Hard way to fall

Onderwerp: Hard way to fall zo sep 17, 2017 6:02 pm

Met klamme handjes had Rinzler zijn mobiel aan de kant gelegd, nadat hij een lange tijd naar het gesprek had zitten staren wat tussen Jeremy en hem gaande was. De lijst met kamergenoten combinaties lag langs zijn benen, die over elkaar heen geslagen waren. Er lag een klemmend gevoel op zijn borstkas. Zijn gedachtes raasden werkelijk alle kanten op, maar eindigden vooral op één onderwerp. Schijnbaar moest er iets kapot zijn gegaan aan zijn besturingssysteem, als hij Jeremy's woorden moest geloven. Sinds wanneer dan? En wát precies? Persoonlijk had Rinzler niks gemerkt en dat beangstigde hem. Meer dan hij verwacht had. Vanaf dag één had hij Jeremy vertrouwd. Was hij loyaal geweest. Was hij volop met de zaken bezig. Dit, echter, zette hem volledig stil. Het verwarde hem zo hard, leek hem haast in tweeën te scheuren. Zijn hart wilde Jeremy blijven volgen, blijven vertrouwen. Maar het was zijn verstand dat zei dat er iets niet helemaal in de haak was. Wellicht had z'n verstand dat al wel veel eerder gedaan, maar had Rinzler dat negeert. Pas nu gaf hij er enig gehoor aan. Soort van, want hij wílde het niet geloven. Waarom zou Jeremy tegen hem liegen? Daar had de man totaal geen reden voor toch? Nee. Nee dat had Jeremy niet. Nee. Nee. Nee. Wanhopig klemde Rinzler zich aan die gedachte vast.
Gelukkig bestond er nog een JR die hem te hulp kwam schieten. Misschien dat deze het helemaal niet besefte maar dat vond Rinzler alles behalve erg. Even iemand die hem van de zaken af ging houden. Kwam afleiden, om het zo maar te zeggen. Hij kon niet ontkennen dat hij ermee naar Judas wou gaan. De drang was namelijk heel erg groot, aangezien die man altijd wel iets wist wat te doen. Maar dat was onmogelijk. Rinzler wist dat zijn vriend zou flippen. Deze zou de boel hier kort en klein slaan. Dat moest hij voorkomen. En dus kon hij niets anders dan het voor zichzelf houden.
Een deur ging open. Glimlachend keek Rinzler op naar de jongen die naar binnen kwam lopen. ,,Finally, you're here!" sprak hij opgelucht. Intussen was hij opgestaan van het bed, legde hij heel subtiel de lijst met kamers andersom, met de blanco kant naar boven. Enkele namen die erop hadden gestaan waren onderstreept. Targets. Hij vond het niet nodig dat JR de lijst te zien kreeg. ,,My friend, how are you doing? You survived your toy I see."

Mood: Worried|| Extra: || Tag: JR

Sheet door Cricket van Kickstart

Onderwerp: Re: Hard way to fall wo sep 20, 2017 9:37 pm

“evil gone bad”

Met een glimlach legde JR zijn mobiel weg. Hij was blij dat hij toch nog iemand had die hem zo kon opvrolijken. Sinds zijn ontmoeting met Jeremy was hij ongelooflijk chagrijnig geweest en ongelooflijk wraaklustig, maar sinds de training met Levi had hij beter leren omgaan met zijn nieuwe scythe -die hij ironisch genoeg van Jeremy had gekregen- én had hij dus nieuwe wapens gekocht om een einde aan zijn vader’s moordenaar te maken. Hij had genoeg kracht opgebouwd om zijn humeur weer wat op te krikken en om er zeker van te zijn dat hij Jeremy kon omleggen. Nu moest hij alleen nog het perfecte moment vinden om de man op te zoeken in de hel en dan zou hij de hel kunnen overnemen. Voor nu zou JR nog even plezier hebben met zijn speeltje en zijn bff.

JR’s blik ging naar het geweer dat in zijn handen lag. Met een koppige blik in zijn ogen en opgeblazen wangen, probeerde hij nog een keer de trekker over te halen. Een schot was te horen, maar de kogel kwam niet in het niets terecht. Nee de kogel was recht door zijn rechterhand gegaan die hij heel slim voor de loop van het geweer had gehouden. Even keek JR verbaasd naar zijn hand waar een gat in zat. Even verbaasde het hem hoe de wond zich niet heelde, zoals het wel zou doen in de hel. Al snel kwam het besef dat hij zijn sterfelijke lichaam had beschadigd en drong de pijn nu ook door. Hij klemde zijn kaken op elkaar. ”Fuck,” mompelde hij sissend van pijn, waarna hij het geweer wat steviger vast pakte met zijn goede hand en snel naar binnen sprintte. Hij liep de woonkamer door, naar de hal en vervolgens naar boven richting zijn kamer. Hij dacht er niet aan om zijn wond te verzorgen. Hij had daar geen verstand van, wist niet dat het kon. Hij wist enkel dat hij Rinzler niet moest laten wachten. Zo deed hij de deur met zijn elleboog open en liep hij naar binnen. ,,Finally, you're here!" klonk het meteen. JR keek op en glimlachte meteen vrolijk zodra hij Rinzler opmerkte. ”Good day Rinnie!” begroette JR zijn vriend vrolijk met zijn zelfbedachte bijnaam. ,,My friend, how are you doing? You survived your toy I see." vervolgde Rinzler. JR grinnikte zachtjes en hief zijn hand op waar een gat in zat en die al een spoor van bloed had achter gelaten. ”Barely,” reageerde hij. Hij had zelf niet door hoeveel bloed hij had verloren en dat dat niet goed was voor een menselijk lichaam, ”I feel dizzy,” zei JR dan ook terwijl hij al wat wankelde.

Onderwerp: Re: Hard way to fall zo sep 24, 2017 9:26 am

Nadat de deur was open gegaan voelde Rinzler zich oprecht opgelucht bij het zien van JR. Hoe die jongen het altijd voor elkaar kreeg om zijn humeur op te krikken kwam nu wel mooi uit. Zijn blik gleed over de aanstekende vrolijke gelaat van de ander, wat de donkere wolken in zijn eigen gedachten grotendeels al deed opklaren. Kon hij JR niet gewoon aan een tuigje leggen en hem overal mee naartoe nemen? Dan hoefde hij zich nooit ellendig te voelen. Zijn vriend daarentegen... Die was daar vast minder enthousiast over dan hij dat was. Nah, hij zou zoiets nooit kunnen. Iemand dwingen bij hem te blijven? Om voor altijd vrienden te zijn? Hij was geen dwingend type. Vriendschap moest van twee kanten komen. Als de ene kant opgaf dan deed hij zelf ook geen moeite meer. Hij hoopte vurig dat dat moment met JR niet ging gebeuren.
”Good day Rinnie!” Ja... Dat was toch wel even een dingetje. Rinnie. Waarom toch? Het klonk zo vreselijk kleinerend, net alsof hij een klein kind was. Hell, hij was nog nooit in zijn hele leven een klein kind geweest. Over de telefoon had Rinzler het al duidelijk gemaakt dat JR geluk had JR-zelf te wezen. Van niemand anders had hij zo'n bijnaam gepikt, ook al was hij alles behalve blij met zijn huidige naam. Het liefst veranderde hij die maar mocht dat ook? Was dat mogelijk? Rinzler was een naam van een figuur van vroeger. Een persoon die hij al lang niet meer was. Zijn eigen naam riep herinneringen op die hij het liefst vergat en hij dacht werkelijk dat een naamsverandering ging helpen. Onzin natuurlijk. Het zou die verse beelden in zijn hoofd niet verwijderen. Dit was meer een principekwestie. ,,From all the nicknames in the world you had to pick that one, heh," reageerde Rinzler met een flauwe grijns rondom zijn lippen, gevolgd door een knipoog. Het zat wel goed.
Echter verdween de vrolijkheid van zijn gezicht nadat JR diens gehavende hand had opgehouden. Holy shit! ”Barely,” was diens reactie. Had de jongen zich nou werkelijk in zijn eigen hand geschoten? Nou ja, dat deed er ook niet toe. Hij moest zijn kameraad helpen en vlug ook. ”I feel dizzy.” Meteen kwam Rinzler naar voren, waarna hij een arm om de middel van de jongen sloeg. ,,Come, you need help." Geduldig begeleidde hij JR naar zijn eigen bed, sinds die het dichtst bij stond. Zonder grip te verliezen legde hij hem neer op de dekens. Goed. Wat nu? Want zo'n ster was hij zelf ook niet in dit soort dingen. Koortsachtig dacht Rinzler na, tot hij wat gevonden had. Zijn vingers begonnen zijn riem los te frunniken. Stap één; zo min mogelijk bloed laten verliezen. ,,How could this happen?" Vroeg hij bezorgd, meer om JR aan de praat te houden. Zolang dat mondje nog bewoog was het goed. In een beweging trok Rinzler de riem van zijn heupen af en bond hij deze om de onderarm van JR. Hij wist niet precies of dit met een hand ook ging werken maar het idee was goed bedoelt. Vervolgens griste hij een schone tanktop uit de kast. Afgekeken van Judas voorbeeld, enkele dagen terug, begon hij deze in repen te scheuren en te verbinden rondom JR's hand. ,,Be a bit more careful with those weapons of yours. Death is a lot more closer now you're here and I would not like to see you die."

Mood: Worried|| Extra: || Tag: JR

Sheet door Cricket van Kickstart

Onderwerp: Re: Hard way to fall za sep 30, 2017 12:17 pm

“evil gone bad”

Met enthousiasme was JR de kamer binnen gestapt. Hij dacht niet zozeer aan de wond in zijn hand. Hij wist dat het niet goed was en dat een menselijk lichaam fragiel was, maar hij wist ook niet hoe hij nu ervoor kon zorgen dat dit lichaam zich ging helen. Hij wist dat het mogelijk was, maar hij wist niet hoe. In zijn demonen lichaam ging het vanzelf, maar in dit menselijke lichaam niet. Hier kwam dat rode goedje maar uit. Misschien was het lichaam defect en moest hij een nieuwe krijgen, maar dat zat er waarschijnlijk niet in nu Jeremy de leider was van de hel. JR voelde spontane woede opkomen bij de gedachte aan de man, maar zijn aandacht werd al snel getrokken door zijn goede vriend. Met dezelfde enthousiasme begroette hij de jongen en noemde hij hem bij zijn leuke bijnaam. ,,From all the nicknames in the world you had to pick that one, heh," reageerde Rinzler erop met een flauwe grijns. JR keek op en grijnsde al snel. ”It’s a cute nickname!” reageerde JR meteen met een brede glimlach. Hij vond het zelf wel een leuke bijnaam en hij bedoelde het ook enkel goed. Gelukkig leek Rinzler dit te weten, aangezien hij het niet erg vond.

Zodra Rinzler zei dat JR het wapen had overleefd, liet JR lachend zijn hand zien. Ja hij was er niet geheel ongehavend uit gekomen. Hij voelde zich nu ook wat duizelig worden en had niet door dat dit door het vele bloedverlies kwam. Het beeld voor zijn ogen begon wat te draaien. Hij kon nog opmaken hoe Rinzler naar hem toe kwam, waarna hij een arm om zich heen voelde. Haast automatisch leunde JR wat tegen de jongeman aan, zodra hij voelde dat hij die steun we nodig had. ,,Come, you need help." klonk het. JR knikte. ”I think my body is defect,” mompelde hij. Hij werd vervolgens begeleid naar een bed en nam daarop plaats. Zijn blik ging naar Rinzler zodra hij geen actie ondernam. ”My body won’t heal by itself. It’s defect,” sprak JR nogmaals om de situatie uit te leggen, ook al klonk hij wat zacht en half dronken doordat hij het bewustzijn elk moment kon verliezen. Hij had maar half door wat er gebeurde en wat er met hem gebeurde. Uiteindelijk merkte hij op hoe Rinzler aan zijn riem begon te friemelen. Ging hij zijn broek uit doen? Zou dat JR helpen met genezen? JR zou het niet weten en besloot er ook niet teveel over na te denken. Alles leek plots te veel moeite te kosten.

,,How could this happen?" klonk het. JR keek op en besefte zich dat Rinzler de vraag had gesteld. Even moest hij een moment te nemen om terug bij zijn vocabulaire te komen, maar uiteindelijk wist hij zijn gedachten te koppelen aan de woorden. ”I was reloading a gun and accidentally pulled the trigger, while my hand was still on the barrel of the gun,” legde JR uit terwijl hij toekeek hoe Rinzler zijn riem pakte en deze bond om zijn onderarm. JR snapte niet hoe een strak vastgebonden riem om zijn onderarm ging helpen om zijn hand te genezen, maar toen merkte hij op hoe het bloed minder snel uit de wond gutste. ”Woah,” sprak hij wat zweverig. Hij keek op zodra hij merkte dat Rinzler al niet meer bij hem zat. Hij keek de kamer rond en al snel merkte hij Rinzler op bij zijn klerenkast. Hij trok een kledingstuk eruit die al snel aan stukken werd gescheurd. Opnieuw keek JR wat verbaasd op. Dus nu vernielde hij zijn kleding? Met wat voor reden precies? De repen stof werden nauwkeurig om zijn hand gebonden. Met een intrigerende blik keek JR naar het bloed dat langzaam werd opgezogen in de witte stof, totdat uiteindelijk de stof het bloed tegen hield. Magie! JR keek wat verwonderd van zijn hand naar Rinzler. ,,Be a bit more careful with those weapons of yours. Death is a lot more closer now you're here and I would not like to see you die." sprak Rinzler tegen hem. JR keek op van die woorden en glimlachte al snel wat. ”Don’t worry! Like I said before; I would just end up in hell again. And I really want to be in hell right now. So I can kill that goddamn Jeremy that killed my dad and took over hell!” sprak JR. De woeden was duidelijk te merken bij het uitspreken van Jeremy’s naam. Zijn woorden werden dan ook feller. JR werd niet snel boos, maar hij wist dat hij Jeremy nooit zou kunnen vergeven. Die man zou boeten voor zijn daden.

Onderwerp: Re: Hard way to fall za sep 30, 2017 1:42 pm

Tot overmaat van ramp, en alsof hij nog niet genoeg zorgen aan zijn hoofd had, was JR gewond. De wond zelf zou goed te zijn behandelen maar doordat de jongen er zo lang mee door had gelopen was deze duizelig geworden. En dat baarde Rinzler ernstige zorgen. Wanneer het menselijk lichaam teveel bloed verloor kon het stront gevaarlijk worden ook. Goed, JR kon dan niet "echt" doodgaan, hij zou weer terugkeren bij zijn vader. Alleen dat betekende dat de jongen daar dan ging blijven. In zoverre dat ze elkaar nooit weer terug zouden zien want hoe graag Rinzler ook wilde, hij bezat geen eeuwig leven. Ja, in zijn eigen wereld wel. Maar hier, op aarde, in de lus, was dat heel anders. Hij wist dat hij ouder zou worden. Misschien met een beetje geluk bejaard. Echter had hij zelf niet bepaald het idee dat dat gebeuren ging. Hij zou nooit oud worden. Nooit rimpels krijgen. Nooit geen grijs haar. Daarvoor zou hij het loodje leggen, daar was hij van overtuigd. Er ging een dag komen dat iemand hem van het leven ging beroven. Als het Gerome niet was, dan wel iemand anders. ”I think my body is defect,” sprak JR. Bezorgd richtte Rinzler zijn blik op hem. ”My body won’t heal by itself. It’s defect." Eventjes schudde hij zijn hoofd. ,,No JR, your humas body won't heal itself because it can't. It works perfectly fine." Dat, echter, was niet geheel waar. Een menselijk lichaam heelde wel, het duurde alleen super lang. En soms had het wat extra hulp nodig. En soms gaf het zich over aan een ongeneselijke ziekte, maar daar was nu geen sprake van.
Met dat beetje kennis wat hij bezat begon hij de jongen meteen te helpen. Terwijl Rinzler bezig was luisterde hij aandachtig naar de gewonde. Deze moest hij hoe dan ook aan de praat houden, of JR het nou wilde of niet. Naja... Niet? Was er tot nu toe ooit een moment geweest dat JR z'n mond had gehouden? Nee. Zijn vriend wist heel goed te kletsen. ”I was reloading a gun and accidentally pulled the trigger, while my hand was still on the barrel of the gun.” Langzaamaan trok hij een wenkbrauw omhoog. Serieus? Zo'n dom ongeluk? Rinzler kon het niet laten om kort te grinniken. ,,Dear Lord, I thought you were an expert but that really is a dumb accident." Zijn handen begonnen de lappen stof rondom JR's hand te binden. Voorzichtig maar ook niet te slap, zodat het goed afsloot. ,,Good thing you're going to survive this. You were just in time." Tevreden keek Rinzler naar het stukje kunst wat hij gemaakt had om de ander z'n hand. Hoewel hij geen idee had wat hij had gedaan leek het goed te werken en daar was hij heel blij om. Hopelijk bleef het ook goed gaan en zou JR er gauw bovenop komen. Snel liep hij naar de wastafel om het bloed van zijn handen te wassen, tot hij z'n vriend's woorden aanhoorde. ”Don’t worry! Like I said before; I would just end up in hell again. And I really want to be in hell right now. So I can kill that goddamn Jeremy that killed my dad and took over hell!” Rinzler bevroor compleet. Het koude water bleef ongestoord over zijn handen stromen. J-Jeremy? JR's vader vermoord? Koortsachtig draaide hij traagjes de kraan uit. ,,What... What did you just say?" In slow motion draaide hij zich naar JR om. Zijn ogen stonden ernstig. ,,You dad was a good man you said. How can he be murdered by... Jeremy? I mean, he would never do such a thing. He would never kill a good man."

Mood: Worried|| Extra: || Tag: JR

Sheet door Cricket van Kickstart

Onderwerp: Re: Hard way to fall za sep 30, 2017 2:09 pm

“evil gone bad”

JR probeerde duidelijk te maken dat zijn lichaam defect was, maar Rinzler zei hem dat dat niet het geval was. Kennelijk heelde het lichaam wel, maar heel traag. JR vond het allemaal maar onhandig. Wat had je dan aan zo’n lichaam? Zodra Rinzler hem vroeg wat er was gebeurd, duurde het even voordat JR weer kon praten, maar uiteindelijk legde hij wat er was gebeurd. Rinzler moest grinniken om zijn antwoord. JR keek daar wat vragend van op. ,,Dear Lord, I thought you were an expert but that really is a dumb accident." sprak Rinzler met een grijns. JR gniffelde nu ook wat. ”Yeah it was pretty dumb,” gaf hij toe met een grijnsje. Hij had er ook niet echt bij nagedacht. Hij zou toch weer helen, was hij vanuit gegaan. Vanaf nu zou hij wel wat voorzichtiger er mee zijn. Ondertussen had Rinzler de wond verbonden. Even keek JR vol verwondering toe. ,,Good thing you're going to survive this. You were just in time." sprak Rinzler, waarna hij opstond en naar de wasbak liep om zijn handen te wassen. ”It looks perfect!” complimenteerde JR Rinzler’s verband vaardigheden.

Zodra Rinzler begon over het feit dat hij niet wou dat JR dood ging, herhaalde JR zijn woorden dat hij terug in de hell zou eindigen. Hij wou daar graag zijn, maar met een andere reden dan zijn vader zien. Want hij zou zijn vader niet meer kunnen bezoeken. Die was bruut vermoord door de man Jeremy die vervolgen ongegeneerd de hele boel had overgenomen. JR was boos op de man en dat was te merken. Het liefste wou hij de man nu vermoorden, maar hij wou Rinzler niet plots alleen laten. Dat zou wel erg onbeleefd zijn. JR keek op zodra hij merkte dat het water wel erg lang bleef door stromen. ,,What... What did you just say?" klonk het terwijl Rinzler zich in een traag tempo naar hem omdraaide. JR trok een wenkbrauw op. Had hij hem niet goed gehoord? Nee er leek iets anders aan de hand te zijn. Er stond een ernstige blik Rinzler’s ogen. Was er iets mis? ,,You dad was a good man you said. How can he be murdered by... Jeremy? I mean, he would never do such a thing. He would never kill a good man." sprak Rinzler. Even keek JR Rinzler met verwijde ogen aan, waarna hij recht schoot. Al snel wankelde hij wat door het bloed verlies, maar al snel richtte hij zijn woedende ogen op Rinzler. ”You know him?!” reageerde hij meteen woest. ”My father is a good man, yes! But Jeremy is evil! He killed my father and attacked me when I visited hell. Jeremy almost killed my brother! He doesn’t care about others. He just wants power!” ratelde JR terwijl de woede zich enkel op hoopte. Hij balden zijn hand tot vuisten en probeerde zich nog in te houden. Rinzler verdiende het niet om die woede over zich heen te krijgen, maar wist hij dan echt niet dat Jeremy slecht was? Hoe goed kende hij Jeremy eigenlijk?

Onderwerp: Re: Hard way to fall zo okt 01, 2017 3:28 pm

Oh hij had hier echt niet om gelachen als JR op sterven lag. Want dan had dat domme ongelukje een dodelijke afloop. Maar daar was hier geen sprake van. Rinzler wist haast wel zeker dat JR het redden ging tenzij de jongen een infectie op zou lopen en helemaal de verkeerde kant op ging. Daar hoopte hij niet op. En zolang de jongen vrolijk bleef doorpraten ging alles vast prima. ”Yeah it was pretty dumb," gaf JR toe. Rinzler grinnikte wederom. Wat dat betreft hield hij wel van dit soort momentjes; domme dingen waar je achteraf toch om kon lachen. Hoe saai en serieus het leven zou zijn als men dat niet kon. Er wandelden vast genoeg exemplaren van rond. Dat JR zijn verband-kunsten bewonderde gaf hem wonderbaarlijk een goed gevoel. Een gevoel van voldoening. Eindelijk deed hij iets goed, schijnbaar. ”It looks perfect!” Die woorden toverde een warme glimlach op zijn gezicht. Soms moest je even de tijd nemen om een compliment in ontvangst te nemen.
Echter verdween dat goede gevoel al heel gauw zodra de jongen over een bepaald iemand begon te praten. En wat hij daar over hoorde scheen weinig goeds te voorspellen. Rinzler voelde zijn hart samen trekken, wat zorgde voor een onaangenaam gevoel op zijn borstkas. Hij voelde zich benauwd worden. Zijn ogen werden groot zodra JR overeind schoot. De hoeveelheid woede die in diens ogen lag overheerste sterk. Roerloos bleef Rinzler staan. ”You know him?!” reageerde JR meteen woest. Bewust hield de jongeman diens mond dicht. Ook omdat JR nog niet uitgesproken leek te zijn maar ook omdat hem dat verstandiger leek. ”My father is a good man, yes! But Jeremy is evil! He killed my father and attacked me when I visited hell. Jeremy almost killed my brother! He doesn’t care about others. He just wants power!”Dat nieuws sloeg in als een bom. Eentje die hij niet wilde accepteren. Zijn eigen gedachten leken het al te zeggen; zie je wel! Zie je wel! Het klopte allemaal voor geen meter! Maar zijn hart had het nog het zwaarst. Deze wou de harde waarheid weigeren. Rinzler slikte eens, probeerde steun te zoeken bij de muur. ,,Yes... Yes I dó know him." Afwezig staarde hij naar de grond. Inwendig voelde hij een koppijn opkomen. Wat nu? Wat moest hij in godsnaam doen. Jeremy... Een slecht persoon. Lustig naar macht. Het kon kloppen. Puzzelstukjes vielen op hun plaats. ,,I-I work for Jeremy," mompelde hij, waarna hij JR voorzichtig aankeek. ,,But his story was completely different than yours. He told me he was helping people in a certain kingdom, that he defeated a bad leader and needed help to restore the lands and everything." Overduidelijk dat hij verward was. ,,I just wanted to help."

Mood: Worried|| Extra: || Tag: JR

Sheet door Cricket van Kickstart

Onderwerp: Re: Hard way to fall zo okt 01, 2017 3:54 pm

“evil gone bad”

Woede laaide op zodra hij over Jeremy sprak. Hij wou Rinzler er niet mee lastig vallen, maar toen kwam Rinzler met opvallend nieuws. Hij kende Jeremy?! Woest kwam JR recht. Hij moest even een stap verzetten omdat hij nog altijd wat wankel was door het bloedverlies, maar weigerde weer te gaan zitten. JR snapte niet hoe Rinzler Jeremy kende en op watvoor manier Rinzler Jeremy kende, maar zijn vriend zou toch ook hebben ingezien dat Jeremy slecht was? Rinzler klonk zo onwetend.Geschokt. Alsof JR’s woorden hem een beeld hadden gegeven van Jeremy die Rinzler niet eerder had gezien. Dat was toch onmogelijk?! Jeremy was puur kwaad. Hoe kon iemand dat niet in zien?! Gepaard met frustratie en woede legde JR uit wat Jeremy hem had aangedaan. Hij verzekerde Rinzler dat Satan een goede man was, maar bruut om het leven was gebracht door Jeremy. Enkel en alleen omdat Jeremy macht wou.

JR keek Rinzler aan. Hij vond het fijn dat zijn vriend hem liet uit ratelen, maar was nu wel benieuwd naar diens reactie. Zijn adem haperde wat. Zijn handen hadden zich gebald tot vuisten. Als Jeremy hier was geweest had hij de man een kop kleiner gemaakt. Maar wacht maar. JR zou dat ook zeker doen. Zodra die stomme domme wond weer was genezen zou hij naar Jeremy gaan en met hem afrekenen. Zijn blik ging naar zijn vriend. De jongen zocht steun bij de muur. JR begon zich ergens wat zorgen te maken. JR’s worden leken wel erg veel te doen met Rinzler en waarom? Rinzler slikte. ,,Yes... Yes I dó know him." sprak Rinzler terwijl zijn blik gevestigd was op de grond. Nu was het JR’s beurt om te blijven zwijgen. Het leek erg veel met Rinzler te doen en dus snapte JR dat de jongen de tijd nodig had om het allemaal te laten bezinken. Ook al vroeg JR zich ergens af hoe je Jeremy niet als een machtlustige moordenaar kon zien. ,,I-I work for Jeremy," maakte Rinzler plots duidelijk. JR’s ogen verwijde zich. De woede die even leek weg te ebben kwam met een vloedgolf weer aan zetten. ”You work for him?” siste JR kwaad. Hij zette een stap in Rinzler’s richting, maar hield zichzelf vervolgens tegen. Rinzler leek nog meer te willen vertellen en hij wou zijn vriend zeker niet zomaar aanvallen. Voorzichtig keek de jongen hem aan. ,,But his story was completely different than yours. He told me he was helping people in a certain kingdom, that he defeated a bad leader and needed help to restore the lands and everything." legde Rinzler uit. Hij zag dat Rinzler verward was. JR klemde zijn kaken op elkaar. Hoe kon Jeremy die leugens rond bazuinen om Rinzler voor zich te werven?! Hoe durfde hij zijn vriend dit aan te doen?! ,,I just wanted to help." poogde Rinzler. JR snoof eens en week zijn blik af. ”You work for a man like him. A man who kills and tortures to get what he wants,” mompelde JR terwijl hij het zelf ook maar moeilijk kon geloven dat Rinzler voor de beruchtte man werkte zonder het door te hebben hoe berucht hij was. JR richtte zijn blik terug op Rinzler. ”How long have you been working for him? Where is he now? I will kill him!” sprak JR woest en haalde in een beweging zijn scythe erbij als teken dat hij er meteen naartoe zou gaan om de man het graf in te werken.

Onderwerp: Re: Hard way to fall wo okt 04, 2017 7:50 pm

Elk woord dat JR sprak, het was zo duidelijk. Zo vreselijk geloofwaardig. En toch... Tegelijkertijd zo simpel. Zo logisch. Als hij beide verhalen, van zowel als die van JR, als van Jeremy, aan elkaar linkte connecte het perfect. De leugens buiten gelaten. Inwendig had Rinzler een tijdlijn gemaakt, om zeker te weten dat het met elkaar in verband stond. Puzzelstukjes vielen haast automatisch op hun plaats en dat beangstigde hem. Om meerdere redenen. Het hield in dat Jeremy keihard had gelogen. De emoties die bij JR plaatsvonden waren écht. Geen acteerkunsten. Wat dus betekende dat hij voor een slecht iemand te werk was gegaan. Alweer. Enkel dit maal met volle verstand. Rinzler voelde zich misselijk worden. Hoe dom was hij wel niet geweest?! Hoe had hij het in zijn hoofd kunnen halen iemand direct te vertrouwen, na alles wat er had plaatsgevonden?! Een mix aan emoties borrelden bij hem op. Bijna stond de jongeman op het punt te flippen. Zijn vingers jeukten zo vreselijk erg dat hij graag bepaalde materialen kapot wou slaan. Maar toen bedacht hij zich iets. Dit maal trok hij niet meteen een conclusie, ondanks dat het overduidelijk was. Nee, hij zou in gesprek gaan met Jeremy en hij zou JR bewijzen dat de man niet zo slecht in elkaar zat zoals de jongen beweerde. Wat dat betreft had Rinzler nog een hoop te leren, zoals in dit geval het accepteren van de waarheid die hij constant probeerde te verdrukken.
”You work for a man like him. A man who kills and tortures to get what he wants,” mompelde JR. Voorzichtig was zijn blik op deze gericht. O, hoe graag hij hem wilde vertellen dat dat een leugen moest zijn. O, hoe graag hij wilde dat dit alles één slechte grap was. Onmogelijk. Voor deze ene keer bezat hij geen lef om tegen de jongen in te gaan. Immers had deze diens vader verloren en hoewel Rinzler nooit wist hoe zoiets aanvoelde, hield hij er rekening mee dat woorden gevoelig konden vallen. Er mocht dan een hoop woede in deze kamer rondhangen maar hij weigerde zich af te reageren op iemand die er niets mee te maken had, min of meer. Rinzler wilde zijn mond openen om wat te zeggen, echter was JR hem voor. ”How long have you been working for him? Where is he now? I will kill him!” Automatisch viel zijn blik op het wapen wat in diens handen verscheen. Lichtjes schudde hij zijn hoofd, waarna hij zich van de muur af drukte. De gemoederen liepen te hoop op. JR moest kalmeren. ,,Not that long," gaf Rinzler meteen toe, wat overigens de waarheid was. Volledig op zijn hoede legde hij teder een hand op de scythe, zijn zintuigen stonden op scherp. Klaar om zijn hand terug te trekken wanneer dat nodig was. ,,JR, calm down please. I have no clue where he might be." Zijn bruine ogen keken de ander met een warme, maar bezorgde blik aan. ,,You pass out before you even find him. Please sit down again, I'm begging you." Hoewel hij het liefste het wapen van JR weg rukte, besloot hij zijn hand terug te trekken. Hij wilde geen ruzie met hem, de situatie was al fucked up genoeg. ,,I'm gonna get some water... You want some aswell?"
Rinzler wachtte niet perse op antwoord. Hij liep terug naar de wasbak, na twee bekers -voor het geval dat- van een plankje had afgetrokken. Zijn vingers wreven kort over zijn gelaat, voordat ze zich uitstrekten richting de kraan. "Kill him," schoot er onverwachts door zijn gedachten. Het duurde een seconde voordat de jongeman zich realiseerde wie dat moest zijn geweest. Haastig wilde hij zich nog omdraaien om JR te waarschuwen, maar daar kreeg hij de kans niet eens voor. Ongewild moest Rinzler aanvoelen hoe hij de controle over zichzelf verloor. Hij voelde hoe zijn eigen ziel verdrukt werd, vervangen door niets anders dan de wil van Jeremy. Deze verandering was op te merken in zijn ogen; die plots doods en zielloos stonden. Strak lagen zijn lippen op elkaar terwijl hij zich omdraaide. Zonder enige woorden vuil te maken smeet hij de beker op JR af, waarna hij de voorbeeld van het voorwerp volgde. JR moest, en ging, dood.

Mood: Worried|| Extra: || Tag: JR

Sheet door Cricket van Kickstart

Onderwerp: Re: Hard way to fall do okt 05, 2017 7:48 pm

“evil gone bad”

Hoe kon Rinzler voor iemand als Jeremy werken?! En ook nog eens onwetend van de vreselijke dingen die Jeremy allemaal had gedaan! Er was zoiets als Google. Wist een persoon, die voor christ’s sake in een digitale wereld leefde, niet hoe je op een naam van een persoon kon googelen?! JR wist zeker dat je dan artikelen, foto’s en filmpjes zou tegen komen van de man in kwestie. Voor hetzelfde geld had Jeremy alles zo gemanipuleerd dat dat onmogelijk was, maar al met al was het een door en door slechte man en zou JR er alles aan doen om hem te stoppen. Het gepraat over Jeremy maakte hem dan ook ontzettend boos. Hij wou weten waar Jeremy was. Hij zou de man persoonlijk een kopje kleiner maken. Als teken dat hij het meende, trok hij zijn scythe tevoorschijn. Dat was het moment dat zijn vriend in actie kwam. De jongen kwam op hem af en legde een hand op de scythe. JR’s blik schoot van de hand op zijn scythe naar Rinzler. Met een woeste blik keek hij de jongen aan. Geloofd hij hem nog steeds niet?! Ging hij hem tegen houden?! ,,Not that long," sprak Rinzler ondertussen. Het antwoord op één van de vragen. JR keek hem nog enkel aan. Hij snoof eens. ,,JR, calm down please. I have no clue where he might be." vervolgde Rinzler. Een bezorgde en warme blik lag in zijn ogen. JR keek hem even koppig aan, maar luisterde wel naar zijn woorden. Dus Rinzler wist het ook niet? Maar het was toch nodig tijd dat Jeremy op zijn nummer werd gezet. Waarom nu niet? ,,You pass out before you even find him. Please sit down again, I'm begging you." was de reden die Rinzler hem gaf. Even keek JR hem aan. Hij wou er tegen in gaan. Koppig toch naar Jeremy op zoek gaan. Maar hij wist dat Rinzler gelijk had. Alleen al zo staan maakte hem al duizelig. Zodra Rinzler zich omdraaide en zich naar de kraan bevond, besloot JR weer plaats te nemen op het bed. ”Fine,” antwoordde hij stug. Zijn scythe verdween weer. ,,I'm gonna get some water... You want some aswell?" vroeg Rinzler vervolgens. JR richtte zijn blik op de jongen en slaakte een lichte zucht. ”Yes please,” antwoordde hij, waarna hij na begon te denken wat hij in hemelsnaam met de situatie moest gaan doen. Rinzler geloofde hem nu wel, toch? JR keek op zodra hij zag dat Rinzler voor een langere tijd stilstond bij de kraan, maar deze niet open deed. JR trok een wenkbrauw op. Langzaam draaide Rinzler zich naar hem toe. Net zo langzaam stond JR weer op. Hij had het gevoel dat er iets goed mis was. Plots werd een beker naar hem toe gesmeten. JR keek er verbaasd van op. ”What the hell?” reageerde hij dan ook. Hij richtte zijn blik van de beker naar Rinzler en merkte plots op hoe zijn ogen anders stonden. Ze leken leeg. Alsof hij geen ziel had. JR herkende het van de vele zielloze lichamen die hij in zijn leven had gezien. Voordat JR nog een woord kon uitbrengen schoot Rinzler op hem af. JR probeerde de jongen te ontwijken, maar hij was zwak en traag door het bloedverlies. Met een klap kwamen de twee op de grond terecht. JR zette zijn handen meteen tegen de schouders van Rinzler aan in een poging de jongen weg te duwen. ”Rinnie get back to your senses!” poogde JR nog wanhopig. Hij wist niet wat er aan de hand was, maar het was overduidelijk dat dit niet Rinzler was die dit deed. JR probeerde hem terug te krijgen door middel van woorden, maar het klonk niet erg overtuigend doordat de paniek nu begon toe te nemen.

Onderwerp: Re: Hard way to fall zo okt 08, 2017 8:41 pm

De beker die naar JR gesmeten werd was slechts een afleiding. Eentje die geheel onnodig was, want JR ging hem deze keer niks maken. De jongen was te zwak om een waardig gevecht tegen hem op te nemen. Dit ging een eitje worden. Een waar slachtpartij. Voor eens een makkie, ja dat stond de Program wel aan. Nou ja, de Program zelf? Nee, dat niet. Hoewel de strijd allang gewonnen was door een partij, woelde het vanbinnen heftig. Een ziel die uit alle macht probeerde de controle te herwinnen. Het kon toekijken wat er ging gebeuren maar verder was Rinzler geheel machteloos. Hij was overgeleverd aan de wil van Jeremy, iets wat als een bom insloeg. Hoe had de man kunnen weten wat de magneten werkelijk inhielden? Bewust had Rinzler daarover gezwegen. Geen persoon op aarde die wist hoe het precies te werk ging. En nu, nu was het geactiveerd en gaf Jeremy een commando waar hij nooit of te nimmer mee akkoord was en ging.
Ondanks de tegendruk van JR's handen tegen zijn schouders, drukte Rinzler zich daar doorheen. Zijn vingers gleden langs de keel van de jongen, eerst wat zacht, alsof hij met een prooi speelde en vervolgens werd zijn grip ietsjes fermer. Het gaf net genoeg druk om z'n prooi te laten weten wat zijn volgende plan was, maar net te weinig om deze schade toe te brengen. ”Rinnie get back to your senses!” JR's stem echode in zijn hoofd. Weergalmde net zo erg zoals iemand in een grot stond te schreeuwen. De woorden bereikten zijn eigen ziel, dat wanhopig werd van deze onmacht. Het liefst wilde hij schreeuwen. Huilen. Wilde hij JR loslaten en vertrekken. Maar niets van zijn eigen wil vond plaats. Strak lagen zijn lippen op elkaar. Sporen van emotie waren nergens op zijn gelaat te bekennen. Enkel zijn grip rond JR's keel verstevigde, begon langzaam maar zeker het zuurstof van de jongen te ontnemen. Leeg staande ogen waren op hem gericht, wachtend tot diens leven ontnomen werd.

Mood: Soulless|| Extra: it sucks x.x sorry || Tag: JR

Sheet door Cricket van Kickstart

Onderwerp: Re: Hard way to fall ma okt 09, 2017 9:09 pm

“evil gone bad”

JR wist zichzelf te kalmeren. Hij had ervoor gezorgd dat hij terug op het bed ging zitten. Rinzler had gelijk. Hij zou nu niet ver komen in een gevecht met Jeremy. Sowieso zou hij niet ver komen in een gevecht met Jeremy met dit sterfelijke lichaam. Hij zou daarvoor eerst zijn echte vorm moeten aannemen en daarvoor zou dit lichaam moeten sterven. Ergens wou hij dat nog niet. Hoe graag hij ook wraak wou nemen, hij wou zijn vrienden niet zomaar achterlaten. De mensen achter laten die in een korte tijd heel veel betekende. Zoals Rinzler. Hij wou hem niet zomaar achterlaten. Rinzler had dan ook aangegeven dat hij hem nog niet dood wou hebben, ook al leek dat plots wel te veranderen.

Een beker werd naar zijn hoofd gesmeten. JR had verbaasd op gekeken. Hij snapte niet waar dat in hemelsnaam op sloeg -behalve op zijn hoofd dan-. Hij stond verontwaardigd op om zich op Rinzler te richtte, maar merkte toen op hoe de zielloze blik in diens ogen stond. JR kon het kenmerk nog maar net herkennen voordat hij met een klap op de grond terecht kwam. Hij zette zijn handen tegen Rinzler’s schouders in de hoop de jongen van hem af te duwen, maar JR was nog erg zwak door het vele bloedverlies en kon zo niet genoeg kracht zetten. Hij gromde en probeerde Rinzler terug bij zinnen te praten, maar het was duidelijk dat de jongen hem niet kon horen. Hem niet wou horen. Zo verstrakte de greep rond zijn keel. JR’s mond opende zich meteen en hij begon naar lucht te happen. Hij legde zijn handen op Rinzler’s handen en probeerde greep te verlossen, maar hij kon niks tegen de jongen beginnen in deze staat. Door de wanhoop probeerde hij het nogmaals om zijn handen weg te trekken. De wond, die net was verzorgd, opende zich weer, maar JR had er geen aandacht voor. Zijn hoofd liep rood aan. Zijn ogen waren verwijd. Hij had nooit geweten hoe het was om de dood te ervaren, maar nu kwam die ervaring wel erg dicht bij. ”Rin...nie..,” probeerde hij nog terwijl hij zijn blik op Rinzler richtte. Maar Rinzler’s ogen zeiden genoeg. Hij verloor het gevecht. Zijn kracht was te zwak. Hij hapte nog eenmaal naar lucht. In de hoop dat het plots allemaal opgelost zou zijn, maar dat was het niet. Zijn lichaam verslapte zich en zijn ziel verliet zijn lichaam.

Onderwerp: Re: Hard way to fall zo okt 15, 2017 6:58 pm

Krachtig lagen zijn vingers rond JR's nek gebonden. Dat de jongen deze los probeerde te peuteren was tevergeefs, Rinzler wist gewoon dat hij sterker was in dit geval. Zijn kameraad was te zwak geweest, dankzij die schotwond. Dankzij al dat bloedverlies. Hij kon diens nek breken. Het was een mogelijkheid en toch koos iets in hem om JR te verstikken. Een trage, martelende dood. Zijn lege ogen keken recht naar de jongen onder zich. Hij zwoor haast dat hij het leven langs zijn vingers voelde trekken. De handen die op de zijne hadden gelegen verzwakten, in zoverre dat er geen weerstand meer was. Dat gaf het laatste zetje. Rinzler zag toe hoe zijn vriend wegviel. Weg. Voor eeuwig van deze wereld, terug naar de zijne. Eventjes bleef hij de keel nog stevig vast houden, om er zeker van te zijn dat het over was. Dat er niet nog stiekem zuurstof naar binnen kon glippen wat hem weer bij kon brengen. Pas daarna ontspande hij zijn handen. Met twee vingers voelde hij of er nog hartslag was, en dat was er niet. Wat nu? Het lichaam laten liggen was geen optie. Het moest weg, en snel ook, voordat de rottende geur zich verspreide. Zijn blik gleed omhoog, naar het raam. Hij kwam overeind, stapte op het raam af, die hij open schoof. Kort checkte hij de omgeving onder het raam. Er liep weinig volk buiten, een gunstig iets. Rustig draaide de jongen zich terug naar het lichaam, dat hij optilde. En alsof JR nooit wat voor hem betekend had smeet hij het lichaam naar buiten. Zijn zielloze ogen waren kort gericht op het vallende lijk, waarna hij zich omdraaide en geruisloos de kamer verliet.

-topic uit-

Mood: Soulless|| Extra: || Tag: JR

Sheet door Cricket van Kickstart

» I thought I could fly, so why did I fall?
» Watch us fall
» When we all fall asleep, where do we go?
» When the rain begins to fall