Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Weather || Split Persona Uiterlijke leeftijd: 18 years Quote: My angel and my demon like talking to each other, but I just can't seem to understand them.
Onderwerp: Dark souls wo aug 23, 2017 9:14 pm
Intens staarde Link naar het scherm. Zijn ogen volgde de bewegingen van zijn vijanden nauwkeurig. Zijn vingers bewogen snel en behendig over de controller heen. Hij zat op het puntje van de stoel. Hij had dit spel al eerder gespeeld, maar dat was in andere lussen geweest. Uit verveling was hij gaan rondstruinen in het verblijf. Naar zijn weten had hij nog niet veel rond gekeken in het verblijf. De persoonlijkheden, waar hij niks vanaf wist, zouden hem wel anders kunnen zeggen. Rhett had al elk stukje van het verblijf onderzocht naar een manier waarop hij chaos had kunnen veroorzaken, terwijl Jimmie juist Rhett probeerde tegen te werken. Link had daar allemaal niks vandoor. Hij leefde voor zijn gevoel gewoon het leven van elk normale tiener met een peculiarity. Zijn peculiarity was niet veel bijzonders. Hij kon het weer veranderen. Natuurlijk was dat handig als je in de lus leefde. Zo kon hij de zware regenbui die stipt om drie uur kwam laten verdwijnen en de zon net wat feller laten schijnen zodat men kon genieten van het weer. Als zijn hoofd ernaar stond vond hij het niet erg om het te doen. Normaal was hij niet zo bezig met zijn peculiarity.
Link was blij dat hij iets vertrouwds had gevonden in de omgeving vol onbekende mensen die elkaar natuurlijk allemaal al kende. Natuurlijk had Link Joey en Julia, maar zij waren ook broer en zus, dus zouden zij altijd closer zijn dan Link met hen kon worden. In het begin had Link zich soms ook nog buitengesloten gevoeld, maar hij had geleerd om zijn eigen weg te vinden en niet al te vast te zitten aan hun plannen op de dag. Intensief volgde zijn blauw en bruine oog de character op het scherm. Hij had al een hoger level behaald dan hij had behaald in eerdere lussen. Hij voelde de adrenaline door zijn spanning gieren. Het zorgde ervoor zijn handpalmen begonnen te zweten. Zijn vinger gleed weg, drukte een verkeerde knop in en daarmee dook de character naar voren in plaats van naar achteren. Met verbijsterende ogen keek Link naar het poppetje die dood eindigde op de grond. “You died.” stond er in bebloede letters op het scherm. Link kon er nog voor een paar seconden naar staren, voordat zijn bruine oog blauw werd.
Met een ruk stond Rhett op. De controller die hij in zijn hand hield, smeet hij met een geweldige kracht weg. Het voorwerp kwam tegen de muur aan en eindigde in stukken op de grond. Met een grom werd vervolgens de stoel er achteraan gegooid. Rhett keek voor een moment naar de schade die hij had aangericht. De stoel had de Playstation met een haar gemist. Voor een moment twijfelde hij eraan om de console alsnog te vernietigen, maar hij hield zich in. Hij slaakte een zucht en probeerde zichzelf zo wat rustiger te maken. Hij voelde hoe Jimmie het lichaam wou overnemen, maar hij hield hem tegen. Rhett was niet alleen tevoorschijn gekomen om zijn woede kwijt te kunnen op de controller. Hij had inmiddels ook wat gedacht waarmee hij een hele boel mensen hun dag kon verzieken. Rhett draaide zich om en wou de spelkamer uit lopen om naar buiten te gaan, maar toen merkte hij een persoon op in de deuropening. Hoelang stond deze daar al? Wat had deze gezien? Rhett keek de persoon wat wantrouwend aan. ”What do you want?” sneerde hij vervolgens.
