Runaway.

Hah, suck it Miss Bluebonnet. Triomfantelijk keek ze van de heuvel uit over het dorpje, waar ze tot dusverre niet eerder was geweest. Haar plan om een low profile te houden zolang ze hier nieuw was, was niet helemaal gelukt, gezien ze in de aantal dagen dat ze hier nu was al twee keer in een gevecht verzeild was geraakt. Niet veel anders dan vroeger, helaas. Toch moest ze een bepaald vertrouwen op hebben gebouwd want kennelijk had niemand echt verwacht dat ze weg zou sneaken, dus was ze vandaag eropuit gegaan. Onder het mom dat ze even in de tuin een wandeling zou gaan maken wist ze onder de wakende ogen weg te komen. Zodra ze echter uit het zicht was maakte ze gebruik van haar gave en veranderde ze zichzelf in een hondachtig wezen, dat tussen een wolf en een vos in leek te hangen. Hier, in het Zweedse dorpje, zouden de meeste mensen haar vaak voor een hond inschatten, gezien enkel in Amerika, waar ze vandaan kwam, coyotes voorkwamen. Dat kwam haar nu even mooi uit, want met haar onopvallende bruine vacht wist ze via de meadows in de tuin weg te komen van het freak-huis, totdat ze op de heuvel terecht was gekomen waar ze nu stond. Voorzichtig daalde ze af en in een van de bosjes aan de rand van het dorp verstopte ze zich en liet ze de lederen rugzak die ze tussen haar kaken had geklemd vallen in het zachte gras. Met weinig moeite veranderde ze zichzelf weer terug naar haar mensen gedaante, waarna ze snel haar kleren weer aantrok. Inmiddels was ze wel gewend aan de pijn die het shiften met zich mee bracht, maar het onpraktische eraan waren haar kleren. Vandaar dat ze de laatste tijd ook niet van die gave gebruik maakte, maar op dit soort momenten was het meer dan handig. Triomfantelijk stapte ze dan ook de bosjes uit en verdween ze de stad in.

Met een tevreden zucht liet ze zich op het bankje vallen. Ze was geslaagd. Die verdomde Hollows of Miss Bluebonnet- no offence, ze was vast hartstikke aardig- zouden haar er niet van weerhouden om haar cravings te lessen. Haar rugzak zat dan nu ook vol met alles wat zo'n beetje slecht voor je was, en dus weinig van te vinden was in het huis; snoep, alcohol en sigaretten. Ze had er dit keer braaf voor betaald, al was het met het geld van een vreemde wiens portemonnee toevallig in haar handen terecht was gekomen. Who cares? Morgen zou het toch allemaal vergeten zijn, Mindo zag er het kwaad niet van in. Soepel trok ze haar tas open en haalde daar een sigaret uit, die ze met een knip van haar vingers aanstak. Genietend nam ze er een trekje van, eigenlijk teleurgesteld in het feit hoezeer ze ernaar had verlangt. Ze had zichzelf altijd wijs gemaakt dat ze niet verslaafd was, maar nu ze enkele dagen zonder had moeten zitten merkte ze plots dat het tegendeel waar was. Hm.  

[Eerste post Typhon]

De avondlucht was aangenaam koel en hoewel de bar verderop bruiste van leven was het stil op het bankje waar zij zich bevond. Haar rust was echter niet van lange duur. Snel genoeg klonken er voetstappen op de koude stenen straat, waarna ze door de rook heen een jongeman haar kant op zag lopen. In het half donker kon ze hem maar lastig bekijken, maar opvallend waren de tattoos die zijn lichaam sierde en het glas met drank, wat vanaf hier het meeste weg had van bier, in zijn hand. Naarmate hij dichterbij kwam leek hij haar bekender voor te komen, allicht iemand van het freakhuis? Ze was hier nog niet al te lang waardoor ze veel mensen enkel van gezicht kende, maar niet van naam. Hoe dan ook, zijn slome, trage passen gaven haar het idee dat dit niet zijn eerste drankje was. “Mind borrowing me a ciggie?” Werd haar vervolgens schaamteloos gevraagd. Ze lachte met een ietwat spottende ondertoon. De jongen was haar volledig onbekend, zou hij bij iedere roker bedelen om een sigaret? "Is there really such a thing as 'borrowing' a cig?" vroeg ze hem en keek hem recht aan met haar haast dierlijke ogen, een scheve glimlach op haar gelaat. "Are you planning on giving it back to me after you've drooled on it? Or are you buying me a new one?" Ah, ze plaagde enkel wat. Ze was nu niet bepaald een groot fan van delen,
maar ze was toch wat eenzaam en hij leek wel interessant gezelschap, dus graaide ze in de zak van haar jack en trok vervolgens een sigaret uit het doosje. "Here,"


Note;; hehe geen probleem, kon er genoeg mee <3

Naarmate ze langer de tijd had om hem te inspecteren werd haar steeds duidelijker dat het drankje dat hij in zijn handen had niet het eerste was wat hij die avond had gedronken. Zijzelf was nog zo sober als maar kon, al zou dat ook niet al te lang meer duren. Het enige was dat ze nog veilig terug moest weten te komen in het Freakhuis. Als je helemaal straalbezopen was en 's nachts nog je weg terug moest vinden, was dat lang niet zo makkelijk.  Hoe de jongen dat ging doen, zou hij zelf maar uit moeten vogelen. “Well, if you still want it back when I’ve drooled’ on it, you can get it," Sprak hij als antwoord op haar eerdere opmerkingen. Mindo grijnsde scheef. "Pass," Sprak ze dan ook enkel. Als ze iemands speeksel wilde proeven, zou ze dat persoon wel zoenen. Elkaars sigaretten aflikken was niet bepaald haar ding. Ondanks haar irritante opmerkingen pakte ze echter toch het doosje uit haar zak, waarvan ze er een aan de jongen gaf. Deze pakte hij hartelijk aan het stopte het tussen zijn lippen, enkel om zich te realiseren dat hij geen aansteker op zak had. “I bet that ciggie of yours did not light itself,” Eh yeah, zijzelf had ook geen aansteker mee. Ze wist nog steeds niet of hij van hetzelfde freakhuis kwam, maar ze besloot het er maar op te wagen. Als hij een normaal mens was zou hij morgen zich dit waarschijnlijk toch niet meer herinneren. Dus boog ze zich naar voren en pakte het uiteinde van zijn sigaret vast, waarna ze die met een lichte vlam uit haar vingers wist aan te steken. Met en plof liet ze zich weer achterover op het bankje vallen. "You're welcome," Was ze hem droogjes voor, waarna ze zijn blik ontmoette. Wat? Waar staarde hij naar?  “You can have some of my drink if you want?” Voordat ze überhaupt de kans had om te antwoorden werd het al in haar handen gedrukt. Wat geïrriteerd pakte ze de beker vast, waarbij ze haast haar sigaret verloor. Lomp. Eerlijk had ze eigenlijk wel zin in alcohol, dus besloot ze zijn offer te accepteren. Nooit een drankje van een vreemdeling aannemen, behalve als je Mindo was en het je toch weinig deerde. "Deal," Ze pakte de sigaret uit haar mond en zette de beker aan haar lippen waarna ze een goede slok nam. Met haar mouw veegde ze haar lippen droog, alvorens de sigaret terug te plaatsen. Ah, dat was goed spul. "Alcohol and nicotine, because fuck growing old," Grinnikte ze zachtjes. Ze bestempelde zichzelf graag als een levensgenieter, aan haar toekomst probeerde ze zo weinig mogelijk te denken. "What's your name anyway?" Vroeg ze vervolgens, als ze hier nu toch zaten.

Ze hield hem scherp in de gaten, maar hoewel hij ietwat verbaasd leek te zijn eerst haalde hij uiteindelijk enkel zijn schouders op. “So you master the fire element huh?” Ah, dus haar vermoeden was juist; hij kwam ook uit het freakhuis. Nu wat meer op haar gemak liet ze zich weer achterover vallen, waarna ze enkel op zijn vraag knikte. Yeah, soort van iniedergeval. Ze kon het inieder geval oproepen wanneer ze dat wilde. De vlammen deden precies wat ze wilde, het enige probleem was dat het doven een stuk lastiger was. Zodra het vuur uit haar handen overgestoken was naar een boom of iets anders brandbaars kon ze het niet meer doven, wat nog wel eens voor wat problemen had gezorgd. Voor sigaretten aansteken waren haar krachten echter perfect.
De jongen zette zich neer op hetzelfde bankje als waar zij zat, waarna hij zijn drankje in haar handen duwde. Hoewel Mindo eerst niet al te blij was met dit opdringerige offer nam ze het uiteindelijk toch aan, ondanks de welbekende waarschuwing dat je nooit wat te drinken van een vreemde aan moest nemen. Nadat ze een goede slok had genomen verklaarde ze dan ook dat dit de beste manier was om hun leven weg te gooien, waar de ander het niet mee oneens was. “You can also add drugs to the list,” antwoordde hij met een scheve grijns op zijn lippen. Mindo grijnsde terug toen ze begreep waar hij op doelde. "Amen to that, junkie," en met die woorden nam ze nog een slok. Ah wel, hij had er ook van gedronken en ze had hem in die korte tijd dat hij haar kant op kwam waggelen niet iets in het drankje zien stoppen. Dus als hij hier echt wat drogerend spul in had gedaan, zouden ze hier straks samen als een zak aardappelen liggen. Gezellig, zou Miss Bluebonnet vast leuk vinden.
De jongen blies de rook in zijn longen eerst uit voordat hij antwoord gaf op haar vraag. “Typhon, yours?” Stelde de jongen waarna hij met zijn ellebogen op zijn knieën leunde. Mindo grinnikte zen maakte het zich wat gemakkelijker op het harde bankje door uitgestrekt te gaan zitten. "Mindo," Stelde ze zich dan ook voor. "New around here," Wat waarschijnlijk een verklaring was voor de reden dat hij haar naam nog niet had gehoord. Mits hij die al had gehoord in de verhalen die rond gingen, het feit dat ze in haar korte tijd hier al met drie verschillende mensen op de vuist was gegaan, was niet helemaal stil gebleven zoals ze had gehoopt. "How'd ya manage to sneak away from the little blue bird?"

Note;