Siblings

You’re so delusional.

Zwijgend keek Jinn de tuin in. Eerder had hij in deze ruimte zijn kamergenoot gevonden. Een jongeman die niet veel bijzonders leek in zijn ogen, maar toch bleef het aan Jinn knagen hoe de jongeman zich had gedragen. Hij had zijn volledige naam uitgesproken. Haast met nadruk, alsof hij wist wie Jinn echt was. Alsof hij zijn verleden, zijn familie, het rijk waaruit hij was gevlucht. Maar dat was onmogelijk, toch? Het zou iemand veel moeite en informatie kostten om hem hier te kunnen vinden. Zijn slangen hadden zijn sporen zo goed mogelijk gewist of verborgen. Jinn ging er vanuit dat zijn slangen het beste werk leverde en het werk niet laks zouden aanpakken. Maar wat als.. Wat als ze toch iets waren vergeten waardoor Jinn alsnog gevonden kon worden? Jinn had deze plek het liefste als zijn laatste basis gezien. Ook al was deze plek naar zijn smaak te druk en te close. Het was beter dan van dorp naar dorp te reizen zonder geld en eten. Bluebonnet’s onderkomen was dan ook zijn laatste uitweg geweest.

Zijn slangen hielden de wacht. Normaal had hij enkel een klein dozijn rond zijn lichaam hangen, maar nu lag de hele torenkamer er vol mee. Hij vertrouwde niemand hier en hij moest goed nadenken over zijn besluit destijds. Was het slim om hier te blijven? Vroeger, toen hij nog net was vertrokken van zijn thuisbasis, had hij voor genomen om nergens langer dan een week te blijven om te voorkomen dat anderen hem konden vinden of erachter kwamen wie hij was. Toen hij nog in het rijk verbleef had zou hij zelf niet langer dan een dag blijven en overnachtte hij in een bos. Had hij er tekort aan gedaan om zijn eigen regels tegen te gaan werken? Jinn was een jongen die altijd logisch nadacht en die alles deed vanuit een logica, maar nu leek het plots allemaal zo onlogisch te zijn. Plots begonnen de slangen te sissen. De slangen zeiden hem dat er iemand aankwam. De geur kwam de slangen bekend voor en daardoor werd het gesis enkel dreigender. ”What are you doing here brother?” vroeg Jinn emotieloos terwijl hij de situatie vervloekte. Hij had weg moeten gaan zodra hij de kans had gekregen.

You’re so delusional.

Natuurlijk deinsde zijn broer niet terug van de vele slangen. Toen Jinn nog thuis had gewoond hadden die ook in alle hoeken en plekken gezeten. Iets waar Spinner niet altijd even blij mee was en wat ook een aanleiding was geweest voor Jinn om te vertrekken. De slangen hapte naar Ace, maar probeerde hem niet te raken. Ze dreigen enkel. Ze zouden dan ook geen actie ondernemen totdat Jinn het ze beval. Sommige slangen weken uiteen zodra Ace de kamer betrad. Jinn stelde enkel een vraag terwijl hij zich niet naar Ace toe draaide. In zijn hoofd vervloekte hij de situatie. Hij had al een paar dagen met een verkeerd gevoel in zijn maag gelopen, maar hij had het genegeerd. Hij was koppig geweest en daarvoor werd hij nu betaald.

"Je kwetst mij Jinnie." begon Ace met het welbekende koosnaampje. Jinn’s ogen verscherpte zich, waarna hij kort over zijn schouder naar zijn broer keek. "Je zou me haast doen laten denken dat ik een vijand ben met al die slangen." vervolgde Ace. Jinn draaide besloot zich naar zijn broer te draaien. Zijn blik liet nog altijd geen emotie los. De jongeman begon zich een weg naar hem toe te banen, ontweek hier en daar een paar slangen. Jinn keek enkel zwijgend toe. Ook al moest Ace zijn afstand behouden, anders ging Jinn ingrijpen. "Mag ik niet gewoon eens een bezoekje brengen aan een weggelopen broer?" vroeg Acu nu, alsof dat echt de reden was. Hij klakte eens afkeurend met zijn tong.

”Father sent you to find me, didn’t he?” ging Jinn enkel na terwijl een bittere toon in zijn stem lag. Oh wat kon hij die man haten. Een zoete glimlach begon rond zijn lippen te sieren. Smalend keek hij zijn broer aan. ”How I would love a spontaneous visit from you, brother, I don’t believe that you’re here just to chit chat,” sprak Jinn. Normaal kon Jinn zijn emoties onder bedwang houden, maar nu mocht Ace weten hoe hij zich onder de situatie bevond. ”So he has brainwashed you as well? Are you the proud son he longed to have?” vroeg Jinn verder op die smalende toon. Hij kon het niet helpen om te stoken. Jinn was niet geworden zoals Jeremy wou dat hij was, dus nu had Jeremy toch de perfect troonopvolger gekregen? Jinn zette een stap in de richting van Ace en keek hem met zijn gifgroene ogen aan. ”Why are you really here?” vroeg Jinn nu nogmaals terwijl Beast eens gevaarlijk hapte naar Ace.

You’re so delusional.

Het bezoek van zijn broer irriteerde hem niet enkel door zijn broer’s gedrag. Zoals gewoonlijk deed zijn broer alsof hij degene was die alles verkeerd in zag terwijl Jinn zeker van zijn zaak was. Jinn was altijd een jongen geweest die logisch nadacht en emoties niet in de weg liet staan van zijn besluit, maar hij kon het niet helpen dat hij rond zijn familie meer gevoelens liet zien dan bij anderen. Ace zou ook moeten weten wanneer hij te ver ging.

Jinn somde zijn vermoedens en conclusies op, waarna hij Ace een nieuwe kans gaf om antwoord te geven op de vraag waarom hij hier was. Ace hield onschuldig zijn handen op. " You got me Jinnie... Father did told me about coming here." gaf Ace toe. ”No shit,” mompelde Jinn. Alsof hij daarvoor nog een bevestiging hoefde. Hij wist dat Ace nergens naar toe zou gaan zonder de toestemming van Jeremy. " i may be the 'perfect son' as you call it. but brainwashing me?" Jinn’s blik verstrakte zich zodra Ace opnieuw zijn tong klanten. Oh wat haatte hij het als zijn broer dat deed. Alsof hij altijd beter wist. " Did you lose all your faith in me?" Beast histe eens aggresief. ”Yes I have,” gaf Jinn doodleuk toe. Hij ging niet zoet doen tegen zijn broer. Naar Jinn’s mening was Ace niks meer dan een simpele puppet voor hun vader. Het was triest dat Ace dat zelf nog niet in zag.

Jinn hief zijn hoofd zodra Ace een stap dichterbij zette en Jinn wil op moest kijken wou hij Ace in de ogen aan blijven kijken. "Do you honestly think that i am a puppet of our father?" vroeg Ace. Jinn knikte. ”I do,” reageerde hij. De welbekende emotieloze blik kwam terug in zijn ogen. ”What other reason would there be for you to be here?” vroeg Jinn nu en probeerde hem zo in een hoekje te drijven en een antwoord te geven op de vraag die er echt toe deed voor Jinn.

You’re so delusional.

Waarom probeerde Ace het nog? Hij wist toch ook dat Jinn niet van gedachte zou veranderen. Jinn was een jongen die zijn beslissingen goed doordacht voordat hij ze nam. Zodra hij eenmaal zijn beslissing had genomen, zou hij erbij blijven totdat iemand hem heel sterk zou bewijzen dat hij fout zat, maar daarvoor zou wel veel bewijs nodig moeten zijn. Jinn had zijn beslissing over zijn vader lang geleden genomen. Hij wist hoe zijn vader over hem dacht en dat was genoeg reden om weg te gaan. Het was jammer dat zijn echte broer, Ace, dit niet in kon zien en een puppet van hun vader was geworden, maar hij was ook al te ver heen om nog gered te worden. Jinn zag al hoe Ace op hun vader begon te lijken. Jeremy’s indoctrinatie leek te werken. Dat was ook één van de redenen geweest om weg te gaan. Mensen waren niet te vertrouwen dus waarom zou Jinn bij hen blijven of nu terug gaan?

Het was een wonder dat Jinn nog de moeite nam om te luisteren naar Ace, ook al waren Jinn’s antwoorden nog altijd kort. Hij zou niet te veel energie hieraan verspillen. Hij kon zichzelf opjutten over het feit dat hij zijn broer verloor aan de handen van een idioot, maar hij zou daar niks aan kunnen doen. Het zou niks veranderen. In tegenstelling tot Jinn, kon Ace zichzelf wel snel opvreten met de gedachten van anderen waar hij het niet mee eens was. Jinn wist dit, maar desondanks dat, stelde hij toch zijn vraag. Als Ace hier echt niet was gekomen om hun vader, dan moest hij een andere reden hebben en zou Jinn die graag horen.

Met zijn vraag leek hij echter een gevoelige snaar te raken. "I would be carefull with what you say Jinn" waarschuwde Ace. Jinn zweeg. Hij zag hoe Ace’ houding stijver werd. Zijn blik werd harder. Hij probeerde zichzelf in te houden. Jinn reageerde verder niet op zijn woorden en keek hem enkel aan. "I don't care what you think. I know that i'm not a puppet to father. Have you ever thinked about that i'm doing this for you" vervolgde Ace. Hij leek niet door te hebben dat zijn eerste woorden en strijd waren met de houding die hij nu had aangenomen. Jinn ging er niet tegen in. Hij kon inzien dat als hij nu tegen Ace in zou gaan, dit nog wel eens in gevecht kon eindigen. "Father can't reach to you anymore if i have the power. Whatever" ging Ace geïrriteerd verder. Jinn hield zich nog altijd stil. De jongeman leek zijn zegje te moeten doen, dus zou Jinn zou stil zijn, liet hem wel even uitrazen. "I'm not here only for father. You have to get it through your thick skull that i care for you! " sprak Ace plots.

Jinn kon het niet helpen dat hij van die woorden opkeek. Hij probeerde zijn emotieloze blik meteen weer terug te roepen, maar zijn gedachte begonnen op volle toeren te draaien. Hij had zijn broer gemist. Natuurlijk deed hij alsof het hem niks boeide en alsof Ace Jeremy was, maar hij had gewoon zo graag gehoord dat Ace voor hém hier was. Jinn probeerde daar niet aan toe te geven, aangezien emoties alleen maar in de weg zaten, maar nu Ace het zei deed het meer met hem dan hij had verwacht. Het voelde goed om te horen. Het gaf hem een drang om zijn broer te knuffelen gewoon weer terug naar huis te gaan. God wat verlangde hij naar een huis. Een plek waar hij gewoon kon zijn en waar hij altijd welkom was. "God dammit Jinn" haalde Jinn uit zijn gedachte. Meteen stond hij steviger in zijn schoenen en duwde hij die gedachten weg met een ruwe hand. Niet aan denken. Niet naïef zijn. Die gedachten waren onmogelijk.

Jinn bleef zelfs het moment stil dat Ace zichzelf weer bij elkaar probeerde te pakken. Kennelijk had Ace nog altijd moeite met zijn emoties, terwijl ze daar toch in training waren gegaan bij Jeremy. "How long do you plan on staying here?" vroeg Ace. Jinn besloot om niet op de andere woorden te reageren. ”As long as I can,” antwoordde hij naar de waarheid. ”If you don’t plan on forcing me to go home with you and if you don’t inform other men about my stay here, then I probably will stay here for a while,” legde Jinn uit. ”So we can both stay here for a while, or I disappear again tomorrow and you’ll have to start searching all over again,” sprak Jinn. Misschien kon hij het zo voor elkaar krijgen dat Ace toch bleef, maar geen moeite ging doen om Jinn terug thuis te krijgen. Als Ace’ woorden waren geweest en hij inderdaad kwam omdat hij om Jinn gaf, dan zou hij er meer baat bij hem om bij Jinn te zijn, dan om hem thuis te krijgen. Je kon dus zeggen dat dit een soort test was om te kijken waar Ace’ prioriteiten lagen.

You’re so delusional.

Het feit dat Jinn niet leek te geloven dat Ace dit voor hem deed, leek Ace tot het randje van ontploffing te leiden. Jinn ging er om die reden niet verder op in. Hij wou voorkomen dat Ace knapte en tegen hem uitviel, maar dat verandere Jinn’s standpunt op de zaak niet. Nog altijd zag hij zijn broer als het kwaad. Hoe graag hij ook zijn broer wou geloven, zijn verstand weerhield hem ervan. Zijn geweten knaagde aan hem. Hoe graag hij het ook wou negeren en zijn broer wou vertrouwen, het ging niet. Dat zou tijd nodig hebben en het was de vraag of Jinn hem die tijd zou geven. Niemand vertrouwen was een beetje zijn tactiek op het moment. Het zorgde ervoor dat hij onafhankelijk was. Hij had niemand nodig. Het was een slimme manier van leven, maar nu leek het erop dat die manier van leven in de war werd gegooid als Ace hier zou blijven.

Zijn broer vroeg hem hoe lang hij hier zou blijven. Jinn antwoordde de vraag naar de waarheid. Het liefste zou Jinn hier nog even blijven. Hij had immers gehoopt dat niemand hem hier zou vinden en dat hij dit zijn thuis zou kunnen noemen. Ace had enkel roet in dat idee gegooid dus nu was het de vraag of Ace hem terug zou nemen naar huis of dat Ace werkelijk waar niks ging doen en enkel zou toekijken. Jinn vond het moeilijk te geloven dat Ace niks zou doen. Waarom was hij dan immers hierheen gekomen. Ace leek zich weer te ontspannen. De jongen stak zijn handen in zijn broekzakken en zette zich tegen de muur aan.

"You should already know, that i wouldn't tell father Jinnie" sprak Ace. Jinn keek hem enkel nog altijd emotieloos aan. Mooie woorden, maar woorden die Jinn niet snel geloofde. Eerst zien en dan geloven. Hij zou geen conclusies trekken of dingen geloven zonder goede bewijzen ervoor. Jinn’s volgende woorden waar klaarblijkelijke grappig genoeg voor Ace om te grinniken. " Jinn don't think so low of me. I will keep shut, i can use a little vacation anyway. And second even if you leave again i will find you. I'm a great searcher remember. I know the rythm of your heartbeat and can here if from kilometers far. " sprak Ace. Jinn keek hem enkel aan. Hij wist dat, maar dat zou hem niet weerhouden van weg lopen. Immers kon Ace hem wel net zo snel weer vinden, Jeremy zou zeker meer moeite moeten doen. Het was het proberen altijd waard.

"Don't worry, your safe here. " sprak Ace. Jinn geloofde van niet. Maar opnieuw ging hij er niet tegen in. Het was onbegonnen gedoe om te gaan discussiëren met zijn broer erover. Jinn zou hem immers toch niet geloven. "Oh Jinn can you call your snakes back, one of them is in my pants..." sprak Ace met een grijns die licht ongemakkelijk was. Jinn slaakte een lichte zucht. Hij stak zijn hand op. Zijn ogen lichtte kort fel groen op, waarna de slangen uit weken voor Ace. Vele slangen verdwenen in de duisternis van de schaduwen of kropen weg in kieren en hoeken. Jinn week voor een moment zijn blik af. ”It will take alot to earn my trust again brother. In my eyes you’re a traitor and someone who wants me to act like Jeremy wants me to act. I would like to think that I’m wrong, but that will take time,” maakte Jinn duidelijk. Hij besloot het onderwerp los te laten. ”Did you just join the loop or have you been here a while?” vroeg Jinn.