♡ You got that medicine I need, dope, shoot it up, straight to the heart, please

De golven maakten een ruisend geluid tegen de klif. Het was rustgevend. Aphrodite liet haar amberkleurige ogen over de golven glijden. Als ze er in zou springen, zou ze dood zijn. Maar als ze een paar meter op zij ging, zou ze er in kunnen zwemmen. Fascinerend hoe je met de dood kon spelen. Ging je dood, of ging je niet dood? Aphrodite grinnikte zachtjes. Spelen met de dood was altijd een van haar favoriete spelletjes geweest. Ze werd uit gedachten gerukt door voetstappen, die door het gras gingen. Ze kwam eraan, ze voelde het. Aphrodite draaide zich om. Door de schemering van de avond, was te zien dat ze nog steeds lichtelijk stoned was en dat er glimlach op haar gezicht stond. “I was wondering when you’d show up” zei Aphrodite met een glimlach en keek naar de vrouw die tegenover haar stond. Haar witte huidskleur, haar donkere haren, hoe zou Aphrodite die ooit kunnen vergeten? “I figured out that hiding wouldn’t stop you from finding me. So I thought I would just be here, in the out and the open.” Aphrodite zette een stap in de richting van de bleke vrouw, liet haar ogen over het figuur voor haar glijden. “You haven’t changed a bit.”

Haar mantel gleed over het gras, het was geruisloos, net als de rest van het lopen. Het figuur dat aan de rand van de klif stond, werd haar al duidelijk. Ivy glimlachte. Één simpele windspreuk en ze zou vallen. Of ze zou geruisloos achter haar kunnen gaan, en haar een zetje kunnen geven. Het meisje zou de pletter in vallen en zou hartstikke dood wezen. Die gedachte deed Ivy lachen. Het meisje bleek haar toch te horen. Was het haar lach, waren het haar voetstappen, Ivy had geen idee, maar het boeide niet. Uiteraard mocht ze weten dat zij in de buurt was. Dat was geen enkel probleem. “I was wondering when you’d show up.” Ivy bleef stilstaan, keek de vrouw tegenover haar strak aan, zonder enige vorm van emoties. “I figured out that hiding wouldn’t stop you from finding me. So I thought I would just be here, in the out and the open.” Een glimlach speelde rond haar lippen, maar zoals altijd, lachten haar ogen niet mee. “That makes my job only easier.” “You haven’t changed a bit.” Ivy haalde haar schouders op. “I’m not sure if I’m gonna take that as a compliment.” Ivy stapte wat naar voren, ze merkte het verschil in wind. “There’s no running away now anymore, Ashley. You know that and I know that. Accept your fate and claim your destiny. He was patient with you, but he’s growing tired and I get the punishments.” Ivy stroopte de mouw van haar gewaad op en liet een rode, vurige striem zien.