Battle Royale

Put em on the battlefields where they're dead
Jaspar was annoyed. Niet zo’n klein beetje ook. Ten eerste was hij terug gekomen van de shed, met de boiler leek in eerste instantie niets aan de hand. Dus was hij afgezakt naar de badkamer. De schade in de ruimte was zo groot dat het hem niet verbaasde dat een bepaald iemand een buis had geraakt en zo juist exact de leiding van de verwarming had geraakt die naar zijn kamer leidde. In zijn hoofd was er maar een iemand die schuldig kon bevonden daarvan, en dat was juist hetgene wat hem nog kwader maakte dan hij eerst was. Normaal wist hij makkelijk zijn kalmte te herwinnen in dit soort situaties, maar de jongen was er over gegaan. Gewoon door het feit dat hij het niet had toegegeven dat hij het had gedaan zorgde ervoor dat Jaspar extreem laaiend was op die bepaalde knul. Zoeken naar hem ging hij niet, maar hij moest zijn ergernis ergens kwijt. Dus was de jongen onderweg naar buiten om wat stoom af te laten in de tuinen.

Wanneer hij de inkomhal had bereikt viel een bepaald persoon hem op. Dit keer, wel aangekleed in gewone doordaagse kledij. Maar het was hem zeker dat stond vast. Jaspar dacht niet na, zijn woede flakkerde weer op. Hij focuste al zijn aandacht op de jongen die een eindje verderop van hem stond. Spreidde zijn hand uit waardoor die ijzigblauw kleurde om ze vervolgens op de grond te richtte. Zo ging er een ijsstraal oer de grond die verschillende ijsplekken achterliet door de gehele ruimte. De straal kwam met zo’n hard kracht bij de jongen aan dat die tegen de muur werd aangeduwd. Rondom zijn voeten zorgde de ijsstraal dat zijn voeten aan elkaar vriezen zodat de knul niet meer kon bewegen. ’You made one mistake. Being dishonest.’ Bromde hij geïrriteerd toen hij wat naarvoren kwam, bedeesd een tegen aanval van de knul anticiperend.

&Zeal

Put em on the battlefields where they're dead
Jaspar staarde met zijn donkere ogen naar de jongen die tegen de muur was aangevlogen. Hij was zich nogal roekeloos aan het gedragen dat wist hij goed genoeg. Maar het maakte hem geen ene moer uit. De knul had maar van begin af aan eerlijk moeten zeggen dat hij het mogelijk had veroorzaakt. ’Well maybe I assumed you had some brains in your head so you would’ve thought of it yourself. Guess I was wrong.’ Klonk het terwijl er een diepe zucht weerklonk. Eerlijk, hoe achterlijk was deze knul wel niet. Enig persoon met gezond verstand zou er zelf wel voor uit zijn gekomen, dan hadden ze al deze drama nu niet. Maar nee, blijkbaar had de knul het grappig genoeg gevonden om Jaspar door te sturen naar de schuur wetende dat er helemaal niets aan de hand was met de boiler. Kid’s these days. Het absurde gedrag van de knul had hun tot dit punt gebracht. Jammer, aangezien het misschien een mogelijkheid was geweest dat hij nog vrienden had kunnen worden met de kerel. Dat viel er nu ook wel mooi tussen uit.

Kort moest hij lachen om de woorden van de knul. ‘If you think this is how me being pissed looks like, trust me you’re wrong.’ Dit kwam nog niet eens close met hoe hij was als hij echt woedend werd. Maar dat deed er natuurlijk niet toe. De knul had zich binnen no time ontdaan van het ijs dat zich rond zijn voeten had vast gezet. De vonkjes rondom Zeal’s lichaam vertelde hem meer dan genoeg. Alright, als de knul het zo wilde spelen goed. Jaspar vormde rondom zijn linkerarm een soort van schild dat hem zou coveren moest de knul iets proberen. Met zijn rechterhand begon hij non stop bollen van ijs te maken en deze op de jongen af te sturen. Voor nu mocht Zeal nog even op afstand blijven, iets wat de reeks aan  ijs perfect zou volstaan. ‘And being easily pissed? You should check out how fast my boyfriend loses his shit.’ Natuurlijk wilde hij Sylas hier niet bij betrekken, maar zolang hij geen namen noemde maakte het helemaal niets uit.