Clumsy

Met een lichte zucht richtte Zephyr verlangend zijn blik naar buiten. Het zou fijn zijn om eens te wandelen over straten waarbij hij niet dreigde om de seconde neergeschoten te worden. En dan had hij eindelijk eens zo’n plek gevonden, maar dan was een lockdown gaande waardoor niemand naar buiten mocht gaan. Het begon verstikkend aan te voelen, dat constante binnen blijven. Hij had wat fitnessapparaten ontdekt in de trainingsruimte, maar die konden hem ook niet elke dag blijven entertainen. Hij had iets nodig waarmee hij zijn tijd succesvol kon voldoen en dat ging hij in het huis niet langer vinden. De drang om naar buiten te gaan, werd steeds groter en hij had zin om rebelse mensen te zoeken die met hem mee wilden gaan. Met een gefrustreerde zucht liep hij naar de keuken, waar zijn humeur er niet bepaald op vooruitging toen een meisje zich omdraaide met een vol glas cola en tegen hem botste, de cola over hem heen morsend. Zephyr onderdrukte een nieuwe gefrustreerde zucht, al zeker toen hij zag hoe ernstig het meisje schrok van zijn verschijning. Hij wist dat hij er uit zag alsof hij haar in tweeën kon breken op elk moment, maar mensen moesten eens stoppen met te vermoeden dat hij dat ook daadwerkelijk zou doen. Als ze hem geen reden gaven, zag Zephyr niet in waarom hij zich intimiderend op moest stellen. Zijn wenkbrauw ging naar boven toen het meisje een doekje pakte en naar hem toe liep, maar nog niet aan het klusje begon voordat ze zijn toestemming had gevraagd. “I can do it myself, thank you,” zei hij met een knikje naar haar. Zijn blik ontspande ietwat en er kroop een lichte grijns om zijn lippen. “If you wanted to hint at the possibility that I needed to take a shower, you could’ve just said so,” zei hij op een licht plagerige toon. Zephyr was niet iemand die pronkte met zijn uiterlijk, maar zijn shirt plakte aan zijn huid en hij zag geen andere manier dan zijn shirt uit te trekken. Hij pakte het doekje van het meisje aan en wreef zijn hals en borst schoon, waarna hij de meest plakkerige gedeeltes weg probeerde te vegen en haar weer aankeek. Haar ogen waren lichtelijk rood en hij trok even zijn wenkbrauw op. “You good?” vroeg hij kalm aan haar.

Zephyr grinnikte toen het meisje met een klein stemmetje zei dat het nooit te laat was om nog een douche te nemen. “I guess you’re right about that,” grinnikte hij naar haar. Hij had het meeste echter wel afgedroogd met zijn shirt, dus voorlopig zou een douche nog niet nodig zijn. Hij wist dat als het spul te lang aan hem zou blijven plakken, het wel eens kon gaan stinken en dan was het natuurlijk wel van belang dat hij ging douchen. Hij kon het shirt nu niet meer dragen zonder dat de geur van cola eraan zou gaan hangen en dus liet hij het uit. Hij had vaker halfnaakt rondgelopen in het huis en het kon hem eigenlijk vrij weinig schelen of ze zijn getatoeëerde lichaam zouden zien of niet. Als ze er niet naar wilden kijken, moesten ze hun blik maar afwenden. Hij liet zijn blik weer naar het meisje voor hem glijden toen ze aangaf dat ze problemen met jongens had. “Ah, yes, they can be quite annoying indeed,” zei hij tegen haar. Hij had echter ook wel de hint opgevangen dat ze er niet over wilde praten en dus zei hij er voor de rest niks meer over. “I arrived in the loop only a few days ago, so I guess that’s why you haven’t seen me around here,” zei hij tegen haar. “Name’s Zephyr. Nice to meet you.” Hij stak zijn hand met een glimlach naar haar uit. “Aside from the problems with boys, how’s your three year stay around here? Three years seems a lot of time to be in a place where the day repeats itself over and over.” Ze moesten hem toch eens uitleggen hoe je in godsnaam zo lang in een lus kon blijven zonder dat je je rot ging vervelen. Hij was hier nog maar een paar dagen en met die lockdown verveelde hij zich al, laat staan dat hij hier effectief drie jaar zou blijven.