Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Artist's Block Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Artist's Block Firefo11
15 oktober 2016


Artist's Block Birdpl11

Deel
 

 Artist's Block

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Parker Sullivan

Parker Sullivan

Aantal berichten : 34
IC-berichten : 7
Accounts :
. Parker
. Ethan
. Louise
. Clarke
. Akeyna


Character sheet
Bijzonderheid: Animation || Life to the Lifeless
Uiterlijke leeftijd: 5
Quote: 'Oops...'
Artist's Block Empty
BerichtOnderwerp: Artist's Block   Artist's Block Emptyza nov 18, 2017 3:34 pm

Artist's Block Parker10
Met zijn schetsblok voor zijn hoofd als een soort bescherming tegen de anders in zijn ogen prikkende ochtendzon, begaf het jongetje zich door de uitgestrekte tuin. Zijn schoenen -stoffen gympen- raakten doorweekt van de dauwdruppels die nog aan het gras kleefden, maar dat deerde niet zoveel. Hij zuchtte tevreden. Zijn buikje was goed gevuld tijdens het ontbijt van even geleden en dat was vaak ook wanneer hij het meeste inspiratie kreeg; op een volle maag had hij nu eenmaal de beste ideeën. Als hij eerlijk was, voelde hij zich een tikkeltje eenzaam. Zijn vriendjes waren druk bezig geweest of hadden de lus verlaten. Zoals de man die hij als zijn papa had beschouwd. Ergens deed het hem zijn vele broertjes en zusjes missen, ook al waren ze  vaak gemeen tegen hem geweest. Gelukkig had hij zijn bijzonderheid, anders had hij niemand gehad om mee te kunnen spelen. Nu Louise hem voorzichtig een beetje beter had leren lezen, had hij het ook uitgeprobeerd in de bibliotheek. Het lezen was nog een beetje stroef gegaan, dus er verscheen niet altijd helemaal uit de bladzijdes wat er moet verschijnen. Toch was hij erin geslaagd een mooi boek voor te lezen over een rups die zich dagenlang door van alles heen at om uiteindelijk een vlinder te worden. De plaatjes waren mooi, maar in het echt was het mooier. Uren had hij de rups over zijn vingers laten wandelen en de fladderende vlinder bewonderd. Tot het tijd was om te eten en hij het boek dicht moest slaan. Toen loste alles op, zo snel als het verschenen was.

Parker plofte neer in het midden van het grasveld en schoof het schetsblok en de etui voor zich uit. Zijn handjes omsloten een rood potlood. Goed. Wat zou hij als eerst tekenen? Het blondharige jongetje stak even zijn tong tussen zijn lippen alvorens hij het potlood naar het papier bracht. Toen staakte hij zijn bewegingen en bevroor. Hij wist niets. Een diepe, ernstige zucht rolde over zijn lippen terwijl de rimpels in zijn voorhoofd verschenen. Opnieuw. Weer kon hij niet, zoals normaal gesproken, met vloeiende lijnen aan zijn tekening beginnen. Hij voelde hij de frustratie in hem naar boven borrelde. Toen deed hij twee dingen die hij nooit eerder gedaan had. A) hij haalde zijn hand over het papier, scheurde het uit zijn blok en frommelde het op tot een propje. En B) hij vloekte. 'Shit,' imiteerde hij wat hij de grotere kinderen wel eens had horen zeggen als er iets misging. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek bozig voor zich uit. Tot hij de struikjes achter zich hoorde bewegen en hij -mede door zijn nu slechte geweten- opschrok en zijn handjes achter zich verborg. 'Sorry, I didn't mean to,' piepte hij vlug, terwijl hij schuldbewust naar achteren keek om te zien of het de vogelmevrouw was die hem kwam straffen.

@Nuala Doherty


Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t382-parker-sullivan#7824
Nuala Doherty

Nuala Doherty

Aantal berichten : 284
IC-berichten : 92
Accounts :
- Nuala Doherty
- Sayuri Davies
- Amaris Collins

Character sheet
Bijzonderheid: Gedaanteverwisseling in een reekalf
Uiterlijke leeftijd: Vaak tussen de 4 jaar en 10 jaar in
Quote: "For thus is spoken: Oft hope is born, when all is forlorn."
Artist's Block Empty
BerichtOnderwerp: Re: Artist's Block   Artist's Block Emptyza nov 18, 2017 4:10 pm



Hoewel ze al een hele poos niet meer in haar tweede gedaante de dag had doorgebracht. Had ze die ochtend het opgekropte gevoel van angst en onrust niet meer aan gekund. Dat had er toe geleid dat ze ondanks dat ze niet alleen buiten durfde te zijn, het huis was ontvlucht en in het weiland haar tweede gedaante had aangenomen. Dat van een witbonte reekalf. Haar blauwe ogen hielden de omgeving nauwlettend in de gaten en haar sierlijke stelten die benen waren, dansten over het nog natte gras. Ze had voor haar doen relatief goed gegeten die ochtend, waardoor ze nauwelijks graasde. Normaal was dat wat ze door de dag heen deed als ze de dag doorbracht als hert. Het bleek dat ze vandaag niet de enigste was die de rust van de natuur had opgezocht. Een kleine jongen, die qua uiterlijke leeftijd ongeveer dezelfde leeftijd bedroeg als zijzelf, was neergeploft kort nadat ze naar het kleine schuurtje was gedraafd. Daar had ze de andere dieren even kort begroet, met zacht gesnuif en het vertrouwde geluid van hoefgetrappel. Toch moest het wel gezegd worden dat ze over het algemeen weinig met de andere dieren om ging, ze had immers de intelligentie van een mens en ondanks dat haar dierlijke instincten groot waren, was die intelligentie af en toe in haar gedrag nog waar te nemen.

Nieuwsgierigheid maakte zich van haar meester, toen ze doorhad dat er een ander was, zeker toen de ander wat met een schetsblok en rood potlood in de weer was. Voorzichtig benaderde ze de onschuldig uitziende jongen, met zijn blonde haren. Haar lichaam verschuilde ze iets in de bosjes, wat als ze niet op paste een soort geritsel veroorzaakte. Immers wou ze nog niet meteen gezien worden, hij was van het mannelijk geslacht en mannen in haar opinie betekende vaker dan niet problemen. Al had ze wel een goede band met Alex opgebouwd, nadat hij haar gevonden had bij de vuurtoren. Net nadat ze in de richting van de andere Peculiar gelopen was, nog steeds in haar meest vertrouwde gedaante van dat van een jonge ree, hoorde ze een woord die normaal gesproken over de lippen kwam van andere mensen; oudere mensen. Een woord dat Louise waarschijnlijk niet goed zou keuren. Verrast hield ze haar sierlijke hoofd schuin waarna ze misschien wel een tikkeltje geamuseerd snoof. Door de beweging van haar hoofd en dat van haar benen die ze even verrast had verzet om nog dichter naar hem toe te komen, ritselden de struiken nog meer, en leek de ander het geluid op te merken. Nadat hij zijn armen over elkaar heen had geslagen, waarschijnlijk op een geërgerde manier. Ergens verderop zag ze een verfrommeld stuk papier liggen, waarna haar blauwe ogen een tikkeltje schichtig weer naar de jongen schoten. Ze stapte uit de struiken vandaan toen hij opschrok, en zijn handen achter zich verborg. "Sorry, I didn't mean to," Piepte hij waarna hij schuldbewust de jonge ree in haar blauwe ogen keek. Onhandig, half struikelend over haar lange benen trippelde ze naar hem toe en goed gehumeurd wiebelde ze haar oren. Op een afstandje van enkele meters bleef ze staan, waarna ze met haar zachte mond voorzichtig aan wat gras plukte. Echt honger had ze echter niet.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Artist's Block
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Miss Bluebonnet's abode
 :: g a r d e n s
-
Ga naar: