Room 311 - Throw me in a landfill

Onderwerp: Room 311 - Throw me in a landfill di jan 31, 2017 8:26 pm

Ze voelde dat de aarde nog aan haar vingers zat, en zich onder haar nagelriemen had gevestigd, maar dat liet het meisje koud. Voorzichtig, aftastend liep ze naar halverwege de gang, waar ze wist dat haar kamer zich bevond. Ze had het inmiddels zo vaak afgelegd, deze afstand, dat Effy precies wist waar ze stil moest staan en zich naar rechts moest draaien. Haar vingers gelden even over de deur en zonder te kloppen opende ze de deur. Wat had dat ook voor zin, als haar kamergenoot iets voor haar te verbergen had, kon ze het toch niet zien. Een scheve glimlach lach om haar lippen bij die ironie. Deze manier van denken was nu echt iets wat ze van Stiles had geleerd. Dankzij de met planten beklede vensterbank en haast alle kastjes, werd haar zicht al direct een stukje scherper toen ze de kamer binnenstapte. Ze glimlachte. Hun kamer had nogal de nodige aanpassingen moeten ondergaan. Voordat Effy een kamergenoot had gekregen, had ze er zoveel mogelijk planten neergezet, en voor het roodharige meisje waren de rolgordijnen vrijwel de hele dag dicht. Maar goed, het werkte, en ze moesten er maar het beste van maken met zijn tweetjes. Effy vond het wel fijn gezelschap te hebben, en ondanks dat ze elkaar pas een aantal dagen kende, vond ze het vertrouwd aanvoelen. 'Shelagh?' vroeg Effy, om er zeker van te zijn dat het meisje zich hier bevond. Terwijl ze richting de wasbak liep om haar handen af te spoelen na de werkzaamheden in de tuin, sprak ze, zoals gewoon gedrag was voor Effy, zonder nadenken uit wat er op haar hart lag. 'Het schijnt geheim te moeten blijven, maar Clarke, ken je Clarke eigenlijk? Nou goed, Clarke organiseert 's nachts een of andere meeting met geheime activiteiten, maar ze wil toch zoveel mogelijk mensen uitnodigen en...' Ze ratelde, dat had ze wel door, maar toch wist ze niet hoe ze het moest stoppen. 'Maar goed, ze vroeg zich af of je wilde komen,' besloot Effy haar verhaal. Ze draaide de kraan uit en wachtte op de reactie van haar kamergenote.

- Okay, forgive Effy's ratelheid c: Anyways, dit worden (voor mij iig) korte postjes dus ^^

Onderwerp: Re: Room 311 - Throw me in a landfill wo feb 01, 2017 10:11 am

Hoe lang ze eigenlijk al wakker was wist ze niet, waarschijnlijk had ze niet eens haar ogen dicht gedaan vannacht. Shelagh staarde nog steeds voor haar uit terwijl ze op haar bed lag. De gebeurtenissen van gisteren maalde maar door haar hoofd heen, ze was in een soort loop terecht gekomen. Wat het precies was wist ze ook niet helemaal maar het bleek dus dat het hier altijd maar een dag was, het enige wat ze had onthouden was het jaartal 2011. En in dat jaar was ze 13, in haar eigen tijd om het zo maar even te noemen. Een zucht verliet haar lippen terwijl ze ging zitten, ze liet een hand over haar gezicht heen glijden het liefst kroop ze terug onder de dekens want dit alles was onwerkelijk, maar ze was ook weer te nieuwsgierig om ook maar te blijven liggen. Voorzichtig zette ze haar voeten op de koude vloer en duwde ze haar zelf omhoog, de kamer was verduisterd, iets wat er voor zorgde dat ze geen pijn had in haar lichaam maar hier door had ze ook totaal geen tijdsbesef. Haar hand ging op zoek naar de muur en van daar uit besloot ze verder te lopen op zoek naar het raam, iets streek langs haar arm heen waar door er een klein gilletje haar mond verliet en ze geschrokken haar hand van de muur af haalde. Het duurde niet lang voor ze besefte dat het een van de planten moest zijn die zich in de kamer verbleven. "Stomme rot planten," Gromde ze tegen haar zelf terwijl ze het des betreffende plant een kleine tik gaf. Shelagh had niet echt een hekel aan natuur of planten, ze was alleen zo erg geschrokken. Het duurde heel even voor ze haar hand weer tegen de muur aan legde om zo op zoek te gaan naar het raam. 'Shelagh?' Geschrokken bewoog ze haar hoofd iets bij het horen van haar naam, in plaats van meteen te reageren bleef ze stil terwijl ze de stem probeerde te plaatsen bij een naam. 'Het schijnt geheim te moeten blijven, maar Clarke, ken je Clarke eigenlijk? Nou goed, Clarke organiseert 's nachts een of andere meeting met geheime activiteiten, maar ze wil toch zoveel mogelijk mensen uitnodigen en...' Terwijl ze luisterde naar de stem hoorde ze de kraan aan gaan waar door ze wist dat het haar kamer genoot moest zijn. Effy dus. "Als het een geheim moet blijven waarom vertel je het dan aan mij?" Het klonk onlogisch maar wellicht had Effy er een reden voor, om het haar te vertellen. 'Maar goed, ze vroeg zich af of je wilde komen,' Even bleef ze weer stil terwijl ze nadacht. "Ow," mompelde ze uiteindelijk. Daar had ze haar antwoord, "Euhm, ik weet niet, wat voor dingen zijn het?" Vroeg ze en aan haar stem was het te horen dat ze nieuwsgierig was. "Ow en trouwens, ik heb net een van je planten een tik gegeven," Sprak ze plots terwijl ze haar hoofd richtte naar de plek waar volgens haar de stem van Effy vandaan kwam. "Sorry." Vervolgde ze.
OCC: Haha het is best schattig, ik weet niet of het me helemaal gaat lukken om korte postjes te schrijven maar ik heb er geen problemen mee als jij ze wel zo houd.

Onderwerp: Re: Room 311 - Throw me in a landfill wo feb 01, 2017 6:12 pm

'Als het een geheim moet blijven waarom vertel je het dan aan mij?' gooide Shelagh tussen haar woorden door. Effy glimlachte lichtjes, waarna haar iets rustigere uitleg volgde. Even bleef het stil, en de blondine greep naast zich naar de felgekleurde handdoek -felle kleuren kon ze altijd beter onderscheiden van de wat grauwe, houtachtige kamer- om zorgvuldig haar handen af te drogen. 'Ow,' klonk het gemompel van de andere kant van de kamer. Effy grinnikte lichtjes. 'Euhm, ik weet niet, wat voor dingen zijn het?' Het leek alsof ze zich wel interesseerde, al kon ze Shelaghs gezichtsuitdrukking nog niet duidelijk genoeg zien. Het zou even duren, voordat de planten haar via hun aarde door zouden seinen wat er precies te zien was in de kamer. Het was een soort echolocatie, stelde ze zich altijd voor. 'Wel... ik weet het niet precies, maar ik heb opgevangen dat ze af willen spreken in het bos en met een kampvuur gezellige spelletjes zouden gaan spelen -zoiets.' Ze wist het niet precies, maar van hoe Clarke het aan haar had verkocht had het geklonken als een gezellige, onschuldige spelletjesavond. 'Ow trouwens, ik heb net een van je planten een tik gegeven,' sprak Shelagh weer. 'sorry.' Effy lachte haar heldere manier van lachen. 'Staat mijn aphelandra in de weg?' vroeg het nagrinnekende meisje, dat haarfijn aanvoelde dat het de plant op het nachtkastje tussen hen in was dat er van langs had gekregen.

- owh little innocent Effy, little does she know about the skinny dipping whaha. Ik dacht van, dat kan de reden zijn voor Shelagh om te gaan?

» Room 351 - Who the hell is in my room?!
» room 313 | learning how to fly
» Wrong room.
» Room 304 - Slave for a day .
» Room 345: I'm in the band