Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Courageous or Stupid? Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Courageous or Stupid? Firefo11
15 oktober 2016


Courageous or Stupid? Birdpl11

Deel
 

 Courageous or Stupid?

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyvr jul 14, 2017 3:43 pm






Met triomf in zijn ogen liep Seji in een enthousiaste tred de tuin door. Nu hoefde hij nog enkel de tuin door de te komen en hij kon het dorp in! Hij had o zoveel gehoord over het dorp, maar was er nog nooit geweest. Zijn moeder had het hem verboden om naar buiten te gaan. Seji snapte niet waarom hij niet uit het verblijf weg mocht. Wat kon er in hemelsnaam zo gevaarlijk daar buiten zijn? Seji geloofde zijn moeder niet en had daarom altijd geprobeerd om van haar weg te glippen. Zijn moeder wou hem altijd binnen hand bereik hebben. Alsof de mensen in het verblijf ook gevaarlijk konden zijn. Alsjeblieft zeg. Zijn moeder was gewoon niet goed snik! Om die reden had hij vandaag opnieuw geprobeerd om aan Haythel te ontkomen en dit keer met geluk!

Hij was dan ook behoorlijk blij dat hij eindelijk buiten was. Hij genoot van de heerlijke buitenlucht en snoof de geur gulzig op terwijl hij door de tuin heen liep. Zijn staart zwiepte kort heen en weer terwijl zijn kattenoren alle kanten op draaien door de nieuwe geluiden die hij nog nooit eerder had gehoord. Met een paar stappen kwam hij bij het eind van de tuin. Nu voelde hij de spanning toch wel knagen. Licht twijfelend keek hij om zich heen. Misschien moest hij het maar zover voor nu laten. Maar wanneer zou hij dan weer de kans krijgen om naar buiten te gaan? Misschien was dit wel de enigste keer in zijn leven dat hij buiten zou zijn. Hij moest nu moedig zijn en naar het dorp toe lopen! Seji wou de laatste stap zetten, maar de twijfels bleven niet weg. Maar zijn moeder waarschuwde hem toch niks voor niks? Maar dan weer, ze gaf nooit antwoord op de vraag wat zo gevaarlijk was. Seji nam eens een grote hap lucht en liep verder. Niemand ging hem tegenhouden!
Courageous or Stupid? Sejisheet12
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyza jul 15, 2017 4:36 pm




lack of passion


Normalitair kwam hij niet vaak buiten. Hij was als de dood voor tja, de dood, en sinds hij de verhalen van dat ene meisje had gehoord had hij zichzelf moeten sussen door rondjes rond te wandelen, zichzelf zo kalmerende om niet een of andere paniekaanval te krijgen. ondanks dat Alastor al... Lang niet meer ademde was de gedachte van volledig verdwijnen zeer beangstigend voor hem. Het was deels een conflictsituatie, dat moest hij toegeven, maar het was gewoon uit de kwestie dat een levend iets zou verlangen naar de dood, tenzij die al weg waren. Het deed geen pijn zo te leven, het deed geen pijn zo te zijn, met momenten althans. Hij zag er gewoon niet naar uit al weg te gaan. Hij had al de o zo verschrikkelijke dood in de ogen gekeken en had zich ervan moeten weerhouden niet te flippen en schreeuwen. Als dat was gebeurd zou zijn vader nu ergens in de bak zitten, maar hij was er bijna van overtuigd dat dat niet het geval was. Zuchtend strompelde hij echter de tuin in op advies van een random iemand wiens naam en gezicht al vervaagd waren in zijn gedachten. Hij hoorde wel vaker dat hij meer moest buitenkomen met zijn witte huid en soms vrij sippe uitdrukking. Hij had er niks tegen maar snapte hun redenering niet... Waarom moest hij dan perse naar buiten gaan? Ah tja, zij wisten het misschien beter...

Dus nu was hij buiten. Hij zuchtte even en kneep zijn ogen wat toe toen de zon in zijn donkere ogen prikten. Hij zag niet veel buiten, het was als een waas over zijn gezichtveld trok en dat was een hatelijk situatie. Hij had dan ook even getwijfeld terug te gaan, maar zijn aandacht was al snel getrokken naar een bewegend figuur. Hij knipperde even, waarbij langzaam maar zeker zijn ogen zich corrigeerden aan de belichting buiten. Zijn ogen werden langzaam, maar sneller dan gewoonlijk, groter toen hij zag wat er bewoog en in welke richting. Alastor was alles behalve een held en al helemaal geen babysitter, maar hij wist dat hij iets moest gaan doen. Hij had dan ook geen tijd te verliezen en strompelde even onhandig naar voren om te versnellen. Hij wandelde sneller dan gewoonlijk, maar wiist dat de normale pace van een mens niet genoeg was om het jochie in te halen. Hij zou de ander moeten stoppen met zijn stem. Ja? Ja. Wat moest hij zeggen. Shit, shit. Shit! "Fuck stop!" oeps vloeken rond kinderen was niet goed right? Right... "Shit!" Godverdomme... Hij slikte even en legde zo snel hij kon zijn handen voor zijn mond terwijl hij schuldbewust rondkeek en bijna van schaamte door de grond zakte. Wat moesten pottenkijkers wel niet denken? Vloeken op een kind die nog zo jong was, goed bezig man.


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyza jul 15, 2017 9:09 pm






Eenmaal bij het einde van de tuin aangekomen sloeg de twijfel toch toe. Zijn moeder zou hem immers niets voor niets waarschuwen, toch? Ze waarschuwde hem ook als de chocomelk heet was en dat deed ze voor een goede reden. Anders brandde hij zijn tong! Maar ze had hem nooit een reden gegeven waarom hij niet naar buiten mocht en al helemaal niet richting het dorp mocht. Zijn moeder had niet door wat voor fout zij maakte daarmee. Seji nam een hap lucht. Hij balde zijn kleine handen tot vuisten. Het was nu of nooit! Zijn moeder was hem waarschijnlijk al aan het zoeken. Hij moest snel zijn. En als ze hem had gevonden zou hij niet snel nog een keer de kans krijgen om weer naar buiten te gaan. Hij zou hier voor altijd spijt van krijgen als hij het niet deed! Met nieuwe moed in zijn schoenen zette hij de eerste paar stappen buiten de tuin.

"Fuck stop!" klonk het plots. Seji’s oren schoten naar achter. Verbaasd keek hij om. Dat was niet enkel om het stemgeluid van een persoon die hij niet kende, maar ook om het woord dat de persoon had gebruikt. Een woord dat hij zeker niet mocht zeggen waar zijn moeder bij was. Hij had het woord echter vaak genoeg gehoord en had het zelfs bijna een keer gebruikt. De persoon wist zijn aandacht te grijpen. "Shit!" vervolgde de jongen met nog een scheldwoord. Nog altijd verbaasd deed Seji de paar stappen terug de tuin in. Zijn blauwe katten ogen gleden over de jongen heen. Hij had zijn handen voor zijn mond geslagen, alsof ook hij de scheldwoorden voor het eerst gebruikte. Seji’s pupillen vernauwde zich wat. Hij zette een paar stappen in de richting van jongen.

Voor een moment bleef hij stil, totdat hij begon te lachen. Hij was de jongen niet aan het uitlachen, dat zeker niet. Maar het gebruik van de scheldwoorden zorgde voor een spanning in Seji’s lichaam die hem wat nerveus lieten lachen. ”You said no-no words!” sprak Seji met een grijns rond zijn lippen die zijn korte maar scherpe hoektanden liet zien terwijl hij naar de jongen wees. Na een paar seconden wist hij zijn lach in te houden en besloot hij de jongen maar snel op zijn gemak te stellen. Seji liep naar hem toe en klopte bemoedigend op zijn arm. ”Don’t worry! No one, besides me, heard you!” sprak Seji bemoedigend met een glimlach. Hij was totaal vergeten dat hij zojuist had weg willen glippen.
Courageous or Stupid? Sejisheet12

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyzo jul 16, 2017 10:18 pm




lack of passion


Hij schaamde zich dood. Hij had staan vloeken naar een kind.Hoe oud hij precies was wist de jongen niet, aangezien hij niet goed zag van zo ver. Hoe dan ook dat had niet gemogen, waarom had hij dat gezegd. Iep... Maar ja, zijn moeder was hier vast niet, aangezien dat echt wel een fucked up iets zou zijn... Right...? Of niet...? Ah god, wat oordeelde hij? Hij kon niet beslissen wat fucked up was in dit huis right? Right...? Ah god. Wat dacht hij zelfs. Hij kon niet eens zichzelf de baas, laat staan dat. Hij slikte even onzeker, niet goed wetende wat te zoeken in zijn onzekerheid. Hij was meestal wel zo maar nu werd het zo een miljoen keer erger dan normaal, dat was niet goed, straks zakte hij nog echt weg door de grond en dan was hij gewoon iep. Hij was zo bang ergens, damn, damn, damn! wat te doen... Oh shit. Het kind kwam, het kind kwam. Hij zou maar beter terug gaan en... Langzaam schuifelde hij naar achter maar tja, het lot moest toeslaan en met een harde klap tuimelde de jongen omver. Hij slikte even en kreunde zachtjes terwijl hij zijn hele inhoud had voelen verplaatsen. Het was geen fijn gevoel als dat gebeurde.... Hij werd er soms echt misselijk van, ondanks dat hij geen werkende organen had.
Hij was vergeten adem te halen en zijn reflex was gestopt terwijl hij stil opkeek. Het jong was dichter gekomen. Alastor sloeg zijn ogen af, duidelijk bewust van zijn daden, niet bewust van de ander zijn gedaante. Zijn hersenen hadden namelijk meer tijd nodig dan normale mensen, het was voor hem een observatie en een trage realisatie. Hoe dan ook was het duidelijk dat deze persoon anders was aan zijn eerste glimp. Hoe dan ook had hij het niet kunnen opnemen in zijn huidige staat. Even had hij zacht gegromd, niet echt bewust zijnde van wat er gebeurd was bij de val keek hij terug op, zijn blik minder aanwezig dan anders. Hij opende zijn mond wat, wilde weer een geluid maken maar kreeg enkel een hees gevolg als resultaat. Soms kon hij zichzelf gewoon niet onder controle houden. Hij bleef tenminste een dode. Hij wilde... Hij wilde eigen- oh... Zijn blik verzachte meteen wat terwijl hij langzaam zijn mond weer sloot en zijn handen meteen in zijn gezicht legde. Het kind was inmiddels gaan lachen en dat had hem meteen uit zijn trans gehaald. Hij was hem aan het uitlachen. Wie zou er dat dan ook niet doen? Hij was een mislukking, hij verdiende niks beter. Ugh... Met zijn schouders opgetrokken en zijn benen naar zich toe getrokken zat hij daar dan maar, met handen in zijn gezicht. DE moordlustige gedachte en het verlangen naar mals sappig vlees was als sneeuw voor de zon verdwenen, ze waren immers ook niet zijn gedachten... ”You said no-no words!” Toen hij plots iets op zijn arm voelde verstijfde hij wat. Hij kon hem ruiken, het was zoiets dat sneller binnen kwam dan logisch nadenken zoals een mens kon doen, het was een instinct in hem die schreeuwde, weer ontwaakte. Het was ook niet ver weg geweest. Een lach kon geen monster wegjagen. ”Don’t worry! No one, besides me, heard you!” Grommend keek hij op waarbij hij met angstige ogen naar het jochie keek en in een snelle actie hem wegsloeg.

Geschokt schoof hij wat weg en legde hij een hand op zijn mond terwijl hij in halve shock naar het kind keek. Dat was niet de bedoeling geweest. Hij wilde gewoon niet dat de ander zo close was. Mensen die close waren waren niet goed, dat lokte hem uit. Hij moest het eerst leren controleren. Als hij hem had gebeten zou het niet goed gekomen zijn. HIj wist wat zijn beet kon doen en hij wilde niet dat iemand hem hier ging haten. Hij wilde gewoon dat het goed ging, dat hij normaal kon geaccepteerd worden. Waarom gebeurde niet. "I- I'm so sorry!" ze hij na enkele minuten van kalmte in zijn hoofd. Langzaam kwam hij overeind, wankel en onstabiel, maar het gebeurde. Het was nu pas dat hij zag dat deze persoon een... kat was? Halfkat kinda, het had kattendingen so... kat... Hij slikte even onzeker, maar benaderde het jochie nog steeds niet. Hij liet zijn handen wat van zijn mond zakken en schudde zijn hoofd. "Are you alright? i-I didn't mean to hurt you... I-I j... just wanted to..." hij zocht de woorden maar ko er geen logische verklaring meer voor vinden, niet een die de ander kon gerust stellen... Dus dan was het maar beter om het zo te laten... En gewoo- ah ja hij moest eerst dat kind in huis krijgen right...? Hoe krijg je een kind binnen in huis.. uuh... Uh... "Can you please... get back inside...? Please..." sprak hij zacht en onzeker terwijl hij zijn ogen op de grond richtte. Oh my god Alastor waar was de pit. Damn. Damn! Damn...


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyma jul 17, 2017 11:58 am






Verbaasd had Seji om gekeken. De jongen leek al net zo verloren als een puppy. Seji snapte zijn houding niet goed, maar snapte wel dat de jongen een paar woorden had gezegd die hij zeker niet mocht zeggen. Iets wat ervoor zorgde dat Seji moest lachen. Het lachen verging hem echter zodra hij zag hoe de jongen erbij zat. Waarom zat hij op de grond? Was hij vergeten hoe hij moest staan? Seji had die periode ook even gehad, maar was al snel weer op zijn benen gekomen. Misschien moest Seji de jongen maar gerust stellen. Hij leek zo verloren te zijn. Seji voelde medelijden voor hem. Seji was zonder enige angst naar de jongen toe gelopen en legde geruststellend een hand op zijn arm. Vervolgens zei hij de jongen dat niemand hem had gezien. Dus de jongen hoefde niet bang te zijn dat zijn moeder erachter zou komen. Seji zou het geheim bewaren!

