Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Raise up Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Raise up Firefo11
15 oktober 2016


Raise up Birdpl11

Deel
 

 Raise up

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Raise up   Raise up Emptydo jul 13, 2017 11:56 pm


the difference between what we're told is going on
and what is really going on
IS ABSOLUTELY ENORMOUS
10:13. Leven met maar één oog was moeilijker dan hij zich ooit had kunnen voorstellen. Niet persé om de beperking in zijn zicht, maar om het gevoel. Hij kon niet eens in een spiegel te kijken zonder zijn maag te voelen samentrekken. Nog steeds had hij zo’n enorme spijt van zijn roekeloze gedrag. Maar spijt kwam altijd te laat. Hij had er echter zijn les wel uit getrokken. Geen uitstapjes meer zo lang de Hollows in de loop waren. Hij wilde er niet nog een keer eentje tegen het lijf lopen. Hij had immers maar één oog meer over, en het liefst zou hij die wel behouden. Helemaal niet meer kunnen zien zou nog veel erger zijn. Er zouden zoveel dingen zijn die hij zou missen. Het allerbelangrijkste.. Clarke.

Met haar een kamer delen had zijn mening over haar compleet veranderd. Ze hadden het uitgepraat, en konden nu op een normale manier met elkaar om gaan. Al was zij meer dan de helft van de tijd wel onder invloed van 2c-b. Het was de enige manier, het was gewoon te gevaarlijk om het niet te doen. Straks raakte hij haar per ongeluk aan en stierf hij alsnog. En hoewel dat voor zo’n lange tijd zijn doel was geweest, wilde hij nu wel leven. Hij wilde leven voor Clarke.

Alhoewel hij op sommige momenten wenste dat hij niet bestond. Zoals nu. Hij zat in de living room, deels omdat hij zichzelf wou pushen meer onder de rest te komen. Ondanks zijn oog. Het verband was er af, maar hij had er een soort zwarte doek voor gebonden. Minder opvallend dan het wit, maar het viel nog steeds op. Hij leek wel een piraat. Het was dan ook het middelpunt van enkele grappen die gemaakt werden, en hij voelde zich hoe langer hoe meer bekeken en bespot. Oskar klemde zijn kaken op elkaar, om zijn woede en frustratie onder controle te houden.

&Alistor
Terug naar boven Ga naar beneden
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptyvr jul 14, 2017 5:43 pm




give me peace


Het getik van een klok kon velen gek maken mocht deze enkel minuten door gaan. Maar onder velen viel Alastor niet. Hij had geen kamer nodig. Hij had geen dingen die bij hem behoorde; zijn lichaam had geen nood aan rust. Pas nu zag hij in dat hij niet ziek was, hij was altijd zo geweest. Het had hem in dilemma gebracht en hij had er wat van gewalgd, maar al snel waren de regels van het huishouden klaar helder voor de jonge kerel geworden. Nja, snel voor hem was een proces die kon oplopen naar een paar minuten als hij zijn werk erachter zette. Je kon het hem niet kwalijk nemen; voor zijn dood was hij ook niet de snelste of slimste geweest. Hij blonk in niks uit, hij was dat ene kind dat in de achtergrond zou vervagen en een basic jobje zou vinden. Dat was als zijn vader hem niet had afgeknald en onder wat aarde had gegooid. Van al zijn ervaringen tot nu toe was levend begravend worden nog wel het hoogtepunt geweest. Het was echter wel beter dat hij ademen niet nodig had, want dat spul kwam overal.
Zijn donkerbruine ogen dwaalden even langs de klok die verderop tegen de muur stond. Het was een voorwerp die hem was opgevallen toen hij hier voor het eerst was binnen gekomen. Het maakte een luid tikkend geluid die hem een constante gaf, een grip op de realiteit die hem goed liet voelen en dat liet hem glimlachen, traag maar oprecht. Hij was blij om hier te zijn. De cravings waren gelukkig niet zo erg als vooraf en er was stilte. Hij kon neerliggen op iets dat zachter was dan de harde grond en kon nieuwe kleren krijgen mocht hij het vragen. Hoe dan ook was Alastor nog steeds de background persoon die hij altijd al was geweest. Hij was nog achterlijker dan eerst en schaamde zich dood om zijn vorm, zijn lichaam en de stank die het afgaf. Hij had zich wel al gewassen maar zijn menselijke kant had gewalgd bij het beeld van zijn lichaam. Hij had er nog ok uitgezien, maar alles dat onder zijn nek bevond had zich al vast geworteld in een diep rottingsproces. Hij wilde niet weten wat er allemaal daar aan de gang was, dus hij had er maar water op gespoten en was het voorval vergeten. Spiegels, die moest hij maar mijden voor nu. Hij wilde zichzelf niet zien.

