This place is worse than hell

Lachend had Ivar zich richting de douches bevonden, nadat hij bij een weddenschap had toegekeken. De weddenschap had geen inhoud gehad. Een über laag niveau waar iedere idioot zich aan wagen kon. Flauwe humor, waar deze jongeman zich uiterst mee kon vermaken. Plezier gold voor hem meer dan niveau. Waarom serieus blijven terwijl lachen zo gezond was?
Tijden waren ook wel eens anders geweest. Ivar liep al langer mee dan hij had verwacht. Hoe het kwam dat hij jong en "onsterfelijk" bleef, Odin mocht het weten. Hij had werkelijk geen flauw idee. Waren het zijn vlammen dat daarvoor zorgden? Het leek hem sterk. Maar het zorgde ervoor dat hij generatie na generatie verdwijnen zag. Hij was geboren in de tijd van de Vikingen, als zoon van de koning onder een groep vikingen. Zijn jeugd was gemend geweest met een hoop bloed vergieten, agressie, plunderen en complotten. Nu hij daar zo over nadacht, had hij een best goede tijd achter de rug gehad. Voor geen goud had de jongeman het anders willen doen. Maar ondanks elke gruwelheden die hij doorstaan had, wist hij de lach op zijn gezicht te behouden. Voor hem een teken dat alles prima ging. Met een zwaai gooide Ivar de deur naar de douches open. Zoals elke andere dag, was deze gevuld geweest met intensieve bezigheden. Hij gunde zichzelf geen rust, met als doel dat hij elke dag echt leven moest. Wat dat betreft zou je best kunnen stellen dat zijn ware leeftijd gewoon 17 jaar was, aangezien hij zich daar zonder schaamte naar gedroeg. Een eeuwige jeugd, wie wou dat nou niet?
Na een blonde jongen de douche uit te hebben geschopt, vloog het ene na het andere kledingstuk door de ruimte heen. Ivar verachtte het idee samen met iemand onder de douche te staan. Naaktheid was intiem en intiem werd hij zéér zeker níet met een kerel. Hij douchte liever enkele dagen niet en dat hij daarna de douches voor zichzelf had, dan dat hij er één delen zou. Daarvoor bestond deo. En luchtjes. Uit de toilettas haalde Ivar shampoo en bodywash, die hij strategisch naast zijn voeten op de grond zette. Daarna draaide hij de douche aan, op vrij lauwe temperatuur. Genietend sloot hij zijn ogen nadat hij eronder stapte. Zijn vingers streken door zijn dikke, bruine lokken heen, zorgend dat de gel stukje bij beetje wegspoelde.
De deur vloog open. ”Ivar. We need to talk.” Geschrokken deed deze zijn ogen open. Tot zijn verbazing stond daar een jongedame. Hallo?! Kon ze geen bordjes lezen. ,,Hey!" Hij greep naar zijn handdoek die hij direct voor zijn middelvriend hing. ,,Never heard about knocking or what?!" Ivar deed geen moeite zijn emoties te verbergen. Zijn stem met een duidelijk Scandinavisch accent klonk very displeased.  ,,Can you turn around maybe? What is a girl doing in a boy's bathroom." Dat laatste klonk niet eens als een vraag, meer als een stelling. Fronsend draaide hij de douche uit. ,,How do you know my name, and why do you want to talk to me? Who are you?"

Zorgvuldig vouwde Ivar de rand van de handdoek dubbel, zodat deze als een rok om zijn middel bevond. Zijn heldere blauwe kijkers waren op haar gericht. Onwetend, wellicht wat verward. Immers was het een vreemde situatie. Een meid die uit het niets de douches was ingestapt. Ze leek vastberaden. Het gaf een indruk dat ze een bewuste bedoeling had. Omdraaien deed ze namelijk niet, evenals excuses aanbieden en weglopen. Niks van dat. Ze moest hem hebben en Ivar wilde weten waarom.
”My name is Crimson Avenger, but you can call me Elesis. I’m the demon princes and you are my brother. That makes you the demon prince,” begon ze met praten. In die paar seconden deed hij zijn best het verhaal perfect te volgen. "I’m here to bring you back home. So pack your stuff and let’s go back to the demon empire." Langzaam zakte zijn mond open, in de poging wat te zeggen. Maar het bleef stil. In gedachten kon Ivar het getjirp van een krekel horen. Wat voor gekkigheid was dit nou weer. ,,A princess you say?"  Vooruit dan, voor deze keer besloot hij het spel mee te spelen. Want wat nou als deze jongedame in een eigen fantasiewereld leefde? Hij wou geen spelbreker zijn. Ivar boog eens diep, gepaard met theater en dramatiek. ,,It's a honour to meet you, milady," sprak de jongeman terwijl hij weer omhoog kwam. De natte, bruine lokken die daarbij voor zijn gezicht hingen streek hij naar achteren, wat vrijwel direct half opzij viel.
Ondanks dat Ivar eerst overtuigd was dat Elesis een grapje maakte, leek ze altijd nog zo... Serieus. Er lag geen grijns in haar ogen, geen verborgen glimlach op haar lippen. Meende -geloofde-  ze elk woord wat ze zojuist had uitgesproken? Het leek hem zo onwaarschijnlijk. Alles. Alles wat er momenteel aan de hand was. ,,Look I can hardly believe that we are brother and sister. Not even to mention the prince, princess, demon-whatever thing." Nu was het zijn beurt om de humor te laten vallen en eens serieus te wezen. ,,I don't know if you're joking or not, but before you say things like that; prove it first. Because I'm not going anywhere." Met een tweede, kleinere handdoek begon hij zijn bovenlichaam af te drogen. De motivatie om zichzelf nog in te smeren met bodywash, was verdwenen. Hij wilde naar de kamer. Slapen. Morgen weer verder gaan. ,,Besides, don't you think we are a bit too different to be family?"

Ze was absoluut niet geamuseerd met zijn optreden, dat was Ivar duidelijk. Ondanks dat ze een bepaald soort gezag uitstraalde, de uitstraling die een echte prinses had, en in staat leek te zijn tot geweld, voelde hij er niets voor zijn verontschuldiging aan te bieden. Immers diende hij niet onder haar. Diende hij voor niemand. Het kwam niet eens in hem op zich te gedragen. Dit was hoe hij was. Mensen moesten het pikken. Daarbij, als hij Elesis verhaal geloven moest, stond hij "boven" haar. Dus wie moest er nou eigenlijk buigen? Ivar bestudeerde haar gezicht, terwijl hij zelf zwak greens. Hij besloot het daarbij te laten. De opdoemende, duistere gedachtes werden weggedrukt. Dit was zijn oude leger niet. Hij hoefde haar niks te bewijzen om leider te blijven. Rangordes gold hier niet. En dat beviel hem prima.

”Well yeah we look different. That’s because you’re only half demon.” Ivar fronste diep. Hoe in godsnaam was dat mogelijk? Een innerlijke vraag waar hij al gauw antwoord op kreeg. ”Our father was unfaithful and made you with a human. Our parents decided to put you in the human world. To be raised here like one of them. I had hope that your adoptive parents would’ve told you about it, but it seems like you’ve never heard about it. That’s too bad, because now I have to do all the work.” Langzaam begon de jongeman deze informatie te verwerken. Het zou zeker een mogelijke situatie zijn. Het verklaarde in ieder geval een hoop, mits het de waarheid was natuurlijk. Voor Ivar bleef het moeilijk te bevatten. Waarom hij? Overduidelijk stond hij in twee strijd. Elesis was zo godsgruwelijk serieus. Ze zoog dit niet uit haar duim. Ze moest de waarheid spreken. Maar wilde hij de waarheid accepteren? De kortdurende veranderingen aan haar lichaam ontgingen hem niet. Roerloos staarde hij Elesis aan, tot de de douche geheel zwart kleedde. ”My powers are limited in the human world, but I can show you one of my favorites tricks.” Wat wilde ze hiermee bereiken? Zijn oren stonden op scherp, zijn ogen nutteloos zoekend naar enige tekens in de duisternis. Eén ding was hem al wel duidelijk; hij ging niet vermoord worden. Het doel was anders. Gegrom drong zijn oorschelpen binnen. Akelig geschraap volgde. Gadverdamme. Kut geluid.

De duisternis trok op. Hoewel Ivar's  ogen moesten wennen aan het plotselinge licht, had hij geen moeite met het spotten van twee foeilelijke monsters. Ze leken duidelijk op iets wat uit de "hel" komen zou. Vele vreemde dingen gebeurden binnen de lus, maar dit sloeg alles. ”These are hellhounds. My loyal servants,” sprak Elesis. Eén voor één keek Ivar de hellhounds aan. Onverschrokken. Onbewogen. ”I’m sure you have the ability to this as well. I’m not sure if you will call hellhounds or another creature. But I am sure that you can do it. Do you want to know more?” Direct schoot zijn blik omhoog naar de demon princess. ,,You're bloody crazy," kwam er als eerste over zijn lippen zetten. ,,Of course I want to know more. A lot more." Ze had zijn volledige aandacht, maar dat weerhield hem er niet van intussen zijn kleren wederom aan te trekken. Op een bescheiden manier. ,,It's kinda... Strange to hear and see all of this. You seem so serious about it, but it would mean that my complete life was a lie. I grew up between the vikings. Lived like them. Followed their believes, and still do. I don't believe in a God and a Satan like Christians do. Call me a fool, I don't care." Na het recht strijken van zijn shirt, hield hij zijn hand op, de handpalm naar het plafond gericht. Een simpel, kleine blauwe vlam verscheen daar. Hij ging geen grote dingen doen, voordat het gebouw opgeblazen zou worden. ,,They called this the flames of Odin. Blue is it's color, and it's a lot stronger than "normal" flames." Ivar stapte naar voren, net uit het bereik van de hellhounds. ,,So tell me, is there more prove than what you just showed? Just told?"