Starting Over

Haar ogen gleden over de vele rijen met boeken. Allerlei brede kaften met de raarste titels die ze ooit had gezien. Er was wel een bloemlezing over ieder raar wezen dat je kon bedenken, en dan ook nog een paar over dingen waar je nog nooit over gehoord had. Lorelei wist dat haar ouders haar hierheen hadden gestuurd met een bepaald doel: om meer te leren over haar gave, en deze leren te beheersen. Nu was stap één om zoveel mogelijk informatie te verzamelen, toch? Ze moest bekennen dat ze zich nog niet geheel op haar gemak voelde. Ze was ongelooflijk nieuw, kende niemand en wist eigenlijk de weg niet eens in dit gebouw. Toch weigerde ze zich verslagen terug te trekken naar haar kamer, dat zou immers een teken van zwakte zijn. Ze forceerde zichzelf om dingen te doen en mensen te leren kennen, of ze nou wilden of niet. Ooit zou ze toch iets van vrienden moeten maken? Ze zuchtte, ze miste haar vrienden thuis, in Londen. Ze miste de jongen waar ze een gigantische crush op had, ze miste haar lieve maar irritante vriendinnen, ze miste zelf de vervelende nerd die constant achter haar aan zat. Haar had ging naar een boek over telepathische krachten, dat zou waarschijnlijk wat antwoorden kunnen bieden.

- Finn eerst -

Al vanaf de dag dat hij hier was aangekomen, was dit zijn favoriete plek in het hele huis geweest. Hij hield van de kalme maar wijze sfeer die er hing, van de warme kleuren in de kamer, van de geur van papier en oude boeken. Hij hield van de kennis die hier voor het oprapen lag, voor alle boeken die hij nog te lezen had. Het was een goudmijn. Natuurlijk was het hele huis prachtig, maar niets kon deze ruimte toppen. Voorzichtig liet hij zijn vingers langs de kaften glijden, genietend van alle keuze die hij had. Vroeger, toen hij nog op straat rondzwierf, was dit nooit het geval geweest. Sterker nog, het was zelfs al bijzonder geweest als hij überhaupt een boek in zijn handen kon krijgen. Gelukkig hoefde dat nu nooit meer zo te zijn. Zijn blik viel op een meisje, dat een boek leek te zoeken. Ik had haar natuurlijk wel eerder gezien bij maaltijden, maar ik kende haar niet. "Wat zoek je?" vroeg hij nieuwsgierig, zachtjes om de sfeer niet te verstoren.

Het meisje leek even te schrikken van hem, en een onzichtbaar grijnsje verscheen even op zijn gezicht. Hij vergat soms dat hij zelfs zonder zijn gave heel goed mensen kon besluipen, dat leerde je wel met zo'n jeugd als de zijne. Hij was er altijd al goed in geweest, een van de dingen waarin hij zelfs beter was geweest dan Owen.. Zijn aandacht schoot weer naar het meisje, toen deze begon te spreken. "Ik zoek informatie. Over mij. Over telepathie." Finn knikte begrijpend. Telepathie, dat was een coole gave. Zou ze nu ook zijn gedachten aan het lezen zijn? Hoewel, ze was opzoek naar boeken, dus waarschijnlijk begreep ze de kracht van haar bijzonderheid niet helemaal, of kon ze deze niet gebruiken. Het meisje bladerde even door het boek, maar leek deze al snel af te schrijven. Even bleef het stil, en een tikkeltje ongemakkelijk liet hij zijn blik over de boeken glijden. "Ben je hier al lang?" Vroeg het meisje opeens. Het was een tikkeltje onverwacht, maar hij was blij dat ze de stilte doorbrak. "Ik denk twee weken nu," antwoordde de magere jongen simpel. "Ik ben Finn," stelde hij zich vervolgens voor terwijl hij een boek uit de kast trok, en deze voor hem uitstak. Het was een dikke bundel, met een zwarte kaft. De geest van A tot Z was de titel. Hij had het een paar dagen geleden gelezen, en had er niet veel aan gevonden: het was heel wetenschappelijk. Hij herinnerde zich echter wel dat er een interessant stuk over gedachtenlezen instond.