Let me out

Onderwerp: Let me out ma aug 28, 2017 7:26 pm

You’re so delusional.

Jinn was in paniek, ook al was dat niet van zijn gezicht af te lezen. Nee het eeuwige emotieloze masker lag nog altijd op zijn gezicht. Hij weer gaf geen emotie, maar er ging genoeg in him om. Hij was boos, gefrustreerd en in paniek. Hij wist niet wat hij moest doen. Een man had hem op het gedrag van zijn vader aangesproken. Natuurlijk was Jeremy een bekend man en heel misschien zou iemand Jinn’s achternaam herkennen en deze verbinden met de moordlustige leider die zijn vader was, maar de man was met opvallende woorden gekomen. Woorden waaruit bleek dat deze man geen oude bekende was. Nee. De man had Jeremy nog maar net ontmoet. Nog maar net hier ontmoet. Hier in Inndyr. Jinn had het kunnen weten. Hij had zijn broer niet moeten vertrouwen. Ace had zijn vertrouwen weten te winnen en Jinn had hem erop vertrouwd dat de jongen Jeremy niet zou inlichten, maar nu leek dat wel gebeurd te zijn. Jinn had er nooit bij nagedacht dat er misschien nog een spion hier zou rondlopen in de lus. Nee hij schoof de schuld direct op Ace. Hij had niet door hoe naïef hij daardoor was.

Normaal zou Jinn meteen al zijn spullen hebben gepakt en weg gegaan zijn. Hij was dan ook al op zoek gegaan naar een andere lus en had deze gevonden, maar Jinn kon het niet. Normaal kon hij gemakkelijk van lus tot lus reizen. Zo had hij het altijd al gedaan. Nu leefde hij waarschijnlijk al te lang in de lus om er nog uit te kunnen. Hij zou zijn leven erin moeten blijven leven. En op zich had hij er geen moeite mee, want nu had hij iemand ontmoet die hem dierbaar was. Iemand die hij echt kon vertrouwen en die hij niet wou verliezen. Echter zorgde die jongen er nu ook voor dat hij langer in de lus bleef dan goed voor hem was. Jinn moest vertrekken, voordat hij iedereen hier in gevaar bracht door zijn vader te laten komen. Maar Jinn kon Typhon toch niet zomaar achterlaten? Hij kon de jongen toch niet zomaar vaarwel zeggen en weg gaan? Jinn had het nog niet durven zeggen aan Typhon. Hij wou eerlijk tegenover hem zijn, maar hij wou voorkomen dat tevens Typhon ging denken dat het beter was voor Jinn om te vertrekken. Zo lang hadden ze nog niet iets. Hell, ze hadden nauwelijks iets. Het was genoeg voor Jinn om te blijven. Voor hem waren dit soort dingen dan ook schaars. Maar Typhon zou vast binnen een mum van tijd over hem heen zijn en een ander hebben en die gedachte kon Jinn niet aan.

Jinn had zich neer gezet in de tuin. Hij had een plekje gevonden wat een beetje verstopt zat. Zo kon hij in de rust om zich heen nadenken over zijn problemen zonder gestoord te worden. Een paar van zijn slangen hadden zich neergelegd op de grond en krioelden langs hem heen. Ze voelden aan dat Jinn in paniek was en waren dan ook wat onrustig. Terwijl ze rond kropen hielden ze de omgeving nauwlettend in de gaten op vreemde. Jinn had niet veel zin in sociaal contact met anderen, maar misschien zou het voor goede afleiding zijn van zijn gedachten. Ook al zou dat enkel wegrennen zijn van het probleem dat enkel dichterbij zou komen. Hoe lang zou het duren voordat Jeremy achter de lus was gekomen? Was hij al in de lus? Allemaal vragen die door Jinn’s hoofd heen tolde, maar waar hij zelf geen antwoord op kon geven.

Onderwerp: Re: Let me out di aug 29, 2017 3:09 pm

"Times are changing"

Ramiro’s ijsblauwe ogen gleden over enkele studenten. Allemaal mensen die krachten van hun zelf hadden gekregen, terwijl Ramiro ze te danken had aan Jeremy. Maar dat was niet de reden waarom hij in het aller begin naar de lus was gestuurd. Nee, Ramiro was hier om een oogje in het zeil te houden. Vooral voor mensen die misschien sterker waren dan ze lieten uitschijnen zodat hij dat kon doorgeven, maar ook vooral om te kijken of hier iemand van de Suthcliff clan kwam opdagen die hier niet hoorde te zijn. Niemand specifiek, eender wie was goed genoeg om het door te geven. Iets wat hij ook had gedaan enkele weken geleden had hij Jinn hier gespot. Tot nu toe had hij nog geen contact gelegd met de slangenjongen, maar hij had zijn vader er wel van op de hoogte gesteld. Ramiro had altijd een onverklaarbare loyaliteit gevoeld voor Jeremy. Iets waar menig mens hem voor zou afmaken given the fact wat die man al niet allemaal gedaan had. Maar hij had zijn leven aan Jeremy te danken dat was zeker. Met een groepje mensen die hij vrienden mocht noemen wandelde Ramiro in de richting van de tuin. Iets echt nuttig gingen ze daar ook niet doen, maar alles was beter dan binnen zitten op een zonnige dag als vandaag.

