Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Keep Breathing Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Keep Breathing Firefo11
15 oktober 2016


Keep Breathing Birdpl11

Deel
 

 Keep Breathing

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Louise Bluebonnet
Admin
Louise Bluebonnet

Aantal berichten : 1360
IC-berichten : 147
Leeftijd : 25
Accounts :
. Louise
. Clarke


Character sheet
Bijzonderheid: Ymbryne
Uiterlijke leeftijd: 34
Quote: Intelligence without ambition is a bird without wings
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Keep Breathing   Keep Breathing Emptyzo sep 10, 2017 12:47 am


Keep Breathing Birddd11
Dit was niet echt. Dit was níet echt. Hoeveel water er ook over haar heen gleed, hoe hard ze haar ogen ook dichtkneep, het wilde het beeld maar niet wissen. Haythels levenloze lichaam was het enige dat zich op haar netvlies gebrand had. Louise wist dat de Hollows een probleem waren. Natuurlijk. Maar dat de kinderen het nu ook al op elkaar gemunt hadden, dat was iets nieuws. Het was geen Hollow geweest, en zelfs geen Wight. De wond in haar hals, dat was overduidelijk het werk van een mens. Ze wist niet eens meer hoe ze erop moest reageren wanneer er weer iets als dit gebeurde. Haar lichaam had maar besloten zich te bevriezen en haar emoties waren als het huis waarin ze zich bevonden. Op een stricte lock down. Louise draaide het kraantje van haar wasbak uit en reikte naar een handdoek. Voor ze haar eigen spiegelbeeld zou zien, draaide ze zich weg. Dat was niet iets waar ze nu behoefte aan had. Even begroef ze haar gezicht in de zachte stof en probeerde haar schouders te ontspannen. De hitte die ze zojuist had gevoeld was afgenomen maar nu moest ze haar best doen niet te rillen van de kou. De ymbryne worp de handdoek een eindje van zich vandaan en steunde met een hand op de wasbak terwijl ze bekeek hoe hij met een dof en zacht geluid op de grond neerkwam. Toen ze weer opkeek was ze vergeten wat ze voorheen bedacht had en even ontmoette ze per ongeluk haar eigen, blauwgroene ogen.

Ze had er tegenop gezien, om haar slaapkamerdeur open te zwaaien en een trap naar beneden af te dalen, maar ze wist dat het moest. Ze kende inmiddels het klappen van de zweep en wat er ook gebeurde, de kinderen moesten zo zorgeloos mogelijk met hun dag door kunnen. Het klonk misschien oneerbiedig, maar ze was er toch van overtuigd dat het voor iedereen het beste was. Haar lichaam voelde ergens verdoofd aan en bij haar tocht naar een trap benden ontwikkelde ze een heel nieuwe appreciatie voor de leuning. Het was waarschijnlijk het enige dat ervoor zorgde dat ze vlekkeloos naar beneden kwam. De bibliotheek. Waarom wist ze niet, maar plotseling kwam het bij haar op dat ze zich daar beter zou voelen. Misschien kwam het door wat ze Haythel beloofd had, de laatste keer dat ze elkaar spraken. Ze zou een oplossing vinden voor Seji's snelle groei, er alles aan doen om hem een zo lang mogelijk leven te beloven. Plotseling verstijfde ze. Seji. Het was alsof ze het vergeten was, hun relatie. Tot nu, tot ze hem op de overloop trof. Haythel had een zoon. Natuurlijk had ze dat al die tijd wel geweten, het was meer dat ze vergeten was zich voor te stellen hoe het in hemelsnaam voor hem moest zijn om zijn moeder te verliezen. Zachtjes blies ze haar adem uit tussen haar lippen alvorens ze langzaam van de laatste trede stapte. Haar hand gleed van de leuning. 'Seji?' sprak ze wat schor tegen zijn rug. 'Seji, I'm so sorry...'
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t10-louise-catherine-lef
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Emptyzo sep 10, 2017 11:26 am







Neuriënd pakte Seji wat drinken voor zichzelf en schonk hij wat in. Het was nou ongeveer een week geleden dat hij zijn moeder had vermoord en hij had nog geen greintje spijt van zijn actie. Eigenlijk gaf het hem juist ontzettend veel opluchting. Hij had het gevoel dat zijn laatste ketens waren los gesprongen en hij eindelijk kon doen wat hij wou doen. Hij was dat laatste dagen dan ook bezig geweest met het moorden van de mensen die zich in het dorp bevonden. Hij deed dit meestal in het midden van de nacht zodat niemand het opmerkte dat hij weg was en dat niemand hem zou kunnen betrappen. Hij had wat vlugge trainingslessen van Rafe gekregen die hem wat makkelijke technieken had aan kunnen leren waarmee hij een snelle dood kan veroorzaken. Maar ook wat technieken waarmee je een persoon zo lang mogelijk kon laten lijden zonder dat deze dood zijn gaan. Met nieuwe enthousiasme had Seji de technieken uitgeprobeerd, maar hij had ze nog niet allemaal onder de knie kunnen krijgen. Hij zou er meer voor moeten trainen, maar hij had tijd zat leek hem. Daarbij had hij gisteren ook nog een baan aangeboden gekregen door een man. Jeremy Suthcliff was zijn naam. De man had gezien hoe hij te werk was gegaan en hem een baan aangeboden als huurmoordenaar. Seji had de baan zonder twijfel aangenomen. Hij zou meteen beginnen als Jeremy zijn zaken hier had afgerond. Seji had Rafe er nog niet over ingelicht, maar hij ging er vanuit dat zijn mentor al net zo enthousiast zou zijn als hij nu was.

Nadat Seji wat drinken had gepakt besloot hij terug te gaan naar boven misschien kon hij Alastor nog vinden en konden ze wat leuks doen. Alastor wist eveneens nog niet wat Seji deed in zijn vrije tijd, maar Seji was ook niet van plan dat tegen Alastor te zeggen. De jongen had al genoeg moeite met het feit dat hij mensen moest vermoorden om te overleven, Alastor zou waarschijnlijk in shock belanden als hij erachter kwam dat Seji het deed voor de lol. Misschien zouden ze zelfs geen vrienden meer zijn. Seji zou dat niet aan kunnen. 'Seji?' klonk het plots. Seji keek meteen om en ontdekte Louise. Meteen was hij op zijn hoede. Hij had nauwelijks met de dame gepraat. Enkel die ene keer toen hij nog een kleine jongen was. Dat was waarschijnlijk een maand geleden of zo. 'Seji, I'm so sorry...' vervolgde ze. Seji trok een wenkbrauw op. Waar had ze het over? Hij hield zich om een verontwaardigde reactie te geven. Hij wist niet waar ze over sprak, maar hij kreeg een naar gevoel. Had ze het lijk gevonden? Verdacht ze hem ervan? Nee, dan zou ze wel boos zijn, toch? Seji keek haar even onderzoekend aan, waarna hij de vraag stelde die voor de hand lag. ”What are you talking about?” vroeg hij haar. Wellicht moest hij haar met wat meer respect behandelen, maar ook dat had hij niet goed kunnen leren van zijn moeder. Hij bedoelde de vraag dan ook niet minachtend of achterdochtig, hij wou gewoon weten wat er gaande was.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Louise Bluebonnet
Admin
Louise Bluebonnet

Aantal berichten : 1360
IC-berichten : 147
Leeftijd : 25
Accounts :
. Louise
. Clarke


Character sheet
Bijzonderheid: Ymbryne
Uiterlijke leeftijd: 34
Quote: Intelligence without ambition is a bird without wings
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Emptydo sep 14, 2017 4:14 pm


Keep Breathing Birddd11
Vanaf het moment dat hij zich omdraaide om zijn gezicht te laten zien, wist ze dat er iets niet in orde was. Het moment dat de verwarring van zijn gezicht af te lezen was, deed de rillingen over haar rug lopen. Waarom had ze hier niet over nagedacht? Louise hield haar lippen stijf op elkaar geklemd. Misschien zou hij het nog laten merken, dat hij wist waar het over ging. Dat hij zijn moeder miste. Maar het gebeurde niet. En toen sprak Seji: 'What are you talking about?' Pas na zijn woorden besefte Louise dat ze haar adem al die tijd had ingehouden, en ze liet deze langzaam en onhoorbaar door haar neus ontsnappen. Hij wist het niet. Even bleef ze staan. Als aan de grond genageld, alsof hij haar net iets ijskouds in haar gezicht had gegooid. Toen zette ze haar handen tegen haar onderrug en overbrugde de paar meters tussen hen in. Ze zocht zijn ogen op en besefte dat zij degene was die het hem moest gaan vertellen. Nu. Hier? Even dwaalden haar ogen af, naar het met rode stof beklede bankje in de buurt van de trap. 'Let's... let's sit you down for a minute,' wees ze hem de zitplaats toe. Ze had haar best gedaan zo krachtig mogelijk te ogen maar toch was in haar stem het trillen hoorbaar. Haar hartslag kon ze haast voelen tegen haar huid en om eerlijk te zijn was ze blij dat ze de gelegenheid had even te zitten. Bij haar plaatsnemen streek ze even over de zachte, rode stof. Wat een geluk dat ze haast altijd meubilair te veel had.

