Chasing it down

Met zorgen was hij naar het centrum gegaan. Hij had gedacht dat Connor in gevaar was. Waren het niet de hollows die de lus terroriseerde, dan was het wel Laxus die nu vast ook zijn zinnen op Connor had gezet. Zijn grootste angst dat Connor opnieuw gedrugd was door Laxus en nu ergens doodlag op de dansvloer was gelukkig niet waar. Nee, in plaats daarvan vond hij Connor die met een onbekende jongen stond te zoenen. Natuurlijk. Waarom maakte Zeal zich nog zorgen? Natuurlijk was Connor gewoon bezig met iedereen te zoenen in de lus. Woest had Zeal de onbekende jongen een klap gehoord, waarna hij zijn verontwaardiging en woede vervolgens op Connor had afgesnauwd. De jongen kwam met nieuwe excuses, maar Zeal wist al dat hij er niet naar zou luisteren. Het was allemaal meer dan duidelijk. Met de woede nog groot en hoog was hij de club uitgebeend. Hij wou hier weg. De neiging om gewoon mensen te moorden was ook groot, maar toen verscheen Connor voor hem. ”Zeal,” begon Connor gehaast. Zeal liet enkel een zachte grom horen terwijl hij bleef doorlopen. ”I didn’t mean for that to happen!” gaf Connor opnieuw aan. ”And yet it still happens,” ging Zeal erop in. ”I swear I was telling the truth, he kissed me,” vervolgde Connor. Zeal draaide zich om naar de jongen kwam tot een halt. ”I know, I believe you,” reageerde hij meteen. Hij moeste moeite doen om het er niet uit te snauwen. Dat was het punt. Hij geloofde Connor en toch.. Hij schudde zijn hoofd. ”I believe he kissed you first, but I just can’t shake the thought of what would’ve happened if I didn’t show up,” ging Zeal nu verder. ”If I didn’t show up, would’ve you kept on kissing? Would’ve you been like ‘oh it feels to good, I won’t stop’?” vuurde Zeal de vragen nu af. Een spotten lachje verliet zijn keel. ”And of course, afterwards you would realize that it was all wrong and that you should’ve stopped it and what not, but that’s afterwards. You would still do it!” Oké, kennelijk zat daar zijn angst en frustratie.

Zeal wist dat Connor de waarheid sprak. Zeal geloofde hem. Hij geloofde dat de jongen Connor als eerste had gezoend, maar wie wist hoe het was geëindigd als Zeal de club niet binnen was gelopen? Was Connor dan doorgegaan? Had hij dan vervolgens alles weer op de alcohol geschoven en zo weer vreemdgegaan? Het waren overduidelijk zorgen en vragen waar Zeal mee zat en hij liet het allemaal los bij Connor. De jongen mocht best weten dat Zeal hem nog tot zekere hoogte wantrouwde. Er was genoeg gebeurd om dat te valideren. Terwijl Zeal sprak liet hij Connor er niet tussen, totdat hij uiteindelijk eindigde met het ‘feit’ dat Connor dezelfde fout opnieuw zou begaan. Tenminste, dat was wat Zeal geloofde. ”I know I’ve made mistakes in the past, okay?” begon Connor uiteindelijk bijna snauwend, waarop Zeal fronste. Nu zou het komen hoor. Nu zouden de mooie woorden komen waarin Connor zei dat het niet meer zou gebeuren, dat hij was veranderd, maar waarom had hij dan opnieuw lopen zoenen met een jongen? ”But I have no plans to repeat them, ever. I don’t want to, I don’t want anyone who isn’t you Zeal,” vervolgde Connor. Zeal snoof eens en wou er tegenin gaan door te zeggen dat Connor de jongen wel had terug gezoend, maar Connor sprak al verder voordat Zeal ook maar een woord kon uitspreken. ”I was about to push him away, hell, I was about to murder him for even trying to kiss me a second time. Because I told him about you, of course I told him about you! You’re my boyfriend,” sprak Connor verder. Zeal kneep zijn ogen wat samen. Connor kon wel zeggen dat hij het zou doen, maar feit bleef dat hij het niet had gedaan. Natuurlijk wist Zeal niet hoe het was geëindigd als hij niet was gekomen, misschien had Connor de jongen dan wel weggeduwd, maar nu gingen zijn gedachtes meer naar een ander doomscenario waarin dit niet gebeurde.

”I wouldn’t have done it. I still wouldn’t do it even if it somehow magically fixed my entire life and made everything okay. I still wouldn’t do it even if it gave me an actual good childhood and a happy life if it meant I never got to meet you!” Zeal keek op van die woorden. Plots leek het gesprek een stuk dieper te gaan dan dit simpele akkefietje. Zeal wist zelf wel dat zijn probleem dieper lag, maar hij had niet gedacht dat Connor er ook echt dieper op in zou gaan. Daarbij raakte Connor’s woorden hem diep. Het zorgde ervoor dat zijn woede meteen iets afnam en iets schuldgevoel terugkwam. Hij besefte zich hoe snel hij de jongen weer had beschuldigd. ”I don’t care about anything or anyone else Zeal, only about you,” vervolgde Connor, waarop Zeal zachtjes slikte. ”I only care about you too,” reageerde hij zachtjes, ook al wist hij niet of Connor het zou horen. De jongen praatte verder. ”You’re the only one who makes me happy and you’re the only person I care about and I want to be a good boyfriend for you. I want to be the boyfriend you deserve and I’ll do anything it takes." Het was niet gebruikelijk voor Connor om zo open te zijn over zijn gevoelens, hij had immers zo in de ontkenning gezeten en nu kwam plots alles eruit. Het bracht Zeal van zijn stuk en hij kon moeilijk anders dan het enkel aanhoren, het in zich opslaan en erop reageren als hij de kans kreeg. "And I’m terrified of losing you, but I’ll deal with that too if it means I can be with you,” vervolgde Connor, waardoor Zeal zich meteen nog schuldiger voelde aangezien het plan om te vertrekken ook nog steeds in zijn gedachte lag – iets waar hij het nog steeds met Connor over moest hebben. Hoe kon hij Connor zo veroordelen terwijl hij zelf ook slecht bezig was?

”Sure it isn’t perfect and it will probably never be. It shouldn’t even be. You tried to murder me and I’m okay with that! I don’t even care about it anymore." Met die woorden kwam nog meer schuldgevoel, maar Zeal had het gevoel dat het weinig zin had om nu opnieuw zijn excuses aan te bieden. "I’m just glad we met because of that stupid grass teleporting thing and I’m glad we met again in that tower and I’m glad we were stupid enough to have drunk sex and have everything good and bad happen from there,” somde Connor op, waardoor Zeal toch lichtjes moest glimlachen om de herinneren. ”I’m glad for them too,” mompelde hij zachtjes. Ja het was zo af en toe een zooitje, maar het had hen gebracht naar het punt waar ze nu waren. ”Fuck, I’m an addict with god knows how many issues and you’re some psycho on the run. Of course it isn’t going to be perfect, but it’s going to be us. It’s us who makes me happy with all the good moments we have.” Woorden waarop Zeal enkel instemmend kon knikken. Hij wist dat ze nooit een normaal Koppel konden worden, maar beiden wisten ze ook dat ze dat niet wouden. Ze wouden hunzelf zijn bij elkaar. ”It makes me happy when I teleport in to see you being a nerd with your books and those glasses that are somehow both cute and hot at the same time. It makes me happy when you have that certain look in your eyes when you talk about supernatural stuff that makes me want to listen to you talk forever. It makes me happy when we kiss or when we have sex or when we cuddle or when we murder. All of it makes me happy.” Kwam een nieuwe opsomming, waardoor Zeal’s kleine glimlach breder werd. ”You make me happy too,” wist hij er zachtjes tussen te brengen. De tranen in Connor’s ogen werden weerspiegeld in die van Zeal. Voorzichtig zette hij een stap dichterbij waarbij de neiging groot was om Connor aan te raken, maar hij hield zich in. ”I don’t want anyone else and I’ll never want anyone else. Not that stupid William, or Iseul or fuck, even Laxus. They can all die. I hope they all die.” Zeal knikte als teken dat hij hem geloofde – en dat de bovengenoemde namen inderdaad spontaan dood neer zouden vallen.

Een nieuwe ademteug werd ingezogen en met nog steeds een klein glimlachje keek Zeal Connor aan, geduldig wachtend op het moment dat hij weer mocht praten. ”It fucking scares me how much I care for you but I do,” sprak Connor opnieuw. Opnieuw wou Zeal zijn eerdere woorden herhalen en Connor zeggen dat hij ook net zoveel om Connor gaf – Zeal ging er dan ook vanuit dat dit het einde was van Connor’s speech -, maar toen kwam Connor opeens met nieuwe onverwachte woorden. ”I love you, marry me Zeal.” Overdonderd keek Zeal Connor aan. Half verwachtte hij dat Connor zich pas later zou beseffen wat hij had gezegd en dat de jongen snel de woorden terug zou nemen, maar dit gebeurde niet. Voor een paar seconde bleef het stil waarin Zeal alles probeerde te verwerken terwijl de glimlach op zijn gelaat breder werd. Uiteindelijk pakte hij zachtjes Connor’s hand vast. Even ging zijn blik omlaag naar hun handen, waarna hij Connor aankeek en nog een stapje dichterbij zette zodat ze tegen elkaar aan stonden. ”I’d love to marry you,” antwoordde Zeal zachtjes. De tranen schitterde nog altijd in zijn ogen, maar puur uit blijdschap. Hij kon zich dan ook niet langer inhouden en drukte zijn lippen op die van Connor met het overheersende gevoel van geluk in zijn lichaam. Het liefste wou hij de kus voor altijd vast blijven houden, maar hij had nog meer woorden toe te voegen en loste zo uiteindelijk weer de kus. ”I love you too Connor.”