Plots keek de jongen grommend op. Seji’s oren schoten ervan naar achteren. Alarmbellen begonnen te ringen. Zodra de jongen hem weg sloeg moest Seji zijn moeite doen om op zijn benen te blijven staan. Uiteindelijk viel hij op zijn handen en voeten. Zijn houding was veranderd naar dat van een kat. Zijn staart werd dik. Zijn pupillen waren vergroot. Hij straalde een vijandelijke houding uit. Het zachte gehis dat zijn mond verliet maakte het plaatje compleet. Een moment van stilte volgde. Seji bleef op zijn plek. Hij zakte wat door zijn benen en armen zodat hij laag met zijn buik bij de grond was. Hij zou elk moment weg kunnen sprinten als de jongen nog zo’n actie zou uithalen.

"I- I'm so sorry!" verontschuldigde de jongen zich na de paar minuten stilte. Seji ontspande zich wat, maar liet zijn houding nog niet varen. De jongen klauterde weer recht. Seji volgde zijn bewegingen nauw met zijn blauwe kijkers. De jongen liet zijn handen van zijn mond weg zakken en schudde wat met zijn hoofd. "Are you alright? i-I didn't mean to hurt you... I-I j... just wanted to..." probeerde de jongen, maar leek niet uit zijn woorden te kunnen komen. Nog altijd niet van zijn houding verandert, keek Seji de jongen nu wat vragend aan. "Can you please... get back inside...? Please..." vroeg de jongen uiteindelijk. Zijn stem klonk zacht en onzeker.

Langzaam kwam Seji weer recht op zijn twee voeten. Hij vertrouwde de jongen nog zichtbaar niet, maar hij wou een eventuele vriendschap niet weg gooien door één actie. Zijn moeder had hem naïef genoemd. ”Why do I need to go inside?” vroeg Seji terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. Misschien kreeg hij van de jongen wel een antwoord. In tegenstelling tot zijn moeder die de waarheid verzweeg. ”Becides, if I can’t be outside, that why can you?” vuurde Seji nu de vraag.

{#SavageSeji

Courageous or Stupid? Sejisheet12

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptydo aug 17, 2017 9:05 pm




lack of passion


Was dat...? Hij slikte even en moest zichzelf ervan weerhouden zijn handen op zijn hoofd te leggen. Nee, ze moesten dit niet doen, kinderen niet... Dan liever een ouder iemand die al wat had gedaan met zijn leven. Ah nee! NIet dat! Die konden familie hebben, kinderen en een vrouw enzo of iets anders! Ah Alastor je was zo'n idioot je mocht geen mensen gaan voortrekken in eten. Ze waren niet je voedselbron, dat moest je gewoon onthouden... Hij kneep even zijn ogen toe... Geen eten, ze waren geen eten, ze waren geen eten, ze waren geen eten, ze waren geen eten... Ze waren... geen eten.. Hij slikte even, ookal was dat onnodig. Hij was geen mens meer. Angst was het... Hij had angst gezien bij het kind. hij had het niet willen doen, hij had het echt niet willen doen! Please het was niet zijn schuld. Hij was niet zo zeer bang van het kind, hij was bang van de dingen in hem. Hij wilde al die dingen niet doen en toch leken die dingen in hem het met gemak te willen doen. Ze moesten stoppen, stoppen... Snel, ze moesten stoppen. De zon was pijnlijk, buiten komen was een fout geweest... Langzaam gleden zijn ogen naar zijn handen... Hij had de geluiden nu pas binnen gekregen en had de intenties er eerst niet van opgemerkt. Deze kleine jongen was deels kat... Ah... Okay... kat, iets dat hij niet snapte, iets waar hij eens zijn tanden in had gezet tho... Katten waren niet bepaald lekker, maar als je honger had at je alles met een hartslag, alles met warm bloed om je lichaam wat beter te laten voelen. Hij wilde haast in schaamte wegzakken door de grond toen dat besef binnen kwam. Hij was een lelijk ding, een lelijk... lelijk ding... Hij was het zelfs niet waardig om een monster genoemd te worden opdat hij gewoon niet eens... Dat was. Hij leefde niet eens, hij was dood... Hij moest een grafsteen zijn right? dan was hij een ding... Hij hoorde in een kist een te worden met de aarde, maar dat alles leek niet aan hem weg gegeven te zijn. Waarom had hij geen rust...? Uh... Zijn ogen dwaalden even weer af naar de kleine jongen die het geluid had gemaakt.. Probeerde hij hem af te schrikken met dat geluid? Hij had het katten zien doen, maar bij mensen was het nog anders. Ja okay... Hij was geen echt mens, maar de gehele structuur van het kleine jongetje leunde daar zeker tegen...
Uiteindelijk had Alastor de situatie willen oplichten, zijn uitval wat aan de kanten schuivende. Hij wilde het vergeten... Wat eerlijk gezegd niet zo moeilijk was voor hem maar... Hij wilde gewoon dat hij het ook vergat, de ander. De zombie wilde niet dat anderen bang naar hem keken. Hun blik was pijnlijk... Hij werd er zelf bang van... Hij was niet zo right...? Hij was geen... Vrijwillige moordenaar.... Right? Zijn hersenen namen het niet op en zagen het niet, ze bleven gewoon vastlopen op die vragen alsof het een stok was in een draaiwiel mechanisme, gedoemd om niet meer vooruit te gaan. Het kleine kind was echter weer overeind gekomen en met zijn onzekere bruine ogen keek hij hem aan... Wat... Was er...? Please, ga gewoon naar binnen... Het was beter voor iedereen... ”Why do I need to go inside?” Hij knipperde even langzaam terwijl ze afgehangen schouders wat meer ineen zakte en hij zelf een meer bekrompen houding kreeg. Langzaam kwam elk woordje binnen, waarbij de jongen zijn ogen naar de grond afsloeg, de houding al eerder ziende en begrijpende... Waarom hadden kinderen zo'n grote mond? Waarom konden ze nooit aardig zijn tegen hem? Hij wilde gewoon goed doen... Wat deed hij toch verkeerd? Een gevoel van verdriet overnam hem even toen het besef kwam dat hij misschien iets verkeerd deed... Nutteloos was hij dan dus... En was hij nou vergeten dat hij eerder op hem had gescheld? Ah... God... Hij kromp wat meer ineen, zijn svchouders helemaal afgezakt. Als zijn lichaam al verder gerot was zouden er zeker stukken afvallen in deze houding, maar goed dat alles nog redelijk... Vast hing aan hem. ”Becides, if I can’t be outside, that why can you?” Hij knipperde even en probeerde de onzekerheid weg te slikken, een minuutje of vijf had de jonge tiener nodig om even de woorden te begrijpen... Hij vroeg hem dus waarom hij er was- ah nee! hij vroeg hem dat als hij niet buiten kon zijn, waarom hij wel? Het was een goede vraag waarop Alastor duidelijk even op moest broeden voordat hij iets kon zeggen... Multitasken kon hij echt niet, want hij had eigenlijk al een antwoord klaar op de eerste vraag die hij had gesteld... Maar praten en denken waren voor hem een hele uitdaging. Het was gewoon bijna onmogelijk, tenzij je echt storing en errors wilde waar je ook keek, ieder zijn ding natuurlijk.
Na enkele minuten opende de jongen even zijn mond terwijl hij onhandig zijn handen wat ophaalde. Hij probeerde een soort van gebaren te maken, als in gewoon, bewegen met zijn handen omdat het te onzeker was en niet echt wist wat hij ermee moest doen... Eh... Shit er kwamen geen woorden uit zijn bek. Als een idioot stond hij daar dan ook even voordat hij snel nerveus weg keek en de handen liet zakken... Juist ja... Juist ja... Dat was vast... Uhm... had hij zojuist... Yeah... Hij sloot daarom weer even zijn mond en staarde al snel naar zij handen, die onhandig aan een stuk kleding van hem aan het prutsen waren. "There are dangerous things..." vertelde hij langzaam aan het joch waarna hij even slikte. "H-hollows... And they kill p-people," voor iemand die niet veel te vrezen had van de dood, was hij behoorlijk bang van de wezens. Hij was eigenlijk.. Persoonlijk, verschrikkelijk bang van dood gaan. Okay zijn lichaam was dood, maar als in zijn geest die dood ging en zijn lichaam verliet.. Als dat dan kon. Verder was Alastor zelf een moordenaar en toch, toch leek hij zo bang te zijn van dingen die niks anders deden dan wat hij deed. Hij legde even een hand tegen zijn mond aan toen na een minuut dat besef in sijpelde bij hem... Juist ja... Ja... "You should just... Stay inside..." klonk er iets minder trillerig van de ander af. Hij leek een ingave te hebben en het choqueerde hem tot op het bot. Hij wist niet goed hoe het te plaatsen maar... De ander moest hier niet zijn, niet met hem... Niet hier, please...


