Wonderland

Met enigszins trotse, hoge poten, liet Akeyna haar nieuwe metgezelle voorgaan bij het openen van de deur van de plek waar de tijger zich immer zo thuisvoelde. Over haar nieuwe metgezelle gesproken, nu ze even tijd had om stil te staan bij het feit dat ze zojuist zowaar een vriendelijk persoon had ontmoet, en dat ook nog in de vorm van een chique, zwevend witte huiskat. Akeyna moest haar grinniken inhouden als ze dacht aan hoe ze Tissa op het eerste gezicht had verward voor een klein, fel wolkje, dat de lucht had gekleurd. Het bleek dat de kat ook nog eens een affiniteit had voor lucht, wat de situatie enkel humoristischer maakte. Akeyna had dan ook met genoegen ingestemd op Tissa's voorstel het strand te verlaten; het gesprek tussen hen was zojuist lekker op gang gekomen en ze wilde niet dat hun ontmoeting daar zou hebben geëindigd. Akeyna keek afwachtend toe hoe Tissa haar plaats in zich opnam. 'It looks pretty,' sprak ze complimenteus. Akeyna kon niet anders dan zich gevleid voelen. 'Do you come here often?' Bij het binnentreden van het klein ogende hutje, openbaarde zich een veel grotere ruimte dan het zich van buiten voordeed. De witte tijger grijnsde bij de aanblik. Het voordeel van onder meerdere bijzonderen leven. 'Thanks,' begon ze 'And yes I most certainly do, you could say I live here.' Het grootste gedeelte van de tijd sliep ze hier, met een paar andere bijzondere dieren. Het was prettig voor haar, omdat het beschut maar ze zich er toch niet opgesloten voelde. Plotseling ving een ritselend geluid haar aandacht. Instinctief draaide Akeyna haar hoofd in de richting van het geluid en fixeerde haar blik op het kleine, grijze bolletje in de hoek van de kamer. Ze wierp een slinkse blik op de huiskat. Rook Tissa wat zij rook?

Het was duidelijk merkbaar dat ook Tissa de muis opmerkte. De kat wist echter haar instincten blijkbaar goed te kunnen onderdrukken. Waar Akeyna al begon te watertanden bij een simpel muisje, keek Tissa geamuseerd uit haar ogen, grinnikte, en maakte het zichzelf gemakkelijk. 'Are you gonna show me how real tigers hunt?' klonk het plezierig, terwijl de pluizenbal met haar staart zwiepte. Akeyna rechtte ook haar rug en snoof. 'Pff, real tigers don't waste time on simple mice,' wist ze trots uit te brengen. Heel even was ze in staat haar strakke gezicht te bewaren, maar toen werd het ritselende geluid weer waarneembaar en vliegensvlug stond Akeyna op vier poten. Gespitst op iedere beweging en elke geluidje, staarde ze gespannen naar de hoek waar ze het beestje eerder gespot had. Daar kwam het weer tevoorschijn. Haar ogen flitste heen en weer, volgde iedere beweging van het bange diertje. Toen hield ze het niet meer. Zonder ook maar enig sluipgedrag, spande haar achterpoten zich aan en sprong ze, ondanks haar massa toch enigszins gracieus op de muis af. Haar landing verliep echter niet geheel soepel. Met een soort halve rol schoof ze tegen de muur aan, stootte wat meubels om -overbodige luxe waar sommige dieren behoefte aan hadden- en kwam toch wonder boven wonder weer op haar pootjes terecht. Even hield ze zich stil. Toen blies ze wat stof van haar snorharen en keek Tissa triomfantelijk aan. Onder haar voorpoot spartelde het muisje machteloos op de vloer. 'Alright, maybe they do,' bekende ze. 'Or I am not much of a real tiger.' Even lachte ze, waarna ze haar nagels in het beestje zette. 'Want a bite?' bood ze Tissa eerbiedig aan. Het zei genoeg dat de tijger bereid was haar prooi, zo minimaal als deze al was, te delen.

Tevreden schudde Akeyna nog wat stof uit haar korte manen om nog eens met een lichtelijk beschaamde grijns te kijken naar de ravage die ze achter had gelaten. Natuurlijk gebeurde dit soort ongelukjes vaker. Dat was haast onvermijdelijk met zoveel dieren in één huis. Het zou vast wel weer goed komen en vervangen kunnen worden, daar maakte ze zich niet heel veel zorgen om. 'Well you did a great job. I would’ve done it differently, but you’ve done well,' ging de huiskat in op haar voorafgaande opmerking. Akeyna schuifelde op haar poten en sloeg haar blik neer. Om de een of andere reden betekende de goedkeuring van Tissa, met wie ze enkel vandaag gesproken had, veel voor haar. Wellicht omdat ze voor het eerst voelde alsof ze in een vertrouwde omgeving een vriend had kunnen maken. Ze zou het niet ontkennen, daar was ze best trots op. Vandaar dat het haar niet beleefd leek om haar geen stukje van haar vangst aan te nemen. Mensen, had ze inmiddels geleerd, zouden het aanbod allerminst appreciëren, en er zelfs straffen voor uitdelen. Maar zelfs de nette kat leek haar hand niet om te draaien voor een hapje muis. 'Well it may not be gourmet salmon with a cream sauce, but I take it.' Haar overdreven accent deed Akeyna hartelijk lachen. Dit was waarom soort soort opzocht. Ze begrepen elkaar. Akeyna mocht dan nog zoveel talen verstaan, met andere dieren ging het soms gewoon iets moeizamer. Ze liet het muisje los en schoof de prooi richting Tissa, haar de eer gevend de eerste happen te nemen. 'Go to town on it,' grijnsde ze haar toe. Ondertussen maakte Akeyna het zich gemakkelijk door te gaan zitten en de resten muis onder haar nagels te verorberen voor een voorproefje. 'So Tissa,' vroeg ze, terwijl de poes zich tegoed kon doen aan de muis. 'What is your story? I mean, I couldn't help but notice a foreign accent. Not that I don't have one myself.' Ze lachte weer lichtjes. Ze was benieuwd om te ontdekken waar haar vriendin vandaan kwam en wat voor interessante verhalen ze te vertellen zou hebben.