Well, Hello there

Onderwerp: Well, Hello there wo jul 12, 2017 12:39 pm

_{Een zucht verliet zijn lippen terwijl hij verveeld naar het plafond boven hem keek. Sinds de Hollows er waren kon Laxus nog maar nauwelijks naar het centrum toe. Wat betekende dat hij zijn fun niet zoveel meer kon hebben als hij gewend was. Hij moest zowaar afkicken. Zijn blik ging naar het lege bed naast hem. Connor. Zijn kamergenoot. Hij had de jongen zijn leven totaal ziek gemaakt. Eerst had hij hem zover gekregen dat hij verliefd op hem was, vervolgens had hij hem bijna vermoord, daarna tot zijn persoonlijke slaaf gemaakt, maar uiteindelijk had Connor de moed gevonden om Laxus tegen te spreken en was hij er vandoor gegaan. Natuurlijk was Connor nog wel ergens. Hij zou toch niet zomaar uit de lus stappen. Misschien was Connor wel door een Hollow gepakt. Dat zou saai zijn. Laxus wou immers degene zijn die Connor een pijnlijke dood bezorgde. Laxus hield nou eenmaal veel van martelen en van bloed. Daarbij had Connor genoeg gedaan om op zijn ‘Still-to-kill’ lijstje te komen. Ook al was dat niet erg moeilijk aangezien Laxus zijn handen graag vies maakte.

Nog een zucht verliet zijn mond, maar ditmaal besloot hij maar een andere houding aan te nemen. Hij kwam recht, keek nogmaals de kamer rond, waarna hij opstond. In een traag tempo liep hij naar zijn kast toe en trok een wit shirt tevoorschijn. Hij zou liever in z’n blote borst door het verblijf heen drentelen, maar daar had Bluebonnet hem al vaak over op aangesproken. Daarbij moest hij niet teveel aandacht trekken. De moordpoging op Connor had hem op scherp gezet. Het zou Laxus niks verbazen als Bluebonnet hem aan de Hollows zou voeren, als ze dat voor elkaar kon krijgen. Laxus voelde niet veel angst voor de wezens. Hij had wel met ergere wezens te maken gehad. Zoals de bekende Grim Reaper waar hij van aan het weglopen was. Laxus liet een hand door zijn haren heen gaan, waarna hij dan zijn kamer verliet en de hal in ging. Echter ging dat minder soepel dan verwacht. Doordat hij behoorlijk in gedachten verzonken was, keek Laxus niet goed uit en botste tegen een persoon op die waarschijnlijk op dat moment de hal in liep. Voor een moment keek Laxus beduusd op. Hij was klaar om een opmerking naar iemands hoofd te smijten, maar toen viel zijn blik op een jongen die hij niet eerder had gezien. De woede die voor een seconde in zijn gouden ogen wakkerde verdween als sneeuw voor de zon en een vriendelijke, warme blik kwam ervoor in de plaats. ”I am so sorry! Are you alright?” vroeg Laxus. In zijn stem weerklonk het geluid van schuld en bezorgdheid, ook al was het niet meer dan één van zijn welbekende leugens die hij zijn slachtoffers voor hield.}

Onderwerp: Re: Well, Hello there do jul 13, 2017 8:01 pm

In volle concentratie zat Skyler op de badrand. Zijn linkerhand trilde lichtjes terwijl hij henna uit een tubetje perste in een mooi figuur op zijn rechter onderarm. Op zijn linkerhand had hij al een sierlijk patroon gemaakt, maar aan de rechterkant was het altijd veel moeilijker. Oefening baard echter kunst en aangezien hij er al vier jaar zo nu en dan mee bezig was lukte het vrij goed. De laatste krul was gezet en de jongen durfde weer adem te halen. yes, dat was klaar! Nog even een kwartiertje drogen en dan was het perfect. Het stond ook mooi bij zijn lichtbruine merk T-shirt die hij net iets oversized had besteld zodat hij de mouwen had kunnen oprollen en hem zijn zijn taille losjes in zijn polyester broek kon doen die lekker los was rond zijn benen. Hij stopte zijn spulletjes terug in zijn katoenen draagtas terwijl hij goed oplette dat hij nergens tegenaan zou komen met de natte henna op zijn hand en arm. Nu op naar zijn kamer, dacht hij toen hij de badkamer deur opende en de gang betrad. Terwijl hij de deur achter zich dichtdeed zag hij de tegemoetkomende persoon op de gang niet aankomen en kon de botsing niet meer voorkomen toen hij er op het laatste moment van opschrok. Geërgerd keek hij op. Kon die jongen niet goed zien of zo? Skyler had nog niet eens ver de gang op gestaan! Hij wierp de jongen een geïrriteerde blik toe waarbij hij zijn ene wenkbrauw hoog optrok. "Ah really?!" Snel bekeek hij toen zijn arm. ”I am so sorry! Are you alright?” Zijn hele arm was uitgesmeerd en zelfs die lompe idioot zat onder. "Great," mompelde hij gefrustreerd en bekeek de jongen toen vanaf zijn bekliederde T-shirt tot zijn ogen die nu opeens o zo vriendelijk waren. Hij had die boze blik daarvoor echt niet gemist hoor. Zijn goude ogen waren wel echt goddelijk, niet te beginnen over zijn prachtige lichaam. Zijn uiterlijk kreeg zekersteweten een vinkje, maar zijn innerlijk... Met zijn geërgerde blik nog steeds op de jongen gericht bedacht hij hoe dichtbij ze stonden en deed rigoureus een stapje terug. Ogen zijn de spiegels van je ziel, dus was Skylers peculiarity al meteen gaan werken. Alhoewel hij de jongen zeker wou lezen, had hij geen zin hem nog zelfverzekerder te maken. Hij had een fijne gave, om mensen zich mooi te laten voelen. Hoe dichter iemand in zijn buurt kwam, hoe meer effect het had. Skyler had er echter gelukkig wel controle over en kon het afsluiten, wat maar al te goed uit kwam bij de mensen zoals, hoogstwaarschijnlijk, ook de jongen voor hem. Mensen konden er ook overmoedig en verschrikkelijk irritant van worden. Teveel van het goede. In een lichtere vorm was het dan echter toch nog voelbaar. Gewoon een chille stemming over het algemeen. "Look what you've done," zei hij met een iets zachtere blik terwijl hij met zijn vingers losjes een plooitje in de stof van het smerige kledingstuk pakte om even duidelijk te maken dat niet alleen zijn meesterwerk verpest was, maar ook het T-shirt van de jongen zelf. " We'd better wash it off before in dries," zei hij met een grimmig glimlachje. " Or you must be into dirty for the next three weeks," zei hij met een klein uitdagend grijnsje en een blik naar de veeg op de arm van de ander.

Onderwerp: Re: Well, Hello there vr jul 14, 2017 11:38 am

_{"Ah really?!" klonk de verontwaardigde reactie van zijn tegenstander. Laxus kreeg daarom de neiging om een reactie terug te sneren, maar zijn uiterlijk hield hem tegen. Het was lang geleden sinds Laxus een leuke nieuwe jongen tegen was gekomen. Fresh meat. Zijn woeden onderdrukte hij en hij smakte een glimlach rond zijn lippen met een warme blik in zijn ogen. Meteen verontschuldigde hij zich voor zijn gedrag en toond hij zijn zorgen door te vragen hoe het de jongen verging. "Great," mompelde de jongen enkel. Zijn aandacht leek niet bij de o zo handsome Laxus te liggen. Laxus kreeg de neiging om een wenkbrauw op te trekken, maar in plaats daarvan fixeerde hij zijn aandacht eveneens op datgeen waar de jongen naar liep te staren. Een verbaasde blik schoot door zijn gouden ogen zodra hij de troep opmerkte dat op zijn shirt en deels op zijn onderarm was uitgesmeerd. Zijn blik ging naar de jongen zijn arm waar de troep afkomstig was. Was dat.. een soort inkt?

De jongen richtte zijn blik op Laxus. Hij keek hem nog altijd met een warme blik aan. Voor een moment keken ze elkaar enkel aan, totdat de jongen besefte dat de ruimte tussen hen vrij klein was. Een flauwe grijns sierde Laxus’ lippen. Het maakte hem vrij weinig uit of hun lichamen elkaar bijna raakte. Hij was van plan dat snel weer te laten gebeuren. De jongen leek Laxus even in zich op te laten nemen en leek niet van plan te zijn meteen weg te lopen. Dat was tenminste al een stap in de goede richting. "Look what you've done," De harde blik in diens ogen was verzacht. Laxus deed alsof hij zich opgelucht voelde door de mindering van diens woede, maar het kon hem geen reet schelen hoe iemand over hem dacht. Laxus’ blik gleed opnieuw af naar het shirt dat onder de troep zat. De scheve grijns kwam terug op zijn lippen terwijl zijn blik terug ging en zijn ogen vonden. ”I’m sorry. I make a mess sometimes,” verontschuldigde Laxus opnieuw, ook al lag er een diepere betekenis achter zijn woorden. Zijn ogen bevatte dan ook een flirterige twinkeling voor een seconde.

" We'd better wash it off before in dries," stelde de jongen nu voor. Laxus knikte instemmend. " Or you must be into dirty for the next three weeks," voegde de jongen eraan toe met een uitdagende grijns die Laxus zeker wel aanstond. Het maakte de jongen nog knapper dan hij al was. Voor een moment keek Laxus weg naar zijn arm die onder beklad was, waarna zijn blik terug ging naar de jongen. ”I don’t mind being dirty, but I wouldn’t decline a wash up with a handsome fella,” ging Laxus akkoord met een grijns. Vervolgens stak hij zijn hand uit: ”My name is Laxus,” stelde Laxus zichzelf voor, hopend dat de jongen niet over zijn tirannie had gehoord.}

Onderwerp: Re: Well, Hello there za jul 15, 2017 7:34 pm

Dat dacht hij al, de jongen voor hem zou de henna nog niet eens opgemerkt hebben als Skyler er niet over gemopperd had. Een verbaasde blik verscheen in de goude ogen. Ja precies, dat! Dat had hij gedaan. Als hij nou gewoon wat beter had opgelet! Dacht hij op zijn tenen getrapt.
Terwijl Skyler hem even in zich op nam had de jongen een flauwe grijns op zijn smoel gekregen. Wat? Had Skyler bijna plagend kunnen zeggen. Iets fascineerde hem aan deze jongen. Of dit goed of slecht was wist hij nog niet zeker, maar er was iets raars. Natuurlijk gedroeg iedereen zich wel lichtelijk nep naar de buitenwereld. Wie wist er immers zelf überhaupt wie hij echt was? Maar dit lekkere ding had zo'n groot contrast tussen zijn innerlijke en uiterlijke wereld dat het Skyler bijna een beetje achterdochtig maakte. Hoe nep kon iemand doen? Hij wou wedden dat je kon smelten door zijn warme uitstraling, maar als hij ging voelen waar die schoonheid vanbinnen vandaan kwam...

”I’m sorry. I make a mess sometimes,” had de jongen zich overnieuw verontschuldigd met een flirterige twinkel in zijn ogen. Als je van zijn uiterlijk uitging leek hij ook opgelucht dat Skyler zijn blik iets had verzacht. Jaja, Skyler wist zo net nog niet wat hij van hem vond. Lomp was hij zeker. En sowieso een echte mooiboy, met zijn mooie praatjes. ”I don’t mind being dirty, but I wouldn’t decline a wash up with a handsome fella.”
Lekker bijdehand zoals Skyler in sommige omstandigheden goed kon zijn trok hij een wenkbrauw op, maar kon het niet laten er zijn mondhoeken er iets bij op te laten krullen. De flirt. ”My name is Laxus” ging de jongen weer verder, nog met een grijns op zijn gezicht. Skyler liet zijn ogen nog eens kort over het lichaam van de jongen gaan. Ow hij was zo totally cute though! Wat moest hij hier toch mee beginnen? Zijn bijdehante gezicht ontplooide nu uiteindelijk wel een aantrekkelijke, aardigere, maar toch nog kieskeurige glimlach terwijl hij zijn ogen weer in die van de ander haakte en langzaam wat stappen achteruit, in de richting van de badkamer zette terwijl hij de ogen niet liet gaan. "So, Laxus, are you like the real-life version of the Twillight vampires?" zei hij er van uitgaande dat de jongen wel met het verhaal bekend was. De knappe, 'vegetarische' vampieren met de gouden ogen.
Vervolgens draaide hij zich zwierig om om de deur te openen en vond zijn weg naar een kastje om er een washandje uit te halen.

Onderwerp: Re: Well, Hello there za jul 15, 2017 9:55 pm

_{De jongen was uiteraard niet blij met het feit dat Laxus tegen hem op was gebotst en als dat nog niet genoeg was, leek het erop dat Laxus ook nog eens zijn meesterwerk had verprutst. Laxus had het meesterwerk graag gezien, maar hij had die kans zelf verprutst. Het feit dat de jongen hield van wat ink op zijn armen zorgde er enkel wel voor dat hij al een stukje in de buurt kwam van Laxus’ ‘favo-list’. Laxus probeerde daarom zo goed mogelijk over te komen. Zijn ogen brachten onschuld en warmte terwijl zijn woorden verontschuldigend waren, maar uiteindelijk ook wat flirterig. Hij moest toch zeker wel laten zien dat hij geïnteresseerd was en totdat de jongen niet liet merken dat hij niet geïnteresseerd was, bleef Laxus het doen. Het spelletje vooraf was bijna net zo leuk als het grote spel in bed. Of waar het ook maar mocht gebeuren. Misschien wel in de badkamer.

De jongen stelde voor om samen de kliederboel maar op te ruimen. Laxus zei daar zeker geen nee tegen. Echter, voordat hij de tocht wou voortzetten naar de badkamer, stak hij zijn hand uit en stelde hij zichzelf voor. Een blik gleed nogmaals over hem heen, maar hij kreeg geen naam terug. Zelfs zijn hand leek in lucht verandert te zijn. Laxus voelde een steek in zijn ego, maar weigerde dat toe te geven en liet zijn hand met een lichte grijns weer zakken. Met een iets vriendelijker glimlach keek de jongen hem weer aan. Hij zette een paar stappen naar achteren. Laxus bleef op zijn plek staan. "So, Laxus, are you like the real-life version of the Twillight vampires?" vroeg de jongen. Het liet Laxus spontaan breder grijnzen.

Zodra de jongen zich zwierig omdraaide en de badkamer in ging, volgde Laxus hem snel. Naast de jongen kwam hij tot een stilstand. Hij zette zich tegen de muur aan. ”Well I think you could say I’m as handsome as the vampires,” gaf Laxus toe. Zijn blik ging naar de jongen die een washand had gevonden. ”I’m also as dangerous,” vervolgde Laxus. Een korte elektrische vonk gleed hierbij langs zijn lippen. Als de jongen even niet had opgelet, had hij het zomaar kunnen missen. Het was een klein voorproefje van zijn krachten. Hij hield er nou eenmaal om ermee te spelen. Hij wou echter er niet te lang bij stilstaan. ”But I’m definitely not vegan!” zei hij al snel met een grijns. Immers konden ook deze woorden op meerdere manieren opgevat worden.}

Onderwerp: Re: Well, Hello there zo jul 16, 2017 9:20 pm

Een beetje bijdehand bij deze jongen was Skyler vandaag zeker. Een lekker ding was de ander zeker, maar hij leek er zelf maar o zo bewust van te zijn. Hoewel dat aan de ene kant wel aantrekkelijk kon zijn, moest hij er niet te ver en doordraaien. Daar knapte Skyler wel lichtelijk op af. Normaal gesproken ergerde hij er zich zelfs aan bij anderen. De alternatieve jongen had iets wat vriendelijker geglimlacht toen de ander zijn naam had genoemd, maar had zijn hand niet geschud. Ah, zorgde dat voor een deukje in zijn ego? De jongen liet het in ieder geval niet zien in zijn blik, die nog steeds uit een lichte grijns bestond. Een grijns die na Skylers vraag meteen groter werd. Zelf voelde Skyler zijn mondhoeken ook ietsje verder omhoog krullen en ging toen de hoek om de badkamer in. Terwijl hij een kastje open had gedaan opzoek naar een washandje, verscheen ook Laxus al snel in de ruimte. ”Well I think you could say I’m as handsome as the vampires.” Met een klein grijnsje schudde Skyler onopvallend, ongelovig zijn hoofd. Deze gast, really?
”I’m also as dangerous.” Ja dat vast en zeker, dacht Skyler, denkend aan de dingen die hij bij de jongen had gevoeld met zijn peculiarity. Het elektrische schokje over Laxus zijn lippen ontging hem terwijl hij twee washandjes pakte. Met een grijns en zijn rechter wenkbrauw weer opgetrokken keek hij de ander vermaakt aan toen hij zich omdraaide. Wat ging er nog meer voor onzin uit die perfecte mond van hem komen? ”But I’m definitely not vegan!” Skylers grijns ging nu over in een lach waarbij hij moeite moest doen om de ander niet uit te lachen. Dat gevoel wilde hij de ander niet geven, maar hoorde hij zelf wat hij allemaal aan het zwammen was? Met een mooi grinnikje gooide hij de ander één van de washandjes toe. Skyler, die al best wel wat jaartjes veganistisch was, waarschijnlijk op een andere manier dan dat Laxus bedoeld had, draaide zich om naar de wasbak en keek even moeilijk van zijn nog onaangetaste, perfecte henna op zijn linkerhand, naar de troep op zijn rechter arm. Jeez... De henna aan de linkerkant kon hij echt niet nat maken, wat sowieso zou gebeuren als hij zijn andere arm ging schoonmaken. Dan zou er nog meer hard gewerkte tijd naar de haaien gaan. Hij wierp even een blik in de spiegel richting Laxus. Zou hij het de ander vragen? Alhoewel Skyler hem wel mocht, was hij bang dat, als hij nu al zo vol van zichzelf was, hij bij de aanraking van de alternatieve jongen helemaal door zou draaien. Dit aangezien hij zijn gave echt niet goed meer onder controle kon houden bij aanraking. Aan de andere kant zou de jongen hem niet echt aanraken gezien hij het washandje gebruikte. Het was ook alleen maar Skylers onderarm, dus moest het wel meevallen. Het zou natuurlijk ook nog kunnen zijn dat de jongen door de aanraking herinneringen kreeg aan mooie tijden en aan tijden waarop hij zelf extra mooi was geweest...
Skyler dacht erover na terwijl hij een stapje opzij maakte om Laxus ruimte bij de kraan te geven zodat hij in ieder geval al aan zijn eigen schoonmaak kon beginnen.

Onderwerp: Re: Well, Hello there ma jul 17, 2017 11:42 am

_{De jongen had hem gevraagd of hij een vampier was uit de o zo bekende film Twilight. Voor Laxus was het een film waar hij hier en daar wat van had gehoord. Emma had altijd zwijmelend naar een tv in haar kamer zitten kijken terwijl Laxus Blaine (Emma’s man) inpakte met zijn flirterig gedrag en uiteindelijk met succes zijn hart stal. Hoe zou het met hun gaan? Laxus ging er niet vanuit dat die twee nog samen waren. Die arme prinses had geen prins meer. Een geniepige grijns dreigde aan hem te ontsnappen, maar gelukkig kon hij hem tegen houden en kon hij zijn charmante gelaat behouden. Hij beantwoordde de jongen zijn vraag o zo prachtig (al zei hij het zelf). Hij kon de jongen zien grijnzen. De grijns ging over in een lach bij Laxus’ laatste woorden. Laxus moest zelf ook wat grinniken. Hij ging er vanuit dat de jongen wel begreep op wat voor vlees Laxus duidde.

Laxus keek in eerste instantie toe hoe de jongen te werk ging, maar al snel herinnerde hij zichzelf eraan dat ook hij onder het inkt zat. De jongen had echter al wel aan hem gedacht en gooide hem een washandje toe. Met een handig gebaar ving Laxus het washandje op. De jongen leek als eerste ter werk te gaan. Echter leek hij te twijfelen. Laxus trok lichtjes een wenkbrauw op. Zijn blik volgde de zijne en kwam zo uit bij de beeldschone henna tattoo die op de andere arm zat. Laxus floot eens. ”Such a beauty,” complimenteerde hij de jongen. Hij ging er vanuit dat hij het zelf had gedaan. Immers had hij net nog met natte ink in de hal gelopen. Daarom twijfelde hij dus. Als de jongen niet uit keek beschadigde hij de andere tattoo. Laxus richtte zijn blik op de jongen. Via zijn ooghoeken ving hij de blik op van de jongen. Hij leek te twijfelen om zijn hulp te vragen. Wie was Laxus om een man in hulp niet te helpen?

Met een grijns kwam hij dichterbij. De jongen was opzij gestapt zodat Laxus bij de kraan kon. Hij maakte het washandje met warm water nat en boog vervolgens richting de jongen. ”Don’t worry babe. I’ll be gentle,” sprak Laxus op een gedempte toon gevolgd door een knipoog. Tegenspraak duldde hij niet, want vervolgens legde hij het washandje op de vieze arm van de jongen. In de eerste paar streken leek hij onschuldig echt alleen de jongen zijn arm schoon te willen maken, maar uiteindelijk kon hij het toch niet helpen om hem stiekem aan te raken. Zijn duim gleed van het washandje af en gleed op een sensuele manier over zijn huid heen. Echter was dat maar van korte duur.

’’Shall we go to bed now aswell?’’ stelde Loras voor. Laxus knikte eens en stond vervolgens op en nam Loras mee naar boven. Eenmaal boven aangekomen trok Laxus zijn kleren uit en ging hij in bed liggen. Hij slaakte eens een opgeluchte zucht. "Well that was not a normal day," sprak Laxus wat flauwtjes. Hij legde zijn hand onder zijn hoofd en richtte zijn blik op Loras. "So what are we gonna do now?"vroeg Laxus met een licht uitdagende toon in zijn stem.

Geschrokken nam Laxus meteen stap afstand. Hij liet van schrik het washandje vallen en liet bij zijn volgende actie wat shampoo flessen op de grond vallen die waren opgestapeld op de kast waar hij tegen aanliep. ”Loras..,” verliet zijn lippen zacht en verward. Zijn ogen waren verwijd. Hij wist wat hij had gezien. Hij wist wat hij had gehoord, wat hij had gevoeld. Hij kon die dag nog perfect herinneren. Loras en hij hadden een normaal leven, waren zelfs getrouwd! Maar dat alles was verandert op de dag dat Jeremy hen had gevonden. Toen waren de problemen weer begonnen. Laxus voelde ontzettend veel emoties door zijn lichaam heen razen. Emoties en gedachten die hij normaal ver weg stopte en die normaal ook nooit er zomaar uit kwamen. Hoe.. was dit mogelijk? Zijn blik schoot naar de jongen. ”What the fuck did you do?!” vroeg Laxus op een snerende toon. De schrik was verwisselend door blinde woede. Elektriciteit begon schichtig rond zijn lichaam te sieren. Hij wou een uitleg en wel nu.

{Omg love this topic @w@}

Onderwerp: Re: Well, Hello there di jul 18, 2017 12:15 pm

Gelukkig had hij Skylers lach om zijn woorden niet verkeerd opgevat en grinnikte er wat om mee. Skyler had hem lachend het washandje toegeworpen en zich daarna omgedraaide richting de wasbak, waar hij even had staan twijfelen hoe hij het wassen van zijn arm het beste aan kon pakken zonder ook nog zijn andere henna te verpesten. De andere jongen bleef nog even op zijn plek staan en Skyler voelde hoe hij bekeken werd. Niet dat hij dat erg vond.. ”Such a beauty,” complimenteerde de jongen zijn kunstwerk, waarop hij even met een genegen glimlachje omkeek. "Thanks." Skyler had wat ruimte gemaakt zodat de andere jongen met zijn eigen schoonmaak aan de slag kon. Laxus kwam dichterbij en hield zijn washandje onder de kraan. Aan zijn grijns had Skyler al kunnen zien wat hij van plan was.”Don’t worry babe. I’ll be gentle.” Die knipoog ook, wat een fixer! Eventjes grinnikte hij. Oke dan, hij gaf de jongen het voordeel van de twijfel en hield, met een dankbare, aantrekkelijke glimlach, zijn onderarm op zodat Laxus er makkelijk bij kon. De eerste streken hield Skyler hem goed in de gaten, als hij maar geen dingen in zijn hoofd haalde, maar zoals hij al beloofd had leek hij gentle te zijn. Skyler ontspande even terwijl het warme washandje zijn huid streelde. Zijn aandacht was afgeslapt waardoor hij te laat door had wat de jongen van plan was. Hij ademde nog in om een waarschuwing te geven, maar het was al te laat. Hij voelde kort de vinger van de ander over zijn huid strijken en werd al meteen in iets ontzettend dieps gezogen. Zijn peculiarity en daarmee de gevoelens van de ander vlogen razend snel door hem heen en vaag schoten er beelden van een andere jongen door zijn hoofd, vermengd met diepe emoties. Zo diep had hij nog nooit hoeven zoeken naar iets moois in iemand. De beelden die hij zag moesten van al een hele tijd geleden zijn en de gevoelens al lang verloren. Wat was er met Laxus gebeurt in zijn leven? Door de aanraking was Skylers beschermende 'muur', die hij meestal lichtelijk beschermend om zich heen hield om niet zoveel van andermans gevoelens op te vangen, verdwenen, wat net zo goed bij de ander was gebeurd. ”Loras..,” fluisterde de jongen terwijl hij van de schrik achteruit gestapt was en uiteindelijk tegen een kast tot stilstand kwam. Skyler voelde Laxus zijn kwetsbaarheid vermengen met die van hemzelf en probeerde met zijn gave voor hun beiden een veiliger veld op te bouwen in de badkamer. Ook was zijn gave nog sterk verbonden met Laxus en zijn schoonheid. Zijn schoonheid leek iets te zijn wat de jongen al bijna vergeten leek te zijn. Het was zo ver verstopt en vergrendeld geweest voor de buitenwereld. Geen wonder dat de jongen dan ook kwaad reageerde op de schrok. ”What the fuck did you do?!” sneerde hij terwijl er elektrische vonkjes om hem heen verschenen. Omdat Skyler zo bezig was met de emoties en energiën die voor hem heen gierden, kwam angst niet eens in hem naar boven. Hij begon op zijn ademhaling te letten om zelf rustiger te worden onder alle prikkels en stelde zich toen kwetsbaar voor de ander op. Wellicht zou de ander zijn eigen kwetsbaarheid dan ook eerder aanvaarden. Skyler sloeg langzaam zijn ogen naar de ander op. Zijn warme, zorgzame, blauwe ogen, die nog de energieën die ze beiden voelden weerspiegelden. "It's my peculiarity." zei hij terwijl hij zijn ogen in die van de ander haakte om ook hem in zijn rust en veiligheid mee te kunnen trekken. "Ït shows your beauty.." Hij wist dat dit ontzettend cheesy klonk, maar het was niet echt anders te beschrijven. "You oke?" zei hij toen met een zachtere en koesterende stem.

[Me too broo

]

Onderwerp: Re: Well, Hello there di jul 18, 2017 3:16 pm

_{Laxus leek niet de enige te zijn die door gevoelens werd overspoeld. Laxus had echter niet door dat de jongen dezelfde gevoelens en hetzelfde moment had ervaren. Laxus was blind geworden van woede om nog met een beetje verstand na te kunnen denken. Wie of wat had dit kunnen veroorzaken?! Laxus had keihard zijn best gedaan om die tijd te vergeten en om hém te vergeten en nu kwam het als een klap in z’n ballen weer terug. Zoveel oprechte emoties die hij nu voelde, had hij al in een lange tijd niet meer gevoeld. Hij wist dat de jongen er voor verantwoordelijk was, maar hoe had hij dat in hemelsnaam kunnen flikken? Laxus moest dat weten voordat hij een bal van 240 volt op de jongen liet vallen.

De jongen leek echter geen angst uit te stralen tegenover hem. De elektriciteit leek hem niks te doen. Het zorgde ervoor dat Laxus enkel bozer werd, want hij werd liever niet onderschat. Niemand kon hem wat maken. "It's my peculiarity." beantwoordde de jongen zijn vraag. ”You’re peculiarity?!” herhaalde Laxus met nog altijd de woeden in zijn stem. Zijn gouden ogen gloeide op. Het was overduidelijk dat hij zich inhield. De jongen keek hem met een zekere kalmte aan. Een vreemde energie kwam van hem af. Laxus vertrouwde het voor geen meter. "It shows your beauty.." legde de jongen verder uit. Een lach ontsnapte Laxus’ mond. ”My beauty, really?! My beauty?!” herhaalde Laxus bespottend. Hij geloofde er geen snars van. Alsof die tijd zo mooi was. Natuurlijk was het een tijd van rust, vrede en geluk geweest, maar die was o zo makkelijk vernietigd en voorgoed verandert. Die hele tijd was een leugen geweest! Dus hoe kon die tijd nou zijn mooie kant laten zien?!

"You oke?" vroeg de jongen op een zachtere en koesterende stem. Laxus’ blik schoot naar hem toe terwijl hij een snelle en dreigende stap naar hem toe zette. ”If I’m oké? Yeah I’m fucking fine!” sneerde Laxus met sarcasme dat eraf leek te druipen. ”I don’t even know you’re name, but you already know my beauty, as you call it!” vervolgde Laxus op een boze toon. Hij durfde niet te zeggen dat het een groot achterliggend geheim met een groot verhaal was. Hij voelde zich kwetsbaar en dat maakte hem woedend. ”How dare you act like it’s all good? You can’t just practice your peculiarity on me!” verweet Laxus hem vervolgens. Al snel verscheen een brede grijns rond zijn lippen. ”You know what, it would only seem fair that you would experience mine as well!” schreeuwde Laxus nu uit, waarna hij de elektriciteit rond zijn lichaam tot een bal vormde en deze richting de jongen gooide.

{Note: Misschien een idee dat Skyler hem nogmaals weet aan te raken en dit keer zijn krachten langer kan uitoefenen? Dan zal Laxus van woest naar sad gaan en is Skyler veilig xD}

Onderwerp: Re: Well, Hello there wo jul 19, 2017 4:01 pm

De jongen was niet zomaar een beetje kwaad. Skyler wist in het begin nog best rustig te blijven omdat hij zijn peculiarity vertrouwde. Hij was ook zo verbonden met het mooie gedeelte van de ander dat hij vergat te letten op het gevaar, dat hij in hun eerste moment in de gang in de ander gevoelt had. Pas toen Laxus al tweemaal bijna krankzinnig spottend zijn woorden had herhaald begon Skyler te beseffen dat hij niet alleen meer voor de ander moest zorgen, maar misschien ook wel voor zijn eigen veiligheid. ”If I’m oké? Yeah I’m fucking fine! I don’t even know you’re name, but you already know my beauty, as you call it!” Autsch, ja dat was wel nasty, dat moest Skyler toegeven, maar het was niet alsof hij hier veel aandacht aan kon besteden. De vonken rond Laxus zijn lichaam begonnen steeds dreigender te flikkeren. Was hij zich aan het opladen? Hij had zelfs al een vervaarlijke stap richting de blauwogige jongen gedaan. Onopvallend begon Skyler al een beetje om zich heen te kijken. Hij wist niet wat de jongen allemaal met de elektriciteit kon doen, maar hij moest weten of er ergens iets van hulpmiddelen in de buurt waren. Was hij maar een echte vechter, maar die eigenschap had hij nooit bezeten. Dat had hij altijd veel te grof gevonden. In kleine flitsen, zodat het niet te veel op zou vallen, liet hij zijn ogen langs de wasbak en achter zich heen gaan. Shit, wat had je aan een badkamer als je je op de één of andere manier moest verdedigen tegen elektriciteit?! Hij kon moeilijk met tandenborstels gaan gooien. ”How dare you act like it’s all good? You can’t just practice your peculiarity on me!”
"Thats not true" had Skyler willen zeggen terwijl hij tevergeefs zijn hoofd schudde. Hij kreeg echter al niet genoeg geluid over zijn lippen waardoor het eindigde in een halve fluister. Met groeiende angst zag hij een kwaadaardige grijns rond de lippen van Laxus ontstaan. Als hij nog niet zeker was geweest dat de jongen iets heftigs ging doen, dan was hij het nu wel. Het enige verdedigingsmechanisme dat in hem op kwam was echter slechts zijn eigen gave. Hij kon niet vechten en moest Laxus passeren om bij de deur te kunnen en weg te rennen. Misschien dat de band die hij nu nog met Laxus zijn emoties voelde ook wel een teken was dat zijn werk nog niet klaar was? ”You know what, it would only seem fair that you would experience mine as well!" Opeens begonnen de vonkjes ronde de andere jongen zich voor hem te verzamelen tot iets wat wel een elektrische bal leek en Skylers ogen werden nu toch wel groot van schrik. Holy fuck! De jongen zag de bal recht op zich af komen en kon zich nog net achter de wasbak gooien waardoor het voorwerp de klap opving. De adrenaline gierde door zijn lijf en alles leek vanaf toen opeens vanzelf te gaan. Nog net op de grond gevallen krabbelde Skyler meteen weer omhoog en ontweek de wasbak voordat hij razendsnel op zijn belager afschoot. Vliegensvlug greep hij de ander hard rond de pols, waardoor de emoties weer in elkaar klikten en greep Laxus toen met zijn rechter hand voor de borst bij zijn T'shirt. In één beweging trok hij hem hardhandig mee naar de rand van de badkuip waar hij hem neer- en met zijn rug tegen de muur drukte, zodat de elektrische peculiar nog maar moeilijk een kant op kon. Skyler zwaaide één been over de badrand zodat hij naast de andere jongen kwam te zitten. Hij plaatste de hand, die eerst het T-shirt vast had gehad, nu stevig op Laxus zijn borst, op de plek waaronder zijn hart zou moeten liggen. Skyler voelde hoe hij weer als in een diep gat gezogen werd. Dit keer echter nog veel dieper dan de eerste keer. Op zoek naar alles. Alles wat de ander mooi maakte. Alsof hij de ander wanhopig wilde laten voelen wie hij eigenlijk diep van binnen was. Voor alle dingen die hem hadden gemaakt, zoals hij nu was. Als hij het mooie weer kon omarmen! Waar kwam het verdriet van Laxus vandaan? Wat was hem aangedaan? Hij had zoveel moois vanbinnen, wie had hem dat zolang afgenomen? Skylers peculiarity stroomde nu door alle aderen van de ander. Nog versterkt door zijn pompende hart. "Go back, what happend to you? Please see how beautiful you are! And how beautiful you can be!" mompelde Skyler alsof hij zijn peculiarity vertaalde.

[OOC: broo

He's so creepy!! ]

Onderwerp: Re: Well, Hello there do jul 20, 2017 9:41 am

_{De vragen die Laxus stelde aan de jongen waren theoretisch. Hij hoefde er geen antwoord op. Hij zou niet naar het antwoord luisteren. Hij gevuld met oude emoties die vooral veel woede met zich meebracht, maar ook veel frustratie. Immers had hij zo hard zijn best gedaan om die gevoelens en die herinneringen te vergeten en nu waren ze plots terug gekomen terwijl hij er niks aan had kunnen doen. De jongen leek zich nog niet geheel bewust te zijn van de grote fout die hij had gemaakt. Daar zou hij snel genoeg achter komen. Want Laxus boeide het niet of de jongen het zo had bedoeld of niet; hij zou ervoor boeten.

De elektriciteit schoot in een grote snelheid en hoeveelheid om hem heen. Met een grijns die zijn woede weerspiegelde, deelde hij mee dat de jongen zijn krachten nu ook mocht ervaren. Op het moment dat Laxus de bal van elektriciteit begon te vormen, leek de angst toe te slaan. Laxus wachtte niet op een smeekgebed en schoot de bal op de jongen af. De jongen was niet verstijfd van angst en kon de bal ontwijken door achter een gootsteen te springen. Laxus gromde gefrustreerd terwijl hij alweer een nieuwe bal van elektriciteit klaar maakte om nogmaals op de wasbak te gooien. Desnoods zou hij de hele badkamer vernietigen als dat nodig was om de jongen van het leven te beroven.

Plots schoot de jongen tevoorschijn. Tot Laxus’ verbazing schoot hij op hem af. Meestal was het zo dat zijn slachtoffers juist weg proberen te komen, maar deze jongen leek de tegenaanval in te zetten. Laxus probeerde de bal zo snel mogelijk op de jongen af te vuren, maar toen greep de jongen plots zijn pols vast. Laxus’ ogen verwijde zich van angst. ”Please don-,” Het bezwaar dat hij angstig en haastig uit probeerde te spreken kwam te laat. Voor hij zich er tegen kon verzetten, werd hij weer in de duisternis van zijn verleden gezogen.

’’I am sorry..’’ sprak Loras met een schorre vermoeide stem. Meteen schudde Laxus zijn hoofd. "No. I am sorry," zei Laxus dan ook meteen. ’’You were right.. this need to stop..’’ sprak Loras verder. Laxus slikte eens en sloot zijn ogen half. ’’We should change our way of living, leave the boss and all’’ stelde Loras voor. Laxus opende zijn ogen weer en liet zijn blik wat vragend naar Loras gaan, maar uiteindelijk belandde een lichte glimlach rond zijn lippen toen hij merkte dat hij het echt meende. Laxus knikte eens. "Let's get a better life,"

Met een klap kwam Laxus tegen het badrand aan en wist hij zichzelf even los te rukken uit de waas van emoties en herinneringen. Tranen waren in zijn ogen gesprongen door de herinnering aan Loras, maar hij probeerde er nog altijd tegen te vechten. ”Please!” wist Laxus tussen zijn lippen door te persen, maar de jongen leek nog minder genade te hebben dan de psychopaat die Laxus was. De jongen legde een hand op zijn borst en toen was er geen houden meer aan. "Go back, what happend to you? Please see how beautiful you are! And how beautiful you can be!" hoorde Laxus nog in de verte terwijl hij dieper werd gezogen in zijn verleden.

Laxus liet zijn blik naar Loras glijden zodra Jeremy hen vroeg of ze iets over hun zelf konden vertellen. Laxus keek Loras twijfelend aan. Tja wat konden ze vertellen over zichzelf? Waarschijnlijk niet zoveel aangezien Jeremy natuurlijk er niet mocht achter komen wat hun verleden was. Hij zag hoe Loras met de trouwring begon te spelen en vervolgens begon te praten. Laxus glimlachte lichtjes. Ja het voelde nieuw en ergens nog wat ongemakkelijk aan, maar het was een van de beste keuzes die ze hadden gemaakt.

"We will never do it again," sprak Laxus nu ook. Echter was het niet zo dat Laxus ook nog maar enige moeite had om iemand om te brengen. Zoals elk normaal mens wel zou hebben, maar hij zou nu echt niemand meer vermoorden. Hij wou dit leven goed gaan leiden en samen met Loras. Loras moest niet leiden hierom.

Laxus balde zijn handen wat tot vuisten, waarna hij zijn blik richtte op Jeremy. "We're not gonna do this again. Just so you know," sprak Laxus ietwat bot. Jeremy keek op en keek Laxus aan. Hij trok kort een wenkbrauw op, waarna een lichte grijns begon te sieren rond zijn lippen. "And who are you to tell me what to do? You guys were great! "

Al snel werd duidelijk waar ze uitkwamen. Het lab. Natuurlijk. Opnieuw werden de twee hardhandig naar binnen gevoerd, maar Jinn beval de mannen om ze te brengen naar zijn kantoor. Laxus trok een wenkbrauw op. Wat was er in hemelsnaam aan de hand?! Eenmaal in het kantoor aangekomen richtte Laxus zich dan ook meteen op Jinn. "What the fuck do you think you're doing?! Let us go!" riep Laxus. Je kon merken dat de woede hoog bij hem zat. Hij snapte dan ook helemaal niks van de situatie. Jinn keek de twee echter gewoon neutraal aan, terwijl hij zich had neergezet op zijn bureaustoel. Dat was ook iets waar Laxus zich aan irriteerde. Jinn keek maar. Zei niks en keek hen alleen maar neutraal aan. Laxus wou een nieuwe reeks scheldwoorden los laten, maar toen leek Jinn uiteindelijk uitleg te geven. "You both were raised in Pyloir. But you didn't gain your powers natural. You got them from the lab in Pyloir. Thus you are experiments. I want all the experiments to be taken back to this lab so they can work for me. I can't make exceptions and so I took you here too will work for me. If you will not work for me, you will be locked in a cell and we will look from there what will happen to you," legde Jinn uiteindelijk uit, terwijl zijn blik nog altijd even neutraal was.

’’Yeah you’re right, it sounds like we have a plan’’ sprak Loras. Laxus knikte ook eens, terwijl een lichte grijns rond zijn lippen begon te sieren. ’’Let’s do this’’ voegde Loras er aan toe. Laxus volgde Loras zijn blik naar de deur. ’’Hey guard, tell Jinn we want to talk to him!’’ riep Loras en verhief zijn stem dan ook zo hard zodat de bewaker aan de andere kant van de deur het kon horen. Laxus liet zijn blik weer naar Loras gaan. Hij glimlachte lichtjes. Het zou allemaal goed komen. Zolang ze elkaar maar hadden.

Hij kon de verlangen naar Loras nog voelen. Echter stopte Laxus daar niet. Nee. Deze hele situatie bracht iets met zich mee. Een bepaalde sfeer. Die sfeer die Laxus onbewust terug naar vroeger bracht en hem zo ook haast liet gedragen als toen in de dagen dat ze nog vermoorden. Ongeacht wie en waar. Zo stapte Laxus naar Simon toe en begon hem flink te treiteren met bepaalde woorden. Hij was haast vergeten dat Simon niet iemand was waar je mee moest sollen.

Plots liet hij een golf van elektriciteit door de ruimte heen schieten die al die tijd nog in zijn lichaam had gezeten. Het was aan golf krachtig genoeg om iemand omver te blazen, ook al had je nog rubber om je lichaam, en krachtig genoeg om iemand te vermoorden. Laxus hoorde dan ook pijnlijke kreten achter zich van de bewakers. Laxus lachte eens gestoord, maar hij behield zijn aandacht op Simon. "Strong enough for ya?" vroeg Laxus met een grijns. Laxus had geen flauw benul van hoe hij nu deed. Hij dacht dan ook helemaal niet meer aan de situatie van vroeger of aan de belofte die hij met Loras had gemaakt. Nee dit voelde goed.

Laxus keek met een gestoorde grijns rond naar de lichamen van de zes bewakers. Ze leefden nog allemaal, maar nauwelijks. Ze hadden snel verzorging nodig, anders waren ze echt dood. Laxus had het bloed op zijn kleren en handen zitten. De bewakers hadden dan ook geen kans gestaan. Laxus voelde de adrenaline en elektriciteit nog door zijn aderen schieten. Hij wou meer doen. Hij had hier niet genoeg aan! Op dat moment hoorde hij de deur achter zich open gaan. Met die gestoorde grijns keek hij om naar Simon die in de deuropening verscheen. "I hope you have some good news for me. I'm ready for a little bit more fun," sprak Laxus.

Laxus zou haast in slaap wegzakken, maar keek op zodra de celdeur open ging. Slaperig ging hij rechtop zitten, terwijl zijn blik ging naar de persoon die binnen was gekomen. Een kleine grijns sierde zijn lippen zodra hij Simon opmerkte. "Babe, back again? You can just ask if you want more," sprak Laxus met een knipoog. Echter werd zijn aandacht plots naar iets anders getrokken. Namelijk de handboeien die Simon vast had. Laxus trok een wenkbrauw op, waarna zijn blik naar Simon ging. Wat was hij van plan? ’’Come here so I can put your handcuffs on’’ beval Simon nu. Laxus keek kort weer naar de handboeien, waarna zijn blik opnieuw naar Simon ging. Hij maakte toch zeker een grapje, niet? Wacht.. Simon die een grapje maakte? Yeah right. Laxus stond dan ook meteen op. "I'm not gonna get handcuffed again," sprak Laxus vastberaden en misschien ietwat kil. Woest trok Laxus wat elektriciteit ,via de lamp die boven hem hing, uit het gebouw. Elektriciteit cirkelde om hem heen. Laxus twijfelde dan ook geen moment en vormde een grote bal elektriciteit die hij meteen op Simon af gooide. Zou de bal Simon niet raken, dan zou de bal de deur achter hem en de muur wel raken. Een explosie was dan ook te horen, maar Laxus wachtte niet op een reactie. Door de dikke laag rook kon je moeilijk zien en Laxus maakte meteen gebruik van die situatie om de cel uit te sprinten. Laxus grijnsde breder, waarna hij sneller weg rende. Hij moest een plek vinden waar ze hem niet konden vinden.

"Blaine-,"begon hij, maar kapte zijn zin af zodra een gedaante op het balkon verscheen. Langzaam aan stond Laxus weg, terwijl hij naar de woorden luisterde die op een neutrale toon werden uitgesproken. Die stem.. En dan die toon.. Laxus grinnikte zachtjes, waarna hij zich omdraaide en zijn blik op de man oftewel Simon richtte. "Simon babe, I didn't expect you to come and get me. You know, since you didn't caught me the last time," sprak Laxus met een grijns. Simon richtte zich nu ook op Laxus en zei hem dat Baline het zou halen, ook al wou Simon hem met alle liefde wat aan doen. Laxus zijn grijns werd wat breder. "Don't be so jealous, babe. You can understand that I didn't have another choice, right? It was getting a friend here or going back to the lab to get handcuffed again. I don't really like that kind of play," sprak Laxus. Laxus zette haast automatisch een stap naar achteren zodra Simon een stap in zijn richting zette. Kennelijk kon Laxus hem niet van gedachten veranderen, want Simon zei hem dat het tijd was om terug te gaan naar het lab. Laxus snoof eens verontwaardigd. Hij zou zich niet laten overgeven. Niet zo makkelijk.

"I really miss you Blaine. I love you, forever," eindigde Laxus dan zijn woorden, waarna hij ophing. Met een grijns keek hij naar het schermpje van zijn mobiel, waarna hij zijn mobiel weg stopte. Laxus had nog genoeg anderen plannen en stond dan ook al snel weer op. Hij deed zijn jas en schoenen aan, waarna ook hij het huis verliet. Hij liep in eerste instantie naar het hotel toe. Hij gokte erop dat Eugene hier niet meer was, maar het was het proberen waard. Eenmaal bij het hotel aangekomen was Eugene inderdaad al vertrokken. Echter had Laxus nog een brief achtergelaten bij de receptie voor het geval dat Eugene weer terug zou komen. In de brief stond onder meer dat Laxus terug zou komen, dat hij zielsveel van Eugene hield en dat hij dingen aan het afhandelen was met Jinn zodat Laxus en Eugene een gelukkig leven samen konden leven. En dat dat dan ook de reden was waarom Laxus weg was gegaan. Hij wou Eugene er niet in betrekken. De inhoud van de brief was min of meer waar, maar bij sommige dingen kon je de vraagtekens neerzette, maar natuurlijk had Laxus het zo geschreven dat Eugene dat niet zou begrijpen.

Kort kwam zijn verstand terug. Het verstand van vroeger. Laxus begon naar adem te snakken, terwijl zijn ogen heen en weer schoten. Overal waar hij keek zag hij plots Loras. Laxus sloot meteen zijn ogen en begon wild te bewegen, maar dat was natuurlijk niet verstandig in het water. Hij had dan ook niet door dat hij een rots aan het naderen was. Met klap kwam hij er tegenaan en verloor het bewustzijn

"Thanks for saving me," sprak Laxus zacht en nog altijd met zijn schorre stem, terwijl hij langzaam omhoog op keek naar Mick. "I owe you one," voegde Laxus er met een waterig glimlachje aan toe, waarna hij, haast voorzichtig, een kusje plaatste op Mick's kaaklijn. Het duurde daarna niet lang of Laxus sloot zijn ogen weer en liet zich uitgeput tegen Mick neervallen.

Het zou haast een gewoonte worden voor Laxus om vroeg op te staan. Opnieuw was hij al vroeg in de ochtend wakker. Hij maakte zich zo voorzichtig mogelijk los van Mick, maar drukte nog wel een teder kusje op Mick's voorhoofd, ook al betwijfelde hij of Mick het zou voelen. Laxus stapte vervolgens uit bed en schreef nog een briefje voor Mick.

Zeal stribbelde hevig tegen en probeerde dan ook nog altijd vrij te komen, maar uiteindelijk hing hij dan weer aan de kettingen in de cel. Kort keek Zeal naar de kettingen en gaf er eens een ruk aan, maar ook hij wist wel dat daar geen breken uit was. Zeker niet als je je krachten niet kon gebruiken. Zeal richtte zijn blik daarom maar op Loras die overduidelijk boos was op hem. Wat raar toch weer, dacht Zeal licht sarcastisch. ’’If I found out that you did something bad to Laxus, I swear, I will make you suffer. Alot.’’ sprak Loras kill tegen hem. Zeal grijnsde eens spottend. "You will? Even after all the times that we had sex and after all the times that you kissed me and said you love me? How do you even know you love Laxus, when you spend more than seven years with me as your husband? Besides, how do you even know that Laxus will forgive you for sleeping with his twin brother?" reageerde Zeal, terwijl zijn grijns breder werd. Hij wist dat hij moest oppassen, maar eigenlijk was hij niet van plan om antwoord te geven op de vraag waar Laxus was. ’’Come on Loras’’ klonk de stem van Simon vervolgens. Loras keek kort nog naar Zeal, waarna hij dan ook de cel verliet en de deur werd dicht gedaan. Zeal slaakte een zucht, terwijl hij nog altijd probeerde los te komen van de stomme kettingen.

’’He is twin brothers with Laxus who he has locked up in basement for a long time. For a while he acted like he was Laxus. Furthermore he flirts with basically every man that gets his interest. From what I heard he has destroyed a few relationships. I doubt that he is a trustful person.’’

’’you will be pleased to hear that Zeal has left the building’’

Van schrik moest Zeal happen naar licht. Hij had een bedrukt gevoel op zijn longen gekregen en al snel bleek waarom; hij was hartstochtelijk aan het huilen. Zijn hele verleden was bij hem terug gekomen. Alle fouten die hij had begaan. Van het kidnappen van zijn tweelingbroer tot zijn terug val op zijn oude gedrag die hij nog altijd aanhield. Hij deed zich zelfs nog voor als zijn tweelingbroer! Zelfs nu nog, terwijl hij al mijlenver van Jeremy en Loras was. Hij wist dat hij nog steeds werd gezocht. Dat was de hele reden waarom hij in dit verblijf bleef. Hij had er dan ook geen benul van dat de zoons van Jeremy zich ook in het verblijf bevonden. Zeal keek met betraande ogen naar de jongen. ”Why?” vroeg hij enkel.

{Note: Ik zal de grote lijn en zo wel even wat beter uitleggen via PM zodat je het begrijpt. Kan begrijpen dat het nogal verwarrend is xD}

Onderwerp: Re: Well, Hello there vr jul 21, 2017 11:49 am

Skyler had als automatisch en zonder nog veel na te kunnen denken op het gevaar gereageerd. Het voelde alsof zijn spieren hun eigen plan hadden getrokken en ervoor zorgden dat hij razendsnel op de doorgeslagen jongen in de kamer af was geschoten. Eerst de pols en toen het T'shirt. Zelfs de badrand leek vanzelf dichterbij te komen. Hij zag hoe zijn gave alweer op Laxus inklikte en de korte, angstige blik in diens ogen. ”Please!” Was er nog over de lippen gekomen voordat Skyler genadeloos zijn hand op zijn borst had geplaatst. Niet dat Skyler erover getwijfeld zou hebben als hij zich niet zo verdoofd had gevoeld van angst. Het was dit of zijn leven. Sowieso had hij de gave mensen zich mooi te laten voelen. Niet om pijnlijke plekken bij anderen open te rijten en ze vervolgens dood te laten bloeden. Alhoewel deze jongen blijkbaar door heel wat diepe shit moest komen om zijn mooie kant te vinden, zou hij wel de mogelijkheid hebben er iets mee te doen en het te kunnen verwerken. Wat hij er mee deed als Skyler straks weg zou zijn was dan ook volledig zijn eigen keuze. Zodra hij zijn hand boven het hart van Laxus plaatste voelde hij hoe hij weer diep mee werd getrokken door een sterke stroming. Down the rabbithole. Zijn peculiarity nam het volledig over, wat zelfs in Skylers laatste woorden te horen was.

Beangstigende gevoelens, die voor Laxus bekent leken te zijn en hem al niets meer leken te doen.
"Let's get a better life,"
Een scherpe steek van jaloezie vervulde zijn borst. Laxus had altijd al het geluk en hij niets! Het was niet eerlijk!

Het gezicht dat Skyler eerder ook al door Lorax zijn korte aanraking had gezien... Een fijn gevoel. Het gevoel alsof er een druk van zijn borst viel en hij misschien toch nog iets goeds van zichzelf kon laten zien... Er was nog iets goeds in hem... toch?

"We will never do it again,"

"And who are you to tell me what to do? You guys were great! "
Dat gezicht... De emoties....

Het leek wel een sneltrein en in een flits leken de jongens weer naar de volgende herinnering getrokken te worden.

Een grote ruimte, gevolgd door een kantoor.
"You both were raised in Pyloir. But you didn't gain your powers natural. You got them from the lab in Pyloir. Thus you are experiments. I want all the experiments to be taken back to this lab so they can work for me. I can't make exceptions and so I took you here too will work for me. If you will not work for me, you will be locked in a cell and we will look from there what will happen to you,"
Wat had die vent een verschrikkelijke neutrale blik op zijn smoel. Om van te kotsen.

Onmacht...
Hij wou de controle niet verliezen.

Het bloed, de halfdode lichamen. Verloren in doorgedraaide gedachten... Die onmacht!

Gezichten van verschillende mannen. De intieme gevoelens, maar niets gaf ooit voldoening. De frustratie.

’’If I found out that you did something bad to Laxus, I swear, I will make you suffer. Alot.’’

Langzaam voelde hij een druppel over zijn hand lopen waarna de duistere wereld begon te vervagen.

’’He is twin brothers with Laxus who he has locked up in basement for a long time. For a while he acted like he was Laxus. Furthermore he flirts with basically every man that gets his interest. From what I heard he has destroyed a few relationships. I doubt that he is a trustful person.’’

Het was als een vage stem die van steeds dichterbij leek te komen. Helderder geluid van spuitend water klonk langzaam luider in zijn oren en daar was hij weer. Skyler knipperde even en keek toen langzaam om zich heen. Hij was weer volledig terug in de badkamer. De lamp flikkerde een beetje en de wasbak hing half van de muur waardoor een klein straaltje water vanuit de lijding de lucht in spoot. Lichtelijk geschrokken keek hij weer terug naar de jongen voor zich en besefte hoe intens deze aan het huilen was. Zijn gezicht zag er gebroken uit en behalve door het kraanwater, waren zijn wangen ook nat van de tranen. Heel voorzichtig trok Skyler langzaam zijn trillende handen terug. Nog steeds klaar om zich weer vast te grijpen als de jongen weer zo monsterlijk zou worden als eerst. Hij voelde hoe heel zijn lijf ongecontroleerd aan het trillen was. Alsof hij in een soort shock was. Ook in zijn blauwe ogen stonden wat tranen van alle emoties. Zodra Laxus was losgelaten snakte hij naar adem. Waarna hij nog steeds alleen maar huilde terwijl Skyler nog een beetje verdoofd toekeek. Wat gebeurt was had hij nog nooit zo intens mee gemaakt. Nog nooit was hij zo diep gegaan en was iemand zo beschadigd van zijn verleden geweest als de jongen voor hem. De goude ogen van de ander richtten zich op die van hem, die een beetje wazig voor zich uit keken. ”Why?” snikte hij.
Nog te verdoofd om goed te kunnen functioneren liet Skyler zich trillerig in de lege badkuip zakken zodat hij zijn rug in de breedte tegen de zijkant kon laten steunen en met zijn gezicht richting de ander zat. Hij wou wel iets zeggen, maar zijn lichaam leek niet te reageren. Zijn benen waren opgetrokken en hingen naar de zijkant. Skyler liet zijn blik maar naar beneden vallen. Hij kon er op dit moment echt niet tegen dat zijn lichaam niet reageerde. Het was puur dat hij wist dat hij vast in een halve chock was. Het zou vast weer over gaan. Ondertussen probeerde hij weer op zijn ademhaling te letten. "Because you fucking touched me, that's fucking why..." wist hij uiteindelijk afwezig, met een bibberende en schorre stem uit te brengen.

Onderwerp: Re: Well, Hello there vr jul 21, 2017 1:09 pm

_{Afwezig voelde hij hoe de jongen hem los liet. Opluchting voelde Laxus niet. De vele emoties van zijn herinneringen hadden zijn lichaam over genomen en hadden ervoor gezorgd dat hij hartstochtelijk zat te huilen. Iets wat hij al zeker tientallen jaren niet meer had gedaan. Ergens voelde het goed en zorgde het voor opluchting, maar dat werd onderdrukt door het gevoel van wanhoop en ontzet. Zijn blik ging uiteindelijk naar de jongen. Met betraande ogen vroeg hij hem waarom hij het had gedaan. De jongen keek hem enkel wazig aan. Ook hij leek een impact te hebben gehad. Laxus zat te vast met zijn eigen gedachten en gevoelens om er van op te kijken. De jongen gaf geen antwoord. Niet meteen. Laxus volgde hem snikkend met zijn ogen. De jongen nam achter hem plaats. Laxus liet zijn blik naar voren gaan. Voor een moment ging zijn doffe blik naar het water dat de lucht in spoot, maar het vele geluid werd verdompelt onder de vele gedachten die hij had.

"Because you fucking touched me, that's fucking why..." antwoordde de jongen uiteindelijk. Stem klonk schor en bibberend. ”Touched you,” herhaalde Laxus mompelend. Zijn ogen sloten zich half. Hij voelde hoofdpijn opkomen door het huilen en door de emoties. Hij zou zijn ogen sluiten als hij daar niet bang voor was. Hij was bang dat hij elk moment weer in een trein van emoties kon worden mee gesleurd. Als dat niet was gebeurt was Laxus nu woedend geworden. Dan had hij zich weten te herstellen en had hij de jongen opnieuw aangevallen. Maar hij zat met zichzelf in de knel. ”What do I do?” mompelde hij nu. Verwarrend door alles wat hij had meegemaakt. Sinds zijn ontsnapping van Jeremy had het altijd geleken alsof hij geen andere keus had dan zich te gedragen zoals hij zich gedroeg, maar nu leek het alsof dat allemaal maar een masker was geweest. Een leugen waar hij uiteindelijk zelf in begon te geloven. ”I can’t go back,” mompelde Laxus verder. Hoe graag hij het ook wou. Hij kon niet terug naar zijn vertrouwde leven. Loras zou nu bij de echte Laxus zijn. Hij had daar niks meer te zoeken. Wie wou hem nu nog wel hebben?

Langzaam aan draaide Laxus zich richting de jongen. ”You have to help me,” begon Laxus nu tegen hem. Wanhoop begon nu op te spelen. De tranen waren gestopt, maar zijn ogen waren nog altijd rood van de vele tranen. ”You have to help me!” zei hij opnieuw, maar dit keer was de wanhoop weerspiegeld in zijn stem. ”What do I need to do?” vroeg hij nu de vraag waar hij zelf het antwoord niet op wist. De jongen moest het antwoord wel weten, toch? Waarom had hij het anders gedaan? De jongen kon hem helpen, toch?}

Onderwerp: Re: Well, Hello there vr jul 21, 2017 2:42 pm

De blik van de ander was nu ook langs de ruimte gegaan. ”Touched you,” kwam er bedenkelijk over zijn lippen, terwijl de tranen nog over zijn wangen wichelden. Zijn gezicht was weggedraaid van die van Skyler, en om eerlijk te zijn was de alternatieve jongen voor nu even vooral bij zichzelf met zijn aandacht. De beelden van wat er allemaal in die paar minuten gebeurt was flitsten nog door zijn hoofd. De monserlijke ogen, de elektriciteit... Welke gek ging er nou weer met elektrische ballen gooien?! En hoe was het in hemelsnaam mogelijk dat hij nog leefde? Hij had zichzelf meer gezien als iemand die zeven kleuren stront zou schijten in deze situatie. Holy fuck! HOLY fuck! Tegelijkertijd golfden ook de gevoelens voor Laxus nog na. Of nouja, Zeal... What the fuck? Die jongs was zo messed up! En zijn leven... Skyler had nooit geweten... Of had er zelfs nooit aan gedacht dat iemand in dit huis zoiets aangedaan zou kunnen zijn... Hij was zo... totaly creepy en zielig en kwetsbaar tegelijkertijd. Was dit wat mensen nou onder het woord... psychopaat verstonden? Hoe had Miss Bluebonnet dat dan niet door kunnen hebben? Moest hij focust zijn op het duistere gedeelte van Laxus en niet meer met hem te maken willen hebben? Had hij serieus zijn broer gekidnapt? Dat was walgelijk!
Of moest hij zich focussen op het mooie? ”What do I do?” hoorde hij de jongen mompelen, terwijl Skyler hem van achteren met een afwezige blik bekeek. Moest je hem nou zien zitten. Hij kon er niets aan doen dat er met zijn hoofd gespeeld was. Hij had sterker kunnen zijn... Hij had de stomme en akelige keuzes allemaal zelf gemaakt. Maar dat het gruwelijke bestaan in dat experimenten lab hem eerder had opgebroken dan de rest was ook weer getuige van zijn kwetsbaarheid. Skyler kon er moeilijk over oordelen aangezien hij nooit in zijn schoenen had gestaan. Wie weet had hij ook wel gekozen voor de duistere, gevoelsloze kans als er geen uitweg meer leek... Hij betwijfelde het sterk. Nee hij zou dat nooit doen... Hij zou er in ieder geval tegen blijven vechten tot zijn laatste beetje kracht, maar toch... Dat was makkelijk denken vanuit deze positie. ”I can’t go back,”mompelde de zielige jongen op de badrand verder. Hij draaide zich langzaam om en ontmoette Skylers diepe, twijfelende blauwe ogen. ”You have to help me,” zij hij nu terwijl zijn tranen op leken te zijn. Skyler wou zijn ogen weer afwenden. Hij wist het gewoon niet... Hij had hem bijna vermoord.. Maar zijn ogen werden weer in het goud van de ander vast gegrepen toen hij zijn kreet om hulp deze keer nog wanhopiger herhaalde. Hoezo kon hij de jongen nu in de steek laten? Het kon gewoon niet. Niet nu hij zoveel moois in hem gezien had. Al die shit die hij gedaan had... Maar iedereen verdiende een tweede kans.. Toch? Als Laxus die kans wilde grijpen zou Skyler hem alleen maar koesteren.
”What do I need to do?” Skylers lip trilde toen hij de moeilijke blik op zijn gezicht verzachtte en de jongen nu met een diepe inademing, met een klein beweginkje naar zich toe wenkte. "For starters come here." Iets wat iets weg leek te hebben van een liefdevol glimlachje verscheen op zijn gezicht, terwijl hij met zijn armen iets gespreid naar hem uitgestoken duidelijk maakte dat Laxus in een koesterende omhelzing tegen hem aan kon komen liggen. "I swear I won't use my peculiarity again, I have it under controle now... Just.. don't scare me that mutch ever again, would you?" Eerst maar eens beginnen met het koesterende gedeelte en iets tot rust komen voordat ze verder iets konden beginnen.

Onderwerp: Re: Well, Hello there vr jul 21, 2017 3:10 pm

_{De schok en het verdriet, begon zich langzaamaan te vormen tot wanhoop. Want wat moest hij nu in hemelsnaam? Het liefste zou hij terug in de tijd reizen en voorkomen dat hij de jongen ooit was tegengekomen. Dan had hij zijn leven onbezorgd verder kunnen leven met de hoop dat hij niet op een andere in contact kwam met de jongen. Er bestond immers nog zoiets als het lot. Laxus geloofd daar niet zozeer in. Anders was het lot wel een behoorlijke lul tegenover hem geweest in zijn leven. Laxus geloofd dat je zelf het beste van je leven kon maken, maar dus ook het slechtste. En nu leek het erop dat Laxus zijn grootste fout ooit had begaan. Hij was roekeloos geweest. Hij had moeten weten wat voor Peculiarity de jongen had en hij had afstand moeten houden. Maar nee.. Zoals de Laxus was die hij speelde, moest hij per se met de jongen gaan flirten en per se met hem in contact komen.

Daarbij was zijn standpunt totaal veranderd. Hij zou niet zomaar meer iemand kunnen vermoorden of zomaar bij iemand in bed duiken. En dat alles doordat hij keihard op zijn verleden was gedrukt. Dat was gedaan met een reden, toch? Met de wanhoop die zich in zijn aderen bevond, richtte hij zich op de jongen. Hij was degene die hem dit had aangedaan. Hij moest de reden weten. Hij moest weten hoe het nu verder moest, toch? Het feit dat Laxus geen zekerheid op zijn vragen kon krijgen, maakte hem nog meer wanhopig en uiteindelijk schreeuwde hij haast naar de jongen om hem te helpen.

De jongen gaf hem een moeilijke blik. De moed zonk Laxus in de schoenen. Kon hij op z’n minst hem vertellen wat hij nu in hemelsnaam moest doen? Laxus hield uiteindelijk op met vragen stellen en keek de jongen hoopvol, maar ook erg wanhopig aan. Een kleine vlaag van opluchting wist enige wanhoop weg te wuiven, zodra de jongen’s uitdrukking veranderde en hij hem wenkte. "For starters come here." begon de jongen. Een lichte glimlach leek op zijn gezicht te verschijnen. Laxus glimlachte enigszins opgelucht terug. Zijn blik ging naar de armen die open werden geslagen. Laxus kreeg de neiging om dicht tegen de jongen aan te kruipen. Hij kon een knuffel gebruiken, maar hij was te bang dat de jongen zijn krachten weer zou gebruiken. Dan weer.. De jongen nodigde hem zelf uit.

Voorzichtig kroop Laxus dichterbij. Eerst raakte hij de jongen enkel met een hand aan, maar zodra hij merkte dat er niks gebeurd, kroop hij meteen tegen de jongen aan. Hij sloeg zijn armen om hem heen en verborg zijn gezicht op zijn borst. Een warme gevoel vulde zijn lichaam. Het stelde hem gerust en bracht een vreemde tinteling met zich mee. Laxus sloot zijn ogen en een oprechte glimlach verscheen rond zijn lippen. "I swear I won't use my peculiarity again, I have it under controle now... Just.. don't scare me that mutch ever again, would you?" sprak de jongen verder. Laxus opende zijn ogen en keek op naar de jongen. Laxus knikte. ”I w-won’t,” stotterde hij. Van de zelfverzekerde jongen leek niks meer over te zijn. Ergens wou Laxus het antwoord weten op zijn voorheen gestelde vragen, maar aan de andere kant was hij bang voor het antwoord en wou hij dit fijne moment niet verpesten. ”Call you tell me your name?” vroeg hij daarom met enige voorzichtigheid.}