Drown it out

Zijn protest werd afgesneden, opnieuw zoende de jongen hem. Nog later dan de eerste keer kwam zijn logische redenering door, de gedachte dat hij Iseul weg moest duwen, naar hem moest snauwen, of gewoon weg moest teleporteren nu hij het nog redelijk kon. Voor Connor op actie kon overgaan werd hij al van de jongen weggetrokken. De enige bonus was dat Iseul in het gezicht geslagen werd en naar achter strompelde met een bloedende neus. De rest was vooral nadelen zodra hij op keek naar een woedende Zeal. Dat hij de afgelopen seconden in ieder geval gezien had was wel duidelijk. Zijn vriendje had gezien hoe hij doodleuk met een andere jongen aan het zoenen was, hoe tegen Connor’s zin in het ook was geweest. Meteen ging hij over op de verdediging. Dit was niet zijn schuld, dit was allemaal Iseul’s schuld. De jongen was degene geweest die zijn woorden over een vriendje hebben compleet genegeerd had, waardoor hij nu in de problemen zat. Zoals het altijd leek te gaan. ”Don’t act as if you didn’t like it. You kissed me back, didn’t push me away,” ging de jongen erop in. Zie, Connor kreeg de problemen weer. ”I told you I had a boyfriend!” herhaalde hij zijn eerste punt naar Iseul. Waarna hij naar Zeal wees om nog eens duidelijk te maken dat hij een vriendje had, een vriendje dat nu aan het weglopen was. Van binnen schold Connor zijn hele bestaan uit, van buiten wierp hij de Koreaanse jongen nog een kille blik toe. ”Good luck with that, Four Eyes,” siste Iseul hem toe terwijl hij nog half verstijfd bleef staan. Zeal ging hem vermoorden en Zeal had al het recht om hem te vermoorden. ”I’ll murder you,” snauwde Connor nog naar Iseul terwijl hij zijn halfvolle beker met drank op hem af wierp voor hij achter Zeal aanstormde zonder iets te geven om de mensen die hij ervoor opzij duwde. Zijn leven was officieel voor de duizendste keer een ramp.