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyza aug 19, 2017 1:22 pm






Tot Seji’s triomf zag hij hoe de jongen licht ineen kromp door de vragen die Seji stelde. Seji wou antwoorden hebben. Zijn moeder verzweeg de waarheid en probeerde over te komen alsof ze het enkel goed bedoelde. Nou Seji vatte het zeker niet zo op. Hij wou weten wat er van hem werd verzwegen. Waarom kon hij niet naar buiten? Hij wou niet zijn hele leven binnen zitten, wat tot nu toe wel het geval was geweest. De jongeman leek niet goed te weten wat voor houding hij moest aangeven. Opnieuw volgde een stilte. Seji had zijn armen over elkaar geslagen en wachtte af. Zijn staart sloeg dominant heen en weer. Ja het was duidelijk dat hij zich nu heel wat voelde door het feit dat hij de jongen in een hoekje had gedreven.

Uiteindelijk opende de jongen zijn mond. Seji keek op en keek de jongen afwachtend aan. Wat zou er komen? Nou nog niks. De jongen stak zijn handen op, begon wat bewegingen te maken die onhandig overkomen. Seji trok een wenkbrauw op. Moest dat een uitleg voorstellen? Uiteindelijk leek ook de jongen door te hebben dat de bewegingen zinloos waren en liet hij zijn handen zakken. Hij week zijn blik wat nerveus af, sloot zijn mond en begon te frummelen met de stof van zijn shirt. Seji kreeg de neiging om zijn vraag te herhalen. Hij kreeg nu ook het vermoeden dat ook deze jongen zijn vragen niet wou beantwoorden, maar het tegendeel werd bewezen zodra de jongen eindelijk begon te praten.

"There are dangerous things..." sprak de jongen langzaam, waarna hij slikte. Seji bleef hem aankijken met een opgetrokken wenkbrauw. Gevaarlijke dingen? No shit. Dat zei zijn moeder ook altijd, maar zij maakte het ook niet duidelijker dan de vage ‘dingen’ die het waren. Seji nam in ieder geval niet genoeg met enkel die informatie. "H-hollows... And they kill p-people," vervolgde de jongeman. Seji’s oren flikkerde eens bij het horen van de nieuwe benaming. ”Hollows?” herhaalde hij wat bedenkelijk. Ja dat was nieuwe informatie. Dus dat was hetgeen dat zijn moeder voor hem verzweeg? Hollows? Het zouden wezens zijn die mensen vermoorden. Tenminste, zo beweerde de onzekere jongen.

De jongen legde een hand voor zijn mond, waarna hij verder sprak. "You should just... Stay inside..." benadrukte hij nog. Seji zette een stap in de richting van de jongen. Overduidelijk was hij niet van plan om zich erbij neer te leggen en te doen wat hem werd gevraagd. ”What are these ‘Hollows’?” vroeg Seji verder. Onderzoekend keek hij de jongeman. ”Does that mean that the other Peculiars need to stay inside as well?” ging Seji nu na. Als dat zo was dan zou hij de wereld misschien een stukje minder oneerlijk vinden, maar dan was er nog een vraag die onbeantwoord bleef. ”How long are those Hollows staying?” vervolgde Seji, gebrand om een antwoord te krijgen op elke vraag die hij stelde.

Courageous or Stupid? Sejisheet12

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyzo aug 20, 2017 10:01 am




lack of passion


Er waren meer dingen dan alleen de hollows, zoals hij. Maar Alastor leefde ook in het huis, hij was een gevaar voor alles dat hij zag... Voor elk wezen dat ademde... Dus... Het was niet de gehele waarheid. Er waren waarschijnlijk ook anderen in het huis die zoals hem waren, daar was hij bijna zeker van... maar dan opnieuw was het veiliger als ze binnen bleven. Een hollow was een beest die alleen wilde moorden, dacht hij dan toch... Hij wilde niet moorden, hij wilde dat zeker niet alleen in zijn leven doen! Zo wilde hij niet eindigen, niet als een welbekende moordenaar. Hij wilde zelfs niet moorden verdorie! Hij trilde bijna onder de gedachte alleen al; hij die moordde met een wil... dear god nee! HIj was niet zo... Hij was echt niet zo! Hij slikte even ongemakkelijk... De gedachte van de hollows maakte hem bang, maar langzaam realiseerde hij zich iets. Wat als hun... Het nodig hadden mensen te doden? Wat als ze zich tegoed deden aan het vlees van hun slachtoffers? Zijn maag keerde een keer bij de gedachte dat hij en die beesten hetzelfde konden zijn... Pease... no... Hij wilde niet toegeven dat hij ook een monster was, dat was hij niet... Geloof hem please... Bij zijn woorden had hij gezien hoe de jongen even met die dingen op zijn kop bewoog. Het was pas een tijdje terug dat hij zich realiseerde dat het een paar kattenoren waren... Vreemde dingen als je het hem vroeg...  Hij stelde zich er momenteel ook geen vragen bij, dus dat was dat... Hij had eigenlijk nog niet veel bijzonderheden aan het werk gezien, eigenlijk nog helemaal geen. Maar om de een of andere reden leek hij het momenteel echt niet vreemd te vinden. Er was vast een kans dat het gewoon niet bij hem doordrong, zoals de meeste dingen bij Alastor... maar goed, was allemaal een maar een kansje.
”Hollows?” sprak de jongen tegen hem... hij keek het ding even aan en slikte. Het woord kwam langzaam binnen, het was een simpel iets waarvan hij zelf ook de betekenis kinda wist... Hij was een idioot dus hij wist echt bar weinig over de dingen af. Buiten dat ze mensen vermoorde, Alastor wist namelijk niet dat het alleen bijzonderen was, was hij kinda in het donker over hen... Misschien beter, want teveel info zou hem helemaal paranoia laten en dan zou hij zelfs zijn kamer niet meer willen verlaten, waarschijnlijk. Voor een zombie was hij wel heel erg bang van van alles... maar wat kon hij eraan doen? ”What are these ‘Hollows’?” Het kereltje had een stap dichter gezet en uit een automatiek zette de bruinharige even twee stappen terug waarna hij langzaam maar zeker achteruit tegen de achterdeur van het huis kwam. Met zijn donkere ogen keek hij naar het wezen die hem plots een vraag had toe geworpen. Hij had het nog niet helemaal verwerkt, of de ander gooide al iets nieuws in de ring. ”Does that mean that the other Peculiars need to stay inside as well?” Please, niet zoveel na elkaar. Zijn hoofd tolde nog na van dat eerste woordje, aangezien het als een vraag had geklonken en hij moest daar dan een antwoord op geven right? Maar nu kwamen er niet een maar twee vragen zijn richting uit! Help! Ugh... Hij kneep zijn ogen toe... Hij werd hier echt bloednerveus van. ”How long are those Hollows staying?” Hij slikte even en besloot de achterdeur open te doen en langzaam achteruit de gang in te schuifelen... Zijn ademhaling, die eigenlijk heel de tijd niet bezig was geweest opdat hij het gewoon niet nodig had, was gehaast en opgejaagd, waarbij hij duidelijk een beetje... Van zijn stuk was gebracht. Hij was bang, van zichzelf dan nogwel... En bang van de vragen die zijn hoofd moest verwerken. Hij kneep daarom zijn ogen toe toen hij voelde dat ze vochtig werden. "I don't know... I- I don- DOn't," klonk er daarom ook schokkend van de tiener af met piepjes en schokjes, de onzekerheid straalde van hem af. Hij was bang, hij was... Hij wilde dit niet... Godver... "Holl-Hollows are m... m.... m..." hij kon het niet, hij was gewoon niet zichzelf.. al een hele tijd niet... Hij legde daarom zijn handen in zijn gezicht en slikte. "C-come here... Please... I'll do anything... just come inside..." klonk er zacht murmelend terwijl zijn hele lijf ondertussen aan het trillen was... Hij wilde janken maar ook niet, hij was geen pussy die zou janken om onzekerheid... Hij was niet... Hij kon dat niet doen!


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyzo aug 20, 2017 2:02 pm






De antwoorden waren niet genoeg. Seji wou zich niet langer in de duisternis van de onwetendheid bevinden. Hij wou meer antwoorden hebben! Zo begon hij genadeloos meer vragen af te vuren. Iets wat de jongeman over duidelijk niet goed deed. De jongen begon naar achteren te schuifelen. Hij kwam aan bij de deur die naar binnen leidde. Seji zette opnieuw een paar stappen in zijn richting. Hij zou hem niet zomaar weg laten komen! Desondanks Seji’s doorzettingsvermogen, zorgde dat er niet voor dat de jongen zijn vragen beantwoordde. Nee. De jongen leek de vragen niet aan te kunnen. Alsof hij de vragen niet wou beantwoorden. Seji had dan ook door dat hij de jongen enkel verder in het nauw duwde. Iets wat hij ergens wel wou, aangezien hij antwoorden wou hebben, maar op het moment leek het enkel paniek te veroorzaken bij de jongen.

Uiteindelijk werd deur geopend en schuifelde de jongen de hal in. Seji volgde de jongen voor een moment met zijn ogen. De jongen kneep zijn ogen dicht. Seji trok een wenkbrauw op. "I don't know... I- I don- DOn't," stotterde de jongen terwijl zijn lichaam schokte. Huilde hij? Seji’s ogen verwijde zich wat terwijl hij op een afstand van de jongen besloot te blijven om te voorkomen dat hij nog meer in paniek ging raken. "Holl-Hollows are m... m.... m..." poogde de jongen opnieuw, maar opnieuw leek hij zijn woorden niet af te kunnen maken. Seji slikte een. Ja schuldgevoel kwam nu opzetten. Plots leken de antwoorden niet meer zo belangrijk te zijn. De jongen sloeg uiteindelijk zijn handen voor zijn gezicht. "C-come here... Please... I'll do anything... just come inside..." klonk het zacht. Het klonk alsof de jongen elk moment in huilen kon uit barsten.

In een paar vlugge stappen stond Seji binnen. Hij sloot de deur achter zich. Zijn blik bleef bij de jongen haken. Hij wist nog hoe de jongen op hem had gereageerd op het moment dat hij hem had aangeraakt. Hij had gevaarlijk geleken, maar nu, nu leek het alsof de jongen elk moment kon breken. Het zorgde ervoor dat Seji met hem had te doen. Voorzichtig en behoedzaam kwam Seji dichterbij de jongen. Voorzichtig zette hij zich op zijn tenen neer en reikte met zijn hand uit naar het hoofd van de tiener. Zachtjes gleden zijn vingers door de donkere haren heen. ”It’s alright,” suste Seji op een zachte toon.

