BASIC INFORMATION
Name: Typhon Archer Reinswald.
Age: 158 years.
Appears to be: 20 years.
Gender: Male.
Sexuality: Bisexual.
Zodiac sign: Sagittarius.


PECULIARITY
Acid Secretion: The ability to generate corrosive acid from the hands or mouth that can severely burn people or melt objects.



APPEARANCE
Faceclaim: Jesse James Rutherford.
Natural hair color: Brown.
Eye color: Hazel.
Heigth: 178 cm.
Build: Average posture with slight muscle definition.
Body modifications: His body is covered in tattoos and his left nosewing and right helix are pierced.


PERSONALITY
Prominent character traits: Cheeky - reckless - possesive - manipulative - untrustworthy - cunning - can be lovable - addiction-sensitive.
Brief description: Typhon trekt zich niet veel aan van de regels noch de wet en is daarom ook niet een van de makkelijkste. Tot nu toe heeft hij het voor elkaar weten te krijgen om overal zonder problemen onderuit te komen waardoor hij eraan gewend is dat alles gaat volgens zijn wil. Hij kan er dan ook niet goed tegen als er een keer iets op zijn pad komt wat hem tegen zijn haren inwrijft; hij is echter wel goed in het manipuleren van mensen waardoor hij weinig met zulke situaties te maken krijgt. Daarnaast is Typhon ook redelijk verslavingsgevoelig waardoor hij moeite heeft van zijn huidige verslavingen af te komen en nieuwe geïntroduceerde te resisteren;dit is mede doordat hij ook niet bepaald de wil om het te vermijden heeft. Ondanks al het slechte in zijn karakter kan Typhon wel een aardig en liefelijk persoon zijn, het probleem is dat zijn negatieve karaktereigenschappen dit vaak overmeesteren waardoor deze punten niet prominent boven aarde komen.


BRIEF HISTORY
Van kleins af aan was Typhon altijd al close geweest met zijn ouders. In tegenstelling tot vele kinderen voelde hij zich comfortabel genoeg om onderhand alles wat hem dwars zat te delen met zijn ouders; hij had een volledig vertrouwen in zijn ouders opgebouwd. Toen het echter boven water kwam over wat voor bijzonderheid Typhon beschikte veranderde alles. Ondanks de relatie die hij voorheen met zijn ouders had werden ze bang voor het corrosieve zuur dat Typhon kon afstoten, bang dat hij het tegen hen zou gebruiken en ze zouden verbranden tot de dood. Typhon was niet gek en had gemerkt dat zijn ouders zich anders begonnen te gedragen nadat ze erachter waren gekomen dat hij zuur kon produceren uit zijn mond en handen als hij dat wilde. De normaal ontspannen sfeer in huis was verdwenen; zijn ouders waren steeds vaker aan het 'werk' of hadden een ander excuus waardoor ze niet thuis konden zijn; het terugdeinzen als hij ze aanraakte of tegen hen praatte. Ze probeerden contact met hun eigen zoon te vermijden, in het speciaal fysiek contact. Typhon merkte dat de band met zijn ouders snel bergafwaarts begon te lopen door deze ontdekking en had geprobeerd ze meerdere malen gerust te stellen, en voornamelijk te overtuigen dat hij ze nooit pijn zou willen doen. Maar tevergeefs: er veranderde niets aan het gedrag wat hem uitermate frustreerde en zijn beleid wegviel. Hij verloor zijn controle en probeerde hen duidelijk te maken dat hij ze geen kwaad wilde doen, wat door de intimidatie die hij met zich meebracht juist tevergeefs werkte. Zijn ouders waren klaar met leven met die constante angst dat hun eigen zoon hen levend zou verbranden met zijn gevaarlijke gaven, het kon ook per ongeluk gaan, maar dan gebeurde het nog wel. Hun beslissing was definitief: Typhon werd uit huis gezet. Een regelrechte klap in zijn gezicht waarvan hij zelfs vandaag de dag nog niet kan geloven dat zijn bloedeigen ouders aan wie hij alles toevertrouwde die woorden hebben uitgesproken en daarna al het contact hadden verbroken. Hij had niets, ze hadden hem aan zijn lot overgelaten, op straat gegooid als oud vuil. Hij had geen idee wat hij moest doen of waar hij onderdak zou kunnen vinden zonder een immens bedrag te moeten betalen. Eerst had hij gedacht dat het tijdelijk was, dat zijn ouders gewoon even tijd nodig hadden om het idee dat hij corrosief zuur kon produceren op vrije wil te verwerken. Toen hij echter na een hele tijd hoopvol weer voor de deur had gestaan werd er voor zijn neus een enorm aantal sloten dichtgedaan en door het klepje van de brievenbus geschreeuwd dat hij hier nooit meer terug moest komen. Ze wilden niets meer met hem te maken hebben. Bijna had hij door woede de deur open gebrand en ze voor alles en nog wat uit te maken dat ze hun bloedeigen zoon zo in de steek durfden te laten, maar ging in tegendeel stilletjes weg. Wat had het nog voor nut?

Doordat Typhon nog te jong was om werk te zoeken was hij geforceerd om op straat te slapen, wat hij ruim een jaar heeft volgehouden. Dit veranderde toen hij op een dag werd aangesproken door een man genaamd Ricardo die hem blijkbaar al enige dagen bestudeerd had om er zeker van te zijn dan hij op straat leefde. Hij bood hem onderdak en alle basisbenodigdheden aan als hij iets specifieks daarvoor terug wilde doen. Namelijk het dealen van diverse soorten drugs; Typhon zou met zijn leeftijd minder snel verdacht worden van zulk soort zaken waardoor hij de perfecte kandidaat hiervoor was. Zonder rationeel na te denken was hij impulsief akkoord gegaan met het voorstel. De honger naar eindelijk weer een dak boven zijn hoofd te hebben was te groot. Eerlijk is eerlijk, hij kreeg wat de man beloofd had. Hij bracht alles voor hem rond, en hij kreeg eten en onderdak. Al wist hij ook dat het geen man was waar je rebelse tienerstreken bij kon uithalen zoals zijn leeftijdsgenoten wel konden. In plaats van een week huisarrest of iets dergelijks, zou hij je eerder een kogel door je slaap geven om je op je nummer te zetten. Of zoals Typhon vaak heeft meegemaakt: een tattoo tegen zijn wil, wat een reden is dat hij er zoveel heeft. Deze tattoos werden voornamelijk gezet door tattoo artists die nog in opleiding waren, waardoor Ricardo daarvoor ook nog wat geld wist te vangen omdat hij hen een stuk huid om op te oefenen aanbood.

WIP