Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Aantal berichten : 1751 IC-berichten : 866 Leeftijd : 27 Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul
Character sheet Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé Uiterlijke leeftijd: 20 years Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Onderwerp: Cheers! vr okt 09, 2020 2:45 pm
Cheers!
claimed by connor back off smh
Everything in and out of style. But cutting stuff has been around a while. Mutilate, try it on our wrists. 'Cause everyone's a sadomasochist. Laugh it up as you cut, there is no pain. You carved your name into my heart again. To carve your name into my heart seems. Strange
Er was behoorlijk wat veranderd in de afgelopen tijd. Zoals gewoonlijk was er weer genoeg drama aan voor afgegaan, maar de uitkomst was goed geweest. En ondanks alle drama zou Zeal het voor geen goud willen missen. Het had allemaal geleid tot de verloving van hem en Connor. Zeal had nooit gedacht dat de jongen hem zou vragen, maar het liet maar zien dat de jongen echt om hem gaf en dat ze onafscheidelijk waren. De verloving zorgde voor ontzettend veel blijdschap, maar ook voor een vreemd gevoel van vrijheid. Nu hij zeker wist dat Connor zoveel van hem hield dat hij bereid was om met hem te trouwen, werd de verlatingsangst minder, waardoor Zeal meer zichzelf durfde te zijn. Het zorgde ervoor dat zijn oude zelf terug kwam. Zo was hij al volop tegen Bella en Girolamo ingegaan, brak hij lockdown regels en moordde hij weer als vanouds. Ook nu plakte er bloed onder zijn nagels van een paar moorden die hij deze avond had gepleegd. Hij was slim genoeg om te weten dat ’s avonds het centrum in gaan een slecht idee was in verband met de hollows, maar hij was te koppig om er iets om te gaan. Hij had met demonen gevochten, een paar octopussen kon hij ook wel aan. Zo zat hij nu in een bar met een heerlijke glas whisky in zijn handen. Natuurlijk wou hij zijn overwinning niet alleen vieren, maar voor eens had hij met iemand anders contact opgenomen dan met Connor. Zo had hij Matthew een smsje gestuurd om te zien of de jongen nog te stangen was voor een drankje in de bar. Ze zouden er vanzelf achter komen of de jongen een schijterd was of niet. Met een grijns nam Zeal een paar slokken van de whisky en wachtte hij af.
Character sheet Bijzonderheid: Invisibility Uiterlijke leeftijd: 21 jaar Quote: Fuck the world
Onderwerp: Re: Cheers! di okt 13, 2020 5:31 pm
Matthew Fields
Een kleine grijns verspreidde zich om Matthew’s lippen terwijl hij naar opzij keek, waar Shay al in bed lag. Voor de één of andere reden was ze al vroeg gaan slapen en Matthew had met liefde de taak op zich genomen om vanuit zijn bed de hele avond naar haar te staren. Afgewisseld met wat op zijn telefoon te kijken, natuurlijk. Zo was het sms’je van Zeal hem niet ontgaan en met een frons keek hij even naar het scherm. Een drankje in het centrum. Ach ja, waarom ook niet? Hij kon zich makkelijk verbergen voor de Hollows en om eerlijk te zijn, had hij er ook niet echt schrik voor. Dat het twee andere Peculiars was overkomen, wilde nog niet zeggen dat het hem ook ging gebeuren. En dus liep hij naar Shay toe, wreef haar haren aan één kant en drukte een kus op haar wang. Daarna trok hij een gemakkelijke trui aan, trok de kap ervan over zijn hoofd en verliet het huis. Buitenshuis maakte hij zichzelf meteen onzichtbaar, waarna hij naar het centrum trok. Het was al sinds voor de lockdown geleden dat hij nog eens buiten was geweest en eigenlijk was hij wel blij dat Zeal hem het sms’je had gestuurd. Een rebelse mentor was altijd grappig om te zien en hoewel Matthew zijn wilde haren sinds Shay een beetje had weggelaten, was die attitude natuurlijk niet compleet verdwenen. Hij ging niet één of andere heilige priester zijn die in zijn kamer bleef omdat dat nu toevallig de regels waren. Even twijfelde hij kort of hij een sms’je naar Shay moest sturen, maar besloot uiteindelijk om het niet te doen. Hoewel ze wel in de richting van een koppel begonnen te gaan, was er nog steeds een deel in hem dat vrij wilde zijn en niet te veel verantwoording af wilde zeggen, net zoals hij dat ook niet van Shay verwachtte. En dus stak de jongen zijn telefoon weer weg en liep naar de kroeg toe, waar het even druk was als altijd. Hier hadden de mensen geen last van Hollows. Matthew opende de deur en maakte zichzelf weer zichtbaar, waarna hij naar de bar liep en Zeal daar al zag zitten met een glas whisky. “So you decided to not be the goody-goody mentor, huh?” Matthew grijnsde, bestelde ook een whisky voor zichzelf en draaide zich naar Zeal toe. “What’s the occasion?” vroeg hij toch wel lichtelijk nieuwsgierig zijnde aan de jongen. Hij nam aan dat ze hier niet zomaar zaten. Of toch niet in deze omstandigheden.