With great powers comes an even greater electricity bill

Life hurts a lot more than death

Zwijgend zat Jeremy in het café waar hij altijd zat. Het was aan het eind van de middag, maar het café was leeg. Jeremy had geen zin gehad in de herrie van de mensen hier en had de meeste meteen vermoord bij binnenkomst. Hij had een enkeling levend gehouden zodat zij de lijken konden opruimen. Hij had hen wijsgemaakt dat ze hun leven behielden als ze de lijken zouden opruimen, maar zodra ze klaar waren werden ook zij toegevoegd aan de lijken in de vuilcontainer. Nu zat hij rustig in het café. Als Rinzler ernaar zou vragen, zou hij we een of ander excuus bedenken. De jongen was nog zo makkelijk te bemiddelen. Hij had zichzelf ondertussen zo getraind dat hij zijn gedachten beter onder controle had. Zo kon hij beter bemiddelen wat Rinzler te horen kreeg. Hij had om die reden ook wat gedachten naar hem toegestuurd alsof hij aan iets goeds dachts, aan iets schuldigs. De twee mechanismen in zijn zak waren niet meer dan speeltjes om Rinzler’s onwetendheid te manipuleren. Het was zo ontzettend makkelijk en handig en de jongen had het ook nog helemaal vrijwillig en vanuit zichzelf aan hem gegeven. Rinzler dacht daadwerkelijk dat Jeremy een goed man was. Dat hij echt aardig was. Oh wat had die jongen het verkeerd. Zwijgend nam Jeremy een slok van de whisky. Zoals altijd had hij de fles gepakt en die op een tafel gezet waar hij aan zat en had hij een glas gepakt die hij elke keer weer vulde als deze leeg was. Er stond echter een tweede glas op de tafel. Rinzler had hem immers gemeld dat hij Laxus te pakken had gekregen. Jeremy was blij met het nieuws. Eindelijk gebeurde er eens iets goeds. Eindelijk wisten zijn mannen hun werk te doen. Hij zou nog wel een goed gesprek met Gerome hierover moeten hebben. Immers was Gerome hierheen gestuurd om Laxus te vinden en nu was Zeal degenen die Laxus naar hem bracht. Waar was Gerome toch in hemelsnaam mee bezig om niet bezig te zijn met zijn werk? Wellicht moest hij Rinzler maar vragen om een gesprek te houden met Gerome. Dan zou hij hun band ook meteen kunnen testen. Jeremy keek op van zijn gedachten zodra twee gedaante in de deuropening van het café stonden. Rinzler en Laxus. Met een vriendelijke glimlach stond Jeremy op en wuifde hij naar de twee stoelen die bij de tafel stonden als teken dat ze plaats moesten nemen.

Rinzler

Dampen van een brandende sigaret streek langs de twee figuren heen. Over zijn schouder hing een bewusteloze jongeman, met diens handen zorgvuldig vastgebonden doormiddel van speciale handboeien. Gekregen van Jeremy, als voorzorgsmaatregel. Het slachtoffer mocht dan momenteel buiten westen wezen, maar Rinzler was erg opgelucht met die dingen. Ongetwijfeld dat Laxus hem zou roosteren wanneer deze bij kwam en de handboeien niet om zou hebben. Rinzler kon er nog altijd niet met zijn hoofd bij, doelend op wat er vooraf was gegaan. Beelden schoot op zijn netvlies voorbij, beelden die hij al gauw weer weg schudde. Achteraf had hij er vreselijke spijt van gehad. Had hij dit helemaal nooit zo gewild. En dat gevoel probeerde hij van zich af te roken, wat dus keihard mislukte. Kort gleed zijn blik opzij naar het slapende lichaam dat losjes bungelde. Voor hoelang bleef hem onduidelijk. Laxus kon ieder moment bijkomen, sinds de klap niet zo genadeloos was geweest om iemand voor twee dagen K.O te leggen. Hij hield het lichaam op de plaats doordat hij zijn arm over de benen van de jongen had gelegd, terwijl zijn andere hand de sigaret van zijn lippen trok. Deze smeet hij nonchalant ergens neer. Het had niet meegevallen; iemand mee naar buiten smokkelen zonder gezien te worden. Zijn lichaam had daar het zwaarst onder geleden, sinds zijn enkel nog altijd niet genezen was. Daarbij waren zijn spieren gigantisch stijfjes, maar de reden daarvan probeerde Rinzler uit zijn gedachten te verbannen. Ineens merkte hij beweging op. Doornroosje was wakker. Net op tijd, want dan kon de beste jongen gauw op diens eigen benen verder lopen. Dat scheelde hem weer energie en liep hij niet het risico plotseling gekeeld te worden. Niet dat hij daar niet uit zou geraken. Het ging hem meer om het idee. ,,Goodmorning Princess, you're just in time," mompelde Rinzler, lang niet zo in zijn hum als eerder.