Courageous or Stupid? Sejisheet12

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyzo aug 20, 2017 4:15 pm




lack of passion


Hij was natuurlijk bang, bang en onzeker om even het gehele plaatje te geven. Hij slikte daarom ook en kantelde zijn hoofd even... Zijn lichaam in elkaar gekrompen door al de gevoelens die bij hem binnen kwamen. Hij wilde gewoon dat er rust was, een kalme wandeling door de achtertuin had dat moeten zijn maar het was in duigen gevallen, het was kapot gegaan, hij was gewoon... Zijn onderlip trilde wat, hij trilde eigenlijk helemaal, niet goe wetende wat te doen en wat te zeggen. Onzeker als wat over alles die men over hem dacht, over wat hij deed. Onzeker over al de dingen die bij hem opkwamen en het feit dat hij zelf geen haar beter was dan die beesten waar hij het jong kind voor waarschuwde. Hij was vreselijk! Hij verdiende dit soort huis niet! HIj verdiende het niet bang te zijn. Monsters verdienden dat niet, dat hoorde je altijd in verhalen. Hij wilde dat echter echt helemaal niet zijn. Waarom had hij nooit de keuze gehad en anderen wel? Wat had hij... Verkeerd gedaan? Het speet hem zo dat hij op zijn vader was ingelopen die dag en dat alles zo had moeten gaan, dat hij nu moest leven van anderen en dat hij niks anders kon dan een idiot zijn. Hij was een schande, zoals hij altijd had gezegd. Hij verdiende te branden op een stapel voor heksen... Zoals hij had gehoord op school. Hij... HIj...
Het geluid van een deur kwam  bij hem aan en hij slikte even, waarna het na enkele seconden doordrong dat het wel degelijk de deur was. Hij slikte even, om enkel door te hebben na een tijdje dat het de deur van eerder moest zijn... Was hij...? Iemand anders? N- Opeens kwamen er vingers in zijn haren, nee, een aanraking... Hij slikte dan ook even waarna langzaam zijn handen van zijn gezicht kwamen... Hij knipperde even, zijn ogen vochtig van de tranen die eerder erin hadden zitten prikken. Hij zag het jonge kind en hij voelde zijn hand op zijn hoofd... W... Wat? ”It’s alright,” Met zijn wazige ogen keek hij naar hem, niet eens de urge krijgende om hem te bijten nu. Menselijke emoties overspoelden hem en hij... Hij stond er niet eens bij stil dat hij zich levendig voelde op dat ene momentje. Een mengeling van angst en pijn, maar ook ven verbazing en geluk begon binnen te sijpelen bij hem, sneller dan gewoonlijk, abnormaal snel voor hem. Hij slikte daarom ook even en bleef de ander aankijken... Hij had de deur toe gedaan... "Why..." klonk er dan ook verbazend helder van hem... "Why are you doing this?" was het enigste dat hij kon zeggen momenteel. Niks anders leek bij hem op te komen, hij stelde enkel de vraag. HIj wist niet waarom, besefte niet waarom. Niemand gaf om zijn gevoelens, nog niemand had het zo echt aangepakt. Plus... Hij had eerder deze jongen bedreigd... Hij had hem willen bijten... Nee, niet hij, het ding in hem had dat gewild... Hij zou deze jongen nooit pijn willen doen...


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyzo aug 20, 2017 7:44 pm






Natuurlijk had Seji het cool gevonden dat hij intimiderend kon werken op een oudere jongen. Het gaf hem een gevoel van macht waar hij al snel meer van hunkerde, maar zodra hij zag wat het met de jongen deed, verdween die lust ook meteen. De jongen leek op het punt te staan om elk moment in huilen uit te barsten. Meteen voelde Seji zich schuldig. Het was zeker niet zijn bedoeling geweest om de jongen verdrietig te maken. Hij wou dan ook voorkomen dat de jongen echt ging huilen, maar ergens wist hij niet goed hoe. De jongeman had hem eerder haast al aangevallen zodra Seji te dichtbij was gekomen. Toch kon Seji niet blijven staan en niks doen. Hij moest iets doen! Met die gedachten raapte hij nieuwe moed bijeen en stapte hij voorzichtig naar de jongen toe. Hij ging op zijn tenen staan en liet zijn vingers op geruststellende wijze door de jongen zijn donkere lokken glijden. Sussend zei hij tegen de jongen dat het al goed was.

Het leek te werken. De jongen keek hem met betraande ogen aan. Seji glimlachte wat bemoedigend en geruststellend. De jongen keek hem voor een moment aan voordat hij sprak. "Why..." sprak de jongen sneller dan Seji van hem was gewend. Seji keek daarom ook wat verbaasd op. "Why are you doing this?" vroeg de jongen vervolgens. Nog even keek Seji hem wat verbaasd aan, waarna hij glimlachte. Hij was blij dat hij de jongen in enige zin had gerustgesteld. ”I’m sorry,” verontschuldigde Seji als eerst. ”I made you sad and that wasn’t nice of me. You didn’t deserve that,” vervolgde Seji. Voor een moment had hij zijn vingers nog even laten kroelen door de donkere haren, maar nu liet hij zijn hand langzaam zaken. Op zijn stenen staan begon ook vermoeid te raken. Hij keek de jongen met een glimlachje aan. ”Are you feeling better?” vroeg Seji nu hoopvol. Hij hoopte dan ook dat hij hem een beetje had geholpen en had gerustgesteld.

{OOC: THEYRE TOO FUCKING CUUUTTEEE melting melting melting melting melting

Courageous or Stupid? Sejisheet12

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyma aug 21, 2017 8:31 am




lack of passion


Alastor had zich in een lange tijd niet meer zo levendig gevoeld. Een mengeling van hatelijke en liefdevolle emoties had hem wakker geschud uit zijn dode staat van denken van leven. Een beetje verward was hij geweest, maar nu hij zich meer voelde zoals vroeger leek hij zich meer te ontspannen, alsof hij besefte dat het zo hoorde te zijn. Zijn hersenpan leek het echter niet op te nemen en verwerkte het dan ook niet zoals het hoorde, daarvoor had hij meer tijd nodig. Hij besefte het gewoon niet, dat hij het niet wilde doen, de andere bijten dan, en dat de urge zelf niet een klein beetje kwam opspelen. Was het vreemd? In zekere zin wel, maar het moest niet altijd kwaad en gevaarlijk zijn, dingen moesten ook eens licht en vrolijk zijn, zelfs voor een dode. Zijn borstkas rees wat, hij ademde. Maar dat deed hij eigenlijk niet.
Er zaten gaten in zijn longen en er was een opening in zijn borstkas waar al de lucht aan ontglipte. Hij haalde de lucht wel binnen maar zeker een zeventig procent kwam niet meer langs de zelfde weg naar buiten. Hij besefte dit niet. Het was een compleet normaal reflex die hij momenteel toepaste omdat het zo leek te zijn, zo hoorde te zijn. HIj zweerde dat als zijn hart nog heel was het misschien eens had kunnen kloppen, maar helaas... Het ding was al jaren aan flarden geschoten, restanten waren er nog van te zien maar je kon er waarschijnlijk geen hart meer uit opmaken. Dat maakte hem... Harteloos? In zekere zin dus wel.
Een glimlach verscheen op de lippen van het wezen met de vreemde addities. Kalm staarde de jongen dan ook naar de ander, hem in zich opnemend, proberende het gevoel vast te houden. hij zweerde dat hij had kunnen blozen, uit schaamte, van hoe de ander reageerde. Hij wist niet goed waarom maar Alastor was gewoon een fijn iemand op dat vlak. Helaas zou blozen voor hem niet echt weg gelegd zijn. Hij kon het bloed niet naar zijn hoofd laten lopen, hij was zo wit als wat... En ga zo maar verder...  ”I’m sorry,” Klonk er van het kind af. De dode man kon enkel even knipperen, proberende zichzelf te ontspannen toen een misselijkmakend gevoel zijn lichaam betrad. Het was het besef dat hij aan het rotten was dat hem even niet goed maakte, niet echt de ander zijn woorden. Hij had het wel vaker maar deze keer leek het immens intens... Hij maakte zich meteen zorgen, wat als de pijn van zijn borstkas nu insloeg? Wat als hij ging voelen zoals een mens deed nu? De pijn ervaren zoals hun... Als hij bleker had kunnen worden had hij dat nu gedaan... ”I made you sad and that wasn’t nice of me. You didn’t deserve that,” Hij voelde de hand door zijn donkere haren gaan en even slikte de jongeman. Het was vreemd dit te ervaren, dat moest hij toegeven. Nog nooit had iemand dit gedaan bij hem sinds hij zo was gworden. Nog nooit had hij die woorden gehoord en nog nooit was dit... Gevoel gebeurd. Hij snapte het allemaal niet zo goed, maar volgens zijn hersens leek het allemaal op zijn plaats te vallen, alsof het natuurlijk was; alsof het zo hoorde te zijn. ”Are you feeling better?”
Rustig keek hij even schuin weg van de kleine jongen. Hij wist niet goed wat te zeggen hierop. Het feit dat een kind van enkele jaren oud wijzer klonk dan hem was niet echt ok. Het toonde aan dat hij nog lang niet over zijn onzekerheden heen was, sterker nog, hij was er zwakker onder geworden. HIj begon helemaal weg te rotten, zelfs zijn gevoelens en gedachten die hem enige zekerheid moesten geven. Hij kneep daarom ook even zijn ogen toe... "Yeah... Thanks..." zei hij even zachtjes... Hij wist verder niet wat te zeggen. Hij snapte dit gewoon niet. Alastor was dit alles behalve gewoon van mensen... "I... Just... It's not okay to be outside..." zei hij rustig tegen het kind terwijl hij hem even aankeek. "You don't... wanna die... Believe me... it hurts...." zei hij zacht fluisterend terwijl een hand tegen zijn borstkas werd gelegd en hij even naar de grond staarde... Hoe je ook aan je einde kwam, alles moest toch wel pijnlijk zijn? Tenzij je in je slaap stierf... maar dan opnieuw, hoeveel pijn had je dan tijdens die periode? Hij wist het niet, hij wist alleen dat vermoord worden nooit prettig kon zijn... Hij had het al een keer meegemaakt... En hij wenste het niemand toe.


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptyma aug 21, 2017 12:17 pm






Seji voelde zich schuldig om het feit dat hij de jongen zo verdrietig, ongemakkelijk en nerveus had gemaakt. In eerste instantie had het hem machtig laten voelen, maar nu voelde hij zich vooral erg schuldig. Zo probeerde hij de situatie ook weer goed te zetten door de jongeman gerust te stellen. Hij had even getwijfeld of hij de jongeman wel moest aanraken, maar als de jongen het echt niet wou zou hij hem maar weer weg moeten duwen. Seji had de jongen geaaid en hem gesusd, iets wat leek te werken. De jongen kwam een stuk helderder over. Seji legde uit waar zijn handeling vandaan kwam en liet uiteindelijk zijn hand weer zakken. Met een zachte glimlach keek hij de jongen aan.

De jongen week zijn blik af. Rustig wachtte Seji af op wat zou komen. Nu wist hij wel beter dan ongeduldig zijn, dat zou het verdriet enkel maar terug laten komen. Iets wat hij wou voorkomen. Seji had gevraagd of het nu goed ging met de jongen. Hij kneep zijn ogen dicht. Een bezorgde blik verscheen in Seji’s ogen, dat klonk niet alsof het goed ging. "Yeah... Thanks..." zei de jongen echter op een zachte toon. Seji betwijfelde of het wel echt goed ging, maar besloot het niet nogmaals te vragen. Hij wou de jongen niet weer overweldigen met zijn vragen. "I... Just... It's not okay to be outside..." zei de jongen rustig tegen hem en keek hem weer aan. Seji knikte langzaam. Hij zou niet naar buiten gaan. Hij kon de jongen niet beloven dat hij het nooit meer zou proberen, maar voor vandaag niet meer.

"You don't... wanna die... Believe me... it hurts...." sprak de jongen zacht fluisterend. Een hand werd op zijn borstkas geplaatst. Daar waar zijn hart zat. Seji slikte eens. Het leek nog niet helemaal goed te gaan met zijn nieuwe vriend. Seji keek de jongeman aan. ”Don’t worry. I won’t,” probeerde hij de jongeman wat gerust te stellen. Hij glimlachte wat en greep met zijn twee kleine handjes de hand vast van de jongeman die hij op zijn hart had geplaatst. ”We’ll be fine,” voegde Seji er aan toe. Voor een moment keek hij naar hun handen. De jongen’s huid was erg bleek vergeleken met Seji’s huid. Seji gaf er niks om. Liefdevol hield hij de hand vast. Zijn blik ging terug naar de jongen. ”What’s your name?” vroeg hij hem nu, nagaand dat hij die informatie nog niet had gekregen.

Courageous or Stupid? Sejisheet12

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptydi aug 22, 2017 4:47 pm




lack of passion


Ondanks alles was hij best bezorgd om alles en hij wilde gewoon goed doen. Maar dat werd niet altijd even goed opgevat, zo te zien. met zijn donkerbruine ogen keek hij dan ook naar de ander... Hij was alles behalve zelfzeker van zichzelf, maar het gevoel dat hem humaan maakte op dit moment gaf hem genoeg zelfvertrouwen om de ander dicht te laten komen. Hij werd verdreven, het monster in hem. Het was een goed iets... En dat zag hij nu in. Er was geen urge, geen craving, zoals hij gewoonlijk wel had zodra hij dicht bij mensen was. Hij wist niet of dit iets speciaals was of het iets te maken had met het feit dat de ander een bijzonderheid had. Hij snapte immers nog steeds niet veel van het hele gedoe van bijzonderheden. ”Don’t worry. I won’t,” Klonk er van de katachtige af, die even glimlachte. Kalm keek de jongen naar het halfmens, halfdier, voordat hij even zijn ogen afwende. Dat was goe om te weten maar je was nooit zeker met kinderen. Het was niet dat hij ze haatte, als er een iets was dan snapte hij ze misschien nog wel een beetje. Hij was immers ook een kind. Hij kon zich eigenlijk bijna niet frustreren. Zijn  geduld was groot, dus echt door het lint gaan kon hij gewoon niet. Als er iets hem teveel werd begon hij gewoon te huilen. De laatste keer dat hij echt boos was geworden... Hij... Kon het zich eigenlijk niet herinneren. De laatste keer dat hij iemand, of een groep, had gehaat... Hij kon enkel aan zichzelf denken. Alastor had een diepe haat voor zijn eigen bestaan... Zijn eigen levende gedaante. Hij... Wist wel degelijk waarom dat was. Hij was niks meer of minder dan een moordenaar, die verdiende helemaal geen liefde te krijgen, al zeker niet van zichzelf. Vuil en vertekend door zoveel foute dingen. Hij herinnerde zich vaagjes hoe zijn eigen vader hem had afgeschoten. Zijn eigen moeder had zelfmoord gepleegd, maar mishandelde haar zoon alsof het haar hobby was geweest. Hij had nooit de liefde gehad van een ouder en snapte dat dan ook niet. De enigste die hij ooit had gehad waren zijn schoolvriendjes, maar die dingen hadden ook altijd op een lange afstand van hem geleefd... Ze waren niet echt een deel van zijn leven... En toen zijn leven dan ook op een einde kwam, was er niks meer voor hem om nog op terug te vallen. Hij leerde nieuwe mensen kennen, waarvan namen en gezichten al waren verzopen in zijn rottende gedachten. Hij herinnerde zich wel nog dat maar een handvol nog leefde... Of hoorde te leven. Hij wist niet wat een beet met een mens kon doen, alhoewel hij het een keer had gezien. Hij wilde graag geloven dat het anders zou zijn, dat de ziekte niet van hem af kwam... maar al die zoetsappige gedachten waren enkel en alleen om de pijn een beetje aan de kanten te schuiven en te verdoezelen, het was gewoon... Een smoesje om zich beter te laten voelen en zelfs hij wist dat hij dat niet verdiende.
Handen werden tegen zijn hand gelegd en langzaam keek de dode op. Zijn donkere ogen staarden even naar zijn hand, voordat hij even naar de jonge keek die dat had gedaan. Wat wilde hij doen? Herinnerde hij zich niet wat dit kon doen? Was hij er zo zeker van? Had hij zoveel vertrouwen in hem? KInderen... Ze konden soms teveel vertrouwen... Maar hij kon niet en hij zou niet bijten. Hij zou zelfs als het kwam het stoppen, zelfs als hij daarmee zichzelf verloor... Was hij toch gewoon. ”We’ll be fine,” Hij slikte even. Dat was een mooie gedachte, maar dat lag niet voor hem weg. Er zou niks goeds komen... Er kwam geen happy ending voor hem. Hij haalde daarom ook even eenmalig adem en zuchtte zachtjes om zijn emoties lichtjes te uiten. "I... I don't think so..." murmelde hij daarom ook zachtjes tussen zijn toe geperste lippen door. Hij had zijn tanden op elkaar geklemd en wilde even zijn frustratie inhouden. Deze emoties waren vuil en mochten niet. Jaloers zijn op iemand die alles kon doen met zijn leven... Op een kind die nog alles kon gaan doen en worden... En niet eens bang moest zijn van zichzelf. kijk... Alastor was geen loner... Hij wilde juist bij mensen zijn, maar dat kon hij gewoon niet. Hij werd er gek van, hij werd er zo down van. Hij wilde ertegen vechten maar al zijn emoties werden gewoon een doorgang voor de cravings. De slechte dan toch. Hij wist niet hoe lang het nog zou duren voordat hij voor het eerst hier wil zou gaan. Hij wist niet waarom hij daar nu aan moest denken, maar het was wel iets om even over na te denken. HIj wilde helemaal niet dat het zou gebeuren en ergens had hij hoop dat de loop het effect van alles tegenhield. Misschien veranderde zijn lichaam niet, misschien lag het daar aan. Misschien had hij daarom verlangens, omdat de tijd vooruit ging op zijn lichaam? ”What’s your name?” U-uh... Verbaasd keek de jongen op, ietwat weg gezakt in zijn eigen gedachten en problemen...
"Alastor..." zei de jongen zachtjes tegen de kleine jongen waarna hij even op zijn onderlip begon te bijten en vervolgens zich weg draaide van het kind, zijn handen gingen wat de lucht in. "I'm... Sorry... But you should... Not... come close to me..." zei hij zacht murmelend terwijl hij zijn hoofd wat kantelde en langzaam in beweging kwam. Het gevoel zakte weg in spijt en verdriet. Hij wilde dit niet doen, maar dit was beter voor iedereen. Hij kneep zijn ogen daarom ook even toe en knarste met zijn tanden. Hij was... Zo gefrustreerd op zichzelf.


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Emptydi aug 22, 2017 7:55 pm






De jongeman had hem gezicht dat hij niet naar buiten moest gaan. Volgens hem was doodgaan geen pretje. Seji kon dat zelf ook wel inbeelden, maar zou natuurlijk die pijn kunnen begrijpen aangezien hij die pijn niet zelf had ervaren. Hij had dan ook niet in de gaten dat de jongen hem zozeer probeerde te beschermen. Het leek er meer op dat de jongeman meer geruststelling nodig had. Geruststelling die Seji maar al te graag wou geven. Hij was begonnen met zijn haren te kroelen, waarna hij de hand van de jongen vastpakte en hem opnieuw zei dat het wel goed zou komen. Alles kwam op zijn pootjes terecht. Net zoals Seji! Echter leek hij de jongen niet echt te kunnen overtuigen. Hij zag hem slikken. Seji keek hem met zijn blauwe kijkers aan terwijl een bezorgde blik in ze terecht kwam.

"I... I don't think so..." hoorde hij de jongen zeggen. Het was moeilijk te verstaan, maar ook in dit soort situatie hielpen Seji’s grote oren om het beter te bestaan. Seji pakte de hand van de jongen wat steviger vast. ”It has to be,” probeerde Seji de jongen nog te overtuigen, maar het leek erop dat het geen nut had. Om die reden besloot Seji maar niet al te lang bij het onderwerp te blijven hangen en vroeg hij de jongen naar zijn naam. Seji keek hem opgewekt aan. Ja nu wou hij de jongen wel beter leren kennen, beginnend bij zijn naam. De jongen keek verbaasd op van de vraag, maar de vraag leek wel tot hem door te dringen. Seji weerhield zichzelf er daarom van om de vraag te herhalen. "Alastor..." stelde de jongeman zichzelf voor.

Seji keek op. Zijn oren flikkerde wat. De naam klonk vreemd in zijn oren. Hij had zo’n naam nog niet vaker gehoord. Dan weer, hij liep nog te kort op deze aardbodem rondom om veel verschillende namen te horen. Al met al vond Seji het een naam die goed bij de jongen paste. Hij wou zichzelf vervolgens enthousiast voorstellen, maar toen draaide de jongen zich van hem weg. Seji liet zijn hand los. Wat verward en verloren keek Seji Alastor na. "I'm... Sorry... But you should... Not... come close to me..." sprak de jongen. Seji keek verbaasd op, maar kwam meteen in beweging zodra de jongen in beweging kwam.

Hij snelde naar de jongen toe en kwam voor hem tot een halt. ”Please don’t leave! Not yet!” smeekte hij de jongen haast. Met zijn grote blauwe ogen keek hij de jongen smekend aan. ”My name is Seji. Let’s be friends. I’ll be there for you!” vervolgde Seji, nog altijd op de smekende toon. Hij wou de jongeman niet alleen achterlaten. Hij zag hem al als een vriend. Zijn eerste vriend. Hij wou hem niet nu al verliezen. Seji keek de jongen dan ook verdrietig aan. De tranen begonnen in zijn ogen te prikken, maar hij probeerde ze nog met alle macht binnen te houden.

Courageous or Stupid? Sejisheet12

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Gesponsorde inhoud




Courageous or Stupid? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Courageous or Stupid?   Courageous or Stupid? Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Courageous or Stupid?
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» It's just a stupid book

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Miss Bluebonnet's abode
 :: g a r d e n s
-
Ga naar: