Astoria

Onderwerp: Astoria za nov 18, 2017 7:52 pm

_{Koppijn. Wat hielp er niet tegen hoofdpijn? Koffie. Waar was het donkerharige meisje naar op weg? Het koffiezetapparaat. Hoe laat was het? Een uur 's nachts. Topper. De meesten vonden het nodig rond dit tijdstip in bed te liggen om aan de gemiddelde en geadviseerde acht uur slaap te komen, maar Fallon was nog klaarwakker. Een avondmens, om het zo maar te zeggen. Ze vond de late uurtjes het nuttigst van de dag en waardeerde het feit dat er eindelijk wat rust heerste en ze zo haar eigen ding kon doen zonder de aanwezigheid van anderen. Klonk vrij geïsoleerd, maar dat viel allemaal wel mee. Zo'n twaalf uur lang onder de mens was nou eenmaal vrij lang en eiste ter compensatie wat tijd alleen. Ze was geen mensen-mens.
Rust. Rust en koffie. Was mee te leven.

Fall had haar haren in een staart, droeg de kleding en make-up nog waar ze zich overdag in vertoond had. Nogmaals: ze had geen aanstalten gemaakt de energie gedag te zeggen en het bed in te duiken, dus was nog steeds in haar dagelijkse staat. Overigens was ze te ijdel te verschijnen in een pyjama en zonder iets op haar gezicht. Niet omdat ze zich wat aantrok van de reacties van anderen - want de meesten hadden zelf geen problemen met het rondlopen in wat baggy kleding zo af en toe -, maar het was meer d'r eigen dingetje.
De keuken was, zoals verwacht, leeg. Haar hand had wat afgetast naar de schakelaar want er heerste een natuurlijke schemer in de open ruimte dankzij het late tijdstip. Iets wat ze niet kon vinden. Ze was te kort in dit huis, Godsallemachtig maar twee dagen, om in automatisme knopjes, schakelaars en overige dingen te kunnen vinden. Fallon zuchtte, knipperde een aantal keer met haar ogen en besloot dat het kleine beetje zicht dat ze had voldeed om het koffiezetapparaat aan de praat te krijgen. Ze liep op het ding af, die door de wat fellere kleur dan weer goed opviel tussen de rest, drukte wat knopjes in, gooide zo'n koffiecupje op de juiste plek en liet het apparaat zijn werk doen.

Ze wilde net haar koffie vanonder het apparaat vandaan halen, en toen ging het licht aan. De meid schrok, het kopje trilde waardoor het donkerbruine goedje bijna over de rand heen klotste. Snel liet ze het ding weer los, waardoor het heelhuids weer op het ijzeren roostertje belandde dat de ondergrond van de machine kende. Fallon draaide zich om en haar groene ogen vonden een onbekend persoon.
"Jesus fucking Christ."

// + Een char van Rose}

Onderwerp: Re: Astoria zo nov 19, 2017 12:19 pm

_{Zwijgend keek Seji naar de sterrenhemel van die nacht. Opnieuw was hij in de nacht naar buiten gegaan om in het centrum een spoor van lijken, ledematen en bloed achter te laten. Hij deed het enkel om te oefenen voor Jeremy en om misschien enige frustratie of iets kwijt te raken. Hij wist het niet. Hij wist enkel dat hij zich er goed onder voelde. Hij was echter vroeg geëindigd deze nacht, waardoor hij alweer vroeg terug was bij het verblijf. Hij kon gemakkelijk door een raam naar binnen glippen, maar had besloten nog even te genieten van de buitenlucht. Om die reden had hij zich neer gelegd op het dak van het verblijf. Elke keer als hij die sterrenhemel zag moest hij opnieuw denken aan Carina. Een meisje die een van de weinige was die het poogde om vrienden met hem te worden. Hij ging er niet vanuit dat het lang zou duren voordat ze erachter zou komen dat hij niet vriendmateriaal was. Zoals iedereen dat wist. Hij was anders dan anderen. Zowel mentaal en fysiek. Zelfs zou hij niet weten wat hij fout deed en hoe hij ervoor kon zorgen dat men het goede in hem zag, maar hij had de hoop opgegeven. Niemand kon hem zien zoals hij zichzelf zag. Hij had enige hoop gehad dat dat zou verdwijnen zodra hij zijn moeder vermoorden, maar kennelijk had zijn moeder hem al te veel bij haarzelf gehouden om hem nog open te stellen voor veranderingen in zijn gedrag.

Hij slaakte een zucht en kwam recht. Hij strekte zich uit, net zoals een kat en stond op op twee benen. Even liet hij zijn blik gaan over zijn kleren. Desondanks dat het licht nauw was in de nacht konden zijn kattenogen het bloed perfect onderscheiden op de zwarte kleding. Misschien moest hij toch maar eens andere kleding gaan komen. Het bloed kwam er nauwelijks nog uit. Hij pakte de dakgoot vast en sprong behendig van het dak af. Hij belandde op zijn voeten en liep rustig naar de deur van de tuin toe om het huis binnen te stappen. Zodra hij echter de woonkamer in liep rook hij de geur van koffie en meende hij het geluid van het koffiezetapparaat te horen. Nieuwsgierigheid prikkelde al snel zijn jonge geest en hij besloot naar de keuken te lopen. Hij zou toch nog lang niet gaan slapen. Hij keek om het hoekje en zag al snel een dame staan. Ze kwam hem niet bekend voor, wat zijn nieuwsgierigheid enkel erger maakte. Zonder er verder nog goed over na te denken knipte hij het licht uit. Het meisje liet van schrik haast haar kopje koffie vallen en al snel draaide ze zich om naar hem. "Jesus fucking Christ." Seji trok een wenkbrauw op. Een term of persoon waar Seji niet eerder van had gehoord. Omdat Seji nog maar een jaar ongeveer op aarde rond liep wist hij nog lang niet alles van de wereld en had hij nog geen gehoor gehad van de religie. ”I don’t know who that is, but you can call me Seji,” besloot Seji maar te zeggen. Hij richtte zich al snel op de koffie. ”Can I have some of that?” vroeg hij hoopvol terwijl zijn staart eens nieuwsgierig heen en weer zwiepte en zijn neus wat wiebelde door de geur.

{OOC: sorry tis toch Seji geworden c’:}