Wat doelloos dwaalde hij door het verblijf heen; kamer in en uit, meer gezichten op een dag gezien dan hij -naar zijn gevoel- ooit heeft waargenomen in de tijd dat hij zich hier al huisveste. De getatoeëerde jongen wist niet goed wat hij met het nieuws over Jinns vader aan moest. Schijnbaar was de man onverslaanbaar, had ongekende krachten, hoefde je niet eens aan te raken om je om zeep te helpen. Het verwarde hem. Hij had nog nooit zo’n persoon aangetroffen, maar het feit dat de vader van Jinn ook nog eens kwade bedoelingen had deed hem huiveren. Het riep allerlei onbeantwoorde vragen in hem op over zowel het heden als verleden. Waarom moest Jeremy Jinn hebben? Wat was er precies tussen vader en zoon gebeurd? Wat zou er gebeuren als Jinn in zijn klauwen terecht komt? Zou hij er wat tegen kunnen doen? Wat zou de man hem doen als hij erachter kwam hoe Typhon tegenover Jinn stond?
Abrupt werd hij uit zijn gedachtes getrokken door een scherpe beweging in zijn gezichtsveld. Lichtelijk nieuwsgierig hield hij halt waarna hij zijn ogen hun omgeving lieten bestuderen, zijn zicht vallend op de deurpost om er vervolgens tegenaan te leunen met zijn armen over elkaar geslagen. Typhon liet zijn ogen rusten op het digitale scherm waar de vreemdeling zonet nog voor had gezeten. Hij was gestorven in het spelletje, eentje waarvan hij giste dat het Dark Souls was, welke kon hij echter niet zien, daarvoor was hij te ver van het scherm verwijderd. Er ging even een schok door zijn lichaam heen toen de desbetreffende controler tegen de muur aan stukken werd gesmeten, een stoel die zijn laatste secondes had gehad volgend. Kort schudde Typhon zijn hoofd, verrast, voordat hij zijn wenkbrauwen geamuseerd optrok waarbij hij een ongegeneerde grinnik niet kon onderdrukken. Dat noemde men pas een ‘rage-quit’. ”What do you want?” kreeg Typhon al snel naar zijn hoofd geslingerd toen hij de weg voor de jongen versperde. Kort liet hij zijn ogen over de jongen heen glijden nu hij hem goed in hem op kon nemen, maar herkende hem echter niet. Ergens wel vaag van gezicht, maar wie het precies was? “I’d been hearing the game has caused some serious rage-quits, glad to see I haven’t been lied to,” merkte hij met een overduidelijke amusatie op, zijn vraag omzeilend. Typhon wilde niets, hij was simpelweg op de verkeerde plek op de verkeerde tijd hier gestrand, althans in de vreemdeling zijn ogen. Typhon had het zelf wel een vermakelijk tafereel gevonden.
Character sheet Bijzonderheid: Weather || Split Persona Uiterlijke leeftijd: 18 years Quote: My angel and my demon like talking to each other, but I just can't seem to understand them.
Onderwerp: Re: Dark souls zo okt 08, 2017 11:22 am
Rhett had met onvoorstelbare woede de controller weggesmeten, waarna de stoel volgde en oh had hij nog lang niet genoeg stuk gemaakt. Hij wou zijn woede beter uitte, nog meer dingen wezens kapot maken. Hij wou om die reden dan ook naar buiten gaan, maar zijn weg werd versperd door een jongeman. Rhett sneerde meteen een opmerking naar diens hoofd en probeerde er zo voor te zorgen dat de jongen uit zijn weg ging, maar de jongen leek daar geen rede voor in te zien. Hij bleef ongegeneerd in de deuropening staan. Rhett voelde hoe de jongen hem eens bekeek. Hij knarste zijn tanden geïrriteerd op elkaar. Moest hij echt wachten op een antwoord? Kon hij niet gewoon uit zijn weg gaan? “I’d been hearing the game has caused some serious rage-quits, glad to see I haven’t been lied to,” sprak de jongen die overduidelijk leek te genieten van de woede die zich in Rhett -of liever gezicht in Link’s- lichaam bevond. Rhett balden zijn handen tot vuisten waarbij een bliksemschicht buiten was te zien. ”You better get out of my fucking way before I roast you,” bedreigde Rhett de jongen met een grom in zijn stem.
{OOC: beetje klein, maar hopelijk kan je er wat mee ^^
