen draaiden op naar de hemel, waar hij toch al niks van kleuren of vormen kon onderscheiden van elkaar. Hij wist niet meer wat er gebeurde, het was allemaal zo ver weg nu. Bewustzijn, bewustzijn.

Hij was aan het vallen. Wel meteen had zijn lichaam in automatiek naar adem gehapt, maar veel tijd had hij niet opdat hij met een grote klap neer kwam in het kolkende water. lucht borrelde meteen uit zijn neus en mond terwijl zij nog half verlamde lijf werd gegrepen door het ijzige water. De zilte vloeistof stroomde de wonde in waarbij hij zijn tanden op elkaar klemde, zijn ogen dichtgeknepen, zijn lijf versteend van angst. Hij was bang voor water maar om heel eerlijk te zijn was dat niet de reden waarom hij helemaal niet bewoog. Hij werd mee gesleurd met het zwaar golvende water en werd even met zijn kop boven gegooid waarbij hij even hulpeloos naar adem hapte, maar toen terug het water in werd gezogen door de zee. Hij voelde zijn lijf wat meer, maar de spieren waren gewoon niet meewerkende, zelfs trappen ging niet vanaf het moment dat zijn lichaam weer luisterde, want al zijn spieren spanden zich aan en als een hulpeloos kind werd de jongen weer naar boven gegooid, tegen de kliffen aan met een luide knal. Hij hijgde hulpeloos naar adem bij het kort bovenkomen die de zee hem toeliet, maar werd kort daarna met zijn hoofd tegen een steen gegooid. Wel meteen schoot een nieuwe pijn hem binnen via deze wonde, waarbij bloed zich al snel een weg vond uit de het ding dat zich op zijn hoofd had gevormd. Maar hij kon niks, hij kon helemaal niks. Wederom gebeurde het en werd zijn lijf tegen een steen gegooid. Hij sperde nog zijn ogen even open, hij kon nu al wat meer zien, maar de volgende klap tegen de rotsen liet hem knock out gaan.
Niet veel later spoelde hij aan op een kiezelachtig strandje bij de kliffen, niet ver van waar hij knock out was gegaan. Zijn witte ogen waren wat open terwijl water uit zijn mond kwam gelopen. Een mengeling van bloed en zeewater overdekte zijn lijf. Rustig trok het water over zijn lichaam heen, om hem af en toe te ontdoen van de rode vloeistof. Toch was er geen meteen teken van dat hij zelf weer bij bewustzijn zou komen. Nee, daarvoor had hij een te harde klap gekregen. Koude trok over zijn lichaam heen, koude en shock, waardoor het beangstigend koud aanvoelde. Hij ademde echter wel kinda, maa zout water had zich in de longen gevoegd. Zijn hartslag was echter nog helder genoeg. Misschien zou hij het nog maken. Misschien, als er deze keer geen monster kwam.

-Keep the wings hehehe
also open!! Voor iedereen wie mijn Mellie wil komen helpen, redden whatever, go for it!!!
Terug naar boven Ga naar beneden
Ace Suthcliff

Ace Suthcliff

Aantal berichten : 93
IC-berichten : 24
Accounts : - Azure
- Lyana
- Athena

Character sheet
Bijzonderheid: liquid manipulation
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote:
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptyza jul 29, 2017 2:52 pm

Het was weer een van die vele dagen. De brede man had niks te doen. De eerste deel van zijn zware training zat er op voor vandaag, de andere helft moet hij paar uren mee wachten. Dit zorgde er dan ook weer voor dat hij niks te doen had. Deze dag was hij dan ook niet van plan om zijn jongere broer op te gaan zoeken. Hem eens niet gaan lastig vallen, the poor ding mag gerust wel een dagje zonder stress zitten. He het was nu eenmaal de oudere broer zijn taak om de jongere van de familie lastig vallen. Met een zucht deed hij zijn haar wat deftiger dan de just out of bed hair thingy. Brommend om de verveling die zijn lichaam gespannen maakte, nam Ace de stap om maar weer eens buiten te gaan. Wie weet dat hij iets interessants ziet... De kans is klein tho, de getatoeëerde man heeft weinig interesse in wat dan ook. Achter nog enkele minuten naar zijn ogen te kijken die veel te opvallend waren voor zijn smaak draaide hij zijn rug naar het ding.

Zijn ogen waren vroeger beide blauw geweest, dit alles veranderde al snel met zijn power. Ene donker blauw en de andere mystic grijs was in de plaats gekomen. Dit alles kwam beter voor de man uit omdat ze handiger waren geworden, hij zag nu wel degelijk de bloedaders van anderen. Het was iets raars, maar zeer handig voor de man. Met een grijze shirt hemd, zijn donkere jeans broek.. Met nog een simpele beweging van zijn vingers door zijn haren besloot Ace dat het maar aanvaardbaar was. Achter nog eens gezucht te hebben verliet Ace zijn slaapkamer. Met de handen in zijn zakken liep hij wat rond. Het was dan ook zonder enige besef dat hij aan de voet van de kliffen stopte. Zijn ogen zocht de horizon, de zee die de hemel leek aan te raken. De wind die de golven in de zee maakte. dit alles had wel wat. Het was dan ook op het strand dat je Ace veel zag trainen. Doordat het zand zorgde voor een oneven balans maakte het zijn training zwaarder.

