Purple Rain [Magnus Bane]

Onderwerp: Purple Rain [Magnus Bane] za nov 18, 2017 2:48 pm

Het was druk in de lus, Nuala die voordat ze in de lus was gekomen niets van dat soort drukte gewend was, had zich hierdoor in zichzelf gekeerd. In de hoop dat ze niet met anderen om diende te gaan, zeker niet als anderen ook van het mannelijke geslacht waren. De herinneringen aan de jacht, de blaffende honden en felle angstaanjagende mannen; zat nog vers in haar geheugen. De drukte die nog erger werd doordat er een gevaar in de lus bevond, zorgde er voor dat het jong ogende meisje nauwelijks meer buiten de deur kwam. Het was een gewoonte gebleken dat het bruinharige kind het grootste deel van de dag buiten doorbracht in de tuin of in de weide. Daar nam ze dan haar meest vertrouwde gedaante aan, dat van een witbont gevlekte reekalf. Dit uitte zich vooral in haar witte gezicht, benen, buik en staart. Enkel haar oren en een deel van haar rug en schouders was bruin met witte vlekjes. Haar blauwe ogen, die behoorlijk sprekend waren, zorgden er voor dat ze nog meer op viel in de tuin, wanneer ze daar was.

Hoewel ze het vrije en rustige gevoel van de transformatie wel miste en ze vaak genoot van de tijd die ze alleen kon doorbrengen in de regen, had ze voldoende ervaring om te weten dat ze beter niet in haar eentje naar buiten kon gaan. Haar beide vormen waren niet sterk genoeg om de gevaren onschadelijk te maken, al kon ze met haar hoeven aardig was schade aanrichten, mits ze het goed richtte op degene die haar lastig viel. Die dag had Nuala een boek vol plaatjes, want ze kon niet lezen, uit de bibliotheek gepakt. Hierin zat ze nu dan ook wat rusteloos te bladeren. Buiten was de dagelijkse bui al in volle gang. Het was nu bijna kwart over drie, nog iets meer dan tien minuten en dan zou het weer droog zijn. Opgekruld op de bank met het boek nog steeds in haar smalle handen, staarde ze lusteloos naar buiten voordat haar aandacht weer naar het boek ging. Ze veegde met haar hand nadenkend over een van de bladzijden, terwijl haar peinzende gedachten er overduidelijk niet bij waren.

Had Nuala gemerkt dat er op dat moment een excentrieke man binnen kwam, had ze waarschijnlijk de woonkamer verlaten. Het was een man met behoorlijk was sieraden op zijn lichaam en die er wat ouder uit zag dan de meesten die zich in de lus bevonden. In een lus verouderden de meeste Peculiars niet, tenzij hun gave daar invloed op uit oefende. Nuala zou er dan ook altijd als een klein, jong meisje uit zien. Een die bijna breekbaar oogde met haar open gezichtje en bruine herten-ogen. Onschuldig, en dat was ze ook. Hoewel de ervaringen met de buitenwereld haar wel behoorlijk wat hadden gedaan, bleef ze ergens diep van binnen duidelijk nog een kind. Met onschuldige vragen, en interesse in al dat wat er om haar hen gebeurde. Nu was de interesse naar het getik van de regen op de ramen en het rest van het huis gegaan, maar al snel wierp ze een blik door de woonkamer heen om de donkerharige man te zien. De excentrieke man die daarnet was binnen gekomen. Haar open blik was een tikkeltje wantrouwend, waarna zich onbewust iets meer op krulde. Toch zorgde zijn aparte verschijning er voor dat er ergens ook een onschuldige nieuwsgierigheid van haar gezicht af te lezen was. De vele ringen op zijn handen deden haar hem verward in zich opnemen, ze had nog nooit iemand met zoveel sieraden gezien. "Why are you wearing those rings?" Vroeg ze op haar zachte onzekere toon. Het was duidelijk dat ze hem niet wou beledigen en misschien ook wel een tikkeltje angstig was voor zijn reactie.

» Magnus Bane
» Training Sam - Magnus & Jesse
» Let is rain
» Rain On Me
» Playing in the rain