Er was geen woord om gelogen. Een enige tijd later naderden ze het café waar de beste man zich geplaatst had. Het werd haast een standaard ontmoetingsplek. Een vergaderruimte. Vandaag kon het Rinzler allemaal geen ene ruk schelen. Hij wilde Laxus inleveren en weer vertrekken. Voor de deur zette hij deze weer terug op diens eigen voeten, waarna hij zwijgend de deur opende. Met een zacht duwtje dwong hij Laxus de ruimte binnen nadat hij Jeremy gespot had. In een leeg café notabene. Eventjes streek zijn blik door de ruimte heen terwijl hij op de stoelen afstapte. ,,Good day, Sire," begroette hij de man met een monotoon stemgeluid. ,,I hope you weren't waiting too long for us."

.

TAG Ramiro | MOOD jummy jummy

Met een kreun opende Laxus zijn ogen. Vage flitsen schoten voor zijn netvlies langs. Een vuist.. een lichaam.. Rinzler.. Rinzler! Laxus opende zijn ogen meteen wat en probeerde zijn hand tegen zijn voorhoofd leggen die nog na bonkte van de klap die hij had gekregen, maar tot zijn ergernis waren zijn handen vast geboeid. Natuurlijk. ,,Goodmorning Princess, you're just in time," klonk het naast zich. Laxus keek op en richtte zijn blik op de jongen die hem zonder enige genade bewusteloos had geslagen. ”You fucking bastard,” vervloekte Laxus de situatie terwijl hij in de gaten kreeg wat er aan de hand was. Als een zak aardappels hing hij over de schouder van de jongen. Hij probeerde zich uit de greep van de jongen te wurmen en zijn krachten te gebruiken. Maar hij voelde al snel de leegte in zijn lichaam. Hij had vaak genoeg de handboeien om gehad om te weten dat deze tot Jeremy behoorde. Hij gromde geïrriteerde terwijl hij rondkeek. Hij probeerde uit te vogelen waar ze waren. Al snel herkende hij het centrum en ze naderde een café waar hij wel eens had gezeten. Gingen ze daar Jeremy ontmoeten? Het zou hem niks verbazen. Ondertussen vervloekte Laxus zijn eigen stommiteit. Het verlangen had de overhand genomen waardoor hij niet goed nagedacht over zijn acties. Het was geen wonder dat Zeal ook al een paar keer was gepakt, maar Zeal was ook nog altijd weer vrij gekomen, dus Laxus zou zijn voorbeeld volgen. Op het moment kon hij niks, dus hield hij zich kalm, maar als hij zijn kans schoon zag, zou hij deze pakken. Zoals gedacht liepen ze het café binnen. Daar werd Laxus eindelijk op de grond gezet. Hij keek even geïrriteerd naar Rinzler zodra de jongen hem naar binnen dwong, maar stapte wel naar binnen. Daar trof hij een leeg café aan op Jeremy na. Even bleef Laxus staan en richtte hij zijn blik op Jeremy. Hij vroeg zich af waarom de man hier was. Had hij geen andere mensen die het werk voor hem deden? Kon hij niet beter in het rijk blijven? Of was hij hier om het rijk uit te breiden? Laxus had genoeg vragen, maar wist ook dat hij niet in de positie was om vragen te stellen.

Jeremy keek toe hoe de twee het café betraden. Hij wuifde naar de twee glazen als teken dat ze plaats moesten nemen. ,,Good day, Sire," begroette Rinzler hem terwijl hij op hem afliep. ”Good day,” begroette Jeremy hem terug. Ondertussen besloot Laxus langzaam ook wat dichterbij te komen. . ,,I hope you weren't waiting too long for us." vervolgde Rinzler. Jeremy wuifde de woorden weg. ”Don’t worry. I’m already happy you caught him,” sprak Jeremy. Laxus trok een wenkbrauw op. Sinds wanneer was Jeremy zo lief tegenover zijn personeel? Met geboeide handen besloot Laxus toch maar plaats te nemen aan de tafel, blijven staan was ook maar zoiets. Jeremy keek even naar Laxus die bijzonder rustig onder de situatie was, waarna zijn blik naar Rinzler ging. ”How did you caught him?” vroeg Jeremy. Hij wou weten hoe Rinzler ter werk was gegaan. Waarschijnlijk konden zijn andere mensen er nog iets van leren aangezien Rinzler de enige was die erin was geslaagd om de jongen te vangen, in tegenstelling tot Gerome die al maanden bezig was. Laxus keek op van de vraag en grijnsde al snel breed. ”I fucked him,” greens hij geamuseerd. Hij legde zijn voeten ongegeneerd op de tafel en keek Rinzler met een uitdagende grijns aan. Ja hier genoot hij van.