Langzaam gleden zijn ogen langs wat voorwerpen heen die hier ook stonden en voor het eerst dacht hij aan een thuis. Hij wist nooit wat een thuis was, maar als het refereerde naar huis waar hij was opgegroeid dan... Gaf deze kamer een goed beeld ervan. De ietwat achterlijke gast had de aanwezigheid van een ander nog niet echt opgemerkt toen hij binnen was gekomen zo'n tien minuten eerder. Zoals een levende dode had hij eerst naar het duidelijkste gekeken; de tikkende klok. Geluid was namelijk het helderste voor hem. Hij vond het dan ook heerlijk als muziek speelde. Maar goed... Er was iemand. En hij had hier zo achterlijk staan gapen naar een domme klok. Ah nee hij stond voor deze achterlijke klok, hij lag er bijna op. Een beetje verbaasd van zichzelf zette hij een stap terug, trok hij zijn handen onzeker op en keek hij traag rond. Help, sorry. Ah. Hij had het zelfs nog niet door wie dat was, hoe hij eruit zag. Hij wist gewoon dat iemand daar voor hem zat en hij als een of andere freak naar iets doms had zitten staren. Oh god, oh god. Dit was niet ok. Help. Snel, hij moest iets zeggen dat niet dom overkwam, zoek iets Alastor, snel. Snel... Snel... Ja nog zeker vijf minuten hoor voor hij terug keek naar de onbekende. Nu pas kwam het bij hem binnen, hij had een soort doek rond zijn kop. Natuurlijk dacht hij niet verder dan zijn observatie voor nu en zei; "Sorry!" met een krachtige stem. Oh god, wacht. Nee. Ietwat verbaasd van zijn eigen stem kromp hij nog meer in elkaar. Zijn al gesloten houding werd dus alleen maar erger. Zijn blik straalde gewoon de ondzekerheid uit. Ah. Ah. Aaaah! Hij wist niet wat te doen, hij wist niet wat te verwachten. Dat had niet zo moeten zijn! Hij had gewoon sorry moeten zeggen en weg wandelen maar nu had hij een flater geslaan. God.  


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptyza jul 15, 2017 10:18 pm


the difference between what we're told is going on
and what is really going on
IS ABSOLUTELY ENORMOUS
10:15. Lichtjes geërgerd en een tikje sad draaide hij zich om in de zetel, zodat hij nu naar de andere kant van de kamer keek. Met zijn rug tegen de armleuning, keerde hij zich letterlijk af van de kinderen die grapjes aan het maken waren. Oké, hij had het eigenlijk over zichzelf afgeroepen door naar buiten te gaan, ondanks Bluebonnet’s waarschuwing. Maar hij verdiende het ergens ook niet om zomaar uitgelachen te worden. Het was een roekeloze actie geweest, maar wel heel typisch voor iemand die zijn leven moe was. Het gevaar opzoeken, in de hoop dat het het laatste was wat ze ooit zouden doen. Oskar had minder geluk gehad. Zijn peculiarity had hem opnieuw gered van het noodlot, al droeg hij er nu wel zichtbaar de gevolgen van. Voor de rest van zijn leven.

Maar voor hij weer in die negatieve gedachtenspiraal raakte, werd hij afgeleid door een jongen die ineens wel heel verwilderd reageerde op zijn aanwezigheid. Met stijgende verbazing keek Oskar toe hoe hij zichzelf precies geen houding wist te geven. "Sorry!" Zei hij ineens, met een krachtige, luide stem. Sorry? Voor.. Wat precies? De jongen keek hem niet-begrijpend aan, al ging die gezichtsuitdrukking grotendeels verloren achter de grijze lap stof. ”For what exactly?” Vroeg hij daarom maar, met een verbaasde maar niet onvriendelijke toon in zijn stem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptyzo jul 16, 2017 10:31 pm




give me peace


Weet je, misschien was het beter als hij onderzoek deed naar zijn bijzonderheid. Misschien dat hij dan een beetje overweg kon met zichzelf. Hoe dan ook was hij niet slim genoeg om dat idee te krijgen laat staan dat hij snel genoeg kon lezen om nog binnen deze eeuw iets van boeken te door spitsen. Hij had al zoveel moeite met zijn zicht, dus lezen was uit de boze. De meeste normale mensen zouden een bril aanschaffen, maar niet hij. Hij was te dom om aan die oplossing te denken. Nja, waarschijnlijk zou een bril toch niet helpen right? Right... Verstijfd bleef hij dan ook staan, deels verschoten van zijn eigen acties als het feit dat er hier een persoon zat die hij niet had opgemerkt. Hij was wel achterlijk genoeg om iemand over het hoofd te zien, maar dat het zo moest gebeuren was alles behalve ingepland. Hij had er vrede aan gegeven dat hij dom was, maar hij gaf geen rust aan het feit dat hij niet sociaal kon doen. Kijk hem dan hier staan, als hij zelfs al tranen had was de kans groot dat hij was gaan janken. Hij was best zwak, like echt zwak, en dat was duidelijk te zien aan zijn houding en alles. Hij kon zichzelf gewoon niet zo goed handelen en dat was een probleem als je dingen in je leven wilde bereiken. Oh... Well... Dan maar verder gaan zonder de wereld of een toekomst.
”For what exactly?” Ah... Agh? Hij knipperde even langzaam, zijn houding verkrampte even in een positie terwijl de zin langzaam tot hem doordrong.. Oh... Okay... Hij slikte even en keek op, maar durfde de ander nog steeds niet recht aan te kijken. Zijn blik werd echter gericht op het stuk stof dat rond zijn hoofd gebonden was. Hij slikte even in de eerste instantie van analyse kon hij niet op een antwoord komen, dus hij liet het maar varen... Het was echter wel best interessant, dus staren deed hij wel. Ja, hij kon wel staren hoor, daar was hij echt de beste in. "U... Uhm..." zei hij even onhandig waarna hij zijn ogen terug afsloeg. Je voor wat idiot. Waarom heb je dat woord gegild? "I... don't know...?" sprak hij even fronsend. Ja, sorry hoor hij was het ook nu alweer vergeten hmpf. Of..? "Sorry..." murmelde hij nogmaals. Hmpf. Hij slikte even en keek weer even op... Starende naar het stukje doek dat daar om zijn hoofd ging. Zou hij hetzelfde voorval hebben zoals hem? Maybe... Who knows. "Are you hiding some kind of wound with that?" zei hij wijzend naar zijn eigen gezicht waar het doek van de ander zat. Hij wist namelijk wel na al dat staren dat dat geen steriel geval was voor wonden, dus misschien, het kon right? Vragen kon geen kwaad. Ondanks dat het zo stil en ietwat onzeker had geklonken, het was eruit gekomen.


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptyma jul 17, 2017 12:36 am


the difference between what we're told is going on
and what is really going on
IS ABSOLUTELY ENORMOUS
10:17. Over het algemeen was Oskar vrij goed in sociaal contact. Hij kon makkelijk praten met mensen en zelfs vrienden maken met de moeilijkste types. Maar deze jongen? Het was alsof alles in slow motion aankwam. Lag in real life. Hij knipperde heel langzaam met zijn ogen, bleef een tijdje in dezelfde verkrampte houding staan terwijl hij hem aanstaarde. Zoals hij net naar die klok had staan staren. Dat had hij ook wel gezien, hij had zich er alleen geen vragen bij gesteld. Mensen deden wel vreemdere dingen hier. Misschien was het wel zijn dagelijkse klusje om de klok zo bij te stellen dat hij perfect afgeregeld stond. Zodat niemand te laat kon komen bij het avondeten, wat miss Bluebonnet namelijk niet zo fijn vond.

Eindelijk kreeg hij reactie, al was het niet echt een verklaring. De jongen gaf aan niet eens te weten waarom hij sorry zei, om het vervolgens nog een keer opnieuw te doen. Oskar haalde zijn schouders lichtjes op. ”It’s okay I guess”, Zei hij met een zwakke glimlach. Nu dacht hij het gesprek wel te hebben afgerond, maar dat was buiten de jongen om gerekend. "Are you hiding some kind of wound with that?" Vroeg hij, doelend op de zwarte lap stof. Hij kon een zucht net nog tegenhouden. ”It’s more of a scar”, Zei hij met een beetje tegenzin. Had de jongen dan nog niet gehoord over zijn ongehoorzaamheid die hem een oog had gekost?
Terug naar boven Ga naar beneden
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptywo jul 19, 2017 11:21 am




give me peace


Hij wist niet goed wat te doen. Het was gewoon allemaal nogal eng als je het hem vroeg. Hij was echt gewoon een pussy, ookal zag hij dat soms niet eens zelf in. Zich stoer opstellen zou hij ook nooit doen, ookal zou dat zijn imago wel wat kunnen redden. Hij was niet slim en snel genoeg om die opties na te gaan en daarbij ook bij te houden. Mocht iemand het hem ooit eens gezegd hebben zou hij het wel gedaan hebben voor enkele minuten. Maar tja, hij was al zo onzeker als wat, hij kroop nog liever onder een steen dan dat hij iets ging doen dat uit zijn comfort zone was. Jammer was er niet echt een steen in zijn nabijheid om die gedachte waar te maken. De jongen tegenover hem haalde zijn schouders op op zijn excuses en hij kon enkel zijn neerslachtige houding aanhouden. Hij was gewoon altijd zo en daar kon hij bar weinig aan doen. Zelfvertrouwen was immers niet iets dat je kon krijgen van de ene dag op de ander, dat had hij op de harde manier moeten ondervinden, helaas. ”It’s okay I guess”, Even keek Alastor op, om hem beter te bekijken. Het kwam dan ook vrij laat binnen dat hij even had geglimlacht. De manier waarop had hij uiteraard nog niet echt in zich genomen, maar langzaam glimlachte de jongen ook wat, onzeker en trillerig. Wat? Hij had mensen dit zien doen, dus hij kon het perfect ook zo terug doen of niet dan? Het duurde dan ook niet lang voordat hij vroeg naar het stuk stof dat rond zijn kop was gewonden. Ja, het was moeilijk voor de jonge kerel om dat soort dingen op te merken, hoe je het ook draaide of keerde. Hij was een trage denker en soms nam hij iets waar maar konden zijn hersenen het gewoon niet verwerken. ”It’s more of a scar”, scar... Even staarde hij naar de ander, zonder ook enige intentie te tonen van woorden of acties.
En na een minuutje ofzo knikte hij even om zijn ogen weer van de ander te halen. Even moest hij in zijn geheugen graven, om snel op een conclusie te komen. Een litteken was iets dat blijvende was en lelijk kon zijn. Was het ding op zijn borstkas dan ook een litteken? Ja dat kon eigenlijk wel right? Dus dat betekende dat hij ergens ook wel begreep waarom de ander het verborg, traag had hij het natuurlijk opgevat, maar het was er gekomen. Hij maakte namelijk niet echt de link met hem en de verhalen die hij had gehoord over de jongen die zijn oog was verloren. Namen waren namelijk nogal wat voor de jonge Alastor. Daarbij was het verhaal hem enkel lang genoeg bij gebleven omdat het hem bang maakte en dingen die men bang maakte bleven altijd even langer bij right? "Does it... Hurt?" vroeg hij even zachtjes. Hij wist dat zij borstkas soms pijn deed, misschien was dat ook bij hem. Wie weet.... Hmn... "Mine hurts sometimes..." mompelde hij er amper verstaanbaar achter om weer even op te kijken. Hij wist het ergens gewoon, in zijn achterhoofd, hij deed maar raar niet? Of toch niet? Agh, zo verwarrend.


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptyza jul 22, 2017 5:31 pm


the difference between what we're told is going on
and what is really going on
IS ABSOLUTELY ENORMOUS
10:20. Starende blikken was hij ondertussen wel gewend geworden, maar deze jongen hier was toch wel een heel extreem geval. Het leek wel alsof al zijn woorden in delay aankwamen bij hem en echt heel traag tot hem doordrongen. En dan moest hij nog een reactie vormen, iets wat ook een tijdje leek te duren. In tussentijd staarde hij. Intens. Bijna werd hij er ongemakkelijk van. Hij besloot het maar te houden op de mogelijkheid dat het iets te maken had met zijn peculiarity. Dan kon hij vrede nemen met het gestaar. De vragen echter, die vond hij wel iets minder. Toch antwoordde hij, met tegenzin maar niet geïrriteerd. Steeds bleef hij semi-vriendelijk. Hij kon het hem ook niet kwalijk nemen. Iedereen was nieuwsgierig. Al wist iedereen er ook gewoon van af, met uitzondering van deze gast dan.

"Does it... Hurt?" Was de uiteindelijke reactie op zijn antwoord. "Mine hurts sometimes..." Volgde er, nog verbazingwekkend snel. ”Not really, but I take heavy pain meds daily”, Antwoordde hij. Technisch gezien klopte dat wel, al waren die pijnstillers gewoon eigenlijk illegale drugs. Maar het hielp, dus waarom zou hij het niet innemen dan? ”I assume your scars aren’t as visible as mine is then?” Vroeg hij, al was het eerder een vaststelling. De jongen voor zich had namelijk geen lap stof rond zijn hoofd zitten zoals hij had. ”I’m Oskar by the way”, Stelde hij zichzelf toen voor, deels ook benieuwd naar de naam van de jongen voor hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptyza aug 19, 2017 9:06 am




give me peace


Alastor was niet bepaald geïnteresseerd in wat er zou volgen. Het was meer... Het kwam logisch aan en kwam uit zijn mond. Hij had niet zoveel sociale skills... Nooit gehad eigenlijk. Als je dan nog eens dood was, you know... dan was het alles behalve handig eh... Stil staarde hij dan ook gewoon naar de jongen met het ding rond zijn hoofd. Het was alles behalve iets waar hij zich van moest aantrekken en toch zat hij hier vragen te stellen en zijn mening te geven. Vriendelijk zijn op zijn eigen manier, niet eens beseffende dat het de ander kon schaden in het proces. De jongen had dat besef niet, zoals een klein kind eigenlijk. Zijn hersens konden dat soort shit niet verwerken, opnemen en een logisch besluit van maken. Het maakte hem ergens een irritant persoon... Wat hij ook niet besefte dus wat was de point really. Zolang hij maar zelf een gelukkig beeld kon schetsen in zijn hoofd was hij gelukkig right? Yeah, zal wel.
”Not really, but I take heavy pain meds daily”, Vertelde de jongen. Langzaam knipperde hij even... Terwijl het binnen kwam, maar voor hij echt de kans had om de woorden even goed in zich op te nemen vervolge de de ander al met zijn praten, het was lastig om bij te houden maar hij had ergere dingen doormaakt, he was ready. ”I assume your scars aren’t as visible as mine is then?” Hmn.. Langzaam sijpelde de eerste zin door tot zijn besef, waarin hij kon opmaken dat de ander dus aan de medicatie zag... Iets dat hij zelf nooit had geprobeerd om eerlijk te zijn dus hij snapte het niet helemaal. tenzij mensen upfucken ook als med konden gezien worden... uh, nee volgens hem was dat niet iets dat echt toegelaten was, laat staan wetenschappelijk aangetoond... Althans, ja, uhm... Ja... ”I’m Oskar by the way”, Wel meteen kwam dit binnen. Aha! Ja, hij stelde zich voor, dit was iets dat vaak gebeurde, kijk eens aan hij snapte het meteen. Hij glimlachte daarom ook even langzaam. Yay, hij was sneller aan het worden op voorstellen, vooruitgang! Yay~ "I'm Alastor," zei hij daarom ook kalm als response tegen de ander. Oskar was zijn naam dus. Ah ja, die kwam nu pas binnen, maar hij had de zinstructuur wel degelijk goed opgevangen en een relatief normaal antwoord kunnen geven op tijd, hij was trots op zichzelf, maar daardoor kwam er ook meteen vertraging op zijn andere antwoorden. Na enkele minuten verdween de glimlach dan ook waarna hij even langzaam begon te knikken. Het was bedoeld op de andere woorden, de eerdere woorden van Oskar... Maar er was een goede kans dat de ander dat niet eens inzag... Dus uh... Dat was ook netjes gedaan dan. "Okay...." zei hij als eerste op het gehele medicatie gedoe. Hij kon weinig erop zeggen, buiten dat hij zelf verlichting zocht in het bijten van levende wezens... You know, het gewoonlijke, niks speciaals uiteraard pffff. Hij slikte dan ook even en liet zijn handen opeens afzakken naar zijn boy. Hij legde zijn handen aan de rand en trok de lagen kleding van zijn bovenlijf wat naar boven, waarna langzaam een kleine glimps te zien was van de schotwonde. Het rottende proces rond de wonde was al naar beneden aan het rijken en had een lelijke rand gemaakt aan het ding. Was het eigenlijk een litteken? Meh, hij kreeg niet echt nog littekens dus voor hem wel in ieder geval. "No, it isn't," zei hij dan ook plots down op de vraag van de ander. "I don't take off my clothes so... yea..." hij liet het ding weer zakken waarna hij even schuin weg keek. De ziekmakende geur die van zijn wonde en lijf af kwam as hem helemaal niet bekend en het feit dat hij nu ook gewoon het ding even bloot had gelegd.. Uh, het zou wel zijn effecten hebben, maar dat besef had hij niet, helaas... Hij probeerde gewoon goed te doen. Niks meer, niks minder.


