Mira Reagan
Aantal berichten : 20 IC-berichten : 4 Character sheetBijzonderheid: WaterUiterlijke leeftijd: 17Quote: ''Never simply trust what you can see. The seas are a lot darker than you can ever imagine'' | | Onderwerp: What is this place | Adriel ma feb 20, 2017 11:03 pm | |
|  The shallows are just as treacherous _______________________________________________________________De laatste paar maanden waren een ineenstrengeling van gebeurtenissen geweest voor Mira, zonder dat er ook echt wat gebeurd was. Vanaf haar achtste was ze alleen geweest, had ze voor zichzelf moeten zorgen, met hier en daar wat hulp van buitengewoon vriendelijke vreemdelingen. Toch was ze nog nooit zo alleen geweest als in de afgelopen paar maanden. Ze was uit Engeland vertrokken, met het gevoel dat ze als ze daar nog langer zou blijven ze zou stikken in het zich almaar herhalende patroon van eenzaamheid en overleven. Vervolgens was ze noordwaarts getrokken, met het beetje geld dat ze bij elkaar had gesprokkeld en inmiddels gokte ze dat ze wat, in Scandinavië was of iets? Ja, Scandinavië moest het zijn.
Bij puur toeval had ze het kleine dorpje gezien op de kliffen en bij nog meer toeval had ze besloten er naar toe te gaan. Misschien dat ze er nog wat werk kon vinden, een plek om te rusten. Haar eindbestemming was niet duidelijk, dus wat maakte het eigenlijk uit als de weg naar deze onbekende eindbestemming wat werd verlangzaamd? En alsof toeval nog niet genoeg had gedaan voor Mira, besloot ze ook dat het wel een prachtige dag was om even van het uitzicht te genieten. Wat ze toen nog niet wist, en waar ze nu nog niet steeds niet zeker van is, is dat de vuurtoren eigenlijk het begin was. Het begin van iets veel groters, iets veel enger en spannender ook dan zij zich ooit kon voorstellen.
Dus liep ze nu hier over straat, voor de vierde dag op rij, zonder dat er nog echt wat was gebeurd. Natuurlijk op dat ene gevecht na. O ja, en dat gevecht de dag ervoor. En de dag dáárvoor, nu ze erover nadacht. Met haar handen in haar broekzakken struinde ze over straat, absoluut en compleet verveeld. Het was ongeveer kwart voor drie en nog geen een keer was er die dag iets bijzonders gebeurd. Ze had gegeten in het cafétje in het dorp en was vervolgens op pad gegaan, gewoon om iets te doen te hebben.
Mira merkte de donkere wolken die zich hadden gevormd boven het dorp pas op toen het te laat was en ze de eerste druppels water al op zich voelde vallen. Oh nee. Regen. Voor iemand die meer afhankelijk was van water dan wie dan ook had Mira een bijzonder grote hekel aan regen. Men werd er alleen maar nat van en het gaf nooit de voldoening die de zee of een meer kon geven. Het was slechts een overbodig resultaat van de weerscyclus. Compleet ongevraagd naar. Maar overbodig of niet, hij was er wel. Net als dat hij er gister was en net als dat hij er eergister ook was.
Zonder pardon bleef Mira plots staan. Hij was er gister en eergister en de dag voor eergister ook geweest. Steeds maar weer die verdomde regen en steeds maar weer rond een uur of drie.
In de verte zag Mira iemand lopen en zonder na te denken schreeuwde ze al over straat, terwijl ze met snelle passen op de persoon afstapte.
’’Hello!’’ riep ze in een bijna mislukte poging om boven het lawaai van de regen en wind uit te komen.
’’What is this place?’’ Soms was het beter om maar gewoon met de deur in huis te vallen en terwijl ze de vreemdeling naderde had ze besloten dat dit nu zo’n geval was.
|
|
