Victor Frankenstein Medisch Team
Aantal berichten : 711 IC-berichten : 544 Leeftijd : 24 Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen Character sheetBijzonderheid: Life extractionUiterlijke leeftijd: 21Quote: Life is temporary, why should death be any different. | Onderwerp: An eventful day do sep 14, 2017 6:31 pm | |
| De zon scheen hoog in de hemel toen Victor het dorp betrad. Inndyr, een kleine Noorweegse samenleving waar zich een lus zou moeten bevinden. Geruchten over niet al te normale jongeren die naar deze plaats trokken, hadden Victor naar hier geleid. Een jaar had het geduurd voor hij Inndyr ontdekte en de voorbije twaalf maanden waren gekenmerkt geweest door teleurstelling, mislukking en verdriet. Alle lussen die Victor op kaarten aangeduid had gezien, waren leugens geweest - of onmogelijk te vinden - en enkelen waren door hulsels vernietigd geweest, net zoals zijn lus.
De weg waar Victor op liep was smal - amper breed genoeg om een auto door te laten - en zwierde van links naar rechts. Het was om zeeziek van te worden. Gelukkig vond hij snel een iets grotere weg die hem naar wat het centrum van het dorp leek leidde. De aanblik van de met eten gevulde etalages van enkele winkels herinnerden Victors maag eraan dat hij al een halve week lang niets gegeten had. Zijn laatste geld had hij echter aan de reis naar hier gegeven en dus had Victor niets over voor voedingsmiddelen. Zonder geld zou hij echter ook wel aan eten kunnen komen. Een klein supermarktje trok Victors aandacht. Er was amper beveiliging op te merken en Victor zou toch niet lang genoeg in het dorp blijven om door camera’s gevonden te kunnen worden.
Hij stapte rustig naar binnen en schonk de man achter de kassa een glimlach, maar die werd beantwoord met een chagrijnige trek van één van diens wenkbrauwen. Victor had dit al zo vaak gedaan en liep relaxed tussen de rekken. Bij de broodafdeling nam hij enkele Noorse broodjes die hij makkelijk in zijn jas kon verstoppen. Op weg naar buiten moest Victor weer langs de oude man. “Niet gevonden wat ik zocht”, haalde hij zijn schouders op.
In de deuropening ging het mis. Victor had een broodje te veel in zijn jas gestoken en dat viel er nu uit. De Zwitser draaide zich om, hopend te zien dat de man niets had opgemerkt. Deze stond echter met open mond naar Victor te staren; waarschijnlijk was hij niet gewend dat mensen stalen in zo’n godvergeten gat als Inndyr. De man reageerde een seconde sneller dan Victor en rende naar hem toe. Victor draaide vlug zich om en snelde de winkel uit. In zijn ooghoek zag Victor de man naar een politiewagen die zijn ronde aan het maken was gebaren. Hij verstond niet wat de man zei, maar het was waarschijnlijk iets als: “houd de dief”.
Victor sloeg rechts af en zag een motor voor een rood licht staan. De bestuurder duwde hij op de grond en zonder acht op zijn omgeving te slaan duwde Victor het gaspedaal in. Het dorp verdween achter hem en de wind stroomde door zijn haar. Een lach verscheen op zijn gezicht, hij was dan doodmoe, maar de adrenaline deed hem opleven.
Een vuurtoren stond statig op de kliffen, de koning van dit landschap. Victor parkeerde de motor achter het gebouw zodat het voertuig niet te zien zou zijn en ging naar binnen. Daar liet Victor zich op de vloer zakken en nu zijn adrenalinelevels aan het zakken waren begon de vermoeidheid de kop weer op te steken. Hij haalde een van de broodjes uit zijn jaszak en nam een hap. Het smaakte hem beter dan hij verwacht had en al snel had Victor ook een tweede op. Dat was echter alles dat van zijn buit overbleef na de onvoorbereide ontsnapping.
Geduld was iets wat Victor echter niet bezat en al snel raakte hij het interieur van de vuurtoren beu. Impulsief besloot hij even naar buiten te gaan en te checken of de politie hem niet op het spoor was. De deur opende hij op een kier waardoor hij naar buiten kon gluren. Daar zag Victor een man staan, of misschien was het geen man. Hij had de bouw van een man, maar een duivelsstaart - zo één die je in strips tegenkomt - en Victor dacht ook horens op diens hoofd te zien. Dit was niet de plaats waar Victor net was geweest, dit was ergens anders… hij had de lus bereikt.
"Qui es-tu?” riep hij de ander toe. Victor stond nu in het deurgat van de vuurtoren naar de man te staren. Dit was zo fantastisch! Victors nieuwsgierigheid werd geprikkeld: hij wou meteen onderzoeken hoe het kwam dat de ander er zo uitzag. Snel realiseerde Victor zich echter dat hij in het Frans gesproken had, een taal die hier in de buurt bijna niet verstaan werd en dus herhaalde hij zich: “Wie ben jij?” |
|