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Oskar Skygge

Oskar Skygge

Aantal berichten : 872
IC-berichten : 172
Leeftijd : 27

Character sheet
Bijzonderheid: shadow manipulation
Uiterlijke leeftijd: 16
Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptydo aug 24, 2017 1:42 pm


the difference between what we're told is going on
and what is really going on
IS ABSOLUTELY ENORMOUS
10:26. Echt alles leek zoveel trager te gaan bij de andere jongen. Best irritant, maar hij hield er zijn mond over. Hij wilde niet gemeen zijn tegen andere mensen, sowieso was het iets waar hij niks aan kon doen. Hij had gewoon persoonlijk weinig geduld, zeker in zijn prikkelbare toestand van de afgelopen tijd. Leren leven met maar één oog ging niet zonder slag of stoot. Het maakte hem moe, zijn hoofd leek ook vaak pijn te doen door de inspanningen die zijn ene oog nu moest leveren om het andere te compenseren. Dan was er dus ook geen ruimte of energie meer over om te dealen met iemand die in slow motion leefde. Toen Oskar uitgesproken was, kon hij al bijna een dutje gaan doen terwijl hij wachtte op een reactie. Of wacht, nee, hij kon zich nog voorstellen. Iets waar verbazingwekkend genoeg meteen reactie op kwam? "I'm Alastor," Stelde de jongen zich op zijn beurt voor. Hij glimlachte lichtjes, en knikte toen. Alastor, een naam die hij misschien wel zou kunnen onthouden.

Ineens besloot Alastor te gaan strippen, en het duurde nu ook wel een paar seconden voor hij besefte dat hij zijn eigen wonde aan het tonen was. En wat voor een. Oskar kon amper zijn verbazing onderdrukken. Verbazing met.. Een randje afschuw. Dat zag er echt niet uit. "No, it isn't," Werd er uiteindelijk geantwoord, nadat hij zijn trui terug naar beneden had gedaan. "I don't take off my clothes so... yea..." Vertelde hij er nog bij. Oskar keek terug op, maakte oogcontact. ”Shouldn’t you get that checked out by a doctor or something?” Stelde hij voor. Hé, misschien had hij dat al lang gedaan, maar het kon toch niet dat hij daar mee moest blijven rondlopen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Alastor Amarith

Alastor Amarith

Aantal berichten : 153
IC-berichten : 68
Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla, Tawnee


Character sheet
Bijzonderheid: Zombie
Uiterlijke leeftijd: 15 y/o
Quote: The dead should be dead, they can't love, that's why they're dead
Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Emptydo sep 07, 2017 12:46 am




give me peace


Sinds het voorval met Skyler leek de jongen niet echt bang te zijn zijn wonde te gaan tonen als het echt nodig was... In dit geval leek het in zijn ogen heel erg nodig. Waarom? Geen idee, hij was dood, zijn logica was ook dood... Dus daar had je dat. Normaal, voor Skyler, zou hij dit alles niet eens getoond hebben... Maar okay, misschien was het puur geluk geweest dat hij de jongen had ontmoet, of juist ongeluk voor de gevoelige mensen onder hen. Wat hij ook deed of zichzelf probeerde wijs te maken, Alastor kon gewoon niet positief kijken naar zijn eigen lichaam, zoals de jongen hadden willen aantonen... Helaas dus... Het was voor niks geweest. Toch had hij in deze situatie er wel geen moeite mee. Er waren meerdere reden waarom hij dit wilde doen. Misschien om de ander beter te laten voelen? Nja, wat voor inzicht was dat nou weer. Hoe kon zijn rottend lijf nou positief inslaan op iemand? Juist ja, waar had hij nu weer met zijn kop gezeten? Duidelijk niet down to earth dat was een iets. Ah, man.. Toen hij dan ook keek naar Oskar zag hij niet meteen hoe hij reageerde, tot het na enkele tellen tot hem doordrong. Ah man was hij echt te ver gegaan? Dat was niet zijn bedoeling geweest. Langzaam opende hij zijn mond wat, misschien wilde de ander wel niet dat hij iets zei, misschien was dit beeld wel voldoende geweest. Stil kneep hij zijn lippen dan ook weer strak op elkaar toen hij de blik van de ander in zijn ogen voelde branden. HIj knipperde even verbaasd, ietwat verstijfd door de plotse staar. Hij wist niet goed wat te doen en besloot dus maar niks te doen. Niks doen was goed want dan kon je ook niks doms of stoms doen zoals hij wel zo vaak deed als hij iets deed. Hij was werkelijk waar een ramp van eeen persoon. Sociaal doen was niet voor hem weg gelegd, maar ook fysiek werk was niks voor hem, hij was immens onhandig en zwak. Daarbij was hij traag en dom dus veel van mentale dingen kon hij ook niet, hij was een dode, wat wilde je ook. Hij slikte even onzeker, proberende alle negatieve gevoelens even weg te werken.
”Shouldn’t you get that checked out by a doctor or something?” sprak de ander tegen hem. Langzaam knipperde de jongen even terwijl de woorden een voor een binnen kwamen bij hem. Het was een vraag die hij misschien al eens vooraf had gehoord, maar op andere manieren, met manier paniek in de zin. Natuurlijk zag je niet elke dag mensen die op gattenkaas leken maar goed, het was iets, niet? Alhoewel... mensen reageerden al niet al te goed op de bijzonderen hmn... Nja, de ander was ook bijzonder right? Dat had Skyler hem gezegd. Stilletjes schraapte de jongen even zijn keel, wat niet meteen lukte. Hij slikte daarom ook even en probeerde het van zich af te schudden, oh well.. Kalmpjes probeerde hij de ander weer aan te kijken, maar het maakte hem onzeker dus bij het oogcontact wende hij deze bijna direct weer af. Stil haalde hij even adem waarna hij een hand langs zijn arm legde om een soort ondersteuning te bieden aan zijn zwakke lijf. Hij wist dat het niet veel zou uitmaken als hij dit niet deed. Het was het idee niet? "Should I?" klonk er twijfelachtig van de jongen af terwijl hij even slikte en weer opkeek naar de ander. Hij wist niet goed hoe hij dit moest zeggen. "It has been like this for the past three years..." sprak hij even met een bedenkelijk frons op zijn gezicht. Even viel een stilte waarbij de jongen voor zich uit staarde naar het plafond. Langzaam, na enkele lange tellen, zakten zijn ogen weer af naar lagere gronden. Hij ontweek wel duidelijk oogcontact, daar had hij wel zo zijn redenen voor. Even haalde hij zijn schouders op, alsof het hem allemaal niks uitmaakte ofzo. Nee, in zijn termen was het meer van... Who cares anyway. "It's not... That big... It's just a scratch," oh yeah, yeah it was. Onderschatten much Alastor hmn. Hersens had hij ook niet hoor.


keep those demons on a leash


Sean ♥

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Raise up Empty
BerichtOnderwerp: Re: Raise up   Raise up Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Raise up
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Miss Bluebonnet's abode
 :: g r o u n d f l o o r :: l i v i n g r o o m
-
Ga naar: