Eenmaal in de kamer ging de wolf meteen naar het bed toe en klauterde hij zichzelf erop. Hij was toe aan rust en had dan ook weinig zin om nog veel energie te verspillen. Toch wou hij Connor wel duidelijk maken dat er niks ernstig aan de hand was. Cyrek had enkel te veel gedronken en dat had nog steeds invloed op de wolf. Met een knikje legde de wolf het uit, waarna hij doelgericht zijn kop op zijn voorpoten legde. Gelukkig leek Connor de hint op te vangen en kroop de jongen onder de deken. De wolf sloot daarop ook zijn ogen en na het laatste woord viel het dier al snel in slaap. De eerste paar uur van de nacht sliep het dier rustig op het voeteneinde van het bed, maar uiteindelijk begon het lichaam weer te veranderen. De transformatie verliep pijnloos en zowel de wolf als Cyrek hadden niet door dat het gebeurde. Overvallen door de plotselinge kou kroop Cyrek verder omhoog op zoek naar warmte om uiteindelijk een deken te vinden. Hij kroop eronder en legde zich dicht tegen de warmte bron aan om vervolgens ongestoord verder te slapen, zich er niet bewust van dat hij zojuist ongegeneerd bij Connor in bed was gekropen.

Met een gaap opende Zeal zijn ogen. Hij had eindelijk eens een heerlijke nachtrust gehad zonder gestoord te worden. Nu was het enkel te hopen dat Connor ook braaf had geslapen en niet weer god mocht weten wat hebben gedaan. Hij draaide zich op zijn andere zij en richtte zijn blik op het bed van de jongen, maar zag tot zijn verbazing het gezicht van een andere jongen. Verbaasd keek Zeal op. Lag er iemand anders in het bed van Connor? Fronsend ging Zeal recht zitten. Hij wou niet te snel conclusies trekken en te snel in de stress schieten. Het leek hem veel logischer dat er een vreemde in het bed lag in plaats van dat Connor met een vreemde in het bed lag, maar dat was tot zijn ontzet precies wat hij zag. Zeal wist dat ze het er nooit over hadden gehad en dat hun relatie altijd nog wat raar liep, maar hij had niet verwacht dat Connor met iemand anders naar bed zou gaan. Voor een moment had Zeal dan ook nog hoop dat het onschuldig was, dat er een verklaring achter zat, maar zodra hij zag dat de onbekende jongen ook nog naakt was, wist Zeal al genoeg. Woest greep hij zijn kussen en smeet hij deze in het gezicht van Connor. ”Wake up you bitch,” sneerde hij terwijl hij de woede nu enkel voelde groeien. De jongen leek hem ook nog ontzettend jong. Wat dacht Connor wel niet?!

In eerste instantie had Zeal zijn ogen niet kunnen geloven. Het feit dat er een vreemde jongen in Connor’s bed lag, leek hem nog logischer dan dat Connor zijn bed deelde met een vreemde jongen. Helaas bleek het laatste de waarheid te zijn en niet alleen dat. Alsof het niet genoeg was dat Connor zijn bed deelde met een vreemde, was het ook nog zo dat de twee er veel te cozy bij lagen en bij het zien van het naakte lichaam van de jongen kon Zeal zelf wel concluderen wat voor activiteiten eraan vooraf waren gegaan. Woest en ruw wekte hij Connor. Als de vreemde er ook door wakker zou worden scheelde hem weinig. Geschrokken schoot Connor recht. Woest keek Zeal hem aan. Meteen wou hij de jongen al nieuwe beschuldigingen en scheldnamen naar zijn hoofd smijten, maar toen richtte Connor zich op hem. ”I can explain!” riep de jongen meteen uit, waarna hij gehaast uit het bed strompelde. Het ging niet al te makkelijk aangezien de veel te jonge jongen in zijn bed nog vast leek te slapen. Het zien van hoe jong de jongen nog was, maakte Zeal enkel bozer. ”What could possibly explain all of this?!” ging hij er dan ook meteen tegenin. Hij zag niet in welke woorden deze situatie nog goed konden praten. ”He was a wolf when I let him into the room,” begon Connor vervolgens met zijn uitleg. Zeal fronste diep. Hij wist niet wat hij met die woorden aan moest. Ze klonken totaal willekeurig. Alsof dat het beste excuus was waar Connor mee kon komen. Zodra de jongen verder sprak was dat dan ook de conclusie die Zeal trok.  "I let him sleep on the end of my bed." Oh en dat moest zeker verklaren waarom er nu plots een naakte jongen bij hem in bed lag? Zeal sloeg zijn armen over elkaar om te voorkomen dat hij zijn woede en verdriet op een fysieke manier zo uiten en behield zijn kille blik op Connor gericht. ”Do you even know him?” vroeg Zeal nu na op een bittere toon en knikte eens richting de nog slapende jongen. ”Or was anyone good enough to sleep with?” ging hij op een kille toon verder. Hij had het gevoel alsof hij nog zoveel meer kon zeggen, nog meer scheldwoorden naar Connor’s hoofd kon smijten, maar hij kon ook wel na gaan dat het verspilde energie was. Nee, alles was duidelijk genoeg.

Het magere excuus was nauwelijks een excuus te noemen. Hoe dom dacht Connor wel niet dat Zeal was? Zelfs als de jongen de bijzonderheid had gehad van een wolf, of wat dan ook, zelfs dan was het nog niet reden genoeg voor de jongen om vervolgens naakt in Connor’s armen te eindigen. Het maakte niet uit hoe je het bekeek, de waarheid was meer dan duidelijk. Met al zijn macht probeerde Zeal zich in te houden. Hij was te bang dat zijn krachten erbij zouden komen kijken als hij zijn woede helemaal liet gaan. Toch kon hij zichzelf ook niet tot kalmte roepen. Bitter vroeg hij Connor of hij de jongen überhaupt kende of dat dat er al niet meer toe deed. Het deed hem enige genoegen dat Connor enigszins wanhopig leek, dat liet zien dat de jongen tenminste door had wat hij fout deed. Maar ook dat zou niks goed praten. Connor schudde meteen met zijn hoofd na zijn laatste vraag. ”I swear I didn’t sleep with him!” schoot de jongen vervolgens in de verdediging. Zeal moest moeite doen om niet met zijn ogen te rollen en keek Connor in plaats daarvan enkel kil aan. ”I know him, we met before and he is a werewolf. He was scratching at the door and I didn’t want to wake you up so I let him in, but he was a wolf then, he probably changed back in the night,” legde Connor nu duidelijker uit ondanks het feit dat hij hier en daar nog over zijn woorden strompelde. De kille blik in Zeal’s gouden ogen werd nu ietwat vragend. De uitleg begon iets duidelijker te worden, maar alsnog kreeg hij de bittere smaak niet uit zijn mond bij het beeld van de naakte jongen die naast Connor had gelegen. ”I wouldn’t sleep with someone that young,” voegde Connor er nog aan toe. Iets waar Zeal nog genoeg opmerkingen op kon geven, maar hij hield zich in, wetend dat dat het enkel erger zou maken. Zeal wist niet goed wat hij van de situatie moest vinden. Hij wou Connor geloven, maar de jaloezie en het beeld van net zorgde ervoor dat hij veel te boos was om logisch na te denken. Gelukkig leek het erop dat hij nog wat langer de tijd kreeg om op Connor te reageren.

Door de vele alcohol en de transformatie was Cyrek ontzettend moe geweest. Zo moe dat hij in een diepe slaap was vertrokken en niks meemaakte van het gesprek tussen de twee kamergenoten. Toen Connor het bed verliet overviel een kou hem, maar al snel wist hij de dekens dichter om zich heen te trekken en zo verder te sussen. Pas toen de woorden feller werden gesnauwd, begon Cyrek zich er bewust van te worden dat hij niet alleen was. De boze toon van de woorden zorgden ervoor dat hij in eerste instantie onder het dekbed wou kruipen -ervan uitgaand dat het zijn familie weer was die tegen hem aan het schreeuwen was-, maar toen besefte hij zich dat dit niet zijn familie kon zijn. Verward en vragend opende Cyrek uiteindelijk zijn ogen om op te kijken naar de twee jongemannen die in zijn kamer stonden. Wacht, wat deden zij in zijn kamer? Verward keek hij om zich heen, maar merkte al snel op dat dit helemaal niet zijn kamer was. In een wazige blur kwamen de herinneringen van gisteravond terug en kon hij zich nog herinneren hoe hij in een wolf was veranderd. Oh en die wolf had vast gedacht dat het een goed idee was om bij Connor te crashen? De laatste woorden van Connor zorgde ervoor dat Cyrek weer op keek en zich genoodzaakt voelde om zich te mengen in het gesprek. ”I’d never sleep with him, gross,” mompelde Cyrek zachtjes. Hij was duidelijk nog niet helemaal wakker. Hij kwam wat recht en merkte daarbij op dat hij natuurlijk nu naakt was, waardoor hij de deken maar veilig over zijn benen liet. Zijn blik ging terug naar de twee en bleef haken op de onbekende jongen. ”Who are you?” vroeg hij hem niet al te vriendelijk. Zeal’s blik verstrakte wat door de manier waarop de jongen sprak. Zijn blik ging terug naar Connor. ”Why did he need to be with you in the middle of the night anyway?” besloot hij nu verder te vragen.

Het feit dat Connor de jongen kende was niet veel beter. Ergens geloofde Zeal het nog wel dat de jongen te jong voor Connor was, maar dat verklaard nog steeds niet waarom de jongen dan naakt in Connor’s bed lag. En als de jongen te jong was, betekende dat dat Connor wel met anderen naar bed zou gaan? Zou hij dat al hebben gedaan? De gedachten zorgde ervoor dat de woede en jaloezie enkel groeide. Voordat hij echter er nog op kon reageren zag hij beweging vanuit zijn ooghoek en viel zijn blik op de naakte jongen die nu wakker aan het worden was. Ook hij bevestigde nu dat hij niet met Connor seks wou hebben. ”See,” reageerde Connor meteen. Zeal slaakte een zicht. ”I really didn’t do anything,” sprak Connor verder. Zeal rolde eens met zijn ogen en gaf Connor een strakke blik, maar zei desondanks dat: ”I believe you.” De woede of het probleem was er nog niet mee opgelost. Daarbij leek de jongen ook niet te begrijpen en vatte hij de overduidelijke hint ook niet op dat Zeal niet in zijn beste humeur was. Op een onbeschofte toon vroeg hij wie Zeal was. Zeal kreeg de neiging om meteen tegen de jongen uit te vallen, maar Connor stak er een stokje voor. ”This is Zeal who is also the only person I’ll sleep with.” Van die woorden keek Zeal even op. Als hij die woorden moest geloven leek het er wel op dat Connor trouw was. In hoeverre je trouw kon zijn in een niet officiële relatie. Cyrek keek even op van Connor’s woorden, waarna hij zijn schouders wat ophaalde. De aandacht ging nu waarom Cyrek überhaupt bij hem had gelegen. ”I don’t know, he was drunk.. I think,” antwoordde Connor waarop Cyrek instemmend knikte. Veel kon hij zich niet herinneren van afgelopen nacht, maar hij kon zich wel herinneren dat hij behoorlijk wat had gedronken. Kennelijk waren dit de gevolgen ervan. ”You should probably go.” Cyrek keek even op naar Connor, waarna hij knikte en voorzichtig naar de zijkant van het bed schoof, waarna hij onder de dekens vandaan glipte en de hal op liep, hopend dat niemand hem zo zou tegen komen. Met een zachte zucht keek Zeal de jongen even na, waarna hij zich neer liet ploffen op het bed. ”Why is this so difficult,” mompelde Zeal zachtjes tegen zichzelf. Even kneep hij zijn ogen dicht, niet wetend of hij hier nu over moest praten of dat hij het moest bewaren voor een andere keer. Misschien kon hij de twijfels en gevoelens nog lang genoeg van zich af schuiven zonder Connor erover lastig te vallen. Echter wist Zeal ergens ook dat dat niet zou helpen en dat de gedachten terug zouden blijven komen. Uiteindelijk opende hij zijn ogen weer en richtte hij zich terug op Connor. ”I know we’re not a couple. But do you kiss or sleep with anyone else?” vroeg Zeal nu uiteindelijk.