Als weerwolf moest hij veel eten om zijn metabolisme bij te houden. Sommige mensen keken hem met grote ogen aan als hij weer een paar borden eten naar binnen werkte door de dag heen, maar hij kon het niet helpen. Het was hoe zijn lichaam werkte en daardoor snakte hij wel eens naar meer eten dan een normale mens. Maar waar hij vaak al helemaal erg naar snakte waren de zoete dingen. Chocolade, in general. Chocolade was echt zijn weak spot. Dat was echt iets wat hij heel graag at. En dat at hij dan ook vaak tussen het werken door. Een blokje chocolade hier, een blokje chocolade daar. Het was alleen jammer dat het sneller smolt tussen zijn vingers omdat zijn lichaamstemperatuur hoger was dan die van een mens. Dus het gaf altijd net een beetje meer rotzooi dan normaal. Maar goed, erg was het niet, het ging om de smaak. Maar één keer in de week wilde hij zichzelf altijd trakteren op iets anders. Op iets wat ook heerlijk zoet was, maar een keer geen chocolade was. Soms was het een taart, soms was het koekjes, vandaag zou het ijs zijn.

Met zijn zonnebril op zijn neus, terwijl het nog niet eens zo zonnig was buiten, was hij naar binnen gegaan. Er stond een jongen achter het schap met ijs, die hem begroette met een aardige glimlach op zijn gezicht. Niklas glimlachte vriendelijk terug naar de jongen, terwijl hij naar de ijssmaken in de vitrine keek. Hij wist natuurlijk wel welke smaken er allemaal beschikbaar waren hier, maar toch moest hij even nadenken over wat voor smaak hij deze keer wilde kiezen. Het was niet leuk om iedere keer dezelfde smaken te nemen, maar toch. Toch bleven zijn ogen op het chocolade ijs hangen. Potver, het was ook echt zijn zwakte hoor. De deur ging achter hem open en hoewel zijn wolf meteen alert was, keek Niklas niet om naar de nieuweling die binnen was gekomen. ”Good afternoon,” klonk er van achter hem vandaan, waarop Niklas simpel zijn hand op stak als teken dat hij de ander had gehoord en hem begroette. Want hij was nu nog druk bezig met smaken uitkiezen voor zijn ijsje natuurlijk. ”Do you have any suggestions?” Hij knipperde even en draaide zijn hoofd naar de andere jongen, een peculiar uit het huis. Zeal of Laxus als hij het goed had, één van die twee. Maar de jongen vroeg het dus aan hem? En niet aan de expert achter de toonbank? Hij glimlachte even vriendelijk naar de jongen waarna hij naar de smaken onder hem keek. ”Chocolate is always a good bet.” sprak hij tegen de ander. ”Or Stracciatella.” sprak hij even nadenkend, ook een erg lekkere smaak om te kiezen. De rest was niet zo heel erg zoet, maar dat soort dingen dan wel weer. Hij verplaatste zijn blik naar de jongen achter de toonbank, ”Six scoops of chocolate, please.” Sprak hij tegen de jongen, die hem even verward aan keek, maar goed. De klant was koning niet waar? Hij stopte zijn handen even in zijn zakken, waarna hij naar de ander. ”What do you like? It’s on me.” sprak hij met een vriendelijke glimlach tegen de andere peculiar. Vriendelijk doen kon hem ver brengen, waar onder informatie krijgen over andere peculiars. De meesten waren toch wel een beetje roddeltantes.