Als hij iemand haatte, dan was het wel zijn tweelingbroer. Jarenlang was hij jaloers op hem geweest. Laxus had alles gekregen waar Zeal naar had verlangd en uiteindelijk had Zeal er hardhandig voor gezorgd dat dat voor zeven jaar even anders was geweest. Even had hij eindelijk alles gehad wat zijn broer had gehad, maar na zeven jaar was dat bruut verstoord door Jeremy. Daarna was zijn haat jegens zijn tweelingbroer onverwoestbaar en deed hij alles om diens leven een hel te maken. Zelfs toen hij nog maar net in de lus was geweest had hij Laxus’s naam gebruikt om de mensheid te terroriseren en zo Laxus’s reputatie te schenden. En toch, desondanks die grote haat tegenover zijn tweelingbroer, kon hij het toch niet ergens hebben dat ze alle drie plots tegen Laxus waren. Het voelde aan alsof ze iets aanvielen waar enkel hij negatief over kon zijn, ook al wist hij dat ze alle drie waarschijnlijk het recht hadden om boos op Laxus te zijn. Het voelde gewoon verkeerd. Eerder had de ‘goede’ Zeal er misschien niet op gereageerd of zelfs de woorden beaamd, maar nu ging hij ertegenin. Nonchalant vertelde hij tussen neus en lippen door over zijn daad, waarna hij eraan toe voegde dat iedereen daarna wel wat aangebrand kon zijn. Victor leek het er niet mee eens te zijn. De jongen kwam meteen recht en kwam voor hem staan. Met een strakke blik keek Zeal hem aan. “Oh, yeah, that totally makes me forgive him for trying to kill me!” riep de jongen, iets wat Zeal niet goed kon hebben. Zijn handen balden zich tot vuisten in een poging zich nog fysiek in te houden. ”Well he didn’t kill you now did he,” ging Zeal ertegenin, ook al wist hij dat het een zwak argument was. “And what is wrong with you?” ging Victor ongegeneerd verder, waardoor de woede enkel sterker werd, maar ditmaal niet zozeer om wat erover zijn broer werd gezegd. ”Nothing’s wrong with me!” reageerde Zeal er meteen op terwijl hij zijn stem ook verhief. Ondertussen hoorde hij Connor schuin achter hem nog een opmerking over Laxus mompelen waardoor hij zachtjes waarschuwend gromde. Ja gromde. Goed. Hij leek niet helemaal duidelijk meer na te denken. ”I’m just being myself. If that doesn’t float your boat then that’s your problem,” ging Zeal er nog verder op in terwijl hij Victor een ruwe duw gaf.

Victor mocht Laxus beschuldigen van alles, maar het feit bleef dat Laxus de jongen uiteindelijk niet had vermoord. “No, because I almost killed him!” ging Victor er weer tegenin. Spottend lachte Zeal eens. ”But even you didn’t! While you easily could’ve and then you all wouldn’t have to deal with him anymore!” Half had hij door dat hij ontzettend tegenstrijdig klonk. Want hij wou wel voor Laxus opkomen, maar tegelijkertijd toch ook dood hebben? Eigenlijk was het de beste beschrijving van hoe hij zich tegenover zijn tweelingbroer voelde. Hij haatte hem ten gronde, maar ergens wist hij ook dat Laxus de enige was die hem begreep en de enige met wie hij echt een heel verleden deelde. Misschien hunkerde hij toch ergens nog dat het goed zou komen tussen hen. Maar voor nu ging zijn aandacht naar Victor die nog een probleem met hem leek te hebben. Kennelijk dacht hij dat er iets mis was met Zeal, terwijl Zeal eindelijk het gevoel had dat hij zichzelf weer was. Dat hij eindelijk weer kon zeggen wat hij echt dacht, zonder zich anders voor te hoeven doen. Dit maakte hij dan ook hardhandig duidelijk door de jongen een duw te geven. Hij verwachtte niet dat Victor op de grond zou eindigen en grijnsde zelfingenomen toen dit wel gebeurde. Zijn triomf was van korte duur. “You’re not being you, you’re being an asshole,” riep Victor tegen hem voordat de jongen recht schoot en een vuist zijn kant op kwam. Zeal had de aanval niet verwacht waardoor de vuist recht in zijn gezicht terecht kwam. Zijn hoofd vloog achterover waardoor hij ook een stap naar achteren moest zetten om zijn balans te houden. De pijn die door hem heen schoot voedde de woede enkel meer aan meteen richtte hij zijn blik terug op Victor. Hij voelde het bloed sijpelen uit zijn neus, maar zijn aandacht lag enkel bij de jongen voor hem. Zijn ogen gloeide op en de elektriciteit begon rond zijn lichaam te dansen, maar voordat hij ook maar actie kon ondernemen stortte iemand anders zich bovenop Victor. Verward keek Zeal op zodra hij merkte dat het Connor was. Even bleef hij verbaasd staan terwijl hij toekeek hoe Connor Victor opnieuw van het leven leek te willen beroven. Hij besefte zich in dat moment dat het niet enkel Victor en hij waren. Ze waren niet alleen en ze namen nu ook Alicia en Connor mee in hun problemen. Bij dat besef richtte hij zich op Connor. Hij legde een hand op diens schouder en liet een korte elektrische schok door de jongen heen gaan om hem terug te trekken bij het heden en om hem te laten weten dat hij moest stoppen. Hij greep de schouder dan ook vast en trok de jongen van Victor af. ”Let it be Connor,” siste hij hem toe terwijl hij hem doordringend aankeek. Hij probeerde zich tussen de twee te werken en focuste zich enkel op Connor – wetend dat hij weer net zo boos kon worden als hij Victor’s gezicht weer zou zien. ”Let’s just go,” zei hij tegen Connor. Zelf had hij ook nog altijd de neiging om Victor aan te vallen en het was ook duidelijk dat de woede nog hoog bij hem lag, maar hij wou de jongen niet vermoorden – wat wel zou gebeuren als zowel Connor als Zeal hun woede op de jongen los zouden laten.

Zelf voelde hij genoeg woede en motivatie om zich bovenop Victor te storten. Dat was ook de reden waarom hij geen moeite had gedaan om de vuist te ontwijken. Echter leek het erop dat iemand anders zich ook gemotiveerd genoeg voelde om zijn woede te uiten, aangezien Connor zich nu bovenop Victor stortte. Connor liet het echter niet bij één mep, maar probeerde meteen om de jongen te vermoorden. Zeal werd daardoor eraan herinnerd dat hij en Victor niet de enige waren in deze situatie, waardoor hij iets terug werd gehaald naar de realiteit. Hij wist dat dit iets tussen hem en Victor was en hij wou voorkomen dat Connor ertussen zou komen. Dus besloot hij Connor tegen te houden ondanks zijn woede jegens Victor. Hij siste de jongen om Victor met rust te laten. ”Fine,” siste Connor, nog overduidelijk erg boos. Zeal zei enkel om te gaan. Later zou ze het er wel over hebben. Nu had iedereen enkel rust nodig. ”Good choice. Just go,” zei Alicia nog. Even ging Zeal’s blik naar haar, maar al snel ging deze naar Victor met een veel betekende blik. Nee dit was nog niet voorbij. Vervolgens werd hij mee geteleporteerd met Connor terug naar hun kamer.