Al snel keek hij naar de top van de kliffen. Daar zag hij twee mensen... Mannen? Ace kon het niet met zekerheid zeggen. De twee waren veel te hoog om de details te zien. De detail dat hij zeker wel kon zien was dat de ene van de klif hing, vastgegrepen aan de keel door de andere. Ace kneep zijn ogen tot spleetjes. De bloeddoorstroming van degene die de andere zijn keel vasthad kwam bekend... Ach de o zo aangename Laxus. Zijn relaxede mood was verdwenen, irritatie kwam ervoor in de plaats. Die psycho was dus hier, geweldig. Zwijgend keek Ace toe hoe de Laxus de jongen over de klif liet vallen.  Achter laxus of naar de jongen gaan... Ace zette en stap om achter laxus te gaan, tot dat de ampere hartklopping van de andere jongen hoorbaar was. Dit had hij overleefd? De irritatie werd nog groter wanneer Ace maar besloot om te checken waar de jongen verdwenen was. Laxus kan hij wel nog later gaan opzoeken.

Zijn snelheid ging hoger wanneer het lichaam van de jongen zichtbaar kwam op de kiezels. Het verbaasde de getatoeëerde man echt dat hij het had overleefd. Zijn houding volledig relaxed hij door zijn kniëen en ging naast hem zitten. Door zijn power moest hij zijn oor zelf niet meer op de borstkas te gaan leggen, hij hoorde het al duidelijk genoeg. Ace bewoog zijn ene hand over de borstkas er juist niet op. Hierbij maakte hij langzaam bewegingen. Het zorgde ervoor dat de bloeddoorstroming van de jongen sneller en sterker werd, hierdoor zou zijn lichaam beter tegen het water in zijn longen strijden. Terwijl het bloed zijn werk deed, deed Ace de natte shirt van de onbekende uit. Vervolgens deed hij zijn eigen shirt ook af en deed het zo snel mogelijk aan bij de neerliggende jongen. Voor een seconde kreeg hij zelf de rillingen van de wind op zijn blote huid. "your a lucky kid" mompelde hij tegen zichzelf. Nu was het grotendeels afwachten tot de jongen tot bewustzijn komt, dan zal hij hem maar moeten dragen naar Ace zijn kamer, zijn kamertemperatuur stond altijd redelijk hoog. Iets dat nu blijkbaar snel genoeg van pas zou kunnen komen. "Come on kid, wake up" zijn stem laag en nog redelijk bevelend. Lichtjes mepte hij tegen de kaak van de persoon. "Done with waiting." voorzichtig om geen verdere schade te bezorgen hief hij de jongen op. Zijn ene arm onder beide knieholtes en zijn andere arm stevig rond zijn rug. Nog met een redelijk tempo bewoog Ace met de jongen in zijn armen, zich voort.

(Dude weet echt niet hoe je dit moet doen xD hope you don't mind him in Ace room to recover?)
Terug naar boven Ga naar beneden
Melvin Chaill

Melvin Chaill

Aantal berichten : 245
IC-berichten : 86
Leeftijd : 25
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee

Character sheet
Bijzonderheid: Fallen Angel
Uiterlijke leeftijd: 17
Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Emptyvr aug 11, 2017 4:37 pm


Hij was echt weg van de wereld, alsof ze hem een hevig knal hadden gegeven. Het trauma op het hoofd had hem goed van de wereld gehaald. DE twee grote vleeswonden die op zijn rug te vinden waren waren lelijke dingen. Hij was zwak, veel te zwak. Hoe hij het had overleeft was nog steeds een vraag. Het was vast puur geluk. Net niet op een steen geland te zijn, net niet dt extra ding eruit getrokken, net niet op een andere plaats op zijn kop... Net niet dood. Als alles anders was geweest was dat wel het geval geweest.
Toen alles wat beter zijn werk deed bevorderde dat misschien deels het bloedtoevoer, maar in zijn huidige staat op het droge betekende dat goed nieuws, opdat het stollen aan het beginnen was en dus een lelijke heling te werk zou gaan. Natuurlijk zouden de wonden op zijn rig niet meteen kunnen helen en gezond kunnen worden op zichzelf, maar met de shirt die er nu was was het zeker al een eerste stap in de goede richting. Hij voelde uiteraard niet dat hij werd getild, dat er iets gebeurde... Zijn ogen waren wat open en seconden tikten voorbij. De kracht van het bloed stroomde door hem en voedde zijn hoofd met meer bewustzijn.
Hoestend verkrampte hij in de armen van de jongen. Zoutig water stroomde vanuit zijn mond waarbij hij enkel rillend en hijgend kon blijven. Hij kon geen adem halen...! HIj trilde en bleef hoesten, maar kreeg geen lucht binnen opdat het water die er was hem helemaal liet wegdraaien. Zijn gedachten waren numb terwijl hij even half stikte. ZIjn spieren moesten het dus maar doen. Maar wat hij ook deed, het lukte niet echt. Hij probeerde opnieuw en hapte naar adem, waardoor hij vervolgens luid hoestend wat water er weer uit liet komen... Snel haalde hij adem, zijn ogen groot terwijl hij om de vijf seconden weer in een hoestbui uitbarstte. Zijn ogen waren rood, pijnlijk... Alles was pijnlijk. Trillend lag hij daar dan ook in de armen van een onbekende, eigenlijk niet genoeg bij bewustzijn om te beseffen wat er gebeurde.

- Is goed hoor~ + flut ;-;
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Fresh to Death Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fresh to Death   Fresh to Death Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Fresh to Death
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Fresh to Death
» The Black Death
» Kiss of death and homicide
» The death I owe, gotta sell my soul.
» You and I have chemistry [TW animal injury/death]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
I n n d y r
 :: c l i f f s
-
Ga naar: