Our world would be just like it was before

Onderwerp: Our world would be just like it was before vr jul 28, 2017 7:47 pm

MELVIN SYCO

Vandaag was één van de dagen waar hij zo erg naar uit had gekeken. Het was eigenlijk nog veel te vroeg voor hem om uit zijn bed te gaan, maar door zijn -positieve- zenuwen kon hij niet meer slapen. Een glimlach op zijn gezicht, hij had alleen maar gehoopt dat deze dag sneller was gekomen en nooit meer zou eindigen. Wat best apart was om te zeggen omdat door de loop de dag letterlijk opnieuw ging iedere keer. Jammer genoeg werkte het niet zo voor hen, anders was het een goede dag, kon hij zo maar zeggen hm? Hij kwam glimlachend overeind, iets wat hij nog helemaal niet zo vaak had gedaan sinds hij hier was, en sloeg zijn benen buiten het bed om op de rand te zitten. Hij rekte zich tevreden uit, waarna hij rustig overeind kwam en even in zichzelf na ging wat de planning zou worden. Eerst even douchen, dan was hij fris en fruitig… Dan was het tijd om gezamenlijk te ontbijten… en dan zou hij gaan wachten op hem. Zijn wangen werden warm terwijl hij er aan dacht. Sinds hij hier was gekomen was alles zo… alleen. Dus hij was blij dat hij zou langs komen. Hij kon gewoon niet wachten, vandaar de pure, gelukkige glimlach die op zijn gezicht was getekend.

Al snel had hij zich van het laatste beetje kleding ontdaan die hij aan had en ging hij onder de douche staan, om de warme stralen van het water op zijn lichaam te voelen. Het was relaxend, heerlijk en verfrissend. Douchen vond hij altijd heerlijk in de ochtend en uit automatisme deed hij het eigenlijk wel bijna iedere ochtend. Mocht hij het nodig vinden deed hij het zelfs in de avond nog een keer. In de avond was het vooral fijn als hij wilde slapen, dan was hij al relaxed genoeg om zijn bed in te gaan. Toch nog iets van warmte, die hij nu niet zoveel meer had omdat hij alleen was. Dat maakte het beter om te gaan slapen. Dat was gewoon nog even iets waar hij aan moest wennen zolang hij hier was, iets wat hem nog een beetje dwars zat.

Na zijn haren gewassen te hebben draaide hij de knop van de douche uit en droogde hij zich snel af. Hij had langer onder de douche gestaan dan dat hij eigenlijk had gewild, dus dat werd haasten naar het ontbijt. Hij zuchtte even terwijl hij snel wat kleren bij elkaar raapte. Als hij geluk had, dan had hij nog even tijd om zich wat fatsoenlijker aan te kleden voor hem. Hij trok het snel aan en rende zowat naar beneden om aan te schuiven aan de tafel.

Zonder ook maar een gesprek met iemand te voeren, at hij snel zijn eten op en wachtte hij onrustig tot het moment dat hij weer kon gaan. Toen er gezegd werd dat ze mochten gaan rende Melvin naar boven, om snel wat betere kleren uit te zoeken. Hij had geen idee hoe laat Matthew precies zou aan komen, maar hij kon er maar beter vroeg genoeg zitten wachten right?

Hij rende de trappen weer naar beneden, richting de in- en uitgang van het gebouw. Als hij hier zou wachten dan zou hij wel komen toch? Ze hadden niet echt een plek afgesproken waar ze elkaar zouden meeten, maar voor hem leek het het meest logisch dat Matthew hier naar toe zou komen. Hij nam diepe teugen ademhaling om weer een beetje op adem te komen want jeetje, die trappen af rennen was geen pretje. Hij slikte even en keek naar de deur, die zou wel open gaan toch? Hij beet op zijn lip en begon een beetje heen en weer te lopen in de hoop dat de tijd sneller voorbij zou gaan, in de hoop dat de lange man die hij zo graag wilde zien door de deur zou komen.

Tag: Matthew Syco ❤

Thanks!

Hij had afgesproken met zijn man en daarom was hij hier nu dus aan het lopen. Melvin wist momenteel nog niet dat Matthew al in het gebouw was dus hij verwachtte eigenlijk dat hij aan het wachten was bij de voordeur. Kalm deed de man zijn cologne even aan voordat hij even keek naar de collectie aan sieraden die naast elkaar lagen op de bureel, waar hij zijn algemene, you know, plaats van had gemaakt. Hij was net, dus het lag wel mooi en al maar eigenlijk was het gewoon van die dingen die je niet naast elkaar verwachtte. Je kon wel gaan fantaseren wat het was... Knuffelbeer naast een collectie condooms met daarnaast een familiefoto en een vrij interessant voorwerp er nog eens naast... Ja hij hield van een bananenvorm... En nee, hij ging het niet weg doen omdat hij nu in een kindervriendelijke omgeving was. Dat ding was een historisch erfgoed! Het leefde al zo lang met hem, langer dan Melvin... Het was iets speciaals voor hem in the fucked up way, maar hey... Who cared anyway? Hij slikte dan ook even en rekte zich uit. Hij was moe, zoals hij wel vaker was de laatste tijd. Hij had zichzelf net gehouden en zich ingehouden maar hij had honger en nood aan liefde en seksuele tensie... En nog geen beetje ook. Hij wist dat zijn man helaas niet kon volstaan. Maar iemand gaan verkrachten hier...? Nee, geen haar op zijn hoofd die daar eigenlijk ooit bij has stilgestaan... Hij snapte niet dat andere incubus het deden, wat voor manieren waren dat eigenlijk? Je had de perfecte gave mensen te verleiden en dan nog moest je ze in hun slaap aanvallen? Zwak hoor... Hij zuchtte even, haalde een kam door zijn haren heen en stond op nadat hij de ringen op zijn hand had gebracht. Hij zag er vrij normaal uit voor zijn doen, maar het was wel iets hoger dan de normale prijsklasse die ze hier gewoon waren. Wat kon hij zeggen? Hij hield het graag classic, maar met stijl en een goed prijskaartje eraan. Hij had het geld so why the fuck not?
Hij had iemand betaald in het dorp om te komen hier en had gevraagd of hij even iets kon huren daar. Helaas was dat niet gelukt, dus had hij met de geringe tijd die hij maar had iets moeten regelen in het huis zelf. het was gelukt en hij wist zeker dat Melvin er weg van zou zijn. DE man was namelijk helemaal weg van romantische dingen voor hun twee alleen... En de dag die hij uitgeplant had met hem was... Well... Leuk genoeg om zelfs hem even vrolijk te maken. Hij glimlachte dan ook toen hij zijn kamer uit stapte en voor een laatste keer het ooglapje goed legde. Hij grijnsde even schuin, haalde een hand door zijn haren en wandelde richting de trappen. Kalm begon hij deze af te lopen terwijl hij even moest denken aan de dingen die ze eerst gingen doen. Hij was er zeker van dat hij op zijn donder zou krijgen van de eigenaar, maar als hij uitlegde wat er aan het handje was zou het wel genoeg zijn. Ze waren immers getrouwd, dit was de plek waar ze naartoe waren gegaan... En het was een deel van hun leven... Het speet hem natuurlijk niet dat hij het ging doen maar het zou een argument zijn als het niet goed uitdraaide... altijd voorbereid zijn op de dingen die je ging doen eh... Toen hij de laatste beetje trappen af begon te wandelen zag hij een nogal nerveuze Melvin rond lopen in de hal. Wel meteen begon hij zachtjes te lachen waarna hij een hand tegen zijn lippen zette en vervolgens even zijn oog vernauwde. Kalmpjes wandelde hij de resterende trappen af, om vervolgens de ijsberende man van vanachter te benaderen en zonder pardon zijn heupen vast te grijpen, om hem teder en zacht tegen hem aan te trekken. Hij sloot zijn armen rond de persoon waar hij zoveel van hield en zette een paar zoentjes tegen zijn hoofd aan... "Hey there~" fluisterde hij zacht tegen de ander terwijl hij zijn oog sloot en een oprechte glimlach zijn lippen sierde.

MELVIN SYCO

Natuurlijk was hij zenuwachtig, hij had de ander zo erg gemist, zelfs voor die korte periode. Hoe ze eerst op elkaars lip zaten en close waren… en dan nu opeens zo ver steeds van elkaar verwijderd. Hij was het niet gewend dat ze het moesten hebben van korte momenten met elkaar en elkaar daarna weer te missen… Hij koesterde dan ook ieder moment met de ander, zijn aanrakingen, zijn geur, zijn stem, zijn gedrag. Ieder aspect van de ander was hem dierbaar. Hij vond het niet eens erg dat de ander zijn ‘liefde’ op zoog, het was voor de overleving van de ander. Het moest gewoon gebeuren en Melvin had daar geen enkele problemen mee. Er was geen twijfel aan dat hij van de ander hield. Hij had soms wel eens twijfels of de ander wel van hem hield, maar momenten zoals deze, waar de ander naar hem toe kwam, maakte alles goed. Liet hem al die zorgen en onzekerheden vergeten. Alsof de lange jongen een switch in hem omzette zodra hij in het zicht kwam, dat deed de jongen met hem.

Hij had nooit verwacht dat de jongen ooit zoveel met hem zou doen. Toen hij hem terug had gevonden was hij gewoon blij met de vriendschap die ze terug hadden gekregen. Het was lastig voor hem geworden toen hij echt de ander leuk begon te vinden, dat hij weer van hem begon te houden die niet hetzelfde was als vrienden. De ander maakte het hem ook niet zo makkelijk omdat hij zo aanhankelijk was, zowel fysiek als gewoon praten. Natuurlijk genoot hij daar wel van, maar het was gewoon… tja… wel lastig voor hem geweest om zijn gevoelens weg te blijven te duwen. Nog steeds voelt het als een soort droom dat de ander van hem hield en met hem was getrouwd. Als je hem dit had verteld toen hij net het ziekenhuis uit was, had hij je vierkant uitgelachen. Want dat was onmogelijk. Maar zelfs het onmogelijke leek mogelijk te zijn, zo zag je het maar hier. Hier was hij, getrouwd met misschien wel één van de knapste mannen die in de wereld rond liepen.

Het was dan ook niet raar dat er veel mensen naar Matthew keken en met hem flirtte. Natuurlijk voelde hij zich daar heel ongemakkelijk bij en wilde hij niet dat het gebeurde, maar hij kon er niet echt iets aan veranderen. De ander was populair, deels door het zijn van een incubus. Door hetzelfde waren ze wel in staat om kinderen te krijgen, maar dat… was anders. Soms had hij toch het gevoel dat het anders was geweest als Matthew geen incubus was geweest. Maar dan weer, hij was eigenlijk wel blij met hoe Matthew was nu. Hij zou niks willen veranderen aan de jongen die hij vandaag weer zou zien.

Ijsberend liep hij voor de voordeur, hopende dat de deur ieder moment open kon gaan en hij de ander zag. Iedere keer als hij de deur dan ook hoorde schoten zijn ogen naar de deuren, maar tot nu toe waren het alleen maar anderen, dat was niet interessant… Dit was stom. Hij wilde gewoon dat Matthew door de deuren zou komen, dat was niet teveel gevraagd toch? Blijkbaar wel maar hij kon er niet heel veel aan veranderen, hij moest maar geduld hebben. Over het algemeen was hij eigenlijk wel heel geduldig, maar als het om dit soort dingen ging, dan wilde hij toch wel dat het wat sneller ging. Dan was hij opeens wel heel ongeduldig moest hij zeggen. Dat kon je zien als iets goeds, maar ook als iets slechts. Het was maar hoe je het bekeek right?

En opeens werden zijn heupen vastgegrepen, waardoor hij het bloed naar zijn hoofd voelde stromen en er een verbaasd geluidje uit zijn mond kwam. Wie zou nou zomaar zijn heupen vast pakken? Het was niet dat er op hem stond heupen vastpakken graag a.u.b. Hij wilde de ander echt slaan, dit hoorde niet. Hoe kon je dat zomaar doen? Hij werd tegen iemand aangetrokken en nog geen moment later had hij door wie het was. Hij begon te glimlachen en voelde hoe de armen van de gigantische man om hem heen kwamen. Matthew… Melvin glimlachte warm en legde zich meer tegen de ander aan. Het had als een eeuwigheid gevoeld sinds hij de jongen voor de laatste keer had gezien, hij was dan ook zo blij om de ander weer te zien. En hij moest zeggen, dat deze begroeting nog wel beter was dan hem die op Matthew af vloog die door de deur kwam. De zachte lippen van de man waren voelbaar op zijn hoofd, waardoor hij even genietend zijn ogen sloot. Dit soort momenten lieten hem alles vergeten, dit was het top punt. ”Hey there~” klonk er fluisterend van de ander af, waardoor Melvin zijn ogen opende en naar de ander keek. Een glimlach op het prachtige gezicht van zijn man. Hij liet zijn vingers over de wang van de ander glijden en glimlachte warm naar de man waar hij zoveel van hield. ”Hey…” sprak hij zachtjes tegen de ander met een glimlachje. Hij glimlachte bijna altijd als de ander bij hem was, hij werd ook gewoon zo gelukkig als hij de ander alleen maar zag. En om hem ook zo oprecht blij te zien dat hij hem weer zag maakte hem alleen maar gelukkiger. Hij legde zich meer tegen de ander aan en genoot van de warmte die van de ander af kwam. ”I missed you…” sprak hij zachtjes tegen de man, terwijl hij zijn armen om de lange man sloeg en de rug van de jongen rustig streelde. Hoe blij hij werd van dit soort kleine dingen.. het was onvoorstelbaar.

Tag: Matthew Syco <3

Thanks!

Hij wist dat de ander hem moest gemist hebben... Waarom? Omdat hij dat ook had gedaan en als hij het al voelde, dan was Melvin er zeker aan onderworpen. Voor alles dat hij gering voelde, voelde de jongen in zijn armen het tienmaal intenser. Het was vreemd geweest, natuurlijk, om te kijken naar hem als de moeder als hij zo hard en bot kon zijn. De man in zijn armen leek meer een moedergeval te zijn dan hem. Hijzelf had zich enkel moederlijk kunnen gedragen over hun jongste zoon; de albino Chinma. Geboren enkel een jaar of drie geleden was de jongen inmiddels al een tiener. Hij leek hetzelfde te hebben als dat hij had, maar dan een tikkeltje extremer. Hij kon door zijn wil zichzelf sneller laten agen, maar er leek geen weg terug eenmaal het gedaan was. Hij wist niet hoe de jongen uiteindelijk verder zou groeien... Sata en Maybel hadden beide een normale groeicurve gehad maar Chin.. Was een heel ander verhaal geweest. De witharige jongen was eigenlijk altijd zwak en mager geweest en eiste immens veel energie op vanwege zijn afwijking. Als dat zijn bijzonderheid was dan had de jongen het niet goed zitten.. Als hij zijn body manipulation had dan... hadden ze een ander probleem, aangezien de jonge kerel zich dan ideaal zou kunnen maken, wat hem cocky kon maken. Over cocky gesproken, dan had je nog Sata. Hun blonde zoon was alles behalve een aardig kereltje. Zijn gave was dan ook alles behalve normaal. Hij noemde zichzelf een emperor, een king.. Zijn gave liet toe anderen op hun knieën te krijgen door ze dat te demanden. Hij kon mensen het zwijgen opleggen door het op hun te leggen. En het ergste van al was dat zijn gave het toeliet om nog perfect over te komen naar anderen. Alsof hij geen asshole was die enkel en alleen dingen deed voor zijn eigen gain... Hij haatte die gast, aangezien hij zo door zijn gave heen kon kijken. Hij kende de gave al heel lang, hij wist wat erachter zat. Maar goed, zijn oudste zoon moest helemaal niks van hem hebben en dat was maar goed voor hem... Hij hoefde ook niks van dat verwende kreng te hebben... Like god no...
”Hey…” Klonk er dan ook van de ander af toen hij zijn stem had laten luiden. Hij keek vertederend neer op de man waar hij zielsveel van hield en knipperde even rustig met zijn enigste werkende oog. In zijn blik lag de liefde de hij deelde met de ander, eentje die nu al bijna twintig jaar aan hun besteed was, en hopelijk zouden er nog vele jaren volgen. Zolang ze in de loops bleven zou de eeuwigheid hun samen houden en dan zouden ze voor altijd samen zijn... Hij hield van deze man, hij hield van elk aspect van hem. Hij wilde hem nooit kwijt en hij hoopte vurig dat dat ook hetzelfde was wat de ander dacht over hem... ”I missed you…” Hij had zich om gedraaid en hugde hem stevig, waarbij Matthew hem kalm aaide over zijn rug, om vervolgens wat terug te nemen, de kin van de ander omhoog te duwen en intiem zijn lippen tegen de zijne te drukken. Hij sloot zijn oog wat en begon halverwege de intieme zoen te lachen van plezier, waarna hij even terugnam en een hand op zijn eigen lippen legde. "Ah... Sorry..." zei hij even waarna hij de handen van de ander in de zijnde nam... Hij tilde zijn rechterhand op en plaatste een zoen op de hand van de ander... waarna hij deze teder tegen zijn eigen kaak duwde... "I'm happy," zei hij enkel even waarna hij weer begon te grinniken en vervolgens deze hand losliet, om de andere hand stevig vast te blijven houden. "I have a surprise for you..." zei hij zachtjes tegen zijn man terwijl hij zijn vrije hand langs het gezicht van de kerel liet gaan. Hij liet zijn vingers langs de zachte lokken van het prachtige wezen gaan waarna hij deze netjes legde en vervolgens hem weer streelde langs zijn kaaklijn, met een lach op zijn gelaat die maar niet weg te slaan was; hij was gelukkig zolang hij aan zijn zijde stond... Hij was het enigste in zijn leven wat hij nodig had. Hij had rust gevonden dankzij deze man hier, zijn reddende engel.... Zijn alles, zijn Melvin...

MELVIN SYCO

Hij had de ander echt heel erg gemist, het was echt speciaal hoe je iemand zo erg kon missen. Maar.. nja, hij miste zijn kinderen misschien nu nog wel het meeste. Hij zag ze totaal niet, namelijk, het was al een tijdje geleden sinds hij ze had gezien en hij moest toch echt wel toegeven dat ze hen nog wel miste. Hoewel Matthew nog heen en weer kon gaan, konden zijn kinderen dat dus niet. Hij hield echt van ze, stuk voor stuk. Hun jongste, Chinma, was een schatje. Hij was jong, maar zag eruit als een tiener, dan had je Maybel, ook een schat van een kind, die had zijn water powers gekregen. Hij leerde haar alles wat ze moest weten over de water powers, dat was wel net zo handig right? En als laatste had je dan Sata, Matthew mocht hem niet zo en dat leek ook wederzijds te zijn, maar gelukkig leek Sata hem wel te mogen. Dus dat scheelde hem wel weer als vader zijnde. Anders was het vader zijn ook wel een stuk moeilijker. Alhoewel, hij leek soms meer de moeder te zijn van de kinderen dan dat Matthew was, dus het lag er maar aan hoe je het bekeek he? Sommige vonden het raar als je zei dat Matthew de ‘moeder’ was van de kinderen, vooral omdat het een man was. Echter wisten de meeste mensen gewoon niet dat de jongen kon shiften naar een vrouw. Aan het begin was dat nog wel lastig voor Melvin geweest, vooral omdat hij weinig aantrekkelijk vond aan een vrouw en soms dacht hij dat hij beter een vrouw was geweest. Vooral omdat Matthew het niets uit maakte of hij een man of een vrouw geweest zou zijn. Maar oké, er was niks voor hem om het te veranderen. Dus hij moest het maar accepteren.

Maar Matthew was er nu, recht voor hem. Hij genoot van iedere aanraking, van hoe hij in de armen van de jongen lag. Dat liet hem een beetje denken aan de keer dat ze ingesneeuwd waren in het tuinhuisje van de jongen. Dat moment… was zo bijzonder geweest. Hij had het zo koud gehad dat de jongen zijn jas aan hem had gegeven en hem tegen hem aan hield. Veilig in de armen van de jongen, die hem beschermde tegen de kou. Het was een dierbaar moment voor hem, Matthew had zijn jas en alle warmte opgegeven voor hem. Met als resultaat dat de ander echt ziek was geworden, wat best wel erg was. Mel had toen voor de ander gezorgd tot hij weer beter was. Iedere keer als hij in de armen van de ander gesloten werd moest hij denken aan dat moment, in het tuinhuisje. Toen hij hem begon te knuffelen aaide de jongen kalm over zijn rug, waardoor Melvin genietend zijn ogen sloot. Toen hij wat terug nam opende Melvin zijn ogen rustig met een glimlachje op zijn gezicht, waarna hij de hand van de ander zijn kin ietwat omhoog duwde, waardoor hij naar het prachtige gezicht van zijn man keek. Hoe kon zo’n knappe man als deze van hem houden? Dat was echt een vraag die hij soms aan zichzelf stelde.

De zachte lippen van de ander werden tegen de zijne geduwd, intiem en oh zo bekend. Hoewel het zo bekend was, zorgde het iedere keer voor een geweldig gevoel voor hem. Het was iets magisch. Echter begon de ander te lachen van plezier onder de zoen, waardoor hij zelf ook iets begon te lachen en met een lachje naar de ander keek terwijl de jongen zijn eigen hand tegen zijn lippen legde. ”Ah… Sorry…” klonk er van de ander af, waarna de jongen zijn handen vast pakte en Mel even naar de handen keken. Ze waren groter in vergelijking met die van hem. En hoewel er zoveel ringen en sieraden om die van Matthew zaten, was er bij hem zelf niks van sieraden, alleen de ring van Matthew, die hij bij hun trouwerij om had gekregen. Matthew tilde zijn rechterhand op en drukte een kus tegen de rug van zijn hand, waardoor hij even op zijn lip beet terwijl de jongen zijn hand tegen zijn eigen kaak duwde. ”I’m happy,” klonk er van de jongen af, waarna er weer wat gegrinnik van de ander af kwam en zijn rechterhand losliet. Dit soort woorden leken niet speciaal, maar voor Melvin betekende dit soort woorden heel veel voor hem. Zijn linkerhand bleef in de hand van Matthew, die geen intentie leek te tonen om deze los te laten, waardoor hij de hand van Matthew ook iets steviger vastpakte. ”I have a surprise for you…” klonk er zachtjes van de lange jongen af, waarna de zachte hand langs zijn hoofd gleed. Hij drukte zachtjes zijn hoofd meer tegen de hand van de jongen aan terwijl hij genietend zijn ogen sloot toen de jongen met zijn haar bezig was. ”mhm… You didn’t have to…” sprak hij zachtjes tegen de ander terwijl hij zijn ogen weer rustig opende en naar de ander keek met een warme glimlach. De ander was wel vaker van de verassingen en meestal bleken ze best duur te zijn achteraf. Hoewel Melvin altijd zei dat het niet hoefde, was hij er wel blij mee dat de ander aan hem had gedacht. Hij was echt al blij met de kleinste dingen, zoals zo langs komen, dat deed voor hem echt al genoeg. Maar hij kende de ander, hij wilde hem graag verwennen. Hij legde zachtjes zijn hand op die van Matthew, die op zijn gezicht rustte en liet zijn vingers zachtjes en teder langs de vingers van de ander glijden. ”I’m already content with you being here…” sprak hij zachtjes tegen de ander terwijl hij met zijn groene ogen vol liefde naar de ander keek. Het was wel waar, hij was al blij om gewoon met de ander te zijn. Niets kon hem blijer maken dan dat. Naja, misschien hem met de kinderen zou hem blijer maken, maar dat was iets anders dan dit. Dan deden ze minder vaak zo klef voor de kinderen als dat ze hier deden, dus het was wel iets anders. Hier waren ze iets kleffer, maar dat kwam natuurlijk ook deels omdat ze elkaar al even niet hadden gezien.

Tag: Matthew Syco ❤

Thanks!

» Hello world. [TS]
» A world of stories
» A world of sand.
» World in pencil
» A frozen world.