Can I ever be too far gone?|

Het plan dat Connor had bedacht klonk aanlokkelijk, maar totaal niet haalbaar. Het feit dat Laxus en Zeal nu al in hetzelfde verblijf verbleven zorgde al voor genoeg onrust. De enige reden dat het verblijf nog niet was verwoest, was omdat de twee elkaar nog niet tegen waren komen. En als het aan Laxus zou dat ook nog wel zo even blijven. Hij wist niet hoe hij erop zou reageren als hij Zeal weer tegen zou komen, maar hij wist wel zeker dat het verkeerd zou aflopen. Dat was niet altijd zo geweest. Er was een tijd geweest dat ze het goed konden vinden en dat ze zelfs samen hadden gewoond. Dat was wel al meer dan twintig jaar geleden. Hij had het wel verwacht dat Connor ernaar zou vragen en ergens voor Laxus het niet erg om over te praten. Het warme gevoel van nostalgie hielp hem om zijn huidige sombere gevoelens wat weg te stoppen, ook al zou dat nu nooit meer zo kunnen worden. Laxus sprak over hoe Zeal altijd had gezorgd voor hen drieën. Ze waren allemaal dezelfde leeftijd geweest en toch had Zeal meteen de zorg op zich genomen. Dat had hij vol gehouden totdat ze op hun eigen missies waren gegaan. ”That does sound nice,” reageerde Connor erop. Laxus glimlachte wat en knikte. Desondanks de fucked up situatie er omheen, was dat wel fijn geweest. ”He still is, in a way,” sprak Connor vervolgens over Zeal. Laxus grijnsde wat. ”Well, I’m glad to hear that. Then not everything of the person he used to be is gone,” reageerde Laxus er met een flauw glimlachje op. Ergens vroeg hij zich af hoe Zeal nou precies was. Hij had hem voor het laatst echt gezien toen Zeal nogal mentaal instabiel was geweest, maar het leek erop dat de jongen dat nu niet meer was. Toch wist hij niet hoe zijn broer nu wel was. Ergens was het raar om hem eigenlijk niet meer te kennen. Hij wou Connor ernaar vragen, maar de jongen sprak al voordat hij de vraag kon stellen. ”That doesn’t sound like the worst way of living either,” mompelde de jongen. Laxus grinnikte zachtjes en haalde zijn schouders op. ”It sounds nicer than it was. We had barely any money, were very hungry, had to share one bed and well… most of the day we spend training so there wasn’t much ‘living’ in the apartment,” sprak Laxus verder. Met moeite wist hij het laatste beetje uit de fles te krijgen. De lege fles werd van hem weggeschoven. Waarschijnlijk was het ook maar beter dat ze niet nog meer dronk konden krijgen. Zijn blik ging terug naar Connor. ”What’s Zeal like now?” vroeg hij hem uiteindelijk met een klein glimlachje.