Misschien was dit overbodig, het gaan zitten. Geen honderden voorbereidingen in de wereld zouden ooit kunnen voorspellen hoe Seji zou reageren op een mededeling als deze. Want dat was alles wat het was; een mededeling. Er was niets meer te doen, er viel niets meer te redden. Er was alleen en enkel maar een feit dat ze met hem moest delen maar dat ze niet over haar lippen leek te krijgen. Het was beter als ze het meteen deed, dat wist ze. Om alles wat nu mogelijk door Seji's hoofd ging zo snel mogelijk in de kiem te smoren en hem de waarheid te laten weten. Gelukkig was het rustig op de overloop. Louise en Seji waren de enige die zich hier op dit moment bevonden en ze wist dat ze daar gebruik van moest maken. Weer zocht ze zijn ogen op, zijn katachtige ogen en slikte. 'It's Haythel. It's your mother...' begon ze. Ze moest doorpraten. Als ze nu stopte zou ze het waarschijnlijk helemaal nooit meer over haar lippen krijgen. 'She passed away.' Vol medeleven keek ze Haythel's zoon aan. Ze kon zich geen voorstelling maken van wat het dan ook was dat hij op dit moment moest voelen. Het enige dat ze kon doen was zijn oogcontact niet verliezen en afwachten hoe hij zou reageren. En Louise haatte dat gevoel.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t10-louise-catherine-lef
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Emptyza sep 16, 2017 5:17 pm







Seji had een goed humeur gehad, maar nu hij Louise tegenkwam, veranderde dat. Hij wist niet wat hij moest voelen. Louise gedroeg zich raar. Alsof ze helemaal ontdaan was en kennelijk voelde ze zich schuldig tegenover Seji, waarom? Seji snapte geen snar van de situatie en zodra het bleek dat Louise niet meteen een verklaring gaf voor haar woorden, besloot Seji de vraag te stellen waar Louise het over had. Misschien had hij haar met mevrouw moeten aanspreken of iets dergelijks, maar manieren had hij nooit kunnen leren van zijn moeder en stond op het lijstje met dingen die hij toch nooit zou kunnen doen. Hij zelf had er geen last van, so why bother? Na de vraag veranderde de uitdrukking op Louise’ gelaat. Het leek alsof ze was geschrokken. Ze bevroor. Seji keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan en probeerde iets uit haar gelaat op te merken wat op een antwoord kon duiden, maar hij ving niks op. Louise ontdooide uit haar positie en keek kort rond. Seji behield zijn blik op de vrouw. 'Let's... let's sit you down for a minute,' sprak Louise en duidde hierop het bordeaux rode bankje dat in de hal stond. Seji behield zijn blik nog kort op Louise. Haar stem had trillerig geklonken. Het maakte Seji nerveus. Wat was er in hemelsnaam aan de hand? Hij wist dat hij het antwoord zo snel mogelijk zou krijgen als hij deed wat hem op werd gedragen en nam zo plaats op de bank. Even keek hij de hal rond, maar hij merkte op dat er niemand was en niemand in aantocht was. Seji richtte zijn blik daarom op Louise in de hoop dat hij zo snel mogelijk een antwoord zou krijgen.

Ze richtte haar blik op hem en slikte. Seji keek haar afwachtend aan. Hij voelde de spanning echter wel stijgen. Wat als ze erachter was gekomen dat hij Haythel had vermoord? Dan zou hij de lus moeten verlaten en Rafe en Alastor achter moeten laten. Ergens was dit niet zo erg, aangezien hij al een verblijfplaats bij Jeremy kon regelen, maar hij wou zijn goede vriend nog niet kwijt zijn. Hij wou nog even genieten van het leven hier. 'It's Haythel. It's your mother...' begon Louise. Seji slikte. Dus toch. Louise was erachter gekomen dat zijn moeder niet meer levend was, tenminste, daar ging Seji er vanuit dat dat de volgende woorden zouden zijn. 'She passed away.' eindigde Louise haar woorden, waarna een blik vol medelijden volgde. Seji kreeg de neiging om Louise verontwaardigd aan te kijken. Om te zeggen dat hij dat al lang wist, maar hij wist dat dat natuurlijk super dom zou zijn om dat te doen. Nee hij moest nu een masker opzetten. Gevoelens laten zien die hij niet voelde. Zijn ogen verwijde zich. Ontzet was in zijn ogen te zien. Een stilte viel waarin hij Louise enkel voor ontzet en in shock aankeek. De trainingen van Rafe leken zijn vruchten af te werpen, want zijn leugens werden met de dag beter. Uiteindelijk opende Seji zijn mond. ”How..?” vroeg hij enkel. Ook al wist hij donders goed hoe zijn moeder aan haar einde was gekomen.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Louise Bluebonnet
Admin
Louise Bluebonnet

Aantal berichten : 1360
IC-berichten : 147
Leeftijd : 25
Accounts :
. Louise
. Clarke


Character sheet
Bijzonderheid: Ymbryne
Uiterlijke leeftijd: 34
Quote: Intelligence without ambition is a bird without wings
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Emptydo sep 21, 2017 11:57 pm


Keep Breathing Birddd11
Dit scenario was nog niet eens in haar opgekomen. Ze had het moeten doordenken, dat wist ze nu. Ze had hem direct op moeten zoeken en het hem met een plan moeten vertellen in plaats van dat alles in de lus voorging en ze hem dus onaangekondigd tegen het lijf zou kunnen komen. Dan kreeg je dit. Een onwetende Seji en een te veel wetende Louise. Want de wetenschap die zich in haar hoofd had genesteld wilde ze maar al te graag ongedaan maken. Ze haatte dit gevoel, meer dan wat dan ook haatte ze dit gevoel. Het gevoel dat ze niet wist wat er zou gebeuren. Dat betekende dat er niets te overzien viel en ze geen enkele controle had over de situatie, en als ymbryne en misschien ook wel als Louise was dat gewoonweg vreselijk en beangstigend. Hoe langer de tijd vorderde vanaf het moment dat haar woorden haar lippen hadden verlaten, hoe meer ze die controle tussen haar vingers vandaan voelde glippen. Een van Louise' kwaliteiten was dat ze gezichtsuitdrukkingen vrijwel direct kon lezen en interpreteren, maar zijn expressie... daar wist ze geen raad mee. Haar compassievolle blik ging al snel gepaard met een heel lichtelijke angst in haar ogen. Wie Seji was, daar had ze eigenlijk niet echt een idee van, maar iets zei haar dat het veel meer was dan ze vanaf de buitenkant kon zien, en veel meer dan ze in zijn ogen kon lezen. Er was iets dat Louise het idee gaf dat hij zelf ook niet goed wist hoe hij zijn uitdrukking moest vormen. Logisch ergens, want hij was in werkelijkheid pas zoveel jonger dan hij eruitzag, in tegenstelling tot vrijwel al haar andere kinderen bij wie het andersom was. En toch verwachtte ze zelfs van een jong kind een spontanere reactie. Eén die niet zo doordacht werd. Haar gedachten floten haar terug; het was verkeerd om Seji zo te analyseren. Ze wist nog vrijwel niets over zijn emotionele ontwikkeling en dat was enkel en alleen haar schuld. Ze mocht hem niet op deze manier beoordelen, hij was immers heel anders opgegroeid dan een ieder die ze kende. Juist toen ze het los had gelaten verscheen het te verwachten ontzet op zijn gezicht. Louise was haast een beetje opgelucht om dat te zien, maar ook dat was iets dat niet mocht, wist ze. De stilte brak Louise' hart. De tijd die hij nodig had om de informatie te laten inwerken. Ze kon zich niet voorstellen wat er door zijn hoofd moest gaan. Hij kon zich niet voorstellen hoe hij zich moest voelen. Natuurlijk wist ze wat het was om een dierbare te verliezen, maar haar eigen moeder... Zelfs desondanks de vele jaren dat er vele kilometers en vele tijdzones tussen hen in zaten, was ze altijd dichtbij gebleven en als dat weg zou vallen, zou ze haast zeker weten dat ze op niemand meer kon rekenen. Misschien moest ze zich niet proberen voor te stellen hoe hij zich voelde, misschien moest ze dat juist iets van hem laten. 'How?' was het enige dat uit zijn mond kwam. Louise haalde eens diep adem terwijl ze zijn ogen ontmoette. Dat ze niets tegen Hollows in kon brengen, was misschien nog te begrijpen. Maar dat ze brute moordenaars haar lus in liet... Hoe kon ze ooit van Seji verlangen dat hij dat haar niet kwalijk zou nemen? Ze beet op haar lip en sloeg haar ogen even neer voordat ze de moed vond om de woorden uit te spreken. 'I'm afraid that the marks left on her body mean that...' Overnieuw. 'She was killed, Seji,' wist ze eruit te krijgen. Even twijfelde ze, maar toen legde ze een hand op zijn schouder zodat hij zou horen wat ze nog meer te zeggen had. 'I just want you to know that there is no question that we will find whoever did this, okay? And you don't need to worry about anything, I'll make sure they'll get what they deserve.' Dat was waarschijnlijk wel het allerminste wat ze voor hem kon doen. Maar ze wist niet of ze ooit zou kunnen raden wat hij nodig had.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t10-louise-catherine-lef
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Emptyza sep 30, 2017 11:55 am







Seji wist dat Louise iets belangrijks ging vertellen, maar Seji kon niet weten wat. Hij wist enkel dat het haar erg hoog zat. Ze leek behoorlijk van slag te zijn. Seji begon wel een vermoeden te krijgen en, nadat de twee plaats hadden genomen op een bordeaux rode bank in de hal, bleek zijn vermoeden te kloppen. Ze had het lichaam van Haythel gevonden. Het was ook enkel een kwestie van tijd geweest voordat ze het lichaam zouden vinden. Seji had hier en daar al wel wat vragen gehad waar Haythel was geweest de laatste dagen, maar Seji had zich voor de domme gehouden. Niet veel mensen leken haar echt te missen. Enkel Louise leek er nu echt van slag van te zijn. Seji kon zich die nacht nog herinneren dat hij Louise voor het eerst had ontmoet. Hij was er vanuit gegaan dat zijn moeder een hekel had aan Louise, maar die nacht had Seji het gesprek gehoord tussen hen. Het was anders dan hij had gedacht, maar niet per se beter. Het bleek dat ze beiden hem onderschatte. Hij zou hen wel anders bewijzen. Hij had Haythel anders bewezen en als Jeremy in het verblijf was, zou ook Louise haar verdiende loon krijgen, maar nu moest Seji zich nog als het naïeve kind gedragen waar Louise hem voor aan zag.

Hij herriep zichzelf. Hij was een paar seconde te lang aan het nadenken hoe hij moest reageren. Hij zette een masker af en paste de lieg vaardigheden toe die hij had geleerd van Rafe. Het kwam iets te laat, maar uiteindelijk kwam een blik van ontzet in zijn ogen en vroeg hij enke hoe. Louise nam een hap lucht en keek hem aan. Van binnen werd Seji ongeduldig. Hij wist dat hij dit gesprek moest hebben, maar het liefste wou hij zo snel mogelijk er klaar mee zijn. Hij wou niet over zijn moeder praten, daarvoor had hij haar niet vermoord. Hij wou juist ervoor zorgen dat hij nooit meer over haar hoefde te praten en nooit meer haar tegen zou komen. 'I'm afraid that the marks left on her body mean that...' begon ze dan, maar eindigde haar woorden niet. 'She was killed, Seji,' sprak ze. Seji’s ogen verwijdde zich. Een geschokte blik verscheen in zijn ogen terwijl zijn mond zich iets opende. Het leek erop dat hij een geschokte reactie wou geven, maar er kwam niks uit zijn mond. Enkel ongeloof was te zien. Alsof hij door de ongeloof niks kon uitbrengen. Als Rafe nu hier was, was hij trots geweest. Seji zou hem dan ook hoogstwaarschijnlijk vertellen over deze conversatie als hij Rafe weer zag. Louise legde een hand op zijn schouder. Seji keek haar enkel nog aan met verwijde ogen. 'I just want you to know that there is no question that we will find whoever did this, okay? And you don't need to worry about anything, I'll make sure they'll get what they deserve.' stelde Louise hem gerust.

Oh the ironie. Ze sprak het recht tegen Haythel’s moordenaar. Seji wou zo graag grijnzen, zo graag genieten van het moment, maar kon dat niet laten zien. Hij keek haar enkel nog ongelovig aan, maar van binnen genoot hij met volle teugen. Uiteindelijk leek de waarheid beetje bij beetje in te zinken bij hem en sloeg de verdriet toe. Hij kreeg het zelf voor elkaar om wat tranen in zijn ogen te persen. Hij keek Louise aan en uiteindelijk opende hij zijn mond wat meer. ”S-since when?” vroeg Seji verder. Hij hoopte dat Louise begreep dat Seji hiermee bedoelde hoe lang Haythel al dood was. Het was de volgende logische vraag die Seji zou stellen als hij echt iemand belangrijk had verloren. Zoals Alastor.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Louise Bluebonnet
Admin
Louise Bluebonnet

Aantal berichten : 1360
IC-berichten : 147
Leeftijd : 25
Accounts :
. Louise
. Clarke


Character sheet
Bijzonderheid: Ymbryne
Uiterlijke leeftijd: 34
Quote: Intelligence without ambition is a bird without wings
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Emptyza okt 07, 2017 6:12 pm


Keep Breathing Birddd11
Het onaangename gevoel dat haar bekropen was, het gevoel dat hij niet helemaal eerlijk tegen haar was, dwong ze zichzelf zo snel mogelijk weer te verwerpen. Het was niet eerlijk, dus stopte ze het weg. Ze stopte alles ervan weg om hem zo goed mogelijk in te lichten over de situatie en hem zo comfortabel mogelijk te stellen om zich te uiten zoals hij daar behoefte aan zou hebben. Louise mocht geen oordeel vormen, want ze wist vrijwel niets over hem of zijn soort en dat was enkel en alleen haar eigen schuld. Het duurde ongewoon lang voordat hij iets liet merken, maar ze liet het zo zijn. Wat kon ze anders doen? Haar oordeel, ook al was het in stilte, zou het er werkelijk niemand beter op maken. Zijn verslagenheid had haar echter zo aangegrepen, dat ze bang was of ze nog meer woorden uit haar mond zou krijgen om hem meer informatie te verschaffen. Het moest wel, want hij had haar een vraag gesteld, maar het was pijnlijk om de klanken uit haar dichtgeknepen, opgezwollen keel te persen. Hoewel het de voornaamste reden was dat ze moeite had met het antwoord, was het beschermen van Seji's gevoelens niet de enige reden. Ze voelde zich schuldig. Natuurlijk was iedere verwonding, iedere dood in de lus haar schuld. Maar Louise kon het niet helpen dat ze het gevoel had dat er nu niets af te schuiven was op de onvermijdelijke Hollows. Er was een moordenaar in haar lus, en het was één van haar kinderen. Een van haar kinderen die zij toestemming had gegeven de lus te betreden. Dit was haar fout, hoe je het ook wendde of keerde.

De schok en het ongeloof dat nog altijd van zijn gezicht afdroop deed Louise haar ogen even neerslaan. Ze liet haar wijsvingers en duimen zachtjes tegen elkaar rusten terwijl ze naar haar lange nagels keek. Ze probeerde de kracht te vinden om zichzelf ertoe te zetten hem verder gerust te stellen, hoewel ze wist dat er geen woorden waren die de pijn die hij moest voelen ooit weg zouden nemen. Juist toen ze haar mond wilde openen om toch een poging te wagen, nam de jongen eindelijk zijn ruimte in. Al was het wederom in de vorm van maar een kleine vraag. 'S-since when?' Louise keek weer op, pogend oogcontact met hem te maken. Ze zuchtte lichtjes en schudde toen zachtjes haar hoofd. 'I suppose it's... been a few days...? I'm sorry, I'm not exactly sure.' Het was duidelijk dat Haythel haar lichaam al een tijd voordat Louise het vond had verlaten, maar meer kon ze ook niet zeggen. Dankzij het ymbryneschap beschikte ze over veel verschillende vaardigheden, maar lijkschouwen was daar niet één van. Wellicht moest ze daar maar dankbaar voor zijn. Het enige dat ze aan postmortemkennis had opgepikt was in Ghana geweest. Nu ze haar eigen woorden overdacht, was het wel vreemd. Als Haythel al een paar dagen dood was, had dat dan geen vragen bij Seji opgeroepen? Was hij dan niet naar Louise toegekomen? Misschien kende hij haar daar niet goed genoeg voor, wist hij niet wat ze allemaal voor hem kon betekenen. Toen ze hem nog eens aankeek, had zich er een diepe frons op haar gezicht gevestigd. Ze inspecteerde hem, nog eens. Er bleef een gevoel aan haar knagen dat ze maar niet van zich af leek te kunnen zetten. Ze liet haar schouders zakken. 'Look Seji, if there is anything I can do for you, just... please just let me know.' Een waterig glimlachje was het beste dat ze hem kon geven. 'I'd understand if you'd want to have dinner in your room tonight for instance. It's okay if you don't want to face all the others right now. I know it's hard, but you have to keep taking good care of yourself, okay?' Ze twijfelde of ze hem even moest aanraken, een hand op zijn schouder moest leggen of zelfs een omhelzing moest geven. Maar Seji zag er als ze eerlijk was niet uit alsof hij daar behoefte aan had. Ze liet haar armen waar ze waren en gunde hem enkel een compassievolle blik.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t10-louise-catherine-lef
Seji Suthcliff

Seji Suthcliff

Aantal berichten : 136
IC-berichten : 116
Leeftijd : 26
Accounts : ~Seji Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Cat
Uiterlijke leeftijd: 21 years
Quote: Wherever I go, they're lining up. When girls see me, they light on fire.
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Emptyza okt 07, 2017 9:14 pm







In eerste instantie had Seji niet door hoe hij moest reageren op de situatie, totdat het besef tot hem doordrong dat het natuurlijk moest lijken alsof hij zojuist zijn o zo dierbare moeder had verloren. Zo kwam er een ongelovige blik in zijn ogen en kon hij nog enkel een korte vraag over zijn lippen krijgen. Hij twijfelde er ergens aan af Louise hem geloofde, maar wie zou een jongen nou niet geloven die zojuist iemand belangrijk had verloren? Dan was je wel erg ziek in je hoofd als je dat dacht. Of Louise moest hem al verdenken van de moord en wou nu zijn reactie peiling. Bij die gedachten werd Seji wat nerveus, haast paranoia. Hij probeerde dat zo goed mogelijk te verbergen en keek Louise nu licht afwachtend, maar nog altijd overdonderd en ongelovig aan. Ze had haar blik afgeweken nadat ze hem had ingelicht, maar keek nu weer op. Ze zuchtte en schudde haar hoofd. 'I suppose it's... been a few days...? I'm sorry, I'm not exactly sure.' antwoordde Louise. Seji’s wenkbrauwen fronste. Een moeilijke blik kwam in zijn ogen. ”You’re not sure..?” herhaalde hij. Alsof hij zich besefte dat zijn moeder daar al een tijdje had kunnen liggen zonder dat iemand haar had gevonden en die gedachte hem heel veel pijn deed. Natuurlijk was het niet meer dan een leugen. Hij wist precies hoe lang ze daar al lag. Vandaag was dag vier. Ze zou wel geheel wit zijn geworden. Misschien had een ekster haar oog eruit geprikt. Dat zou nog eens een zicht zijn. Hij zou kunnen voorstellen aan Alastor dat hij het lichaam kon opeten, maar de jongen zou vast moeite hebben met het feit dat Seji de moordenaar was. Daarbij had de jongen al moeite met mensen op eten en was het lijk al koud, dus waarschijnlijk ook niet lekker. Seji had er geen verstand van. Hij was misschien anders dan andere, maar at nog geen mensen op. Nog niet.

Seji keek op zodra Louise hem met een frons aankeek. Shit, had hij een verkeerde uitstraling gekregen of iets? Seji probeerde zijn zielige jongen act zo goed mogelijk vol te houden. Hij voelde haar blik over hem heen glijden. Seji had de stof van zijn broek vast gegrepen. Alsof het hem pijn deed om het nieuws van zijn moeder te horen hebben gekregen. Uiteindelijk leek Louise iets te ontspannen. Ze liet haar schouders zakken. 'Look Seji, if there is anything I can do for you, just... please just let me know.' sprak Louise. Seji keek haar zwijgend aan, waarna hij langzaam knikte, alsof hij nog half in shock was. 'I'd understand if you'd want to have dinner in your room tonight for instance. It's okay if you don't want to face all the others right now. I know it's hard, but you have to keep taking good care of yourself, okay?' vervolgde ze. Oh wat een lieve vrouw was het toch. Seji laste kort een pauze in. Het doen lijken alsof de woorden nog tot hem door moesten dringen. ”Thank you. I’m going to my room,” meldde Seji afwezig, waarna hij traag op stond en zich weer naar de trap begaf om die vervolgens op te lopen.

{-Seji is het topic uit

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t450-seji-devonshire
Louise Bluebonnet
Admin
Louise Bluebonnet

Aantal berichten : 1360
IC-berichten : 147
Leeftijd : 25
Accounts :
. Louise
. Clarke


Character sheet
Bijzonderheid: Ymbryne
Uiterlijke leeftijd: 34
Quote: Intelligence without ambition is a bird without wings
Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Emptyzo okt 08, 2017 3:05 pm


Keep Breathing Birddd11
Hoewel ze het zoveel mogelijk probeerde te onderdrukken, was er nog altijd een stuk van haar dat hem maar bleef analyseren. Louise had gemerkt dat ze het niet kon uitzetten, dus het minst wat ze kon doen was er proberen bewust mee om te gaan. Al leken er maar rode vlaggen op te blijven steken. Nu leek hem weer angstzweet uit te breken. Alsof hij iets achterhield. Maar daar had hij zijn recht toe, Louise hoefde niet te weten wat hij niet wilde delen. Daarnaast, waarom zou hij niet gerechtigd zijn om iedere emotie te voelen die hij wilde? Er was geen goed of fout als het aankwam op rouw, en iedereen deed dat anders wist ze inmiddels. Daarbij was het eigenlijk logisch, na het antwoord wat Louise hem had gegeven. 'You’re not sure..?' Hoe pijnlijk als het was, moest Louise nog eens haar hoofd schudden en een zucht onderdrukken door op haar lip te bijten.

Ze had hem zo weinig informatie kunnen geven. Zo weinig afsluiting kunnen bieden. Ze had zich zelfs niet voor kunnen bereiden op hoe ze het het beste zou kunnen brengen omdat ze zich niet aan haar woord aan zijn moeder had gehouden en zich niet zoveel mogelijk over zijn omstandigheden had ingelezen. Ze wist zo weinig, en dat was niet waar Seji recht op had. Hij zou alle informatie die er over hem bestond tot zijn beschikking moeten hebben, en vooral op dit moment, nu de bescherming van zijn moeder was weggevallen. Het minste wat ze kon doen was hem aanbieden waar hij dan ook behoefte aan had. Ze snapte het als hij alleen wilde zijn. Ze snapte het als hij onder zoveel mogelijk gezelschap wilde zijn. Ze snapte welke keuzen hij dan ook voor zichzelf zou maken de komende dagen. Als hij maar voor zichzelf bleef zorgen. Als hij maar besefte dat alles nog steeds evenveel nut had. De jongen bleef even stil, alsof hij al haar woorden even moest incasseren. Louise betwijfelde of ze überhaupt waren doorgedrongen, maar ze kon het hem niet kwalijk nemen. 'Thank you. I’m going to my room,' sprak hij tenslotte, alsof de woorden niet van hem waren. Louise knikte langzaam en keek bezorgd toe hoe hij langzaam opstond en zich naar de trap bewoog. 'Take care, Seji.' Ze moest hem maar goed in de gaten houden, zorgen dat hij niet vergat te eten, te slapen. Verlies deed vreemde dingen met mensen. Vooral als ze niet konden verwerken. De ymbryne schudde oude herinneringen van zich af en legde even haar hand tegen haar voorhoofd. Het eten. Ze moest beginnen met koken. Toen dwong ze zichzelf op te staan en met zware benen in tegengestelde richting van Seji de trap af te dalen.

-Topic uit
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t10-louise-catherine-lef
Gesponsorde inhoud




Keep Breathing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Keep Breathing   Keep Breathing Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Keep Breathing
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Miss Bluebonnet's abode
 :: f i r s t . f l o o r
-
Ga naar: