Beautifully Unconventional

Onderwerp: Beautifully Unconventional vr okt 20, 2017 10:22 am

_{Het was laat, donker. De gekleurde bloemen die in de zon leken te stralen waren bijna niet te zien - enkel de witte varianten lichtten wat op door het maanlicht. Diana hield van avonden; waardeerde de rust, het donker en het feit dat de meeste details wegvielen. Details maakten het leven en al haar pracht mooi, maar details maakten het leven ook verschrikkelijk lelijk. Gelukkig was er geen balans tussen de twee en neigde het eerder naar het 'mooi' dan het 'verschrikkelijke lelijk', maar soms was het fijn jezelf op een plek te begeven waar het enige aanwezige kalmte was. Zo ook nu.
Het maanlicht deed haar lichte haren glanzen, waardoor het een haast goud-witte gloed kreeg. Ze was eerst naar de bibliotheek geweest - echt de Hemel daar, ze kon zich de hele dag tussen de rijen vol boeken bevinden - om wat leesvoer mee naar buiten te nemen. Het opnemen van de natuur was een fijne bezigheid, maar aangezien je nu toch bijna geen hand voor ogen zag verveelde dat al gauw. Ook was Diana continu opzoek naar meer kennis, hield ervan zoveel mogelijk informatie in zich op te nemen, en lezen was hier een bron van. Zowel een informatief als een boek die puur voor het amuseren was. D had dan ook gekozen voor het laatste; een Engelse variant die ze vaag herkende aan de titel, maar die ze nog niet gelezen had.

De rust die ze buiten hoopte te vinden was ook werkelijkheid. Er was niemand te vinden. Te verklaren door het late tijdstip, de meesten bevonden zich al op bed of bewonderden het Noorderlicht. Moest ze zelf ook nog eens doen. Er loerde gevaar van de Hollows, maar Diana had de mentale afspraak gemaakt geen dingen te ontwijken omdat er gevaar kon verkeren. Kon. Het leven was nutteloos wanneer je continu achterom moest kijken, ook al was dit waarschijnlijk wel slim. Natuurlijk was de blondine altijd op haar hoede, maar ging bepaalde activiteiten uit de weg omdat er de kleine mogelijkheid was dat iets fout ging. Stel dit gebeurde, liep ze zelf maar achter de feiten aan.

Haar blik vond het vage silhouet van een grote boom die vergezeld werd door wat rijen bloemen die het omringden. Ze overbrugde de afstand en plofte neer in het gras: leunde met haar rug tegen de brede bast, met haar benen naar voren en het boek op haar schoot. Op het moment dat ze het boek open wilde slaan werd het beetje licht dat de maan veroorzaakte afgezwakt. Een persoon bevond zich in haar licht. Haar blik ging omhoog en probeerde het gezicht te ontcijferen in het donker.

// En Olivia}

Onderwerp: Re: Beautifully Unconventional vr okt 20, 2017 7:14 pm

OOC: Anders dan haar avatar, heeft Olivia op dit moment heel erg wit haar :3

Beautifully Unconventional Tumblr_inline_ny4oaf5HBy1ripgeb_500

Na haar mislukte zelfmoordpoging met de Hollow, had Olivia besloten om maar gewoon dagenlang op haar kamer te zitten. Dagenlang lag ze in bed, las ze boeken of luisterde ze naar muziek. De glinstering in haar ogen was helemaal dof geworden, en normaal gesproken was ze altijd vrolijk, maar nu was ze emotieloos. En als ze iets van emoties voelde, stak ze een joint op. Dat was de enige activiteit die ze nog met enige regelmaat deed. En het was een activiteit die ze elke dag deed, omdat ze niets meer wilde voelen. Wat ze ook nog eens in de zoveel tijd deed, was haar haren kleuren. Haar haren wit verven was een daad van verzet geweest, iets wat haar eerste rebelse fase was geweest, en dat bleef ze nu volhouden. De nacht was nog steeds haar beste vriend, want dan was de maan er. En omdat elke dag hetzelfde was in de lus, was de maan er altijd, op dezelfde plaats en op hetzelfde tijdstip. Het gaf Olivia rust dat de maan er was, het gaf haar troost dat er in ieder geval iets in haar leven zeker was. Voor de rest voelde ze zich alleen en in de steek gelaten door haar familie.

Maar toch liep Olivia buiten. Ze was uit haar bed gestapt om haar boeken te verwisselen in de bibliotheek en kon de verlokkingen van de nacht buiten toch niet weerstaan. Heel eventjes wilde ze die sensatie van de buitenlucht weer voelen. Ze zou heel even buiten zijn, en daarna zou ze gewoon weer naar binnen gaan, om in haar bed te gaan lezen. Het maanlicht verlichtte het pad een beetje voor haar en Olivia kon het niet laten om een kleine glimlach op haar gezicht te vormen, toen ze het geknerp van de kiezels onder haar voet hoorde. “’Cause I never knew, I never knew you could hold moonlight in your hands, ‘til the night I held you, you, in the moonlight” zong ze zachtjes, maar zodra ze verder liep, zag ze iemand zitten. Als versteend bleef Olivia eventjes staan, alsof ze net was betrapt op iets heel ergs doen. Zachtjes slikte ze even en keek onzeker naar de gestalte tegen de boom aan. Na haar bijna zelfmoordpoging had ze niet echt contact meer met mensen gehad en kon ze lastiger inschatten of diegene een vijand was of niet.

Olivia kwam wat dichterbij, peuterde onzeker aan wat plukjes van haar sneeuwwitte haar. “What are you doing here?” vroeg het meisje zachtjes “Shouldn’t you be inside? It’s way past midnight.” Wat Olivia zei klonk niet gemeen of beschuldigend, ze was gewoon nieuwsgierig.

Onderwerp: Re: Beautifully Unconventional za okt 21, 2017 2:20 pm

_{Het meisje was vrij klein, tenger en oogde schattig. Was iets jonger dan zij? Net voordat haar lichtbron wegviel had ze ook de bijbehorende stem gehoord; ze had zachtjes gezongen. Toen Diana's blik de hare vond leek ze geschrokken te zijn. Logisch, wie verwachtte je in de tuinen te vinden rond middernacht? Ze wilde haar mond opentrekken om iets als een 'hi you' te zeggen, maar de meid was haar net iets voor. De vragen die ze stelde deed Diana haar schouders optrekken.

"I love midnight." Ze schonk het meisje een glimlach, alsof dit haar nachtelijke buitenzijn verklaarde. Eigenlijk deed dit het ook, though. De combinatie van zowel het houden van de nacht als het feit dat er geen moment op de dag was dat het zo kalm was als tijdens de normaal gesproken slaapuren. "And apparently to the happy-looking man and his quote on the back of this -" Diana stak haar boek wat in de lucht om aan te duiden dat het om haar bibliotheek-winst ging. "- I will love this book, too."

Diana sloeg haar ene been wat over de ander heen. Het was een fijne nacht, zoals elke nacht eigenlijk - op de avonden na waar personen met een bepaalde peculiarty het weer eventueel beïnvloedden. Kwam wel eens voor. Om iets meer zicht te krijgen leunde de blondine ietsjes opzij. Ze verschoof haar kont een enkele centimeter naar rechts en ah, het licht viel nu zo op de grond dat haar gezelschap beter zichtbaar werd. Het maanlicht had ondanks het donker de witzilvere glinstering in de haren van het meisje getoond, maar nu werd het lange haar beter zichtbaar. Ze was voor haar onbekend; ze had de lange haren, haar mooie poppengezichtje en grote donkere ogen niet eerder gezien. Had haar wel herinnerd als dit wel zo was geweest.

"Damn. Your hair is insanely gorgeous." Ze zei nou eenmaal vaak wat ze dacht, zonder haar woorden te filtreren. In dit geval was het niet erg geweest, toch? Een compliment kon geen kwaad, leek haar zo. "And, what are you doing here?"}

Onderwerp: Re: Beautifully Unconventional zo okt 22, 2017 8:32 pm

Het meisje tegenover haar leek haar een vriendelijk meisje. Ze las een boek, en dat was bijzonder, want ze had nog niet veel mensen in het huis boeken zien lezen. Olivia zelf deed niet anders, maar zij deed het alleen in haar kamer. Toch vond Olivia het gek dat het meisje niet in haar kamer zat, maar in de tuin. Nieuwsgierig had ze gevraagd waarom het meisje buiten was. “I love midnight” was de simpele verklaring van het meisje. Met een klein glimlachje kon Olivia zich wel vinden in die opmerking en knikte daarom, aangevend dat ze het begreep. Zij was ook gek op de nacht. “And apparently to the happy-looking man and his quote on the back of this” en het meisje hield iets omhoog “- I will love this book too.” Nieuwsgierig keek Olivia naar het boek, maar ze herkende het niet. Misschien stond er nog wel een exemplaar in de bibliotheek? Het zag er interessant uit. En het kon natuurlijk nooit kwaad om haar literaire kennis wat meer uit te breiden.

Olivia keek weer op toen het meisje ging verzitten. “Damn. Your hair is insanely gorgeous.” Onzeker glimlachte Olivia wat, keek ze weer naar de grond onder zich en frunnikte wat aan de puntjes van haar haren. “And, what are you doing here?” Ze keek weer op en ging voorzichtig vlakbij het meisje op de grond zitten. “I hope you don’t mind if I sit down for a minute, it’s kind of awkard to be standing here the whole time” glimlachte Olivia en ging in de kleermakerszit zitten. “I’m basically doing the same thing here as you. I couldn’t sleep and I love the night too, especially the moon.” Olivia keek eventjes naar de maan, glimlachte en keek vervolgens weer terug naar het meisje tegenover naar. “That’s also the reason why I dyed my hair. The moonlight is something special…there are so many tales about the moon and I think the moon is so beautiful and very romantic. So I really wanted to dye my hair this color, because it makes me think of moonlight…and I wanted to do something rebellious, because you know, some girls have that.” Een brede grijns gleed over haar gelaat. “So thank you for your compliment, that means a lot to me.”

Het was een lange tijd geleden dat Olivia een van haar spraakwatervallen had gehad. Kwam dat omdat ze gewoon na een lange tijd weer contact had met iemand? Of was het omdat ze gewoon buiten was, na een lange tijd binnen te hebben gezeten? “What are you reading though? It seems like an interesting book” vroeg Olivia vervolgens en kwam iets naar voren, puur uit nieuwsgierigheid.

Onderwerp: Re: Beautifully Unconventional di okt 24, 2017 9:20 am

_{Het meisje knikte en glimlachte. Leek in te stemmen met haar opmerking. Apart, want het kwam niet al te vaak voor dat iemand zich zo mee liet slepen in de obsessie met de maan en enkel het idee van de lichtbron bewonderde tijdens een diepe slaap. Weinig kregen de nachtelijke ingeving in het natuurlijke, zilverachtige licht te gaan zitten, terwijl de optie voor slaap ook aanwezig was. Ergens volkomen logisch. Het was dat Diana tegen weinig slaap kon en af en toe kalmte een belangrijker aspect vond dan die paar uurtjes extra slaap. Sowieso was ze van plan geweest na eventjes terug te keren naar haar kamer.
Na haar compliment friemelde ze wat aandoenlijk aan haar haren. De meid liet de woorden en de opvolgende vraag even inwerken, luisterde naar haar, tot haar stem voor de tweede keer weerklonk. Ze had een fijne stem; een mooi, liefjes geluid. Vormde het perfecte plaatje bij haar aandoenlijke verschijning, glimlach inclusief een kuiltje in haar wang en de onschuldigheid de ze haast uitstraalde. Niet veel later nam ze plaats vlakbij haar op de grond en werd er gevraagd of dit oké was. “Of course.” Diana schonk de onbekende een glimlachje en luisterde toen haar stem opnieuw de stilte vulde. Zelf legde ze het boek dat ze in haar handen had gehad naast haar neer in het gras en trok haar benen in, zodat ze in kleermakerszit kwam te zitten.
“It is romantic, indeed. The moon is such a mystery, there is so much going on - I love that.” Er verscheen ook een glimlach op haar gezicht, waardoor ze die van haar metgezel beantwoordde. “It’s cool, that you did it. It suits you.” Ze kende het meisje niet, maar door de afgelopen paar minuten kon ze redelijk inschatten wat voor een persoon het was - dacht ze in ieder geval. Het sloot sowieso aan met haar uiterlijk, maar het leek naar haar mening ook te passen bij haar persoonlijkheid. Een beetje angelic, of zo. “No problem, kid,” merkte Diana op en schonk haar weer een vriendelijk, scheef glimlachje. Ze gebruikte het woord ‘kid’ niet om de meid als een kind te bestempelen, maar het was meer een soort bijnaampje, stopwoordje. Was vast wel duidelijk geworden aan de manier waarop Diana het uitgesproken had.

Ze bleek interesse te hebben in haar boek. “It’s called Lord of the Flies. A classic. Haven’t read it before, so I figured it was time.” Diana pakte het boekje dat maar honderd-zoveel bladzijden telde en liet de voorkant even zien, voordat ze hem weer naast haar in de groene sprietjes legde. “You like reading as well..?” assumeerde ze en hield haar hoofd een tikkeltje vragend schuin. “I haven’t seen you before, angel.” D leunde met haar kin op haar vuist, waarbij ze haar elleboog op haar bovenbeen steunde. Een klein grijnsje deed haar mondhoeken omhoog krullen. Het ‘angel’ had redelijk flirterig over kunnen komen. Dat was nou eenmaal Diana; ze bestrooide haar medemens onbewust met naampjes en flirterige opmerkingen terwijl ze er - meestal - niet bewust van was. “I’m Diana.”}

Onderwerp: Re: Beautifully Unconventional zo okt 29, 2017 9:50 pm

Het was bijzonder dat de twee meisjes hun obsessie voor de maan gelijk hadden. Vroeger noemde haar vader haar chiara di luna”, wat maanlicht betekende. Olivia is geboren op een heldere avond, waar de maan straalde. Daar begon de obsessie met de maan bij Olivia. Dat het meisje haar obsessie deelde, vond ze bijzonder en het vulde haar met blijdschap, dat er iemand was met wie ze over dit kon praten. Het onbekende meisje had haar uitnodiging om te gaan zitten geaccepteerd, en daarom was Olivia al wat opgeluchter gaan zitten. Ze wilde zichzelf niet opdringen aan het meisje, kon zich prima voorstellen dat ze misschien geen zin had om met Olivia te praten. Toch merkte Olivia dat het haar goed deed, weer wat menselijk contact na al die tijd alleen maar binnen gezeten te hebben. Zachtjes grinnikte Olivia toen het meisje haar “kid” noemde. Ze merkte dat het meisje wat ouder was dan haar, maar dat ze het woordje niet neerbuigend bedoelde. “I’m not that much younger then you” zei Olivia met een grijns, zodat het meisje zou zien dat ze er niet boos om was. Ergens vond ze het wel grappig, ze had zo’n soort bijnaampje nog nooit gehoord. Als ze elkaar vaker zouden zien, mocht het meisje haar best zo noemen.

Nieuwsgierig had ze naar haar boek gekeken. Het blonde meisje legde uit wat voor boek het was. Geïnteresseerd luisterde Olivia naar het verhaal van het meisje. “It seems like an interesting book” zei Olivia met grote ogen “Maybe I can read it after you finished it?” Toen het meisje vroeg of ze van lezen hield, knikte Olivia met haar hoofd. “I love to read, I like to read every kind of book, but my favorite genre is a thriller. You know, when you lie in bed with a big cup of hot tea and you can totally lose yourself in a thriller story? Especially when it’s raining outside, it’s like the best thing to do then.” Ze haalde haar schouders op en keek toen met een grijns naar het meisje tegenover haar. Olivia vond haar cool – echt iemand die gewoon lekker deed wat ze wilde en daar had ze respect voor. “I haven’t seen you before, angel.” Olivia voelde het eventjes prikkelen van binnen. O my God, ze moest stoppen met die naampjes! Hier was Olivia heel erg gevoelig voor. Niet zo zeer op een romantische manier, maar ze werd er blij van als mensen haar lief bedoeld koosnaampjes gaven. Moonlight, Olive, Liv, Angel, ze werd er allemaal even blij van. “Nice to meet you Diana, I am Olivia.” Liefjes glimlachte ze.

Olivia leunde wat naar achteren, steunde met haar handen op de grond en keek het meisje aan. “I haven’t seen you around before either, have you been around here for a long time?” vroeg ze nieuwsgierig “You know, when I saw you, I wasn’t afraid of you. Sometimes it’s scary to meet people in the dark. The night is my favorite part of the day, but also it’s sometimes a little bit scary. But you have a good aura, so…” Liefjes glimlachte ze naar het meisje. “Do you know what an aura is?”

Onderwerp: Re: Beautifully Unconventional ma okt 30, 2017 1:53 pm

_{“I know,” reageerde Diana met een lief glimlachje. Ze had mededelend gezegd dat ze niet veel jonger was dan dat zij was, maar op zo’n manier dat duidelijk werd dat ze het ‘bijnaampje’ die haar automatisch ontglipt was wel accepteerde.

Ze leek geïnteresseerd van aard, net als dat zijzelf ook was, en hing zowat aan haar lippen toen ze wat over het boek dat ze op het punt stond te lezen vertelde. “Of course you can,” gaf ze als antwoord of ze het boek na haar kon lezen. Het boek was aan zijn uiterlijk te zien wel vaker gelezen door bewoners in de lus; het had flink wat ezelsoren en in de rand van de kaft zaten enkele vouwranden en beschadigingen. Dat vond ze altijd leuk aan een boek, wanneer deze zichtbaar vaak gelezen was en hierbij wat ‘oud’ leek.
“I know exactly what you mean. It’s a way to escape real-life drama for a few hours.” Diana glimlachte opnieuw. Het was leuk te zien hoe enthousiast het meisje werd van een onderwerp als deze en er lekker over begon te kletsen. Aandoenlijk. “I also like to read books meant for education. Languages, biological stuff, physics. Love it.” Ha, nerd. Nee, Diana was nou eenmaal van het ‘zoveel mogelijk informatie opnemen als mogelijk is’. Beetje nerd, dan.
“Nice to meet you, too, Olivia.”

“I’m only here for.. two weeks?” De blondine moest even nadenken, maar kwam al snel uit op twee weken. Het andere meisje was er ongetwijfeld langer. Ze was de boom zelf per toeval tegen het lijf gelopen toen ze besloot naar de tuinen te gaan, en iets zei haar door de manier waarop Olivia naar deze plek op weg was geweest alsof zij hier wel bewust heenging, dat ze het gebied beter kende. “You?” vroeg ze toen toch maar, nieuwsgierig naar het meisje.
“I have a good aura?” vroeg Diana verbaasd, meteen geïnteresseerd. Kijk, dit waren nou dingen die haar interesse wekten. Zoals net werd gezegd hoe ze enthousiast raakte van boeken over onderwerpen die gekoppeld waren aan leergierig - en in haar ogen gewoon ronduit interessant -, zo was ze door een opmerking als deze meteen geboeid. “I do know what an aura is. And I take the wild guess to say it has something to do with your peculiarty?” Diana gaf haar een knipoog en hield haar hoofd wat vragend schuin. “Tell me all about it.” Ze grijnsde.}

Onderwerp: Re: Beautifully Unconventional ma okt 30, 2017 6:56 pm

Het was zo bijzonder dat de twee meiden zoveel interesses op hetzelfde vlak had. Het was inderdaad zo dat lezen je eventjes kon doen laten ontsnappen aan de real life drama. Olivia had zich de afgelopen tijd flink verdiept in boeken, zodat ze haar eigen leven kon vergeten. “You’re absolutely right” zei Olivia en knikte enthousiast “I once saw a post on Facebook: reading is not just reading, it’s feeding your soul. And I think that’s true, every book can add something to how you are. It helps you form an opinion about issues you might not even think about in the same place and that’s really nice.” Olivia was dankbaar dat ze het boek na Diana mocht lezen. Ze konden dan nog wat napraten over het boek, Olivia zag het helemaal zitten. Soms verbaasden haar sociale vaardigheden haar nog wel eens, zeker na een periode van depressief zijn. Zo kon je maar zien hoe goed het een mens kon doen om af en toe gewoon sociaal contact te hebben. Olivia voelde zich al tien keer beter, zeker omdat het meisje, dat Diana bleek te heten, echt voor veel afleiding zorgde.

Diana was hier pas een paar weken. Olivia knikte bevestigend. “That explains why I have never seen you before. You can’t know everybody in the house ofcourse, but you can start to recognize people’s faces and I had never seen yours before. Well, if you need a place at the dinner tables, you can always join me.” Olivia schonk haar een stralende glimlach. “I have been here for quite a few months now, but not that long to know everything about this beautiful place.” Dat de tijd zo snel was gegaan, er was zo verschrikkelijk veel gebeurd. In de tussentijd had ze veel geleerd over zichzelf en over haar bijzonderheid, waar Diana dan ook nu naar vroeg. “I do know what an aura is. And I take the wild guess to say it has something to do with your pecularity?” Olivia knikte enthousiast en grijnsde vrolijk, als antwoord op haar knipoog. “Tell me all about it.” Dat liet Olivia zich geen twee keer zitten. Ze ging verzitten, zette zichzelf in de kleermakerszit en vouwde haar handen in haar schoot. “Well, an aura is probably the most beautiful thing in the world, except for the Northern Light maybe, which you should totally check out sometime soon. And the most special thing about it, is that it tells a whole story.” Ze besloot dat het misschien niet slim was om Diana haar aura te laten zien, omdat die misschien wel privé dingen voor Olivia had en als Olivia haar aura zou zien, zou ze tot diep in haar verleden kunnen bespotten. Het leek haar respectloos om dat maar meteen te doen.

Daarom legde Olivia haar hand in de lucht, op ongeveer vijf centimeter van zich af. Eventjes sloot ze haar ogen, en er verscheen een prachtige roze gloed om Olivia heen. Het zag er uit als het noorderlicht, alleen dan om het meisje zelf heen. Het enige opvallende was dat er een grote zwarte vlek bij haar hart zat. Olivia opende haar ogen weer en straalde. Hier werd ze zo blij van. “This is my aura. The pink and black colors tell a lot about me, about my personality, about my life, about my past and my future. I can manipulate other people’s aura, so I can make them feel better or worse and I can use it to heal people…I can’t heal myself though, so that’s why the big black spot is over there.” Met haar vinger wees ze naar het zwarte. Olivia stak haar hand uit en concentreerde zich op haar hand. Vanuit het stukje aura van haar hand steeg een vlindertje op, in de kleuren van haar aura en vervolgens liet ze deze weer uit elkaar spatten. Olivia keek grijnzend naar Diana. “I can also make people feel better with singing. They might seem not like very effective pecularities when I’m being attacked but you know…I think they suit me. I’m not an agressive person and I’d rather help people then fight with them.” Olivia sloot haar ogen weer en haar aura verdween. Vervolgens opende ze haar ogen weer en keek ze Diana liefjes aan. “What is your pecularity?”

Onderwerp: Re: Beautifully Unconventional di okt 31, 2017 2:33 pm

_{“Yes, exactly,” ging Diana in op haar riedeltje over Facebook. “Do you know Goodreads? It’s an app where you can keep track of the books you read and where you can discover new ones. It’s also possible to set a goal with an amount of books to read that year. It’s pretty fun.” Het meisje moest wel het nodige weten van een telefoon, toch? Ze was wel eens een enkeling tegengekomen die niets wist van elektronica en zijn gehele leven in dezelfde historische lus had geleefd. Deze lus bleek up-to-date.

Olivia vertelde hoe ze haar ook nog niet eerder had gezien en dat ze altijd bij haar kon zitten tijdens het eten, als ze wilde. “I’ll keep that in mind.” Het was niet zo dat Diana elke dag moest strijden om een plekje en een beetje contact; ondanks ze nog geen echte vriendschappen had gesloten hier kwam het sociale aspect haar niet tekort. Ze kende een aantal al wat beter, kon bij veel terecht voor een praatje. Er waren een aantal wat meer ingetogen, op henzelf, maar er waren er zat die wel wat te kletsen hadden. Ze zou zich de volgende keer bij Olivia voegen, though. Altijd gezellig. “Where are you originally from?” Ze wist niet zeker of het een gepaste vraag was, maar daar zou ze vanzelf achter komen.

De opwinding was bij haar gezelschap meteen duidelijk aanwezig, toen ze vrolijk haar mond opentrok over het begrip ‘aura’. “I’ll definitely go there sometime soon,” bracht ze even snel tussendoor, met een glimlach. Voordat ze de woorden goed kon laten bezinken kwam er actie bij het meisje: ze deed haar hand omhoog en na een korte periode van concentratie ontstond er een beeldschone gloed om het meisje heen. Roze. Het plaatje klopte meteen. Haar blik werd getrokken naar het zwarte gat dat zich bij haar hart bevond, toen Olivia met haar uitleg begon. Haar ijsblauwe ogen richtten zich weer op haar, met een bewonderende grijns op haar gezicht. “Now that’s what I call beautiful and amazing. Totally suits you, kid.” Het ‘kid’ ontglipte haar weer. Nadat ze vertelde over de zwarte vlakken streek Diana een plukje haar achter haar oor: “Wish you could heal yourself, too.”

Nog steeds in de ban van het roze met zwarte spektakel voor haar, vormden de kleuren een vlindertje en verdween deze, spatte uiteen als het ware. “They do suit you. It’s amazing it isn’t anything aggressive.” Ze glimlachte, die verdween op het moment dat ze naar haar eigen peculiarity vroeg. Wel agressief en in de trant van zelfbescherming. “I’m practically a ticking time bomb. I’m okay, then I explode, and then I can control storm, thunder.” Diana zuchtte. “It’s like.. when I experience an emotion in such a heavy way it reaches its’ max, something.. explodes?” Het was duidelijk dat ze niet tevreden was met haar peculiarity, maar dit kwam dan ook voornamelijk door het feit dat ze er geen grip op kreeg. Het ging buiten haar om, had haar in haar macht.}