Lowkey had hij al enkele dagen Jinn van op een afstandje gade geslagen, niet duidelijk tho. Vooral bij de momenten waar iedereen samen kwam om te eten om niet veracht te lijken. Maar hij had al wel een sheet in zijn hoofd met welke personen hij omging. Typhon leek belangrijk voor Jinn, maar hij had nog niet kunnen ontdekken in welke mate dat was. Maar daar zou hij nog wel achterkomen, al had hij besloten om de jongen nu een paar dagen met rust te laten. Met de groep jongens hadden ze besloten om een balletje te trappen, gewoon om de tijd te doden. Al nam Ramiro al snel genoeg afscheid van het groepje en besloot hij om een wandeling te maken door de tuin.

Met zijn handen geborgen in de zakken van zijn jeansbroek wandelde hij door het gras, en het duurde echt niet lang voor hij het geluid van slangen die naar iets siste opving. Nieuwsgierig als hij was ging de man kijken, al wist hij overduidelijk naar wie hij aan het wandelen was maar goed, een perfecte cover was key. Zodra hij van het pad was afgeweken duurde het niet al te lang voor aleer hij de jongen had gevonden. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. ‘Ze zullen me toch niet gaan bijten, right?’

Onderwerp: Re: Let me out di aug 29, 2017 4:40 pm

You’re so delusional.

Jinn had zich expres afgezonderd van de andere Peculairs. Men zou dat wel van hem gewend zijn inmiddels. Hij was immers de jongen die nooit tegen anderen sprak tenzij hem iets werd gevraagd. Men hield er meestal ook niet van om de jongen iets te vragen, aangezien Jinn negen van de tien keer kort of bot reageerde. Hij had geen behoefte aan sociaal contact. In eerste instantie was daarom de ontmoeting met Typhon eerst ook behoorlijk stroef gegaan. De twee hadden elkaar haast vermoord, maar zodra ze erachter kwamen dat ze een soortgelijk verleden hadden, werd de strijdbijl al snel begraven. Natuurlijk hadden ze nog zo hun opmerkingen jegens elkaar, maar nu was het niet meer dan onschuldig plagerij. Iets waarvan Jinn niet had gedacht dat hij het nog zou meemaken. Hij had al aanvaard dat hij zijn leven alleen zou zijn, op zijn slangen na. Dat was wat hij zichzelf had gezegd sinds hij het huis van zijn ouders had verlaten. En hij was niet van plan om daar naar terug te keren, maar zat er nog een andere optie op? Jeremy was al in de buurt. Het was alleen een kwestie van tijd voordat hij het verblijf vond en het uit kamde totdat hij Jinn had gevonden. Misschien was dat ook één van de redenen dat hij hier zat.

Jinn keek op zodra zijn slangen aan gaven dat er iemand aankwam. Zijn slangen waren zijn ogen en oren. Alles wat ze zagen wat opvallend of opmerkelijk was gaven ze meteen aan hem door. Het feit dat er iemand was die op hem af kwam was opmerkelijk. Wie zou er immers vrijwillig naar hem toe gaan of zou de jongeman verdwaald zijn? De jongeman kwam recht op hem af. Geen twijfel over mogelijk dat hij hem nu zou zien zitten, maar omdraaien en weglopen deed hij niet. Waarom niet? Jinn weigerde nog op of om te kijken. ‘Ze zullen me toch niet gaan bijten, right?’ klonk het. Jinn keek langzaam om. Hij stond op en keek de jongen emotieloos aan. ”Depends,” antwoordde Jinn enkel. Hij liet zijn blik ongegeneerd over de jongeman heen gaan. Totdat zijn blik uiteindelijk terug ging naar diens gezicht en hierop bleef haken. De jongeman kwam hem vaag bekend voor, maar waarvan wist Jinn niet. De slangen leken hem tevens niet te herkennen dus misschien had Jinn het miss. Eerder zou Jinn nooit twijfelen over zijn intuïtie maar nu hij nog zo in paniek was, wist hij niet meer wat hij wel of niet moest denken. Daarbij had hij de jongen soms wel rond zien lopen, dus dat kon het ook zijn. Het feit dat een oude bekende voor hem stond had hij niet door. ”What do you need?” vroeg Jinn. Hij ging er immers vanuit dat de jongen iets van hem nodig had, waarom zou hij anders tegen hem praten?

Onderwerp: Re: Let me out zo sep 03, 2017 2:13 pm

"Times are changing"

Als hij Jinn was geweest dan had hij zich ook op het meest afgezonderde plekje van de tuinen verstopt. Merendeels omdat het nieuws van Jeremy al doorheen de lus was verspreid geweest. Waarschijnlijk was de jongen momenteel zo bang op dit moment voor wat er zou gebeuren als zijn vader hem vond. Maar dat liet Ramiro koud. Hij had een loyaliteit tegenover de Suthcliff familie, maar dan vooral specifiek tegenover Jeremy omwille van wat de man voor hem had gedaan in het verleden. Een zucht gleed over zijn lippen, misschien was het niet de slimste keuze om Jinn echt op te zoeken. De kans bleef natuurlijk heel klein dat die hem herkende omwille van het feit dat Ramiro over de jaren heen zo veel was veranderd. Hij was niet meer die kleine schriele jongen van eerst. Nee, die versie van zichzelf was hij al lang ontgroeid. Ramiro was uitgegroeid tot de soldaat die Jeremy wilde dat hij was. Bijna alsof Jeremy al die tijd geleden al dit voor ogen had als het om Ramiro’s lot ging. Maar goed, back to bussiness.

Dat hij ergens een bepaalde angst had voor de jongen die hij inmiddels had benaderd was niet abnormaal. Een juist geplaatste beet van zijn slangen en hij was binnen enkele seconden dood. Dat kon hij echt niet hebben. Daarom was hij op een bedeesde manier op hem afgelopen. Zichtbaar slikte hij wanneer Jinn opstond, allemaal gespeeld natuurlijk maar het moest wel even lijken alsof Ramiro toch enige angst bezat. Voor enkele seconden vernauwde zijn blik wanneer de stem van de jongen klonk. Hele geruststelling hoor. Maar net zoals zijn vader, leek Jinn het toch geweldig leuk te vinden om mensen angst aan te jagen. Al kon hij natuurlijk ook fout zitten, maar dat deerde hem vrij weinig. ‘Kinda need directions. I felt someone was around here, so I tought maybe you could help me.’ Klonk het op een hulpeloos toontje, waarna hij toch een kleine glimlach liet zien alsof hij werkelijk zo onzeker was over alles. Nee, Ramiro had de laatste maanden niet stil gezeten hij had de plek mentaal in kaart gebracht zodat hij wist op welke plaatsen hij moest zoeken naar bepaalde personen. Vergde een hele boel observatie, maar dat was een van de zaken waar hij zeker op getraind was.

Onderwerp: Re: Let me out zo sep 03, 2017 4:09 pm

You’re so delusional.

De jongeman kwam hem bekend voor. De slangen leken hem eveneens te herkennen, maar niet op een goede manier. Zowel Jinn als de slangen wisten niet waarvan hij de jongeman herkende. Om die reden behandelde Jinn hem als een vreemde. Hij kwam recht en beantwoordde de vraag. Ieder ander zou misschien proberen om de ander gerust te stellen, maar Jinn zou niet liegen om de ander beter te laten voelen. Zo was hij niet. Hij sprak enkel de waarheid. De slangen zouden toeslaan als iets hen niet aanstond, dan wist de jongen meteen dat hij op zijn tellen moest letten. Net zoals ieder ander in het verblijf leek de jongeman iets angstig te zijn voor Jinn. Jinn vroeg de jongen daarom wat hij hier deed. Het leek hem immers dat hij iets van hem nodig had, anders zou hij niet naar hem toekomen leek hem. ”Kinda need directions. I felt someone was around here, so I tought maybe you could help me.’ antwoordde de jonge hulpeloos en glimlachte vervolgens wat onzeker. Jinn trok een wenkbrauw op. De jongen leek echt hulpeloos en onzeker te zijn. ”It seems like you’ve been long enough around here to get recognized by my snakes though,” sprak Jinn en maakte daarmee duidelijk dat hij de jongen zijn woorden niet geheel vertrouwde. ”But I’ll help you,” voegde Jinn eraan toe. Hij had toch niks beters te doen en het zou hem afleiden van de oplaaiende paniek. Hij keek kort om zich heen om zich te oriënteren, waarna hij terug begon te lopen naar het verblijf. ”What’s your name?” vroeg Jinn ondertussen om een gesprek aan te knopen. Hij hield er niet van om sociaal te zijn, maar alles was beter dan denken aan de vele dingen die mis konden gaan in de aankomende tijd.

Onderwerp: Re: Let me out zo sep 03, 2017 4:35 pm

"Times are changing"

Ramiro lette erg op hoe hij zich momenteel gedroeg. Hij wilde niet dat Jinn onraad rook. Ergens twijfelde hij er niet aan dat de jongeman hem niet herkende, maar van de slangen wist hij het niet honderd percent zeker. Daarom moest hij zich onzeker gedragen, het tegenovergestelde van hoe hij in het werkelijke leven was. Had hij de ware Ramiro opgesloten in een hokje en uitte hij zich op deze manier. Om nog meer aan de zogenaamde verwarring toe te geven wreef hij wat moedeloos door zijn gekuifde haar. ‘That’s because it’s true. I’ve been around here for a while now. Just not in this particular area of the gardens.’ Legde hij uit. Het was een feit dat waar was, echt supergoed kende hij dit gedeelte niet. Hij wist obviously dat het er was, maar was er nooit echt geweest. Opgelucht haalde hij adem wanneer de jongen toch zei dat hij hem ging helpen. ‘Thank god, I thought I would be stuck here forever. Probably would be dead in days.’ Grijnsde hij kort. Echt vast zitten, zou most likely niet gebeuren maar better safe then sound.

Ramiro besloot Jinn te volgen, liep niet te dichtbij tho. Hij had geen zin in een platte slang onder zijn voet of iets in die aard. ‘My name is Ryan.’ Het rolde zo soepel uit zijn mond, dat het haast zijn echte naam kon zijn. Niets was minder waar tho. Sinds zijn aankomst hier had hij besloten dat zijn undercover naam Ryan zou worden, iedereen hier kende hem ook zo dus het zou geen probleem worden als Jinn ooit besloot te praten over hem. ‘And yours? Thanks for helping by the way.’ Knikte hij kort naar de kerel waarna hij zijn lichte ogen weer voor zich uit richtte. ‘So, what exactly where you doing out there? If I can ask.’

Onderwerp: Re: Let me out zo sep 03, 2017 7:09 pm

You’re so delusional.

Jinn vertrouwde de jongeman niet geheel. Hij zei hem dan ook waarom. Nou ja, hij legde zijn wantrouwen deels uit. Het leek hem dat een jongen hier al een tijdje was en Jinn hem daarom herkende, maar als dat zo was, dan zou de jongen toch ook moeten weten hoe hij vanaf hier terug naar het verblijf moest gaan? De jongeman wreef door zijn haren heen. ‘That’s because it’s true. I’ve been around here for a while now. Just not in this particular area of the gardens.’ legde hij uit. Jinn keek hem kort wat bedenkelijk aan. ”Alright then,” mompelde hij vervolgens, waarna hij besloot in te stemmen en de jongeman te helpen. Het zou hem even van zijn gedachten af halen en ervoor zorgen dat hij iets deed. De hele tijd stil zitten zorgde er nu ook enkel voor dat hij zich slechter voelde. ‘Thank god, I thought I would be stuck here forever. Probably would be dead in days.’ greens de jongen. Jinn trok een wenkbrauw op. ”Well that’s a bit exaggerated,” reageerde hij enkel. Hij zelf was niet van het overdrijven. Hij wou het exact wezen en exact zijn. Als de jongen vaak zou overdrijven, dan zou hij te veel voor Jinn worden en zou Jinn hem wel weer alleen laten zodra ze terug waren bij het verblijf. Nu afhaken was ook zo lullig. Dat zou Jinn nog net niet doen.

Jinn heroriënteerde zich en liep vervolgens terug richting het verblijf. De slangen kropen weg. Ze zouden zich weer verstoppen in de duisternis en tevoorschijn komen wanneer Jinn het zo beval. Om een stilte te voorkomen en zijn gedachten de tijd te gunnen om weer in paniek te raken, vroeg Jinn de jongen naar zijn naam in de hoop een gesprek aan te kunnen knopen. ‘My name is Ryan.’ stelde de jongen zich voor. Jinn knikte eens. Hij had de naam inderdaad eerder gehoord dus zijn vermoedens klopte; hij herkende de jongen van het verblijf. Hij voelde lichte opluchting. Misschien zou hij nu gewoon ongestoord een fijn gesprek met iemand kunnen hebben zonder te denken aan zijn vader. ‘And yours? Thanks for helping by the way.’ sprak Ryan. Jinn keek kort om naar hem. ”Jinn,” stelde Jinn zich bondig voor. Hij was blij dat Ryan zijn achternaam niet had gegeven. Het gaf Jinn een reden om ook zijn achternaam niet te geven en die hield hij liever achterwege. Zijn achternaam was immers inmiddels bekend en joeg enkel angst aan. Het zou ervoor zorgen dat zijn vader hem enkel eerder had gevonden. ”And no problem,” reageerde Jinn op Ryan’s laatste woorden, waarna hij zijn blik weer naar voren richtte en verder liep. ‘So, what exactly where you doing out there? If I can ask.’ vervolgde Ryan het gesprek. Een vraag die Jinn kon verwachten, maar toch wachtte hij even met antwoord geven. Wat moest hij immers antwoorden? Uiteindelijk besloot hij maar wat te zeggen. ”I was trying to clear my mind. Someone has been bothering it lately,” antwoordde Jinn. Een antwoord dat opvallend genoeg nog dicht bij de waarheid lag. Jinn richtte zijn blik op Ryan. Hij wou er niet op in gaan. ”And you? How did you get lost in the first place?” vroeg Jinn nu ook.

Onderwerp: Re: Let me out zo sep 03, 2017 8:17 pm

"Times are changing"

Of Jinn het nu geloofde of niet, hem deerde het niet veel. Plus, hij was zo waarheidsgetrouw als het mogelijk was. Er waren genoeg andere momenten waarop hij Jinn had kunnen ontmoeten dat was waar, maar Ramiro had bewust gekozen om het in de tuinen te doen. Zonder al te veel nieuwsgierige, want dat was iets waar zowel hij als de jongen die naast hem liep niet bepaald fan van waren. Kort moest hij lachen om de woorden van Jinn, dat hij overdreef. ‘Maybe, but atleast I would be starving before the time I got back to the house not alone probably be late for dinner too with my luck.’ Sprak hij schouder ophalend. Ramiro had gewoon snel honger, end at was zeker geen understatement. Maar goed genoeg daarover, hij wilde Jinn ook niet dood praten. Nou ja, het was dat dat net niet mocht van Jeremy hoor anders zou dat waarschijnlijk wel gebeuren.

Ergens had hij het geluk dat de andere hem wilde helpen, niet alleen omdat hij anders zou verhongeren maar ook omdat dit het perfecte moment was om een beetje small talk te doen met de knul. Want tja, Ramiro’s eerste taak was toch vooral zaken te weten komen over wat er door zijn hoofd ging, ten tweede was het weten met wie hij omging en daar had hij ook al een goed idee over al kon het natuurlijk altijd beter. Toen hij Jinn zag knikken, kon hij alleen maar vermoeden dat dit genoeg was om hem gerust te stellen. Dat ze elkaar enkel en alleen kende van uit de loop en niet meer of minder. ‘I’ll try to remember that name. But if I forget it by the next time we meet, don’t hold it against me.’ Grijnsde hij kort. Alsof hij het werkelijk ging vergeten. Nee, Ramiro vergat al niets meer vanaf het moment dat hij was gevonden door Jinn zijn vader. Merendeels door de trucjes die hij had geleerd tijdens de trainingen. Waarom hij geen achternaam had genoemd was simpel, bij informele ontmoetingen was dat helemaal niet nodig. Plus, de kans dat Jinn de achternaam zou herkennen was ook nog altijd reëel. Toen hij niet onmiddellijk antwoord kreeg op zijn vraag beet Ramiro voor een kort moment op zijn onderlip, alsof hij werkelijk dacht dat hij iets fouts had gezegd. Wanneer er dan ook een antwoord kwam keek de jongen vragend op. Hij wist goed genoeg over wie de knul het had. Maar om zijn hele opdracht niet te verpesten zou hij wel moeten door vragen. ‘Anyone I need to beat up for you?’ Grapte hij kort. ‘But seriously, if you ever feel the need to blow of some steam I’ll give you my number later.’ Sprak hij schouder ophalend. Natuurlijk moest hij het wel voorstellen. Ramiro probeerde hier vriendelijk over te komen, iets waar hij ook in leek te slagen. Kort ging zijn hand over zijn kaak. ‘Fair enough. I went to the garden with some friends. But soon eough, I wandered off, lost my sense of direction and then I felt that someone was around. And that was you. So I can blame my stupidity.’ Helemaal geen verhaal om biij te gaan huilen, al kon hij da took nog wel voorschotelen als Jinn dat wilde horen maar dat leek hem niet bepaald. ‘You’ve been around here for a while now right? Saw you many times during dinner and stuff.’

Onderwerp: Re: Let me out zo sep 03, 2017 10:00 pm

You’re so delusional.

De naam gaf Jinn enige geruststelling. Hij moest zichzelf ook niet zo paranoia maken. Jinn stelde zichzelf voor en was blij dat hij zijn achternaam achterwege kon laten. Dat zou immers alleen maar voor meer problemen zorgen. ‘I’ll try to remember that name. But if I forget it by the next time we meet, don’t hold it against me.’ grijnsde Ryan. Jinn keek hem kort aan en haalde zijn schouders wat op. Hij wist niet of er nog een volgende keer zou komen. Ze zouden bij het verblijf aankomen en elkaar waarschijnlijk enkel nog bij de gezamenlijke maaltijden zien. Jinn ging er niet vanuit dat de jongen vrienden met hem wou worden. Hij had hem immers enkel nodig om de weg terug naar het verblijf te vinden, toch? Zodra de vraag werd gesteld waarom Jinn alleen had gezeten in de tuin, twijfelde Jinn kort over het antwoord. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen. Zodra hij de expressie op Ryan’s gezicht zag, besloot hij de jongen uit zijn lijden te verlossen en gaf hij antwoord. Het was een vaag antwoord, maar Ryan moest het er maar mee doen. Veel meer zou Jinn er niet over kwijt willen. Ryan keek vragend op bij het antwoord. ‘Anyone I need to beat up for you?’ grapte de jongen. Jinn trok een wenkbrauw op. ‘But seriously, if you ever feel the need to blow of some steam I’ll give you my number later.’ vervolgde de jongen wat serieuzer. Jinn keek hem nog altijd met opgetrokken wenkbrauw aan. ”Why would you do that for me?” vroeg Jinn oprecht. Hij snapte niet waarom iemand zich in de problemen van een ander zou verwerken. Jinn had dan ook nooit iemand gehad die voor hem op kwam of die er voor hem was. Nu wel. Typhon. Zodra Jinn merkte dat zijn hoofd warmer werd bij enkel de gedachten aan Typhon, wendde hij meteen zijn blik weer af. Hij moest van onderwerp veranderen. En snel. Voordat Ryan het opmerkte en er verder over in ging.

Jinn besloot daarom te vragen waarom de jongen in eerst instantie verdwaald had kunnen raken in de tuin. Een logische vraag die de blosjes hopelijk verborg. Jinn herstelde zichzelf en zijn huid werd weer egaal bleek. ‘Fair enough. I went to the garden with some friends. But soon eough, I wandered off, lost my sense of direction and then I felt that someone was around. And that was you. So I can blame my stupidity.’ legde Ryan uit. Jinn knikte enkel. Erg stom inderdaad. Waarom zou je sowieso in eerste instantie weg gaan van je vrienden als je daarmee naar buiten was gegaan? ‘You’ve been around here for a while now right? Saw you many times during dinner and stuff.’ vervolgde Ryan. Jinn keek op. Hij keek kort om naar de jongen. ”I’ve been here for a few years yes,” bevestigde Jinn. Het wantrouwen begon terug te komen. ”Why do you care? Why are you talking to me?” vroeg Jinn nu recht voor zijn raap. Voor zover hij wist werd hij nog altijd liever vermeden door de andere Peculiars door zijn slangen, maar deze jongen leek daar geen oog voor te hebben. Jinn snapte er niks van. Hij was het dan ook gewend om als vuil te worden behandelt. Als iemand hem behandelde zoals Ryan deed, had hij al snel het gevoel dat hij iets van hem nodig had.

Onderwerp: Re: Let me out zo sep 03, 2017 10:28 pm

"Times are changing"

Blijkbaar was de knul er niet gerust op dat er mogelijk nog een volgende keer zou komen. He wouldn’t blame him tho. Al ging Ramiro toch proberen om zo veel mogelijk met de knul in contact te blijven. Zelfs al waren het maar gewoon een simpel knikje tijdens het eten of wat dan ook. Maar dat was iets waar hij zich later over ging zorgen maken, nu was het gewoon belangrijk dat Jinn hem toch iets of wat ging vertrouwen. Zelf al was het maar een klein beetje, daar zou hij al ver mee komen. Ook leek de knul verward over de opmerkingen die hij had gegeven. Jezus, deze knul had echt geen idee over wat vriendschap inhield? Zelf al was het eerder een plichtbewuste vriendschap langs zijn kant dan. Bij de vraag die hij stelde wreef hij kort over zijn voorhoofd. Het gezicht dat Jinn trok was hem niet ontgaan, maar hij liet het voor wat het was. Eerst antwoorden op de vraag van de jongen leek hem wel zo beleefd. ‘Because I’m a genuine nice guy that wants to help out if I can? I mean it mate, if you need help with something then just come to me okay? We might just know each other but well, I just want to help.’ Sprak hij gevolgd door een zuchtje. Ergens hoopte hij dat het de knul het goed zo opnemen. Zo niet moest hij toch nog iets beter zijn best gaan doen. Want als hij met een doel vandaag wou afsluiten dan was het dat hij hier toch wel een vriend rijker was, of toch een bijna vriend of hoe hij het ook moest noemen. ‘Let’s just say that I owe you one after today if you don’t believe all the stuff I just said.’ Sprak hij op een kalme toon waarop hij zijn handen in zijn broekzak stak en verder wandelde.

Misschien hield het geen steek waarom hij er alleen op uit was gegaan. Maar als hij werkelijk wilde weten waarom dan zou Jinn wel verdere vragen stellen om meer vat op de situatie te krijgen leek hem. Die vragen bleven dus uit, des te beter voor hem. Al had hij een mogelijk antwoord wel al klaar moest de vraag er toch nog komen. Een paar jaar, dat kon kloppen. Zelf liep hij hier ook al enkele jaren terug. Hij had Jinn destijds haast meteen gevonden. Maar dat was meer door het feit dat de jongen ook gewoon opviel tussen de andere peculiars hier. Niet dat hij hem dat ging zeggen want wel dat zou hem misschien niet goed en misschien beledigde hij de knul dan, iets wat hij zeker niet wilde. Verontschuldigend stak hij zijn handen op naar Jinn. Als teken dat hij niets fout in de zin had. ‘You started the conversation during the walk Jinn. I just carried it on cause I don’t want to walk that whole end back without talking. Would be pretty akward right?’ Verklaarde hij zichzelf. ‘And why I care? Because I just do. Does a person really need a valid reason to care about one another. It’s not that I am asking you to marry me.’ Zuchtte hij. Jezus, hij wist dat dit moeilijk ging worden, maar dat de knul zo bleef volhouden begon hem misschien zelf te ergeren al probeerde hij dat niet te laten doorschijnen. ‘Look, I am being honest with you. I just want to help you, because I want it. There is nothing in it for me, and I don’t want to cause you any harm what so ever. But if you want to go and leave me, I’m not holding it against you. I can only hope you won’t, cause otherwise I wouldn’t be in the house by nightfall I’m sure.’

Onderwerp: Re: Let me out ma sep 04, 2017 10:26 am

You’re so delusional.

Jinn snapte niet waarom Ryan zich wou vermengen in Jinn’s problemen. Jinn hield zich altijd bij zijn eigen zaken en zou zich niet met anderen mengen tenzij hij iets nodig had. Door de problemen met zijn vader had hij de mensheid afgezworen en vertrouwde hij ze niet snel. Waarom zou de jongen voor hem opkomen? Ze kende elkaar niet eens. Jinn was dan ook niet bekend met het fenomeen vrienden en wat die voor elkaar deden. De enige vrienden die hij had waren zijn slangen. ‘Because I’m a genuine nice guy that wants to help out if I can? I mean it mate, if you need help with something then just come to me okay? We might just know each other but well, I just want to help.’ sprak Ryan met een zuchtje. Jinn keek hem nog altijd wat bedenkelijk aan. De jongen wou hem echt enkel helpen? ‘Let’s just say that I owe you one after today if you don’t believe all the stuff I just said.’ voegde Ryan er aan toe. Ah, ja dat begreep Jinn wel. Hij keek de jongen nog even aan, waarna hij knikte en zijn blik weer naar voren richtte.

Jinn snapte echter nog steeds niet waarom de jongen met hem sprak en sowieso zo vriendelijk was. Jinn had gedacht dat mensen liever uit zijn buurt bleven door zijn uiterlijk. Jinn kon het niet helpen dat hij de vragen stelde. Hij wou dan ook niet vriendelijk terug doen, wetend dat er waarschijnlijk nog een onderliggende gedachte achter zat. ‘You started the conversation during the walk Jinn. I just carried it on cause I don’t want to walk that whole end back without talking. Would be pretty akward right?’ antwoordde Ryan op de eerste vraag. Jinn keek hem even aan en knikte. Het zou inderdaad voor een stilte en Jinn was degene geweest die was begonnen met praten. Waarom deed Jinn ok zo moeilijk? Hij begon vast weer paranoia te worden door alles. ‘And why I care? Because I just do. Does a person really need a valid reason to care about one another. It’s not that I am asking you to marry me.’ zuchtte Ryan. Jinn keek op. Hij slikte eens. Het was duidelijk dat het wantrouwen op Ryan’s zenuwen begon te werken. Waarom moest Jinn ook zo moeilijk doen? ‘Look, I am being honest with you. I just want to help you, because I want it. There is nothing in it for me, and I don’t want to cause you any harm what so ever. But if you want to go and leave me, I’m not holding it against you. I can only hope you won’t, cause otherwise I wouldn’t be in the house by nightfall I’m sure.’ eindigde Ryan zijn woorden. Voor een moment keek Jinn hem aan, waarna hij een zucht slaakte. ”I’m sorry,” verontschuldigde Jinn zich. Hij richtte zijn blik naar voren. Nu moest hij zijn gedrag gaan verklaren, maar dat zou hem kwetsbaar maken. Ergens wou hij dan ook een stilte inlassen en voorkomen dat de jongen de informatie zou krijgen, maar Ryan verdiende het te weten nadat Jinn hem zo had gewantrouwd. ”I’m not used to be social with other people. Due my past I’m used that people need something from me if they come to me. I’m sorry,” legde Jinn uit en verontschuldigde zich opnieuw. Hij slaakte een zucht. Had hij eindelijk de kans om vrienden te maken, verpestte hij het weer door zo wantrouwig te zijn.

Onderwerp: Re: Let me out ma sep 04, 2017 7:08 pm

"Times are changing"

En of hij hierdoor geïrriteerd raakte. Ramiro wist goed genoeg dat hij zijn handen vol zou hebben met Jinn, daarvoor was hij al van in het begin voor gewaarschuwd, maar dat het zo zou lopen had hij niet verwacht. Maar goed, hij ging zich echt niet zo maar laten afwimpelen door de knul daarvoor was hij al iets te ver gekomen vond hij zelf. Nadat hij zichzelf duidelijk had uitgelegd leek de andere het toch net iets beter te begrijpen. Maar goed ook, want als hij er te lang ging bij blijven stilstaan dan zou hij weer te hard aan het overdrijven zijn in de ogen van de jongen. Dit was de beste manier om zaken te weten te komen over Jinn. Gelukkig was hij toch wel een beetje goed ingedekt en zou er geen idioot zijn die hem bij zijn ware naam zou noemen van hier in de lus. Misschien enkel Jeremy, maar het was duidelijk goed dat hij enkel en alleen telefonisch contact opnam met Ramiro en andersom ook. Verder gaf het tweetal geen blijk van dat ze elkaar mogelijk kenden of wat dan ook.

Goed, blijkbaar wist hij nog wel dat hij degene was die het gesprek was begonnen. Niet dat zoiets kleins er toe deed, maar dat had hij enkel en alleen maar gezegd om duidelijk te maken aan de jongen dat ze net zo goed deze wandeling in complete stilte hadden kunnen doen, en Jinn dus degene was die ervoor had gekozen om dat niet te doen. Dat de jongen plots opkeek door de opmerking die hij had gemaakt deed hem even fronsen om zijn woorden wat meer kracht bij te zetten. Het begon toch een beetje door te dringen bij de andere dat hij het meende. Of althans dat gevoel kreeg hij toch van de situatie. Toen hij zijn excuses aanbood schudde Ramiro zijn hoofd. ‘Don’t be. You make it a really challenging game to befriend you. Maybe that’s not so bad after all.’ Glimlachte hij vriendelijk naar de knul. De volgende woorden van de andere deden hem even bedenkelijk naar de knul staren. Goed, hoe moest hij dit aanpakken? Nu iets fouts zeggen zou een nefast zijn voor hetgene wat hij al had bereikt. ‘Don’t be sorry Jinn. It’s true, most people don’t just come by to be friends. But once in a while you have a weirdo coming up to you, and today that’s me.’ Stelde hij hem gerust. ‘I’m sorry for coming on so strong.’ Besloot hij uiteindelijk te zeggen. Dat leek hem wel de eerlijkste deal hier. Zichzelf verontschuldigen voor het feit dat hij vrienden wilden zijn met de knul, zodat er misschien ergens toch ook weer een beetje medelijden kwam.

Onderwerp: Re: Let me out di sep 05, 2017 11:06 am

You’re so delusional.

Jinn vond het moeilijk te geloven dat de jongeman aardig tegen hem was voor geen achterliggende reden. Al snel leek de jongen erg gefrustreerd te raken om dit feit en leek Jinn zich te beseffen dat hij zich ook wel erg paranoia gedroeg. Het gedoe met zijn vader zorgde ervoor dat hij zo wantrouwend deed, terwijl Ryan oprecht vriendelijk leek te zijn. Uiteindelijk besloot Jinn zijn excuses aan te bieden, waarna hij uitlegde waarom hij zo wantrouwend. Het was de waarheid, maar niet de gehele waarheid. Hij wou het verhaal over zijn ouders en zijn vader niet aan de jongen vertellen. Misschien als hij de jongen echt vertrouwde en het kwijt moest, maar voor nu hij dat openheid genoeg. Ryan schudde echter zijn hoofd zodra Jinn zijn excuses aanbood. Jinn ervan op. ‘Don’t be. You make it a really challenging game to befriend you. Maybe that’s not so bad after all.’ reageerde Ryan erop. Jinn keek op. Vrienden? Hij wou echt vrienden met hem maken? Opnieuw vroeg Jinn zich af waarom de jongen in hemelsnaam vrienden met hem wou worden. Wat had Jinn dat ervoor zorgde dat Ryan er zo over dacht? Jinn was een freak. Een wandelende slang. Wie wou daar nu mee om gaan? Jinn besloot zijn mond echter te houden. Misschien moest hij de jongen maar een kans te geven. Hij leek oprecht te zijn. ‘Don’t be sorry Jinn. It’s true, most people don’t just come by to be friends. But once in a while you have a weirdo coming up to you, and today that’s me.’ vervolgde de jongeman. Jinn keek op. Dus hij was niet geheel paranoia? ‘I’m sorry for coming on so strong.’ verontschuldigde Ryan zich uiteindelijk.

Jinn keek hem even aan, waarna hij zijn schouders op hield. ”That’s alright. I guess I could use a friend,” mompelde hij. Hij richtte zijn blik naar voren en liep verder. In de verte zag hij de toren van het verblijf al tussen de bomen door tevoorschijn komen. Hij richtte zich weer even op Ryan. ”So.. What kind of powers do you have?” vervolgde Jinn het gesprek. Hij besloot maar gewoon verder te gaan met de gemakkelijke vragen stellen. Wat moest hij anders? Hij wist niet hoe vriendschappen werkten of wat je met vrienden deed. God, Ryan zou hem vast binnen nu en een paar seconden uitlachen en vertrekken zodra ze terug waren bij het verblijf. Nee Jinn ging er niet vanuit dat de jongen nog iets met hem te maken wou hebben hier na.

Onderwerp: Re: Let me out ma sep 11, 2017 5:37 pm

"Times are changing"

Zoals het er nu voor leek te staan leek Jinn hem toch tegemoet te komen. Iets wat hij helemaal goed vond om eerlijk te zijn. Al wist hij goed genoeg dat hij zo snel kon omslaan als de wind. Maar voor nu had hij hem toch ergens weten te overtuigen, ook al was het maar een klein beetje. Dat volstond voor hem al meer dan genoeg. Een beetje zelfspot bracht hem blijkbaar ver genoeg, alles hielp zolang hij maar niet ging spotten met de ander. Maar dat zou hij in deze omstandigheden ook gewoon niet doen. Waarom zou hij right?

Zijn reactie liet een oprechte glimlach verschijnen op zijn gezicht. Ramiro plaatste het zo dat de reactie van de knul hem goed leek te doen, zo kwam hij tenminste het meest oprecht over. Oprechtheid gebaseerd op iets wat veel groters was dan hemzelf, maar daarvoor had hij ook deze kans gekregen. Op een of andere manier moest hij Jinn gaan beschermen voor alles wat hem zou kunnen schaden, al was het langs de andere kant ook dat hij sommige zaken moest melden bij Jeremy. Hun gehele situatie was twisted as fuck en hij probeerde het zelf geen eens te snappen, omdat dat helemaal niet nodig was. Het enige wat hij moest doen was bevelen opvolgen, meer niet. Een nutteloos bestaan, maar voor hem betekende het meer dan genoeg. ‘Well, my senses are heightened that’s how I sensed someone was around.’ Glimlachte hij kort waarop hij zijn helde ogen even op de hemel richtte. ‘My other powers are a little bit harder to explain. I can summon certain kind of animals, each season it is a different animal.’ Sprak hij schouder ophalend. Over zijn summons praatte hij in het algemeen niet geweldig graag. Omdat die net iets persoonlijker waren voor hem dan al het andere. ‘In a way you can compare it to you snakes, my summons are here to protect me if i need it.’ Glimlachte hij kort. Echt een geweldige vergelijking was het niet, maar hij hoopte wel dat de andere het zo beter kon begrijpen.

‘So, tell me somebody else must have had the guts to talk to you right? I mean, you said you don’t have a lot of friends here. But I can’t imagine not talking to anyone for days, you know? That would be a little odd.’ Ramiro richtte zijn blik weer voor zich uit. ‘You don’t need to answer you know, just making small talk.’ Probeerde hij de knul gerust te stellen. Hem nu afschrikken zou echt messed up zijn.

Onderwerp: Re: Let me out za sep 16, 2017 11:31 am

You’re so delusional

_{Jinn probeerde zijn paranoia maar op zijn minimum te houden en de jongen te vertrouwen. Zijn slangen leken het niet eens met die beslissing te zijn, maar ze moesten maar. Jinn kon niet iedereen wantrouwen en als een spion van Jeremy aan zien. Het maakte hem nu al gek en ontzettend moe. Uiteindelijk besloot Jinn het daarom maar af te sluiten en vroeg naar de krachten van Ryan. ‘Well, my senses are heightened that’s how I sensed someone was around.’ glimlachte Ryan. Jinn knikte eens. Dat verklaard al veel. Jinn vroeg zich al af hoe Ryan had geweten dat Jinn daar had gezeten. Jinn was voor een moment bang geweest dat zijn verstop vaardigheden slecht waren geworden, maar kennelijk had de jongen gewoon een peculiarity die ervoor zorgde dat hij hem sneller had opgemerkt. Het was een zorg minder. Vervolgens sloeg Ryan zijn blik af naar de hemel. Jinn keek ervan op. ‘My other powers are a little bit harder to explain. I can summon certain kind of animals, each season it is a different animal.’ sprak de jongen schouderophalend. Jinn keek hem enkel aan. Jinn had er eerder van gehoord, maar dat was de kracht geweest die zijn vader had gegeven aan de bodyguard van de familie destijds. Opnieuw begon de wantrouwen op te borrelen, maar Jinn probeerde het te negeren. Het was enkel dom toeval. ‘In a way you can compare it to you snakes, my summons are here to protect me if i need it.’ vervolgde Ryan. Jinn knikte eens. ”I understand,” reageerde hij. Hij weerhield zichzelf ervan om er verder op in te gaan. Het zou het wantrouwen enkel doen groeien terwijl hij net juist had gezegd dat hij wel vrienden kon gebruiken. Daarbij leek Ryan er ook niet graag over te praten dus besloot Jinn maar te zwijgen.

‘So, tell me somebody else must have had the guts to talk to you right? I mean, you said you don’t have a lot of friends here. But I can’t imagine not talking to anyone for days, you know? That would be a little odd.’ sprak Ryan. Jinn keek op van die woorden. Hij trok lichtjes een wenkbrauw op en richtte zijn blik weer naar voren. ‘You don’t need to answer you know, just making small talk.’ verzekerde Ryan hem. Iets waardoor Jinn zich al wat meer op zijn gemak voelde. Jinn slaakte een zachte zucht. ”I was used to be alone and not talk to anyone, but I managed to make two friends. Althought one is.. more.. than a friend,” sprak Jinn ook al waren zijn laatste woorden nauwelijks te horen. Zijn wangen werden dan ook meteen weer rood zodra hij de woorden uitsprak en weer dacht over Typhon. Ging dat echt elke keer gebeuren als hij over hem praatte?! Jinn schudde zijn hoofd eens in de hoop dat het de blosjes weg zou halen, maar tevergeefs. ”But I used to live on the streets. So it’s normal for me to not talk to people,” besloot Jinn uiteindelijk nog maar ter verduidelijking te zeggen.}