Make-over.

Sinds Aurora enkele stappen had ondernomen om haar verleden voor eens en voor altijd de rug toe te keren, waren er enkele dingen gebeurd. Zo was ze in een hevig gevecht beland geraakt met een jongen, had ze daarna iemand leren kennen die haar op een speciale manier verrast had en nu wilde ze een nieuwe stap ondernemen. Ze had namelijk eens door haar kledingkast gekeken en ontdekt dat de meeste kleren nog steeds de herinneringen met zich meedroegen van haar leven voor de lus. En daar wilde ze niet meer aan herinnerd worden. Ze wilde vergeten, ze wilde een nieuw pad op slaan. En dat ging niet als ze dingen zag die haar constant herinnerden aan alle vreselijke dingen die ze had meegemaakt. Ze wist nog niet goed welke kledij ze zou kiezen, maar dat zou ze dan wel beslissen. Als ze maar van die te vrolijke kleding met vrolijke motiefjes af kwam. Ze keek met een vies gezicht naar een topje waar een icoontje van een vogeltje zich een stuk of honderd keer herhaalde over heel het oppervlakte van het topje en smeet het achteloos in de hoek. Hetzelfde deed ze met een t-shirt waar op de voorkant een grote smiley te zien was. En zo bleef ze kleding achter zich weggooien totdat er niks meer over was. Ze zorgde er wel voor dat ze het aan haar kant van de kamer gooide zodat Gerome er geen last van zou hebben, al dacht ze niet dat de jongen zich er echt veel van aan zou trekken. Ze had hem al een enkele tijd niet meer gezien, maar dat deerde ook niet. Ze had wel andere dingen waar ze zich mee bezig kon houden. Het meisje gooide het laatste kledingstuk met een zwier achter zich, keek met een afkeurende blik naar de hoop en begon vervolgens de trap af te spurten, waarna ze naar het centrum van Inndyr begon te wandelen en haar blik langs de kledingzaken liet glijden. Ze koos een winkel uit die ze vroeger gewoon voorbij gewandeld zou zijn en liet haar blik glijden naar de strakke leren broeken die daar hingen en de strakke skinny jeans. Kledij die ze vroeger nooit gedragen zou hebben. Ze koos een strakke skinny jeans uit, pakte er een crop top bij die haar schouders ontblootte maar haar armen bedekte en liep vervolgens naar het pashokje, waar ze zich uitkleedde en terug aankleedde. Vervolgens schoof ze gordijn van het pashokje weg en keek naar zichzelf in de spiegel, haar lip bedenkelijk pruilend. Stond dit haar wel?

Het was een gewaagde outfit. Het feit bleef namelijk dat de littekens die haar vader bij haar veroorzaakt had, nog steeds aanwezig waren. Niet helemaal zichtbaar, maar ze waren er zeker wel. De mensen moesten echter dicht op haar gaan hangen om ze te kunnen zien. De echt duidelijke littekens waren verborgen onder haar kleding en dat zou Aurora ook zo laten. Ze kon natuurlijk één of ander excuus verzinnen over een motorongeluk dat ze mee had gemaakt of iets dergelijks, maar ze was bang dat de krop haar in de keel zou schieten en dat mensen aan haar zouden zien dat ze aan het liegen was. En dan zouden er natuurlijk nog méér vragen volgen, waar Aurora dan weer een antwoord op zou moeten verzinnen. En zo bleef de cirkel rondgaan. Dus nee, dan koos ze liever voor een outfit die wel gewaagd was, maar ook weer niet zo gewaagd dat mensen vragen zouden gaan stellen over de littekens. De littekens die zichtbaar waren, gingen zo op in haar bleke huid dat Aurora niet verwachtte dat iemand ze ook maar zou zien. Ze schrok op toen er plotseling een meisje naast haar tegen de muur geleund stond die haar een compliment gaf en vervolgens advies begon te geven over hoe ze het beter kon laten zien. Aangezien Aurora zero ervaring had met dit soort kledij was ze blij dat het meisje haar wilde helpen en nam ze het advies dan ook aan, knikkend toen haar haren naar achteren werden gestreken en er een sieraad om haar nek werd gelegd. Het sieraad rustte vlak boven haar borsten, wat inderdaad meer nadruk legde op het decolleté dat ze had, maar er geen te negatieve aandacht op legde. “Dat ziet er goed uit,” zei ze met een glimlach tegen het meisje. “Ik was mijn oude garderobe een beetje beu, dus ik ben blij dat de nieuwe niet erg tegenvalt. Bedankt voor je complimenten in elk geval. Zou je nog meer tips voor me hebben?” Ze nam het sieraad voorzichtig aan van het meisje en draaide zich vervolgens om. “Mijn naam is trouwens Aurora. Leuk om kennis met je te maken.” Nu ze een nieuwere Aurora wilde worden, stond ze het zichzelf ook toe om eventueel vrienden te worden met iemand die ze vroeger straal voorbij zou zijn gelopen omdat ze zich te min voelde voor dat soort types. Nu wilde ze zich echter levelen aan anderen en waar het met Cin was begonnen, wilde ze met dit meisje nog lang niet eindigen. Ze zou een compleet nieuwe Aurora worden en haar vriendschap met dit meisje zou haar daar misschien wel eens bij kunnen helpen.

Het meisje stelde zichzelf voor met haar volledige naam, iets wat Aurora nog niemand anders in de lus had horen doen. Ze zeiden enkel hun voornaam; achternamen leken minder belangrijk te zijn en ook Aurora voelde niet echt de nood om haar achternaam nog te delen met het meisje, dus gaf ze enkel een knikje. Shay. Aurora wist niet goed welke naam ze had verwacht, maar die in elk geval niet. Ze had verwacht dat het meisje een vrouwelijkere naam had, een tuttige naam. Dat bewees maar weer eens dat je iemand niet op zijn uiterlijk mocht beoordelen. Aurora kwam immers ook over als een heel lief persoon, maar ze wist wel zeker dat niemand naar haar zou kijken en ook maar zou vermoeden wat voor een duistere gedachten er allemaal door haar rond hoofd spookten. Het litteken dat de jongen haar had gegeven met zijn mes was enkel het begin van de verandering die ze zou doorstaan. Ze grinnikte om de woordkeuze van Shay, maar fronste wel toen Shay begon over de vrolijke kleuren. Nee. Dat wilde ze niet. Ze was juist van de vrolijke motiefjes verlost en dan zou ze weer opnieuw dat soort kleding beginnen te verzamelen? Dan had ze net zo goed haar garderobe kunnen bewaren. “Ik zoek eigenlijk meer iets dat men niet bij me zou verwachten,” zei ze snel tegen het meisje. “Iets met zwarte kleuren. Of rood als ik echt een kleurtje moet hebben.” Shay wilde er misschien graag ordinair en benaderbaar uitzien, maar Aurora wilde juist het tegenovergestelde effect hebben. “Of dit.” Ze liep naar een rek toe en liet Shay een donkerblauw topje met franjes zien. De stof voelde lekker zacht aan en Aurora liet het even door haar hand glijden. “Misschien te combineren met.. dit?” Ze knikte naar het zwarte rokje dat zich er vlakbij bevond. “Of dat.” Ze knikte naar de zwarte skinny jeans die ergens nabij aan een rek hing. Nu ze bezig was, wilde ze ook graag haar hele garderobe aanpassen.

Aurora wist niet zo goed hoe ze zich moest voelen toen ze zag dat het meisje plaats nam op één van de stoelen die zich bevond voor de paskamers. Het was nog steeds een deel van haar dat ze moeilijk prijs wilde geven aan anderen, maar aan de andere kant vond ze het ook wel fijn als ze iemand had die duidelijk kennis leek te hebben van mode om haar te helpen met outfits uit te kiezen. Ze onderdrukte een zachte zucht. Waarom maakte ze het ook zo moeilijk voor zichzelf? “Oké,” besloot ze om haar eigen gedachtegang af te kappen. “Dat klinkt als een goed idee.” En Aurora keerde Shay de rug toe, waarna ze wat combinaties bij elkaar begon te zoeken die haar wel leuk leken en die zeker voor verandering zouden zorgen. Haar make-up deed dat al en daar had Shay niks negatiefs over gezegd; ze dacht dat dit ook nog niet zo slecht kon uitdraaien. De blondine liep met haar nieuwe garderobe de paskamers in en ze trok eerst het donkerblauwe topje met het rokje maar aan. Aangezien ze geen hakschoenen droeg, moest Shay maar inbeelden dat ze dit met hoge hakken zou dragen en na kort twijfelen liep ze naar buiten. Het rokje, dat ook met franjes aan de onderkant af was gewekt, kwam tot halverwege haar dijen en was van een heel ander kaliber dan dat Aurora normaal gezien zou aantrekken. Aurora schudde haar lange blonde haren los en keek Shay vervolgens met opgetrokken wenkbrauwen aan. “En?” vroeg ze vervolgens. Ze wierp vervolgens een blik op de kassière, grijnsde lichtelijk en boog zich wat naar Shay toe. “Ik zat trouwens te denken om een deel van de kleding gewoon te stelen. Morgen is het toch weer aangevuld en ze herinneren zich er toch niks meer van.” Aurora keek Shay strak aan om te zien wat haar reactie was. Was ze zo’n vrolijk doetje dat ook nog eens preuts was of schuilde er meer achter?