Can I ever be too far gone?|

Terwijl Laxus over vroeger sprak en Zeal beschreef als de zorgzame broer, vroeg hij zich af of de jongen nog zo was. Hij kon wel nagaan dat Zeal was veranderd, hij had dat zelf meegemaakt, maar het leek erop dat Zeal niet zo instabiel meer was als hij Connor moest geloven. Hij was dan ook blij om te horen dat iets van zorgzame kant nog over was gebleven bij Zeal. ”At least now he is,” bevestigde Connor. Laxus knikte eens. Hij kon wel nagaan dat Zeal niet altijd even aardig was geweest. Het zou raar geweest zijn als hij hier opeens poeslief was geworden. Wat hem dan ook weer liet nadenken hoe Zeal was veranderd. Zo kwam hij ook al snel op de conclusie dat hij Zeal nu eigenlijk helemaal niet kende. Hij had geen flauw idee hoe de jongen nu in elkaar stak. Het enige wat hij wist, was dat hij Laxus op het moment waarschijnlijk niet mocht. De lege fles en het glas werden aan de kant geschoven. Het was gedaan met de alcohol en waarschijnlijk was het ook maar beter. Voor nu verlangede Laxus niet naar meer. Hij wou enkel nog meer vragen, hopend dat de Zeal die hij kende niet geheel weg was – want dat zou betekenen dat de laatste paar fijne herinneringen die hij had aan de jongen ook enkel herinneringen waren. ”Nicer than he used to be,” begon Connor. Laxus knikte eens. Zover was hij wel. ”Ever since some stupid guy came by he tried to be good and all, just changed his personality around, with emphasis on ’tried’,” sprak Connor verder. Laxus fronste lichtjes. Zeal was veranderd voor iemand anders? Dat klonk nou niet echt bepaald iets voor hem. ”He’s still better than he used to be, but I don’t even think he’s enjoying pretending to be good,” vervolgde Connor. Nog altijd fronsend keek Laxus hem aan. ”Well pretending is never fun,” mompelde hij, ook al snapte hij nog steeds niet waarom Zeal al die moeite deed voor iemand, vooral als diegene niet Connor was. ”Not that I'm complaining about it. It's better than murder threats," voegde Connor er nog aan toe met een kleine grijns. Laxus grinnikte zachtjes. ”That sounds more like Zeal,” reageerde hij wat droogjes met een grijns. ”But I don’t understand why he would go to all that trouble for a guy, especially if it isn’t for you. Why would he pretend to be good?” sprak Laxus zijn verwarring uit met een frons. Het klonk haast alsof Zeal ook nog niet wist hoe hij nu moest zijn.

Can I ever be too far gone?|

Het besef dat hij zijn eigen tweelingbroer eigenlijk helemaal niet meer kende, zorgde ervoor dat hij lichte angst voelde. Alsof een stuk van hem miste. Voordat hij zich dat goed en wel kon beseffen vroeg hij Connor al hoe Zeal nu was. De beschrijving van de jongen deed hem fronsen. Het feit dat Zeal zich anders voor had gedaan en goed wou doen klonk nou niet bepaald zoals hem. Pas zodra Connor over moorddreigementen klonk het al meer als de Zeal die hij kende. ”Sounds like you,” mompelde Connor, waardoor Laxus wat vragend op keek. ”Like me?” reageerde hij dan ook. Hij wist dat hij niet een lieverdje was en waarschijnlijk had hij ook genoeg mensen met de dood bedreigd, maar zover hij wist, wist Connor daar nog niks vanaf. Tenzij Zeal het had verteld aan Connor, maar dat leek hem stug. ”I mean, that’s when he went by Laxus,” legde Connor uit. ”Ah,” reageerde Laxus met een kleine grinnik. Ja, die tijd kon hij zich maar al te goed herinneren. Het bracht veel te veel nare herinneringen bij hem op. Hij probeerde daarom zijn gedachtes te houden bij het huidige onderwerp. Waarom was Zeal in hemelsnaam zo veranderd voor een jongen? Vooral als Zeal op het moment niet samen was met die jongen maar met Connor. Het was niet logisch. Misschien was er meer aan de hand. Hij richtte zich weer op Connor en vroeg het hem. ”I don’t even know,” mompelde Connor. De jongen leek ook niet erg blij te zijn met de onbekende jongen. Iets wat Laxus wel kon begrijpen. Er leek hem genoeg reden om jaloers over te worden. ”But apparently that stupid fucking Skyler was some real fucking deal to him,” ging Connor bitter door. Laxus knikte enkel eens. Het was duidelijk dat het onderwerp ‘Skyler’ Connor niet al te veel goed deed en aangezien Connor dus ook niet meer informatie had, zag Laxus er geen verdere reden meer in om er nog op verder te gaan. Misschien zou hij het ooit zelf aan Zeal kunnen vragen.

Laxus keek op van zijn gedachtes toen Connor weer recht ging zitten. Ging de jongen weer op zoek naar drank? Of wou hij weer een poging doen om weg te gaan? ”You say, the price of my love’s not a price that you’re willing to pay..,” begon de jongen plots. Verbaasd keek Laxus naar hem. Hij ging er vanuit dat Connor had het over Zeal, gezien hun gesprek, maar het voelde raar aan dat de jongen zo in de ruimte sprak. Het zou haast klinken alsof hij zong, maar dat schoof Laxus nog af op de alcohol. ”You cry in your tea which you hurl in the sea when you see me go by. Why so sad?” Oké nee. De jongen zong echt. Laxus’s blik ging even naar het lege glas, waarna hij Connor terug aankeek. ”I’m not having any tea-,” probeerde hij tegen Connor in te gaan, maar de jongen kapte hem af. ”And no, don’t change the subject!”” siste de jongen tegen hem. Overdonderd keek Laxus hem aan. ”O-okay,” sprak hij zachtjes. Zijn blik ging kort omlaag naar de vinger die zich tegen zijn borst aandrukte, waarna hij terug naar Connor keek die naar hem glimlachte. Wat onzeker glimlachte Laxus terug. Eerlijk gezegd wist hij niet meer wat hij moest verwachten. ”Cuz you’re my favorite subject,” zong Connor verder, waardoor Laxus het niet kon helpen dat hij toch lichtjes moest grijnzen. ”Oh?” reageerde hij met een grijns. ”My sweet, submissive, subject,” vervolgde Connor terwijl Laxus al iets dichterbij boog. Dat de twee al zo dicht bij elkaar zaten deed zijn dronken kop en kloppend hart niet goed. ”Forever and ever and ever and ever and ever,” zei de jongen nog met een glimlach. Zachtjes grinnikte Laxus nog. In zijn achterhoofd wist hij dat de woorden niet voor hem waren bedoeld, maar op het moment was het het laatste zetje wat hij nodig had. Met een grijns overbrugde hij de laatste afstand tussen hen en drukte hij zijn lippen zachtjes op die van Connor.

Can I ever be too far gone?|

Laxus wist niet precies wat er gebeurde. Het ene moment hadden ze een serieus gesprek over Zeal en een of andere dude genaamde Skyler, en het volgende moment zat Connor zingend naast hem. Waar het over ging wist Laxus niet, waardoor het een paar keer gebeurde dat hij er tegenin ging of verward reageerde. Uiteindelijk luisterde hij braaf naar hoe de jongen zong. De laatste woorden spraken hem veel te veel aan. Met de vele alcohol was er nog maar weinig voor nodig om hem over de streep te trekken waardoor hij al snel zijn lippen op die van Connor had gelegd. De warmte van de alcohol vermengd met de warmte van diens lippen was de perfecte combinatie. Genietend sloot hij zijn ogen terwijl hij voelde hoe Connor zijn handen tegen zijn borst aanlegde. De jongen duwde hem nog niet weg en kuste hem in plaats daarvan terug. Genoeg aanmoediging voor Laxus om nu ook zijn hand in diens hals te leggen met de gedachte dat hij de kus wel kon verdiepen. Toen trok de jongen zich echter terug. Vragend keek Laxus op. ”I hadn’t slept in a week,” begon Connor opnieuw. Vragend keek Laxus hem weer aan. Waar zou het dit keer overgaan? Connor bleef nog altijd dicht bij hem zitten, waaruit Laxus concludeerde dat de jongen zeker nog wel een kus wou. ”I was weak, I was awake. You never seen a bastard orphan more in need of a break. Longing for An-“ Afwachtend bleef Laxus hem aankijken. Waarom de jongen zong was hij allang vergeten -als daar al een reden voor was geweest- maar hij was zo in de ban ervan dat hij het ook niet meer zou proberen te stoppen. ”For Zeal, missing my boyfriend,” ging Connor uiteindelijk door met woorden die Laxus deed fronsen. Zeal was niet hier. Hij wel. Konden ze hem niet gewoon vergeten en weer kussen? ”That’s when Laxus walked into my life, he said:” Een afwachtende blik werd hem geworpen en Laxus voelde zich meteen geroepen. Oh ja, maar natuurlijk. ”Kiss me!” ging Laxus verder op dezelfde toon, waarna hij weer naar de jongen toeboog met getuite lippen.

Can I ever be too far gone?|

Op het moment dat Laxus zijn crush had toegegeven tegenover Connor, wist hij al dat er een mogelijkheid was dat hij de jongen zou kussen. Wie zou hem tegenhouden? Daarbij leek Connor het niet zo erg te vinden dat Laxus iets voor hem had. Met een paar laatste zingende woorden, die Laxus makkelijk opvatte als een hint, trok Connor hem nog verder over de streep en kuste hij de jongen met gesloten ogen. De kus werd kort beantwoord, voordat Connor zich lostrok en weer verder zong. Dit keer met minder goed gevatte songteksten, tenminste, als je het wou hebben over een liefdesverhaal tussen Connor en Laxus. Nee, nu ging het weer over Connor en Zeal. Toch luisterde Laxus nog braaf. Met de alcohol in het lichaam kon hij het gezang van iedereen wel aan en Connor’s stem klonk nog niet eens zo verkeerd. Toen de jongen zich echter op hem richtte en hem een afwachtende blik gaf, keek Laxus even verbaasd op. Oh, dus nu moest hij zingen? Oh hij wist wel waar hij weer naar toe wou gaan. Met een glimlach zou hij de twee woorden, waarna hij weer naar voorbogen boog om de jongen opnieuw te kussen, maar dit keer liep het anders. Laxus keek vragend op zodra hij weggeduwd werd. Waarom niet? Die vraag stond in zijn ogen terwijl hij Connor aankeek. ”Don’t you know the song?” vroeg Connor hem. Een toon van afkeuring weerklonk in zijn stem. Met een verdrietige blik in zijn ogen schudde Laxus zijn hoofd. Hij had niet geweten dat de jongen een bestaand liedje had gezongen. Toch, dat hoefde dit niet te verpesten toch? Ze konden alsnog kussen. Connor leek echter een andere prioriteit te hebben. ”We can do this, just sing your part,” commandeerde Connor vervolgens. Braaf knikte Laxus. Hij had genoeg alcohol op om alles te doen wat de jongen van hem zou vragen. He’s not a simp I swear. ”I know you are a man of honor, I’m so sorry to bother you at the bar, but I don’t know where to go, and I came here all alone,” ging Connor verder. Laxus kon wel na gaan dat dat zijn stukje was om te zingen. Nogmaals knikte hij, waarna hij zijn rug iets rechtte. ”I know you are a man of ..uh.. honor and I’m so sorry to bother you at the bar,” begon Laxus plechtig. De exacte woorden waren ietwat lastig om te herhalen, maar gelukkig hielp de melodie hem om het soort van te onthouden. De volgende dag zou hij er waarschijnlijk niks meer van weten. ”But I don’t know where to go, I came here all alone,” eindigde hij, zijn stem al meteen iets verdrietig zodra hij besefte hoe hard dat de waarheid was. Tranen sprongen dan ook al onbedoeld in zijn ogen ook al glimlachte hij desondanks.

Can I ever be too far gone?|

De emoties schoten vanavond alle kanten op. De meest prominente gevoelens waren eerder verdriet en frustratie geweest, maar nu kwam er ook zijn verlangen voor Connor en fysiek contact bij. Het zorgde ervoor dat hij nogal heen en weer ging in zijn humeur. Maar desondanks alles volgde hij Connor in het gezang. Zodra het zijn beurt was wist hij echter niet de woorden. Hij ging er niet vanuit dat het er echt toedeed en dat hij makkelijk de jongen weer zover kon krijgen om hem te kussen, maar het tegendeel werd hem al snel bewezen. Het leek een prioriteit voor Connor te zijn dat Laxus de goede woorden uitsprak. Ergens wist Laxus niet of hij het zou kunnen volgen, maar zolang het Connor gelukkig maakte zou hij zijn best doen. De woorden die hij moest zeggen werden voor hem voorgezegd, waarna hij ze met wat moeite herhalen. Hier en daar vergat hij een woord, maar het ging goed, totdat hij bij de laatste zin aan kwam. Hij kon de zin op de goede melodie uitspreken, maar terwijl hij zong drong de realiteit plots tot hem door. Als een mokerslag viel het op hem neer, waardoor de tranen in zijn ogen sprongen. Zelf vond hij het wel grappig hoe de emoties plots zo diep tot hem kwamen, waardoor een glimlach rond zijn lippen sierde. Met een frons keek Connor hem aan. De glimlach vervaagde wat. Hij had het dan toch verkeerd gezegd? Laxus keek verbaasd op toen de jongen hem plots dichterbij trok en hem een knuffel gaf. Het zorgde ervoor dat het verdriet nog erger werd. Laxus verborg zijn gezicht in Connor’s hals terwijl een paar tranen zich losmaakte uit zijn ogen. ”That’s when I began to pray. Lord, show me how to say no this,” mompelde Connor verder. Laxus legde zijn armen eveneens om Connor heen en greep de stof van zijn shirt iets vast. ”I don’t know how to say no to this,” ging Connor verder. De woorden drongen maar half tot Laxus door, maar hij begon wel te begrijpen dat het liedje perfect was voor de situatie. ”But my God, she- he looks so helpless and his body’s saying ‘Hell, yes’,” vervolgde Connor, wat voor Laxus toch wel een overduidelijk teken was. Hij trok zich iets terug om Connor aan te kijken, waarna hij de jongen opnieuw intens kuste en ditmaal zou hij het niet daarbij houden. Zijn handen gleden van diens rug naar Connor’s borst waar hij de stof gretig vastpakte.

Can I ever be too far gone?|

Hij had het zelf niet geweten, maar Connor wel; een knuffel was precies wat hij nodig had. Hij sloeg zijn armen eveneens om de jongen heen en trok hem dicht tegen zich aan terwijl Connor doorzong. Met een half oor luisterde Laxus naar de woorden, zich beseffend hoe toepasselijk ze waren. De tranen waren uit zijn ogen gegleden en in plaats van verdriet drong het verlangen nu weer aan. Vooral met Connor’s laatste woorden kon hij zich niet meer inhouden. Het was duidelijk hoe de situatie in elkaar stak. Ze wouden beiden elkaar. Een keer kon geen kwaad. Daarbij zou Connor misschien dan wel zien dat Connor toch iets voor Laxus voelde en niet voor Zeal. Met dat in gedachte drukte hij opnieuw zijn lippen op die van Connor. De kus werd beantwoord en meteen maakte Laxus deze ook dieper. Zijn handen gleden van Connor’s rug naar zijn borst terwijl hij voelde hoe Connor zijn handen liet gaan onder zijn shirt. Zie? Hij vond hem wel leuk. Met een klein glimlachje hield Laxus de kus vol terwijl ook zijn handen onder Connor’s shirt gleden. Toen trok de jongen zich echter plots terug. Vragend keek Laxus op. Zijn huid tintelde onder Connor’s vingers die nog altijd tegen zijn huid aanlagen. "I really need to say no," sprak Connor toen zacht. De teleurstelling was overduidelijk zichtbaar in Laxus’s gouden ogen. ”Can’t we? Just once,” vroeg hij zachtjes. Hij kwam dichterbij met zijn gezicht, maar hield nog een beetje afstand. ”Just so I don’t have to be alone for once,” voegde hij er zacht mompelend aan toe. Zijn stem breekbaar en klein.