Rinzler

Vreemd genoeg voelde er geen sprankje triomf dat hij één van Jeremy's most wanted list had weten te vangen. Geen gevoel van voldoening. Eens had Rinzler gedacht dat wel te krijgen, sinds hij Jeremy een plezier wilde doen, maar dat kon hem aan z'n kont roesten. Hij wist wel wat hem dwars zat, wat het enthousiaste lichtje dat hij eens had gevoelt deed doven. De weg waarop het gegaan was. Daar hield geen eer in te behalen. In ieder geval niet het soort eer waarvoor hij was getraind. Nee, aan verboden lusten, daar had hij zich aan overgegeven. Iets wat Rinzler zichzelf nooit vergeven ging. Zijn donkere gedachtes zorgden ervoor dat zijn humeur alles behalve positief stond. Er hing nog haast geen donkere wolk boven zijn hoofd dat non stop regende. Desondanks dat hij de pest in het leven had voor vandaag, realiseerde de jongeman zich dat hij niets moest blijken, wilde hij niet gepakt worden. Gepakt in de zin van; gepest worden. Dat Laxus's handen vastgebonden zaten, was diens mond nog altijd on-gesnoerd. Helaas. Rinzler kon op zijn klompen aanvoelen dat de jongen z'n waffel open ging trekken. Hij had er een stel sokken in moeten drukken toen het nog kon. Vermoeid bij het idee verliet een zucht zijn keel.
”You fucking bastard,” weerklonk het gevloek vlak naast hem. Zijn grip rondom Laxus verstrakte toen deze begon te wurmen, hopend daardoor los te komen. Waarom hij hem strakker vast hield in plaats van gewoon liet donderen, bleef hem achterwege. Wellicht een sprankje goedheid voor een gezochte crimineel. ,,Don't tell me this was your first time," reageerde Rinzler nuchter. Natuurlijk doelend op het gedoe na de daad. Misschien startte hij met die opmerking een soort onderlinge competitie, but so be it. Na vandaag overleefde hij alles, daar was hij van overtuigd. Hopelijk.
Uiteraard stonden er een aantal glazen op tafel, gevuld met dat oh-zo bekende drankje. Het leek erop dat hij niet in 1, 2, 3 met rust gelaten zou worden en hij kon niet anders dan dat te accepteren. Jeremy bleef een meerdere van hem. Hoewel hij in die tijd één slippertje had gemaakt door brutaal te zijn, zou Rinzler het niet over zijn hart krijgen om dat te herhalen. Na Laxus naar binnen te hebben geduwd stapte hij zelf op een stoel af, terwijl hij de man begroette. ”Don’t worry. I’m already happy you caught him,” reageerde deze. Hij toverde een zuinig glimlachje op zijn gelaat, probeerde hij zijn best te doen om van die opmerking te genieten maar tevergeefs. Het geknaag aan zijn geweten was te aanwezig. Te aanwezig om het eventjes weg te drukken. Rustig nam hij plaats op een stoel, wierp kort een blik op Laxus voordat zijn aandacht wederom getrokken werd naar Jeremy. ”How did you caught him?” Heel gecontroleerd wist Rinzler zijn gezichtsuitdrukking te onderdrukken, heel casual, alsof het hem totaal niet dwars zat. Maar intussen hij zocht naar woorden, want hoe ging hij dat in hemelsnaam uitleggen? Voordat hij überhaupt actie kon ondernemen, werd dat al voor hem gedaan. En hoe... ”I fucked him,” klonk er vanaf een andere richting in de ruimte. Traag wierp Rinzler een blik op de jongen, die er uiterst uitdagend bij zat. Alle cellen in zijn lichaam kreeg de neiging de jongen weer van de aarde te brengen maar hij wist dat fysieke pijn minder deed dan verbaal. Luchtig snoof de jongeman wat zuurstof via zijn neus naar binnen terwijl hij zijn handen netjes samenbond. ,,Really," begon Rinzler, ietswat geheimzinnig. Hij liet nog niet blijken wat hij van die opmerking vond. ,,Was that what you called "a fuck"?" Strike. Op zijn beurt wierp hij Laxus een geacteerd grijnsje toe, die al gauw weer verdween. Lichtjes boog hij over de armleuning heen, richting Laxus. ,,I've had much better mate," fluisterde hij vervolgens, gepaard met een spottende knipoog. Hoeveel de ander zich hiervan aantrok, had weinig invloed op hemzelf. Wie hem te kijk zette, kon het terug verwachten. Rustig kwam Rinzler weer recht, waarna hij Jeremy aankeek. ,,Apparently, stated by our good friend, we fucked. I call it undercover work. Seemed to work this time," beantwoorde hij toen de eerder gestelde vraag. ,,So what now?"

.

TAG Ramiro | MOOD jummy jummy

Tot zijn ontzet was hij wakker geworden bungelend over de schouder van Rinzler. De jongen waar hij nog zo van had gehoopt dat ze een leuke relatie konden aangaan wat niets meer dan friens met benefits zou zijn, maar die relatie leek nu een totaal andere wending te krijgen. Laxus probeerde zich los te wurmen en merkte al snel op dat hij zijn krachten niet kon gebruiken. Even blikte hij naar zijn polsen en merkte hij de handboeien op die hij vaak genoeg om had gehad. Fuck. Jeremy. Daar zouden ze nu vast naar toe gaan en daar werkte Rinzler ook vast voor. Met een grom beviel Laxus Rinzler om hem los te laten, maar Laxus kon al weten dat het een verloren zaak was. ,,Don't tell me this was your first time," reageerde Rinzler er enkel op en zorgde ervoor dat Laxus niet los kon komen. ”Please,” mompelde Laxus enkel terwijl hij eens met zijn ogen rolden. Hij hoefde er geen woorden aan vuil te maken. Rinzler had genoeg meegemaakt om te weten dat Laxus zeker geen groentje op het gebied was. Het was waarschijnlijk de hele fucking reason waarom hij het had gedaan. Hij had Laxus in de val gelokt en Laxus was er met open ogen ingetrapt.

Het duurde niet lang of ze bereikte een café waarin, jawel, Jeremy zich bevond en ook enkel Jeremy. Iets wat Laxus opvallend vond, maar hij kon al wel raden waarom het was. Of Jeremy had iedereen af geschrokken of hij had iedereen vermoord of hij had iedereen omgekocht. Jeremy kennende zou het waarschijnlijk het tweede zijn. Laxus was blij zodra hij de grond onder zijn voeten voelde en kreeg ook meteen weer zijn zelfvertrouwen terug. Hij nam plaats op een stoel bij Jeremy aan de tafel en zakte wat onderuit. Zijn hoofd bonkte nog wat van de klap die hij eerder had ontvangen, maar hij kon dat nog prima negeren. In eerste instantie zat Laxus behoorlijk koppig en gefrustreerd aan de tafel, maar zodra Jeremy Rinzler vroeg hoe hij hem had gevangen, begon een spontane grijns rond zijn lippen te sieren. Hij zou zich dan ook zeker niet in houden. Meteen viel hij met de deur in huis.

Jeremy keek op zodra hij hoorde wat Laxus zei. Hij trok een wenkbrauw op, waarna zijn blik van Laxus naar Rinzler ging. Was het waar wat Laxus had gezegd? Rinzler richtte zich langzaam op Laxus. Laxus keek de jongen met een uitdagende grijns aan. Hij kon het bloed zo onder zijn nagels vandaan trekken. Hij zou hem zo graag over de rode willen werken, maar Rinzler had zijn woede beter onder controle dan Laxus. De jongen bleef rustig en keek hem kalm aan. Hij vouwde zijn handen samen. ,,Really," begon Rinzler enkel. Laxus zweeg en keek hem enkel met een uitdagende twinkeling in zijn ogen aan. Even was het stil, maar toen vervolgde Rinzler. ,,Was that what you called "a fuck"?" vroeg hij. Laxus’s grijns vervaagde, waarna hij een wenkbrauw optrok. ”Excuse me?” zei hij nog net niet verontwaardigd. Rinzler boog wat naar hem toe. ,,I've had much better mate," fluisterde Rinzler met een spottende knipoog. Laxus keek hem wat droog aan. ”Then maybe you can try your best next time and do some work, ‘cause babe, you just laid there,” merkte Laxus op.

Jeremy keek met een opgetrokken wenkbrauw en wat argwanend naar de twee. Uiteindelijk richtte hij zijn blik op Rinzler zodra hij zich op hem richtte. ,,Apparently, stated by our good friend, we fucked. I call it undercover work. Seemed to work this time," beantwoordde Rinzler de vraag. Jeremy knikte enkel en wuifde even met zijn hand als teken dat hij de rest van het onderwerp wel achterwege kon laten. Jeremy hoefde niet in volle glorie alle details te horen van het werk dat Rinzler had verricht. ,,So what now?" was de volgende vraag. Jeremy schudde even zijn hoofd om het beeld van de twee uit zijn hoofd te krijgen en rechtte zijn rug. ”Right business,” Hij pakte zijn glas en sloeg het achterover, waarna hij zich richtte op Laxus. ”So Laxus, tell me why you’re here and why you’re not with Loras. How did you attitude change so much alike Zeal’s?” vuurde Jeremy de vragen af. Laxus keek Jeremy met een verstrakte blik aan. ”That is none of your business and no way in hell that I will tell you!” sneerde Laxus meteen. Jeremy keek hem met een wat droge blik aan. ”Ironic,” Zijn blik ging vervolgens naar Rinzler als teken dat de jongen ervoor moest zorgen dat Laxus ging praten. Jeremy wou hem nu ook eens aan het werk zien, ook al was het al lang duidelijk dat Rinzler zijn werk meer dan goed deed.

Rinzler

Ergens ging er een golf aan opluchting door hem heen. Kon hij het wel waarderen dat Laxus zo immens eerlijk was, want hey, de kop was er nu wel af. Dat de waarheid op tafel lag maakte het Rinzler ineens gemakkelijker. Erop aanpassen ging smooth, ondanks dat hij weinig van het onderwerp af wist. Momenteel deed hij niets anders dan bluffen en met een grote mond rondlopen. Dat ging volledig tegen zijn karakter in, maar waarom zou hij het niet doen? Waarom zou hij stilletjes blijven zitten, alles inhoudend? Deze mensen kenden hem toch niet. Die onwetendheid gaf hem een vrijkaartje zich zo te gedragen. Immers moest hij zich wel groot houden tussen deze jongens, anders dolf hij zelf het onderspit. Laxus' grijns smolt al snel nadat zijn woorden diens oren bereikte. Rinzler moest zijn best doen zelf een grijns in te houden, puur omdat het leek dat hij de ander de mond had gesnoerd. Ha, misschien toch nog een beetje triomf. ”Then maybe you can try your best next time and do some work, ‘cause babe, you just laid there,” was Laxus reactie. Een kort lachje ontsnapte aan zijn lippen, waarna hij zijn handen weer ontvouwde terwijl hij zijn hoofd eens schudde. ,,Because it seemed that was all you were used to," kaatste hij terug, gevolgd door een opgetrokken wenkbrauw. ,,And what maked you think there will be a next time?" Een oprechte vraag, zonder groot doenerij. Want werkelijk, dacht Laxus een tweede kans te maken? God, hij hoopte zo hard dat de jongen een grapje had gemaakt.
Eeuwig op dit onderwerp doorgaan zat er gelukkig niet bij. Persoonlijk vond hij dat ze op moesten schieten. Hoe sneller dit achter de rug was hoe beter. Godzijdank ging Jeremy daar in mee. Want ja, wat moest die man wel niet allemaal denken zo langzamerhand? ”Right business,” sprak Jeremy, na diens glas in één teug te hebben geleegd. Rinzler hield zich op de achtergrond, wetende dat het tussen Jeremy en Laxus ging. Ergens was hij vrij benieuwd wat er ging gebeuren. En om daar achter zien te komen hield hij zich stil. So Laxus, tell me why you’re here and why you’re not with Loras. How did you attitude change so much alike Zeal’s?” Hmn? De benoeming van die namen leek Laxus somehow verkeerd te vallen. Even bestudeerde hij diens gezicht, nam hij de emoties in zich op, voordat hij zijn blik weer afwendde. ”That is none of your business and no way in hell that I will tell you!” Oh boy, werk gewoon mee, ging er door Rinzler heen. Dit ging enkel langer duren. Hij zuchtte zachtjes, haast onhoorbaar. ”Ironic,” reageerde Jeremy. De blik die vervolgens naar hem werd geworpen kwam hem maar al te bekend voor. Zijn ademhaling stokte voor een seconde. Ho eventjes. Moest dit werkelijk? Ja. Jeremy kennende wel en hij wist ook dat hij daar niks tegen in kon brengen. Traag kwam de jongeman van zijn plek af, trad hij naar de bar, waar hij een wijnfles kapot sloeg tegen de rand van de bar. In zijn hand bleef slechts de nek van de fles met een aantal scherpe punten over. Zwijgend kwam hij achter Laxus staan, om vervolgens diens haren vast te grijpen en zijn hoofd naar achteren te trekken. Intussen prikte een scherpe glaspunt tegen diens ontblote keel. ,,Just start talking," commandeerde Rinzler. ,,Or I'll carve my name on your throat. For the world to see." Misselijk makend was dit. Misselijk makend omdat het zo vreselijk natuurlijk aanvoelde.

.

TAG Ramiro | MOOD jummy jummy

Rinzler meende plots de fucking pro te zijn als het ging om seks. Ja ja. Laxus geloofde er niks van. Met zijn woorden maakte hij dan ook duidelijk dat Rinzler de volgende keer wel wat meer moeite mocht doen als hij het zo veel beter kon. Laxus betwijfelde het ten zeerste, maar hij moest toegeven dat Rinzler hem nu wel nieuwsgierig maakte. Normaliteit was Laxus iemand die niet vaker dan één keer met iemand naar bed ging, maar voor Rinzler zou hij wel een uitzondering willen maken. Al helemaal nu het bleek dat Rinzler voor Jeremy werkte. Het gaf een soort kick met zich mee. Rinzler lachte. ,,Because it seemed that was all you were used to," kaatste Rinzler terug. Laxus grijnsde wat en schudde teleurgesteld zijn. ”You don’t have to be afraid darling. I can handle some action,” sprak Laxus met een knipoog. Flirten recht voor Jeremy’s snuit zou toch niet erg zijn, toch? Rinzler trok vervolgens een wenkbrauw op. ,,And what maked you think there will be a next time?" vroeg de jongen nu. Laxus grijnsde wat breder. ”Don’t worry, I will make sure there’s a next time,” voegde Laxus er aan toe en leunde wat naar achteren op de stoel. Ja hij had zijn doelwit gezet. Dit kon nog leuk worden. Hij was al volop aan het plannen hoe hij dit ging aanpakken. Hij was al half vergeten dat hij nu zat bij de man die zijn lot in zijn handen droeg.

Jeremy had met een opgetrokken wenkbrauw naar de twee gekeken. Even twijfelde hij of hij er tussen in moest springen en hen beiden naar het heden moest slepen, maar Rinzler leek al snel te beseffen dat dit onderwerp niet te lang moest voort worden gesleept. De jongen richtte zich op hem waarop Jeremy besloot over te gaan op de zaken. Hij sloeg zijn glas achterover, waarna hij zich op Laxus richtte. Hij kwam meteen met de deur in huis vallen en vroeg de jongen naar Loras. Een naam die in het verkeerd keelgat leek te schieten. Meteen maakte Laxus duidelijk dat hij het nooit of te nimmer zou zeggen. Jeremy gaf enkel nog een woord als reactie, waarna zijn blik naar Rinzler ging. Jeremy kon nagaan dat de jongen hier wellicht niet op zat te wachten, maar Jeremy moest ondertussen ook weten hoever Rinzler voor hem zou willen gaan. Zonder enige tegenspraak stond Rinzler op en liep hij naar de bar toe. Jeremy volgde hem met zijn ogen en keek toe hoe de jongen een wijnfles kapot sloeg om enkel de hals van de fles over te houden. Rinzler liep vervolgens naar Laxus toe en kwam achter hem tot een halt. Laxus kneep zijn ogen wat dicht zodra zijn hoofd met een ruk naar achter werd getrokken. Even keek hij omhoog naar Rinzler die zonder enige genade en emotie het glas tegen zijn hals neer zette. Laxus voelde de scherven prikken in zijn hals. Het zou hem niks verbazen als er al wat bloed uit sijpelde. ,,Just start talking," commandeerde Rinzler. Laxus klemde zijn kaken op elkaar. ,,Or I'll carve my name on your throat. For the world to see." bedreigde Rinzler hem. Jeremy keek enkel met een tevreden grijns toe. Ja nu kon hij wel zien dat Rinzler in dienst was geweest van een brute moordenaar. Oh als Rinzler toch eens wist dat hij weer voor de verkeerde was bezweken.

Even hield Laxus zich stil. ”If you wanted to make sure I’m yours you just have to give me a hickey babe,” sprak Laxus met een benauwde grijns tegen Rinzler. Ja zelfs in deze situatie kon hij nog een flirt zijn. Via zijn ooghoeken blikte hij even op Jeremy. ”Why do you want to know?” vroeg Laxus hem. Jeremy keek hem even na. Even twijfelde hij of hij zijn motief duidelijk zou maken tegenover Laxus. Normaal zou hij vragen van de ondervragende niet toestaan, maar hij begreep Laxus’s vraag. ”I want to know your motive for your actions,” antwoordde Jeremy de vraag eerlijk. Laxus keek hem even aan. Waar ging dit in hemelsnaam heen?! Liegen was echter geen optie en zwijgen ook niet. Laxus zou dan toch moeten bezwijken, maar zou zich niet helemaal bloot neerleggen. ”Let’s just say that Zeal destroyed my life and now I want to destroy his,” sprak Laxus naar de waarheid. Kort en bondig. Jeremy keek hem even aan, waarna hij knikte. ”Let him go and uncuff him. He’ll work for me.” sprak hij tegen Rinzler.

Rinzler

De woordenwisseling tussen hen amuseerde behoorlijk. Zijn humeur werd er iets... Opgewekter onder. Een klein beetje maar. Na een enige tijd chagrijnig te zijn geweest was het goed om even te lachen, al was deze spottend bedoeld. Hun hele gesprek was spottend. Twee jongens die elkaar verbaal probeerden onderuit te halen. Te kwetsen. Op knopjes te drukken. Als Rinzler niet beter had geweten was hij er inderdaad kwaad onder geworden. Misschien toen hij pas de lus binnen was gekomen. Toen hij 0,0% verstand had van alles wat er rond speelde. Dat, echter, was allang van de baan. Uiteraard had hij nog voldoende dingen die hij moest leren maar de basis was er. ”You don’t have to be afraid darling. I can handle some action." De knipoog liet hem zijn blik afwenden. Ondanks alles wat er tussen hun gebeurd was, in een korte tijd, leek niet voldoende te zijn geweest om het flirterige gedeelte achterwege te laten. Stiekempjes had Rinzler gehoopt dat Laxus wraakgevoelens had ontwikkeld. Of enige andere vorm van woede. Zolang dat geslijm maar weg bleef. Helaas leek Laxus er niet veel anders onder. Goddammit. Hij weigerde te reageren op de opmerking, wetende dat dat toch nergens toe leidde. Enkel één vraag knaagde aan zijn geweten, en dus stelde hij die ook. ”Don’t worry, I will make sure there’s a next time.” Geen greintje humor aanwezig. Laxus meende het serieus. En de hoeveelheid zelfverzekerdheid die de jongen uitstraalde liet hemzelf nog geloven dat het ging werken ook. Rinzler vernauwde zijn ogen. ,,Goodluck," siste hij. Het was zijn blik die het woord ontkrachtte. Want hell no dat er een tweede keer zou komen.
Rinzler betrapte zichzelf erop dat hij totaal geen moeite hoefde te doen om een manier te verzinnen om iemand te laten praten. Alsof zijn brein van te voren al precies had uitgedacht hoe hij het ging aanpakken. Zijn vingers omklemden de kapot geslagen fles terwijl zijn andere hand de lokken van Laxus stevig vast hielden. Vroeger had hij dit gedaan onder dwang en moest je hem nu zien. Uit vrije wil gewelddadig. Puur omdat iemand dat van hem verlangde. Destijds had hij een excuus gehad, dat hij toen er niks aan had kunnen doen dat hij duizenden programs vermoord had. Maar wat nu? Zou dit dan toch een soort roeping zijn? Kon hij niet beter dan dit? ”If you wanted to make sure I’m yours you just have to give me a hickey babe,” greens Laxus. Die woorden lieten zijn blik op de jongen onder hem richten. ,,Not permanent enough," reageerde Rinzler kortaf, met een bloedserieus gezicht. Eén van de lessen die hij had geleerd tijdens zijn eigen martelingen; wilde je indruk maken, dan moest het permanent blijven. Zijn lichaam was het levende bewijs. Tijdens het gesprekje tussen de twee anderen in de ruimte hield Rinzler zich stil. Geen seconde dacht hij erover om zijn grip te verliezen, zelfs de scherven bleven met dezelfde pressie tegen Laxus' keel gedrukt. Dat deze intussen was gaan bloeden interesseerde hem dan ook weinig. Verdiende loon. Rinzler schrok pas "wakker" nadat hij Jeremy's stem hoorde; ”Let him go and uncuff him. He’ll work for me.” Ongelovig keek hij de man aan, terwijl hij Laxus los liet en de afgebroken fles aan de kant smeet. ,,You must be kidding, right?" reageerde hij, net zo ongelovig als dat hij erbij keek. ,,All that trouble, for thís?" Echt, eerlijk waar. Dit moest niet gekker worden. Al dat werk. Al de offers. Enkel en alleen om de jongen voor hem te laten werken?! ,,Fucking sended him a letter or something! Would've been a lot easier!"

.

Life hurts a lot more than death

Rinzler wenste hem nog succes, maar Laxus zou dat niet nodig hebben. Hij was ervan overtuigd dat hij Rinzler nog eens zover kon krijgen. Natuurlijk was de tweede keer altijd moeilijker dan de eerste keer, maar Laxus was overtuigd het nog een keer voor elkaar te krijgen en hij zou niet rusten voordat het hem was gelukt. Het leuke gesprek kreeg echter een totaal andere -wel voorspelbare- wending zodra ze ter zaken kwamen. Laxus’s hoofd werd naar achteren getrokken terwijl een kapotte fles wijn tegen zijn hals werd gezet. Hij voelde het glas prikken in zijn huid en er uiteindelijk in zinken. Met een benauwde grijns wist hij nog net een opmerking te geven. ,,Not permanent enough," reageerde Rinzler. Laxus keek hem even aan. ”Marry me then?” vervolgde hij. Echter werd zijn aandacht al snel getrokken door Jeremy. Het gesprek zette zich voort. Laxus weigerde nog altijd om alles te vertellen. Hij wou de net ‘geheelde’ wonden niet weer open scheuren en er extra zout in gooien. Ondanks dat leek het genoeg informatie voor Jeremy te zijn. De man richtte zich op Rinzler en zei hem om Laxus los te laten hem te bevrijden van de handboeien. Net zoals Rinzler keek Laxus verbaasd op. Pardon? Rinzler liet hem los en smeet de fles aan de kant. Iets waardoor Laxus al meteen opgelucht adem haalde, ook al voelde hij de vers gemaakte wond nog in zijn hals.

,,You must be kidding, right?" reageerde Rinzler ongelovig. Jeremy keek hem kalm aan en schudde zijn hoofd enkel. Hij snapte Rinzler’s reactie, maar hoopte dat hij, desondanks dat, toch naar hem luisterde en zou doen wat hij van hem vroeg. Jammer genoeg wist Rinzler nog niet hoe boos Jeremy kon worden als iemand niet deed wat hem werd opgedragen. Het zorgde ervoor dat de jongen buiten de lijnen tred en verder dan iemand anders had gedurft. Jeremy kon hem eigenlijk niks kwalijks nemen. Rinzler dacht immers dat hij voor een goed man werkte. De naïeve jongen ook. ,,All that trouble, for thís?" vervolgde Rinzler. Het begon op Jeremy’s zenuwen te merken en Laxus leek dat door te hebben. Hij hield wijselijk zijn mond en besloot nog niet tegen Jeremy in te gaan dat hij helemaal niet voor die gast wou werken. Hij wist wel beter. Hij was zijn leven nog lief. Rinzler daarentegen leek er behoorlijk klaar mee te zijn. ,Fucking sended him a letter or something! Would've been a lot easier!" Met een ruk stond Jeremy op. Een zwaai grijpt hij zijn scythe erbij en richt hij deze op Rinzler. ”Rinzler. You need to trust me and obey me,” sprak Jeremy kalm, maar het was duidelijk aan zijn stem te horen dat hij boos was, woest. Normaal zou hij de jongen allang hebben omgelegd, maar hij moest zichzelf herinneren dat hij ‘aardig’ moest zijn tegenover Rinzler. Om die reden richtte hij zijn scythe vervolgens ook op Laxus. ”This guy would never answered on a ‘letter’ nor would he just come at me to talk to me. Don’t be so fucking dumb!” begon Jeremy het uit te leggen. ”I didn’t know if he was a psycho as Zeal and a threat to the empire. That’s why I wanted you to take him down and take him too me. If I would talk to him he would’ve walked away and continued hurting people. Know it turns out that he’s not a psychopath, which is a good thing!, and that he can help us!” vervolgde Jeremy. Hij liet de scythe weer veranderen en keek Rinzler wat rustiger en doordringend aan. ”We need more people and yes Laxus may be an odd choice, but he can still work for us and help us to complete our goals. Please do not doubt my methodes,” eindigde Jeremy zijn woorden duidelijk.